Μύθοι και αλήθειες για τα δομημένα ομόλογα
Απρ 11th, 2009 | Τάσος Αβραντίνης| Κατηγορία: Ελλάδα, Οικονομικά |
Email This Post
|
Print This Post
|
Από τον Μάρτιο 2007 και για τέσσερις περίπου μήνες το θέμα που κυριάρχησε αποκλειστικά στην πολιτική ζωή του τόπου ήταν το « σκάνδαλο των ( δομημένων ) ομολόγων ». Η αντιπολίτευση, τα τηλεοπτικά κανάλια, οι εφημερίδες, οι συνδικαλιστικοί φορείς ασχολούνταν νυχθημερόν με τη «ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων » και τη «λεηλασία των αποθεματικών τους», επειδή μέρος αυτών είχαν επενδυθεί στα απεχθή δομημένα ομόλογα, τα οποία αργότερα, με το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, απεκλήθησαν και « τοξικά »! Ως αποτέλεσμα των πρωτοφανών πιέσεων και απεργιακών κινητοποιήσεων, μέρος των ομολόγων αυτών επαναγοράσθηκε από τις ανάδοχες ή μεσολαβήσασες τράπεζες.
Ας δούμε όμως, με τα σημερινά δεδομένα και με πιο ψύχραιμα μάτια, εάν τα ασφαλιστικά ταμεία ζημιώθηκαν από την αγορά – ή την επιστροφή – δομημένων ομολόγων.
Κατ’ αρχάς, τα ομόλογα αυτά είναι διάρκειας από πέντε μέχρις είκοσι έτη με μέση διάρκεια, κατά κανόνα, την δωδεκαετία. Η επιστροφή του κεφαλαίου είναι εγγυημένη 100% στη λήξη τους από τους εκδότες τους (το ελληνικό δημόσιο ή φερέγγυες ελληνικές ή ξένες τράπεζες ). Η απόδοσή τους καθορίζεται ως εξής: συνήθως για τα δύο ή τρία πρώτα χρόνια (ανάλογα και με τη συνολική διάρκεια του ομολόγου) ορίζεται μια υψηλή εγγυημένη επιτοκιακή απόδοση της τάξεως του 6% – 7%, για δε τα υπόλοιπα χρόνια οι τόκοι καθορίζονται βάσει ενός τύπου κατά τον οποίο, εάν η διαφορά μεταξύ του διατραπεζικού επιτοκίου Ευρώ swap 10 ετών και του αντιστοίχου 2 ετών είναι χαμηλότερη από 1%, τότε ο τόκος ισούται με το γινόμενο του αριθμού 5 επί τη διαφορά αυτή. Αν η ανωτέρω διαφορά είναι υψηλότερη ή ίση με 1%, τότε ο τόκος ισούται με το διατραπεζικό επιτόκιο Euribor τριμήνου ή εξαμήνου αυξημένο κατά 1,50% ή 2%.
Να ένα παράδειγμα της απόδοσης ενός τυπικού δομημένου ομολόγου:
διάρκεια: 12 έτη,
τιμή έκδοσης: 100% της ονομαστικής αξίας,
τιμή αποπληρωμής: 100% της ονομαστικής αξίας,
κουπόνια: επιτόκιο 6,25% ετήσιο, εγγυημένο για τα δύο πρώτα έτη και για τα υπόλοιπα δέκα έτη, αν η διαφορά μεταξύ του διατραπεζικού επιτοκίου Ευρώ swap 10 ετών και του αντιστοίχου 2 ετών είναι κάτω του 1%, τότε το κουπόνι ισούται με το γινόμενο της διαφοράς αυτής επί 5, ενώ αν η εν λόγω διαφορά είναι άνω του 1%, τότε το κουπόνι ισούται με το Euribor τριμήνου πλέον 1,50%.
Επομένως ένας επενδυτής που διακράτησε ένα τέτοιο ομόλογο έχει εισπράξει κατά τα δύο πρώτα έτη τόκο 6,25% ετησίως. Το ποσό αυτό, που σημειωτέον είναι αφορολόγητο γιατί τα ομόλογα αυτά εκδίδονται στο εξωτερικό, επανεπενδυόμενο για την υπόλοιπη δεκαετία, αποδίδει ετησίως 1,60% ( μέσος όρος δωδεκαετίας ). Σήμερα ( στοιχεία της 20ης Φεβρουαρίου 2009 ), μετά πάροδο δηλ. δύο περίπου ετών από την έκδοσή τους, το διατραπεζικό επιτόκιο Euro swap 10 ετών είναι 3,55%, του αντιστοίχου 2 ετών είναι 2,15%, άρα η μεταξύ τους διαφορά είναι 1,40%, ήτοι πολύ μεγαλύτερη του 1% ( βλ. site www.swap–rates.com ), συνεπώς η απόδοση ενός τέτοιου ομολόγου, βάσει του προαναφερθέντος τύπου, είναι: Euribor τριμήνου ήτοι 2% (περίπου) +1,5% πλέον 1,60% από την επανεπένδυση των τόκων των δύο πρώτων ετών, συνολικά 5,10%, έναντι 3,50% περίπου που θα ελάμβανε σήμερα ένα ασφαλιστικό ταμείο από ισόποση κατάθεση στην Τράπεζα της Ελλάδος (μετά την αφαίρεση του φόρου επί των τόκων).
Συμπέρασμα, όσα ταμεία διακράτησαν ανάλογα δομημένα ομόλογα πραγματοποιούν (με τα σημερινά δεδομένα) πολύ υψηλότερες αποδόσεις από όσα ταμεία που, υποκύπτοντας στις λαϊκίστικες/πολιτικές πιέσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης, των συνδικαλιστών και των κομμάτων επέστρεψαν άρον άρον τα (δαιμονοποιηθέντα ) επενδυτικά αυτά προϊόντα!
Με τα παραπάνω δεν ισχυρίζομαι βεβαίως ότι δεν υπήρξαν ενδεχομένως κατάχρηση εμπιστευτικών πληροφοριών, υψηλές προμήθειες διαμεσολάβησης, δωροδοκίες, κοκ. με την εμπλοκή πολιτικών προσώπων. Αυτό είναι έργο της δικαιοσύνης να αποφανθεί.
Ένα ερώτημα που μένει αναπάντητο έχει να κάνει με την εύλογη αξία (fair price) των δομημένων ομολόγων κατά την ημερομηνία εκδόσεώς τους από το Ελληνικό Δημόσιο. Εάν δηλαδή η εύλογη αξία αυτών ήταν και κατά πόσο μικρότερη της ονομαστικής. Στην περίπτωση αυτή η ευθύνη βαραίνει τον εκδότη του ομολόγου, δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο, και τον ανάδοχο της εκδόσεως. Η κυβέρνηση -διότι περί αυτού πρόκειται στην καλύτερη γι΄αυτή περίπτωση- επιχείρησε να δανειστεί με ευνοϊκούς όρους προκειμένου να καλύψει τα ελλείμματα του προϋπολογισμού αδιαφορώντας για ενδεχόμενη ζημία των Ταμείων. Η κυβέρνηση κατέφυγε δηλαδή στην προσφιλή τακτική των προκατόχων αυτής κυβερνήσεων να διαχειρίζονται τις αποταμιεύσεις των ασφαλισμένων για σκοπούς αλλότριους από αυτόν για τον οποίο προορίζονται την πληρωμή των συντάξεων των ασφαλισμένων.
