Πανεπιστήμια και Ανάπτυξη
Μάι 28th, 2007 | Ανδρέας Ανδριανόπουλος| Κατηγορία: Ελλάδα, Παιδεία |
Email This Post
|
Print This Post
|
του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Προκαλεί κατάπληξη η γενικότερη κοινωνική αδιαφορία για την κατάντια της Ανωτάτης Παιδείας. Συνδικάτα, επιχειρηματικοί και κοινωνικοί φορείς και κόμματα αντικρύζουν το πρόβλημα με την ίδια ανοχή και ψυχραιμία όπως τις αυξήσεις στις συλλογικές συμβάσεις, το μέλλον της κοινωνικής ασφάλισης και την κατάσταση των ξενοδοχειακών μονάδων της χώρας. Ελάχιστοι δείχνουν να αντιλαμβάνονται πως το χάλι των Πανεπιστημίων (και μετά τις άτολμες κυβερνητικές παρεμβάσεις) χτυπάει στην καρδιά της επιβίωσης της χώρας και της κοινωνίας μας.
Από χρόνια η ανωτάτη παιδεία της χώρας είχε πάρει την κατρακύλα. Τα ελληνικά πανεπιστήμια – με ελάχιστες είναι η αλήθεια εξαιρέσεις – ήταν αδύνατον να συγκριθούν και με τα μέτρια ακόμη ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού – και της Ευρώπης ειδικότερα. Για τα αντίστοιχα των ΗΠΑ δεν θα μπορούσε να γίνει σοβαρός λόγος, και λόγω διαφορετικών υποδομών αλλά και λόγω συγκλονιστικά μεγαλύτερης χρηματοδότησης.
Το ζήτημα που προκύπτει δεν είναι θεωρητικό. Ούτε και έχει απλά να κάνει με το επίπεδο των σπουδών και τις ανάγκες καθηγητών και φοιτητών. Το πρόβλημα συνδέεται με τις προοπτικές της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας και με την θέση που αυτή θα ήθελε να διεκδικήσει στην διεθνή κλίμακα παραγωγικής δυναμικής αλλά και εθνικής σημασίας. Κανένας σήμερα δεν παίρνει στα σοβαρά χώρες με αδύναμη οικονομική βάση. Όταν η ανωτάτη παιδεία βρίσκεται όμως σε άθλιο επίπεδο η πορεία της χώρας είναι προς την κατεύθυνση της εξαθλίωσης και της παρακμής.
Το πράγμα γίνεται σαφέστερο αν κάποιος λάβει υπ όψιν το γεγονός πως η παρηκμασμένη εκπαιδευτική υποδομή οδηγεί σε χαμηλού επιπέδου πτυχιούχους που στη συνέχεια δεν είναι σε θέση να επανδρώσουν επιχειρήσεις με φιλοδοξίες και αναπτυξιακή δυναμική. Σημειώνεται ήδη στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης το φαινόμενο παλιάς νοοτροπίας και υποδομών πανεπιστήμια να υποχρεώνουν το δημιουργικότερο κομμάτι της ιδιωτικής οικονομίας να επιδιώκει την μετακίνηση και μετεγκατάστασή του στο εξωτερικό, (Ανατ. Ευρώπη / Ασία) ώστε να ανευρίσκει ευκολότερα υψηλής ποιότητας στελεχιακό δυναμικό.
Στην Ευρώπη εργοδότες, πρυτάνεις αλλά και συνδικαλιστές αγωνιούν και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Οι Times του Λονδίνου παρουσίασαν το θέμα πρωτοσέλιδα στις 21 Μαίου. Οι Έλληνες δημοσιογράφοι όμως, από την άλλη μεριά, ψάχνουν νυχθημερόν για το πότε θα γίνουν εκλογές. Οι πανεπιστημιακοί κόπτονται για να μην γίνουν αξιολογήσεις των επιδόσεών τους. Ενώ οι συνδικαλιστές κυνηγούν αποκλειστικά σχεδόν τα ομόλογα (αποκρύπτοντας βέβαια το γεγονός πως και οι δικοί τους αντιπρόσωποι ενέκριναν την αγορά τους)!! Οι δε εργοδότες φροντίζουν να τα έχουν καλά με το γκουβέρνο και πολλοί απ’ αυτούς χρηματοδοτούν ΜΜΕ που εξευτελίζουν την λογική της επιχειρηματικής δράσης !!
Μέσα σ’ αυτή την ειδυλλιακή εικόνα ο τόπος βαδίζει σε αδιέξοδα. Η άθλια παιδεία θα μεγαλώνει την ανεργία. Η καινοτομία και οι νέες ιδέες θα είναι μαγική εικόνα. Επιχειρήσεις θα κλείνουν και θα μεταφέρονται στο εξωτερικό. Οι κοινωνικές εντάσεις θα μεγαλώνουν ενώ το ασφαλιστικό σύστημα θα φυλλορροεί μια και η μείωση της απασχόλησης θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στα έσοδα του κοινωνικού προϋπολογισμού. Ο Μάρτιν Ρήντ, γενικός διευθυντής της Βρετανικής Εταιρίας LogicaCMG, που εξειδικεύεται σε υψηλής τεχνολογίας συστήματα λογισμικού που παρακολουθούν και στηρίζουν τους λογής δορυφόρoυς και που απασχολεί 40.000 εργαζόμενους σε ολόκληρο τον κόσμο, διατυπώνει ανησυχίες για την αδυναμία της χώρας του να ανταγωνισθεί σε αριθμό ποιοτικών πτυχιούχων την Ινδία και την Κίνα. «Δεν μπορούμε να δουλέψουμε σε βάθος χρόνου στην Αγγλία» επισημαίνει «διότι υπάρχει αδυναμία στην παραγωγή καινοτομίας ενώ οι αριθμοί των υψηλού επιπέδου πτυχιούχων σε τομείς όπως η μηχανολογία, η ηλεκτρονική τεχνολογία και τα μαθηματικά είναι ανησυχητικά μικροί».
Όταν ανησυχούν στην Βρετανία όπου τα κορυφαία της πανεπιστήμια, η Οξφόρδη και το Καίμπριτζ, βρίσκονται ανάμεσα στα 50 καλύτερα του κόσμου (οι ΗΠΑ έχουν στην κατάσταση αυτή 37, ενώ ορισμένα τεχνολογικά ιδρύματα της Κίνας και της Ινδίας βελτιώνουν συνεχώς την θέση τους) γίνεται στον καθένα κατανοητό πως εμείς θα έπρεπε να έχουμε ήδη αρχίσει να τραβάμε τα μαλλιά μας. Αντίθετα, η σχετική μακαριότητα κυριαρχεί στη χώρα. Ας είναι καλά η Γιουροβίζιον, τα περιοδικά κοινωνικού κουτσομπολιού και τα …μπάνια του λαού!!
Ανησυχούμε βέβαια. Για το πότε θα γίνουν εκλογές. Αν θα μπει στις λίστες ο Κουλούρης. Κι αν το Μαξίμου υπονομεύει την Μπακογιάννη η ο Καραχάλιος τον Ρουσσόπουλο. Κατά τα υπόλοιπα, το μέλλον είναι καταδικό μας…
Εξαιρετικό άρθρο! Και εμένα αυτή η επικρατούσα αδιαφορία-έως-μακαριότητα σχετικά με το χάλι στο οποίο έχει περιέλθει η παιδεία (και όχι μόνον η ανώτατη) στην Ελλάδα, από τους πολιτικούς φορείς και τα κόμματα, τα έτσι ή αλλιώς παρακμιακά ΜΜΕ, αλλά και από την πλειοψηφία των ίδιων των δημόσιων λειτουργών της, με αναστατώνει.
Ισως η Ελλάδα να χρειαστεί να φτασει στο «εκεί και μη παρέκει», να χρειαστεί να αντιμετωπίσει μία οικονομική, περιβαντολογική και κοινωνική κρίση μεγάλων διαστάσεων, η οποία θα έχει de facto μονόδρομες λύσεις, θα διαλύσει εγκαθιδρυμένες νοοτροπίες, συμπεριφορά και πρακτικές και θα συνηδειτοποιήσει αυτούς τους “αδιάφορους” που κρατούν την Παιδεία όμηρο για να εξυπηρετήσουν ίδια, κοντόφθαλμα συμφέροντα.
Θέμης Λαζαρίδης for president! (ή μάλλον Prime Minister στα ελληνικά!)
“”Προκαλεί κατάπληξη η γενικότερη κοινωνική αδιαφορία για την κατάντια της Ανωτάτης Παιδείας. Συνδικάτα, επιχειρηματικοί και κοινωνικοί φορείς και κόμματα αντικρύζουν το πρόβλημα με την ίδια ανοχή και ψυχραιμία όπως τις αυξήσεις…”” Α.Α.
Κι’ εμένα μου προκαλεί κατάπληξη γιατί νομίζετε ότι “αντικρύζουν το πρόβλημα με..ανοχή και ψυχραιμία”.
Ενώ είναι αλήθεια ότι Καθορίζουν το πρόβλημα με Φανατισμό και Πανικό.
