Τι θα μας κάνουν οι “Κακοί” του ΔΝΤ
Μαρ 25th, 2010 | Γιώργος Καισάριος| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική |
Email This Post
|
Print This Post
|
Πολλά ακούμε για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο άλλα δεν έχει γίνει ευρέως γνωστό τι ακριβώς θα μας ζητήσουν αν, τελικά δεν ευδοκιμήσει κάποιο πακέτο βοήθειας από την Ευρώπη και αναγκαστεί η Ελληνική κυβέρνηση να προσφύγει στο ΔΝΤ για να καλύψει με ευνοϊκότερο επιτόκιο τις δανειακές μας ανάγκες.
Η λίστα των όσων μπορεί να απαιτήσει το ΔΝΤ από την Ελλάδα παρουσιάζεται πάνω κάτω ως η εξής:
1.Πλήρης αναδόμηση στην τοπική αυτοδιοίκηση όπου και εντοπίζεται ανεξέλεγκτη σπατάλη πόρων.
2.Άρση της μονιμότητας.
3.Εξίσωση ορίων ηλικίας για άνδρες και γυναίκες στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα με ενιαίο όριο συνταξιοδότησης τα 67.
4.Κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών. Ίσως επιβιώσουν 2-3 κατηγορίες.
5.Πλήρης κατάργηση 14ου και 13ου μισθού στο Δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα.
6.Φορολόγηση των αγροτών.
7.Φορολόγηση όλων των εισοδημάτων από το πρώτο ευρώ.
8.Απελευθέρωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων.
9.Επιβολή ΦΠΑ σε όλες τις υπηρεσίες (δικηγόροι, συμβολαιογράφοι κ.λ.π.)
10.Περαιτέρω ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων
11.Πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων και κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
12.Ριζική αναδιάρθρωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και του τρόπου λειτουργίας των κρατικών νοσοκομείων.
13.Ριζική αναδιοργάνωση της Παιδείας. Προτείνονται δίδακτρα στα πανεπιστήμια με κάποια πρόβλεψη για τα χαμηλά εισοδήματα.
14.Προτείνουν και άλλα («τεχνικής φύσεως») θέματα τα οποία θα συρρικνώσουν το Δημόσιο και θα καταστείλουν τις δημόσιες δαπάνες.
15. Απόλυση 230.000 εργαζομένων από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, με κατάργηση θέσεων, ενοποίηση και συγχωνεύσεις οργανισμών, ΔΕΚΟ κ.λ.π.
Το ερώτημα είναι το εξής. Τι από όλα αυτά δεν έπρεπε να κάνουμε από μόνοι μας τώρα και τουλάχιστον μια δεκαετία;
Ποιο από όλα αυτά δεν μας έχει επισημανθεί ξανά και ξανά από διεθνείς οργανισμούς, εταιρείες μελετών, οίκων αξιολόγησης αλλά και από την ίδια την ΕΕ, Μήπως δεν έπρεπε τώρα και πολλά χρόνια να αναδιαρθρώσουμε το Εθνικό Σύστημα Υγείας; Η μήπως δεν ξέρουμε από μόνοι μας ότι η ανωτάτη εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι αποτυχημένη; Δεν ξέρουν ακόμα και οι πέτρες ότι έχουμε μια διογκωμένη, δυσκίνητη, διεφθαρμένη, σπάταλη και αναποτελεσματική δημόσια διοίκηση; Υπάρχει άραγε κάποιος που δεν μας έχει πει να ανοίξουμε τα κλειστά επαγγέλματα; Δεν μας έχουν τονίσει άπειρες φορές ότι ανοίγοντας τα, θα εξοικονομηθούν πόροι τουλάχιστον 1% του ΑΕΠ ετησίως για πολλά χρόνια;
Η Νέα Υόρκη έχει 8 εκ κατοίκους αλλά μόνο έναν δήμαρχο. Η Αθήνα (αν δεν κάνω λάθος) έχει 52 δήμους και κοινότητες. Δεν είναι αυτό μια τεράστια σπατάλη πόρων; Είναι ανάγκη να μας το πει το ΔΝΤ; Ακόμα και σε επίπεδο διαφθοράς να το δει κάνεις, άλλο είναι να προσπαθείς να πατάξεις τη διαφθορά σε 52 νομαρχιακά και δημοτικά μέγαρα και άλλο σε ένα. Τι χρειάζεται ο δήμος Χαλανδρίου 3 νομαρχιακά μέγαρα; Τι κάνουν όλοι αυτοί οι δημοτικοί υπάλληλοι άραγε εκεί; Τι το χρειάζεται το καινούργιο νομαρχιακό μέγαρο ο δήμος Περιστερίου; Τα ΚΕΠ πλέον εξυπηρετούν τις περισσότερες ανάγκες των δήμων – δεν θα έπρεπε να καταργήσουμε τους δήμους και να εξυπηρετούνται οι πολίτες μέσω των ΚΕΠ; Χρειάζεται άραγε να μας πει το ΔΝΤ ότι θα πρέπει να αναδομήσουμε την τοπική αυτοδιοίκηση για να μειώσουμε την “ανεξέλεγκτη σπατάλη πόρων”;
Όλες αυτές οι επισημάνσεις του ΔΝΤ (αλλά και της ΕΕ) θα έπρεπε να είχαμε αρχίσει να τις κάνουμε μόνοι τώρα και τουλάχιστον 15 χρόνια. Όχι διότι μας τα επέβαλαν η διότι μας τα είπαν, αλλά διότι είναι πράγματα που πρέπει να γίνουν προκειμένου να έχουμε μια ανταγωνιστική οικονομία. Επιπλέον, αυτά που μας ζητάνε, είναι πράγματα που έχουν εφαρμοστεί σε όλες τις δυτικές χώρες του κόσμου. Δεν είναι δηλαδή εξωπραγματικές απαιτήσεις που θα αγγίξουν μόνο εμάς. Το πρόβλημα όμως τώρα είναι ότι δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια του χρόνου να μην τα εφαρμόσουμε. Είμαστε σαν τους κακούς μαθητές στο σχολείο, που ενώ ξέρουν ότι την άλλη εβδομάδα έχουν διαγώνισμα, διαβάζουν μόνο την τελευταία μέρα και όχι πριν τις 10 το βράδυ. Αποτέλεσμα είναι ότι τώρα θα πρέπει να εφαρμόσουμε ένα είδος crash course διοικητικών και διαρθρωτικών αλλαγών. Αυτές οι αλλαγές ναι μεν θα επιφέρουν σοκ στους περισσότερους Έλληνες πολίτες, αλλά δυστυχώς είναι το αναγκαία φάρμακα για να πάμε μπροστά και για να μπει μια τάξη στα του οίκου μας.
Το κόστος χρηματοδότησης ενός δανείου από το ΔΝΤ, σύμφωνα με την Αγγλική εφημερίδα Telegraph θα είναι 3.25%. Αυτό είναι τουλάχιστον κατά 1 μονάδα λιγότερο από οτιδήποτε έχει προσφερθεί να δώσει η Ευρώπη. Σε συνδυασμό με την εμπειρία που έχει το ΔΝΤ στην αναδιοργάνωση χωρών όπως η Ελλάδα, μάλλον το ΔΝΤ είναι η καλύτερη επιλογή.
Πάνω από όλα δεν είναι το τέλος του κόσμου. Θα τα καταφέρουμε και θα επιζήσουμε. Τέλος, το ΔΝΤ δεν είναι ο μεγάλος “Μπαμπούλας”, που θα έρθει να επιβάλει στους Έλληνες σκληρά μέτρα λιτότητας, με σκοπό να μας σκλαβώσει στις παγκοσμιοποιημένες δυνάμεις του κεφαλαίου! Χείρα βοηθείας προσφέρουν οι άνθρωποι και είναι μία χείρα βοηθείας που καλά θα κάνουμε να πάρουμε.
Γιώργος Καισάριος
—————————————————————-
Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στο newstime.gr στις 19/3/2010
ΠΡΑΓΜΑΤΙ θα ΓΙΝΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (as in LIBERTY) κατά του ΦΑΣΙΣΜΟΥ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ κατά της ΛΑΜΟΓΙΑΣ
της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ κατά των ΚΛΕΦΤΩΝ και ΒΙΑΣΤΩΝ της
της ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ κατά της ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ των ηλιακών θερμοσιφώνων και των κεραιών
της ΗΣΥΧΙΑΣ κατα του ΑΘΛΙΟΥ ΘΟΡΥΒΟΠΟΙΟΥ που κάνει σούζες εν μέσν Πλατεία Ρηγίλλης στις 4 το χάραμα
της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ κατά της ΛΑΛΙΩΤΟ-ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΟ-ΠΟΡΝΑΝΔΡΕΪΚΗΣ διαλέκτου
της ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ κατά της ΑΓΕΝΕΙΑΣ
του ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ κατά του ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ
της ΚΟΜΨΟΤΗΤΑΣ κατά της ΧΥΔΑΙΑΣ επίδειξης πλούτου
της ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑΣ κατά της ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ (=ΕΘΝΙΚΗΣ) ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ
του ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΥ ΗΘΟΥΣ κατά του ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟΥ
του ΗΘΙΚΟΥ ΣΘΕΝΟΥΣ κατά της ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΙΑΣ του ΟΛΠίτη, του ΠΑΜΕϊτη, του ΠΑΣΕΓΕΣίτη κοκ
της ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ κατά του GRAFFITI
του ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ πολίτη κατά του ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ
της ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΔΕΙΑΣ κατά των ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ and the list goes on, ad infinitum
Ολά αυτά θα ΓΙΝΟΥΝ. Εχετε τον λόγο της τιμής μου. ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ. Αυτούς που θα αντισταθούν θα τους στίψουμε ωσάν λεμόνια. Η Ελλάδα ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
@ marios
Δεν καταλαβαίνετε γρι απ’ ότι σας λέω. Ζείτε σε έναν άλλο κόσμο. Δεν μπορείτε να αντιληφθείτε την πραγματικότητα ακόμα κι όταν σας χτυπάει το κεφάλι με βαριοπούλα. Κρίμα! Γράφετε σωστά ελληνικά με καλή σύνταξη, έχετε διαβάσει στην ζωή σας, έχετε την ειλικρινή διάθεση να συνομιλήσετε. Δεν μπορείτε να αντιληφθείτε όμως την έννοια του διαλόγου, την πολυπλοκότητα του κοινωνικού, την ισορροπία που μόνο η ελεύθερη διακίνηση ιδεών, κεφαλαίων και ανθρώπων μπορεί να φέρει.
Εν ολίγοις δεν αντέχετε την ελευθερία (σκέψης, δράσης). Μόνο μέσα από κλισέ μπορείτε να δείτε τα πράγματα γιατί τα κλισέ σας παρέχουν ασφάλεια. Ανθρώπινη ανάγκη και απολύτως κατανοητή. Το δυστύχημα είναι πως αυτή η ασφάλεια μας τελείωσε σήμερα. Είστε σαν το παιδί που το πετάνε στην θάλασσα κι αντί να προσπαθήσει να κολυμπήσει, στην αρχή κοντεύει να πνιγεί γιατί ψάχνει τον μπαμπά του. Τελικά κολυμπάει όπως όπως, αλλά πάντα φοβάται την ελεύθερη κολύμβηση. Σας πληροφορώ πως οι δυνατότητες και η χαρά της ελεύθερης κολύμβησηςείναι απείρως μεγαλύτερες από οποιαδήποτε χείρα βοηθείας και σωσίβιο.