Το ζήτημα που μας απασχολεί όμως εδώ είναι ποιά είναι η ζημία των ασφαλιστικών ταμείων που αγόρασαν τα συγκεκριμένα χρηματοοικονομικά προϊόντα και υπό την πίεση του πολιτικού περιβάλλοντος αναγκάστηκαν να τα επιστρέψουν σε σχέση με εκείνα τα Ταμεία που παρά τις πιέσεις τα κράτησαν. Τα τελευταία είναι κερδισμένα διότι έχουν εγγυημένη την επιστροφή του κεφαλαίου τους κατά τη λήξη της διάρκειας των ομολόγων, εισπράττουν ήδη καλύτερες επιτοκιακές αποδόσεις ενώ οι υποτιθέμενες ζημίες τους ως προς την απομείωση του κεφαλαίου τους παραμένουν μόνο λογιστικές. Και αναρωτιέμαι τι θα έκανε άραγε ένας εισαγγελέας όταν θα του διεβιβάζετο μια μηνυτήρια αναφορά εναντίον των διοικήσεων των ταμείων που αναγκάστηκαν να επιστρέψουν τα επίμαχα ομόλογα υπό το βάρος των πιέσεων του πολιτικού κόσμου και των συνδικαλιστών που πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο υπερθεμάτιζαν στις αγορές ενώ μετά απεργούσαν με αίτημα την επιστροφή τους.
Τάσος Αβραντίνης
—————————————————————
Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στην Ναυτεμπορική στις 7/4/2009
Για να μην μπερδεύουμε τον κόσμο υπάρχουν και πιο απλά κείμενα από ειδικούς:
Τι είναι, πώς λειτουργούν και σε τι συνίσταται το σκάνδαλο με τα ασφαλιστικά ταμεία
Γιατί «βρομάνε» τα δομημένα ομόλογα;
του Γιώργου ΣΤΑΜΑΤΗ *
Τι είναι ένα ομόλογο; Είναι ένα χαρτί που εκδίδει κάποιος και το προσφέρει προς αγορά. Τι χαρτί είναι αυτό; Είναι ένα χαρτί στο οποίο αναγράφεται η ημερομηνία έκδοσής του και η ημερομηνία λήξης του, π.χ. 1.1.2007 και 1.1.2019 αντιστοίχως, οπότε πρόκειται για ένα ομόλογο δωδεκαετούς διάρκειας. Αναγράφονται επίσης η ονομαστική αξία του, π.χ. 100 ευρώ, και ένα επιτόκιο, π.χ. 5% ανά έτος – οπότε πρόκειται για ένα ομόλογο σταθερού (5% ανά έτος) επιτοκίου. Αυτός που το εξέδωσε και το πούλησε «ομολογεί», δηλαδή εγγυάται, σε αυτόν που το αγόρασε και σε καθέναν, στον οποίον θα το πουλήσει εκείνος που το αγόρασε αρχικώς, τα εξής: Στο τέλος κάθε έτους μετά την 1η/1/2007 και για τα επόμενα δώδεκα έτη θα σου πληρώνω 5% επί των 100 ευρώ και την 1η/1/2019 θα σου πληρώσω 100 ευρώ.
Ποιοι εκδίδουν τέτοια ομόλογα; Το κράτος και οι μεγάλες εταιρείες. Και ποιοι τα αγοράζουν; Το ευρύ κοινό, δηλαδή ιδιώτες, τράπεζες, funds (δηλαδή και ασφαλιστικά ταμεία) και τζογαδόροι. Γιατί και τζογαδόροι; Για τους εξής λόγους: Η αγοραία αξία ενός ομολόγου 100 ευρώ δεν παραμένει σταθερή, αλλά κυμαίνεται ανάλογα με το επιτόκιο της αγοράς. Αν λοιπόν στο προαναφερθέν παράδειγμα το επιτόκιο της αγοράς πέσει κάτω του 5% ανά έτος, π.χ. στο 3%, τότε πολλοί που θέλουν να τοποθετήσουν τα χρήματά τους θα πουν: Γιατί να τοποθετήσω τα χρήματά μου με 3% αφού υπάρχουν ομόλογα που αποδίδουν 5%; Και ζητούν να αγοράσουν ομόλογα. Οπότε η τιμή των ομολόγων ανεβαίνει πάνω από τα 100 ευρώ. Ή αντιστρόφως: Αν το επιτόκιο της αγοράς ανέβει πάνω από το 5%, π.χ. στο 7%, τότε οι κάτοχοι ομολόγων σταθερής απόδοσης 5% ανά έτος λένε: Γιατί να παίρνω 5% ανά έτος, αφού μπορώ να πουλήσω τα ομόλογά μου και να τοποθετήσω μετά τα χρήματά μου με 7%; Και έτσι προσφέρουν τα ομόλογά τους στην αγορά. Οπότε η τιμή τους πέφτει κάτω από τα 100 ευρώ. Αυτή η κυμαινόμενη τιμή του ομολόγου είναι η βάση για κάθε τζογαδόρο. Οποιος νομίζει ότι μπορεί να προβλέψει σωστά τις διακυμάνσεις του επιτοκίου της αγοράς μπορεί να αγοραπωλεί το προαναφερθέν ομόλογο και να κερδίζει (ή να χάνει).
Εδώ μας ενδιαφέρουν τα ομόλογα που εκδίδει το κράτος για να δανειστεί έτσι από το ευρύ κοινό και να καλύψει τις δανειακές ανάγκες του, δηλαδή το έλλειμμα του προϋπολογισμού του.
Σε ποιους απευθύνει το κράτος αυτά τα ομόλογά του σταθερού επιτοκίου; Στο ευρύ κοινό, συμπεριλαμβανομένων και των προαναφερθέντων τζογαδόρων.
Ο,τι όμως είχε να πάρει απ’ αυτούς για να καλύψει τις δανειακές του ανάγκες τα πήρε και τα παίρνει. Οταν όμως χρειάζεται και άλλα δανεικά; Τότε τι κάνει; Πρέπει βέβαια κάτι να κάνει. Τι; Να εκδώσει ομόλογα που απευθύνονται σε άλλο, διαφορετικό κοινό.
