Η ήττα και οι «στροφές»
Σεπ 25th, 2007 | Τάκης Μίχας| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική |
Email This Post
|
Print This Post
|
Δεν είχαν προλάβει να κλείσουν οι κάλπες στις εκλογές του 2004 και οι αριστερογενείς «αναλυτές» είχαν βγάλει τα συμπεράσματά τους: Η ήττα του ΠΑΣΟΚ οφειλόταν στη «νεοφιλεύθερη» στροφή του ΠΑΣΟΚ όπως εκφράστηκε από την απόφαση του Γ. Παπανδρέου να συμπεριλάβει τους Στέφανο Μάνο και Ανδρέα Ανδριανόπουλο στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.
Και ερχόμαστε στις εκλογές του 2007. Οι Μάνος και Ανδριανόπουλος αποτελούν μακρινό παρελθόν όπως μακρινό παρελθόν αποτελεί και το οποιοδήποτε φλερτάρισμα του Γ. Παπανδρέου με τις ιδέες του «Τρίτου Δρόμου» των Μπλερ και Γκίντενς. Αντίθετα η πορεία του νέου ηγέτη του ΠΑΣΟΚ κατά τα 3 έτη της παραμονής του στην ηγεσία του κόμματος αποτελεί ένα σταθερό πισωγύρισμα στην «ξύλινη» αριστερή γλώσσα του «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80. Η γλώσσα της ατομικής υπευθυνότητας, των επιλογών, της επιχειρηματικότητας -όλα αυτά διαγράφησαν μονοκονδυλιά στο όνομα της διόγκωσης των δημοσίων δαπανών και της ενίσχυσης των κρατικών μονοπωλίων. Αντί να επισημαίνει την ανεπάρκεια των λεγόμενων «μεταρρυθμίσεων» που πρότεινε η Ν.Δ. και να ζητεί βαθύτερες, το ΠΑΣΟΚ αναλωνόταν σε μια υποστήριξη του στάτους κβο και των προνομίων των οργανωμένων ομάδων συμφερόντων.
Θα περίμενε κανείς λοιπόν, στη βάση των προαναφερθεισών αναλύσεων, ότι το ΠΑΣΟΚ θα θριάμβευε σε αυτές τις εκλογές. Ομως αυτό δεν συνέβη. Αντίθετα έπαθε μια από τις μεγαλύτερες πανωλεθρίες της ιστορίας του αντιμετωπίζοντας τη «χειρότερη κυβέρνηση από την περίοδο της Μεταπολίτευσης»!
Παρ όλα αυτά και σε πείσμα της πραγματικότητας οι αριστεροί αναλύτες επιμένουν να αποδίδουν την ήττα του ΠΑΣΟΚ στη… «νεοφιλελεύθερη» στροφή του και να ζητούν πιο αριστερή πολιτική!
«Είναι απίστευτο πως ορισμένοι αναλυτές αρνούνται να δουν τα εμπειρικά δεδομένα» μας λέει ο Α. Ανδριανόπουλος. «Οταν ο ΓΑΠ ανακοίνωσε τη συμμετοχή μας το 2004 η ψαλίδα της διαφοράς του με τη Ν.Δ. στις δημοσκοπήσεις μειώθηκε. Αρχισε πάλι να διευρύνεται όταν ο ΓΑΠ σήκωσε τη συνθηματολογία τού “ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά”. Αυτό έγινε και σήμερα. Η καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ οφείλεται ασφαλώς στην επιστροφή του στην “ξύλινη” γλώσσα του παλαιού ΠΑΣΟΚ -με αποκορύφωμα την θριαμβευτική επανάκαμψη του Κώστα Λαλιώτη κατά την προεκλογική περίοδο που πλέον έπεισε οποιονδήποτε μετριοπαθή κεντροδεξιό που σκεφτόταν να ψηφίσει τον Γ. Παπανδρέου να ακούει ΠΑΣΟΚ και να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση»!
Αναμφίβολα υπήρξαν διαρροές προς την Αριστερά. Ομως αυτή η μονομερής επικέντρωση σε αυτές τις διαρροές σημαίνει επικέντρωση στο δένδρο που κρύβει το δάσος. Και στην προκειμένη περίπτωση το «δάσος» είναι ο τεράστιος όγκος της μεσαίας τάξης που εγκλωβίζεται στη Νέα Δημοκρατία. «Το πρόβλημα» μας λέει ο Στέφανος Μάνος «δεν είναι τόσο οι διαρροές τού 3-4% προς της αριστερά. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν κατάφερε να προσελκύσει το εξοργισμένο απογοητευμένο τμήμα -10%-15%- της κεντροδεξιάς που αναγκάστηκαν να ψηφίσουν Ν.Δ. επειδή το ΠΑΣΟΚ δεν τους άφηνε άλλη επιλογή».
