ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΡΑ!
Αυγ 23rd, 2005 | Δημοσθένης Δούκας| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική | Email This Post | Print This Post |Οι πολίτες της χώρας γνωρίζουν ότι σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά απαιτείται, ένας νέος χάρτης της αυτοδιοίκησης της χώρας, αφού το σημερινό μοντέλο συγκρότησης του Κράτους έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο.
Σήμερα δεν είναι παρά ένα αναποτελεσματικό, αντιαναπτυξιακό και γραφειοκρατικό μοντέλο το οποίο απέχει πολύ από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.
Το μοντέλο αυτό εκφράζεται μέσα από ένα πολυμελές Υπουργικό Συμβούλιο και με Υπουργεία που σήμερα δεν προσφέρουν τίποτε άλλο παρά από γραφειοκρατία και πελατειακές σχέσεις όπως π.χ. τα Υπουργεία Αιγαίου, Μακεδονίας-Θράκης, και τα περισσότερα υφυπουργεία. Ταυτόχρονα σε περιφερειακό επίπεδο υπάρχει πανσπερμία δομών εξουσίας (Περιφέρεια, Υπερνομαρχία, Νομαρχία, Επαρχείο) αλληλοκαλυπτόμενων και πολλές από αυτές τις εξουσίες με διακοσμητικό ρόλο. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η πολυδιάσπαση των εξουσιών και η πρόσθεση βαρών, τόσο οικονομικών όσο και κοινωνικών.
Ταυτόχρονα υποτάσσει τη δημιουργική κίνηση της κοινωνίας και ενδυναμώνει αυταρχικές λογικές σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου.
Είναι ανάγκη μιας συνολικής αλλαγής του. Εδραία είναι η πεποίθηση, όπως άλλωστε και το Σύνταγμα ορίζει, πως όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού. Αυτές οι εξουσίες δεν πρέπει να είναι απομακρυσμένες από τη λαϊκή βάση. Αυτό επιβεβαιώνει και ο Ευρωπαϊκός Χάρτης της Αυτοδιοίκησης με την αρχή της επικουρικότητας που υποστηρίζει ότι τα προβλήματα αντιμετωπίζονται καλύτερα και αποτελεσματικότερα στα πιο κοντινά προς τον πολίτη επίπεδα εξουσίας.
Οφείλουμε να μελετήσουμε με προσοχή τις πολιτικές που ασκούνται σε αυτό το επίπεδο στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γίνεται φανερό πως οι περισσότερες χώρες έχουν το θεσμό της αιρετής περιφέρειας η οποία ασκεί τη δική της πολιτική γιατί έχει όλα εκείνα τα θεσμικά και οικονομικά μέσα για να το κάνει. Αντιθέτως στη χώρα μας ο Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας είναι μόνο ένας ανώτερος κρατικός υπάλληλος ο οποίος αφενός διεκπεραιώνει πολιτικές της εκάστοτε κυβέρνησης ερήμην των πραγματικών αναγκών ή και των επιλογών των τοπικών κοινωνιών και αφετέρου είναι αυτός που κατέχει και συγκεντρώνει όλα τα μέσα άσκησης περιφερειακής πολιτικής.