Η απαξίωση των ΑΕΙ έχει δύο όψεις, την απαξίωση τους ώς φερέφωνα των προαναφερομένων εξωμορφωτικών θεσμών, ή την απαξίωση των ώς επισφαλών φερεφώνων τους. Ζούμε στην εποχή της τηλεοπτικής απαξίωσης των πάντων για να επιβραβεύσουμε τον μηδενισμό και την ευχέρεια τους να παραδοθούν αμαχητί.
Αν δεν μπορείτε να υπεισέλθετε σε μία διαλεκτική ανάλυση του πανεπιστημιακού φαινομένου, όλοι χάνουμε τη ευκαιρία να είμαστε δημιουργικοί. Θέλουμε ξεκάθαρα να εντοπίσουμε την δημιουργική όαση μέσα σε αυτή την απαξιωμένη, κατά πολλούς ανωτάτη εκπαίδευση
Φυσικά και υπάρχουν “δημιουργικές” και προοδευτικές οάσεις μέσα σε αυτήν την έρημο. Το θέμα ποιες αντιλήψεις και μέθοδοι και πρακτικές κυριαρχούν και ποιές είναι οι τάσεις που θα προκύψουν από τους σύγχρονους συσχετισμούς. Μια προσεχτική και διαλεκτική, που λές, ανάλυση αυτής της κατάστασης, δηλαδή στο σύνολο και τη δυναμική της, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον.
Δυστυχώς, ο χρόνος κυλάει πολύ πιο γρήγορα για τις δυνατότητες εξέλιξης και προσαρμογής της ελληνικής πραγματικότητας.
Πέρα από την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, την αυτοδιάθεση και αυτονομία τους (τα οποία είναι σημαντικότητα θέματα), θέλω να προσθέσω ένα επιπλέον στοιχείο στην συζήτηση.
Το κράτος αντιμετωπίζει την πανεπιστημιακή εκπαίδευση ως δευτερεύον στοιχείο του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Για παράδειγμα, από τον προϋπολογισμό του 2007, έχουν να λαμβάνουν:
Πρωτοβάθμια: 1.954 εκ €
Δευτεροβάθμια: 2.415 εκ €
Τεχνολογικός τομέας: 375 εκ €
Πανεπιστημιακός τομέας: 1028 εκ €
Παπάδες:
Υ.Γ. Αν τώρα αναφέρω τον προϋπολογισμό μεγάλων ξένων ιδρυμάτων θα καταλάβουμε ότι το Ελληνικό σύστημα είναι θαύμα μόνο και μόνο που μπορεί και λειτουργεί. (Πέρα από τα τεράστια endowments, αλλά και την ιδιωτική χρηματοδότηση, πανεπιστήμια όπως το MIT, λαμβάνουν άνω του 50% των πόρων τους από το κράτος). Για να μην ψάχνετε μιλάμε για budget πανεπιστημίων που ξεκινάνε από 1 bill $ και αγγίζουν τα 4 bill $ το καθένα.
Συγνώμη ξέχασα τους παπάδες.
Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων: 230 εκ €
Καλά για να λέμε την αλήθεια και η Europe is aiming to raise its investment to 3 per cent GDP by 2010 αλλά για την ώρα το έχουν κάνει μονάχα κράτη όπως η Σουηδία και η Φινλανδία, και άντε κάνα δυο-τρία μεγάλα (πχ Γερμανία) που προσπαθούν. Η Ελλάδα που βρίσκεται στο 0.6% τι να σου κάνει…
Όσο κι αν τα στοιχεία μιλούν ξεκάθαρα, δεν υπήρχε καμία διαφορά στην κρατική πολιτική από πέρυσι [e-rooster.gr] έως και φέτος [anamorfosis.net], παρόλο που μπήκαμε στο Έβδομο Πρόγραμμα Πλαίσιο (FP7).
Πολύ ωραίο άρθρο.
Απελπίζομαι όταν βλέπω φοιτητές πανεπιστημίων πληροφορικής να μην έχουν καμία άλλη διέξοδο πέρα απο τον ΑΣΕΠ, επειδή δεν ξέρουν τίποτα το ουσιαστικό πάνω στο αντικείμενό τους. Όχι τίποτα άλλο, πληροφορική είναι το επάγγελμα του μέλλοντος, τι να πούνε άλλοι σε άλλα επαγγέλματα. Είμαι περίεργος στα επόμενα 10 χρόνια πόσοι νέοι θα πρωτομπούνε με τον ΑΣΕΠ στο δημόσιο. Μάλλον πρέπει να ξεφύγουμε λίγο απο αυτήν την κατάσταση μακαριότητας που λέτε και εσείς, μήπως και παράγουμε τίποτα σε αυτήν την χώρα.
[…] Ανταποκρίσεις Κωνσταντίνος Μιχαηλίδης 1:49 pm Στον Κόκκορα υπάρχει ένα ενδιαφέρον άρθρο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου σχετικά με τη σύνδεση της οικονομικής-κοινωνικής ανάπτυξης με τα πανεπιστήμια και το χάλι της Ελλάδας. […]
Οσο θα υπαρχουν Ελληνες που θα θελουν να γιουχαρουν τα παιδια των οικονομικων μεταναστων οταν δικαιωματικα, αποδεχονται να σηκωνουν την Ελληνικη σημαια στις παρελασεις , η μαχη της συντηρησης , της διαπλοκης και του παρακρατους , εναντια στα πανεπιστημια και τον πολιτικο κοσμο στο συνολο του θα ειναι ανιση και χαμενη απο χερι!Η Ελλαδα θα απομονωνεται ολοενα και περισσοτερο μπαινοντας βαθεια ξανα στα χερια αυτων που την κρατησαν 400 χρονια σκλαβα στο Σουλτανο και σημερα διδασκουν στα παιδια μας, οτι φταει ο Τουρκος και η θρησκεια του , για αυτη την ιστορικη καταντια και την παρακμη του Εθνους μας….
Χα χα, βλέπω έχω αποκτήσει οπαδούς :=)
Αυτό που με σοκάρισε περισσότερο τον ενάμιση χρόνο που ασχολούμαι με τα πανεπιστημιακά είναι η συνειδητοποίηση ότι η πολιτική ηγεσία ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να εξυγιάνει τα πανεπιστήμια. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η νομή της εξουσίας. Παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις, πρώτα έρχεται το κόμμα και η πολιτική τους καριέρα και μετά όλα τα άλλα. Είναι δυνατόν να αγωνισθούν για την αξιοκρατία αυτοί που πρώτοι και καλύτεροι την καταστρατηγούν; Δείτε τα άτομα που έχουν διορίσει. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι ανάξιοι κομματικοί. Έχουν πέσει σαν τις πεινασμένες ακρίδες στο κράτος και το απομυζούν.
Ασφαλώς τα πανεπιστήμια είναι βασικός μοχλός ανάπτυξης, όχι μόνο μέσω των ανακαλύψεων που (θα έπρεπε να) γίνονται με την έρευνα, αλλά και μέσω της ενδελεχούς κατάρτισης και της εμφύσησης δημιουργικής νοοτροπίας στους αποφοίτους. Σε αυτό το τελευταίο τα πανεπιστήμια αποτυγχάνουν παταγωδώς! Γνωρίζω τουλάχιστον έναν επιστήμονα από τη διασπορά που άρχισε επιχείρηση στην Ελλάδα στον τομέα της μηχανικής υπολογιστών και είναι απογοητευμένος από το επίπεδο των αποφοίτων.
Δεν υπάρχει έλλειψη ιδεών για το τι πρέπει να γίνει. Και μόνο στο GUR μπορεί να βρει κανείς σωρεία προτάσεων, πολλές από τις οποίες έχουν μηδενικό οικονομικό κόστος. Απλώς οι πολιτικοί ΔΕΝ ΑΚΟΥΝ γιατί ΤΟΥΣ ΒΟΛΕΥΕΙ αυτή η κατάσταση. Τους βολεύει ο κομματικός έλεγχος των πανεπιστημίων.
Αλλά και στη μέση εκπαίδευση τίποτα δε γίνεται. Εδώ και 25 χρόνια δε γίνεται καμία αξιολόγηση των εκπαιδευτικών! Μπαίνει ο δάσκαλος ή ο καθηγητής στην αίθουσα και κανείς δεν ελέγχει αν κάνει σωστά τη δουλειά του! Τρία χρόνια η ΝΔ στην εξουσία και δεν έχουν καν κατατεθεί προτάσεις για ένα σύστημα αξιολόγησης. Το μόνο που έχουν ανακοινώσει για τη νέα τετραετία είναι η αλλαγή (και πάλι!) στις πανελλήνιες εξετάσεις. Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς. Δεν υπάρχει σοβαρότητα σε αυτή τη χώρα.
Πως είναι δυνατόν να ασχολούμαστε με το “χάλι των πανεπιστημίων” αν δεν επιλύσουμε το χάλι της μόρφωσης των παιδιών από τις πρώτες βαθμίδες;
Αναρωτιέμαι αν το ενδιαφέρον είναι πραγματικά η βελτίωση της παιδείας ή επιδιώκονται άλλοι κρυφοί στόχοι όταν ασχολούμαστε συνεχώς και μόνο με τα πανεπιστήμια χωρίς να αντιλαμβανόμαστε πως όταν το χώμα είναι στείρο, η ποιότητα του σπόρου είναι αδιάφορη;
Η απαξίωση των πτυχίων οφείλεται στην πληθώρα πτυχίων, στην εμπορευματοποίηση των πτυχίων και κυρίως στην απαξίωση της ίδιας παιδείας η οποία ανάγεται σε ένα απλό μέσο επαγγελματικής αποκατάστασης και χρησιμοποιείται ως νόμισμα αποτίμησης αντί για μέσο ανάπτυξης και προώθησης του ατόμου και της προσωπικότητάς του. Οφείλετε λοιπόν στην στοχοθέτηση και την διαχείρηση της ίδιας της παιδείας.