Τα παραπάνω δεν τα λέω για να σας προσβάλω. Είστε νέος αν δεν κάνω λάθος. Θλίβομαι πραγματικά όταν βλέπω νέους ανθρώπους που σε άλλες χώρες στίβουν την πέτρα να υπερασπίζονται ότι πιο αντιδραστικό, αναχρονιστικό και ανελεύθερο.
Τις προάλλες ήμουν σε μια δημόσια υπηρεσία. Φεύγοντας βλέπω έναν νέο επιστήμονα ΔΥ, με μεταπτυχιακό, καλόν στη δουλειά του, από ότι είχα διαπιστώσει για τα δεδομένα του δημοσίου, να επιστρέφει στο γραφείο του από την καντίνα μασουλώντας μια τυρόπιττα, ράθυμα, και με την Ελευθεροτυπία στο χέρι.
Αυτή η εικόνα αξίζει για χίλιες λέξεις όσον αφορά την κατάσταση της Ελλάδας.
KAI όχι μόνον, είμαι σίγουρος Και αξύριστος ΚΑΙ ατημέλητος καθότι η εργασία είναι πάρεργο. Το λούσο είναι γιά μετά τις 12, στο Central και στο Rock ‘n Roll. Στην υπηρεσία εμφανιζόμαστε όπως οι Αμερικανοί όταν ξυρίζουν το χορτάρι το Σάββατο
Γνωρίζω διότι πάω τακτικά στην Εφορία Μονίμων Κατοίκων Εξωτερικού, Μετσόβου 6, όπου παρότι τους οικοδόμησαν ένα υπέροχο καλλιμάρμαρο κτίριο, οι υπάλληλοι ΖΕΧΝΟΥΝ
Πελεριν καταρχην προτιμω να μου απευθυνονται στο ενικο.Δεν πειραζει απλα εγω θα σας απαντησω με το ιδιο υφος.Σας ευχαριστω για καποια θετικα αλλα και αρνητικα χαρακτηριστικα που γραψατε οτι κατα τη γνωμη σας εχω ως ατομο και συνομιλητης σας εστω και διαδυκτιακα,εφοσον το υφος με το οποιο εκφρασατε την αποψη σας ηταν κοσμιο και εφοσον επισης εκφρασατε την αποψη σας τεκμηριωμενα και σας διαβεβαιωνω οτι θα λαβω σοβαρα υποψην μου οσα γραψατε στο σχολιο σας.Εννοειται πως δε θα απαντησω πανω σε αυτα καθως κατι τετοιο θα υποδηλωνε ναρκισσισμο και εγωκεντρικοτητα εκ μερους μου ενω επιπλεον θα εδινε εναν υπερ του δεοντος προσωπικο υφος στον υπο εξελιξη διαλογο.Κατα τα αλλα οπως εχετε γραψει σε ενα προηγουμενο σχολιο σας σε αυτο που χρησιμοποιειτε ως παραδειγμα τις πυρκαγιες οτι μεταξυ σε εσας και σε εμενα καθως και μεταξυ σε εσας και αλλους συνομιλητες υπαρχει ενα χασμα οσον αφορα την φιλοσοφια του καθενος,επομενως ειναι οχι μονο δυσκολο να επελθει συμφωνια αλλα επισης ειναι δυσκολο πολλες φορες να υπαρξει συνεννοηση και κατανοηση.Αυτο ομως σαφως δεν σημαινει πως και ενας τετοιος διαλογος δεν εχει αξια.Οι λογοι ειναι προφανεις.
Την επόμενη βδομάδα αρχίζουν οι απεργίες. Όλοι θα απεργούν. Ακόμα και οι έμποροι. Διαβάζω τα αιτήματα τους. Συμπυκνώνονται σε μια φράση. Μην αλλάξετε τίποτα.
Είναι ηλίθιοι; είναι τρελλοί; Το μόνο πράγμα που μπορούν να συνεισφέρουν στην προσπάθεια για σωτηρία της χώρας είνα το μόνο πράγμα που δεν χρειάζεται: να μην δουλεύουν;
Δεν υπάρχουν λεφτά κύριοι. Δεν το καταλαβαίνετε; Το μόνο πράγμα που πληρώνεται είναι οι μισθοί και οι συντάξεις. Η αγορά έχει ξεμείνει από ρευστό. Κόπτονται για την ενσωμάτωση του 13ου και 14ου μισθού στον κανονικό μισθό στον ιδιωτικό τομέα. Σας πληροφορώ πως πολλές μικρές επιχειρήσεις το έχουν κάνει ήδη. Κόπτεστε για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Ποιών αυτών που στην πράξη έχουν καταργηθεί στις ΜικροΜεσαίεςΕπιχειρήσεις;
Οι τιμές πέφτουν και θα πέσουν κι άλλο. Δεν το βλέπετε; Η αγορά, και η εγχώρια, δεν υπόκειται στις αντιλήψεις σας.
Ακόμα δεν ανακοινώνουν άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Πότε θα το κάνετε επιτέλους;
Ανοίχτε τα παράθυρα να αεριστεί η χώρα, να μπει ήλιος. Μουχλιάσαμε!!!
@ marios
ΟΚ! η ευγένεια υποχρεώνει.
ΥΓ: Το σχόλιο 906 δεν απευθύνεται σε εσάς. Δεν είχα δει το σχόλιο σας όταν το συνέτασσα. Τώρα σκέφτηκα πως ίσως παρεξηγούσατε πως απευθύνομαι προσωπικά σε εσάς επειδή ακολουθεί το δικό σας.
Long live capitalism! Good morning from a place with a bright future(hint it is NOT greece)!
Παραπλανηθηκα στην αρχη τελικα ομως το καταλαβα και δεν απαντησα.Οι αποψεις μου σχετικα με οσα γραψατε μαλλον ειναι γνωστες εφοσον αμεσα η εμμεσα τις εχω εκφρασει στο παρον ιστολογιο οποτε δεν θα επεκταθω πολυ προκειμενου να μην ανακυκλωνεται ο διαλογος.Ανακεφαλαιωτικα
Α.Δεν επιθυμω σε καμια περιπτωση μονιμοποιηση της καταργησης των συγκεκριμενων μισθων κατι που θα βλαψει και την οικονομια, αν γινει μειωση των απολαβων θεωρω οτι πρεπει να ειναι προσωρινη με σαφεστατο χρονοδιαγραμμα και να επελθει μετα απο συλλογικη διαπραγματευση και συμφωνια(γερμανικο μοντελο)
ΒΔε δεχομαι ουτε ως σκεψη την καταργηση των συλλογικων συμβασεων.Συγγνωμη για το απολυτο υφος ειναι αυτο ομως που με εκφραζει.
Γ.Τελος δεν διαφωνω στο ανοιγμα των κλειστων επαγγελματων.Θετω ομως ως πρυποθεση να γινει προσεκτικα εφοσον υπαρξουν μελετες σχετικα με το ποσο θα επηρεαστουν οι θεσεις εργασιας και η ανταγωνιστικοτητα.Επισης θελω η απελευθερωση να συνδυαστει με αναλογη πολιτικη στο εκπαιδευτικο συστημα π.χ αν απελευθερωθει ο κλαδος των συμβολαιογραφων την επομενη μερα κιολας να εχει μειωθει ο αριθμος των εισακτεων στις νομικες σχολες και επισης να διαμορφωθει αυστηρο ανταγωνιστικο πλαισιο ωστε να αποφευχθει παση θυσια η συγκεντρωση των εν λογω κλαδων.Δε θελω επ’ουδενι λογο να περασουμε απο το νομιμο καρτελ στο νομοτυπο.Δε θελω για παραδειγμα αυριο καποιος επιχειρηματιας με μεγαλη ρευστοτητα να αγορασει τα μισα ταξι της Αθηνας και να ερχεται στο μεσο Αθηναιο ο κουκος αηδονι για να παει απο του Ζωγραφου στους Αμπελοκηπους η απο το Νεο Φαληρο στο Μοσχατο.
Θα κατηγορηθω ως νεομερκαντιλιστης αυτο ομως που θελω να επιτευχθει ειναι ο ανταγωνισμος με υγιεις ορους και επιπλεον να διατηρηθει ενα πλεγμα κοινωνικης προστασιας μεγαλυτερο απο οτι καποιοι φιλελευθεροι συνομιλητες μου προτεινουν.Ολιγον τι σοσιαλδημοκρατικες θεσεις εχω δηλαδη αν και δεν μου αρεσουν οι ταμπελες και τις αποφευγω.
Bail out, αγαπητοί μου φίλοι. Και θα έλθουν και άλλα bail outs….
Μάριε.
Η ευρωζώνη δεν ήταν καθαρή γερμανική επιλογή.Ήταν επιλογή γαλλική, η οποία καταστρώθηκε ως σχέδιο, το οποίο έγινε αποδεκτό από την γερμανική ελίτ, προκειμένου να συμφωνήσουν οι Γάλλοι (ο αείμνηστος πρόεδρος Φρανσουά Μιττεράν) και οι Βρετανοί – οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους αυτοκρατορικού μεγαλείου δεν μπήκαν σε αυτήν – στην ενοποίηση της Γερμανίας. Η ευρωζώνη ήταν δηλαδή προϊόν της πτώσης του τείχους του Βερολίνου και του τέλους του Ψυχρού Πολέμου και του υπαρκτού κομμουνισμού (για να θυμηθώ και τον καλό φίλο Pelerin) στην Ευρώπη, καθώς και ζήτημα που προσδιορίστηκε από τους νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και επιβλήθηκε στους ηττημένους Γερμανούς (η τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ διαρκώς και επίμονα ωρυόταν στα δίαφορα ευρωπαϊκά και νατοϊκά συμβούλια ότι ήταν αδιανόητη η ενοποίηση της Γερμανίας) και όχι προϊόν της γερμανικής βούλησης.
Αυτό που πέτυχαν οι Γερμανοί του Χέλμουτ Κολ, εκείνη την εποχή, ως αντάλλαγμα – πέρα από την αποδοχή της ενοποίησης των δύο Γερμανιών – ήταν να σχεδιαστεί το νόμισμα της υπό δημιουργία ΟΝΕ, πάνω στην βάση του σταθερού γερμανικού Μάρκου, για να βοηθηθεί η ανταγωνιστικότητα της τεράστιας γερμανικής εξαγωγικής βιομηχανίας (και αυτό ήταν το λάθος του τότε Γάλλου προέδρου). Αυτήν την αλήθεια μας την θύμησε χθες ο εκ των αρχιτεκτόνων των συμφωνιών εκείνης της εποχή (1989 – 1990), επικρίνοντας έμμεσα την πολιτική Μέρκελ απέναντι στο ελληνικό πρόβλημα και την καθυστέρηση του ελληνικού bail out.
