Το Διαδίκτυο ως μία εν δυνάμει ανοικτή δημόσια υποδομή
Ιούλ 25th, 2007 | Θανάσης Πρίφτης| Κατηγορία: Τεχνολογία |
Email This Post
|
Print This Post
|
του Θανάση Πρίφτη
Με λίγα λόγια
Ενώ το ίδιο το Διαδίκτυο με τα πρωτόκολλά του (TCP/IP) ορίζει και υλοποιοεί την ανοικτή υποδομή, το γεγονός ότι υλοποιείται μέσα απο ψεύτο – δημόσιες και ψεύτο – ανοικτές υποδομές (υποδομές τηλεπικοινωνιακών παρόχων) καταλύει τον βασικό χαρακτήρα του ο οποίος δεν είναι άλλως από: την ανεμπόδιστη συμμετοχή και διακίνηση πληροφορίας από όλους τους χρήστες.
Το βασικό ζήτημα έγκειται στο ποιος θα πρέπει να είναι ο χαρακτήρας των δημόσιων επενδύσεων και τι είδους υποδομές αυτές θα πρέπει να ενθαρρύνουν.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η αναφορά στο Διαδίκτυο δεν περικλείει ιδιαίτερα διαδεδομένες εφαρμογές όπως ο Παγκόσμιος Ιστός , το Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο, τα Ομότιμα Δίκτυα αλλά στα πρωτόκολλα που επιτρέπουν την ύπαρξή τους. Τα πρωτόκολλα καθε αυτά δεν πριμοδοτούν την μία ή την άλλη εφαρμογή, στοιχείο κρίσιμο και, μάλλον αντίθετα, προς τον χαρακτήρα των υποδομών που τα φιλοξενούν, τα φυσικά δίκτυα, δηλαδή, των τηλεπικοινωνιακών παρόχων.
Το Διαδίκτυο ενδυνάμωσε μια σειρά απο ανοικτές ιδέες – πλατφόρμες
Οι ιδέες – πλατφόρμες, αυτές συνθέτουν ένα νέο πεδίο υποδομών που όπως και το Διαδίκτυο θα επηρεαστούν με καθοριστικό από τις φυσικές υποδομές από τις οποίες φιλοξενούνται. Ποιος θα είναι δηλαδή ο τελικός χαρακτήρας τους βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση από τις φυσικές υποδομές που τις φιλοξενούν την διαχείρισή τους, την διαθεσιμότητά τους κοκ. Συνοπτικά μπορούμε να καταγράψουμε:
- Το κίνημα του ΕΛΛΑΚ με τον τρόπο παραγωγής, διάθεσης και διάχυσης του λογισμικού καθώς και τις άδειες διάθεσης περιεχομένου creative commons
- Τα παραδείγματα της ανοικτής διαχείρισης, πρόσβασης και χρήσης των υποδομών στο φυσικό επίπεδο επίπεδο, στο επίπεδο του δικτύου και στο επίπεδο εφαρμογών και υπηρεσιών.
- Τις συνεργασίες γύρω απο ανοικτά πρότυπα με αποκορύφωση τον Ευρωπαϊκό ορισμό για αυτά αλλά και πολλών εταιρειών γύρω απο το ODF
- Την προσπάθεια γύρω απο την ανοικτή πρόσβαση στην πληροφορία, την ανοικτή επιστήμη και την ανοικτή καινοτομία
- Την καθοριστική ιδεά ότι ο ανταγωνισμός έχει νόημα και είναι πραγματικός όταν βασίζεται σε ανοικτές πλατφόρμες και υποδομές
- Τους θεσμούς μέσα απο τους οποίους στηρίζονται πολλά από τα παραπάνω (ΙΕΕΕ, FSF)
με ανατρεπτικές πρακτικές πολυσυλλεκτικότητας και συμμετοχής.
Ο σύνθετος χαρακτήρας των υποδομών
Μπορούμε να περιγράψουμε τις υποδομές ως συστήματα διαχείρισης φυσικών και υλικών πόρων αλλά και ιδεών που δημιουργήθηκαν είτε μέσα από ευρεία κοινωνική συμμετοχή είτε λόγω επένδυσης δημόσιων πόρων. Υπάρχει ένα κενό τόσο σε οικονομικό όσο και σε επιστημονικό επίπεδο για τον τρόπο που οι δημόσιες υποδομές ενισχύουν την κοινωνική συνοχή και την οικονομική ανάπτυξη, πέρα από μια γενική συμφωνία στο ότι αποτελούν συστατικό κοινωνικής και ιδιωτικής γνώσης, επιχειρηματικότητας και καινοτομίας.
Οι υποδομές, και ιδιαίτερα οι παραδοσιακές (μεταφορές, επικοινωνίες, συστήματα διακυβέρνησης) είναι σε μεγάλο βαθμό ενσωματώσιμες στις οικονομικές και κοινωνικές δομές, διάφανες (με την έννοια ότι αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη τους κυρίως όταν δυσλειτουργούν), σχετίζονται άμεσα με καθημερινές πρακτικές ενώ είναι, θεωρητικά, προσαρμόσιμες σε νέες κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες. Είναι κατά κύριο λόγο δημόσιες και κοινωνικές ενώ μπορούν να έχουν και εμπορικό χαρακτήρα. Το θέμα, όμως, δεν είναι πως ονοματίζονται σε ένα κόσμο που τα όρια δημοσίου και ιδιωτικού είναι όλο και λιγότερο διακριτά. Το θέμα είναι κάτω από ποιους κανόνες λειτουργούν και πως το δημόσιο χρησιμοποιεί τους συλλογικούς πόρους στην ενίσχυσή τους.
Τι είναι μια ψεύτο ανοικτή υποδομή
Ψεύτο ανοικτή υποδομή (pseudo open infrastructures) είναι μια υποδομή της οποίας η διαχείριση γίνεται κατά τρόπο ανοικτά προσβάσιμη στο ευρύ κοινό, χωρίς να παρεμβαίνουν, κατά κανόνα, κριτήρια πέρα του οικονομικού. Γίνεται, δηλαδή, ανοικτή χρήση της υποδομής χωρίς όμως οργανωμένη συμμετοχή των πολιτών στην εξέλιξή της.
Η ταύτιση υπηρεσιών και ψεύτο ανοικτών υποδομών έχει δημιουργήσει ένα ακόμα πιο θολό τοπίο για την σημασία τους ή την μέτρηση της αποτελεσματικότητάς τους (βασικό παράδειγμα οι τηλεπικοινωνίες), με αποτέλεσμα να αμφισβητείται όλο και περισσότερο ο αναπτυξιακός και κοινωνικός χαρακτήρας τους.
Αντίθετα από μια ψεύτο ανοικτή υποδομή το Διαδίκτυο δημιουργεί τις προϋποθέσεις για υποδομές που είναι προσβάσιμες αλλά και ανοικτές προς την συμμετοχή του πολίτη στην εξέλιξή τους. Σε συνδυασμό με ενσύρματες ή ασύρματες ανοικτές φυσικές υποδομές δημιουργούνται διαρκώς επεκτάσιμες λύσεις, οι οποίες ενθαρύνουν, και δεν αλλοιώνουν ή παρεμποδίζουν με τεχνιτούς τρόπους, την ατομική και συλλογική έκφραση. Η λογική αυτή έχει καθορίσει και την εντινόμενη προσπάθεια της δημιουργίας εναλλακτικών υποδομών.
Οι άνθρωποι διαμορφώνουν τις υποδομές
Υπάρχουν δύο πολύ γενικές κατηγορίες διεθνών εναλλακτικών μοντέλων ανάπτυξης ανοικτών δικτυακών υποδομών: τα εκπαιδευτικά, ερευνητικά δίκτυα (πχ. GEANT) και τα εναλλακτικά δίκτυα σε πόλεις (πχ. πόλεις της Σουηδίας).
Η εμπειρία, δηλαδή, διαφόρων κοινωνιών (Σουδικό μοντέλο κοινωνικών υποδομών) και κοινοτήτων (ερευνητική και εκπαιδευτική) πάνω σε τέτοια συστήματα και υποδομές αποτελεί καταλυτικό παράγοντα εναλλακτικής ανάπτυξης και διαχείρισης ανοικτών διαδικτυακών υποδομών. Τα στοιχεία αυτά, τα οποία εντοπίζονται και στα εκπαιδευτικά δίκτυα αλλά και στα Εναλλακτικά Δίκτυα σε πόλεις, είναι περιλαμβάνουν:
α. Οργάνωση και ιδιοκτησία: Επιλέγονται νέα σχήματα με πολύπλευρη συμμετοχή και προωθούνται νέοι μέθοδοι υλοποίησης δικτύων, βασιζόμενες στο γεγονός ότι το δίκτυο θεωρείται κοινωνικό κεφάλαιο / επένδυση και όχι υπηρεσία η οποία μισθώνεται από τον βασικό τηλεπικοινωνιακό πάροχο.
β.Δομή και αρχιτεκτονική: Η αρχιτεκτονική των δικτύων αυτών επικεντρώνεται στις εξελιγμένες ανάγκες των χρηστών τους και λιγότερο σε υπάρχοντα οικονομικά δεδομένα (δεδομένα αγοράς).
γ. Επιχειρηματικά μοντέλα και χρηματοδότηση: Οι κυβερνήσεις παίζουν σημαντικό ρόλο, συνεργαζόμενες με επιχειρήσεις και ακαδημαϊκά ιδρύματα. Η συνεργασία αυτή έχει ενδιαφέροντα αποτελέσματα όπως την δημιουργία νέων παιχτών στην αγορά (τόσο στην διαχείριση των υποδομών όσο και στην παροχή νέων υπηρεσιών), και επικεντρώνεται, κατά κύριο λόγο, στην προώθηση τοπικών δράσεων με στόχο την ευρεία εγκατάσταση σκοτεινών οπτικών ινών και την υλοποίηση περιφερειακών δικτύων για κάλυψη ευρύτερων κοινωνικών αναγκών
Η περίπτωση του ανοικτού φάσματος
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μονοδιάστασης χρήσης δημόσιων πόρων και υποδομής είναι η περίπτωση του φάσματος. Οι υπάρχουσες πολιτικές διαχείρισης φάσματος βασίζονται σε ξεπερασμένα τεχνολογικά δεδομένα “κλείνοντας” σχεδόν όλο το διαθέσιμο φάσμα, ενώ χρησιμοποιείται πρακτικά ελάχιστο απο αυτό. Οι εξελίξεις γύρω από το λογισμικό χρήσης του ραδιοφάσματος λαμβάνουν σαν δεδομένο το γεγονός ότι τα ραδιοκύματα δεν αναμιγνύονται / παρεμβάλλονται μεταξύ τους αλλά εξαρτάται από τον δέκτη τους να τα αναγνωρίσει και να τα ξεχωρίσει. Το γεγονός αυτό κάνει απολύτως αναγκαία την επανεξέταση του τρόπου με τον οποίο γίνεται η διαχείριση του φάσματος, μια συζήτηση που έχει ξεκινήσει στις ΗΠΑ αλλά η Ευρώπη δυσκολεύεται να ακολουθήσει.
Τα δυνητικά αποτελέσματα της ιδέας του ανοικτού φάσματος στηρίζονται στον συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό ανάπτυξης της χωρητικότητας / δυνατότητας των δικτύων και στην αποτελεσματικότητα με την οποία η χωρητικότητα αυτή διαμοιράζεται προς τους χρήστες. Οι ίδιοι οι χρήστες, επομένως, καλούνται να διαμορφώσουν κάτω από κατάλληλες επιστημονικές πολιτικές και οικονομικές συνθήκες την χρήση της υποδομής αυτής. Κάτι το οποίο, εν μέρει, κάνουν οι χιλιάδες χρήστες των ασυρμάτων δικτύων πολλών ελληνικών αλλά και παγκόσμιων πόλεων.
—————————————————————————————————-
Πηγές:
Υποδομές
Olivier Coutard, The Governance of Large Technical Systems. (New York: Routledge, 1999);
Renate Mayntz and Thomas P. Hughes, (editors), The Development of Large Technical Systems. (Boulder Colo.: Westview Press, 1988);
Wieber Bijker and John Law, (editors), Shaping Technology/Building Society: Studies in Sociotechnical Change. (Cambridge Mass.: MIT Press, 1992).