Συνεχίστε να συγκρίνετε πτυχιούχους σχολών οι εισακτέοι των οποίων δεν γνωρίζουν βασικές απαιτούμενες γνώσεις αντίληψης του κόσμου αλλά ούτε καν αντιλαμβάνονται τον χώρο στον οποίον βρίσκονται, τον λόγο για τον οποίο βρίσκονται εκεί αλλά και τον ρόλο και τις υποχρεώσεις τους στον χώρο αυτό. Γιατί καλώς οι κακώς, ο καθένας μας έχει πρωτίστως υποχρεώσεις από τις οποίες και πηγάζουν και τα δικαιώματά του, όταν και μόνο όταν τις εκπληρώσει.
Πόσο τυφλοί (μπορεί να) είστε και ασχολείστε με τον σπόρο όταν ούτως ή άλλως θα τον φυτέψετε στην σαχάρα; Γιατί σε εντελώς σαχάρα έχει μετατραπεί το μυαλό των περισσοτέρων εισακτέων. Τί θέλετε να επιτύχετε άραγε; Γιατί την παιδεία στο πανεπιστήμιο δεν πρόκειτε να την φτιάξετε.
Συνεχίστε να ασχολείστε με τα κουραφέξαλα και τα γιοχαϊσματα των οικονομικών μεταναστών ή την σημαία, προβάλλοντας μαρκετίστικα θέσεις, χωρίς ουδεμία ουσία λόγων βέβαια αλλά με μόνο στόχο τον εντυπωσιασμό, και αφήστε τα προβλήματα άλυτα. Άλλωστε τα άλυτα προβλήματα βοηθούσαν πάντα την χειραγώγηση των μαζών.
“Των οικιών ημών εμπιπραμένων…”
Μετανάστες, σημαίες, σκλαβιές και γενικότερες παπαρολογίες της σιτιζόμενης απο το κρατος αριστεράς, με το γνωστο κατα-ρεπούση μένος. Ειναι ο γονιός ευχαριστημένος με την παιδεία των παιδειών του? Να ταίζει το σύστημα λεφτα και το αναγκάζει να παρακολουθεί τα ίδια μαθήματα πρωί-βράδι, χειμώνα-καλοκαίρι, μόνο και μόνο για να βρισκεται αντιμέτωπο με τις ιδεολογικές περιπλανήσεις των αργομισθων? Νομίζω οι γνωριζοντες το επίπεδο ανταγωνισμού στον πλανητη, εχουν αρχίσει να μην σκεφτονται καν την φοιτηση στην ελλάδα και σιγα-σιγά ψαχνουν λύσεις να τα κρατήσουν και μακρυα από την ΟΛΜΕ και γενικότερα από τον στρατό κατοχής. Ισως σε λίγα χρόνια τα καλύτερα σημεία για να έχει κανείς ελληνική παιδεία να μήν ειναι στην ελλάδα.
@Darthiir the Abban
Η κρίση με την Παιδεία είναι γενική και αφορά όλες τις βαθμίδες. Οι απόφοιτοι των ελληνικών Πανεπιστημίων, με λίγες και ολοένα συρρικνούμενες στον αριθμό εξαιρέσεις, αποκτούν μηδαμινή έως μέτρια παιδεία, ελάχιστες γνώσεις και συνακόλουθα επαγγελματικά προσόντα. Πολλοί από αυτούς τους απόφοιτους καταλήγουν και “βολεύονται” ώς δάσκαλοι στα δημοτικά σχολιά και καθηγητές στη μέση εκπαίδευση, παράγουν αρνητικό και στην καλύτερη περίπτωση “άεργο” έργο, και έτσι η μετριότητα του εκπαιδευτικού μας συστήματος ανατροφοδοτείται και διαιωνίζεται – με μονοτονικά παρακμιακές τάσεις. Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα είναι το “Βατερλώ” (όπως έγραψε μια εφημερίδα) των υποψήφιων στο ΑΣΕΠ δασκάλων, απόφοιτων παιδαγωγικών σχολών, που μετα βίας οι μισοί έπιασαν τη βάση με αποτέλεσμα να μην μπορούν να συμπληρωθούν οι θέσεις που το ΑΣΕΠ προκήρυξε. Πολύ πιθανόν, κάποιο φιρμάνι του ΥΠΕΠΘ να κατεβάσει τις βάσεις και να προσληφθούν δάσκαλοι που απέτυχαν σε τέτοιες γελοίες εξετάσεις…
Πάντα ήμουν της άποψης ότι το πρόβλημα της Παιδείας στην Ελλάδα πρέπει να αντιμετωπιστεί στο σύνολό της από τη βάση, μέχρι την κορυφή της, και όχι αποσπασματικά και, κυρίως, όχι από κομματικές κυβερνήσεις και ένα πολιτικό σύστημα διαπλοκής και διαφθοράς, το οποίο δυστυχώς αντανακλάται και σε πολλά στρώματα της κοινωνίας μας.
Αν δεν αλλάξει κάτι στην Παιδεία, από τα πρώτα εκμάθησης ενός παιδιού, τα χειρότερα δεν θα αργήσουν να έρθουν, που από αισιοδοξία και μόνο δεν αναφέρω ότι είναι ήδη εδώ.
Όσο για τις προσλαμβάνουσες που έχουν τα παιδιά μας μέσω των ΜΜΕ, δεν χρειάζεται να πω πολλά, αρκεί ένα ζάπινγκ για να αποδείξει τη ζοφερή πραγματικότητα.
Τα παιδιά μαθαίνουν στο εύκολο χρήμα και την απατηλή λάμψη της δημοσιότητας (και όχι δόξας, είναι άλλο πράγμα αυτό), οπότε για ποια κυκλοφοριακή αγωγή, ποια σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και για ποιο επαγγελματικό προσανατολισμό μπορούμε να τους μιλήσουμε;
Το μυαλό τους δεν ακονίζεται, δεν εξασκείται, δεν προσαρτάται στη γνώση, γιατί όλα γύρω μας – τα περισσότερα, έστω – είναι νοητικώς σκιερά.
Και ας σκεφτούμε όλοι. Αυτό το απεχθές σύστημα, εμείς το τροφοδοτούμε.
Dustuxws nomizw oti oi summetexontes deixnoun na ksexnane kati ousiastiko: oi sumperifores apo tous emplekomenous foreis sto 8ema ths paideias einai aporroia ba8ia rizwmenwn koinwnikwn antilhpsewn…
H elleipsh aksiologhshs den einai “epilogh” twn akadhmaikwn, alla apanthsh tous sthn pantelh elleipsh aksiologhshs sthn ellhnikh koinwnia kai se ena susthma politikhs pou exei apodeiksei oti anodos = kommatikh tautothta.
H antidrash twn foithtwn den einai ekfrash “tempelias” alla arnhsh se metra pou kammia aksiopistia den feroun dedomenou oti ekporeuontai apo politikous me epidoseis metriothtas (sunolika milaw!), kai xwris ousiastikh sumfwnia se makroxronia sta8erothta (= “shmera etsi aurio gioubetsi” logikh).
Kai telos o sfixtos enagkalismos twn panepisthmiwn apo tis kubernhseis kleinei ton kuklo ths mizerias mia kai oi kratikoi mhxanismoi leitourgoun sth logikh ths kaxupopsias apenanti stous dhmosious upallhlous se opoiadhpote periptwsh oikonomikhs diaxeirishs opws fainetai apo ta kata kairous skandala (etsi den dinetai h dunatothta eswterikhs katanomhs porwn sto fobo ths “lamogiakhs” katanalwshs!!).
Pws ftasame ekei? Polles oi apopseis, kai mia apo autes basizetai sthn anuparksia ousiastikwn kinhtrwn opws h teleutaia diamorfw8hke se oles tis sosialistikes kai sosializouses xwres (to perifhmo oloi isoi, oloi idioi)… Yparxei lush? Den kserw pia. Nomizw oti h monh elpida (kai oxi aparaithta lush) pou epidexetai ena tetoio susthma einai ena eksogenes shock pou 8a epiballei toulaxiston thn epana8ewrhsh twn kanonwn tou paixnidiou. Ena tetoio shock sto susthma htan kai h ana8ewrhsh tou suntagmatos (idiwtika panepisthmia) me thn elpida oti 8a “anakateue thn trapoula” sto xwro ths anwtaths paideias… Oloi eidame poioi htan autoi pou ekanan pisw kai “kremasan” pi8anotata paraskhniakes sumfwnies sth bash mikrokommatikwn sumferontwn (gia na leme ta suka suka kai th skafh skafh…).
Oso gia thn anamorfwsh olou tou susthmatos, kai pali pisteuw oti tetoies periptwseis restructuring den exoun katagrafei pou8ena. To “psari brwmaei apo to kefali” kai mono apo mia top down diadikasia mporoume na elpizoume kati na allaksei (bl. demanding panepisthmia pou siga siga 8a anagkasoun ta lukeia kai tous ka8hghtades B’ba8mias ekpaideushs na doulepsoun pio sklhra… ki apo ekei pio katw sta gumnasia kai paei legontas…).