Ας δούμε λοιπόν τι είδους ομόλογα είναι αυτά και σε ποιο κοινό απευθύνονται. Είναι τα λεγόμενα δομημένα ομόλογα. Τι είναι ένα κρατικό δομημένο ομόλογο, π.χ. ένα δωδεκαετούς διάρκειας; Είναι ένα ομόλογο με το οποίο το κράτος εγγυάται τα εξής: Αγοράζεις ένα τέτοιο ομόλογο ονομαστικής αξίας 100 ευρώ; Τότε σου εγγυώμαι ότι ύστερα από δώδεκα χρόνια θα σου επιστρέψω 100 ευρώ. Κι επίσης ότι για καθένα από αυτά τα δώδεκα χρόνια θα σου πληρώνω τόκους. Τα δύο πρώτα χρόνια, π.χ., 7% και τα υπόλοιπα δέκα χρόνια τόκους που εξαρτώνται από πολλούς και διάφορους (για τους αδαείς μυστηριώδεις) παράγοντες. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να είναι προσδιορισμένοι έτσι που η απόδοση του ομολόγου τα τελευταία δέκα χρόνια να είναι πάνω ή κάτω από το μετά γνώσεως εκτιμηθέν επιτόκιο της αγοράς.
Θυμηθείτε αυτήν τη δυνατότητα διότι, όπως θα δούμε στη συνέχεια, είναι σημαντική. Πολύ πιο σημαντικό είναι όμως ότι το σταθερό επιτόκιο (7%), το οποίο εγγυάται το κράτος για τα δύο πρώτα χρόνια, είναι υψηλό, πολύ πιο υψηλό από το ισχύον επιτόκιο της αγοράς (ας πούμε 4%). Το κράτος όμως δεν διαθέτει αυτό το ίδιο το ομόλογό του στην αγορά. Αναθέτει αυτήν τη δουλειά (αντί αντίστοιχης αμοιβής) σε έναν όμιλο τραπεζών ή σε μια τράπεζα. Χάριν απλούστευσης του πράγματος, ας δεχθούμε ότι την αναθέτει σε μία και μόνη τράπεζα (αυτό κάνει πράγματι τα τελευταία χρόνια).
Εκδίδει λοιπόν π.χ. το κράτος ένα δομημένο, σαν το προαναφερθέν, ομόλογο συνολικής αξίας 280 εκατ. ευρώ. Και αναθέτει σε μια ανάδοχο τράπεζα το πλασάρισμα, δηλαδή τη διάθεση του εν λόγω ομολόγου στο κοινό έναντι αμοιβής, δηλαδή προμήθειας. Ετσι η τράπεζα, αφού πάρει την προμήθειά της, πληρώνει στο κράτος 280 εκατ. ευρώ και αγοράζει όλο το ομόλογο για να το διαθέσει μετά στην αγορά. Λένε όμως, πριν γίνει αυτό, οι δυο τους, το κράτος και η τράπεζα: Γιατί δεν απλοποιούμε λίγο τα πράγματα; Γιατί, λέει η τράπεζα στο κράτος, να μου πληρώσεις τα δύο επόμενα χρόνια 7% και 7% για κάθε ομόλογο των 100 ευρώ (επί του συνόλου των 2.800.000 τεμαχίων ομολόγων των 100 ευρώ); Δεν κάνουμε κάτι πιο απλό; Εγώ παραιτούμαι από αυτούς τους τόκους των δύο πρώτων χρόνων, που αναλογούν σε κάθε ομόλογο των 100 ευρώ και είναι 14 ευρώ (για την ακρίβεια κάτι λιγότερο από 14 ευρώ), και εσύ μου πουλάς το ομόλογο των 100, αντί για 100, για 100-14(=86) ευρώ.
Συμφωνεί λοιπόν και το κράτος. Ετσι το κράτος και η ανάδοχος τράπεζα συνάπτουν μια συμφωνία swap, δηλαδή μια συμφωνία ανταλλαγής: η τράπεζα παραιτείται από τα τοκομερίδια των δύο πρώτων χρόνων και το κράτος κάνει αντίστοιχο σκόντο στην τράπεζα κατά την αναδοχή, δηλαδή κατά την αγορά, του ομολόγου. Τίποτα το μεμπτόν μέχρις εδώ. Μόνον που το εν λόγω swap κρατείται μυστικό. Υπάρχει λόγος γι’ αυτό; Απ’ ό,τι φαίνεται, όχι. Ολα είναι νόμιμα. Νόμιμα, αλλά όμως μυστικά. Κι αυτό δεν είναι χωρίς νόημα. Αυτή η μυστικότητα δεν έχει σημασία όταν το δομημένο ομόλογο είναι σκόπιμα έτσι δομημένο που και οι αποδόσεις του και των δέκα τελευταίων ετών να είναι πολύ καλές. Οπότε η ανάδοχος τράπεζα ή το κατακρατεί αυτή η ίδια καθ’ όλη τη δωδεκαετή διάρκειά του ή το μεταπωλεί επικερδώς. Εχει όμως αυτή η μυστικότητα μεγάλη σημασία, όταν το δομημένο ομόλογο είναι σκόπιμα έτσι σχεδιασμένο που οι αποδόσεις του των δέκα τελευταίων ετών να είναι πολύ χαμηλές. Διότι η ανάδοχος τράπεζα, καίτοι έχει προεισπράξει τους -υψηλούς- τόκους των δύο πρώτων ετών, μπορεί να το πουλήσει σε αδαείς, αντί στα 86 που αξίζει, στα 100 και πάνω, που αυτοί, οι οποίοι δεν γνωρίζουν το swap που έχει γίνει, διατίθενται να το αγοράσουν και εντέλει το αγοράζουν. Μα το κόλπο είναι γνωστό. Γιατί όμως το αγοράζουν, όπως το αγόρασαν, τα ασφαλιστικά ταμεία; Πείτε μου κι εμένα γιατί!
