Η ιστορία δυο χωριών
Μαρ 27th, 2009 | Γιώργος Καισάριος| Κατηγορία: Οικονομικά, Πολιτική |
Email This Post
|
Print This Post
|
Ας πούμε λοιπόν ότι υπάρχουν δυο χωριά κάπου στην ορεινή Ελλάδα. Ας ονομάσουμε αυτά τα χωριά το χωριό Α και χωριό Β. Τα δυο αυτά χωριά λοιπόν είναι αποκομμένα από τον υπόλοιπο κόσμο και εξαρτώνται το ένα από το άλλο για όλες τις βασικές τους ανάγκες. Το χωριό Α παράγει περισσότερο βιομηχανικά προϊόντα και το χωριό Β ασχολείται πιο πολύ με τον τομέα τροφίμων. Βέβαια και τα δυο χωριά παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες σε όλο το φάσμα της οικονομικής δραστηριότητας, απλά έχουν εξειδικευτεί στους τομείς που είπα πιο πάνω.
Για πολλά χρόνια λοιπόν αυτά τα δυο χωριά έχουν μια αρμονική εμπορική σχέση μεταξύ τους. Το κάθε ένα παράγει αρκετά έτσι ώστε να έχει επάρκεια για τις ανάγκες του και ανταλλάσσει με το άλλο, προϊόντα και υπηρεσίες που είτε δεν παράγει αρκετά, είτε δεν παράγει καθόλου. Η κατανομή της ανταλλαγής των προϊόντων και υπηρεσιών είναι έτσι ώστε οι εξαγωγές και οι εισαγωγές και στα δυο χωριά να είναι ίδιες. Δηλαδή τα δυο χωριά μεταξύ τους έχουν μηδέν εμπορικό έλλειμμα η πλεόνασμα.
Το πολιτικό-οικονομικό περιβάλλον και στα δυο χωριά ας πούμε ότι είναι το ίδιο μεταξύ τους. Ας πούμε για παράδειγμα ότι κύρια χαρακτηριστικό είναι το ότι προστατεύονται τα επαγγέλματα, η διοικητική λειτουργία του κράτος είναι μπάχαλο, νόμοι δεν εφαρμόζονται, δικαστήρια δεν υπάρχουν και γενικά κανένας δεν είναι υπεύθυνος για τίποτα. Η φορολογία είναι υψηλή και η διαφθορά πάει σύννεφο και στα δυο χωριά. Με λίγα λόγια, ας πούμε ότι αυτά τα δυο χωριά είναι μια μικρογραφία της σημερινής Ελλάδας.
Επειδή όμως το κράτος είναι μπάχαλα και επειδή η οικονομία δεν δουλεύει σωστά δεν σημαίνει ότι η παραγωγή δεν λειτουργεί. Απλά λειτουργεί υπό δύσκολες συνθήκες και απλά τα προϊόντα και υπηρεσίες είναι ακριβότερα από ό,τι θα ήταν αν η κρατική μηχανή ήταν διαφορετική. Και όσο βέβαια και τα δυο χωριά έχουν την ίδια διοικητική λειτουργία, οι σχέσεις μεταξύ τους είναι ίδιες.
Ας πούμε όμως ότι σε κάποια φάση το χωριό Β αποφασίζει να κάνει ορισμένες αλλαγές. Αποφασίζει λοιπόν να ρίξει λίγο τους φόρους, να απελευθερώσει λίγο την αγορά από τις γραφειοκρατικές διαδικασίες και γενικά να προβεί σε ενέργειες τέτοιες που απελευθερώνουν τη δημιουργικότητα και την επιχειρηματικότητα της οικονομίας και τη δημιουργικότητα του ατόμου.
Ξαφνικά λοιπόν και από το πουθενά, το χωριό Β αρχίζει και παράγει προϊόντα και υπηρεσίες σε μικρότερο κόστος από το χωριό Α. Ξαφνικά, και επειδή έπεσαν λίγο οι τιμές στο χωριό Β, το χωριό Α μπορεί και αγοράζει περισσότερα προϊόντα και υπηρεσίες από το Β. Και ξαφνικά, το χωριό Β πουλά πιο πολλά προϊόντα και υπηρεσίες στο χωριό Α από ό,τι πριν. Με λίγα λόγια, το χωριό Β έχει εμπορικό πλεόνασμα με το χωριό Α.