Ανοικτές και ψεύτο ανοικτές υποδομές
Yochai Benkler, Property, Commons, and the First Amendment: Towards a Core Common Infrastructure (White Paper for the Brennan Center for Justice) (March, 2001);
Lawrence Lessig, The Future of Ideas: The Fate of the Commons in a Connected World (2001)
The Wealth of the Netwoks, Yochai Benkler
Το ανοικτό φάσμα
Η συζήτηση, σε παγκόσμιο επίπεδο, γύρω από το θέμα (http://cookreport.com/, βασικοί διαμορφωτές: Larry Lessig, Yochai Benkler, David Reed, Dewayne Hendricks…) βρίσκεται σε εξέλιξη με βασικό στόχο την ανάδειξη του θέματος του «ανοικτού – κοινού φάσματος» (spectrum commons) ως βασικό ζήτημα πολιτικής συζήτησης.
“Rise of the Stupid Network” D. Isenberg
End-to-End networks, J.H. Saltzer, D.P. Reed and D.D. Clark
Connectivity: What Is It and Why Is It Important? Bob Frankston
Δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς θέλει να πει το άρθρο; Αποτελεί απλώς επισκόπηση/εισαγωγή στην έννοια των ανοικτών δημόσιων υποδομών, ή εμπεριέχει κάποια πρόταση;
Η αναφορά στη μη συμβολή των ραδιοκυμάτων είναι ατυχής. Ο έλεγχος και η ρύθμιση του ραδιοφωνικού φάσματος γινεται κυρίως για να αποφεύγονται οι παρεμβολές. Στη θεωρία ένας δέκτης συντονισμένος στα, πχ, 100 MHz θα ακούει το σήμα από πομπούς που εκπέμπουν επίσης στα 100 MHz. Στην πράξη όμως όλοι γνωρίζουμε πως θα ακούει και αυτούς στα 25, 50, 200, 400 MHz και πάει λέγοντας.
Αρμονικές παρεμβολές μάλλον δεν έχουμε στις οπτικές ίνες (λόγω της σχετικής γραμμικότητας των υλικών). Έχουμε όμως στα χάλκινα καλώδια και στους ομοαξονικούς κυματοδηγούς λόγω ηλεκτρομαγνητικής ζεύξης. Η πυκνότητα λοιπόν των καναλιών είναι κι εκεί κάπως περιορισμένη μέχρις ότου έρθει η οπτική ίνα ως το σπίτι μας μέσα.
Το δίκτυο είναι τόσο κοινωνικό κεφάλαιο όσο και το νερό. Όχι περισσότερο. Κι όταν η διαχείριση ενός τόσο ζωτικού πόρου όπως του νερού γίνεται με ψευδο-ανοιχτές υποδομές, βάση ποιας λογικής απαιτούμε ανοικτότερη υποδομή για το δίκτυο;
το νερό δεν είναι δίκτυο. τα δίκτυα ύδρευσης και άρδευσης είναι, και είναι προφανές ότι είναι -οι πιο σημαντικές, ίσως- υποδομές, αφού καλύπτουν ανάγκες επιβίωσης (η βάση της πυραμίδας του Maslow
η απάντηση στο ερώτημα σου, βρίσκεται εντός του ερωτήματος. Απαιτούμε ώστε να μη γίνει ΚΑΙ το (ψηφιακό) δίκτυο ψευδο-ανοικτό.
απαιτούμε ανοικτό ψηφιακό δίκτυο γιατί,
– σε πολιτικό επίπεδο (μπορεί να) προάγει την ισηγορία, αν όχι τη δημιουργία πραγματικών δημόσιων χώρων
– στην οικονομία μειώνει το information asymmetry και βοηθά τις αγορές να λειτουργούν πιο αποδοτικά (efficiency)
– στον πολιτισμό, στηρίζει τη σύνθεση (και τις συγκρούσεις) και τη διάδοση
φιλικά
τριάντα
με συγχωρείτε για το κακό φορμάτινγκ του προηγούμενου ποστ
Ούτε εγώ καταλαβαίνω τι θέλει να πει το άρθρο, ούτε σε ποιους απευθύνεται. Term paper ισως? , προπτυχιακού φοιτητή???
Υπάρχουν πλέον διαμορφώσεις που επιτρέπουν την μεταφορά δεδομένων σε ψηφιακή μορφή απ’ το ίδιο κανάλι (την ίδια συχνότητα δηλαδή) χωρίς πρόβλημα. Ανάλογα με την εφαρμογή που θέλουμε χρησιμοποιούμε και την κατάλληλη διαμόρφωση (αν σε ενδιαφέρει ψάξε πχ. για QPSK και QAM).Το DSP έχει προχωρήσει πολύ τα τελευταία χρόνια, όπως και οι μέθοδοι φιλτραρίσματος (από τα απλά band-pass φίλτρα μέχρι τα SAW κλπ).Ο δέκτης συντονίζεται σε μια συγκεκριμένη συχνότητα και δεν ακούει άλλες, ο πομπός είναι που αν δεν τον προσέξεις δημιουργεί θόρυβο και αρμονικές κλπ. Επίσης αρμονικές και θόρυβος δημιουργείται από ενισχυτές (που εσφαλμένα βάζουν διάφοροι νομίζοντας ότι θα έχουν καλύτερη εκπομπή/λήψη) οι οποίοι εκτός απ’ το σήμα ενισχύουν και τον θόρυβο κατά την είσοδο και την έξοδο δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα (υπ’ όψη ότι ο νόμος δεν έχει καμία πρόβλεψη για χρήση ενισχυτών, γενικώς ο νόμος αγνοεί πολλές σημαντικές λεπτομέρειες).
Έχε υπ’ όψη δε ότι με την ψηφιακή διαμόρφωση μπορούμε να μεταφέρουμε πολλά περισσότερα δεδομένα απ’ ότι πριν, για παράδειγμα από μία συχνότητα θα μπορούν να περνούν 10-15 σταθμοί ραδιοφώνου με πολύ καλύτερη ποιότητα ήχου, ομοίως και με την ψηφιακή τηλεόραση. Άρα σκοπός δεν είναι να κόψουμε το φάσμα “χονδροειδώς” και να το δεσμεύσουμε, αλλά να χρησιμοποιούμε την τεχνολογία για να εκπέμπουμε με σεβασμό στο περιβάλλον και αποτελεσματικότερα.Υπάρχουν πλέον έξυπνες μέθοδοι εκπομπής και λήψης που μας δίνουν πολλές δυνατότητες.
Το να χαρακτηρίζουμε μπάντες για συγκεκριμένες χρήσεις έχει ένα νόημα αν σκεφτούμε και τη φύση των Η/Μ κυμάτων (κάτι που ουσιαστικά σημαίνει ότι ανάλογα με τις ανάγκες μας σε απόσταση/κατευθυντικότητα/διάδοση των κυμάτων κλπ διαλέγουμε την αντίστοιχη μπάντα λόγω των φυσικών ιδιοτήτων της), το να παραχωρούμε όμως κανάλια σε συγκεκριμένες εταιρίες και φορείς και να τα δεσμεύουμε με αυτό τον τρόπο είναι εντελώς παράλογο. Αυτή τη στιγμή ο νόμος αγνοεί την ευελιξία που υπάρχει, αγνοεί τις τεχνολογικές εξελίξεις και αντιμετωπίζει το φάσμα όχι σαν αγαθό αλλά σαν προϊόν και πρέπει να προστατεύσει ουσιαστικά τις εταιρίες/φορείς απ’ το φάσμα και όχι το ίδιο το φάσμα.
Το νερό που λες είναι αγαθό και ο καθένας μπορεί να πάει σε μια λίμνη και να πάρει νερό με τους κουβάδες, κανένας δεν θα τον κυνηγήσει επειδή ήπιε νερό απ’ τη λίμνη και σίγουρα αν είμαστε πολλοί και θέλουμε να πιούμε νερό μπορούμε πχ. να συνεννοηθούμε και να μπούμε σε μια ουρά για να ευχαριστηθούμε όλοι, αντίθετα αν κάποιος εκπέμψει σε ένα δεσμευμένο κανάλι, ακόμα κι αν εκπέμπει με έξυπνο τρόπο και δεν δημιουργεί πρόβλημα, ακόμα κι αν δεν εκπέμπει κανείς εκείνη τη στιγμή (εξαίρεση αποτελούν οι αναλογικές εκπομπές όπου πάντα έχεις θόρυβο, όπως πχ. τα ραντάρ, η ραδιοαστρονομία κλπ, αλλά πάμε στο παραπάνω που σου είπα για τις χρήσεις της μπάντας, ραδιοαστρονομία πχ. δεν κάνεις οπουδήποτε, υπάρχει συγκεκριμένη μπάντα με συγκεκριμένες ιδιότητες, ομοίως και τα ραντάρ), θα σε βάλουν στο μάτι και θα είσαι παράνομος.
Μερικά παραδείγματα κακής διαχείρισης του φάσματος:
Στην περίπτωση των εταιριών κινητής, οι μπάντες που έχουν διαλέξει είναι πολύ συγκεκριμένες και ορίζονται απ’ το πρότυπο εκπομπής (GSM κλπ), είναι λίγες οι εκπομπές που γίνονται σε αυτές τις μπάντες σε εξωτερικό χώρο και δεν είναι κινητής τηλεφωνίας (δεν υπάρχει και εξοπλισμός διαθέσιμος για να εκπέμψεις εκειπέρα). Άντε να έχεις θόρυβο από κάνα πικραμένο σε μικρή εμβέλεια αλλά γενικώς οι εταιρίες κινητής τρώγονται μεταξύ τους. Για την κινητή τηλεφωνία κανάλια = πελάτες.Οπότε τα λίγα ακριβά κανάλια που έχουν προσπαθούν να τα κρατήσουν πάση θυσία “καθαρά”. Έτσι οι εταιρίες κινητής εκπέμπουν ποιο “οικολογικά” απ’ όλους, τόσο τα κινητά όσο και οι σταθμοί βάσης ρυθμίζουν τόσο την ισχύ εκπομπής τους δυναμικά όσο και το εύρος των καναλιών τους.
Θα μπορούσαν όμως να διαλέγουν εκείνη στιγμή δυναμικά και κάποιο κανάλι αν το φάσμα ήταν ελεύθερο -στην ίδια μπάντα πάλι αλλά δεν θα είχαν δεσμευτεί τα κανάλια από κανέναν, όλες οι εταιρίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν όλη τη μπάντα, διαλέγοντας δυναμικά κανάλι ανάλογα με τις συνθήκες-. Αυτή τη στιγμή μπορεί τα κανάλια της μιας εταιρίας να είναι απασχολημένα και τα κανάλια τις δίπλα εταιρίας να είναι ελεύθερα, γιατί το φάσμα να δεσμεύεται με αυτό τον χαζό τρόπο όταν όλοι μπορούν να εκπέμψουν έξυπνα και το ήδη υπάρχον φάσμα να το χρησιμοποιούμε σωστότερα ? Θα είναι αποτελεσματικότερο και για τις εταιρίες και για το φάσμα, όμως ο νόμος (και η νοοτροποία της ιδιοκτησίας των δημόσιων πόρων) έχει “κολλήσει” 😉
Στην περίπτωση των καναλιών τηλεόρασης και του ραδιοφώνου η κατάσταση είναι γελοία, αυτοί οι σταθμοί εκπέμπουν αναλογικά ξεσκίζοντας το φάσμα, με ενισχυτές κλπ, δημιουργούν θόρυβο οι ίδιοι στο σήμα τους και μετά γκρινιάζουν όταν κάποιος άλλος (ανταγωνιστής συνήθως) δημιουργεί θόρυβο στο δικό τους “κομμάτι”. Όλα τα κανάλια όλης της Ελλάδας (όπως και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί) θα μπορούσαν να εκπέμπουν σε μια πολύ μικρότερη μπάντα πολύ αποτελεσματικότερα, με σεβασμό στο περιβάλλον και θα είχαν και καλύτερη εικόνα/ήχο. Βεβαίως όμως δεν τους ενδιαφέρει το φάσμα, τους ενδιαφέρει με τον φτηνότερο δυνατό εξοπλισμό να έχουν την μεγαλύτερη δυνατή κάλυψη (εξαίρεση αποτελεί η ψηφιακή ΕΡΤ, μακάρι να προχωρήσει και άλλο η ιδέα, ήδη υπάρχει Ευρωπαϊκή οδηγία που λέει να γυρίσουν σιγά – σιγά όλα τα κανάλια σε ψηφιακή εκπομπή).