Αυτό το λέω και το τονίζω, διότι πολλοί δεν το γνωρίζουν (ή, όσοι το γνωρίζουν, τείνουν να το ξεχνούν) και επειδή θέλω να δείξω ότι η ευρωζώνη δεν υπήρξε μια πρωτογενής γερμανική επιλογή. Ήταν ένας ευρωπαϊκός κορσές στην ενοποιημένη Γερμανία, η οποία (παρά τα προβλήματά της) αντιμετωπιζόταν, από τις ευρωπαϊκές χώρες που είχαν νικήσει την Γερμανία στον τελευταίο πόλεμο του πρώτου ημίσεως της δεκαετίας του 1940, ως φόβος, για το μεσομακροπρόθεσμο ευρωπαϊκό μέλλον και χρησιμοποιήθηκε αυτός ο κορσές, ως ένας μηχανισμός ελέγχου και περιορισμού της γερμανικής ισχύος.
Έτσι, λοιπόν, γίνεται κατανοητό ότι η γερμανική πολιτική και οικονομική ελίτ δε είναι ιδεολογικά, φιλοσοφικά και εκ πεποιθήσεως δεσμευμένη με το ευρώ και την ευρωζώνη. Στο βάθος πάντοτε νοσταλγεί το μάρκο και την αυτονομία της διότι είναι μια χώρα η οποία έχει τεράστιες δυνατότητες, έναν εργατικό και πειθήνιο (μέχρι βλακείας, όπως ιστορικά έχει αποδειχθεί λαό – οι Σοβιετικοί είχαν φθάσει έξω από την καγγελαρία και πολλοί Γερμανοί πίστευαν ακόμη τον Γκέμπελς ακούγοντάς τον στο ραδιόφωνο, που τους έλεγε ότι η νίκη θα είναι δική τους).
Αυτός είναι και ο φόβος, όσον αφορά την σταθερότητα του εγχειρήματος του ευρώ και της ευρωζώνης. Οι Γερμανοί θα μπορούσε, πραγματικά, κάποια στιγμή να το εγκαταλείψουν και αυτό θα σήμαινε και την διάλυση του κοινού ευρωπαϊκού σπιτιού. Και αυτό είναι που όλοι τρέμουν και το οποίο σκέπτονται οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές και ποντάρουν στην ελληνική χρεωκοπία σήμερα ή σε μιαν άλλη χρεωκοπία αύριο.
Βέβαια και οι γερμανικές ελίτ έχουν δεσμευθεί με συμφέροντα, μέσα στην ευρωζώνη και μια αποχώρηση της Γερμανίας δεν είναι καθόλου εύκολη, διότι κάτι τέτοιο θα ενεργοποιήσει (μαζύ με την μεγάλη οικονομική ζημιά, που θα υφίστατο η γερμανική οικονομία από την επαναφορά των παλαιών αλήστου μνήμης δασμολογικών τειχών στις ευρωπαϊκές χώρες και όλων των σχετικών μέτρων προστατευτισμού) την παλαιά συμμαχία των νικητών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Γερμανία παραμένει μια κατεχόμενη χώρα), γεγονός που σημαίνει ότι θα ληφθούν μέτρα εναντίον της και πιθανότατα η χώρα θα γυρίσει σε ένα καθεστώς παρία της ευρωπαϊκής και της διεθνούς ζωής, στον βαθμό που – εκ των συνθηκών – δεν της έχει επιτραπεί να έχει οποιαδήποτε αξιόλογη στρατιωτική δύναμη. Ακόμα, η αρχιτεκτονική του ευρώ βολεύει την γερμανική εξαγωγική και χρηματοπιστωτική ελίτ και θα προσπαθήσει να την διατηρήσει, με όποιες απώλειες 9σαν το ελληνικό bail out).
Αλλά τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η “αειφόρα ανάπτυξη” υπήρξε ένα βλακώδες ιδεολόγημα, το οποίο έχει πάψει να λειτουργεί και έτσι οι καιροί της ανεμελιάς τελείωσαν, διότι ο χρηματοπιστωτικός τομέας της αμερικανικής και της παγκόσμιας οικονομίας έκανε την κλασσική “κουτσουκέλα” του, με τις φούσκες του, ρίχνοντας απότομα την παγκόσμια κατανάλωση, αδυνατώντας να μετατρέψει τις αποταμιεύσεις σε επενδύσεις, φέρνοντας την ύφεση, η οποία συνδυάστηκε με τις λειτουργικές αδυναμίες της ευρωζώνης και την γερμανική “σκατοκεφαλιά” – για να θυμηθώ και μια χαρακτηριστική έκφραση των Ελλήνων της Γερμανίας, η οποία περιγράφει την γερμανική νοοτροπία.
Οι Γερμανοί, λοιπόν, δεν σκέφθηκαν ούτε μια “βόρεια ευρωζώνη”, ούτε τίποτε. Απλώς (και αυτή είναι η αυτοκριτική τους, δια στόματος Μέρκελ) υπήρξαν χαλαροί στα κριτήρια εισόδου των χωρών της Ε.Ε. στην ευρωζώνη, βάζοντας εντός τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου – με προεξάρχουσα την Ελλάδα -, διότι και αυτοί πίστεψαν στο βλακώδες ιδεολόγημα της “αειφόρας ανάπτυξης”, που κυριάρχησε στην Ευρώπη και στον αναπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμα κατά την δεκαετία του 1990 και στο δόγμα ότι με το ενιαίο νόμισμα και τον φθηνό δανεισμό των χωρών του νότου (και όχι μόνον αυτών) η ανάπτυξη θα είναι, πρώτ’ απ’ όλα, επωφελής για την γερμανική εξαγωγική βιομηχανία και διαρκής για όλους, αφού η ίδια η δυναμική της θα μπορεί να αναχρηματοδοτεί αυτό το χρέος και θα κρατάει τον λόγο δημόσιου χρέους/ΑΕΠ σε λογικά επίπεδα.
Και εκεί την πάτησαν. Διότι, με τις απορρυθμίσεις των κανονισμών στις αμερικανικές γραφειοκρατικές χρηματοπιστωτικές αγορές και την δυναμική έλευση της παγκοσμιοποίησης, ως αποτέλεσμα της πτώσης του “υπαρκτού σοσιαλισμού” και την ενσωμάτωση της Κίνας στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, γεγονότα, που διόγκωσαν το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και το κατέστησαν εντελώς ανεξέλεγκτο, ήταν φυσικό επακόλουθο, το σύστημα αυτό να παράξει και τώρα αυτό που πάντοτε παρήγαγε, όταν ήταν αρρύθμιστο, από την εποχή της κρίσης “των βολβών της τουλίπας” το 1637 στο Άμστερνταμ και του Τζων Λώ στο Παρίσι, έως την GREAT DEPRESSION την δεκαετία του 1930 : Την ύφεση του 2008, η οποία συγκρατήθηκε, χάρη στα αντανακλαστικά του αμερικανικού πολιτικού και οικονομικού συστήματος, μετά της βλακεία της εγκατάλειψης της Λήμαν Μπράδερς στην τύχη της και στην άφθονη κοπή χρήματος από την FED και τα εκτεταμένα δημοσιονομικά ελλείμματα του αμερικανικού κρατικού προϋπολογισμού.
Μιά ύφεση, όμως, η οποία από το φθινόπωρο του 2009 ήλθε και στρογγυλοκάθησε στην ευρωζώνη, λόγω των χαοτικών ανεπαρκειών της και της ουσιαστικής έλλειψης προστασίας του ευρώ, αφού δεν υπάρχει πίσω του ένα συγκροτημένο κρατικό μόρφωμα να το στηρίζει και ενόσω η κύρια οικονομία της ευρωζώνης – η γερμανική – δεν θεωρείται δεδομένη και εν πάση περιπτώσει, δεν ασκεί τον ρόλο της. Και να πούμε την αλήθεια, δεν μπορεί να τον ασκήσει από μόνη της, διότι η άσκηση ενός πανευρωπαϊκού ρόλου την ξεπερνά κατά πολύ.
Αυτό οι αγορές το ξέρουν και θα παίξουν πάνω σε αυτό, όσο τους επιτρέπεται να παίξουν.
Το αστείο και το τραγικό συνάμα. στην όλη υπόθεση είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει νέο ευρώ. Και δεν μπορεί να υπάρξει νέο ευρώ, διότι δεν υπάρχει διαδικασία αναγκαστικής εξόδου κάποιας χώρας από την ευρωζώνη. Ουδείς μπορεί να μας βγάλει από την ευρωζώνη, διότι δεν έχει προβλεφθεί στις συνθήκες που την δημιούργησαν οποιαδήποτε σχετική διαδικασία αποπομπής. Από την ευρωζώνη μπορεί να βγει μια χώρα μόνον με την θέλησή της και αυτό είναι που κάνει τους Γερμανούς να δυσανασχετούν με την απρονοησία που – λένε ότι – επέδειξαν το 2000, όταν αποφασιζόταν ποιές χώρες θα μπουν στην ευρωζώνη.
Η αλήθεια είναι ότι τότε είχε υπάρξει έντονος προβληματισμός για το εάν οι χώρες του νότου έπρεπε να μπουν στην ευρωζώνη (για την Ελλάδα, μάλιστα, όλοι έλεγαν ότι δεν έπρεπε να μπει, αλλά ο μοιραίος κ. καθηγητής, χάρη στις πολιτικές του συμμαχίες με τους Σρέντερ και Ζοσπέν, με τις φρούδες υποσχέσεις του ότι θα συμμαζέψει τα πράγματα και με τις αλχημιστικές του στατιστικές, έπεισε την τότε ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ να εντάξει και την Ελλάδα στην ευρωζώνη, για να μπορεί η ελληνική πολιτική και οικονομική ελίτ να δανείζεται ασύδοτα με χαμηλά επιτόκια και για να βάλουν και το σύνολο του ελληνικού λαού σε αυτήν την διαδικασία, την οποία έβλεπαν, ως αέναη), αλλά ξεπεράστηκε γρήγορα, λόγω των επικρατούντων ιδεολογημάτων της εποχής, αλλά και επειδή ο φθηνός δανεισμός των χωρών αυτών δεν ήταν διόλου ασύμφορος για τις γερμανικές ελίτ, οι οποίες επωφελήθηκαν από αυτήν την διαδικασία.
Υπό αυτές τις μπαχαλοειδείς συνθήκες δημιουργίας του ευρώ και της ευρωζώνης (μιας σκέτης και ατελούς οικονομικής ένωσης – κάτι παραπάνω δηλαδή από την παλαιά “λατινική ένωση” του 19ου αιώνα -, χωρίς μια μορφή ομοσπονδιακής κρατικής ενότητας) ήταν φυσικό και επόμενο να ισχύσει η κλασσική και παροιμιώδης φράση του Μίλτον Φρήντμαν ότι δηλαδή “δεν υπάρχει τζάμπα γεύμα, διότι στο τέλος κάποτε έρχεται ο λογαριασμός”, ήταν φυσικό και επόμενο να έλθει, διότι αυτή η φράση ισχύει πλήρως στα αρρύθμιστα οικονομικά συστήματα, σε περιόδους οικονομικής ύφεσης, αφού αυτά δεν έχουν επανορθωτικούς μηχανισμούς.