Στο χωριό Β όμως ξαφνικά διαδραματίζεται και κάτι ακόμα. Επειδή όπως είπαμε το κόστος παραγωγής έχει πέσει λίγο, κάποιοι εκεί σκέφτονται ότι θα ήταν εύκολο να παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες που πριν εισάγανε. Λογική απόφαση αφού το κόστος είναι μικρότερο. Αρχίζουν λοιπόν ορισμένοι και παράγουν παπούτσια. Παπούτσια που λίγο πριν εισήγαγαν από το χωριό Α. Ξαφνικά το εμπορικό πλεόνασμα του χωριού Β μεγαλώνει. Διότι όχι μόνο εισάγουν λιγότερα παπούτσια από πριν, αλλά κατάφεραν να πουλήσουν λίγα και στο χωριό Α.
Τώρα στο χωριό Α υπήρχαν 4 εργοστάσια που παρήγαν παπούτσια. Ξαφνικά όμως το ένα κλείνει διότι τα παπούτσια του δεν πουλάνε πλέον. Αφενός διότι κυκλοφορούν στην αγορά παπούτσια από το χωριό Β και αφετέρου διότι οι τιμές που πουλά είναι πιο ακριβές από τα αντίστοιχα προϊόντα του χωριού Β. Έτσι λοιπόν στο χωριό Α ξαφνικά υπάρχει και λίγη ανεργία. Κάτι που δεν υπήρχε ποτέ στο παρελθόν.
Τώρα στο χωριό Β αρχίζει μια ευημερία που δεν υπήρχε πριν. Ξαφνικά οι μισθοί αυξήθηκαν διότι η μεγάλη κινητικότητα στον επιχειρηματικό τομέα λόγω επενδύσεων έκαναν επιτακτική την ανάγκη για περισσότερο εργατικό δυναμικό. Περισσότερο εργατικό δυναμικό όμως δεν υπάρχει. Έτσι ανέβηκαν οι μισθοί διότι ότι οι επιχειρήσεις ξαφνικά έπρεπε να ανταγωνιστούν μεταξύ τους για αυτό το περιορισμένο εργατικό δυναμικό.
Στο χωριό Β όμως ξαφνικά εμφανίστηκε και ένα άλλο φαινόμενο. Λόγω του εμπορικού πλεονάσματος με το χωριό Α, και λόγω του ότι οι τιμές σε πολλά προϊόντα έπεσαν, οι κάτοικοι του χωριού Β ξαφνικά αύξησαν κατά πολύ το βιοτικό τους επίπεδο. Από την μια οι τιμές των προϊόντων έπεσαν λίγο και από την άλλη οι μισθοί αυξήθηκαν.
Στο μεταξύ όμως στο χωριό Α έχουμε τα αντίθετα φαινόμενα. Λόγω της μικρής ανεργίας οι κάτοικοι εκεί έχουν λιγότερα διαθέσιμα χρήματα. Λόγω του ότι οι τιμές είναι ακριβότερες από το χωριό Β, η αγοραστική δύναμη του χωριού Α είναι σαφώς μικρότερη από αυτή του χωριού Β.
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα. Οι κάτοικοι του χωριού Α στην κυριολεξία γίνονται πιο φτωχοί. Το εμπορικό έλλειμμα με το χωριό Β εξορισμού μεταφέρει χρήμα σταδιακά από το χωριό Α στο χωριό Β. Και όσο διατηρείται αυτό το έλλειμμα, οι κάτοικοι του χωριού Β γίνονται όλο και πιο πλούσιο και οι κάτοικοι του Α όλο και πιο φτωχοί.
Σε κάποια φάση στο μέλλον, αν δεν αλλάξει κάτι στο χωριό Α, κυριολεκτικά δεν θα έχουν λεφτά να αγοράσουν προϊόντα ούτε μεταξύ τους αλλά ούτε και με το χωριό Β. Η κατάσταση θα χειροτερεύει συνεχώς όσο το χωριό Α δεν αντιγράφει αυτά που έκανε το χωριό Β. Στο τέλος λόγω της ανεργίας, οι κάτοικοι του χωριού Α μετανάστευσαν στο χωριό Β για να ζήσουν και η συνολική οικονομία του χωριού Α συρρικνώθηκε σημαντικά.