Ο Στρατός με τα Ραντάρ όπως και η ραδιοαστρονομία και μερικές άλλες δραστηριότητες επιβάλλουν αναλογική εκπομπή/λήψη (άρα αποκλειστική χρήση), αυτές όμως είναι λίγες και εξειδικευμένες, αν όλο το υπόλοιπο φάσμα είναι ελεύθερο για να γίνονται αποτελεσματικά ψηφιακές ζεύξεις, το όλο τοπίο θα αλλάξει πολύ.
Παράδειγμα σωστής χρήσης μιας που είπα για τα ραντάρ:
Το πρότυπο 802.11a για ασύρματη διασύνδεση υπολογιστών (WiFi) εκπέμπει στην μπάντα των 5Ghz και σε ένα σημείο επικαλύπτεται με τα ραντάρ. Αντί να απαγορευτεί η χρήση της μπάντας κλπ έχει φτιαχτεί το πρότυπο 802.11h (Dynamic Frequency Selection ή DFS) που ουσιαστικά διαχειρίζεται αποτελεσματικότερα το φάσμα, ανιχνεύοντας σε ποια κανάλια υπάρχουν ραντάρ αλλά και άλλοι σταθμοί που εκπέμπουν (αυτό που είπα δηλαδή παραπάνω για την κινητή τηλεφωνία το εφαρμόζουν ήδη στα ασύρματα δίκτυα που η μπάντα είναι ελεύθερη, με πολύ καλά αποτελέσματα -ISM-). Ο σταθμός WiFi πριν εκπέμψει κοιτάει το κανάλι στο οποίο βρίσκεται κι αν εντοπίσει ραντάρ αλλάζει κανάλι πριν εκπέμψει, εκπέμπει μόνο όταν βρει ελεύθερο κανάλι.Επίσης ρυθμίζει δυναμικά την ισχύ εκπομπής του (TPC -> Transmit Power Control, μάλιστα ανά πακέτο σε ορισμένες υλοποιήσεις !), όσο και το εύρος εκπομπής (Data Rate κλπ).
Κοινώς αυτοδιαχείριση… 😉
Υ.Γ Ατυχές το σχόλιο για τα καλώδια γιατί έχουν θωράκιση (βλ. κλωβό Faraday, τόσο τα FTP όσο και τα STP καλώδια). Τα ομοαξονικά καλώδια επίσης δεν έχουν πρόβλημα καθότι το διάνυσμα point βρίσκεται στο εσωτερικό του καλωδίου και δεν επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες (βλ. θωράκιση). Αν σε ενδιαφέρει η δομημένη καλωδίωση ρίξε μια ματιά στο net θα βρεις πολύ υλικό. Ακόμα και σε ερευνητικά project όπως στο CERN ο ηλεκτρομαγνητικός θόρυβος των καλωδίων αντιμετωπίζεται πολύ καλά, εκεί έχουν τεράστιες δέσμες καλωδίων και οπτικών ινών κολλητά μεταξύ τους (μιλάμε για μερικές χιλιάδες ανιχνευτές σωματιδίων δίπλα – δίπλα) και το σήμα μεταφέρεται επιτυχώς.Το θέμα στα καλώδια δεν είναι ο ηλεκτρομαγνητικός θόρυβος που δημιουργείται στο εξωτερικό τους αλλά οι απώλειες που δημιουργούνται λόγω της αντίστασης (γι’ αυτό και τα πρότυπα μεταφοράς δεδομένων από καλώδια όπως τα *BaseT ορίζουν μέγιστη απόσταση, γι’ αυτό στα χαρακτηριστικά των μικροκυματικών καλωδίων -ομοαξονικά- βλέπεις τις απώλειες σε ισχύ ανα μέτρο). Όσο αυξάνει η απόσταση δημιουργείται θόρυβος τόσο στα καλώδια όσο και στις ίνες.
Ανδρέα, η ισηγορια στο διαδίκτυο υφίσταται ήδη. Τουλάχιστον μέσα από τα ιστολόγιο κτλ, ο καθένας αποκτά το δικό του βήμα και συμμετέχει ελεύθερα σε άλλα. Το μόνο Ελληνικό ιστολόγιο που προσπάθησε με εκτενείς όρους να περιορίσει την ισηγορία έκλεισε μόνο του έπειτα από 12 μήνες ζωής.
Εύστοχα θα παρατηρήσει κάποιος πως η ισηγορία αυτή δεν είναι επαρκής, πως η ασυμμετρία στην πληροφόρηση υφίσταται ακόμη, κτλ. Αν όμως παρατηρήσουμε την εξέλιξη σε βάθος χρόνου θα δούμε πως τα πράγματα βελτιώνονται διαρκώς και πως φυσικά υπάρχουν ακόμη μεγάλα περιθώρια για παραπέρα βελτιώσεις.
Με βάση αυτή τη λογική λοιπόν θα πρέπει να προσδιορίσουμε αν οι ανοιχτές υποδομές θα επιταχύνουν τους ρυθμούς βελτίωσης ή αν θα τους διατηρήσουν ως έχουν ή αν θα τους επιβραδύνουν.
Ίσως αν το άρθρο μιλούσε με συγκεκριμένα παραδείγματα και με ποσοτικές και ποιοτικές αναφορές να μπορούσαμε να κάνουμε κάποιες συγκρίσεις.
Η προσέγγιση του συγγραφέα στο παραπάνω άρθρο είναι προκλητικά αντιουμανιστική και αρκετά ανιστόρητη. (Ίσως αν ο συγγραφέας μας δώσει όπως είπε σωστά ο Ληρ κάποια απτά παραδείγματα θα αποκτήσει η θεώρησή του μια πιο ιστορική προοπτική και θα κατανοήσουμε με τη σειρά μας καλύτερα την προσέγγιση του). Οι υποδομές, τριάντα, δεν αρκούν για να δημιουργηθεί ένας δημόσιος χώρος. Είναι παιδικό σαν επιχείρημα και ψιλοενέχει στην περίπτωση του ίντερνετ κι έναν κάποιο e-φονταμενταλισμό. Η θάλασσα υπήρχε από καταβολής κόσμου ως κοινό αγαθό και επι αρκετές χιλιετίες υπάρχει και το νόου χάου της ναυσιπλοϊας… Και τι μ’αυτό? Πόσο λελογισμένη υπήρξε η χρήση της θάλασσας ως κοινού αγαθού? Εκτός από αχανής σκουπιδότοπος, όπως θα γίνει σύντομα και το ίντερνετ, η θάλασσα έγινε αντικείμενο παράλογων διεκδικήσεων, αιτία πολέμων (πόσα λεφτά σε εξοπλισμούς τρώει από τον ελληνικό προυπολογισμό ακόμα και σήμερα…;), μέσο για την επέκταση πολιτικής κι οικονομικής επιρροής των ισχυρότερων, πειρατών ή αυτοκρατόρων- μέσο για την αποικιοκρατία, για το δουλεπόριο. Δίπλα σ’ αυτά μερικά μεμονωμένα και τραγικά λίγα φαινόμενα ναυσιπλοϊας με σκοπό τη γνώση, την ειρήνη, την συνεργασία. Σε αυτά τα πλαίσια, η κουβέντα για ανοιχτά και ψευδο ανοιχτά δίκτυα είναι οπτικές γωνίες για φοιτητικές εργασίες, εντελώς επιφανειακές και άσχετες με την ουσία του προβλήματος. Όταν το νερό είναι βρώμικο και ακατάλληλο προς πόσιν πολύ λίγο ενδιαφέρει αν το δίκτυο είναι ανοιχτό ή ψευδοανοιχτό.
Το διαδίκτυο χωρίς ουμανισμό είναι απλώς ένα fad για space cadettes.
Διόρθωση —- Space cadets (αν και γιατί όχι και στο θηλυκό;)
Νίκο, άψογα όλα αυτά που παρατηρείς, αλλά διατηρώ μερικές επιφυλάξεις.
Συγκεκριμένα:
Το πρόβλημα των παρεμβολών (λόγω αρμονικών, κακής γείωσης κτλ) είναι υπαρκτό και δεν πρόκειται να εξαληφθεί σύντομα. Οι ψηφιακές και γενικά οι προχωρημένες τεχνικές διαμόρφωσης είναι περιορισμένες σ’ εναν σχετικά μικρό κύκλο εφαρμογών και δεν καλύπτουν την ραδιοφωνική δραστηριότητα σε όλο τον κόσμο. Ποιός μου λέει, για παράδειγμα, πως το δικό μου QSO με PSK δεν δημιουργεί αρμονικές παρεμβολές σε κάποιον φουκαρά 1000 μίλια παρακάτω που προσταθεί μέσα από την ίδια μπάντα αλλά με απλη διαμόρφωση (πχ SSB) να επικοινωνήσει με το πλησιέστερο νοσοκομείο;
Συμφωνώ μαζί σου πως γενικά οι νόμοι περι φάσματος έχουν φτιαχτεί για να εξυπηρετήσουν τις εταιρείες που το χρησιμοποιούν και όχι για να προστατέψουν το ίδιο το φάσμα. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως το φάσμα δεν χρειάζεται επιτήρηση και ρύθμιση.
Το παράδειγμά σου με το νερό είναι ατυχές γιατί περιορίζεται μόνο στη λίμνη. Σκέψου όμως την περίπτωση ενός κάμπου κατακερματισμένου σε μικρά αγροτεμάχια όπου ο κάθε καλλιεργητής χτυπά μια γεώτρηση για άρδευση. Στην αρχή όλοι βρίσκουν νερό στα 10 μέτρα. Μετά από 2-3 χρόνια πρέπει να κατεβούν στα 15. Και μετά στα 20. Και μετά στα 40. Ώσπου το έδαφος αρχίζει να βουλιάζει. Το νερό εξαφανίζεται. Αυτά συμβαίνουν ήδη!
Αυτό που λες με τα κανάλια των ανταγωνιζόμενων εταιρειών κινητής, είναι ζήτημα χρόνου να γίνει. Απλώς πρέπει οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας να ξεπεράσουν το βρεφικό στάδιο το οποίο διανύουν. Να διαπιστώσουν δηλαδή πως αν υπάρχει ελεύθερο κανάλι σε ζώνη ανταγωνιστή μπορούν να το χρησιμοποιήσουν προκειμένου να εξυπηρετήσουν τον πελάτη. Η χρέωση μπορεί να ρυθμιστεί με διμερείς συμφωνίες. Στις ΗΠΑ οι κλήσεις έκτακτης ανάγκης ήδη μπορούν να γίνουν μέσα από το πρώτο διαθέσιμο κανάλι είτε ανήκει στην εταιρεία με την οποία έχεις συμβόλαιο είτε όχι.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι αν οι προτεινόμενες ανοιχτές υποδομές θα επιταχύνουν την σύγκλιση προς την κοινή χρήση καναλιών, ή αν θα την επιβραδύνουν. Αλλιώς η συζήτηση που προτείνει το αρχικό άρθρο είναι καθαρά ιδεολογική και θρησκευτικού χαρακτήρα. Δίχως ποσοτικά δεδομένα και μετρήσιμα ποιοτικά χαρακτηριστικά πώς να καταλήξουμε σε κάποιο σύστημα που υποτίθεται θα βελτιώσει τις υπηρεσίες που χρησιμοποιούμε;
Για την τηλεόραση: έχεις δίκιο μεν, αλλά το ζήτημα είναι νομικό: από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν ενσωματώνει τις κοινοτικές οδηγίες και δεν εφαρμόζει το νόμο, η διαφορά μεταξυ ανοιχτών και ψευτο-ανοικτών υποδομών είναι ανευ ουσίας.