Και η περίπτωση της Ελλάδας το δείχνει περίτρανα. Το ευρωμπάχαλο κατέστησε την παγκόσμια ύφεση ευρωζωνική ύφεση, η ελληνική δημοσιονομική κρίση μετατράπηκε σε πιστωτική κρίση, λόγω των ανοησιών του ΓΑΠ με το ελληνικό δημοσιονομικό έλλειμμα και τα περί χρεωκοπίας της χώρας και της βλακώδους αστοχίας του Τρισέ με την μη αποδοχή από την ΕΚΤ των ελληνικών ομολόγων, για να εξελιχθεί αναπότρεπτα, από εκεί και πέρα, σε κρίση δανεισμού της χώρας, λόγω της στενοκεφαλιάς, της ιδεολογικής τύφλωσης και των πολιτικάντικων χειρισμών των Γερμανών εταίρων του κυβερνητικού συνασπισμού, που κυβερνά αυτήν την μεγάλη χώρα του ευρωπαϊκού βορρά.
Τα hedge funds ήταν από εκεί και πέρα, λογικό να αντιδράσουν όπως αντέδρασαν και να φθάσουν να παίζουν με την ελληνική χρεωκοπία, ένα παιχνίδι που καθιστούσε, όσο περνούσε (και περνάει ο χρόνος) ακριβότερο το ελληνικό bail out, το οποίο στην αρχή της διαδικασίας – πριν από επτά ή και πέντε μήνες – δεν ήταν καθόλου απαραίτητο και αναπόφευκτο, πλην όμως κατέστη απαραίτητο και αναπόφευκτο στην πορεία του χρόνου, λόγω των απίθανων βλακειών, όλων των πλευρών του δράματος, με πρώτους και “καλύτερους” υπεύθυνους τους δικούς μας, οι οποίοι είναι κυριολεκτικά για κρέμασμα, επιβαρύνοντας με τις ανοησίες τους (το έχω γράψει πολλές φορές : Το παιχνίδι και οι αντίπαλοι παίκτες τους υπερέβαιναν, αφού δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα και λόγω της δικής τους ανικανότητας), των οποίων το κόστος, ως επιβάρυνση του ελληνικού δημόσιου δανεισμού, φθάνει τα 17 δισ. €.
Για όλους αυτούς τους λόγους, που κάνουν τους ευρωζωνίτες να αργοπορούν, οι εξελίξεις στην ευρωζώνη είναι και παραμένουν αβέβαιες και ουδείς μπορεί να προβλέψει το μέλλον της ευρωζώνης, ο κίνδυνος διάλυσης της οποίας παραμένει υπαρκτός, όσο και αν η λογική επιβάλλει την διατήρησή της.
(910) – Χαράς το κουράγιο σου…….. διεξοδική ανάλυσις………
– Με άλλα λόγια, το Σύμφωνο της Λισσαβώνος δεν αξίζει ούτε το χαρτί που είναι γραμμένο……….
– Φαίνεται οτι μόνον δύο δρόμοι υπάρχουν,
– Είτε πλήρης ενοποίησις κατα το πρότυπο των ΗΠΑ,
– Είτε πλήρης διάλυσις της ΕΕ, εις τα εξ΄ών συνετέθη.
– Και προτιμώ την πρώτη λύσι, άλλως, θα αρχίσουν πάλι να αλωνίζουν οι “Αντιπρόσωποι του Λαού”……….
Πολύ εκτιμώ την ειλικρίνειά “τους”…..
Χθές το (ξανα)είπανε : ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑ”
– Για να ξέρουμε πως δουλεύει το μυαλό όλων των υστερικών ανικονοποίητων τηλε-πτωμαϊνών………….. .
Aυτό το ΧΘΕΣΙΝΟ ήταν Lese Majestέ διότι διά στόματος του Εκπροσώπου τους, εάν τους εκπροσωπεί ΚΑΙ εάν εννοούν αυτά που λέγουσι,
1) ΑΝΥΠΑΚΟΗ δηλοί (προτροπήν προς) ΕΜΦΥΛΙΟ και
2) ΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ (το ότι το καταψήφισαν είναι άλλο πράγμα, αλλά άπαξ και το ψήφισε η πλειοψηφία είναι ΝΟΜΟΣ του ΚΡΑΤΟΥΣ) δηλοί ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ δηλαδή του ΠΟΛΤΕΥΜΑΤΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αυτά είναι “κοσμοϊστορικά” πράγματα – οι άνθρωποι δηλαδή θέτουν ιδίοις λόγοις και έργοις (ΠΑΜΕ-αποκλεισμός κλπ) ΕΑΥΤΟΥΣ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ. Αυτο ζητούν;;;;;;;;;;;;;;;;
Διότι εάν το ΖΗΤΟΥΝ, δηλαδή εάν ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να ΣΥΜΜΟΡΦΩΘΟΥΝ στην ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ, τότε (ΑΥΤΟ)ΚΗΡΥΣΣΕΤΑΙ de facto ΠΑΡΑΝΟΜΟ το ΚΚΕ
Εάν δεν το ζητούν και δεν το εννοούν πρέπει να συμμορφωθούν στην Δημοκρατική Νομιμότητα ενόσω
όλοι αυτοί οι εμοδισμοί
α) Εχουν τεράστιο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ eg επί της Τουριστικής Βιομηχανίας,
β) Μεγάλες συνέπειες στην ΕΙΚΟΝΑ που προβάλλει η ΕΛΛΑΔΑ διεθνώς, η οποία inter alia, παίζει ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ στην διαμόρφωση της ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ των ΑΓΟΡΩΝ περί ΑΦΕΡΕΓΓΥΑΣ και ΑΝΥΠΟΛΗΠΤΗΣ χώρας.
Είναι δε άκρως ειρωνικό ότι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που ΔΥΣΦΗΜΟΥΝ την ΕΛΛΑΔΑ διεθνώς, είναι εκείνοι που μιλούν ολημερίς γιά κερδοσκόπους, μάγισσες, διεθνείς συνωμοσίες κια όλα τα συναφή.
Lese Majestέ Εγκλημα κατά της Μεγαλειότητος – αρχικά αναφερόταν στον μονάρχη, σήμερα υποδηλοί προδοσία-εγκλημα κατά του Κράτους, Εθνους ή Συμβόλου του Κράτος ie τον Πρόεδρον, Μονάρχη κλπ
Κύριε Χασαπογιάννη σας υποβάλλω τα σέβη μου. Συμφωνώ απόλυτα με όσα λέτε και σας ευχαριστώ γιατί μέσα από τα γραπτά σας ανακαλύπτω (εκτός των άλλων) και πολύ ενδιαφέρουσες λέξεις.
Νεκτάριος Α. Διαμαντής
Καταρχην συμφωνω με το συμπερασμα που ενας συνομιλητης μας καταληγει δηλαδη οτι η ΕΕ η θα ενοποιηθει και στον πολιτικο τομεα η θα διαλυθει.Κατα τα αλλα διαβασα το μακροσκελες σχολιο και η εσεις τα γραφετε μπερδεμενα η ειναι κιολας.Αν ολα αυτα που γραφονται ανταποκρινονται στην πραγματικοτητα τοτε οι Γερμανοι και αναφερομαι στην κυβερνηση δε γνωριζουν τι θελουν.Απο τη μια νοσταλγουν την παλια εποχη της μικρης αλλα ισχυρης Γερμανιας απο την αλλη της μεγαλης αλλα αναγκαστικα με μικροτερες εξουσιες Γερμανιας.Απο οτι φαινεται τα διλημματα της γερμανικης ενοποιησης και της εποχης του Μπισμαρκ παραμενουν.Απο την αλλη αυτο που μπερδευει ακομη περισσοτερο τα πραγματα ειναι οτι οι Γερμανοι επιβαλλουν τις δικες τους δομες στην ενιαια Ευρωπη.Για παραδειγμα βλεπουμε νομισματικη ενωση στα γερμανικα προτυπα και ΕΕ παλι στα γερμανικα (ομοσπονδιακα)προτυπα.Με λιγα λογια δηλαδη πασχιζουν να επιβαλλουν τις δομες τους σε εναν οργανισμο απο τον οποιο αυριο μπορει να εχουν φυγει και επισης δεν αποτελει δικη τους εμπνευση!!Καθως και η ιδια η εννοια της ΕΕ αναπτυχθηκε απο τους Γαλλους οπως ειναι γνωστο.Το θεμα ειναι ομως οτι οι εξελιξεις τρεχουν.Η παγκοσμιοποιηση δεν δημιουργει μονο ενα ανεξελεγκτο χρ/κο συστημα αλλα και διογκωνει την αναρχια στην καπιταλιστικη παραγωγη ενω εντεινει τον ανταγωνισμο μεταξυ κρατων και των τραστ.Αρα θα πρεπει να δωθει αμεση απαντηση στο διλημμα των Γερμανων απο τους ιδιους.Το θεμα ειναι ποια θα ειναι αυτη.Εσεις απο οτι καταλαβαινω θεωρειτε οτι θα αποδεχτουν την υλοποιηση της ευρωπαικης ενοποιησης και με βρισκετε συμφωνο.Αυτο ομως δεν “δενει΄’ με τις κινησεις τους στο θεμα της Ελλαδας και εδω δε νομιζω οτι εχετε δικιο.Πως δηλαδη αυτη η σταση μπορει να ερμηνευτει μεσα απο μια ιδεολογικη αγκυλωση μονο.Ισως κανω λαθος αλλα μου φαινεται τραβηγμενο το ενδεχομενο αυτο.
Υ.Γ Νομιζω οτι υπερβαλλετε στις εκτιμησεις για το γερμανικο λαο.Ενας λαος που καταφερνει και επιβιωνει μετα απο δυο παγκοσμιους πολεμους καταστροφικους για αυτον και αναδεικνυει πολυ μεγαλες μορφες που για να τις κατανομασω χρειαζεται να ποσταρω επιπλεον σχολιο,αξιζει καποιου σεβασμου.Βεβαιως το σωστο ειναι να μην βαζουμε γενικοτερα ταμπελες σε λαους ειτε θετικες ειτε αρνητικες.
Tα πάντα τελικά έχουν να κάνουν με ΑΓΝΟΙΑ της ΓΛΩΣΣΑΣ
Γι’ αυτούς από σας που εκτιμούν τα Ελληνικά των Χασαπογιανναίωνε (όπως λένε στο Αστρος, Χασαπογιανναίωνε),
ΚΕΚΤΗΜΕΝΟΝ-ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ σημαίνει παρήγαγα με τον ιδρώτα μου, πέστε, 10 ντομάτες γιά τις οποίες κάποιος που δεν με γνωρίζει, μηδέ με λυπήθηκε, ούτε ήθελε να με κολακεύσει, μου πρόσφερε ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ και ΑΒΙΑΣΤΑ 10 φράγκα. ΑΥΤΑ και μόνο αυτά είναι τα ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ του κάθε Χασαπογιάννη.
ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ κατά τον ΑΙΣΧΡΟΝ ΛΑΟΥΤΖΙΚΟΝ σημαίνει “αυτά” που μούδωσε ο ΠΟΡΝΑΝΔΡΕΟΥ ή το ΚΡΕΑΣ γιά να τον ψηφίσω, ή εξαναγκάσθηκε να μου δώσει διότι ΑΠΕΚΛΕΙΣΑ με ΒΙΑ τις εθνικές οδούς, ή διότι παρέλυσα το Εμπόριο αποκλείοντας τα εμπορεύματα να διοχετευθούν από το Λιμάνι του Πειραιά στο Εμπόριο.