Αναμφίβολα για όλες αυτές τις δυσάρεστες εξελίξεις ο Γ. Παπανδρέου φέρει ένα τεράστιο μέρος της ευθύνης. Ομως από την άλλη πλευρά υπάρχουν και άλλα θέματα τα οποία θα πρέπει να επισημανθούν.
Ενα αφορά την επικοινωνία του κόμματος προς τα έξω τα τελευταία 3 έτη. Ακόμα και όταν μια ομιλία του Γ. Παπανδρέου περιείχε νέα και ενδιαφέροντα στοιχεία, το γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ φρόντιζε στα δελτία Τύπου να αποσιωπώνται αυτά τα σημεία και αντιθέτως να προβάλλονται όλες εκείνες οι κοινοτοπίες που υπογράμμιζαν την ταύτιση του «παλαιού» με το «νέο» ΠΑΣΟΚ. Ο δημοσιογράφος θα έπρεπε από μόνος του να ψάχνει στις ομιλίες του Γ. Παπανδρέου να βρίσκει τα νέα σημεία, κάτι φυσικά που ελάχιστοι είχαν το χρόνο να κάνουν. Αυτό φυσικά είχε αποτέλεσμα ότι σε ελάχιστο χρονικό διάστημα η εικόνα του Γ. Παπανδρέου ως του φορέα του «νέου» είχε εξανεμιστεί τελείως.
Εν κατακλείδι το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει ο Γ. Παπανδρέου στην προσπάθεια επανεκλογής του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα είναι να πείσει μέλη και συμπαθούντες ότι εξακολουθεί να ισχύει ο λόγος για τον οποίο τον εξέλεξαν ηγέτη του ΠΑΣΟΚ το 2004: Οτι δηλαδή είναι ο φορέας ενός νέου πολιτικού λόγου και νέων αντιλήψεων.
Μα κύριε Μίχα, απ’ όσο γνωρίζω το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κεντροδεξιό κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ απ’ όσο μας λέει η ταμπέλα του είναι σοσιαλιστικό κόμμα. Πως λοιπόν οι κεντροδεξιοί ψηφοφόροι θα ψηφίσουν ένα σοσιαλιστικό κόμμα. Εκτός αν θέλουμε να μετατρέψουμε, αν δεν το έχουμε κάνει είδη, το ΠΑΣΟΚ σε κεντροδεξιό κόμμα, και έτσι την Ελλάδα να την κυβερνά μια δεξιά, η Νέα Δημοκρατία, και μια κεντροδεξιά, το ΠΑΣΟΚ.
Έχω την εντύπωση ότι οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ ανησυχούν περισσότερο για τις διαρροές που έχουν προς τα αριστερά, και προσπαθούν, όπως λένε οι ίδιοι να επαναφέρουν αυτούς τους ψηφοφόρους στις τάξεις τους.
Το βαρίδι για το ΠΑΣΟΚ είναι η επταετία Σημίτη, ο λαός δεν μπορεί να ξεχάσει σε τριάμισι χρόνια τις αντιλαϊκές πολιτικές του Σημίτη. Το 2004 παραμονές των τότε εθνικών εκλογών, είχε γίνει έρευνα που έδειχνε, ότι το ΠΑΣΟΚ αν κατέβαινε στις εκλογές εκείνες, με αρχηγό τον Σημίτη, θα έχανε με 12 μονάδες.
Πάντως σε αυτές τις εκλογές του 2007, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι και η Νέα Δημοκρατία έχασε, αφού μειώθηκε το ποσοστό της κατά 3 μονάδες περίπου, και σχημάτισε κυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία των 152 βουλευτών.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο δικομματισμός περνάει κρίση, χάνει έδαφος, ενώ η αριστερά ενισχύεται όλο και περισσότερο.
