Ένα πολιτικό σύστημα χωρίς αντίβαρα

Απρ 29th, 2009 | | Κατηγορία: Φώτης Περλικός | Email This Post Email This Post | Print This Post Print This Post |

Στα τέλη μιας ομολογούμενης και από τα ίδια της τα στελέχη αμαρτωλής διακυβέρνησης, το 2003 το ΠΑΣΟΚ ψηφίζει τον άθλιο Ν. 3126/2003, για να προστατευτούν τα στελέχη του από την φυλακή, καθώς η ερχόμενη ΝΔ είχε στηρίξει όλο τον πολιτικό της λόγο στον λαϊκισμό της σκανδαλολογίας. Ο νόμος αυτός στηρίζεται στο εξίσου εκτρωματικό άρθρο 86 του Συντάγματος που εισηγήθηκε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος κατά τη διάρκεια της αναθεώρησης του Συντάγματος το 2001. Με βάση αυτά, ουσιαστικά όλες οι χρηματισμοί πολιτικών προσώπων πριν το 2004 (μόνο για την Siemens είναι γνωστό ότι ανήλθαν σε 100εκ) έχουν παραγραφεί, ενώ στις επόμενες εκλογές παραγράφονται και αυτά της πρώτης διακυβέρνησης ΝΔ!

ο νόμος περί ευθύνης υπουργών είναι πλέον ανενεργός λόγω της θέσεως σε ισχύ των Διεθνών Συνθηκών κατά της Διαφθοράς

Όμως ο νόμος περί ευθύνης υπουργών είναι πλέον ανενεργός λόγω της θέσεως σε ισχύ των Διεθνών Συνθηκών κατά της Διαφθοράς που σύμφωνα με το άρθρο 28.1 του Συντάγματός μας έχουν υπερνομοθετική ισχύ και για τον λόγο αυτό ενσωματώθηκαν στην Ελληνική νομοθεσία με τους νόμους 3560/2007 και 3666/2008. Συγκεκριμένα, η Διεθνής Σύμβαση Ποινικού Δικαίου για τη διαφθορά που υπογράφηκε στο Στρασβούργο στις 27 Ιανουαρίου 1999 και του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου Ποινικού Δικαίου για τη διαφθορά που υπογράφηκε στο Στρασβούργο στις 15 Μαΐου 2003 και ενσωματώθηκαν στην Ελληνική Νομοθεσία με τον Ν.3560/2007, και η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς, που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη στις 31 Οκτωβρίου 2003 και ενσωματώθηκε στην Ελληνική Νομοθεσία με τον Ν.3666/2008.

Ανεξάρτητα όμως της ισχύος, ή μη, του νόμου αυτού έχει αποδειχθεί ότι η Βουλή είναι παντελώς ανίκανη να διερευνήσει και να αποδώσει δικαιοσύνη για ποινικές υποθέσεις των μελών της, ενώ όποτε το επιχειρεί υπερισχύουν είτε πολιτικοί υπολογισμοί ή μια διακομματική αλληλεγγύη συγκάλυψης. Ποιός από το πολιτικό προσωπικό των κομμάτων εξουσίας τολμά να θίξει τον νόμο που απάλλαξε τα στελέχη τους από την καταλήστευση του δημόσιου χρήματος και τον χρηματισμό;

Ο Διαχωρισμός των εξουσίων υπήρξε θεμελιώδες αίτημα του πολιτικού φιλελευθερισμού εδώ και τουλάχιστον 3 αιώνες (με επιφανέστερη έκφρασή του στο “Πνεύμα των Νόμων” του Montesquieu). Τα θεμελιώδη αυτά αιτήματα έχουν γίνει της δυτικής πολιτικής παράδοσης τόσο πολύ, που δεν αποτελούν πλέον ζήτημα πολιτικής αντιπαράθεσης. Αυτά όμως που παντού στην Δύση είναι δεδομένα, στην χώρα μας είναι ακόμα ζητούμενα, και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερη υποστήριξη.

το πολιτικό σύστημα, μέσω της υπερτροφικής εκτελεστικής εξουσίας πού έχουν δημιουργήσει δεκαετίες επέλασης του κρατισμού, έχει πλέον αυτονομηθεί από οποιοδήποτε θεσμικό έλεγχο ή αντίβαρο

Στην Ελλάδα η δικαστική εξουσία είναι απόλυτα ελεγχόμενη (μέσω του άμεσου διορισμού της ηγεσίας της) από την εκτελεστική. Είναι πασίδηλο ότι μια τέτοια σχέση εξάρτησης καθιστά την δικαιοσύνη ανίκανη να διευρυνήσει ατασθαλίες της εκτελεστικής εξουσίας, υπονομεύοντας έναν θεμελιώδη πυλώνα της (κατ’ όνομα) δημοκρατίας μας.

Η αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης περνάει από την ανάδειξης της ηγεσίας της από διευρυμένη πλειοψηφία της Βουλής και όχι μέσω διορισμού της από την εκάστοτε κυβέρνηση. Η μη δέσμευση των κομμάτων εξουσίας, επί αυτού του κομβικού για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης ζητήματος, συνιστά κραυγαλέα ομολογία της επιθυμίας τους να συνεχίσουν να διατηρούν τη δικαιοσύνη χειραγωγημένη ώστε να εξυπηρετούν ατιμώρητα τα άνομα κομματικά τους συμφέροντα.

Δυστυχώς το πολιτικό σύστημα, μέσω της υπερτροφικής εκτελεστικής εξουσίας πού έχουν δημιουργήσει δεκαετίες επέλασης του κρατισμού, έχει πλέον αυτονομηθεί από οποιοδήποτε θεσμικό έλεγχο ή αντίβαρο. Και τίποτα δεν μπορεί να αναμένεται από αυτό (εκτός από επιφανειακά ημίμετρα), όσο συνεχίζει να διατηρείται με την υπάρχουσα μορφή.

2 σχόλια
Leave a comment »

  1. […] πλήρες κείμενο σε αυτόν τον σύνδεσμο (0 votes, average: 0 out of 5)You need to be a registered member to rate this post.  Loading […]

  2. Το να εκλέγεται η ηγεσία της Δικαιοσύνης από τη Βουλή, αντί να ορίζεται από την Κυβέρνηση ας πούμε ότι το καταλαβαίνω – αν και στο πλαίσιο της διάκρισης των εξουσιών μάλλον γίνεται μια αλλαγή του βιαστή.
    Όταν όμως ζητείται η εκλογή με αυξημένη πλειοψηφία από τη Βουλή, πως ακριβώς θεωρούμε ότι μια τέτοια εκλογή θα πραγματοποιηθεί ποτέ; Θα δημιουργήσουμε ένα σύστημα όπου θα απαιτείται η συναίνεση των κομμάτων, όταν για απλούστερα πράγματα δεν δείχνουν διάθεση ή έστω προ-διάθεση συννενόησης, ασχέτως εποχής και περιόδου; Τί θα γίνεται αν δεν υπάρχει αυξημένη πλειοψηφία; Εκλογές ή θα μένει η Δικαιοσύνη χωρίς ηγεσία, άρα θα παραλύει το σύστημα απόδοσης δικαιοσύνης;

Σχολιαστε