*Ο Γιώργος Σταμάτης είναι καθηγητής Θεωρίας της Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Niefski
το κειμενο του καθηγητη makes no sense at all, ασε που ειναι καθηγητης και μπερδευει κουπονι με επιτοκιο αγορας. Το ομολογο μπορει να δινει ονομαστικο κουπονι 40% και το επιτοκιο στην αγορα να ειναι 3% η τιμη του ομολογου ετησιου με ενα κουπονι ειναι
40/1.05+100/1.05=133,3333
στο παραδειγμα του 5/1.05+100/1.05=100. Απλα ο πρωτος εκδοτης θελει να δανειστει 133,333 ευρω και ο δευτερος 100. Τα αλλα που λεει
Εχει όμως αυτή η μυστικότητα μεγάλη σημασία, όταν το δομημένο ομόλογο είναι σκόπιμα έτσι σχεδιασμένο που οι αποδόσεις του των δέκα τελευταίων ετών να είναι πολύ χαμηλές
Πως βγαινει ρε χριστιανε το συμπερασμα αυτο. Ξερεις κανεναν να μαντευει τι γινεται σε 10ετια? Η τραπεζα το τιμολογει ως εξης αυτο το “δομημα”
Εστω R1, R2 οι περι ου ο λογος αποδοσεις τοτε το πριμιουμ για αυτο το παραγωγο ειναι το εξης
[(R1-R2)*Pr(R1-R2<1/100)+(R1+1.5/100)(1-Pr(R1-R2<1/100))]/(1+R)
Pr=probability , R risk free rate of interest
Και αν ειναι πολλα τα ετη τοτε εχουμε
Σ[(R1-R2)*Pr(R1-R2<1/100)+(R1+1.5/100)(1-Pr(R1-R2<1/100))]/(1+R) αλλα απο πιθανοθεωρητικης και οικονομικης αποψης η αξια του ομολογου ειναι
ομολογο ανευ ρισκου+πριμουμ=χρηματοροες ανευ ρισκου+Σ[(R1-R2)*Pr(R1-R2<1/100)+(R1+1.5/100)(1-Pr(R1-R20=0 δηλαδη κατα μεσο ορο ο πωλητης και ο αγοραστης εχουν 0 καθαρο κερδος την χρονικη στιγμη 0, οποτε ας αφησουμε τις μαντεψιες για να τις δημσιοευει ο ΙΟΣ
δεν το εγραψε καλα
πριμιουμ=Σ[(R1-R2)*Pr(R1-R2<1/100)+(R1+1.5/100)(1-Pr(R1-R2<1/100))]/(1+R)
πριμιουμ-Σ[(R1-R2)*Pr(R1-R2<1/100)+(R1+1.5/100)(1-Pr(R1-R2<1/100))]/(1+R)=0
για το ανευ κινδυνου κομματι το ιδιο. Καθε περιουσιακο στοιχειο την χρονικη στιγμη t=0 has ZERO NET PRESENT VALUE HTOI MHΔΕΝ ΚΑΘΑΡΟ ΚΕΡΔΟΣ.
ας αφησουμε τις μαντεψιες για να τις δημσιοευει ο ΙΟΣ
Μπερδεύτηκες και εσύ μάλλον από το σύνθετο προϊόν και παραθέτεις εξισώσεις για το τι σκέφτεται η τράπεζα, όχι για το τι σκέφτεται το ταμείο όταν αγοράζει, αφού το ταμείο πληρώνει με δικά μας λεφτά, όχι η τράπεζα. Κάνοντας το ταμείο ένα στοίχημα για το πού θα είναι η τιμή του επιτοκίου θα έπρεπε να έχει προσδιορίσει πότε θα το πουλήσει για να μην χάσει τα λεφτά του. Έλα όμως που όταν αγοράζει ένα ταμείο τέτοια προϊόντα, η τράπεζα ξέρει ότι το ταμείο προτιμά να αφήνει τα ομόλογα να ωριμάσουν, αφού έχει ανάγκη το ρευστό κάθε χρόνο για να πληρώνει τις συντάξεις, ιδιαίτερα στην Ελλάδα που το ρευστό των ταμείων είναι κοντά ή λίγο πάνω από το μηδέν. Έτσι, πραγματικά η τράπεζα μπορεί να σχεδιάσει ένα ομόλογο που να έχει χαμηλές αποδόσεις για τα τελευταία χρόνια, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι το ταμείο θα το κρατήσει. Συν ότι ο έξυπνος που θα αγοράσει ένα τέτοιο προϊόν ξέρει ότι σε 4 χρόνια δεν θα είναι στην διοίκηση του ταμείου και μπορεί άνετα να ισχυριστεί στον κάθε άσχετο ότι κακώς φωνάζει ότι έβαλε μέσα το ταμείο, αφού είχει μέση απόδοση λ.χ. 7%+7%+3%/3=4,3% την τελευταία 3ετία. Ποιος θα καταλάβει την διαφορά; Στους υπολογισμούς σου βάλε λοιπόν ότι το ταμείο ξεκινά μείον, και η τράπεζα με συν, αφού είναι τόσο προβλεπόμενη η συμπεριφορά του ταμείου που δεν χρειάζεται να είσαι νομπελίστας των οικονομικών για να καταλάβεις τι γίνεται. Αν τελικά το ταμείο ήθελε να πάρει τα λεφτά του θα έπαιρνε κανονικά ομόλογα και θα είχε πάλι το κεφάλαιό του – το κείμενο θεωρεί προνόμιο μας ότι σε 12 χρόνια αν δώσαμε 10 ευρώ θα πάρουμε πίσω τουλάχιστον 10 ευρώ…και θα έχουν την ίδια αξία τα λεφτά που δώσαμε υποθέτω – συν τις αποδόσεις που πληρώνουν όλοι οι άλλοι οργανισμοί που αγοράζουν βλακωδώς τέτοια απλά προϊόντα. Αλλά όταν πρώην καραβανάδες παίζουν με τέτοια σύνθετα προϊόντα καταλαβαίνεις για τι συμφωνίες μιλάμε…
Niefski
auto pou les proupo8etei pws to tameio 8a plhrwsei oles tis upoxrewseis tou apaks dia pantos sto telos, opote tetoia eidous o 8eos na thn kanei mantikh ikanothta isws thn dikaiologouse thn domh twn xamhlwn apodosewn sto telos. To tameio plhrwnei suntakseis ka8e mera kai exei omologa pollwn diaforetikwn lhksewn,. To na ta balei to tameio ta lefta sto toko htan o perifhmos nomos Markezinh tou 55 pou katestrepse ta tameia, to ar8ro tou kyriou Abrantinh einai eksairetika diafwtistiko ean 8eloume na zhsei h koinwnikh asfalish 8a prepei na exei megaluteres apodoseis.
Kai oi tupoi perografoun kai to tameio kai thn trapeza dioti supply=demand at a given price
Φίλοι, συμφωνώ σε γενικές γραμμές, και θα ήθελα να σας πώ κάτι ακόμη: πουλούσα structured bonds και structured products απο το 1998-2004 Λονδίνο και Γενεύη, οχι σε Ταμεία! Τα προιόντα ηταν της Μan Investments ,κυρίως. Θα συμφων΄΄ησω -ως προς την fair τιμολόγηση τους- με την άποψη του Νiefski….Ο καθηγητής μπερδεύει την…προσδοκία με την βεβαιότητα( χρηματοροές ανευ ρίσκου μυστικισμός αποδόσεων λόγω reason-linked συνθήκες = δόμηση αβεβαιότητας…
Για να μην θεωρητικολογούμε: λέει ο κος Σταμάτης: ”Εχει όμως αυτή η μυστικότητα μεγάλη σημασία, όταν το δομημένο ομόλογο είναι σκόπιμα έτσι σχεδιασμένο που οι αποδόσεις του των δέκα τελευταίων ετών να είναι πολύ χαμηλές”… Αυτό δεν ισχύει πάντα, διότι απλά σε αυτά τα ομόλογα , οι αποδόσεις δεν ..σχεδιάζονται! Σχεδιάζονται οι συνθήκες! Τέλος πάντων, it makes no sense at all, at this time ,mainly!!