Κοιτάξτε το παρακάτω παράδειγμα. Ο Νίκος Πατσής τελείωσε ηλεκτρολόγος στο ΕΜΠ και πήγε για διδακτορικό στο Harvard. Εκεί στην αρχή της δεκαετίας του 90, ως πρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου, ξεκίνησε την περίφημη mailing list Μακεδονία, που αποτέλεσε κομβικό σημείο για την οργάνωση των δραστηριοποιήσεων στην Αμερική για το θέμα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων. Ανεξάρτητα από το τι νομίζει κανείς σήμερα για αυτήν την υπόθεση, ήταν μιά πράξη πατριωτισμού. Το 1996 ο Νίκος ίδρυσε το Hellenic Resources Institute, μιά φιλόδοξη προσπάθεια αύξησης των διόδων επικοινωνίας μεταξύ διασποράς και Ελλάδας. Μετά ο Νίκος μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου δούλεψε σε χρηματιστηριακές εταιρείες. Τώρα βλέπω ότι έχει ιδρύσει εταιρεία στην Ελλάδα, την Voiceweb με venture capital funds από την Ελβετία.
Αυτά τα λέω για να δείξω ότι ανθρώπινο δυναμικό με ικανότητες και διάθεση προσφοράς υπάρχει. Αλλά επειδή είναι εκτός κομματικών μηχανισμών μένει αναξιοποίητο από την πολιτεία. Είπε κανείς «ευχαριστώ» στον άνθρωπο αυτό για ό,τι προσέφερε στην Ελλάδα; Αντί να ψάχνουν και να αναδεικνύουν τέτοια άτομα, τα κομματικά επιτελεία προωθούν γόνους τζακιών. Ο Βαρβιτσιώτης ετοιμάζεται να βάλει και το δεύτερο γιό του στη Βουλή. Οι Κεφαλογιάννηδες κατεβάζουν και νέα βουλευτίνα στην Κρήτη. Δε ντρέπονται λίγο οι αχρείοι… Αλλά έχω βγει εκτός θέματος, και εκτός εαυτού.
Μεταξύ 3 και 10 Φεβρουαρίου 2007 πραγματοποιήθηκε στο Βιετνάμ παγκόσμιο συνέδριο με θέμα τη “Διεθνοποίηση της Ευρωπαϊκής Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στις χώρες της Άπω Ανατολής”. Στο Συνέδριο, αν δεν κάνω λάθος, πήρε μέρος και αντιπροσωπεία τουλάζιστον ενός Ελληνικού Πανεπιστημίου (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων).
Ταυτόχρονα,στη χώρα μας πραγματοποιούνταν, εκδηλώσεις που αντιτίθενται στην παγκοσμιοποίηση/διεθνοποίηση και στις αλλαγές του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Το παράδειγμα του Παγκόσμιου Συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στο Βιετνάμ με θέμα τη “Διεθνοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στις χώρες της Άπω Ανατολής”, μας θυμίζει πως οι πολίτες των κλειστών σοσιαλ-συντηρητικών κοινωνιών διψάνε για αλλαγές. Διψάνε να έρθουν σε επαφή με την παγκόσμια/διεθνή κοινότητα ώστε να δρέψουν τα αγαθά που είχαν στερηθεί τα προηγούμενα χρόνια. Διψάνε να παγκοσμιοποιήσουν (να διεθνοποιήσουν) το εκπαιδευτικό τους σύστημα. Σε αντίθεση με μία, ευτυχώς πολύ μικρή, μερίδα Ελλήνων νεοσυντηρητικών πολιτών προερχόμενων από την αριστερά και την άκρα δεξιά, οι οποίοι επιζητούν την οπισοδρόμηση και την καθυστέρηση της Ελληνικής κοινωνίας. Και οι οποίοι κάνουν σαν τα μικρά παιδάκια, τα οποία επειδή χαλάσανε τα δικά τους παιγνίδια, κλαίνε, χτυπιούνται και απαιτούν να χαλάσουν και τα παιγνίδια των άλλων…
Υστερόγραφο του ίδιου: Στο Βιετνάμ σήμερα δραστηριοποιούνται εκατοντάδες Αμερικάνικες πολυεθνικές επιχειρήσεις. Η οικονομία του Βιετνάμ τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται ραγδαία καθώς έχει εγκαταλειφθεί το κομμουνιστικό μοντέλο διακυβέρνησης.
Και είναι πραγματικά μεγάλη ειρωνία για τους νεοσυντηρητικούς κομμουνιστές να αγοράζουν ρούχα προβεβλημένων Αμερικάνικων εταιρειών (δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε φίρμες: λίγο πολύ όλοι τους τις αγοράζουν ελέω μπουρζουαζίας) με το χαρακτηριστικό ταμπελάκι…Made in Vietnam…
Επιτέλους, ο Θέμης έφερε ένα γεγονός με “το ποτήρι μισογεμάτο”.
Η επόμενη παράγραφος δεν είναι μόνο “ένα ποτήρι μισοάδειο” αλλά κινδυνεύει να αδειάσει και το νερό που υπάρχει.
Στην αρχή αναφέρει μία ευτυχή δημιουργική πορεία, στη συνέχεια τη καταδικάζει.
Υπάρχει διάχυτη η αίσθηση του στάρ πολιτικού με σοβαροφανή τρόπο της εσπρέσσο και της πάνια που γοητεύει.
Ποιό κίνητρο φύεται και αναπτύσεται άφθονο εν ελλάδι; τον 19ο αιώνα η στρατιωτική καριέρα, τον 20ο η πολιτική εξουσία απογυμνωμένη απο την δημιουργικοτητα. Ο 21ος αιών βλέπει και γελά με τα καμώματα μας. Ενδιαμέσως τηλεοπτικός αστέρας, ποδοσφαιριστής, τραγουδιστής κλπ.
Δυστυχώς, προσωπικότητα και διασημότητα είναι αλληλοσυγκρουόμενες έννοιες. Η κατάσταση έχει φτάσει στο σημείο να εύχεται ο εχθρός διασημότητα και να το εκλαμβάνουμε για ευχή.
@ To υστερόγραφο με αναγκάζει να επαναλάβω την αποδόμηση του μύθου του Βιετνάμ.
Το παράδοξο των βιετνοαμερικανικών σχέσεων μοιάζει παράδοξο όταν θεωρούμε τον πόλεμο ώς σύγκρουση και όχι ώς ένα μέσο πολιτικής
με άλλα μέσα.
Οπως η σύγκρουση στον β’Π.Π. έφερε την Ε.Ενωση, έτσι κάθε σύγκρουση φέρνει με φυσικό και βιολογικό τρόπο την ένωση και την αναζωογόνηση.
Αντιθέτως η κοινή πορεία, π.χ. βασιλικών και χουντικών, έφερε την αλληλοεξόντωση.
Εστω, άν, οι αμερικανοί στη δεκαετία του ’60 έχουν πολιτικά κίνητρα απομόνωσης της Κίνας απο τον περίγυρο της. Θεωρείται θεμιτό και φυσιολογικό, δεδομένης της επιροής που ασκούσε στην ευρωπαϊκή νεολαία και της αναμενόμενης πτώσης της ΕΣΣΔ.
Ενας σίγουρος τρόπος απεξάρτησης των βιετναμέζων θεωρείται η τόνωση της ιδιε(αι)τερότητας των. Ενας σίγουρος τρόπος να το πετύχεις ειναι να τον προκαλεσεις σε σύγκρουση και να σε νικήσει.
Σήμερα είναι σα να “κομίζεις γλαύκας είς Αθήνας”. Είναι “ηλίου φαεινότερο”. Οι Βιετναμέζοι νοιώθουν υπερήφανοι να κάμουν Εμπόριο με τους ητημένους αμερικανούς και να μην έχουν φινλανδοποιηθεί απο τη Κίνα. Αν σήμερα το Βιετνάμ είχε πολιτική εξάρτησης απο την οικονομικά ραγδαίως αναπτυσόμενη Κίνα, οικονομικά θα ήταν μία καταδικασμένη στο ρόλο μίας υποανάπτυκτης αποικίας της. Αυτή η ανάλυση μοιάζει με τον αέρα που αναπνέουν οι Βιετναμέζοι πολίτες, είναι διάχυτη στον αέρα σαν φυσικό συστατικό του , σαν το οξυγόνο της ιστορίας τους.
υ.γ. ανάλογα οι αμερικανοί μας ταϊζουν αντιαμερικανισμό, την περίοδο της 7ετίας, και καταφέρνουμε να απεμπολούμε τον ρόλο μας στην Α.Μεσόγειο και στην Ε.Ε. Αυτοί φοβήθηκαν εντός δικαίου τα σύνδρομα σύγχισης και μη αντίστασης σε πειρασμούς, εμείς ξέρουμε πότε να βγούμε απο τον γύψο; Διότι γύψος είναι να σε φοβούνται να μη τα κάνεις μπάχαλο έξω απο την ελλάδα, ποσώς τους ενδιαφέρει τά έσω.
Τα συμπτώματα στην ευχέρεια σας να τα περιγράψετε.