Τέλος για τα καλώδια: ακόμη και τα ομοαξονικά έχουν διαρροές. Μπορεί να σπάσει ή να είναι προβληματική η θωράκιση για παράδειγμα. Μπορεί επίσης να αναπτυχθούν επιδερμικά φαινόμενα τα οποία θα μετατρέψουν το καλωδιο ουσιαστικά σε κεραία. Για παράδειγμα, οι παρεμβολές από ρυθμιστές φωτός (dimmers) ή από φορτιστές μπαταριών «αντανακλώνται» κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες από τη θωράκιση ομοαξωνικών δημιουργωντας ανεπιθύμητες παρεμβολές απο κει που δεν το περιμένεις.
Καλή η αυτοδιαχείριση που σημειώνεις και συμφωνώ. Αλλά από την αυτοδιαχείριση ως τις ανοιχτές υποδομές, υπάρχει μια διαφορά. Αυτοδιαχείριση υφίσταται και κάτω από ψευδο-ανοιχτές υποδομές. Ξανά λοιπόν, θα πρέπει να συζητήσουμε για το ποιες υποδομές βελτιώνουν αισθητά την κατάσταση, πριν αλλάξουμε το πλαίσιο λειτουργίας ενός συστήματος.
73 de KC9GLI
προς λ:ηρ
πράγματι, στο διαδίκτυο υφίσταται ήδη … ο στόχος είναι να μπορούν να υπάρχουν περισσότεροι συμπολίτες μας στο διαδίκτυο (για να ισχύει και για κείνους η ισηγορία)
κατά τ’άλλα, συμφωνώ ότι είναι καλό να τα συζητήσουμε αυτά που προτείνεις
προς ManosN:
διάβασε πάλι αυτό που έγραψα
εάν σε αυτό εξακολουθείς να βλέπεις δήλωση μου περί “επάρκειας”, και -συνεπώς- “παιδικό του επιχειρήματος” μου, έχουμε πρόβλημα επικοινωνίας
επιπλέον, αναφέρεις τον ‘ουμανισμό’ δις, του οποίου βασικό συστατικό είναι ο σεβασμός …
σεβασμό τον οποίο δε δείχνεις στον συγγραφέα (με τον οποίο μπορεί να έχετε προηγούμενα), και δε δείχνεις σε μένα (που δε σε ξέρω καν)
τριάντα
Θα κάνω μια προσπάθεια να εξηγήσω καλύτερα την επιχειρηματολογία μου:
Για πρώτη φορά ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια υποδομή (TCP/IP) η οποία είναι ανοικτή τόσο ως προς την πρόσβαση όσο και ως προς την εξέλιξή της αφού υλοποιείται μέσα απο πρωτοφανείς συμμετοχικές διαδικασίες.
Η ανοικτή αυτή υποδομή, ακριβώς επειδή ήταν πραγματικά ανοικτή, δημιούργησε απο άλλες υποδομές – ανοικτές πλατφόρμες που εξελίσσουν (ΕΛΛΑΚ, CC, ODF) την αγορά, την οικονομία, τα επιχειρηματικά μοντέλα, την συμμετοχή κοκ. Έχουμε δει, σε ένα βαθμό, τι μπορεί να γίνει,
Την υποδομή αυτή τείνουμε να θέλουμε να την “ελέγξουμε”, με άλλα λόγια να βγάλουμε λεφτά μέσα απο “παραδοσιακές – ιεραρχικές” μεθόδους χρέωσης και εμπορικής εκμετάλλευσης. Αυτό συμβαίνει με τεχνητές παρεμβάσεις τόσο στο επίπεδο των φυσικών υποδομών (πχ. μονοπωλιακή διαχείριση δικτύου οπτικών ινών ΟΤΕ), των εφαρμογών (πχ. θέματα αποκλεισμού μη – διαλειτουργικότητας εφαρμογών), των δεδομένων (πχ. αποθήκευση δεδομένων σε κλειστά πρότυπα όσο και στο επίπεδο της πρόσβασης (πχ. 1Mb down, 128 up, προτεραιότητα σε συγκεκριμένα πακέτα πληροφορία έναντι άλλων, όπως τα VoIP).
Αυτό επιτυγχάνεται, εν μέρει, γιατί τα φυσικά δίκτυα που την υλοποιούν (ασύρματα και ενσύρματα) και τα οποία αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα ψεύτο ανοικτών υποδομών, λειτουργούν αναποτελεσματικά σε επίπεδο διαχείρισης, αρχιτεκτονικής και κοστολόγησης, τουλάχιστον σε σχέση τα αρχικά χαρακτηριστικά του ίδιου του διαδικτύου.
Δίνω λοιπόν συγκεκριμένα παραδείγματα και τάσεις εναλλακτικής οργάνωσης και ιδιοκτησίας, δομής και αρχιτεκτονικής, αξιοποίησης και χρηματοδότησης. Οι πρακτικές αυτές μας δείχνουν δρόμους για να σκεφτούμε διαφορετικούς τρόπους διαχείρισης υφισταμένων ή νέων υποδομών.
Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα κακής χρήσης (abuse) υποδομών από το κράτος και την αγορά είναι η περίπτωση του φάσματος. Αυτό φαίνεται:
α. απο το γεγονός ότι το περισσότερο φάσμα μένει αναξιοποίητο
β. στην “χώρο” που έμεινε de facto ελεύθερος (2,4) αναπτύχθηκαν καινοτόμες πρωτοβουλίες (πχ. ανοικτά ασύρματα δίκτυα πόλεων)
γ. η τεχνολογία προχωρά σε νέους έξυπνους – σύνθετους τρόπους διαχείρισης του φάσματος και καθιστά αναποτελεσματικό τον τρόπο χρήσης του ως δημόσια υποδομή
Θανάσης Πρίφτης
Υποψήφιος Διδάκτωρ
Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Τμήμα Μηχανικών Πληροφοριακών και Επικοινωνιακών Συστημάτων
προς λ:ηρ (KC ? από που είσαι καλέ ?? 😛 ):
Αν κι εσύ κι ο απέναντι είχατε στοιχειώδη φίλτρα κατά την εκπομπή και τη λήψη αντίστοιχα δεν θα είχατε τέτοιο πρόβλημα, αν δε ο εξοπλισμός σας χρησιμοποιούσε έξυπνες τεχνικές ώστε δυναμικά επέλεγε κανάλι, μετέβαλε το εύρος του καναλιού και την ισχύ εκπομπής. θα μειωνόταν το πρόβλημα. Είναι εφικτό το μεγαλύτερο εύρος των δραστηριοτήτων να χρησιμοποιεί έξυπνες τεχνικές εκπομπής και ψηφιακές διαμορφώσεις μόνο τα ραντάρ και η ραδιοαστρονομία δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τέτοιες μεθόδους και είναι αποκλειστικά αναλογικά. Το “κόλπο” δηλαδή με το extended teletext το βρίσκεις έξυπνο ? Ποιόν εξυπηρετεί ? Και το φάσμα ξεσκίζεται και μειωμένες δυνατότητες έχει (κι αν το δεις και σαν επιχειρηματικό μοντέλο είναι τραγικό, θα μπορούσαν να πουλήσουν πολλά περισσότερα αν είχαν πχ. έναν ψηφιακό transponder και μοίραζαν μερικά Mbit αντί των μερικών Kbit), γιατί αντί να καταφεύγουν σε τέτοιες πατέντες δεν πάνε κατευθείαν σε νέες τεχνικές αφού υπάρχουν ?
Η απάντηση κατά τη γνώμη μου βρίσκεται στο γεγονός ότι το φάσμα αντιμετωπίζεται ως προϊόν και όχι ως δημόσιο αγαθό, κανείς δεν το σέβεται, ούτε το κράτος, ούτε οι φορείς. Οι εταιρίες κινητής εκπέμπουν “οικολογικά” από συμφέρον όχι από σεβασμό σε κάποιο νόμο (γιατί και οι σχετικοί νόμοι με τη συμβολή των εταιριών βγαίνουν, αν δεν τρέξει ο κόσμος να ενημερώσει τους φορείς και να συμμετάσχει στις διαδικασίες τότε πρακτικά αυτοί “ενημερώνουν” για την κατάσταση) ή το ίδιο το περιβάλλον, ομοίως και η ψηφιακή τηλεόραση περισσότερο προωθείται για να ικανοποιηθούν συμφέροντα παρά για να καθαρίσει το φάσμα. Τόσο καιρό οι νέες τεχνολογίες δεν προωθούνται γιατί ο κόσμος δεν νοιάζεται και δεν νοιάζεται γιατί το φάσμα δεν είναι κάτι “δικό του”. Αν το φάσμα αντιμετωπίζονταν ως δημόσιο αγαθό δεν θα περιμέναμε την Χ εταιρία να λάβει πρωτοβουλία πχ. γιατί γέμισαν οι κόμβοι της και θέλει να χρησιμοποιεί καλύτερες μεθόδους ή την Υ εταιρία γιατί έχει βρει μια καλή πατέντα και θέλει να την πλασάρει στην αγορά.
Οι ψηφιακές διαμορφώσεις υπάρχουν δεκαετίες τώρα, οι έξυπνες πρακτικές είναι δεδομένες κι άρχισαν να υλοποιούνται για τις ανάγκες τις αγοράς κι αυτές. Αν το κράτος ενδιαφερόταν και χρηματοδοτούσε αυτό την έρευνα αντί των πολυεθνικών, τότε θα είχαμε αυτά τα εφόδια πολύ ποιο πριν στα χέρια μας. Έχοντας αυτά τα εφόδια τόσο η οικονομική όσο και (κυρίως αυτή με ενδιαφέρει ως άνθρωπο) κοινωνική ανάπτυξη θα ήταν δεδομένη. Θα είχαμε ευρυζωνικότητα -και ότι αυτό συνεπάγεται- χωρίς κόπο, χωρίς να περιμένουμε πότε η Ζ εταιρία θα μας κάνει τη χάρη να βάλει dslams κλπ
Σε επόμενο στάδιο που η κοινωνία θα έχει εξελιχθεί τόσο σε μορφωτικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο νοοτροπίας δεν θα χρειάζεται το κράτος να κρατάει το βούρδουλα, ο καθένας θα ξέρει πως αν ο δίπλα του αρχίσει να αντιμετωπίζει πρόβλημα στην χρήση ενός δημόσιου αγαθού (πχ. στην περίπτωση του φάσματος, αν ο δίπλα αποκτήσει θόρυβο) θα έχει και ο ίδιος πρόβλημα, όχι λόγω κάποιου κρατικού βούρδουλα (βλ. νόμος) αλλά λόγω της ίδιας της φύσης του δημόσιου αγαθού (όταν ένας κάνει κατάχρηση τότε όλοι θα κάνουν κατάχρηση, αν εκλείψει από κάποιον μπορεί να εκλείψει απ’ τον οποιονδείποτε).
Στην υπάρχουσα φάση και ειδικά στην Ελλάδα οτιδήποτε δημόσιο δεν το σέβεται κανείς, οπότε δικαιολογημένα θέτεις τον προβληματισμό “ελεύθερες ή ψευτο-ελεύθερες υποδομές”, αν στην Ελλάδα αύριο το Internet γινόταν δημόσιο αγαθό θα καταστρεφόταν ενδεχομένως γιατί δεν υπάρχει η κατάλληλη παιδεία (και γιατί μας διακατέχει και το “σύνδρομο του βάρβαρου λιγούρη” που όταν του δώσουν κάτι που ήθελε καιρό στο πιάτο αντί να το σεβαστεί το καταστρέφει πάνω στη μανία του). Άν όμως εξ’ αρχής το Internet ήταν ελεύθερη υποδομή και αναπτύσσονταν σιγά-σιγά παράλληλα με την κοινωνία, τότε τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά.