κ. Αβραντίνη,
Όλα στην ζωή τελικά μπορούν να αναλυθούν με βάση τα κίνητρα.
Το ζήτημα δεν είναι αν έπραξε ορθά ο διαχειριστής του ταμείου αγοράζοντας το δομημένο ομόλογο, αλλά αν το αγόρασε με βάση (αυτό που καλόπιστα νοούσε ως) το συμφέρον του ταμείου και μόνο.
Αντίστοιχα, για έναν πολιτικό που εγκαταλείπει τον φιλελευθερισμό υπέρ της κενολογίας της “κοινής λογικής”, τίθεται το ερώτημα του κινήτρου που τον έσπρωξε στην κίνηση αυτή.
Τα πράγματα είναι απλά: Είτε η κοινή λογική προσφέρει καλύτερες λύσεις από τον φιλελευθερισμό, είτε ο πολιτικός αποποιείται της ιδεολογίας του για να αυξήσει τις πιθανότητες εκλογής του (με αποτέλεσμα να χάνει κάθε αξιοπιστία στα μάτια των έως πρότινος ιδεολογικών συνοδοιπόρων του).
Μήνυμα παρεδώθη – ΌΒΕΡ.
Δεν καταλαβαίνετε, ό,τι θα αποφασίσουνε στην Πρεσβειά κάνει. Εσείς που είσαστε ασήμαντοι και αφελείς σας παράτησε, τώρα με τη Δράση παίζει το παιγνίδι των αμερικάνων και των τούρκων φίλων του να γκρεμίσουνε τον Καραμαλή.
Αν έφτασε ο Αβραντίνης να είναι το πολιτικό πουλέν των Αμερικάνων, τότε λυπάμαι τους Αμερικάνους χε χε χε χε.
Όσο για την διεθνή συνωμοσία για να γκρεμιστεί ο Καραμανλής, μακάρι να υπήρχε τέτοια, θα ευχόμουν καλή επιτυχία. Είναι ο χειρότερος και πιο επικίνδυνος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης και όποιος κι αν τον αντικαταστήσει καλύτερος θα είναι. Αν θέλετε πάντως εσείς οι -μη αφελείς, έξυπνοι, και πολύ υποψιασμένοι- Νεοδημοκράτες να βρείτε πολιτικούς πράκτορες ξένων δυνάμεων και ειδικά των ΗΠΑ, δεν χρειάζεται να ψάχνετε αλλού, το κόμμα σας έχει τους περισσότερους.
@”Ακραίος”
Αλήθεια μια που το θέτεις επί προσωπικού το ζήτημα γιατί δεν έχεις τουλάχιστον το θάρρος να μας πεις επωνύμως τις απόψεις σου?
Αν πιστεύεις πραγματικά ότι αυτά που λες έχουν βάση τι φοβάσαι και δεν μας αποκαλύπτεσαι?
Πρόδρομος Πύρρος
– Μηδέν, οι τελευταίοι, εκτός θέματος.
– Ολα τα “χρημοτοπιστωτικά προϊόντα”, εκτός των απλών μετοχών και κρατικών ομολόγων, είναι πραμμάτεια των πανηγυριών για όποιο κορόϊδο “τσιμπήσει”.
– Το μαγαζί δούλεψε, τώρα κλείνει – άντε και με καινούργια…..
Δεν είναι “επί προσωπικού”, εγώ σχολιάζω την στάση και συμπεριφορά κάποιου που δεν έχω γνωρίσει ποτέ, αλλά που θεωρώ ότι με πρόδωσε ιδεολογικά.
Δεν έχω κανέναν λόγο να αποκαλύψω ποιος είμαι καθώς δεν ζητάω την ψήφο κανενός, είμαι -και θα παραμείνω- ένας ανώνυμος (και αφελής) ψηφοφόρος που πιστεύει σε μια ιδεολογία που κάποιοι χρησιμοποιούν ως σημαία ευκαιρίας για να προωθήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα.
Το έχουμε ξαναδεί το έργο άλλωστε, ο Μάνος την μία έκανε deal με την ΝΔ μια μέρα πριν τις εκλογές για να χωθεί στο υπουργείο παιδείας και στις στις επόμενες εκλογές έγινε Πασόκος για να μην χάσει την βουλευτική έδρα, ο Ανδριανόπουλος είναι υπέρμαχος της ελευθερίας αλλά πρόσφερε με το αζημίωτο συμβουλευτικές υπηρεσίες στο καθεστώς του Πούτιν, κ.ο.κ.
Τέτοια ιδεολογική συνέπεια οι πρεσβευτές του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα, και οι αφελείς σαν κι εμένα συνεχίζουν να τους δίνουν αξία…
Ανακρίβειες αγαπητέ “Ακραίε”.
Υπήρξα συνεργάτης του Μάνου από το 1992 έως το 1999, στέλεχος της ΟΝΝΕΔ και ΝΔ μέχρι το 1998. Aπό το 1999 εργάστηκα στον ιδιωτικό τομέα. Γνωρίζω τον άνθρωπο πολύ καλά και δεν έχεις δίκιο. Ο Μάνος συνεργάστηκε με τη ΝΔ υπό τον όρο ότι θα ήταν Υπουργός Δικαιοσύνης και όχι Παιδείας κι αφού ανακοίνωσε σε εκδήλωση των Ταύρων σε κεντρικό ξενοδοχείο τους όρους της συνεργασίας. Επίσης έθεσε προϋπόθεση να συμμετέχουν όσα στελέχη των Ταύρων ήθελαν στα ψηφοδέλτια της ΝΔ. Σ΄εκείνες τις εκλογές συμμετείχαν σε ψηφοδέλτια στελέχη των Ταύρων στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Κέρκυρα. Στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας εξελέγη ο Γιώργος Ψαχαρόπουλος επίσης μέλος των ταύρων αφού προηγουμένως απερρίφθη από τη ΝΔ ο Σκυλακάκης (για άγνωστους σε μένα λόγους) και δεν δέχθηκαν να συμμετέχουν ο Στέλιος Σταυρίδης, η Μιράντα Ξαφά και οι Καρίπογλου και Αβραντίνης, οι οποίοι διαφώνησαν δημόσια με τη συνεργασία εκείνη.
Ο Ανδριανόπουλος υπήρξε σύμβουλος της Ρωσικής κυβέρνησης ως σύμβουλος της ΕΕ και για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την οποία και πληρωνόταν. Ο Ανδριανόπουλος είναι νομίζω ο συνεπέστερος εκφραστής του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα.