Σχετικά με το παράδοξο του Βιετνάμ:
…η ουσία παραμένει μία…οι ίδιοι οι Βιετναμέζοι επέλεξαν να ανοίξουν την κοινωνία τους μέσω διοργάνωσης παγκόσμιου συνεδρίου για την παιδεία τους…
…και εφόσον το θέλει ο λαός τους οι άλλοι (νεοσυντηρητικοί = σοσιαλκομμουνιστές + ακροδεξιοί) ας λένε και ας υποστηρίζουν ό,τι θέλουν…ακόμη και την διεθνή απομόνωση…
το ερώτημα είναι: εμείς θα τους ακολουθήσουμε στην απομόνωσή τους…θα υψώσουμε νέα τείχη τώρα που οι άλλοι λαοί τα γκρεμίζουν ;;;;
νομίζω δίνεις την απάντηση στο σχόλιο σου, άν απορίπτεις “νεοσυντηρητικούς=σοσιαλκομμουνιστές+ακροδεξιοί”, τότε η απάντηση στο ερώτημα σου είναι…”θα υψώσουμε νέα τείχη”.
Η ουσία είναι να καταργήσουμε εμείς πρώτοι τους χαρακτηρισμούς και τις ταμπέλες και να ακούμε τις λέξεις με το νόημα τους.
Αγαπητέ rebel@work (σχόλιο 15) νομίζω ότι αδικείς λιγάκι τους επιτυχόντες δασκάλους του ΑΣΕΠ. Πέτυχα στον εν λόγω διαγωνισμό του 2000 και θα ήθελα να σε πληροφορήσω ότι απαιτούσε να ξαναδιαβάσω όλα όσα είχα μάθει στο Πανεπιστήμιο και ακόμα περισσότερα! Πώς τον χαρακτηρίζεις “γελοίες εξετάσεις”; Θέλεις να μας δώσεις κάποιο παράδειγμα; Π.χ. η γραπτή εξέταση στη Διδακτική Γλώσσας, Μαθηματικών και Φυσικής, ή στα Παιδαγωγικά Θέματα είναι γελοία; Βέβαια συμφωνώ απόλυτα, ότι μετά το διορισμό τους οι περισσότεροι δάσκαλοι “δημοσιοϋπαλληλοποιούνται” δηλ.
α) Αρνούνται να επιμορφωθούν
β)Δεν εκτελούν υπεύθυνα τα διοικητικά τους καθήκοντα, κραυγαλέο παράδειγμα οι εφημερίες στα διαλείμματα όπου τα παιδιά είναι ουσιαστικά έρμαια των παρορμήσεών τους (και να μη μιλήσουμε για Γυμνάσιο και Λύκειο καλύτερα)
γ)Αρνούνται να εφαρμόσουν την οποιαδήποτε καινοτομία στο μάθημά τους. (πού να την ξέρουν, αφού δεν επιμορφώνονται;)
Προσοχή όμως! Τα παραπάνω αφορούν κυρίως τους αρχαιότερους και διορισμένους με το σάπιο σύστημα της επετηρίδας. Αυτοί μπολιάζουν με το νοσηρό κλίμα που έχουν δημιουργήσει και πολλούς νεοεισερχόμενους. Όμως ο διορισμός μέσω ΑΣΕΠ σας διαβεβαιώνω ότι έχει δώσει έναν άλλο “αέρα” ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ με το αρρωστημένο status quo και σίγουρα ήταν ένα πολύ σωστό μέτρο, δε συμφωνείτε; Τι έχουμε να πούμε για τους αριστούχους του ΑΣΕΠ ή για όσους πραγματικά μεγαλουργούν μέσα και έξω από τις τάξεις τους;
Τέλος, η μεγάλη μας διαφορά από τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους είναι το ότι μας ΣΥΜΦΕΡΕΙ να ΜΗ “λουφάρουμε” ΜΕΣΑ στην τάξη και να δημιουργούμε θετικό κλίμα, έτσι ώστε να περνάμε καλά κι εμείς οι ίδιοι αυτές τις ώρες…
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να αξιολογηθούμε και μάλιστα το συντομότερο. Να ξέρουμε και ποιοι είμαστε δηλαδή…
qb… Η φράση μου: “ας λένε και ας υποστηρίζουν ό,τι θέλουν…ακόμη και την διεθνή απομόνωση…” θεωρείς πως αποτελεί φράση απόριψης;;; το αντίθετο θα έλεγα…
…όμως ας μη φεύγουμε από το θέμα…η ουσία είναι πως κάποιοι (και δεν με νοιάζει πως αυτοχαρακτηρίζουν τον εαυτό τους) επιζητούν τη διεθνή-παγκόσμια απομόνωση σε θέματα παιδείας και πολιτισμού…
@teach
Συμφωνώ ότι ο χαρακτηρισμός ‘γελοίος’ είναι άστοχος και υπερβολικός, πόσο μάλλον όταν δεν γνωρίζω το επίπεδο αυτών των εξετάσεων. Το ΑΣΕΠ σε σχέση με το αίσχος της επετηρίδας ήταν θετικό βήμα.
Το θέμα, όμως, παραμένει ότι το επίπεδο των “επιτυχόντων” κάθε μορφής (πανελληνίων εξετάσεων, πτυχιούχων, ΑΣΕΠ, κτλ) εμφανίζει πτωτικές τάσεις εδώ και χρόνια. Γιατί άραγε;
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ και ΑΝΑΠΤΥΞΗ.
Υπάρχουν δύο είδη, δύο τύποι Ανάπτυξης.
Η Υλική και η Αύλη μορφή ανάπτυξης, οι ιδέες και τα προϊόντα. Συνήθως συνυπάρχουν σε συνθήκες αντιπαλότητος, σπανίως συμβιώνουν αρμονικά.
Κεφάλαια και Ανθρώπινοι πόροι αναπαράγονται και αναπτύσονται αναλόγως.
Εστω ότι το Πανεπιστήμιο αποτελεί το εργοστάσιο των άϋλων προϊόντων, του κόσμου των ιδεών της γνώσης και της μελέτης. Οταν απαξιώνεται ένας μορφωτικός θεσμός, όπως επιχειρείται απο τον Α.Α., αυτομάτως μειώνεται στη σχέση του με τον παραγωγό υλικών προϊόντων. Η απαξιωτική μορφή κριτικής του “μισοάδειου ποτηριού”, δεν λειτουργεί ως διαιτητής συγκρουόμενων συμφερόντων, αλλά ακολουθεί ως οπαδός.
Η ιστορία έχει ευτυχείς στιγμές αρμονικής συνύπαρξης, όπως το Βauhaus,
η γερμανική αρχιτεκτονική σχολή και σχεδίου βιομηχανικών προίόντων. Η σχολή διαλύεται από το καθεστώς του Χίτλερ με την άνοδο του προς όφελος της μαζικής παραγωγής σε πανομοιότυπα μοντέλλα π.χ το αυτoκίνητο του λαού, VW.
*Καντε κλίκ και Διαβάστε τη συνέχεια … http://cosmosair2.blogspot.com/
Κυριε Ntarthir Abban,
για να αλλαξουν τα δημοτικα και τα νηπαγωγεια , ειναι απαραιτητο ν’αλλαξει η υλη με την οποια εκπαιδευονται οι νηπιαγωγοι και οι δασκαλοι, που σημαινει απαραιτητα οτι σε αυτη την δεδομενη περιπτωση , καθε πορεια αλλαγης, αρχιζει και δεν τελειωνει ποτε , στα πανεπιστημια και τις Ανωτερες και Ανωτατες σχολεςμονο μεε την αποκτηση ενος πτυχιου!
Εχετε στραμμενα τα ματια σας στους μαθητες , σωστο μεν γιατι εκει θα προσμετρηθει η αποτυχια, η , η επιτυχια , καθε εκπαιδευτικης μεταρυθμισης στην Παιδεια , πλην ομως, τουλαχιστον σε αυτες τις μικρες ηλικιες, η μορφωση ειναι παθητικη και εξαρτημενη απο την ικανοτητα και το προγραμμα εκπαιδευσης των εκπαιδευοντων!!!! Σιγουρα οι ικανοτητες των παιδιων ειναι πολυ σημαντικος παραγοντας και η νοημοσυνη του ανθρωπου, οσο απομακρυνεται απο τα 2 χρονια , μειωνεται αντι να μεγιστοποιειται οπως πιστευαμε παλια , ομως το σχολικο περιβαλλον ειναι μια τραυματικη εμπειρια, για παιδια που το οικογενειακο τους περιβαλλον δεν φροντισε απο τα πρωτα τους βηματα να εχουν την προσαρμοστικη τους ικανοτητα , αλλα αντιθετα μεχρι και σημερα , η σχολικη περιοδος αρχιζει τοσο αργα , οσο χρειαζεται για να μπαινει σαν προτεραιοτητα η προσαρμογη
στο εξω-οικογενειακο περιβαλλον πριν ακομα απο καθε εκπαιδευτικη διαδικασια!!!!
Τα περισσοτερα παιδια που παρουσιαζουν μαθησιακα προβληματα , οφειλονται ακριβως σε αυτην την προσαρμοστικη φαση και εχουν καθαρα συναισθηματικο χαρακτηρα, λογω αδυναμιας τς Πολιτειας να επιβαλει την απομακρυνση του παιδιου απο το σπιτι, πριν τα πρωτα χρονια της νηπιακης ηλικιας του!!!!
