Και όμως, οι λαοί αυτοκτονούν
Απρ 27th, 2012 | Φώτης Περλικός| Κατηγορία: Φώτης Περλικός | Email This Post | Print This Post |Τον Μάιο του 1993 ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μίλησε στο κοινοβούλιο των Σέρβων της Βοσνίας για την ανάγκη να επικυρωθεί το Σχέδιο Βανς-Όουεν, την οποία νωρίτερα είχε υπογράψει ο ηγέτης τους Κάραζιτς, στην Σύνοδο του Αστέρα της Βουλιαγμένης. Μετά από την συνηθισμένη του παράθεση της λογικής, κατέληξε με την αγωνιώδη έκκληση να μην καταστρέψουν τον λαό τους απορρίπτοντας το Σχέδιο. Έκλεισε με την φράση “οι λαοί δεν αυτοκτονούν”. Δυστυχώς όμως, για μια από τις λίγες φορές, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έπεσε έξω. Οι λαοί αυτοκτονούν, και αυτό διέπραξαν τον Μάιο του 1993 οι Σερβοβόσνιοι, παρασυρμένοι από τους ανεδαφικούς, λαϊκίστικους μεγαλοϊδεατισμούς των αντίστοιχων Καμμένων και Τσίπρων τους. Μέσα λιγότερο από δύο χρόνια γνώρισαν την γενοκτονία, την οποία μέχρι τότε αυτοί είχαν επιβάλει στις υπόλοιπες εθνότητες της περιοχής.
Οι λαοί αυτοκτονούν. Δεν υπάρχει καμία νομοτέλεια που να οδηγεί προς τα μπρος. Δεν υπάρχει κανένα μαγικό ραβδί, ή θεία πρόνοια, που να απαλλάσσει τους λαούς από την ευθύνη των επιλογών τους. Η ευθύνη είναι βαριά και πέφτει στους ώμους του καθενός μας προσωπικά, να μην αφήσουμε την χώρα μας να καταστραφεί. Δεν υπάρχει τρόπος να περιγραφεί η δραματικότητα των στιγμών που περνάμε. Οδηγούμαστε στις κρισιμότερες εκλογές της σύγχρονης ιστορίας μας, όπου διακυβεύεται όχι απλά το μέλλον της χώρας, αλλά και κατακτήσεις σχεδόν ενός αιώνα. Αν το αποτελέσμα της 6ης Μαϊου θέσει σε αμφισβήτηση την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της χώρας απέναντι στην ευρωπαϊκή οικογένεια, οι συνέπειες θα είναι ισοδύναμες γενοκτονίας του ελληνικού λαού.
Οι επιλογές μας, είτε μας αρέσει, είτε όχι, είναι δύο και μόνο. Ή παραμένουμε στην ΕΕ και στο ευρώ, και συνεχίζουμε την επίπονη και επώδυνη προσπάθεια μεταρρύθμισης του κράτους και ανασυγκρότησης της οικονομίας, ή απομονωνόμαστε και οδηγούμαστε στην μαζική κατάρρευση. Όχι απλά δεν θα υπάρχουν πόροι για να καλυφθεί ακόμα τεράστιο έλλειμμα, όχι απλά δεν θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις, όχι απλά δεν θα υπάρχει τραπεζικό σύστημα να χρηματοδοτήσει επενδύσεις, αλλά δεν θα υπάρχει το απαραίτητο συνάλλαγμα για την εισαγωγή των τροφίμων, φαρμάκων και καυσίμων.
Οι εκλογές της 6ης Μαϊου είναι δημοψήφισμα. Υπέρ της παραμονής ή όχι της χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Κάθε ψήφος που θα θέσει σε αμφισβήτηση τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, ειδικά απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα είναι ένα ασυγχώρητο ιστορικό έγκλημα, ανυπολόγιστων διαστάσεων. Και αν κάποιος έχει καταφέρει να εμφανίζονται ως φωνές σταθερότητας τα δύο κόμματα που μας έφεραν ως εδώ, αυτός είναι το επικίνδυνο σύνολο της υπόλοιπης αντιπολίτευσης. Από το ένα άκρο του αδίστακτου πολιτικού καιροσκοπισμού, έως το άλλο άκρο του ιδεολογικού φανατισμού. Η μόνη επιλογή στην επόμενη Βουλή, που δεν επιβραβεύει τα δύο κόμματα εξουσίας και δεν υπονομεύει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας (αντίθετα είναι παράγοντας που την εγγυάται), είναι η Δημοκρατική Συμμαχία.
Οφείλουμε στους εαυτούς μας, αλλά και στις γενιές που έρχονται και δεν μπορούν να ψηφίσουν, να μην αυτοκτονήσουμε.