Νομίζω ότι αντιλαμβάνεστε που την πάω την δουλειά. Το χωριό Α είναι η Ελλάδα και το Β ο υπόλοιπος κόσμος. Όσο η Ελλάδα δεν αλλάζει και δεν αναδιοργανώνεται, τόσο η κατάσταση θα επιδεινώνεται. Μην κοιτάτε πιο μακριά από την Βουλή των Ελλήνων για να ρίξετε το φταίξιμο για την τραγική κατάσταση της χώρας και της οικονομίας. Το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών στη χώρα μας υποδουλώνει την κατάσταση του χωριού Α. Όσο αυτή η κατάσταση συνεχίζεται τόσο θα χάνουμε σε ανταγωνιστικότητα, θα πέφτει το βιοτικό επίπεδο και κυριολεκτικά θα γινόμαστε πιο φτωχοί.
Στο παρελθόν η Ελλάδα είχε το κόλπο της δραχμής για να αναπληρώνει την χαμένη ανταγωνιστικότητα. Η δραχμή απλά έπεφτε αιωνίως έναντι των πάντων και τα μπαλώναμε τα πράγματα. Έτσι τα προβλήματα του συστήματος τα πλήρωνε η μεσαία τάξη, βλέποντας συνεχώς τα εισαγόμενα προϊόντα να αυξάνονται, τη στιγμή μάλιστα που σε πολλές άλλες οικονομίες έπεφταν.
Όλα τα αναπτυξιακά νομοσχέδια και επιδοτούμενα προγράμματα δεν έχουν κάνει και δεν θα κάνουν τίποτα. Οι μόνοι που ενδιαφέρονται για αυτά τα νομοσχέδια είναι οι αεριτζήδες και η διεφθαρμένη επιχειρηματική τάξη που, αιωνίως έχει βρει τον τρόπο να οικονομάει από αυτά τα τερτίπια.
Κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα επενδύσει λεφτά με γνώμονα αυτά τα καραγκιοζιλίκια που βλέπουν τα μάτια μας κατά καιρούς. Σαν αποτέλεσμα λοιπόν, οι μόνοι που επενδύουν λεφτά είναι αυτοί που είναι στην κλίκα, αυτοί που θα δώσουν για να πάρουν και αυτοί που έχουν κάποιο κρατικό συμβόλαιο στην τσέπη τους. Κανένας δεν αναλαμβάνει τον ρίσκο μιας επένδυσης στην Ελλάδα. Κανείς δεν κάνει κάτι αν δεν είναι εξασφαλισμένος. Και εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα. Κανείς δεν αναλαμβάνει ρίσκο!
Η κατάληξη είναι ότι αν δεν αλλάξει κάτι πολύ σύντομα, τα πράγματα απλά θα χειροτερεύουν. Μέχρι που και πόσο θα αντέξουμε δεν έχω ιδέα. Για αυτό όμως που είμαι σίγουρος είναι ότι η χώρα απλά θα γίνεται πιο φτωχή. Και βέβαια αυτό χρηματιστηριακά σημαίνει και εταιρείες με φτωχή αποτίμηση.
Γιώργος Καισάριος
Φίλε Καισάριε,
μας έκανες απο δυο χωριά χωριάτες αλλά πολύ καλά έκανες…
Το κακό είναι ότι στο Ελλάδα (προφέρεται Ελάντα…) κανείς δεν χαμπαρίζει ακόμα…
Αυτή είναι η τραγωδία μας… ότι κανείς δεν χαμπαρίζει ακόμα…
Eδώ ακόμα το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ ομιλούν για αυξήσεις μισθών…
Ποιός επιτέλους θα τους αποκαλέσει συλλήβδην ηλίθιους;
Ποιος θα τους το βροντοφωνάξει στη Βουλή των Ελλήνων.
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΝΑΦΩΝΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΤΙ ΟΠΟΙΟΣ ΣΥΖΗΤΑ ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ Η ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΑ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΧΡΙΖΕΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΒΛΕΨΗΣ;
Το κακό είναι ότι το τελευταίο βόλι που μας έμεινε, το ΕΣΠΑ, θα το σπαταλήσουμε σε ανόητα εκπαιδευτικά προγράμματα (του κώλου!)