Ειναι λοιπον απαραιτητο στις παιδαγωγικες ακαδημιες αλλα και σε ολο το φασμα της Παιδειας για τους αυριανους εκπαιδευτικους της Χωρας , να αλλαξει η ιδια η αντιληψη της ιεραρχισης του ρολου τους και φυσικα να αλλαξει παρασαγγας το περιεχομενο των σπουδων τους καθοριζοντας τηνπαιδαγωγικη ψυχολογια, σαν κυρια επιστημη, που θα εξοπλιζει τον μελλοντικο παιδαγωγο με οσες γνωσεις χρειαζονται για να αντιλαμαβανεται το ρολο του σαν υποκαταστατο ενος εξαρτημενουκαι συνθετου περιβαλλοντος, οπως το οικογενειακο και να αναζητα λυσεις που θα κανουν ομαλοτερη την ατομικη προσαρμογη του καθε παιδιου χωριστα, με αμεση συνεργασια με το φυσικο οικογειακο του περιβαλλον, δηλαδη τους γονεις που ζουν το υπολοιπο της ημερας μαζι τους!!!
Ο νηπιαγωγος η ορθοτερα, ο παιδαγωγος του παιδικου σταθμου για βρεφη απο 6 μηνων και ανω οπως θα επρεπε εξειδανικευμενα ,
να λειτουργει το συστημα της εξωσχολικης εμπειριας ,για καθε παιδι, δεν εχει απλα ρολο ν’ασχολειται με την αγωγη του παιδιου , αλλα κυριως να εκπαιδευει τους ιδιους τους γονεις στο πως θα επιτυχουν τα επιυμητα αποτελεσματα στην ανατροφη του παιδιου και την ομαλη πορεια του στην κοινωνικη εξελιξη…
Παιδαγωγος σημαινει αυτος που εχει σαν αντικειμενο εργασιας το παιδι και οχι απλα τη μαθηση….
Η Πολιτεια οφειλει με τη σειρα της να αλλαξει τη νοοτροπια των γονεων , που βλεπουν το σχολειο σαν χωρο μαθησης ενω στην ουσια ειναι χωρος αγωγης αν θεωρηθει σωστο οτι η μαθηση επιτυγχανεται με την εκουσια συμμετοχη του ατομου και οχι με τη βια και τον πειθαναγκασμο….
@Rebel&teach
Οι επιτυχοντες μπορει να μειωνοντε διοτι ανεβενει το επιπεδο δυσκολιας τον εξετασεων σε μια καλυμενη προσπαθεια μειωσης των εισαγομενων λογο αδυναμιας της οικονομιας να τους στηριξη.
Εγω θα επιμινω στον ορο γελοια διοτι δεν καταλαβαινω με ποια λογικη ενας δασκαλος που υποτιθεται προετοιμαζει το μαθημα για να το εξηγησει να πρεπει να παπαγαλισει για μια εξεταση. Η ολη φιλοσοφια του συστηματος ειναι λαθος.
@gb
Η νοοτροπια των μαζικων προιοντων της εποχης που αναφερεσε ήταν κατι επιβεβλημενο κατι που ζητουσε η αγορα. Λαθος βεβαια η καταργηση της σχολης αλλα στη συγκεκριμενη εποχη θα υπηρχε και μειωση της αναγκης για τετοιους αποφοιτους και φυσικα η μειωση της ζητησης της.Αυτο δεν αλλαζει βεβαια οτι ηταν λαθος το κλεισιμο της με κρατικη αποφαση.
Ο Α.Α δεν απαξιωνει τον ρολο του πανεπιστημιου, απλως επιμενει στην συνδεση του με την αγορα.πιστευεις οτι ο κλειστος κυκλος των πανεπιστημιων ως εχει σημερα χωρις feedback απο την αγορα δημιουργει καλυτερες προυποθεσεις για την αναπτυξη των αποφοιτων? Η αλλαγες και η αναπτυξη επιτυγχανοντε στην αγορα στην κοινωνια, ο ρολος του πανεπιστημιου ειναι η να της βοηθαει στην καλιεργιεα τους και να της μεταλαμπαδευει. Όπως εχει σημερα η κατασταση [που ειναι τα πανεπιστημια για τα πανεπιστημια επιτυγχανεται η επικοινωνια με την αγορα η οποια αγορα ειναι η κοινωνια στο κατω κατω και οχι μονο τα συμφεροντα των καπιταλιστων.
Fade in, zoom in, δύο νέοι συζητάνε (ένας έχει κόκκινο λειρί):
Νέος#1: -Ρε Κόκκορα, έχεις κολλήσει “Κανελλόπουλο”, το ξέρεις;
Κόκκορας (Νέος#2): -Άσε, έχω δοκιμάσει τα πάντα, δεν γίνεται τίποτα.
Νέος#1: -Με Trollultrex λούστηκες;
Κόκκορας: -Όχι.
Νέος#1: -Λούσου με Trollultrex και θα δεις!
@Α.Πολιτάκη, η εσωτερική ελληνική αγορά δεν μπορεί να θεωρείται αγορά με ευρωπαϊκούς ή αμερικανικούς αστικούς όρους. Η εξωτερική υπαγορεύεται απο τις διακρατικές σχέσεις και είναι αφερέγγυα. Πρίν λίγα χρόνια οι συναλλαγές με τη Τουρκία είναι μόνο 400 εκ. οι οποιες δεκαπλασιάστηκαν με την αγορά της Φαινανσ. Αρα η πραγματικότητα του ΑΕΙ αφορά τη σύνδεση με το κράτος και επ’ ουδενί την αγορά.
Σίγουρα, η αγορά-μάρκετ είναι μέρος του εμπορίου το οποίο μαζί με τη πολιτική και τη θρησκεία θωρούνται κορυφαίοι θεσμοί του ανθρώπινου πολιτισμού. Ομως η γνώση-έρευνα έχει ετεροχρονισμένη σχέση με το ελεύθερο εμπόριο της προσφοράς και της ζήτησης. Π.χ. άμερικανικής εκπαίδευσης, όταν αναπτύσεται στα όρια του ο βιομηχανικός τρόπος αξιοποιεί το φορντισμό κλπ., τα πανεπιστήμια τους ασκούν έρευνα και προετοιμάζονται για την ηλεκτρονική εποχή, όπου και έρχονται πρώτοι! Εδώ η συνταγή, για την οργανωμένη εκπαίδευση, είναι ανάμεσα με αποστάσεις απο το κράτος και την αγορά εργασίας που ορίζεται μόνο απο τη προπαγάνδα και … τον Οαεδ.
Η άποψη σου είναι το λιγότερο παράλογη “.. στη συγκεκριμενη εποχη θα υπηρχε και μειωση της αναγκης για τετοιους αποφοιτους και φυσικα η μειωση της ζητησης της”, άν και δεν συμφωνώ, 50.000.000 νεκροί μόνο “σοσιαλιστές” που μετατρέπονται σε “εθνικιστές” μπορούν να τα αντέξουν, δυστυχώς δεν ισοροπούν στη ζυγαριά με την καταπολέμηση ανεργίας με γραμμές Μαζινό, πολυβολία Εμβέρ Χότζα και τάνκς του Χίτλερ.
@ Αντώνη Πολιτάκη,
δεν παπαγαλίζει απόλυτα κανείς στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ! Τα περισσότερα θέματα είναι κρίσεως. Το μέτρο είναι σωστό, απλά χρειάζεται βελτίωση. Π.χ. εμπλουτισμός με συνέντευξη, δοκιμαστική υπηρεσία για έναν χρόνο για τους επιτυχόντες, κτλ.
Αφου συγχαρω τη φωνη της λογικης, για το εξοχο ομολογουμενως , μαθημα πλυσης εγκεφαλου που πριν λιγες γραμμες κατεθεσε σαν ανεκδοτο για το τρολεξ, θα του προτεινα να το χρησιμοποιησει ο ιδιος, μηπως δει καλυτερες μερες ναρχονται στην φαντασια του!
Αξιζει ομως πραγματικα συγχαρητηριων το συμπληρωμα του γβ γιατι φερνει με απλα μαθηματικα, το προβλημα στη βαση του…
Σε ενα πολεμο που γινεται με σφενδονες ,σιγουρα αυτος που εχει περιστροφο, εχει συγκριτικο πλεονκτημα , οσωτου μεινει ομως απο σφαιρες! Το σημερινο πτυχιο απο τα Ελληνικα πανεπιστημια ειναι απλα το κλειδι για να παραλαβει ο γυιος τη δουλια των γονιων του , συνεχιζοντας τη δεσποτεια και τα προνομια που αποκλειουν ολους τους αλλους απο τον ανταγωνισμο…Ιδωτικα ιατρεια , φαρμακεια, δικηγορικα γραφεια , αρχιτεκτονικα γραφεια κλπ….