Ο Αβραντίνης έφυγε από τη ΝΔ το 1994 αν θυμάμαι καλά για ιδεολογικούς λόγους ενώ ήταν στέλεχος της Κεντρικής Επιτροπής κι όσο τον παρακολουθώ δεν έχω διαπιστώσει να έχει προδώσει τα πιστεύω του μέχρι σήμερα. Μπορεί να είναι σε διαφορετικό κόμμα δεν είναι όμως σε διαφορετική ιδεολογία.
Είναι λάθος να αμφισβητείς τις προθέσεις και τα κίνητρα κάποιων που όπως λες δεν γνωρίζεις μπλέκοντας σε έναν κουβά τις πολιτικές εκτιμήσεις τους, τις ιδέες τους, τις επαγγελματικές τους ασχολίες επειδή απλά διαφωνείς μαζί τους.
Η Δράση αξίζει να στηριχτεί για τους ανθρώπους της, το Μάνο, το Δήμου, το Βερέμη, τον Τσούκα, τον Αβραντίνη, τον Μπουτάρη, το Γουσέτη, την Ξαφά και τόσους άλλους. Εσύ είσαι περισσότερο φιλελεύθερος απ΄αυτούς ή νομίζεις ότι ξαφνικά έγιναν όλοι κρατιστές για να βολευτούν στα 50, στα 60 και στα 70 τους.
Όσο για τον Perlikis και τα συνομοσιολογικά του δεν αξίζουν κανέναν σχολιασμό ένα ερώτημα έτσι για να καταλάβει ότι κάνει λάθος, τελικά ο Ανδριανόπουλος είναι άνθρωπος των Αμερικάνων ή των Ρώσων;
@ Ακραίο
Δεν έχετε κανέναν λόγο να αποκαλύψετε ποιός είστε; Μα δεν χρειάζεται φίλε μου!
Αποκαλύπτετε ΤΙ ΕΙΣΤΕ λέγοντας όλα αυτά τα κουλά που λέτε!
Ο Μάνος μια μέρα πριν τις εκλογές στο υπουργείο παιδείας? Τι μόρφωση κύριε Ακραίε! και τι ενημέρωση! Και ο Ανδρέας τσάτσος του Πούτιν! Που το ξαναείδες το έργο; Στον ύπνο σου;
Ωστε δεν χρειάζεται να αποκαλύπτεις ποιός είσαι, γιατί δεν ζητάς την ψήφο κανενός. Ενώ ο Αβραντίνης που την ζητάει, ή κι εγώ, το κάνουμε γιατί θα κονομήσουμε! (Άρα, τουλάχιστον δυο ευρωβουλευτές βγάζει η Δράση! κομματάκι περισσότερους τους κόβω απ όσους θα βγάλει με το μυαλό του ο μέντοράς σου…) Αλλά ζητάς να σε λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη, γιατί είσαι “ανώνυμος και αφελής ψηφοφόρος που πιστεύει σε μια ιδεολογία” (:κατά λέξη από το παραλήρημά σου). Εμείς που δεν είμαστε ούτε αφελείς, ούτε ανώνυμοι, γιατί να σε πάρουμε σοβαρα υπόψη; Τι στο διάολο έκανες γι αυτήν την ιδεολογία; Όχι πως όφειλες να κάνεις κάτι, αλλά άμα κάνεις τον τιμητή, να φυλάς και τον κώλο σου… Πως πιάνεις στο – ανώνυμο, φυσικά – στόμα σου τον Αβραντίνη; Τον ήξερες κι από παλιά; Όχι, όπως ομολογείς. Κι εμείς δεν σε ξέρουμε από παλιά. Με μια διαφορά. Εσύ δεν μας ξέρεις επειδή είσαι στόκος. Εμείς δεν σε ξέρουμε επειδή δεν ήσουν πουθενά παλιά, δεν είσαι πουθενά σήμερα, δεν θα είσαι πουθενά αύριο, επειδή είσαι αυτό που μόνος σου λες: ανώνυμος… Ούτε θέλουμε να σε μάθουμε!
Αντύπας
αντε να δω τι moderation θα κάνετε… κρίμα ρε παιδιά.
opa o moderator! ekei pou panta einai apikos (naftiki orologia…) otan einai kanenas “anonymos” na piasei sto “anonymo” stoma tou sovarous anthropous, amesos to “moderarei” kai emfanizontai ta sxolia se xrono dt.
ama kanenas eponymos (oxi vevaia me tin ennoia tou diasimou, den eimai da kai PERLIKOS, oute perissotero MANOLAKIS [sic], aplos otan leo kati to leo EGO kai oxi o moutsos mou – naftiki orologia, parakalo! min exoume pareksigiseis! afto enno oti eimai eponymos) . Pote re moderator tha anevaseis to EPONYMO sxolio mou? i mipos den to anevazeis giati eisai tou katixitikou? thigetai i parthenia tiw amomis fs? etsi katantisate to rooster? me ksena kolyva kiolas… kamaria tou filelftherismou!
afto na to rotiso apolytos idiotika (sas yposxomai na min to po se kanenan, ki ego kratao ton logo mou, eimai sovaros anthropos, den eimai melos tis fs!) : katholou den ntrepeste?
Αποσύρατε αμέσως τα σχόλια μου στην ιστοσελίδα σας. Η προσωπική μου αξιοπρέπεια δεν μου επιτρέπει να περιμένω έγκριση από ανθρώπους που είναι τόσο αναξιοπρεπείς οι ιδιοι, ώστε να περιμένουν άδεια από έναν (πασίγνωστο) μαλάκα για να δημοσιεύσουν αντίλογο στην δική τους (;) σελίδα. Στο καλό να πάτε.
@ Leonidas Tompazis
Έκανα λάθος, πράγματι το deal του Μάνου ήταν να πάρει το Υπουργείο Δικαιοσύνης σε εκείνες τις εκλογές, έπρεπε να το θυμάμαι γιατί ανακοινώθηκε στην προεκλογική ομιλία στο Intercontinental όπου ήμουν κι εγώ παρόν (και βεβαίως έφυγα απογοητευμένος) – με μπέρδεψε ο Ψαχαρόπουλος, που ήταν στέλεχος της World Bank σε θέματα παιδείας. Αν πράγματι ο Αβραντίνης αρνήθηκε την θέση είναι προς τιμήν του, δεν το ήξερα. Όπως και να είναι, ο Μάνος και με αυτή την κίνηση όσο και με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ απέδειξε ότι ξεχνάει και την ιδεολογία και τους συντρόφους του για την θεσούλα του.