Μόλις χθες είδα διαφήμιση (άκουσον–άκουσον) για το επιμορφωτικό πρόγραμμα του τρίτου Κ.Π.Σ. της περιόδου 2002 – 2006 δηλαδή.
Αναρωτιέμαι εάν είναι στα καλά τους αυτοί οι ανθρώποι.
Υπάρχει ένας εισαγγελέας να ζητήσει το λόγο απο τον ηλίθιο κρατικό υπάλληλο που υπέγραψε τη δαπάνη για την διαφήμιση ενός περασμένου γεγονότος;
Κύριε Εισαγγελέα, μήπως κοιμάστε;
Σας περιμένει δουλειά…
Πολυ σωστη αναλυση. Χωρίς αμφιβολία, οι μεγάλες αλήθειες στα οικονομικά γίνονται κατανοητές μόνο μέσα από απλουστευμένες περιγραφές όπως οι δική σας.
Δυστυχώς στα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ δεν μιλάνε ποτέ έτσι, με απλά λόγια, να μπορέσει ο κόσμος να καταλάβει τι γίνεται. Κρύβουν την υλική πραγματικότητα πίσω από το χρηματικό πέπλο, μιλώντας για επιτόκια, ρευστότητα κτλ. Λες και όσο κολπάκια να κάνουν οι δικηγόροι πολιτικοί και οι κεντρικοί τραπεζίτες θα καταφέρουν ποτέ να κάνουν την Ελλάδα λιγότερο ψτωχή χώρα.
Και μιας και μιλάνε όλοι αυτόν τον καιρό για την ‘τόνωση της κατανάλωσης’ ως γιατρικό στην ύφεση, να σας πω κι εγώ την δική μου αγαπημενη ιστοριούλα. Φανταστείτε μερικούς πρωτόγονους ψαράδες σε ένα ερημονήσι που επειδή δεν έχουν κανένα άλλο μέσο πιάνουν ψάρια με τα γυμνά τους χέρια. Καταφέρνουν λοιπόν έτσι να πιάνουν 3 ψάρια την μέρα, τα τρώνε όλα και δεν μένει τίποτα. Μια μέρα όμως ένας πιο φρόνιμος ψαράς αποφασίζει να αρχίσει να τρώει 2 ψάρια τη μέρα, διατηρεί το περισσευούμενο ψάρι στην άκρη και μετά από λίγες μέρες έχει φυλάξει (αποταμιεύσει) αρκετά ώστε να μπορέσει να σταματήσει το ψάρεμα για λίγες μέρες και να τις αφιερώσει στην κατασκευή ενός καλαμιού. Μετά από λίγες μέρες,πάνω που τελειώνουν τα έτοιμα ψάρια, το καλάμι είναι έτοιμο και ο ψαράς τώρα πιάνει 10 ψάρια τη μέρα. Αν τώρα αρχίσει να τα τρώει όλα και γίνει χοντρός, οι άλλοι κάτοικοι του νησιού δεν κερδίζουν τίποτα. Αν όμως συνεχίσει τον περιορισμό της κατανάλωσης μπορεί μετά από λίγο καιρό να αρχίσει να δανείζει τα έτοιμα ψάρια και στους άλλους φτωχούς ψαράδες ώστε να μπορέσουν κι αυτοί να τα επενδύσουν ώστε να φτιάξουν το δικό τους καλάμι. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα η παραγωγή θα πολλαπλασιαστει. Αν πάλι τα δανείσει στους άλλους ψαράδες ώστε να μπορούν αυτοί να τεμπελιάσουν απλά για λίγες μέρες περνώντας το χρόνο τους στην παραλία, το νησί συνολικά δεν έχει κερδίσει τίποτα,διότι μόλις τελειώσουν τα έτοιμα οι τεπέληδες ψαράδες θα ψαρεύουν ακόμα με τα χέρια.
Τώρα κάντε rewind μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια και πηγαίντε στον πρωτόγονο σπηλαιάνθρωπο που αντι να φάει όλη την αντιλόπη μεμιάς, έκανε κράτει, την έφαγε σταδιακά, και μπόρεσε στο μεταξύ να φτιάξει τα πρώτα πρωτόγονα εργαλεία του. Φανταστείτε τον Bernanke να του φωνάζει ‘ΜΗ! ΦΑΤΗΝ ΟΛΗ ΤΩΡΑ! ΦΑΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ!’. Θα ζούσαμε ακόμα στις σπηλιές.