ΚΑΙ
ΚΑΙ
ΚΑΙ
τα “αυτά” που μούδωσε, δεν ήταν καν πλούτος του κράτους, πέστε, από εκποίηση ενός ακινήτου, ή φόρους ΑΛΛΑ ΔΩΡΕΕΣ της ΕΕ ή ΔΑΝΕΙΚΑ από ΞΕΝΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.
(916) – Την νοοτροπία των “αυτών” (!?) εμφύσησε ο σημαιοφόρος της “αλλαγής”.
– Ο ίδιος δόξασε και την ιδέα και των απαιτητικών δικαιωμάτων, και του “λαουτζίκου”, ,και των μηδενικών υποχρεώσεων.
– Μόνον που ο ίδιος και η (ακόμη ζώσα) συμμορία του εφήρμοσαν την πρακτική πρώτοι, και , επί έτη, ήσαν και αντικείμενα θαυμασμού !!!!!!!!!!!!!!…..(μωραίνει , κλπ)
@ SPYRIDON
Μα αυτός είναι φίλτατε ο λόγος που τον ΑΠΟΚΑΛΩ ΜΑΣΤΡΟΠΟΝ. Οι ΑΛΛΟΙ διέπραξαν ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ. Αυτός ΕΚΠΟΡΝΕΥΣΕ και ΕΚΜΑΥΛΙΣΕ τον ΛΑΟ, through and through.
Πολλοί φίλοι και γνωστοί μου, ακόμα και μέλη της οικογένειάς μου με αποκαλούν Δεξιό, διότι ισχυρίζονται “Γιατί δεν λες και γιά τις βρωμιές της Δεξιάς;”.
Μα ασφαλώς και λέω. Δηλαδή όταν αποκαλώ τον ΚΚ ΚΡΕΑΣ, ε………….. ΤΙ άλλο θέλουν ν’ ακούσουν;;;;;;;;;;;;
Αλλά το ΕΓΚΛΗΜΑ του ΜΑΣΤΡΟΠΟΥ δηλαδή η ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ που προκάλεσε στον ΛΑΟ [διότι περί ΔΙΑΣΤΡΟΦΗΣ πρόκειται] και η ανάδειξη της ΑΠΑΤΗΣ σε ΑΞΙΑ και ΣΥΜΒΟΛΟ ΜΑΓΓΙΑΣ και ΕΛΛΑΔΟΠΡΕΠΕΙΑΣ δύσκολα, μα πολύ δύσκολα θα εκριζωθούν αν ποτέ εκριζωθούν.
Βy the way, ο γράφων είναι Theodore Roosevelt Republican/Democrat ή Nelson Rockefeller Republican/Democrat, με άλλα λόγια οικονομικά συντηρητικός [που ακούει την λέξη ΧΡΕΟΣ και παθαίνει ΝΑΥΤΙΑ, που ακούει τη λέξη ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ και παθαίνει collapsus] που δίνει ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΝ και ΛΟΓΟΔΟΤΕΙ ακόμα ΚΑΙ στον θυρωρό του AΛΛΑ με άκρως προοδευτικές, ΑΝ ΚΑΙ ΟΥΧΙ επιτρεπτικές, κοινωνικές θέσεις.
Από τους Ελληνες που άσκησαν οικονομική πολιτική με συγκινεί ο Κυριάκος Βαρβαρέσσος, o αείμνηστος Θεόδωρος Γεννηματάς με την δουλειά του στην UNRRA, o Καρτάλης αν και δεν πρόκανε διότι τον πρόλαβε ο θάνατος, δεν με χαλάει ο Μαρκεζίνης (μιλώ αυστηρά γιά την θητεία του επί Παπάγου και μόνο στα οικονομικά) και από τους ζώντες, ο Μίνως Ζομπανάκης άλλοτε της Διεθνούς Τραπέζης, ο Γιώργος Ψαχαρόπουλος επίσης της ΔΤ και από τους εντός τειχών, υπολήπτομαι βαθύτατα τον Γκίκα Χαρδούβελη.
Στην Ελλάδα, σήμερα, for all intents and purposes, οι οικονομολόγοι είναι ΤΕΝΕΚΕΔΕΣ ΞΕΓΑΝΩΤΟΙ, ορισμένοι δε όπως ο Αλογοσκούφης και η Κατσέλη είναι ΚΑΙ ΗΘΙΚΩΣ ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΑ όντα
(918) – H νυν Υπουργος πρέπει να πάρει πόδι – παράδειγμα , όχι, απλως καρεκλοκένταυρου αλλά και καρεκλοφρένου – δνε κουνιέται φύλλο στα Υπουργεία της. Δεν έχω βρει (ακόμη) απο που κονομάει……
Ο Ιππόπυλος απαλάσσεται λόγω βλακείας.
– Ακούω ακόμη τον Σ.Μάνο.
– Το πλείστον των κατοίκων της Αθήνας πρέπει να ανάβουν κεράκι στον ΚΚ, δίότι , με την αντιπαροχή, εκτός απο 000, τους ζέστανε και το κοκκαλάκι.
Nαι και ο Μάνος καλός. Μου διέφυγε.
ΙππόπΙλος. ΚΑΙ ξέρετε γιατι το θυμάμαι;;;
ΔΙΟΤΙ μέχρι τα 1970ς, οι προσκλήσεις σε morning functions έγραφαν “Κυρίαι, μετα πίλου και χειροκτίων”
Βy the way, πιστεύω να καταλάβατε ότι με ΚΚ και ΚΡΕΑΣ αναφέρομαι στον Καραμανλή τον Νεώτερο. Ο Γέρος Καραμανλής ήταν ΕΥΠΑΤΡΙΔΗΣ και υπεύθυνος για το ΘΑΥΜΑ 1955-1963, ΑΛΛΑ ΚΑΙ την ομαλοποίηση μετά την Χούντα.
ΚΑΙ πίστευε στην ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ, με πάθος, όποια και νάταν τα φρονήματά σου. Στα mid-50s, το διηγείτο η ίδια, η Μελίνα πήγε με μιά επιτροπή να παρακαλέσουν τον ΚΚ να δώσει το ΘΕΑΤΡΟ στο ΠΕΔΙΟ του ΑΡΕΩΣ στον Μάνο ΚΑΤΡΑΚΗ που ήταν δεδηλωμένος κομμουνιστής – ο ΚΚ χωρίς δεύτερη κουβέντα υπέγραψε το ΕΓΓΡΑΦΟ στην στιγμή!
Re: Κατσέλη
ΟΧΙ δεν “κονομάει” Είναι απλά αμαθής, δοξομανής, επιπόλαιη μέχρι θανάτου, αρριβίστρια και οππορτουνίστρια extraordinaire. Παρότι αστικής προέλευσης [κόρη των Πέλου και Αλέκας Κατσέλη] , έχει εμφάνιση λαϊκής κυράτσας και, όπως και η αδερφή της, κάτι το άκρως φτηνιάρικο στην όλη της παρουσία. Mε τον Αρσένη ΔΕΝ απέκτησαν χρήματα. Ο πρώτος της γάμος ήταν με μεγαλοαστό, τον Στρατή Παπαευστρατίου, με τον οποίο έχει ένα γιό, σπουδαίο παιδί, τον Δημήτρη Παπαευστρατίου, δικηγόρο στο Λονδίνο.
Σκληρό για την Κατσέλη, αλλά έχει πολλές δόσεις αλήθειας το παραπάνω κείμενο του αξιότιμου κ. Χασαπογιάννη.
Αγαπητέ φίλε Pelerin, κατανοώ το τι λες, αλλά έχεις άδικο.
Πιστεύω ότι συμφωνείς μαζύ μου, όσον αφορά το περίγραμμα των αιτιών, που φθάσαμε εδώ που φθάσαμε, αλλά αντιλαμβάνομαι ότι δεν σου αρέσει που συμφωνείς μαζύ μου, διότι προφανώς αυτού του είδους οι αναλύσεις δεν συμφωνούν με τα ιδεολογικά σου στερεότυπα.
Αλλά, δυστυχώς, τα πράγματα έτσι και γι’ αυτούς τους λόγους έγιναν, όπως έγιναν και κατέληξαν εδώ που κατέληξαν. Και αυτό πρέπει να το πούμε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κρύψουμε.
Ούτε ύπαρξη ενός φιλοσοφικού υπόβαθρου μέσα στα λεγόμενα βλάπτει, διότι αυτό που πιστεύω είναι ότι, αν φθάσαμε εδώ που φθάσαμε, αυτό έγινε διότι το παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα το διοίκησαν όλα αυτά τα χρόνια άνθρωποι και ελίτ που είχαν έλλειμμα στο φιλοσοφικό τους υπόβαθρο, δεν είχαν σχέδιο για την κοινωνία και αφέθηκαν να οδηγούνται από τις μόδες του συρμού, αρνούμενοι να διδαχθούν από την πλούσια εμπειρία και σοφία των παλαιότερων γενεών, νομίζοντας ότι έχουν κατακτήσει την παγγνωσία (οι περιπτώσεις του Ρόμπερτ Λούκας και του Μπεν Μπερνάνκι, που έχω αναφέρει σε άλλες συζητήσεις είναι χαρακτηριστικές). Και το χειρότερο είναι ότι αυτό συμβαίνει και στις ημέρες μας, με χαρακτηριστικότατα παραδείγματα τους ΓΑΠ, Μέρκελ και Τρισέ και αυτούς που τους περιτριγυρίζουν.
Για τα περί μάνικας κλπ, τι να σου πω; Ότι δεν είμαι πυροσβέστης; Δεν είμαι και δεν διοικώ εγώ, για να τους πω πως πρέπει να διοικήσουν. Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν διοικούν ορθά και ότι πάνε το καράβι για φούντο, αν συνεχίσουν έτσι. Απλώς, λογικά σκεπτόμενος, ελπίζω ότι δεν θα συνεχίσουν έτσι – αλλά στην ζωή δεν επικρατεί πάντα η λογική και ως εκ τούτου, δεν μπορώ να υπογράψω ότι θα φερθούν λογικά.
(Δεν θέλω να πιστέψω ότι, δι αυτού του τρόπου, θέλεις να μου πεις ότι πρέπει να αποδεχθώ την νέα ιδιότυπη μορφή κατοχής που μας έχει φέρει η κυβέρνηση του ΓΑΠ, η οποία εξελίσσεται σε κυβέρνηση ανδρεικέλων και γκαουλάϊτερς, σαν εκείνην του αλήστου μνήμης Τσολάκογλου. Κάποιοι στον καθημερινό μου κύκλο, μου έχουν πει ότι – τι να κάνουμε; – πρέπει να την αποδεχθώ. Φυσικά και δεν θα την αποδεχθώ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα καλέσω για ένα νέο … αντάρτικο. Είμαι αρκετά μεγάλος για κάτι τέτοιο. Αλλά δεν θα αποδεχθώ αυτήν την κατοχή – αν και ουδείς, βέβαια, από την ελληνική ελίτ με ερώτησε περί αυτού και φυσικά δεν ενδιαφέρεται για την γνώμη μου -, όσα λάθη και αν έκανε η χώρα και οι κάτοικοί της και όσα δίκια και αν έχουν – που δεν έχουν και τόσα πολλά – οι κατακτητές. Διότι η κατοχή είναι κατοχή, όσο μοντέρνα και να είναι και γι’ αυτό όλοι οφείλουμε να τοποθετηθούμ σχετικά με αυτήν – είτε υπέρ της, είτε κατά της. ).