Σήμερα η Αυτοδιοίκηση δεν είναι παρά ο επαίτης του Κράτους. Εξαρτάται πλήρως από αυτό και ταυτόχρονα είναι σαφές ότι η κεντρική διοίκηση «εκβιάζει» την Αυτοδιοίκηση γιατί έχει την αποκλειστική χρήση του δημοσίου χρήματος. Αυτή η κατάσταση όμως πρέπει να αλλάξει. Οι νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στον ευρωπαϊκό χώρο απαιτούν άλλου είδους πολιτικές. Πολιτικές που μπορούν πλέον να ασκηθούν αποτελεσματικά μόνο σε περιφερειακό επίπεδο. Πληθαίνουν οι διαπεριφερειακές συνεργασίες στην Ευρώπη και η χώρα μας παρακολουθεί μέσω των κρατικών απαρχαιωμένων δομών τις εξελίξεις. Εμείς όμως ζητούμε την ισχυρή αυτοδιοίκηση σε επίπεδο Δήμων και την επίσης ισχυρή αυτοδιοίκηση σε επίπεδο Περιφέρειας. Αυτή η τοπική κυβέρνηση θα είναι άμεσα υπόλογος έναντι του λαού και θα ασκεί τις εξουσίες της υπέρ αυτού. Οι εξουσίες αυτές πρέπει να καλύπτουν όλους τους τομείς με μόνες εξαιρέσεις την Άμυνα και την Εξωτερική Πολιτική. Όλοι οι άλλοι τομείς θα είναι υπό διαπραγμάτευση όσον αφορά στις αρμοδιότητες που θα μείνουν στην κεντρική διοίκηση και εκείνες που θα μεταφερθούν στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση.
Ταυτόχρονα είναι ανάγκη το κεντρικό κράτος να μεταρρυθμιστεί και από το σημερινό μόρφωμα να προχωρήσει στο μοντέλο του κράτους στρατηγείου, ενός κράτους που θα έχει ρόλο επιτελικό. Την ίδια στιγμή η Αυτοδιοίκηση πρέπει να έχει δύο βαθμούς. Την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την Περιφερειακή. Η κατάργηση των Νομαρχιών καθώς και όλων των παρεπόμενων θεσμών, δηλαδή των τριών Διευρυμένων Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων και των Επαρχείων, η γεωγραφική αναδιάρθρωση των περιφερειών με τη μείωση του αριθμού τους και ο «Καποδίστριας ΙΙ» για τους Ο.Τ.Α. με τη δημιουργία λιγότερων και βιώσιμων οργανισμών είναι όροι για μία νέα πολυκεντρική συγκρότηση της χώρας, στην οποία πρωταγωνιστής θα είναι η περιφέρεια.
Η περιφερειακή αυτοδιοίκηση θα έχει το ρόλο της τοπικής κυβέρνησης. Τα μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου θα εκλέγονται με άμεση καθολική ψηφοφορία με το σύστημα της απλής αναλογικής. Η τοπική αυτή κυβέρνηση θα έχει όλες εκείνες τις αρμοδιότητες και πόρους που θα της επιτρέπουν να χαράσσει πολιτικές και να αξιοποιεί τις παραγωγικές δυνάμεις προς όφελος της τοπικής κοινωνίας.
Δημοσιοποιούμε την πρόταση αυτή και καλούμε την κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα σε ανοιχτό διάλογο με την αυτοδιοίκηση, φορείς και πολίτες. Είμαστε βέβαιοι πως ήδη έχουμε αργήσει. Γιατί οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και το σημερινό κράτος δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Οι συνθήκες σήμερα απαιτούν σημαντικές αλλαγές.
Τα προβλήματα στην Ελλάδα γενικώς πηγάζουν απ’το γεγονός ότι δεν έχουμε «ομοσπονδιακή δομή».
Ένα πράγμα που θα μπορούσε να γίνει σε πρώτη φάση είναι να αποκτήσουν οι Διοικητικές Περιφέρειες της Ελλάδας αιρετούς άρχοντες που να εκλέγονται άμεσα απ’το λαό.
Στην ΕΕ χωρίζουμε τις περιφέρειές μας με το σύστημα NUTS-2 (πχ Κεντρική Μακεδονία) αλλά οι περιφέρειες αυτές έχουν πολύ λιγότερη δύναμη απ’τις αντίστοιχες Regioni της Ιταλιάς, Comunidades Autonomas της Ισπανίας, Länder της Γερμανίας, κλπ.