Ειναι εφοδια μιας συντηρητικης κλειστης κοινωνιας
που εξασφαλιζει με νυχια και με δοντια τη συνεχεια , σε ενα κοσμο που αλλαζει γυρω τους και οι ιδιοι αισθανονται ανικανοι να συναγωνιστουν ,η να επιβιωσουν και γιαυτο κλεινονται πισω απο την μιζερη πραγματικοτητα ,προνομιων που εξω απο τα τειχη,
σε παγκοσμιοποιημενο περιβαλλον , δεν θα τους εξασφαλιζαν ουτε καν θεση κλητηρα, στους τομεις που δραστηριοποιουνται…
Μια κλειστη κοινωνια, χωρις κοματικη ταυτοτητα ,αλλα με αλληλοστηριξη και κοινο στοχο, να μεινει προνομιο η Παιδεια στα χερια αυτων που σημερα κατεχουν τα κλειδια για τα παιδια τους , απο αναγκαστικες υπηρεσιες, που ο απλος πολιτης ,δεν μπορει να αποφυγει και μοιραια θα καταθεσει τον οβολο του ,φερνοντας κερδη και εξασφαλισμενη ευημερια στον στενο τους κυκλο , αλλα διεθνη απομονωση και οικονομικη εξαρτηση για την Ελληνικη Οικονομια…
Οι περισσοτεροι πολιτες πληρωνουν τα φαρμακα τους , στους γιατρους που αισθανονται σιγουροι οτι θα τους θεραπευσουν, δινουν φακελακια, στους δικηγορους που πιστευουν οτι θα τους δικαιωσουν και τους μηχανικους που θα κτισουν ασφαλη τα σπιτια τους δινουν οσα τουσ ζητησουν χωρις καν, να ζητησουν αποδειξη…
Τι αληθεια θα ειχε συμβει αν υπηρχαν πολλαπλασιοι σε ολες αυτες τις καθημερινες μας αναγκες…
Αν δουμε καποια στοιχεια οικονομικα , οσον αφορα το κοστος των παρεχομενων αυτων υπηρεσιων, θα διαπιστωσουμε οτι καμμια Χωρα στην Ε.Ε, δεν εχει τοσο μεγαλη δαπανη για την ιατροφαρμακευτικη περιθαλψη των κατοικων της και τοσο χαμηλο κατα κεφαλη εισοδημα αλλα και τοσο μεγαλη απωλεια δημοσιων εσοδων απο φακελακια, ψευτικες συνταγες και στημενες δικες, που αδικουν κατα κανονα τον αδικημενο και δικαιωνουν τον αδικουντα….
Κακοχτισμενες οικοδομες , παρανομες οσο χρειαζεται για να πλουτιζουν οι παρανομουντες,δημοσιοι η ιδιωτικοι παραγοντες , απο τον εργολαβο, μεχρι τους ελεγχτες στις πολεοδομιες …
Ενας φαυλος κυκλος που ανανεωνεται σε προσωπα, μετα απο καθε εκλογικη αναμετρηση , αλλα απο το ιδιο πηγαδι πινουν ολοι νερο…
Μια φουχτα ανθρωποι, μια ισχνη μειοψηφια, εμποδιζει το ΕΣΥ , την πραγματικη ανανεωση του Κρατους Δικαιου, την αλλαγη στην Παιδεια και κυριως την δικαιη διανομη πλουτου στα κοινωνικα στρωματα…
Ολα αυτα τα πετυχαινει μεσα απο τα πανεπιστημια και τα κλειδια που περνανε απο το ενα χερι στο αλλο, για την εξουσια μιας ολιγαρχιας σε βαρος του λαου, που ειναι καταδικασμενος να ξεθυμαινει αλλαζοντας κυβερνησεις, αλλα ποτε τα πραγματικα αιτια της μιζεριας που κρυβονται μεσα σε αυτη την τραγικη αληθεια…
Χωρις ιδιωτικη ανωτατη παιδεια , ποτε καμμια μεταρυθμιση δεν θα αγγιξει αυτους που δυναστευουν την Ελλαδα…
Καθε νεο πανεπιστημιο ,θα βγαζει χιλιαδες ανθρωπους που θα ξερουν τι πρεπει να κανουν για να σπασουν τις αλυσιδες και να βγαλουν τους εαυτους τους και τη Χωρα απο το γραναζι της υποτελειας και της ταξικης περιφρονησης και αποκλεισμου …
Αρκει αυτο που υποσχεθηκε το 1960 ο Γιωργος Παπανδρεου να το κανει το 2007 ενας αλλος Γιωργος Παπανδρεου , με τη συμμετοχη ολων εμας στο πλευρο του..
Δωρεαν Παιδεια σημαινει δικαιωμα για μορφωση σε ολους και οχι χρεωκοπια του δημοσιου για να συντηρειται η ολιγαρχια που δυναστευει τον τοπο!
ΔΩΣΤΕ ΔΑΝΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ για μορφωση με εγγυηση του δημοσιου ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΗΣΤΕ ΤΩΡΑ ΤΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΠΤΥΧΙΟΥ -ΕΡΓΑΣΙΑΣ !
Καταρχάς, πολύ συμπαθητικό το άρθρο τού κ. Ανδριανόπουλου.
@Darthiir the Abban,
Δεν πείθομαι ότι το πρόβλημα στα Πανεπιστήμια έχει να κάνει με το πρόβλημα στην κατώτερη εκπαίδευση, στο βαθμό που το παρουσιάζεις. Κι αυτό γιατί, πχ, οι ΗΠΑ έχουν φοβερά Πανεπιστήμια, ενώ τα σχολεία τους είναι ίσως χειρότερα από τα δικά μας.
Το θέμα έχει ως εξής: ιδανικά, θα θέλαμε όλες οι βαθμίδες να βελτιωθούν, αλλά από πού πρέπει να αρχίσουμε; Πιστεύω ότι πρέπει να αρχίσουμε από τα Πανεπιστήμια! Αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξει η κατάσταση, νομίζω ότι καταρχάς πρέπει να κρατήσουμε τούς καλούς μας επιστήμονες στην Ελλάδα, αντί να χάνουμε την ελίτ μας προς την Αμερική ή την Ευρώπη, γιατί ακριβώς ΑΥΤΟΙ είναι που θα βοηθήσουν να αλλάξει η κατάσταση! Δεν το αποδεικνύω αυτό, απλώς το πιστεύω διαισθητικά.
@Teach
παο πασσο δασκαλος εισαι ξερεις καλυτερα, απλως εγω προτιμω ενα συστημα αυτοδιαχειρισης του καθε σχολειου και επιλογη του καθε δασκαλου απο των καθηγητη. Και φυσικα επιλογη του Διευθυντη απο το συλλογο γονεων και κηδεμονων.
@ Αντώνη Πολιτάκη
Από τον διευθυντή εννοείς.Μακάρι να “ωριμάσουμε” και να φτάσουμε σε αυτό που προτείνεις με το οποίο συμφωνώ απόλυτα.
άντε και στην αρένα, οι δάσκαλοι να μονομαχούν μέχρι ρανίδος και οι μάζες να επωφελούνται ψυχαγωγία. Να μοιράζονται οι γονείς σε φέουδα.
Υποθέτω ότι ο λαϊκισμός δεν έχει σχέση ούτε με “αυτοδιαχείριση” ούτε με “ωρίμανση”, οι οποίες επιτυγχάνονται με μεθόδους “βήμα πρός βήμα”.
… Κάθε γονιός κ κηδεμόνας έχει μία αρμοδιότητα και ευθύνη, αυτή που αφορά το κηδεμονευόμενο παιδί του. Από αυτή την αρχή απορέει η ευθύνη του και η συμμετοχή του. Δεν νοείται να παίρνει αποφάσεις με άλλους γονείς για παιδιά άλλων, ή να παρεμβαίνει μαζικά στο εκπαιδευτικό έργο υποκαθιστώντας τους εκπαιδευτικούς. Διότι τα παιδαγωγικά ζητήματα ώς ανθρώπινα δικαιώματα, διακινδυνεύουν σφοδρά από πλειψηφίες και διοικητικά συμβούλια.
Μπορεί κάποιος για τηλεοπτικές ανάγκες και για τη πλάκα, να εκπροσωπεί όλους τους γονείς απανταχού στην ελληνική επικράτεια με το βαρύγδουπο τίτλο πανελ. σύλλ ελλ. γονέων, κλπ.
Βεβαίως οι εκπαιδευτικοί έχουν ευθύνη δημόσιου απολογισμού, άν έχουν επιτυχίες ή όχι, κλπ.
Απο την στιγμη που εκλεγει στο συμβουλιο γονεων και κηδεμονων εχει καθε δικαιωμα να οριζει καταστασης. Αν δεν ελεγξει ο γονιος την αποδοτικοτητα του σχολειου που ειναι και ο αμεσα ενδιαφερομενος για την εκπαιδευση του τεκνου του ποιος θα ενδιαφερθει? Το υπουργειο το οποιο ειναι εκατονταδες τονους γραφειοκρατεια μακρια.
Διαφορετικές απόψεις για την παιδεία:
-Μαθητής δευτεροβάθμιας: Τι να μας πει τώρα ο μαλάκας πίσω από την έδρα; Τι δύσκολη άσκηση; Κάτσε να την πάω στο φροντιστήριο ,μου κάνεις και το μάγκα. Τι έχει μετά ; Θρησκευτικά; Ποιος είναι για καφέ;
-Φοιτητής: Συνάδελφοι όλοι να στηρίξουμε το ψήφισμα για την κατάληψη κόντρα σε μια παιδεία των συμφερόντων των πολυεθνικών. Τι θα πει τι λέει το νομοσχέδιο; Ότι δε θα έχουμε άσυλο και δε θα βρίσκουμε δουλειά όταν τελειώσουμε. Υπέρ ψήφισες;
-Καθηγητής δευτεροβάθμιας: Δημόσιο ρε θύματα ,δημόσιο ,ναι τι ο γιος σου δεν καταλαβαίνει στο μάθημα; Να του κάνεις ιδιαίτερα εγώ έχω διοριστεί.