Για τον Ανδριανόπουλο: Πράγματι δούλεψε ως σύμβουλος της Ρωσσικής κυβέρνησης μέσω του TACIS (EU Russia Cooperation programme). Δεν έχει τόση σημασία από ποιον πληρωνόταν, σημασία για εμένα έχει ότι συμβούλεψε “the government of the Russian Federation on critical economic issues” και αυτό ήταν “a rewarding and mind enhancing experience” σύμφωνα με την προσωπική του ιστοσελίδα. Κάποιοι μπορεί να μην βλέπουν κανένα πρόβλημα ένας “φιλελεύθερος” να συμβουλεύει ένα καθεστώς που δεν διστάζει να ρίξει στην φυλακή ή ακόμη και να δολοφονήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους, κάποιοι όμως σαν κι εμένα ενίστανται. Στην ερώτησή σας “με ποιον είναι ο Ανδριανόπουλος, με τους Αμερικάνους ή με τους Ρώσους” η απάντησή μου τελικά είναι δυστυχώς: “με όποιον χρειάζεται ΄συμβουλευτικές υπηρεσίες’ “.
Τον Αβραντίνη δεν τον γνωρίζω ούτε τον έχω παρακολουθήσει ιδιαίτερα πριν την ΦΙΣ, θεωρώ όμως ότι είναι ανακόλουθος ως προς την ιδεολογία που λέει ότι πρεσβεύει. Η Δράση ασχολείται με ανώδυνα αποϊδελογικοποιημένα θέματα χαμηλής πολιτικής (βλέπε “να φτιάξουμε μεγάλα πεζοδρόμια”) γιατί οι συντελεστές της θεωρούν προφανώς ότι ο φιλελεύθερος προγραμματικός λόγος θα απομακρύνει ψηφοφόρους (ενώ οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι με τις προσωπικές τους επιλογές έχουν καταντήσει τον φιλελευθερισμό four letter word στην Ελλάδα). Πιστεύω ότι η Δράση δημιουργήθηκε κατά τα πρότυπα ΚΕΠ του Αβραμόπουλου, με light θεματολογία χωρίς ‘γωνίες’, γενικόλογες διαπιστώσεις και αερολογία τύπου ΄κοινής λογικής’, γιατί είναι απλώς μια προσπάθεια να αποκτηθεί κανένα υπουργείο με μεγάλο budget ως δεκανίκι του πρώτου κόμματος. Τι να την κάνω λοιπόν την (πραγματικά εξαίρετη οικονομολόγο) Μιράντα Ξαφά όταν η Δράση λέει ότι θα συμμετάσχει σε συγκυβέρνηση, στηρίζοντας τα κόμματα – και άρα και τις πολιτικές- που διέλυσαν την ελληνική οικονομία τα τελευταία 20 χρόνια ? Γενικά, θεωρώ την Δράση ως το κερασάκι στην τούρτα της ανακολουθίας των βασικών συντελεστών της, και με εξοργίζει ότι για μία ακόμη φορά άνθρωποι σαν τον Μάνο ΄’με αδειάζουν” ιδεολογικά.
@ Antypas
Κανένα σχόλιο πάνω στα απολαυστικά κείμενά σας – μιλούν από μόνα τους, αν κι εγώ δυσκολεύομαι να τα παρακολουθήσω καθότι είμαι “στόκος” σε αντίθεση με εσάς χε χε χε χε χε χε χε 🙂 🙂
k. antypas, den einai aparaitito na eiste toso eristikos. Einai gnosto se osous sxoliazoun suxna se auto to istologio oti to moderation leitourgei automata gia osous den exoun sxoliasei gia kairo i sxoliazoun gia proti fora. Den exei simasia an valei kaneis to onoma tou (eksallou tha mporouse opoiosdipote na isxuristei oti einai o ‘antypas’). Emeis apo ti meria mas mpainoume sto sustima kathe 1-2 meres kai eksartatai apo ti tuxi tou kathena an o moderator mpei suntoma meta ton sxoliasmo. Den tha sxoliasw ta upoloipa grafta, poso mallon giati eimai ektos athinon, me sundesi mobile kai ellipsi ellinikou pliktrologiou.
“The L – word”
Ελάτε τώρα κ. Αβραντίνη, σε ποιους απευθύνεστε ?
Δηλαδή αν συγκυβερνήσετε με το ΠΑΣΟΚ ως πρώτο κόμμα όπως έχετε δηλώσει, θα επιβάλει ο Μάνος “την αποδυνάμωση των αντιδραστικών συντεχνιών”?
Και αν συγκυβερνήσετε με τη Νέα Δημοκρατία ως πρώτο κόμμα, θα υιοθετηθούν οι “προωθημένες θέσεις του Γουσέτη σε θέματα προστασίας μειονοτήτων και ατομικών ελευθεριών”?
Και αν πιστεύετε στην αποδυνάμωση των αντιδραστικών συντεχνιών και στην προστασία των μειονοτήτων γιατί εκφέρετε προγραμματικό λόγο του τύπου “να φτιάξουμε μεγάλα πεζοδρόμια” ? (αλήθεια, ο Hayek τι θα ψήφιζε στο γκάλοπ της κεντρικής σας σελίδας, “στην λεωφορειολωρίδα μόνο λεωφορεία γιατί έτσι θα πηγαίνουν πιο γρήγορα” ή “να μπαίνουν και τα ταξί γιατί δεν δημιουργούν πρόβλημα” ? 🙂 )
Και για την Παιδεία που τόσο σας απασχολεί -για την οποία κάνατε την πρωτότυπη πολιτική πρόταση “να αυξηθούν τα κονδύλια για την Παιδεία”- αν σας δώσει το υπουργείο σε συγκυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ ή η Νέα Δημοκρατία τι θα κάνετε δηλαδή ? Θα αναγκάσετε τη Νέα Δημοκρατία να κόψει από τα κονδύλια π.χ. του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως για να τα δώσει στην Παιδεία? Θα βάλετε τον ΥΠΕΘΟ να ανεβάσει την φορολογία μου για να στηριχθεί η ‘δημόσια δωρεάν παιδεία’ ? Ή μήπως αφού είστε φιλελεύθεροι θα μας δώσετε κουπόνια εκπαίδευσης για να διαλέγουμε ιδιωτικό ή δημόσιο εκπαιδευτικό ίδρυμα σε μια συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ που θα έχει πάρει το 35-40% του λαικής ψήφου ?
Και αν είστε τόσο φιλελεύθεροι, γιατί ντρέπεστε να “εκστομίσετε” (το ‘εκστομίσετε’ είναι δική σας έκφραση) the L-word, μήπως είναι κακή λέξη ? Και αν είναι κακή λέξη ο φιλελευθερισμός στην συνείδηση του Έλληνα, φταίει η ιδεολογία καθεαυτή ή φταίνε ο Μάνος, ο Ανδριανόπουλος, και όσοι διαστρέβλωσαν με την ανακολουθία τους και τις προσωπικές τους πολιτικές επιλογές την ουσία των αρχών και των προτάσεων της φιλελεύθερης ιδεολογίας ?