Ψάχνω να βρω από που προκύπτει αυτό το «το εξοργισμένο απογοητευμένο τμήμα -10%-15%- της κεντροδεξιάς που αναγκάστηκαν (ποιος να τους ανάγκασε άραγε;) να ψηφίσουν Ν.Δ.» και δεν το βρίσκω. Μάλλον ο κ. Μάνος θα έχει κάποιες έρευνες υπ’ όψιν του που απαξιοί να τις μοιραστεί. Ας είναι. Ας μας εξηγήσει όμως τι υποστήριξε ο ίδιος (που υποθέτω κανείς δεν θα τον ανάγκασε) και γιατί δεν προέτρεψε αυτό το «εξοργισμένο απογοητευμένο τμήμα της κεντροδεξιάς» να στηρίξει το ίδιο.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο καθένας διαβάζει τα αποτελέσματα των εκλογών όπως θέλει και όπως πιστεύει πως τον συμφέρουν. Στην προκειμένη περίπτωση συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με ό,τι γράφει ο κ. Μίχας.
Πέραν όμως των όποιων αναγνωσμάτων των εκλογών αυτό που δεν έχει γίνει πλήρως κατανοητό είναι πως σε συντεταγμένες πολιτείες, είτε το αποτέλεσμα μας είναι αρεστό – είτε όχι, είτε το διαβάζουμε με τον α – είτε με τον β τρόπο, θα πρέπει να είναι σεβαστό. Με ενοχλεί απίστευτα αυτή η έλλειψη δημοκρατικότητας που κυριαρχεί, όπου ο καθένας προσπαθεί να μας πείσει πως ο …λαός είπε κάτι άλλο από αυτό που έχουμε συνταγματικά δεχτεί. Πως δηλαδή στις εκλογές αυτός που κερδίζει είναι αυτός που γίνεται κυβέρνηση.
Εννοείται πως αυτό δεν είναι μονοδιάστατο. Αλλά από το να ψάχνει κανείς και για άλλες αναγνώσεις, μέχρι να μην δέχεται την βασική υπάρχει διαφορά και σαφές δημοκρατικό έλλειμα. (Εννοείται επίσης πως η ένσταση σε καμμία περίπτωση δεν αφορά τον κ. Μίχα, αλλά τις διάφορες αναλύσεις περί εγκλοβισμού κλπ κλπ)
Καταλαβαίνω τι λέει ο Μίχας κι ο Ανδριανόπουλος. Αν το ΠΑΣΟΚ ήταν πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις πριν τις εκλογές με το παρόν εκλογικό σύστημα, τότε η στροφή προς τα αριστερά θα ήταν μια σωστή στρατηγική, αφού άμεσα θα είχε μπόνους 40 έδρες και αυτοδυναμία να μην είχε θα μπορούσε να συγκυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν το ΠΑΣΟΚ είναι δεύτερο στις επόμενες εκλογές – κι αυτό φαίνεται πιο πριν, όπως ήταν και τώρα, τότε η στροφή προς τα αριστερά είναι λάθος, αφού πρέπει να θέσει διλήμματα – εμείς ή οι δεξιοί ούνοι, για να μην χάσει τις 40 έδρες που επιτρέπουν στον πρώτο να κυβερνά. Αν στραφεί προς τα δεξιά, αναγκαστικά τίθενται τα διλήμματα – εμείς ή οι ούνοι, και από τη μια μεριά θα κερδίζει ψηφοφόρους από την κεντροδεξιά, μην χάνοντας παράλληλα τον αντιδεξιό ψήφο της αριστεράς που θέλει και να κυβερνηθεί και φοβάται να κυβερνηθεί από την δεξιά. Με το να πηγαίνει αριστερά το ΠΑΣΟΚ αποσυσπειρώνεται, αφού χάνει τους κεντροδεξιούς δυνητικούς ψηφοφόρους τους και ταυτόχρονα δεν θέτει πειστικά δίλημματα προς τους αριστερούς, που δεν βλέπουν ότι η συγκυβέρνηση με το δεύτερο κόμμα των εκλογών είναι μαθηματικά αδύνατη.
Στην τελική, δεν πάνε και να αναδομηθούν στο ΠΑΣΟΚ – για να θυμηθούμε τον Ανδρέα. Θα ακολουθήσουν μια κερδοφόρα εκλογική στρατηγική μόνο και μόνο για να μας γυρίσουν στο δημόσιο, τον κομματισμό και την προσοδοθηρία που χαρακτήρισε έντονα τις προηγούμενες κυβερνήσεις τους; Το θέμα δεν είναι τι θα πουν για να βγουν εξουσία. Το θέμα είναι τι θέλουν να κάνουν με την εξουσία στα χέρια τους και αυτό δεν είναι καθόλου ευοίωνο.
ΑΠΑΝΤΩ ΣΕ ΠΡΟΛΑΛΗΣΑΝΤΕΣ
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ.