Επειδή λοιπόν θέλεις στοιχεία και παραδείγματα (και πολύ καλά κάνεις) θα σου αναφέρω μερικά να βγάλεις τα συμπεράσματά σου:
Θα ξεκινήσω με την περίπτωση του AWMN (www.awmn.net) που πρόκειται για ένα ελεύθερο ασύρματο δίκτυο, φτιαγμένο από εθελοντές και μέσα σε 4-5 χρόνια έχουμε πάνω από 600 κόμβους κορμού. Ήμουν λοιπόν από αυτούς που ξεκινήσαμε το συγκεκριμένο εγχείρημα και έστησα έναν απ’ τους πρώτους κόμβους (τον πρώτο “ταρατσάτο” :P) στα τέλη του 2002. Τότε ήμασταν γύρω στα 15 άτομα που ασχολούμασταν και σήμερα μέσα σε 4 χρόνια είμαστε μερικές χιλιάδες, επιτύχαμε την ευρυζωνικότητα στην πράξη.
Όταν ξεκινάγαμε κανένας στην Ελλάδα δεν ενδιαφερόταν για το Wi-Fi (το πρότυπο που χρησιμοποιούμε για τη σύνδεσή μας), πόσο μάλλον οι εταιρίες που το θεωρούσαν ασύμφορο (ότι δεν υπάρχει αγορά) κλπ και ούτε εξοπλισμό δεν μπορούσαμε να βρούμε (τα φέρναμε όλα απ’ το εξωτερικό με πολλαπλάσιο κόστος). Με δική μας πρωτοβουλία ξεκινήσαμε και η ανάπτυξη αυτού του εγχειρήματος ήταν και είναι ραγδαία. Την εποχή που ξεκινήσαμε δεν υπήρχαν καλά καλά ISDN κέντρα σε μερικές περιοχές και ξαφνικά δημιουργήσαμε ένα δίκτυο 11Mbit απ’ το πουθενά. Σήμερα παρά τις σχετικά φτηνές dsl το δίκτυο συνεχίζει να αναπτύσσεται γιατί καλύπτει ανάγκες που η αγορά δεν μπορεί να καλύψει, την παρέα, την κοινωνικότητα κλπ.
Μέσα σε 4 χρόνια στήσαμε ότι υπηρεσία μπορείς να φανταστείς πάνω στο δίκτυο, από web/game/κλπ servers και VoIP μέχρι ατομικά ρολόγια για ntp, sms gateways κλπ. Αν μετρήσουμε τον ρυθμό ανάπτυξης αυτού του πράγματος με βάσει και την κλίμακα απ’ την οποία ξεκίνησε θα βγάλουμε έναν τρελό ρυθμό.Αν δε λάβεις υπόψη σου ότι παρόμοιες κοινότητες φτιάχτηκαν και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας αλλά και σε όλο τον κόσμο την ίδια περίοδο, αν δεις πόσα projects και πόση τεχνογνωσία παράχθηκε παγκοσμίως από αυτές τις κοινότηττες το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.
Παράλληλα απ’ την πρώτη στιγμή της δημιουργίας μας βάλαμε κανόνες μεταξύ μας τουλάχιστον όσον αφορά την χρήση του φάσματος, έτσι δεν χρησιμοποιούμε απλές κεραίες τις αγοράς αλλά χειροποίητες κεραίες με πολύ καλύτερη απολαβή κατευθυντικότητα και front to back ratio (δορυφορικά πιατάκια για την ακρίβεια). Έτσι το “σύνδρομο του βάρβαρου λιγούρη” τουλάχιστον στο φάσμα δεν εκδηλώθηκε, μέχρι και σήμερα όλοι στο δίκτυο σέβονται το φάσμα και ακολουθούν τους κανόνες που θέτουμε ως κοινότητα.
Άρα ένα τέτοιο μοντέλο ανάπτυξης, μιας ελεύθερης δηλαδή υποδομής, είναι εφικτό και πολύ αποτελεσματικό και για την κοινωνία αλλά και γενικότερα…
Θα το πάω και λίγο παραπέρα μιας που μιλάμε και για το φάσμα…
Ο λόγος που δημιουργήθηκαν οι ασύρματες κοινότητες (μεταξύ και αυτών οι ραδιοερασιτέχνες στους οποίους ανήκεις) είναι γιατί υπήρχαν ελεύθερες μπάντες στις οποίες δεν ήθελες άδεια να εκπέμψεις. Τόσο τα μεσαία/βραχαία στην περίπτωση των ραδιοερασιτεχνών, όσο και τα 2.4Ghz και 5Ghz θεωρούνταν “άχρηστες μπάντες” και γι’ αυτό τις άφησαν εκτός κρατικού ελέγχου. Στην περίπτωση τη δικιά μας τα 2.4 είναι η μπάντα που απορροφάται περισσότερο απ’ το νερό (γι’ αυτό και τα φουρνάκια μικροκυμάτων δουλεύουν στα 2.4) και τα 5 ανακλώνται πολύ εύκολα και είναι λίγο δύσκολα στη χρήση.
Αν οι μπάντες αυτές δεν ήταν ελεύθερες αλλά ανήκαν σε κάποιες εταιρίες πχ. ή ήθελαν ειδική άδεια κλπ τότε η έρευνα δεν θα είχε κινηθεί προς τα εκεί, ούτε οι ραδιοερασιτέχνες θα υπήρχαν με τη μορφή που υπάρχουν, ούτε το Wi-Fi, ούτε το Bluetooth που παίζει και αυτό στα 2.4, ούτε τα DECT, ούτε και άλλες τόσες εφαρμογές !!!
Με το δίκιο σου θα πεις ότι τα κινητά είναι μεν “μη-ελεύθερη” μπάντα αλλά όλοι “παίζουμε” εκεί, εκεί είναι η διαφορά μας, αν η μπάντα ήταν ουσιαστικά ελεύθερη και μπορούσαμε να πειραματιστούμε και να αναπτύξουμε περισσότερες εφαρμογές δεν θα είχαμε το τραγικό -κλειστό πρότυπο υπόψη (και σπασμένο μέχρι αηδίας)- GSM αλλά κάτι καλύτερο, ούτε θα περιμέναμε τόσα χρόνια για να δούμε νέες υπηρεσίες στην μπάντα -γιατί στο παιχνίδι της έρευνας δεν θα ήταν μια “ελιτ”, θα είχαμε όλοι πρόσβαση και σε σχετικό εξοπλισμο αλλά και στη μπάντα και θα μπορούσαμε να έχουμε αναπτύξει τις υπηρεσίες περισσότερο.
Το ότι στις ελεύθερες μπάντες δημιουργήθηκαν τόσες εφαρμογές λέει κάτι, αν οι μπάντες αυτές ήταν παράνομες, ούτε εσύ θα μπορούσες να αγοράσεις χωρίς άδεια τον εξοπλισμό σου, ούτε εγώ, ούτε ο παραδίπλα κι έτσι και ο ίδιος ο εξοπλισμός δεν θα αναπτυσσόταν τελικά (γιατί ο εξοπλισμός πάει με τους νόμους της αγοράς, όταν υπάρχει μειωμένη ζήτηση υπάρχει και μειωμένη προσφορά η οποία μάλιστα απευθύνεται στην οικονομική “ελιτ” όπως στην περίπτωση των εταιριών κινητής, θες να σου πω τι λειτουργικό τρέχουν στα τηλεφωνικά τους κέντρα ? ΑΡΧΑΙΟ ! -αλλά μη πας μακρυά η ΔΕΗ που είναι ακόμα ποιο “μη-ελεύθερο” το δίκτυό της τρέχει ακόμα VAX 😛 ).
Άρα σαν μοντέλο ανάπτυξης οι ελεύθερες υποδομές είναι πολύ καλύτερες από τις κλειστές ή τις ψευτο-ελεύθερες. Φαντάσου αν εμείς στο AWMN και γενικότερα στις ασύρματες κοινότητες φτάσαμε εδώ που φτάσαμε σε 4 χρόνια, και αναπτύξαμε αυτά που αναπτύξαμε που θα ήταν σήμερα το Internet αν ακολουθούσε το ίδιο μοντέλο ανάπτυξης και γινόντουσαν αντίστοιχες επενδύσεις από το κράτος (γιατί μη ξεχνάς ότι και κι εσύ κι εγώ και όλοι όσοι ασχολούμαστε με το “σπορ” απ’ τη τσέπη μας τα βάζουμε όλα και σε εθελοντική βάση). Πόσο θα είχαν αναπτυχθεί οι εφαρμογές γύρω απ’ το Internet και που θα ήταν σήμερα το e-goverment κλπ.
Η πλάκα είναι ότι το Internet δεν είναι σαν δομή ψευτο-ελεύθερη κλπ. Τόσο οι “αρχές” στο Internet (bl. RIPE, IANNA, RFC Editor κλπ), όσο και τα ίδια τα πρωτόκολλα επικοινωνίας που το απαρτίζουν είναι ανοιχτά στον καθένα. Αν μπορεί κάποιος χρήστης πχ. να δικαιολογήσει την χρήση ενός /24 subnet (254 IPs) και το ζητίσει από την αρμόδια αρχή για την περιοχή του (το RIPE πχ.για την Ευρώπη) θα το πάρει και μάλιστα χωρίς ή με πολύ μικρό κόστος, ομοίως και ένα domain name είναι πολύ φτηνό -συμβολικό κόστος θα έλεγα αν λάβεις υπόψη και τον τρόπο που δουλεύει- εως δωρεάν (μιλάω για κανονικό domain, όχι subdomain) !!! Η πρόσβαση όμως στο Internet είναι κάτι τελείως διαφορετικό, κάτι το τηλεφωνικό δίκτυο και ο τρόπος που το αδιάφορο κράτος που το έχει αφήσει στην τύχη του (και το έχει παραδώσει στις εταιρίες να του αλλάζουν τα φώτα), κάτι οι πανάκριβες υποδομές γενικώς και το κόστος συντήρησης, κάτι η ανυπαρξία μέριμνας, παιδείας στο συγκεκριμένο θέμα κλπ, μας έχουν φέρει σε αυτή την κατάσταση. Είναι εφικτό να υπάρχει πρόσβαση με 1ευρώ/Mbit και πολύ λίγες εταιρίες το υποστηρίζουν, τη στιγμή που στη Σουηδία οι άνθρωποι έχουν πολύ μικρότερο κόστος και το Internet είναι τόσο δεδομένο όσο το νερό στο σπίτι (και έχει πολύ κοντινή τιμή), άσε που εκεί μιλάμε για οπτικές παντού (εκεί το αντιμετώπισαν ως δημόσιο αγαθό βλέπεις).
Το ίδιο ακριβώς μοντέλο υφίσταται και με το ελεύθερο λογισμικό, εκεί να δεις τι έχει αναπτυχθεί και με τι ρυθμούς προχωράνε τα πράγματα !!! Αν οι γλώσσες προγραμματισμού ή οι πληροφορίες πχ. για το hardware, τα πρωτόκολλα επικοινωνίας/αποθήκευσης -πρότυπα κοινώς- κλπ (οι αντίστοιχες “υποδομές” δηλαδή) δεν ήταν ελεύθερες αλλά κλειστές τότε το Internet όπως το ξέρουμε σήμερα δεν θα υπήρχε !!! Θα υπήρχαν μόνο εμπορικές εφαρμογές πολύ κατώτερες σε ποιότητα από τις υπάρχουσες εφαρμογές ελεύθερου λογισμικού και με πολύ μεγάλο κόστος. Σύγκρινε για παράδειγμα τον web server της Microsoft ή της IBM -που πλέον ούτε η ίδια δεν τον χρησιμοποιεί :P- με τον apache πχ. που είναι ελεύθερο λογισμικό και τον χρησιμοποιούν τα περισσότερα sites στο Internet, για να δεις την γνώμη των ποιο ειδικών και που στηρίζονται μερικά κορυφαία sites δες εδώ -> http://www.venturecake.com/web-20-is-built-on-open-source/ εκεί κάπου βάλε και το google το οποίο μπορεί να μη χρησιμοποιεί τον apache αλλά συνεισφέρει στο ελεύθερο λογισμικο όπως άλλωστε και μερικές κορυφαίες εταιρίες του κόσμου, όπως η SUN, η IBM, η DELL και η HP.
Χαριτωμένα τα περί προσωπικών αλλά δεν θα τσιμπήσω.