τοχουμε συζητησει και καπου αλλου το θεμα, δεν νομιζω οτι η Ελλαδα μπορει να σηκωσει ακομα ομοσπονδια στυλ Γερμανιας ή εστω Ισπανιας. Τα Λαιν-ντερ της Γερμανιας ειναι της ταξης μεγεθους ολοκληρης της Ελλαδας! Αν χωριζαμε την Ελλαδα κατα NUTS-2 οι περισσοτερες περιφερειες δεν θα ηταν αρκετα μεγαλες και δυνατες για να καλυψουν καμμια αρμοδιοτητα που εχει ενα Λανντ (παιδεια, αστυνομια κτλ). Παντως προφανως καποιος χωρισμος πρεπει να γινει, ισως σε 3-4 περιφερειες (Μακ-Θρακ, Στερεα-Αττικη-Πελ, Αιγαιο-Κρητη).
To NUTS-2 (και 1, και 3) έχει ήδη γίνει απ’την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν μη τι άλλο, έχει εφαρμογή και στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ με ανάλογο πληθυσμό (Πορτογαλία, Σουηδία) ή επιφάνεια (Ολλανδία) με την Ελλάδα.
Πάντως δεν είναι ανάγκη να κολλήσουμε στο νούμερο. Αν δεν θέλουν 13 περιφέρειες για μένα και 4 φτάνουν. Το παν είναι να γίνει σωστή αποκέντρωση και καλός διαχωρισμός των πόρων/εσόδων.
Επίσης, μια οργανωμένη πολιτική ανάπτυξης της κάθε περιφέρειας με long-term (10ετή τουλάχιστον) προγράμματα συγκεκριμένων επενδύσεων.
τι εννοεις εχουν γινει ηδη? NUTS υπαρχουν σε ολη την ΕΕ σαν νοητες στατιστικες οντοτητες, αλλα δεν νομιζω οτι υπαρχει κανενας διοικητικος διαχωρισμος στα ορια των NUTS2 συμφωνα με το ελληνικο κρατος…
Στο μοντέλο NUTS-2 οι οντότητες αυτές αντιστοιχούν στις 13 Διοικητικές Περιφέρειες που χωρίζεται η Ελλάδα.
Είναι ακριβώς οι ίδιες.
ναι ναι, αλλα εγω ρωτω αλλο. Εχει η Ελλαδα καποια διοικητικη δομη σε επειπεδο περιφερειων ή ειναι απλα γραμμουλες στον χαρτη? Εχω την εντυπωση οτι μονο σε επιπεδο νομαρχιας υπαρχει πραγματικη διοιηκηση.
θα απαντήσω στον “διαχειριστή”: οι νομαρχίες της χώρας είναι διοικητικές υποδιαιρέσεις αλλά δεν έχουν πλέον την εξουσία που είχαν. Ολοένα και λιγότερη εξουσία έχουν ενώ ο ρόλος τους είναι πια περισσότερο διακοσμητικός παρά ουσιώδης.
Απαντώ και στον Σωτήρη: Η διοικητική διαίρεση της χώρας σε περιφέρειες τύπου NUTS 1 (υπερπεριφέρειες και άνω) ή 2 (περιφέρειες) ή 3 (νομοί) είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση διότι υπάρχουν πολλά κριτήρια βάσει των οποίων μπορεί να γίνει η διαίρεση. Θα πάρει χρόνια η αναγνώριση 3-4 υπερπεριφερειών και δεν ξέρω αν θα έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Πάντως, όπως προκύπτει και από την ονομασία των NUTS (ελλ. Ονοματολογία Εδαφικών Στατιστικών Μονάδων) και από τον αντίστοιχο κανονισμό 1059/2003, η διαίρεση γίνεται για στατιστικούς λόγους και όχι διοικητικούς.
Αυτό λέω κι εγώ.
Εγώ για παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη περνάω συχνά μπροστά και απ’την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και απ’τη Νομαρχία Θεσσαλονίκης. Θα ήθελα κάποια στιγμή οι Νομαρχίες να παραδώσουν τα σκήπτρα στις Περιφέρειες. Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να περάσει νόμος να είναι οι Περιφερειάρχες αιρετοί άρχοντες και όχι διοριστέοι.
Μόνο με τη βούλα του λαού [οι Περιφέρειες] θα αποκτήσουν την ίδια έννομη αξία με τις Νομαρχίες.