Ή να δεχτώ ότι δεν έχετε ‘αδειάσει’ εμένα ως φιλελεύθερο, αλλά επειδή ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, είστε κρυπτο-φιλελεύθεροι και θα κοροιδέψετε τους μη φιλελεύθερους με populist ρητορεία και θέματα χαμηλής πολιτικής για να υφαρπάξετε την ψήφο τους και ‘θα το γυρίσετε’ σε μαχητικό φιλελευθερισμό μετά τις εκλογές? Και αν κάνετε αυτό, πως μετά θα συγκυβερνήσετε με τα δύο κόμματα που έχουν διαμετρικά αντίθετες θέσεις προς τον φιλελευθερισμό ?
Το κείμενό σας -αν και καλογραμμένο όπως πάντα- βρίθει αντιφάσεων επί της ουσίας, και αποδεικνύει δυστυχώς την ήδη εδραιωμένη πεποίθησή μου ότι θεμελιώδης στόχος σας είναι η συμμετοχή στην διαχείριση της εξουσίας μέσω της δημιουργίας ενός κόμματος πασπαρτού που θα προσαρμόζει τις θέσεις του όπως φυσάει ο άνεμος της “κοινής λογικής”. Δεν είστε εδώ ως πολιτικός φορέας για να φέρετε την φιλελεύθερη ρήξη, είστε εδώ για να νομιμοποιήσετε με την διαχειριστική σας λογική τις πολιτικές που έχουν διαλύσει την χώρα εδώ και δεκαετίες.
Επιτρέψτε μου να κάνω (καλοπροαίρετα, καθώς το μόνο που έχω ΄να χωρίσω’ μαζί σας είναι η ψήφος μου που ήδη έχω πει ότι δεν θα σας δώσω) και την πρόβλεψη ότι το εγχείρημά σας δεν θα στεφθεί με επιτυχία.
Βασική προυπόθεση για την επιτυχία ενός populist προσωποκεντρικού πολιτικού κόμματος χωρίς σαφές πολιτικό πρόγραμμα, είναι η ύπαρξη και προβολή των χαρισματικών (ή τουλάχιστον “συμπαθητικών”) προσωπικοτήτων που το απαρτίζουν. Εσείς αντί για έναν φρέσκο “Αβραμόπουλο” που θα μπορούσε να σαγηνεύσει τις μάζες -και ενώ έχετε ανθρώπους σαν τον Μπουτάρη, τον Δήμου, εσάς, την Ξαφά, που αν μη τι άλλο είναι άσπιλοι πολιτικά στην συνείδηση των ψηφοφόρων- παρουσιάζετε σε πρώτο πλάνο τον Κοντογιαννόπουλο και τον Μάνο από το χρονοντούλαπο της πολιτικής ιστορίας και ενώ (φαντάζομαι) γνωρίζετε την αντιπάθεια που τους έχει το εκλογικό σώμα. Ακόμη χειρότερα, για να έχετε την ελπίδα να σας ψηφίσουν οι πολλοί, απομακρύνετε τους λίγους σαν κι εμένα που θα μπορούσαν να σας ψηφίσουν εάν πρεσβεύατε αδιαπραγμάτευτα φιλελεύθερο πρόγραμμα (να ζούσα κι εγώ επιτέλους το όνειρο να ερίζουν δύο κόμματα στην Ελλάδα για την ψήφο μου ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους σε φιλελεύθερο λόγο 🙂 ).
Τέλος πάντων, ήθελα εν κατακλείδι να σας δηλώσω ότι δεν έχω κανέναν λόγο να μην σας σέβομαι και να μην σας εκτιμώ, και ο λόγος που απευθύνθηκα σε εσάς με το σχόλιο μου περί “ιδεολογικής προδοσίας” ήταν ακριβώς ότι με πείραξε η αποιδεολογικοποίησή σας και το χαμήλωμα του πήχυ της πολιτικής σας παρέμβασης (ενώ για τον Μάνο αφενός δεν με εξέπληξε, αφετέρου θεωρώ ότι η αποστασιοποίησή του θα κάνει εν τέλει και καλό στο κίνημα του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα).
Μακάρι κάποτε να ξαναεκπροσωπήσετε τον μαχητικό και ασυμβίβαστο φιλελευθερισμό, είναι κρίμα εσείς από τους πύρινους λόγους κατά των κρατικοδίαιτων της Ολυμπιακής να διστάζετε τώρα να εκστομίσετε “the L- word”.
Να ευχηθώ πάραυτα καλή επιτυχία σε εσάς προσωπικά αλλά και στους συνοδοιπόρους σας, όπως και να έχει ένας Μπουτάρης ή ένας Δήμου στην Βουλή θα ήταν ευτύχημα για την χώρα.
Το πρόβλημα αυτών των ομολόγων πάνω από όλα είναι το θέμα της εγγύησης.
Αν είχαμε αγοράσει δομημένα της Lehman ατυχήσαμε!
…και θα είχαμε ατυχήσει πολύ περισσότερο αν οι κεντρικές τράπεζες και οι κυβερνήσεις δεν είχαν προσφέρει δωρεάν χρήμα σε όλους τους χρηματοπιστωτικούς κολοσσούς-εγγυητές με τα πήλινα πόδια.
Δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της οικονομίας να το διαχειριζόμαστε ενεργητικά.
Ακριβώς λόγω του μεγέθους του είναι ανούσιο κάτι τέτοιο μιας και κατά τεκμήριο θα έχει απόδοση κοντά στο μέσο όρο της αγοράς.
Πληρώνουμε πάρα πολλά σε διαχείρηση για να αγοράζουν τα χρέη ξένων τραπεζών αντί να αγοράζουν το ελληνικό χρέος!!! Δηλαδή ποια μεγαλύτερη παράνοια από αυτήν?
Κανονικά θα έπρεπε όλα τα κεφάλαια να τα διαχειρίζεται ΕΝΑΣ κρατικός οργανισμός ο οποίος θα αποδίδει στον κάθε ένα σύνταξη ανάλογα με το σύνολο των εισφορών του και την ηλικία συνταξιοδότησης, έχοντας ως βάση ένα ελάχιστο ποσό/σύνταξη.
…και η κύρια κατεύθυνση αυτών των χρημάτων να είναι η αγορά Ελληνικού χρέους! Άντε και κάποιες στρατηγικές αγορές στο Ελληνικό (και μόνο!) χρηματιστήριο.
Η αγορά Ελληνικού χρέους έιναι η μόνη αγορά χωρίς ρίσκο για τα ασφαλιστικά ταμεία. Το “χωρίς ρίσκο” όταν πρόκειται για λεφτά συνταξιοδότησης είναι απλά κάτι το ανεκτίμητο!
Σας υπενθυμίζω πως το Ελληνικό κράτος από τους Έλληνες πολίτες έτσι και αλλιώς πέρνει ό,τι θέλει με τη μορφή των φόρων.
[…] http://e-rooster.gr/04/2009/1332 […]