Διότι μόνος τρόπος για να ξεφύγουμε από την ύφεση και την κρίση του χρέους που έρχεται σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι η επαναφορά της ανάπτυξης. Και το πώς θα γίνει αυτή η επαναφορά δεν αποτελεί κάτι το νέο. Δεν χρειάζεται να επανακαλύψουμε τον τροχό, διότι οι παλαιότερες γενεές μας το έχουν διδάξει πολύ καλά – ασχέτως, εάν εμείς έχουμε ξεχάσει την διδαχή, λόγω κακής μνήμης, ή επειδή δεν μας αρέσει…
Με λίγα λόγια, τα μέτρα που έρχονται να επιβάλουν οι εξωτικοί κατακτητές και οι εντόπιοι γκαουλάϊτερς είναι, συνολικώς, καταστροφικά για την οικονομία της χώρας, παρά κάποια σημαντικά επιμέρους στοιχεία τους, που έχουν να κάνουν με την πάταξη της φοροδιαφυγής και τον εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα. Αυτό θα γίνει ορατό στην πορεία του χρόνου και φυσικά θα οδηγήσουν την οικονομία σε μια έντονη οικονομική κρίση, η οποία θα οδηγήσει στην αλλαγή της οικονομικής πολιτικής, διότι αυτό που χρειάζεται είναι η ανάπτυξη και όχι η οικονομική καχεξία στην οποία μας οδηγεί το υβριδικό σχήμα της Ευρωζώνης – ΕΚΤ – ΔΝΤ.
Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω, για ποιόν λόγο εγώ (και όλοι οι άλλοι) που από χρόνια εξέφραζα τις αντιρρήσεις μου, για την καταστροφική ένταξη της χώρας μας στην ΟΝΕ και περιέγραφα τις δομικές αδυναμίες του ευρώ και της ζώνης του (αντιμετωπιζόμενος ακόμα και από το εγγράμματο τμήμα του πληθυσμού, ως … εξωγήινος – αν και αυτό είναι το ελάχιστο, διότι το μείζον είναι ότι όλα όσα έλεγα από τότε το 2001 και μετά, αποδεικνύονται ότι έχουν βάση) δεν πρέπει να αναφέρομαι σε αυτές, διότι λες (και δεν είσαι ο μόνος) ότι πρέπει να πιάσω την … μάνικα. Την πιάνω την μάνικα και δεν την αφήνω καθόλου, διότι μέρος της όλης διαδικασίας κατάσβεσης είναι και η υπόδειξη των αδυναμιών του συστήματος, στο μέτρο που το πρόβλημα είναι συστημικό και οι λύσεις που υποδεικνύονται και από τους εξωτικούς κατακτητές, είναι εσφαλμένες και συμφεροντολογικές για την χρηματοπιστωτική ελίτ, η οποία θέλει να αποφύγει την δική της ευθανασία την οποία πανικόβλητη βλέπει να έρχεται, αλλά λόγω της γνωστής στους ψυχοθεραπευτές χρηματοφετιχιστικής μορφής ιδεοψυχαναγκαστικής νεύρωσης των μελών της, αδυνατεί να αλλάξει πορεία και να ανασχηματισθεί και η ίδια και το σύστημα πάνω στο οποίο στηρίζεται. Για του λόγου το αληθές, όσον αφορά το εσφαλμένο των συνταγών των κατακτητών, παραπέμπω στους χειρισμούς της αμερικανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ και το γεγονός ότι αυτοί αποδεικνύονται άκρως αποτελεσματικοί, αφού ο μόλις χθες ανακοινωθείς ρυθμός ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας το πρώτο τρίμηνο του 2010 έφθασε στο 3,2%, μετά το 5,9% του τελευταίου τριμήνου του 2009. Και φυσικά για τους ολοκληρωτικά διαφορετικούς χειρισμούς (τα μαζικά bail out τους, την κοπή άφθονου χρήματος κλπ) των αμερικανικών αρχών έχω μιλήσει επανειλημμένα.
(Μάριε θα επανέλθω αφού διαβάσω όσα γράφεις).
Κύριε Αναστασόπουλε,
Σας βεβαιώ πως όσα σεντόνια και εμβριθείς αναλύσεις και να γράφετε το πρόβλημα σας δεν πρόκειται να το λύσετε εδώ. Δηλαδή ότι δεν είστε μέλος των διαφόρων ελίτ δεν πρόκειται να αλλάξει από εδώ. Αλλού προσπαθήστε, αν και είμαι βέβαιος πως το έχετε προσπαθήσει χωρίς αποτέλεσμα.
Αγαπητέ μου φίλε Pelerin, δεν έχω το πρόβλημα που νομίζετε. Ούτε και ελπίζω να γίνω μέλος κάποιας ελίτ. Έχω … απελπιστεί, εδώ και πολύν καιρό και έχω συμβιβαστεί με την ιδέα ότι θα μείνω … ανελίτιστος.
Απλώς, την γνώμη μου λέω, δεσμεύσεις και υποχρεώσεις δεν έχω σε κανέναν, ιδεολογίες (με την μαρξική έννοια του όρου, δηλαδή αυτόν της ψευδούς συνειδήσεως), δεν υπηρετώ, εδώ και πολύν καιρό και δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν (με την καλή έννοια του όρου, διότι, τελικώς, όλοι μας δίνουμε λογαριασμό, σε αυτούς – τους λίγους, ή πολλούς -, που κάνουν τον κόπο και μας διαβάζουν).
Και αυτήν, την όποια γνώμη μου, θα την λέω, όσο μου το επιτρέπουν αυτοί που με φιλοξενούν.
Πάντα φιλικά και καλοπροαίρετα…
(920) – Ενας ήταν ο ΚΚ – και επειδή τον έζησα, απορούσα με την ποσότητα της λάσπης που του εριχναν….
Τους συγχρόνους, λέω, ΚωΚ, ΓΑΠ (όλα κεφαλαία, διότι ελπίζω -ακόμη- να βγεί διαφορετικός), και Σαμ.
Απο τον Πουλόπουλο περνώ , σχεδόν, κάθε Κυριακή για την βόλτα σε παλιές γειτονιές…
Αλλά, άν και τα παροράματα βαριέμαι να τα διορθώνω (χαράς το κουράγιο σας) , δεν ήταν ακριβώς λάθος.
Μου αρέσει να “παίζω” με τις γλώσσες (Ελληνική και Αγγλική κατέχω καλά, άλλες λιγότερο),, και ηχητικώς και μή, π.χ., ιππο=υπο, πίλος=πύλη , κλπ κλπ, – για να κάνουμε και λιγο σάτυρα=σάτιρα.
Και δεν θα ένανα τον κόπο να φθάσω στο 927ο σχόλιο, άν δεν απελάμβανα,
– Την ατακτοσύνη σας,
– Τα Αναστασοπουλέϊκα σεντόνια,
– Την ανένδοτη θέσι Πέλεριν,
– Τον νεανικό ιδεαλισμό Αλεξ/Μαριος, κλπ κλπ
(πολύ βολεύει το “κλπ”….)
Δεν πάτε να λέτε ότι θέλετε,
927 σχόλια και πηγαίνει ροδάνι.. εδώ στο εξωτερικό(όπου υπάρχει καπιταλισμός), η ΄λεξη έλληνας έχει γίνει ανέκδοτο.
Σήμερα σε ένα meeting ένιωσα τόσο ντροπή όταν ενάς Σενεγαλέζος ήρθε να με παρηγορήσει που έχω Ελληνικό διαβατήριο(πράγμα που θα αλλάξει ελπίζω).
– Τιμούμε τους administrators του forum γιά τον ΑΠΟΛΥΤΟ σεβασμό τους στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του ΛΟΓΟΥ
– Τιμούμε όλους τους συνομιλητές, ακόμα και τους εκπροσώπους του ΚΚΕ και του ΣΥΝ για τον σεβασμό της Δημοκρατικής Διαδικασίας, όπερ σημαίνει ότι καταδικάζουν την κατάλυση του Νόμου από τα αισχρά Κόμματα της “Αριστεράς”
– Τιμούμε τον ΣΕΒΑΣΜΟ από όλους του ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥ μας ΕΡΓΑΛΕΙΟΥ, ie της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
– Τιμούμε και τον αθρογράφο του παρόντος κύριο Γ. Καισάριο που με το ωραιότατο άρθρο του δηλώνει ΠΙΣΤΗ και ΑΦΟΣΙΩΣΗ στα συμφέροντα της Ιερής Πατρίδας και ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ το ΛΑΪΚΙΣΜΟ των χυδαίων μαζών..
Αγαπητέ Μάριε.
Όλοι οι λαοί έχουν τα καλά τους και τα κακά τους. Και σίγουρα το “τσουβάλιασμα” δεν είναι ό,τι το καλύτερο, όταν θέλουμε να περιγράψουμε έναν λαό και την συμπεριφορά του. Και αυτό διότι σε όλους τους λαούς υπάρχουν εξαιρέσεις, μικρές ή μεγάλες, οι οποίες σχετικοποιούν τον “κανόνα”. Και φυσικά οι Γερμανοί δεν αποτελούν κάτι το διαφορετικό.
Οι Γερμανοί είναι ένας λαός προικισμένος με πολλά χαρίσματα και με πολλά μειονεκτήματα – ή καλύτερα, για να είμαι ακριβής, με πολλά χαρίσματα, τα οποία καταστρέφει και μετατρέπει, πολλές φορές σε καταστροφικά μειονεκτήματα, το βασικότερο μειονέκτημά τους, το οποίο είναι η υποταγή και η πειθαρχία στην ηγεσία τους.
Όταν η ηγεσία τους βρίσκεται στον σωστό δρόμο, δεν τίθεται πρόβλημα. Όλα πάνε καλά και τα χαρίσματα των Γερμανών (η ακατάπαυστη εργατικότητά τους, η οργανωτικότητά τους, η στωική αντιμετώπιση της ζωής, ακόμα και ο προτεσταντικής φύσεως στέρηση μιας τρέχουσας καλής ζωής, για χάρη της συσσώρευσης του κεφάλαιου και της επιδίωξης για αποταμίευση κλπ) λειτουργούν ρολόϊ.
Τα πράγματα διαφοροποιούνται όταν ο απλός γερμανικός λαός καθοδηγείται από ηγέτες οι οποίοι στην πορεία του χρόνου παρανοούν, ή όταν, απλούστατα, λαμβάνουν λάθος αποφάσεις. Δυστυχώς, η πείρα μας έχει δείξει ότι ο γερμανικός λαός ακολουθεί την ηγεσία του, μέχρι το τέλος, δίχως να διαφοροποιείται από αυτήν και πείθεται πανεύκολα από την επιχειρηματολογία της, την οποία με περισσή αφέλεια ενστερνίζεται. Έτσι, όλα τα προτερήματά του, μετασχηματίζονται σε μειονεκτήματα, τα οποία καθίστανται καταστροφικά για τους άλλους, αλλά και για τον ίδιο τον γερμανικό λαό.