ΤΟ 2004 ΤΟΝ ΕΦΑΓΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΠΑΣΟΚ ΜΕ ΤΙΣ ΧΑΡΤΟΡΙΧΤΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΞΕΜΑΤΙΑΣΤΡΕΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕ ΣΤΗ ΖΩΗ 8 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΣΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.
Ο ΓΑΠ ΕΧΑΣΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ ΜΑΝΑΤΖΕΡ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΠΑΝΕΦΕΡΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΖΟΜΠΙ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 80.
Κυριε Μιχα θεωρω σωστο το συλλογισμο σας .Αν κοιταξουμε τα ποσοστα της αποχης που αυξθηκε θα καταλαβουμε οτι οι ανθρωποι αυτοι που δεν ψηφισαν ανηκουν στο λεγομενο μεσαιο χωρο .Αρα δεν υπηρξε ρευμα προς τα αριστερα αλλα διαμαρτυρια και η ανοδος των ΚΚΕ καιΣΥΡΙΖΑ EINAI CHFOW DIAMARTYRIAW.
@arhs
simfono sto proto
en merh sto 2o
Ο Κωστας Σημιτης ανεχθηκε φαινομενα διαφθορας και διαπλοκης ,αδρανησε γιατι δεν ανελαβε το κοστος στοιχειωδων μεταριθμησεων ,επεδειξε αλαζονεια και κυβερνητισμο, παρεσυρε τον ελληνα επενδυτη στο χρηματηστηριο και μετα ελεγε “ας προσεχαν”,δε μπορεσε να διαχειρειστει κρισεις οπως Ιμια και Οτσαλαν ,παρεδωσε ελλειματικες και διαλυμενες ΔΕΚΟ στις οποιες εχωσε κοσμο για να παρει ψηφους και τωρα υπονομευει το Γιωργο Παπανδρεου
To 1996 o Σημίτης κέρδισε τον Εβερτ ως κεντροαριστερός σοσιαλιστής; Μάλλον όχι. Τον κέρδισε δείχνοντας περισσότερη σοβαρότητα και εμπνέοντας σιγουριά στον πολίτη του “μεσαίου χώρου”, δηλαδή το 10% περίπου του Ελληνικού Λαού που απεχθάνεται την πολιτική αλλά τη θεωρεί αναγκαίο κακό. Το 2004 ο Καραμανλής άλωσε το χώρο αυτό και δεν θα τον χάσει ποτέ αν το ΠΑΣΟΚ δεν εμπνευστεί στρατηγικές και μεθόδους επανάκτησής του,με όρους σύγχρονους κοιτώντας το μέλλον….Ο αριστερισμός, ο σοσιαλισμός και όλες οι παραπλήσιες εκφράσεις του τύπου “Δημοκρατική Παράταξη” είναι πλέον λέξεις κενές περιεχομένου για το μέσο πολίτη και δεν μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Ο κόσμος τρέχει και μείς σερνόμαστε κολλημένοι στη λάσπη του παρελθόντος… περαστικά μας.!!!!
Οι λόγοι που έχασε ο ΓΑΠ είναι ασφαλώς αρκετοί και σύνθετοι. Έκανε πολιτικά λάθη, υποστήριξε πολιτικές απόψεις προφανώς αδιανόητες (όπως η στημένη απογραφή) και με τα πρόσωπα και τις πολιτικές που ακολούθησε δεν πραγματοποίησε την αλλαγή που επαγγέλθηκε. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ακολούθησε την τακτική του πολιτικού παραλογισμού, ό,τι καλό δηλαδή έκανε η ΝΔ έπρεπε πάση θυσία, με κάθε τρόπο και κάθε λογής αστήριχτη επιχειρηματολογία να αποδειχτεί λάθος, αντιλαϊκό, αυταρχικό, αλλαζονικό και όλα τα παρόμοια επίθετα, έπρεπε ακόμα να φανεί το δεξιο-αυταρχικό-κρατιστικο-… πρόσωπο της ΝΔ με γελοίες δηλώσεις του τύπου έχουν κομματικοποιηθεί οι δημόσιες επιχειρήσεις και άλλες παρόμοιες. Αυτό έδειξε ότι ο ΓΑΠ διάλεξε την αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση, έγινε παράλογος, χρησιμοποίησε ακραίες θέσεις χάνοντας το μετριοπαθές προφίλ που είχε δικαίως μέχρι τότε κερδίσει και ως αποτέλεσμα όλων αυτών έδειξε ότι υπέταξε την προσωπικότητά του στις ανάγκες του αντιπολιτευτικού αγώνα (για την επανάκτηση της εξουσίας) και στις υποδείξεις όλου του περιβάλλοντός του.