Αλήθεια υπάρχει κανείς που να επιθυμεί η παιδεία να βελτιωθεί; Αν θες να μάθεις ξένες γλώσσες ,πας σε φροντιστήριο, να θες μουσική πας σε ωδείο, για να μπεις στο πανεπιστήμιο ιδιαίτερα, ότνα αποφοιτήσεις πας και δουλεύεις απλήρωτος για να μάθεις τη δουλειά. Αυτή η δημόσια και δωρεάν παιδεία τι σου παρέχει; Την ευκαιρία να γνωρίσεις γκόμενες;
Γιατί οι καθηγητές να αντιδρούν στην αξιολόγηση αφού όπως λένε επιτελούν λειτούργημα; Γιατί οι φοιτητικοί αγώνες δεν έχουν ποτέ σαν αίτημα τη βελτίωση της ίδιας της ακαδημαϊκής διδασκαλίας και της ύλης που διδάσκεται; Γιατί οι καλύτεροι απόφοιτοι της Ελλάδας κάνουν έρευνα στο εξωτερικό;
Γιατί σε αυτή τη χώρα κανένας δε θέλει καλύτερη παιδεία. Όλοι θέλουν να πληρώνονται χωρίς να παράγουν, να παίρνουν πτυχία χωρίς να κοπιάσουν , να βρίσκουν δουλειές χωρίς να ψάχνουν. Η παιδεία κρατά τα παιδιά στο σκοταδισμό ,μακριά από το γνωστικό τους αντικείμενο μένει μόνο στην επιφάνεια και τελικά παράγονται άνθρωποι που μπορεί να ξέρουν να λύσουν μια τριτοβάθμια εξίσωση αλλά αγνοούν πόσο θα έπρεπε να κάνει ένα κιλό ντομάτες ή που πέφτει ο νομός Ημαθίας. Όταν λοιπόν κρατάς τους φοιτητές σε ένα περιβάλλον μακάριου λήθαργου πώς περιμένεις να πολεμήσουν για ουσιαστικά καλύτερη παιδεία; Όταν ένας εκπαιδευτικός έγινε εκπαιδευτικός για να μπορεί το μεσημέρι να βλέπει Τατιάνα γιατί να μπει στον κόπο να κάνει και τη δουλειά του από πάνω;
To υπουργείο βρίσκεται μέσα στο σχολείο και αποτελείται απο τους εκπαιδευτικούς και τους συμβούλους τους. Στα ιδιωτικά σχολεία δεν υπάρχουν σύλλογοι γονέων, νομίζεις πληρώνουν και δεν ενδιαφέρονται για την εκπαίδευση τους; Υπάρχουν εταιρίες που διατηρούν σύλλογο πελατών; Αν θιγεί ένας πελάτης, (ο οποίος εχει “πάντα δίκαιο”), ώς φυσικό πρόσωπο έχει όλα τα νόμιμα δικαιώματα, δεν έχει ανάγκη εκπροσώπησης απο συντεχνίες. Οι γονείς εφόσον ζητηθεί απο εκπαιδευτικούς μπορούν με επιτροπές ορισμένου χρόνου και έργου να ανταποκριθούν.
βρέ ναυάγιο όνομα και πράμα, τόσα ταξίδια έκανες, πώς είναι μέσα στο πλοίο-σχολείο; Μούτσοι στ’ αμπάρια οι μαθητές δε λέω, αλλά όλοι οι “επιτυχημένοι” θυμούνται κάποιον φωτισμένο-σωτήρα και κάποιο στραβόξυλο!
ΛΙγο κρατει ρε παληκαρια ….αυτος ο αρχιμαστορας ο κυρ Ανδρεας δινει το τεμπο και ολοι απο πισω χορευουνε?
τι σχολιαζετε εδω ,την αδυναμια του εκπαιδευτικου συστηματος ή το που οφειλεται η χλομαδα της ανωτατης παιδειας ?
και ποιος μιλαει και σε τι βασιζεται για να δημιουργησει αποψη και να στηριξει γνωμη?
ειναι τοσο ευκολο να σκεφτεσαι την παιδεια μιλωντας για την εκπαιδευση ή και το αντιθετο?
και για να το λειανω λιγο να το πω καπως ετσι:
το οραμα που υποστηριζετε αποτελειται απο γλυκα καλοχτενισμενα σκυλακια που μαθαινουν ευκολα τη σχεση “κουλτουμπα/μεζες”
το οραμα που αντιμαχεστε αποτελειται απο συμφοριασμενα λιγδοτριχα κοπροσκυλα που μαθαινουν ευκολα τη σχεση “κλαψουρισμα/επιβιωση”
σκυλακο διαλεξε!
Σε ενα πραγματικα ελευθερο σχολειο, οσο και να φαινεται παραδοξο,
η επιλογη δασκαλων, δεν πρεπει γινεται, ουτε απο τους μαθητες , ουτε απο το συλλογο γονεων, αλλα απο την ιδια την αγορα εργασιας!
Ολοι αυτοι που αναφερετε απλα βοηθουν και συμβαλουν στο επιθυμητο αποτελεσμα…
Πρεπει καποτε να σταματησουμε να βλεπουμε την Παιδεια ,σαν κοινωνικη χειραγωγηση ,με πολιτιστικους σκοπους…
Ο μονος στοχος της Παιδειας παντα ηταν η προετοιμασια του ατομου για την ενταξη στην κοινωνια της παραγωγης!!!!!
Απο τον φυλαρχο πατερα- φαμιλλια στην Αφρικη, που εχει δικαιωματικα ,αναλογα με τα ηθη και εθιμα της πατριδας του, πολλες γυναικες για να γεννουν πολλα παιδια -εργατες ,στην κυψελη του , να χτιζουν το χωριο τους και να σπερνουν τη γη ,η, να βοσκουν τα ζωα τους, μεχρι την πιο ακραια φαση του μετα -βομηχανικου συνδρομου της οικονομιας ,
με τους μετοχους -εργαζομενους -κεφαλαιουχους , η παιδεια εχει παντα τον ιδιο στοχο!!!! Γεννηση-εκπαιδευση-παραγωγη αγαθων-καταναλωση- γαμος -γεννηση Ο κυκλος της ζωης ,περνουσε και παντα θα περνα, μεσα απο την εκπαιδευση και την παραγωγη αγαθων και υπηρεσιων!!!!
Καλος δασκαλος, ειναι αυτος που βοηθα το ατομο , να βρει μονος του το δρομο προς την παραγωγικη φαση της ζωης του ,στην κοινωνια…δεν του μαθαινει απολυτως τιποτα , απλα γιατι δεν μπορει να το κανει με τη χρηση ψυχολογικης η σωματικης βιας, χωρις να ρισκαρει τραυματικες εμπειριες και αρνηση της ιδιας της σχολικης διαδικασιας και του ρολου που θα μπορουσε να παιξει στη διαμορφωση της προσωπικοτητας του παιδιου…
Το γεγονος οτι ο μεσος χρηστης διαδικτυου, αρνειται να διαβασει κειμενα και περιοριζεται σε ζαπιγκ αναμεσα στο απυθμενο αρχειο του ιντερνετ , ειναι μια τρανη αποδειξη της αποτυχιας καθε μορφης εκπαιδευσης εχει προηγηθει και που του εχει δημιουργησει απεχθεια για την ιδια τη γνωση, ο τροπο μεταδοσης της οποιας,
δεν εχει αλλαξει, αφου στηριζεται σε κειμενα και εικονα!!!!
Αρχιζοντας απο μια ποιοτικη τηλεοραση- φροντιστηριο του λαου μας , αντιθετα απο την αμερικανικη, γεματη φαντασιωση και περιπετεια , που βιωνουμε σημερα με το προσχημα της ακροαματικοτητας και της προσφορας και ζητησης , βγαζοντας τις γλαστρες και βαζοντας αληθινους καθημερινους ανθρωπους να φερνουν στο” φροντιστηριο” του λαου μας ,την εικονα της καθημερινης πραγματικοτητας απο ολο τον πλανητη και οχι απο τα στουντιο των ολιγαρχων του Χολυγουντ, μπορουμε να ξανακερδισουμε την ενεργετικη ,αντι της παθητικης ,επικοινωνια και τον ενεργο μαθητη, αντι του παπαγαλου και του γλυφτη και του πειθηνιου οργανου τς εξουσιας , που δικαιωματικα ,απο την ιδια τη φυση του ,αρνειται και απλα προσμενη ποτε θα ερθει η ωρα για το διαλειμα , για να βρει τον πραγματικο κοσμο των φιλων του,
που μονος του διαλεξε και που κυριως, τον κρατουν μεσα στο σχολειο ,ικανοποιοντας την κοινωνικη του αναγκη, αλλα οχι την παραγωγικη , με την οποια θα πρεπει αυριο, να διεκδικηση τη θεση του στην ζωη!!!