Δεν είναι μόνον η εμπειρία του ναζισμού, κατά την περίοδο του οποίου η οργανωτικότητα των Γερμανών οδήγησε στα στρατόπεδα εξόντωσης του εβραϊκού λαού και όχι μόνον αυτού, αλλά και κάθε άλλης ομάδας πληθυσμού στην Ευρώπη, η οποία ομάδα πληθυσμού δεν άρεσε στον Άντολφ Χίτλερ και την απεχθή παρέα του.
Δεν είναι μόνον η εμπειρία της βασιλείας του Κάϊζερ Γουλιέλμου και π.χ. την αναδιοργάνωση του τουρκικού στρατού των νεοτούρκων του Εμβέρ πασά και του Ταλαάτ πασά, με κύριο σκοπό την εξόντωση των Αρμενίων το 1915 – και όχι μόνον των Αρμενίων, αλλά και όλων των χριστιανικών μειονοτήτων στην Ανατολία [ αυτήν την “προσφορά” των “ευγενών” Πρώσων γιούνκερς δεν την ξέχασε ο Χίτλερ και όταν σε σύσκεψη των ναζιστών αξιωματούχων, η οποία έγινε για να αποφασιστεί η εξόντωση των Εβραίων της Γερμανίας, ετέθη από αξιωματούχους του καθεστώτος το θέμα ότι μια τέτοια πολιτική ήταν αντίθετη από τις διεθνείς συνθήκες που είχε υπογράψει η Γερμανία και ότι θα συναντούσε την διεθνή κατακραυγή, ο Χίτλερ, με την γνωστή του ημιπαράφρονα αποστομοτικότητα, έκλεισε την συζήτηση, με το ωμό και αληθοφανέστατο επιχείρημα : Και ποιός θυμάται την σφαγή των Αρμενίων; Τότε, το επιχείρημα υπήρξε αποστομωτικό και ουδεμία άλλη αντίρρηση υπήρξε – και να υπήρχε βέβαια, πιθανότατα ο τότε ηγέτης της Γερμανίας θα την έγραφε στα παλαιότερα των υποδημάτων του, αν και αυτό δεν είναι πάλι απόλυτα βέβαιο, διότι στην περίπτωση του προγράμματος Lebansborn (ένα σκέλος του οποίου αφορούσε την προγραμματισμένη εξόντωση των παιδιών του γερμανικού λαού, τα οποία εγενώντο με βαρύτατες κληρονομικές, διαπλαστικές ή νοητικές ή ψυχιατρικές ανωμαλίες, με τον εγκλεισμό τους σε ιδρύματα, στα οποία τα έστελναν, παίρνοντάς τα από τους γονείς τους, με την υπόσχεση ότι θα φροντίσει το κράτος γι’ αυτά, για να τους στείλουν στο τέλος της διαδικασίας ένα πιστοποιητικό θανάτου των παιδιών τους, όπου πιστοποιείτο ότι τα παιδιά αυτά πέθαναν από φυσικά αίτια) η συνέχιση της εξόντωσης των θυμάτων του ναζιστικού παραληρήματος, περί καθαρής φυλής, απετράπη από δύο λουθηρανούς πάστορες, οι οποίοι αντελήφθησαν τα καμώματα του καθεστώτος και τα κατήγγειλαν, μεσούσης της ναζιστικής δικτατορίας, με αποτέλεσμα το καθεστώς πανικόβλητο να τερματίσει οριστικά το παρανοϊκό αυτό πρόγραμμα, το οποίο, κατά τα άλλα, υπήρξε ορθολογικότατα σχεδιασμένο και οργανωμένο…].
Και η παρούσα εμπειρία δείχνει πολλά για τα κατάλοιπα που έχουν μείνει στον απλό γερμανικό λαό από το παρελθόν και το κακό που του κάνει η αφελής ευπείθιά του στα λεγόμενα των ηγετών του, οι οποίοι (αριστεροί, κεντρώοι, ή δεξιοί, σοσιαλιστές, συντηρητικοί, ή φιλελεύθεροι) τον δουλεύουν κανονικά εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία και ήδη από την εποχή της περίφημης “Αντζέντας” του Γκέρχαρντ Σρέντερ, με την οποία εμφάνισαν την Γερμανία να βρίσκεται σε πορεία καταστροφής, με αποτέλεσμα να πείσουν το γερμανικό λαό ότι πρέπει να κάνει θυσίες, υπέρ των … εργοδοτών του, των οποίων τα κέρδη, σε περίοδο ανάπτυξης αυξήθηκαν πολύ πάνω από την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας στην χώρα, ενώ οι αντίστοιχοι μισθοί έμειναν πολύ πίσω, προς χαρά του χρηματοπιστωτικού τομέα της γερμανικής οικονομίας (κατά σημαντικό λόγο, όπως και προς χαρά της εξαγωγικής της βιομηχανίας), με αποτέλεσμα – μετά την αναπάντεχη κατάρρευση της αμερικανικής φούσκας των ενυπόθηκων δανείων τον Ιούλιο του 2008 και της Lehman Bros τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους – να εκραγούν μια σειρά από φούσκες, οι οποίες έσκασαν στην Ισπανία (στον τομέα των κατοικιών) και με κυριότερη την φούσκα του δανεισμού των χωρών του ευρωπαϊκού νότου, την οποία καλλιέργησαν οι γερμανικές ελίτ, σε συνεργασία με τις εντόπιες, μέσα από την λογική του βλακώδους ιδεολογήματος της “αειφόρας ανάπτυξης” (αυτό είναι βλακώδες εγγενώς, όπως κάθε ιδεολόγημα, επειδή η τεράστια ανισοκατανομή των εισοδημάτων και κυρίως η απορρύθμιση των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών και η ορμητική έλευση της παγκοσμιοποίησης το καθιστούσαν μια εικονική πραγματικότητα, αφαιρώντας του τα πραγματικά στοιχεία, που θα μπορούσαν να το κάνουν ένα πρακτικό και πραγματοποιήσιμο εργαλείο καθημερινής οικονομικής ανάπτυξης), για να καταδείξουν στην συνέχεια και την γύμνια του οικοδομήματος της ευρωζώνης, αυτού του καμαριού των Ευρωπαίων, το οποίο και αυτό αποδεικνύεται ότι υπήρξε μια φούσκα, ή καλύτερα, ένα παλάτι κτισμένο πάνω στην άμμο.
Ο αξιότιμος κ. Γεωργάνας, σε άλλο σημείωμά του, έγραψε για την τωρινή αγανάκτηση των Γερμανών την οποία έζησε σε ένα ταξίδι του, νομίζω, στην Νυρεμβέργη, λέγοντας ότι κάνουν υπομονή, διότι φοβούνται την αναρχία, την οποία είδαν στις τηλεοράσεις τους, κατά την διάρκεια των όσων ακολούθησαν, μετά τον πρόσφατο σεισμό στην Χιλή. Δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω τα γραφέντα από τον κ. Γεωργάνα. Πράγματι, αυτή είναι μια λογική εξήγηση, για την συμπεριφορά της πλειοψηφίας του Γερμανικού λαού, αλλά δεν αρκεί και πρέπει να συμπληρωθεί από την παλαιά νοοτροπία υπακοής και το σύνδρομο της στερεοτυπικής συμπεριφοράς που διακατέχει τους Γερμανούς (παρά τις εμφανείς και τεράστιες βελτιώσεις, που έχει επιφέρει στην συμπεριφορά τους το αδιατάρακτο δημοκρατικό καθεστώς και η ευημερία, που τους προσφέρθηκε, μεταπολεμικά, από το σχέδιο Μάρσαλλ και την αμερικανική κατοχή και επιρροή) οι οποίοι δεν κατέχουν την προσαρμοστικότητα των Αγγλοσαξώνων.
Η περίπτωση της Ελλάδας υπήρξε χαρακτηριστική της νοοτροπίας των Γερμανών – και εδώ ομιλώ κυρίως για την γερμανική ελίτ. Φυσικά, οι “δικοί” μας έχουν την πρώτη ευθύνη για τα παθήματα της χώρας μας και για όσα έγιναν παλαιότερα και για όσα έγιναν κατά το τελευταίο μοιραίο και δραματικό επτάμηνο. Αυτό, όμως, δεν απαλλάσσει καθόλου την γερμανική ελίτ από τις τεράστιες ευθύνες της, η οποία αρνήθηκε να δει το απλούστατο γεγονός ότι η “ελληνική κρίση” δεν ήταν κάτι το μεμονωμένο, αλλά ότι αφορούσε όλη την ευρωζώνη (αλλά και ειδικότερα τις γερμανικές τράπεζες, οι οποίες είχαν επενδύσει στα ελληνικά ομόλογα) και ότι αν αφηνόταν η Ελλάδα στην τύχη της, ή αν τραβούσε σε μάκρος η γερμανική αμφισβήτηση, γύρω από την αναγκαιότητα, ή την χρησιμότητα διαδικασία ενός ελληνικού bailout, τότε και το ίδιο το bailout θα γινόταν πραγματικότητα, καθιστάμενο περισσότερο ακριβό, αλλά παράλληλα θα οδηγούσε τα hedge funds στην επίθεση στο ευρώ και στους άλλους αδύναμους κρίκους της ευρωζώνης, περιλαμβανομένης της ίδιας της Γερμανίας, η οποία δεν είναι σε καθόλου καλή θέση, όπως έχω επενειλημμένα γράψει και η οποία (από απόψεως των ζουρλομανδυακών κριτηρίων της Συνθήκης του Μάαστριχτ) δεν πληροί τις σχετικές προϋποθέσεις, όντας “ο μονόφθαλμος που οδηγεί τους τυφλούς” της ευρωζώνης, όπως πολύ εύστοχα έχει πει ένας Βρετανός οικονομικός αναλυτής, τον οποίον είδα πριν ένα περίπου μήνα σε μια καλή εκπομπή του Παύλου Τσίμα (δημοσιογράφος με εμμονές και αυτός και προφανώς με αφεντικά, αλλά – όταν θέλει και του το επιτρέπουν – μπορεί να κάνει και καλές εκπομπές και σε αυτό διαφέρει από τον Γιάννη Πρετεντέρη, του οποίου οι εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων πάσχουν στους τομείς αυτούς).
Για να “ισοφαρίσει”, λοιπόν τα σφάλματα της πεισματώδους βλακείας της η κ. Μέρκελ και πανικόβλητη ενώπιον του κινδύνου να βρεθεί μπροστά σε ένα πορτογαλικό και ισπανικό bailout, του οποίου το κόστος θα φθάσει γύρω στο ένα τρισεκατομμύριο ευρώ – τόσα απαιτούν οι διεθνείς γραφειοκρατικές χρηματοπιστωτικές αγορές να μπουν στο τραπέζι για να ηρεμήσουν – έβαλε την Ελλάδα στο χειρουργείο, της επέβαλε αυτήν την ιδιότυπη μοντέρνα Κατοχή, για να παραδειγματίσει (λέει) τους άλλους “απείθαρχους” της ευρωζώνης, όπως είχε κάνει νωρίτερα και με την Ιρλανδία.