Πρώτον, Το κείμενο είναι ασαφές σε περιεχόμενο, πρόχειρα γραμμένο και ενίοτε ανορθόγραφον. Ακόμα και μετά την πομπώδη υπογραφή του συγγραφέα (στο σχόλιό του) φοβούμαι πως δεν θα αναθεωρήσω την αρχική μου άποψη. (Το αντίθετο. Επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μου!)
Δεύτερον, Αντιθέτως οι επεξηγήσεις του κυρίου Κοσσυφίδη, ο οποίος είχε επιπλέον και το τάκτ να μην υπογράψει με τους τίτλους σπουδών του, ήταν ενημερωτικότατες για όσους δεν γνωρίζουν τις εξειδεικιευμένς πτυχές του θέματος και έναυσμα για συζήτηση για όσους γνωρίζουν περισσότερο το θέμα. Τον ευχαριστώ – διάβασα πράγματα που δεν τα γνώριζα.
Τρίτον, Ο ουμανισμός στην γενική του έννοια σέβεται πράγματι εξ ορισμού όλες *τις απόψεις που διαμορφώθηκαν με ορθό λόγο*. Δεν νομίζω ότι κανένα από τα γραφόμενα που αντιμετώπισα ευθέως με κυνισμό εμπεριέχει έστω και μεμονωμένα ψείγματα ορθρού λόγου.
Τέταρτον, Σεβόμαστε τους συγγραφείς και τους σχολιαστές (πχ τον κύριο Κοσσυφίδη) όταν αυτοί σέβονται τον αναγνώστη. Πολύ απλό.
Πέμπτον, Κομματικά κειμενάκια, προχείρως και στο πόδι προσαρμοσμένα στην φιλελεύθερη ιστογραφία και δημοσιευμένα σε *φιλελεύθερο* ιστοχώρο μήπως και αλιεύσουμε κανένα μοναχικό ψηφοφόρο του μεσαίου χώρου (?!)… Τι να πω πια για την έλλειψη ουμανισμού και τακτ στο κίνημά σας? Μόνον ότι εμάς τους εκτός κινήματος μας θεωρείτε εν τη αφελεία σας άνοους και ανέραστους* χιμπατζήδες!
*εις την πολιτικήν εννοώ!
@ ManosN
Η υπογραφή του δεύτερου σχολίου δεν είχε ως σκοπό να “προσδώσει κύρος” στο κείμενο. Ήθελα να δείξω την ερευνητική πηγή των σκέψεών μου και ότι υπάρχει ένας χώρος για μελέτη και προτάσεις ακριβώς όπως αυτές του κυρίου Κοσσυφίδη, του trianta και του ληρ σε ένα άλλο επίπεδο.
@Θανάση Πρίφτη:
Κανένας χώρος του φάσματος δεν έμεινε de facto ελεύθερος. De jure όμως δεν απαιτείται άδεια για τη χρήση του φάσματος στα 2.4 GHz.
@Nίκο Κοσσυφίδη: είμαι από τη Δράμα.
Σχετικά με φίλτρα και άλλα τεχνικά ζητήματα. Αφενός το θέμα των παρεμβολών παραμένει και μπορούμε να συνεχίσουμε την τεχνική συζήτηση εκτός αυτού του χώρου. Θα αναφέρω μόνο το εξής: οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας χρησιμοποιούν εξαιρετικά φίλτρα και παρόλα αυτά συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα των παρεμβολών.
Είναι ανακριβής η θέση πως οι ραδιοερασιτεχνικές μπάντες είναι άχρηστες (φαντάζομαι πως εννοείς εμπορικά μη εκμεταλεύσιμες) και πως τις άφησαν εκτός «κρατικού ελέγχου».
Καταρχήν αν δεις την πορεία χρήσης του φάσματος από τις αρχές του 20ου αιώνα ως σήμερα, θα δεις πως οι ραδιοερασιτεχνικές μπάντες περιορίζονται με το χρόνο καθώς οι εμπορικοί χρήστες του φάσματος βρίσκουν νέες εφαρμογές. Γύρω στο 1920-1930 όλο το φάσμα κάτω από τα 200 μέτρα ήταν ραδιοερασιτεχνικό. Σήμερα οι ραδιοερασιτεχνικές συχνότητες περιορίζονται σε λίγα KHz έδώ κι εκεί. Επιπλέον υπάρχει κρατικός έλεγχος. Τόσο στην Ελλάδα όσο και σε κάθε χώρα-μέλος της ITU, η αδειοδότηση ραδιοερασιτεχνών είναι ευθύνη του κράτους. Δίνεις εξετάσεις (στην Ελλάδα, στο Υπουργείο Μεταφορών) για να πάρεις την άδεια.
@Θανάση & Νίκο:
Δεν έχετε θίξει ακόμη τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ανοιχτής υποδομής έναντι των ψευδοανοιχτών. Θα επιταχύνει η ανοιχτή υποδομή εξελίξεις και πρόοδο σε τέτοιο βαθμό ώστε να αξίζει το entry cost που συνεπάγεται;
Επίσης φαίνεται να υποστηρίζετε την άποψη πως η ψευδο-ανοιχτές υποδομές δεν υποστηρίζουν τον πειραματισμό (βλ το παράδειγμα του Νίκου πως δεν μπορει κάποιος να καινοτομήσει στο χώρο της κινητής επειδή το φάσμα ελέγχεται λίγο-πολύ από τις αδειοδοτημένες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας). Αυτό δεν είναι ακριβές. Κανείς δεν εμποδίζει κάποιον να πειραματιστεί σε ατομικό επίπεδο.
Τουλάχιστον στις ΗΠΑ πολύς κόσμος (σε πανεπιστήμια αλλά και στα garages των σπιτιών τους) πειραματίζονται σε GSM και άλλες τεχνικές. Κι αν βγάλουν ιδέα για προϊόν, τότε παιρνουν και μια αδειούλα/πιστοποίηση από την FCC. Για την Ελλάδα δεν ξέρω πώς έχουν τα πράγματα. Φαντάζομαι πως κατα βάθος θα είναι τα ίδια αν και με περισσή δόση γραφειοκρατίας και δημοσιοϋπαλληλικού χαβαλέ.
Με το παραπάνω δεν διαφωνώ στην θέση που δεν παίρνει κανείς σας ανοιχτά και που ουσιαστικά λέει πως οι εταιρείες κινητής προσπαθούν να εμποδίσουν την καινοτομία στο χώρο τους. Πρώτο τους μέλημα είναι η κερδοφορία από τις υφιστάμενες επενδύσεις τις οποίες ακόμη προσπαθούν να αποσβέσουν.
Ούτε διαφωνώ με το σκεπτικό πως οι κοινότητες χρηστών και ερασιτεχνών δημιουργούν εστίες δημιουργικότητας και καινοτομίας. Αντιθέτως επιδιώκω, μέσω της δουλειάς μου αλλά και μέσω των προσωπικών μου ενασχολήσεων, να ενισχύσω τον ρόλο αυτών των κοινοτήτων.
Αυτά όμως δεν απαντούν στο ερώτημα αν οι ανοιχτές υποδομές είναι προτιμότερες από τις ψευδοανοιχτές. Σε τελική ανάλυση, η καινοτομία και η δημιουργικότητα ακόμη και των ερασιτεχνών, άνθησε μέσα σε ψευδοανοιχτές υποδομές και ίσως και ως αντίδραση σε αυτές.
Βάση σύγκρισης δεν αποτελούν μεμονωμένα εγχειρήματα αλλά η κάλυψη ενός μεγάλου γεωγραφικού χώρου. Για παράδειγμα το AMWN — το οποίο το γνωρίζω και το θεωρώ έξοχο εγχείρημα — δούλεψε μέσα σε ένα τεράστιο πολεοδομικό συγκρότημα με υψηλότατη πυκνότητα πληθυσμού. Η αρχή του Universal Service όμως θέλει τις ίδιες υπηρεσίες και σε περιοχές με χαμηλότερη πληθυσμό, πχ στη Δράμα. Μια ανοιχτή υποδομή όμως δύσκολα θα φτάσει στη Δράμα ή στο Δοξάτο ή στη Χρυσούπολη. Δεν έχει φτάσει καν στην Ξάνθη η οποία διαθέτει και Πολυτεχνείο! Ούτε στη Θεσσαλονίκη που φιλοξενεί το μόνο πανεπιστήμιο (με την πρωτόλεια έννοια) της χώρας.
Με δυο λόγια: οι ανοιχτές υποδομές προσφέρουν νέες και προχωρημένες τεχνολογίες σε μια μικρή ελιτ χρηστών. Οι ψευτο-ανοιχτές υποδομές φέρνουν την καθημερινή τεχνολογία στο ευρύ κοινό. Μπορεί ο server μου να είναι προϊόν ανοιχτών υποδομών, αλλά οί φίλοι μου στη Δράμα τον βλέπουν μέσω ψευδο-ανοιχτών υποδομών.
Μεταξύ καθολικών υπηρεσιών (που ευδοκιμούν προς το παρόν μέσω ψευδοανοιχτών υποδομών) και του μοντέλου σταδιακής διάχυσης (που ευδοκιμεί προς το παρόν μέσω ανοιχτων υποδομών), διαλέγω τις καθολικές υπηρεσίες.
Πιστεύω όμως πως οι ανοιχτες υποδομές θα φτάσουν σε σημείο να αποκτήσουν κρίσιμη μάζα, παρέχοντας έτσι καθολικές υπηρεσίες. Είναι ζήτημα χρόνου. Επειδή πιστεύω στη διαχρονική αξία της καθολικής υπηρεσίας γι αυτό και υποστηρίζω ένθερμα τις δημιουργικές κοινότητες με τις οποίες εργάζομαι και συνεργάζομαι.
Παραμένω όμως επιφυλακτικός σε κάθε μανιφέστο — όπως αυτό του Θανάση — το οποίο αλόγιστα προτάσει τις ανοιχτές υποδομές δίχως να λαμβάνει υπόψη του την αναγκαιότητα της καθολικής υπηρεσίας.
Μετά από το πολύ διαφωτιστικό σχόλιο του Ληρ θα ήθελα να επανέλθω στην πολιτική πλευρά του θέματος.
Ο προβληματισμός του κ. Πρίφτη, που με πολλή βοήθεια από τους άλλους σχολιαστές καταφέραμε τελικά να κατανοήσουμε, πώς μεταφράζεται σε συγκεκριμένες πολιτικές για τις τεχνολογίες πληροφορίας & επικοινωνίας? Αν, με άλλα λόγια και δίκην παραδείγματος *και μόνον*, το ‘μανιφέστο’ όπως σωστά το ονόμασε ο Ληρ, δεν ήταν απλώς οι απόψεις ενός ανεξάρτητου ερευνητή αλλά οι απόψεις ενός πολιτικού κόμματος στο οποίο ο ερευνητής προσφέρει τις υπηρεσίες του, ενός κόμματος που θα ζητήσει σύντομα την ψήφο μας… (Μια υπόθεση εργασίας κάνω): Σε ποιες επιμέρους πολιτικές μεταφράζεται το μανιφέστο αυτό; (Ή δεν έχετε φτάσει μέχρι εκεί ακόμα;)
@ ληρ, ευχαριστώ για την ευκαιρία να προχωρήσω λίγο παρακάτω τις σκέψεις μου…
Τα θέματα του κόστους πρόσβασης στις υποδομές, τις συμμετοχής στο κτίσιμο νέων (κυρίως για τους εναλλακτικούς παρόχους) και της καθολικής υπηρεσίας, βάσει των υφιστάμενων ψεύδο – ανοικτών υποδομών, είναι απο τα κύρια θέματα που με οδηγούν στο σχετικό “μανιφέστο” 😉
Το πρώτο πρόβλημα είναι ο τρόπος που διαχειρίζεται (κοστολόγηση, χρήση LLU και άλλων υποδομών), τις δημόσιες υποδομές τηλεπικοινωνιών, ο ΟΤΕ. Δημόσιες με την έννοια ότι χρηματοδοτήθηκαν απο εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους. Δεν θα μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες, θεωρώ, όμως, ότι ούτε πραγματική κοστολόγηση του δικτύου (μιλώ πάντα για φυσικές υποδομές) υφίσταται, ούτε βιώσιμος αναταγωνισμός στις υπηρεσίες. Γενικά δεν υπάρχει πεδίο για ανταγωνισμό, υπάρχουν, ίσως, συμφωνίες εταιρειών που θα κάνει κάποιες απο αυτές να επιβιώσουν, βλέπουμε κάποιες παρεμβάσεις της ΕΕΤΤ αλλα δεν βλέπω πως αυτά αποτελούν στοιχεία για υγιή ανταγωνισμό.