Παρ΄όλο όμως που πιστεύω ότι αυτός είναι ο λόγος που έχασε (δηλαδή ότι αυτή τη στάση ήθελαν να δουν κάποιοι ψηφοφόροι που δεν τον ψηφισαν), εντούτοις το πρόβλημα που θα είχε , αν όντως διατηρούσε αυτή τη στάση (που υπάρχει σε κάθε αντιπολίτευση) είναι ότι δίνει την εντύπωση στον κόσμο μακροπρόθεσμα (υπαρχούσης μιας συνεννόησης και ενός διαλόγου που αναδεικνύει τόσο τα καλά όσο και τα κακά της εξουσίας, υπαρχούσης δηλαδή μιας δημιουγικής αντιπολίτευσης) ότι η κυβέρνηση επιδεικνύει ασφαλώς κάποιο έργο είτε μικρό είτε μεγάλο το οποίο όμως είναι αρκετό για να πείσει πολλούς πολίτες να υποστηρίξουν τη ΝΔ, γεγονός που θα έστελνε πιθανώς πάλι το ΠΑΣΟΚ στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επικοινωνιακά, λοιπόν, δυστυχώς το ΠΑΣΟΚ και οι αντιπολιτεύσεις γενικά χρειάζεται να ισορροπούν μεταξύ της τήρησης υπευθυνότητας και του λαϊκισμού ο οποίος, αν και δημιουργεί την εντύπωση της ανευθυνότητας, δημιουργεί και την εντύπωση του μηδενισμού και του χάους κάτι που όπως είναι λογικό χρεώνεται πάντοτε στην εκάστοτε εξουσία. Δυστυχώς για τον τόπο και ενδεχομένως και για το ίδιο, το ΠΑΣΟΚ διάλεξε το δεύτερο δρόμο.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
παρτε θέση
συντροφοι και μη
Η ήττα του ΠΑΣΟΚ οφείλεται στην υπομόνευση που δέχθηκε ο ΓΠ από τους κρατικούληδες συντηρητικούς του κινήματος. Από αυτούς που δεν θέλουν το καλό της πατρίδας αλλά το καλό της τσέπης κάποιων Πασοκων που λύναν και δέναν για είκοσι ολόκληρα χρόνια.
Το δυστύχημα είναι πως άξιοι και ανοιχτόμυαλοι σοσιαλδημοκράτες πισωγυρίζουν σήμερα υποστηρίζοντας τον Βενιζέλο.
Ο εχθρός της ελευθερίας είναι ο συντηρητισμός. Ο Παπανδρέου πρέπει επιτέλους να αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ και να δημιουργήσει ένα φιλελεύθερο κεντρόο κόμμα, που να εκφράζει όλους τους φιλελέυθερους πολίτες αυτής της χώρας.
Συμφωνώ και εγώ πως ο Γιώργος Παπανδρέου έπρεπε να ιδρύσει ένα νέο κόμμα.
Όμως βρε anania, δεν είναι κρίμα να προτρέπεις το Γιώργο Παπανδρέου να φτιάξει ένα γνήσιο φιλελεύθερο κόμμα, που στην ουσία τον σπρώχνεις στο 0,01%; δηλαδή όσο ποσοστό πήρε και ένα άλλο γνήσιο φιλελεύθερο κόμμα, η φιλελεύθερη συμμαχία.
isidore, εάν ο Παπανδρέου έκανε καινούριο κόμμα θα έπαιρνε σίγουρα παραπάνω από αυτό που πήρε στην πρώτη της εκλογική απόπειρα η, άγνωστη στο ευρύ κοινό, Φιλελεύθερη Συμμαχία. Αλλά και εάν όπως λες έπαιρνε το ποσοστό που πήρε η Φιλελεύθερη Συμμαχία στις φετινές εκλογές τότε θα έπαιρνε 0.1% και όχι 0.01% όπως λες.
Ο ΓΑΠ είχε την δύναμη να μεταλλάξει το ΠΑΣΟΚ σε ένα φιλελεύθερο κόμμα που θα μπορούσε, όχι το 2004, αλλά σίγουρα το 2008 (ή 2007) να κερδίσει τις εκλογές. Δεν στίρηξε τις επιλογές Μάνος-Ανδριανόπουλος. Κρίμα.