Στην πραγματικότητα, αυτό που θέλησε να κάνει είναι το να εξευμενήσει τις “αγορές”, οι οποίες, όμως, όσο ακολουθείται αυτή η αντιαναπτυξιακή πολιτική, δεν εξευμενίζονται, διότι αυτή η πολιτική καθιστά αδύνατη την αποπληρωμή των διογκούμενων, λόγω της διαρκούσας ύφεσης, κρατικών (αλλά και ιδιωτικών) χρεών στην ευρωζώνη – ήδη η ίδια η Γερμανία έχει φθάσει το δημόσιο χρέος της σε επίπεδα άνω του 75% του ΑΕΠ και η κατάσταση βαίνει επί τα χείρω, όσο παιρνάει ο καιρός και δεν ακολουθείται μια αναπτυξιακή πολιτική και όσο οι διεθνείς ελίτ δεν συμβιβάζονται με το απλό και πραγματικό γεγονός ότι η επαναφορά της ανάπτυξης συμβαδίζει αναγκαστικά με υψηλά δημόσια χρέη και με μια διαδικασία μερικής πληθωριστικής “ευθανασίας” των εισοδηματιών, κατά τα πρότυπα των λεχθέντων από τον Κέϋνς το 1923.
Αυτήν την πραγματικότητα την έχει αντιληφθεί η αμερικανική ελίτ, προσαρμόζοντας την πολιτική της στα νέα δεδομένα και στηριζόμενη στην αρραγή πολιτική και κρατική ενότητα της χώρας, που την προστατεύει από τέτοιου τύπου επιθέσεις των γραφειοκρατικών “αγορών”, διότι, αν αυτές τολμήσουν κάτι τέτοιο, οι ηγέτες τους (Πώλσον, Σόρος κλπ) θα αντιμετωπίσουν έκτακτα δικαστήρια και κάποιες όχι καλές θέσεις στις φυλακές του Γκουαντανάμο και φυσικά δεν θα μπορέσουν να κρυφτούν, σαν τον Οσάμα μπιν Λάντεν στα όρη του Ουαζιριστάν, όπως μας δείχνουν οι δικαστικές περιπέτειες της Goldman Sachs και η νομοθετικές πρωτοβουλίες του Ομπάμα.
Η γερμανική πολιτική ελίτ δεν έχει αντιληφθεί αυτήν την πραγματικότητα. Για την ακρίβεια, αρνείται με τρόμο να την αποδεχθεί, διότι ακόμα δεν έχει αποδεχθεί πλήρως την πραγματικότητα του ευρώ, από το οποίο θα ήθελε να ξεφύγει, χωρίς να το μπορεί.
Για την ακρίβεια, θέλει το ευρώ και την ευρωζώνη, όσον αφορά τις ωφέλειές τους για την Γερμανία. Δεν θέλει τις ευθύνες που απορρέουν από αυτές, διότι η Γερμανία – κακά τα ψέμματα – δεν μπορεί να αντεπεξέλθει μόνη της σε αυτές τις ευθύνες, αλλά δεν είναι και έτοιμη να αφομοιωθεί πολιτικά και κρατικά μέσα σε ένα ενιαίο πολιτικό και κρατικό ομοσπονδιακό σχήμα, στο οποίο να αντιπροσωπεύει, περίπου, τα 80/400 αυτού του σχήματος.
Αυτή είναι και η ουσία του δράματος, που ζούμε και θα ζήσουμε, από εδώ και πέρα, η Ευρώπη ως σύνολο και εμείς με το ιδιότυπο κατοχικό καθεστώς, που μας επιβλήθηκε και επισήμως την αποφράδα ημέρα Σάββατο 1/5/2010, για να μας ανακοινωθεί την επομένη ημέρα και από το οποίο πρέπει το συντομότερο να ξεφύγουμε, χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες (σοσιαλιστικές, φιλελεύθερες, κομμουνιστικές, συντηρητικές κλπ)...
Για την επερχόμενη μοντέρνα Κατοχή είχα γράψει από τον περασμένο Μάρτιο. Δες το : “15/2//2010 – 3/3/2010 : Η Ελλάδα υπό μοντέρνα μεταναζιστική γερμανική κατοχή” http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/03/1522010-332010-seiji-otaku-rebelwork_14.html
ΔΙΟΡΘΩΣΗ :
Αντί για ο εσφαλμένο : Lebansborn, να τεθεί το ορθόν, που είναι : Lebensborn…
ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙ ΚΑΤΟΧΗΣ ΑΛΛΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΥΔΑΙΟΝ ΛΑΟΥΤΖΙΚΟΝ που ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙ την ΙΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
ΕΙΜΕΘΑ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ στο ΔΝΤ, την ΕΕ, και τις ΗΠΑ
Για απελευθέρωση της χώρας (τότε από τον “μπολσεβικισμό” και τον “πλουτοκρατικό καπιταλισμό” και τους σλαβογενείς “Έλληνες”, τους οποίους δεν εκπροσωπούσε ο λαός που κατοικούσε στην κατακτημένη Ελλάδα, αλλά οι κατακτητές Γερμανοί, ως κατευθείαν απόγονοι των Αρίων, από τους οποίους κατάγονταν οι αρχαίοι Έλληνες) μιλούσαν οι ναζιστές κατακτητές και τα εδώ ανδρείκελά τους, μετά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα την 27/4/1941 και τον σχηματισμό της κατοχικής κυβέρνησης του Γεωργίου Τσολάκογλου.
Το είδος της “απελευθέρωσης” της χώρας από τον θλιβερό εσμό όλων αυτών τον γνώρισαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας, οι οποίοι το έζησαν στο πετσί τους.
Μέσα από την τωρινή πραγματικότητα του ζόφου, που ενέσκηψε στην χώρα μας, φαίνεται ότι θα αναπτυχθεί ένας νέος πατριωτισμός, ο οποίος θα αγκαλιάσει όλους τους Έλληνες, πέρα από ιδεολογίες και θα συντομεύσει, κατά πολύ, το χρονικό διάστημα αυτής της μοντέρνας μεταναζιστικής κατοχής, που επεβλήθη στον ελληνικό λαό (προφανέστατα και λόγω των σφαλμάτων του ιδίου), δια του εκτροχιασμού της εντολής που έδωσε στους νυν κυβερνήτες του, οι οποίοι υφάρπασαν την ψήφο του, για να οδηγηθούν στο να δώσουν τα κλειδιά της διακυβέρνησης της χώρας στην κ. Μέρκελ και τους Γερμανούς συμφεροντολόγους εθνικιστές της.
Όσον αφορά τους ίδιους τους Γερμανούς εθνικιστές, πρέπει να ειπωθεί ότι έχουν πάρει τον δρόμο τον στραβό, όπως και οι προπάτορές τους, κατά το πρώτο ήμισυ του περασμένου αιώνα. Υπάρχει, όμως, πάντοτε η δυνατότητα να αλλάξουν δρόμο και να επανέλθουν στην οικοδόμηση του κοινού ευρωπαϊκού σπιτιού, χωρίς την επιβολή των καταστροφικών γερμανικών προδιαγραφών.
Δεν είναι μόνον το ότι οι ίδιες οι αναγκαιότητες της διεθνούς και της ευρωπαϊκής ζωής θα τους υποχρεώσουν να πράξουν τα πρέποντα και να ξεχάσουν το κακό παρελθόν τους, που κομψά προσπαθούν, τώρα, να επαναφέρουν.
Δυστυχώς, γι’ αυτούς και ευτυχώς για τους υπόλοιπους, η Γερμανία παραμένει μια κατακτημένη χώρα, η οποία δίνει λογαριασμό στον Αγγλοσαξωνικό κόσμο και κυρίως στην υπερατλαντική δύναμη, η οποία (και αυτό πρέπει να ειπωθεί) επιτάχυνε την γερμανική απόφαση για το ελληνικό bailout, επιβάλοντας την σχετική απόφαση στην Μέρκελ, δια του γνωστού τηλεφωνήματος του Ομπάμα στην ψοφοδεή καγγελάριο της Γερμανίας, αφού προηγουμένως οι Βρετανοί είχαν διακωμωδήσει την γερμανική αναβλητικότητα.
Αυτό που απαιτείται είναι υπομονή και περισυλλογή. Τα υπόλοιπα θα έλθουν, κατά την εξέλιξη των πραγμάτων, τα οποία θα δείξουν το ανεπίκαιρο και το ανεφάρμοστο των στόχων των κατακτητών και των ανδρεικέλων τους, οι οποίοι στόχοι στην πορεία θα υποχρεωθούν να αλλάξουν, γεγονός που θα σηματοδοτήσει το τέλος αυτού του πρωτοφανούς, σε έκταση, “πειράματος”, που γίνεται στην πλάτη των κατοίκων αυτής της χώρας και θα στείλει στα αζήτητα και τους πειραματιστές και τα εντόπια ανδρείκελά τους…
Για να δείτε πως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ετοιμάζεται για καταδίκη της Ελλάδας για καμώματα του Υπουργείου Εξωτερικών, πατήστε το http://www.equal-rights-greece.com/metafrasi_prodikastikis_strasbourg.htm
Για όσους από όσους εδω είναι προφέσορες των οικονομικων και βλέπουν τα …καλά του ΔΝΤ και με διάφορα αριθμιτικα κόλπα κάνουν να ευημερούν στην θεωρία οι αριθμοί δεν στερούνται ..φαιάς ουσίας αλλά είναι άκρως επικίνδυνοι, ανεγκέφαλοι,αχυράνθρωποι και αγκάθετοι. ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΕΙΔΕ ΠΡΟΚΟΠΗ Και τους πήραν όχι μόνο τα σώβρακα αλλά και τις ψυχές. Παντού οι αυτοκτονίες ανέβηκαν σε δυσθεώρατα ύψη χώρια οι θάνατοι από πείνα, ναί από πείνα και δείψα ,γιατί καί το νερό έπρεπε να το πληρώνουν σε τιμές σαμπανιας, καί θάνατοι από απλές ασθένειες λόγω έλειψης κοινωνικων φορέν για να τους παράσχουν έστω καί μια ασπιρίνη. ΑΝοίξτε τα στραβά σας. Κυτάξτε, διαβάστε,ρωτήστε,ενημερωθήτε και μετα πέστε μας τις …θεωρίες του λ@#@# Η Λύση , ΑΝ δεν είχαμε αλλη λύση ήρταν καί είναι μια. ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗ, οπως κάνει μια επιχείρηση ,πάγωμα του χρεους στο αρχικό κεφάλαιο πού πήραμε και μετα ανασκούμπωμα, δρομο απο την Ε.Ε δασμοί σε όλα τα εισαγώμενα, δεν μας χρειάζονται τα λιβαις και η ζιβανσι, καλό είναι και το μπλε λινό,και απαγόρευση ειδων πολυτελείας. Ανάπτυξη και αξιοποίηση των αγροτικών μας προιόντων ,γιατί εξ’ αλλου γεωργική χώρα είμαστε καί αν λεω αν έχουμε ορυκτό πλούτο σκληρες διαπραγματεύσεις για την εξόρυξη και πώληση μέσω τού κράτους. Στους πιστωτες μας τους δίνουμε ομόλογα άτοκα με ημερομηνια ληξης το 2150. Και με νόμο του κρατους και συνταγματική ρύθμηση απαγορεύση από δω και στο εξής ο δανεισμός , Θέλουν να μας πουλήσουν όπλα; Να πάρουν τα μανταρίνια μας και τα ροδακινα μας και οτιδήποτε θα έχουμε πλεόνασμα. Τελος.