Στην ίδια λογική δεν νομίζω ότι, ιδίως η περιφέρεια και οι τοπικές κοινωνίες, απολαμβάνει υπηρεσίες καθολικής υπηρεσίας. Η δική μου εμπειρία απο το στήσιμο adsl vpn στους νομούς όλης της χώρας δεν μου επιτρέπει να συμφωνήσω στο ότι αυτό που παρέχεται (όπου και όταν τα καταφέραμε) λέγεται καθολική υπηρεσία. Αλλά ειλικρινά μπορεί κάποιος αυτή την στιγμή στην περιοχή του Ναυπλίου, για παράδειγμα, να ελπίζει σε κάτι καλύτερο απο 1Mb down και 128 up; Οι δικές μου πληροφορίες λένε όχι και μόνο αν είναι σχετικα κοντά στο Ναύπλιο. Και ο αρχιτέκτονας ή ο πολιτικός μηχανικός, για παράδειγμα, που δουλεύει σε 3d σχέδια μαζί με κάποιον συνεργάτη του απο την Ιταλία, απλά δεν μπορεί να δουλέψει.
Αφήνω στην άκρη, για την ώρα την Britsh Telecom και τον, σχεδόν, δομικό διαχωρισμό της, την λογική των Σουηδών, των Γάλλων με τις χρηματοδοτήσεις περιφερειακών υποδομών κοκ. Και κάνω την παραδοχή, όπως είναι και το “λογικό”, ότι οι υποδομές είναι, πλέον, του ΟΤΕ και όχι δημόσιες ή ανοικτές στον ανταγωνισμό. Τι μένει; Εταιρείες που σκάβουν πεζοδρόμια απεγνωσμένα στην Αθήνα, κυρίως, να αδυνατούν να πετύχουν το αναγκαίο scalability.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι πως επενδύονται οι δημόσιοι πόροι όταν θέλουμε να έχουμε ολοκληρωμένες πολιτικές (έτος ευρυζωνικότητας είναι φέτος). Η πρόταση μου είναι ότι μπορεί χρησιμοποιηθούν οι δημόσιοι πόροι για να έχουμε ανταγωνισμό και στις υποδομές αλλά ΟΧΙ στο επίπεδο της σκοτεινής ίνας. Υποστηρίζω ότι οι οπτικές ίνες αποτελούν ουσιαστικά τεχνολογικό
στόχο – μονόδρομο ακόμα και αν συμπληρώνονται, καταρχήν, απο ασύρματες
ή και άλλες τεχνολογίες. Μπορούμε, άμεσα, να έχουμε μεσοπρόθεσμα επιχειρηματικά μοντέλα προσέλκυσης επενδύσεων ανοικτών υποδομών οπτικών ινών καταρχήν στο last mile και το backbone, ακόμα και στα collocation facilities ή / και στην κοστοστρεφή διαχείριση των υποδομών αν υποθέσουμε ότι το metro “υλοποιείται” ή , τελοσπάντων πρέπει να υλοποιηθεί.
Ο τελικός στόχος για την χώρα μας πρέπει να είναι ο ανταγνωισμός σε επίπεδο υπηρεσιών. Και ότι αυτήν την στιγμή είμαστε αυστηρά και μόνο καταναλωτές και όχι παραγωγοί περιεχομένου.
Τελικά αυτό το πολυθρυλούμενο “πήδημα του βατράχου” για την χώρα μας γίνεται χωρίς ανοικτά δίκτυα οπτικών ινών σε επίπεδο γειτονιάς; (ρητορικό το ερώτημα)
@Θανάση:
η έλλειψη υγειούς ανταγωνισμού γενικότερα στην Ελλάδα δεν είναι ζήτημα υποδομών αλλά (μη) λειτουργίας της Ελληνικής Διοίκησης.
Καθολική υπηρεσία στην περιφέρεια είναι σήμερα η κινητή και η σταθερή τηλεφωνία. Βλέπουμε επίσης και την διάδοση των ευρυζωνικών. Η εμπειρία μου από τη Δράμα είναι πως η ενεργοποίηση DSL συνδέσεων υστερεί μόνο στο βαθμό που οι τοπικοί υπάλληλοι του ΟΤΕ είναι πιο «χαλαροί» από αυτούς των μεγαλουπόλεων.
Το γεγονός πως στο Ναύπλιο σήμερα μπορεί να βρείς ευρυζωνική σύνδεση — ενώ ακόμη λείπουν οι καθαρές δημόσιες τουάλετες — είναι σημαντικό άλμα. Σε θέματα τεχνολογίας η Ελλάδα υστερεί. Όχι λόγω ψευδο-ανοιχτών υποδομών, αλλά λόγω έλλειψης οράματος και αξιοκρατικής διαχείρισης.
Σημειώνω πάντως πως όλα αυτά που προτείνεις είναι σε θεωρητικό επίπεδο και αποτελούν γενικεύεις πρακτικών από άλλες χώρες με διαφορετικές διοικήσεις, οικονομίες, και παιδεία. Και στις χώρες αυτές οι καθολικές υπηρεσίες ακόμη παρέχονται μέσω ψευδοανοιχτών υποδομών.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι η στροφή στις ψευδοανοιχτές υποδομές έναντι των ανοιχτών. Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει περιβάλλον και ευκαιρίες για την ανάπτυξη, συντήρηση, και ανάδειξη της καινοτομίας απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Το πρόβλημα αυτό ειναι εξαιρετικά σύνθετο. Αν δεν λυθεί, οι ανοιχτές υποδομές από μόνες τους δεν θα φέρουν απολύτως καμιά βελτίωση ενώ αντιθέτως ίσως να έχουν υψηλό κόστος εισόδου.
@Θανάσης
Το να προσπερνάς/σνομπάρεις το ερώτημά που ευθέως έθεσα*(με την σιωπηρή πλην προφανή δικαιολογία ότι “ενοχλεί το ύφος μου” – διότι αυτό θα σκεφθείς να πεις μάλλον) δεν το θεωρώ σημάδι προσήλωσης στον ισότιμο διάλογο και στις ανοιχτές διαδικασίες τις οποίες πρεσβεύει το ‘υποθετικό’ κόμμα στο οποίο ‘υποθετικά’ προσφέρεις τις υπηρεσίες σου. Εκτός και αν πιστεύεις ότι ως υποψήφιος διδάκτωρ είναι πρέπον να κάνεις peer-to-peer συζήτηση μόνον με τον Dr. Irakliotis. (σορρυ ληρ, δεν πάνε σε σένα τα σκάγια!:)
Ο κόσμος εκεί έξω φίλτατε Θανάση, με τον οποίο έχετε χάσει κάθε επαφή και από τον οποίο θα ζητήσετε να σας ψηφίσει αύριο, είναι πολύ πιο αγριεμένος και κυνικός με τα καμώματα και τις προχειρότητες του κινήματος από όσο εσείς νομίζετε. Καλύτερα να το συνηθίσετε και να προσαρμόζεστε σιγά σιγά.
* Επαναλαμβάνω λοιπόν πρός πάντα κωφεύοντα “Πώς η προβληματική του άρθρου μεταφράζεται σε συγκεκριμένες πολιτικές για τις τεχνολογίες πληροφορίας & επικοινωνίας…?”
@λ:ηρ
you pinned it!
Συμφωνώ, και προσθέτω ότι αυτή τη στιγμή οι μεγάλες (;) εταιρίες τηλεπικοινωνιών φτιάχνουν ιδιόκτητα δίκτυα, σπαταλώντας πόρους (κεφάλαια, χρόνο, και κυρίως ανθρώπινους) για κάτι που είναι (ή θα γίνει σύντομα) commodity
πέρα από το παράδειγμα προς αποφυγήν των “broadbandits” στις ΗΠΑ, υπάρχει και το λογικό ερώτημα για το αν θεωρείται καινοτομία η επένδυση σε πολλαπλά παράλληλα δίκτυα (όταν ένα μπορεί με ευκολία να καλύψει την υποδομή) …
προσωπικά θλίβομαι να βλέπω μηχανικούς και -δήθεν- μαρκετίερς να σπάνε το κεφάλι τους για το αυτονόητο … θα προτιμούσα οι επενδύσεις να είναι σε υπηρεσίες που θα προσελκύσουν μη παραδοσιακούς (αχεμ, geeks and co) χρήστες
φιλικά
τριάντα
@λ:ηρ :
Με το να έχεις καλά φίλτρα στο ένα άκρο δεν κάνεις τίποτα, πρέπει και τα κινητά να έχουν αντίστοιχης ποιότητας RF κομμάτι (βασικά ακόμα καλύτερο λόγω της μικρής τους κεραίας).
Δεν είπα ότι εγώ τις θεωρώ άχρηστες -το αντίθετο μάλιστα τις χρησιμοποιώ όπως μπορώ και “παίζω” με αυτές- είπα ότι στην εποχή τους θεωρούνταν άχρηστες απ’ το κράτος και τις εταιρίες για “σοβαρή ” (βλ εμπορική, όπως το θέτεις δηλαδή) χρήση. Για το λόγο αυτό τόσο τα μεσαία/βραχαία στην εποχή τους όπως και τα 2.4 που σε πληροφορώ όταν στήναμε το awmn στην Ελλάδα το νομικό πλαίσιο ούτε καν ακολουθούσε την Ε.Ε., δεν τους ενδιέφερε ! Είτε εκπέμπαμε είτε όχι το ίδιο ήταν. Καλά καλά την αίτηση αν έβλεπες που έπρεπε να κάνεις στην ΕΕΤΤ θα καταλάβαινες γιατί μιλάμε (ευτυχώς τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά από τότε).
Αυτό λέω κι εγώ ότι το φάσμα αντιμετοπίζεται ως προϊόν, όταν υπάρχει ζήτηση δημιουργείται απ’ το κράτος αγορά. Ούτε οικολογία, ούτε καινοτομία. Αν αύριο κάποιος αποφασίσει να παρέχει μια υπηρεσία σε ραδιοερασιτεχνική μπάντα και “τα σκάσει” το κράτος θα πουλήσει την μπάντα σε χόνο dt, δεν θα έχει κανένα πρόβλημα.
Ποιό entry cost ? Το ελεύθερο λογισμικό για παράδειγμα δεν έχει κανένα entry cost !
Προφανώς και σε εμποδίζει, υπάρχει εξοπλισμός που ακόμα κι αν είναι χάλια, απλά και μόνο επειδή απευθύνεται σε μικρή μερίδα της αγοράς (την “ελίτ” που έλεγα παραπάνω), δεν μπορείς να τον πάρεις λόγω κόστους (για αγόρασε ένα base station να πειραματιστείς, η μάλλον ένα GSM module μιας που το ανέφερες, το κόστος είναι τεράστιο). Άσε που ορισμένα είδη δεν γίνονται καν δεκτά προς πώληση (ή πρέπει να τα αγοράσεις από συγκεκριμένα κλειστά “κανάλια”). Για παράδειγμα υπάρχει αυτή τη στιγμή μια καρτούλα WiFi που παίζει στα 900Mhz με mod -γιατί τα 900 είναι ISM στην Αυστραλία πχ. (η SR9 αν ενδιαφέρεσαι)-. Με το που θα χρησιμοποιήσεις την κάρτα αυτή στην Ελλάδα θα είσαι παράνομος, μέσα ή έξω απ’ το σπίτι σου. Ποιος πειραματισμός λοιπόν ? Μόνο όσοι έχουν άδεια και -πολλά- χρήμματα μπορούν να πειραματιστούν με αυτή την κατάσταση και αυτοί που τελικά έχουν τα χρήματα και την άδεια προχωρούν με ρυθμούς χελώνας ανάλογα με το management της εταιρίας (ναι οκ υπάρχουν κάποιες εταιρίες που χρηματοδοτούν την έρευνα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο καθένας έχει πρόσβαση στην έρευνα, εκτός αυτού το να κάνεις evaluate πχ. τα μηχανήματα της Χ εταιρίας δεν λέγεται έρευνα αλλά λάτζα κι ας είσαι σε ερευνητικό ίδρυμα).
Στα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα -που τα χρηματοδοτούν εταιρίες- όντως έχεις πρόσβαση σε εξοπλισμό για να πειραματιστείς, είτε γιατί οι εταιρίες πληρώνουν για έρευνα πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα είτε γιατί παραχωρούν δικό τους εξοπλισμό για εκτίμηση (που αυτό δεν είναι πειραματισμός αλλά λάτζα όπως προείπα). Επίσης η “ατζέντα” της έρευνας πολύ λίγο ορίζεται απ’ τους ερευνητές, ποιο πολύ πάει με το “τι πουλάει αυτή την περίοδο” και στο λέω από μέσα καθότι δουλεύω σε ερευνητικό ίδρυμα. Ποιό πολύ πειραματισμό έχω κάνει λόγω της ενασχόλησής μου με το AWMN και το ελεύθερο λογισμικό παρά εκεί που εργάζομαι. Αν κάνεις πχ. ένα paper πάνω σε κάτι που δεν “πουλάει” τότε μάλλον δεν θα το δεχτούν και θα μπει στον “πάγο” (άσε που εξ’ αρχής σε προσλαμβάνουν για συγκεκριμένο έργο στην αρχή και μετά από καιρό μπορεί και να έχεις την ελευθερία να διαλέξεις) το τι είναι ενδιαφέρον και το τι όχι δεν ορίζεται τόσο με επιστημονικά κριτήρια όσο με κριτήρια της αγοράς.
Όσο για το άλλο που λες με το FCC καμία επαφή ! Αν στην Ελλάδα είμαστε γραφειοκράτες στην FCC το έχουν κάνει επιστήμη. Προσπαθούμε εδώ και αρκετό καιρό να πάρουμε ουσιαστικά κάποια πιστοποίηση απ’ την FCC για τους wifi drivers στο Linux, καθώς και να χαρακτηρίσουμε κάποιες συσκευές SDRs (Software Defined Radios) αλλά η FCC πέρα βρέχει, από τον ένα δικηγόρο στον άλλο μας στέλνει και δουλειά δεν γίνεται. Άρα αδειούλα κλπ ένας τύπος που δουλεύει στο garage του δεν μπορεί να βγάλει been there/done that, αν ο τύπος αυτός έχει κάνα μπάρμπα σε πολυεθνική τότε σαφώς κι έχει περισσότερες ελπίδες :P.
Τουλάχιστον απαντούν πιστεύεις στο ερώτημα γιατί οι ανοιχτές υποδομές είναι προτιμότερες απ’ τις κλειστές ? Όσο γι’ αυτό που λες για τη δημιουργικότητα των ραδιοερασιτεχνών μπορεί να ξεκίνησε μέσα σε ψευδοανοιχτές υποδομές αλλά άνθησε μέσα σε ελεύθερες υποδομές. Αν οι μπάντες πχ. που παίζαμε δεν ήταν ελεύθερες τότε οι κάρτες μας δεν θα έκαναν 40 ευρώ αλλά 1000+ (βλ. τα περί “ελίτ” που λέω), αντίστοιχα αν οι ραδιοερασιτεχνικές μπάντες δεν ήταν ελεύθερες τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά (τώρα μπορείς να πας να πάρεις ένα σταθμό σε κιτ απ’ το κοντινότερο κατάστημα ηλεκτρωνικών και να ξεκινήσεις, αν η μπάντα ήταν κλειστή θα έπρεπε να είσαι εταιρία για να πάρεις τέτοιο εξοπλισμό).
Υπάρχουν ασύρματες κοινότητες σε πολλά μέρη της Ελλάδας (στη Θεσσαλονίκη πχ. που ανέφερες υπάρχουν 4 :P) και αρκετές περιοχές συνδέονται μεταξύ τους, το AWMN πχ. φτάνει ως την Εύβοια και την Πελοπόννησο, ενώ είχα την τύχη να πάω με τα παιδιά απ’ το Hellug (www.hellug.gr) και να συνδέσουμε ασύρματα την Φαρκαδόνα από κοντινά βουνά. Το πλάνο ήταν απ’ την αρχή η πανελλαδική κάλυψη γι’ αυτό και οι IPs έχουν γίνει allocate για όλη την Ελλάδα ήδη. Κάποια στιγμή θα γίνει, είναι θέμα χρόνου !!!
Εδώ θα διαφωνήσω, δεν είναι ελιτ μια ομάδα χρηστών επειδή έχει γνώσεις και όρεξη (βασικά όρεξη γιατί η γνώση αν έχεις όρεξη έρχεται), το AWMN μόνο ελιτ δεν είναι. Στην ομάδα των 15 που το ξεκινήσαμε οι 3 “βασικοί” που τρέξαν δεν είχαν καμία σχέση με κομπιουτεράδες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας ήταν, άσχετοι τότε με το αντικείμενο. Ακόμα και τώρα αν δεις το AWMN θα δεις κόσμο από κάθε χώρο, άτομα που ούτε ιδιαίτερη κοινωνική θέση έχουν, ούτε ιδιαίτερη οικονομική ευχέρεια, το μόνο που έχουν είναι όρεξη και μεράκι (και η γνώση όπως είπα έρχεται). Ελιτ εγώ θεωρώ κάτι στο οποίο έχουν πρόσβαση μόνο όσοι έχουν τα μέσα, ενώ εσύ κάτι στο οποίο έχουν πρόσβαση μόνο όσοι έχουν τη γνώση. Στη γνώση όμως έχεις πρόσβαση με πάρα πολλούς τρόπους, στα μέσα όχι !
Εσύ που χρησιμοποιείς στον server σου ανοιχτές υποδομές θεωρείς τον εαυτό σου ελιτ ? Τους ραδιοερασιτέχνες όπου συμμετέχεις ?
Ακόμα κι αν οι καθολικές υπηρεσίες μένουν πολύ πίσω λόγω των κανόνων της αγοράς ?
Χαίρομαι πραγματικά που συμφωνείς με αυτό 😉
Έχεις δίκιο, μας λείπει το καλό management, τα όμορφα κουμπάκια, τα γυαλιστερά κουτιά, το τακτ κλπ. Κάποια στιγμή όμως θα ξεφύγουμε από την φάση του “geek” και θα βγούμε στην κοινωνία επιτέλους !!!
@ Νίκο Κοσσυφίδη:
Το να βάλεις καλά φίλτρα στα κινητά τηλέφωνα και γενικώς σε κινητές ασύρματες συσκευές είναι κομματάκι δύσκολο λόγω όγκου. Τα RF φίλτρα είναι ογκώδη. Από τη στιγμή λοιπόν που ως καταναλωτές επιθυμούμε λεπτά και καλίγραμμα κινητά τηλέφωνα, δεχόμαστε και στις συνέπειες, ήτοι: παρεμβολές.
Για τις ραδιοερασιτεχνικές μπάντες νομίζω πως έγινε παρανόηση επειδή δεν ήσουν σαφής στη θέση σου. Ούτε άχρηστες είναι ούτε και εκτός ελέγχου, και πιστεύω πως συμφωνούμε σ’ αυτό.
Γράφεις πως το ελεύθερο λογισμικό δεν έχει entry cost. Αυτό δεν είναι ακριβές. Το μεγάλο λάθος που κάνουν οι θιασώτςς του ΕΛΑΚ είναι να παραβλέπουν το entry cost. Μια εταιρεία, πχ, που θα το γυρίσει από MS Office σε Open Office, έχει να καλύψει δαπάνες για: downtime λόγω εγκατάστασης και προσαρμογής, μετατροπή scripts στο περιβάλλον του Open Office, κτλ. Αυτά συνεπάγονται ένα entry cost το οποίο είναι υπολογίσιμο. Η εταιρεία στο τέλος θα συγκρίνει τα οικονομικά μεγέθη και την αναμενόμενη βελτίωση για να αποφασίσει αν θα κάνει τη μετάβαση ή όχι.
Για το αν βρίσκεις εξοπλισμο για πειραματισμό, κτλ, αναφέρω πως στο ebay συχνά βρίσκεις base stations και modules σε λογικές τιμές.
Στις ΗΠΑ, το μεγαλύτερο τμήμα της έρευνας στα πανεπιστήμια και στα περισσότερα ερευνητικά κέντρα *δεν* χρηματοδοτείται από τις εταιρείες. Φυσικά πολλές εταιρείες έχουν τα δικά τους ερευνητικά κέντρα.
Αν έχετε πρόβλημα με την FCC είμαι έτοιμος να σας βοηθήσω. Δεν έχω μπάρμπα σε πολυεθνική — δυστυχώς — αλλά γνωρίζω πώς δουλεύει το σύστημα και ποτέ δεν είχα προβλήματα με οποιαδήποτε συναλλαγή μου με την υπηρεσία. Αν η FCC σας τρέχει, αυτό οφείλεται μάλλον στο ότι δεν έχετε κάνει καλή προεργασία.
Σου ξαναλέω όμως πως οι ραδιοερασιτεχνικές μπάντες *δεν* είναι ελεύθερες και απορώ γιατί επιμένεις. Και ναι μεν μπορείς να αποκτήσεις φτηνά έναν σταθμό σε κιτ απο το κατάστημα ηλεκτρονικών, αλλά θα βγάζεις τόσες παρεμβολές που θα συντονίζεις μέχρι και τα σφραγίσματα στα δόντια του γείτονα. Για δοκίμασε να προμηθευτείς κανέναν σταθμό με όλα τα καλούδια που εκθείαζες νωρίτερα (καλά φίλτρα, DSP, κτλ).
Σαφώς οι ανοιχτές υποδομές είναι καλύτερες. Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Ασχολούμαι με ανοιχτές υποδομές και ΕΛΑΚ και άλλα συναφή από το 1992, και συνεχίζω να πιστεύω στην ανωτερότητα της συλλογικής δημιουργικότητας. Ούτε όμως απορρίπτω την ατομική δημιουργικότητα ούτε και πιστεύω πως πρέπει να σαρώσουμε τις ψευδοανοιχτές υποδομές.
Αυτοί τη στιγμή οι ανοιχτές υποδομές είναι αντικείμενο μιας ιδιότυτης ελιτ στην οποία ανήκουμε κι εσύ κι εγώ. Είμαστε ελίτ. Τι κι αν μπορεί να μπει στην ελιτ αυτή ο κάθενας που θα αφιερώσει χρόνο να μάθει μερικά τεχνικά ζητήματα. Τον ρωτάς τον άλλον αν έχει χρόνο και πώς προτιμα να τον χρησιμοποιεί; Για τον φίλο μου στη Δράμα με τα τρίδυμα, πιο πολύ αξία έχει να περνά τον χρόνο του με τα παιδιά του παρά να σπάζει το κεφάλι του για το πώς θα αποκτήσει συμμετρική ευρυζωνική σύνδεση. Όχι πως δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα, αν ασχοληθεί μαζί του. Δεν το αναγνωρίζει όμως ως πρόβλημα, δεν τον απασχολεί.
Οφείλουμε δηλαδή να δούμε την ανθρώπινη και κοινωνική διάσταση της τεχνολογίας. Επειδή κάτι είναι τεχνολογικά ανώτερο δεν σημαίνει πως η κοινωνία είναι έτοιμη γι αυτό. Ο καθένας γύρω μας έχει τις δικές του προτεραιότητες και ανάγκες.
Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε ως δημιουργική συλλεκτικότητα είναι να συνεχίσουμε την καινοτομία όπως μπορούμε, επιδεικνύοντας τα πρακτικά οφέλη των ανοιχτών υποδομών. Αν όμως δεν αναγνωρίζουμε πως υπάρχει entry cost τότε δεν έχουμε συναίσθηση του πρακτικού, κι από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε την αναζήτησή μας.