Παρακαλώ τον διαχειριστή
να κόψει τα μηνύματα που εμφανίζονται με το όνομά μου πλην του πρώτου διοτι το σύστημα κόλλησε και τα έστειλε με καθυστέρηση 6 φορες!!!
Κρίμα στους μεγάλους πολιτικούς οικονομολόγους , έλληνες και ξένους, που με πτυχία από δω μέχρι τη Νάπολη, δεν έχουν καταφέρει το παραμικρό. Δεν ξέρουν τι συμβαίνει και σαφώς δεν ξέρουν τι να κάνουν , και ούτε πρόκειται ν;α κάνουν κάτι γιατί δεν τους ενδιαφέρει να βγάλουν αυτοί το φίδι απο την τρύπα. Αποδείχτηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων , κατώτεροι και από τον περιπτερά στην πλατεία ή τον εργάτη στο ναυπηγείο.
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΝΑΦΩΝΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΤΙ ΟΠΟΙΟΣ ΣΥΖΗΤΑ ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ Η ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΑ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΧΡΙΖΕΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΒΛΕΨΗΣ;
Δεν ξέρω ποιος θα το κάνει, αλλά σίγουρα ο φανατισμός και ο δογματισμός σας χρήζουν ψυχιατρικής επίβλεψης.
@Sanctuary (Μαρτίου 30th, 2009 2:29 πμ )
Αγαπητέ ανώνυμε,
Την ευγενική φιλοφρόνησή σου οι τρόποι αγωγής μου δεν μου επιτρέπουν να μην την ανταποδώσω στα ίσια και εις διπλούν λόγω της ανυμποριἀς σου να διακρίνεις το ρητορικό ευφύιμα…
Θα πρέπει να σου επιστρέψω την φιλοφρόνηση για ένα ακόμα λόγο…
Το να υβρίζεις χωρίς να καταθέτεις άποψη υπό το σκότος της κουκουλοφορίας και αποδεχόμενος την ενέργειά σου ως δημοκρατική, διαμορφώνει κινδύνους για την ίδια τη σύσταση και τις καλοπροαίρετες ανοχές της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας…
Για να είμαι ειλικρινής με τέτοιες οι φιλοφρονήσεις, τρεις έναντι μιας, δεν τα πήγες καθόλου άσχημα…
Και εις ανώτερα!!!
Κε Μπαζιωτόπουλε τα μαθήματα δημοκρατίας μπορείτε να τα κάνετε άφοβα, για να ξορκίσετε τα φαντάσματα της κουκουλοφορίας που σας κατατρέχουν. Όμως χαρακτηρίσατε “ηλίθιους”, “ψυχικά διαταραγμένους” και “χρήζοντες ψυχιατρικής επίβλεψης” άτομα που δεν γνωρίζετε και τα οποία είναι ίσως πολύ περισσότερα απ’ ότι φαντάζεστε και γι’αυτό ίσως αντιφάσκετε. Μπορείτε λοιπόν να πάτε στην Ομόνοια ή στο Σύνταγμα να διατυμπανίσετε δημόσια αυτή τη θέση, για να βγείτε -έστω και μέσω της αρνητικής δημοσιότητας- από το περιθώριο που σας έχουν καταδικάσει η εμπάθεια και ο φανατισμός σας. Διότι εκεί θα αντιμετωπίσετε ανθρώπους του μόχθου, της δουλειάς, τους νέους των 500-700 ευρώ (καμία σχέση με τη G700…), δηλαδή αληθινούς ανθρώπους και όχι την οθόνη του υπολογιστή σας.
@Sanctuary
Αν θες να μάθεις γιατί οι μισθοί είναι τόσο χαμηλοί στην Ελλάδα, παρακαλώ διάβασε αυτό (και μπες και στο email list αν θέλεις):
http://www.market-talk.net/index.php/essay/article/5704
Προς το e-rooster … αν θέλετε ανεβάστε και αυτό το άρθρο στο site.
Έχεις δίκιο να παραπονιέσαι και να είσαι εξαγριωμένος με την κατάσταση των χαμηλών μισθών, αλλά σε αυτό δεν φταίει η αγορά. Φταίει το Ελληνικό κράτος και οι πολιτικές των κυβερνώντων τα τελευταία 30 χρόνια και κανένας άλλος.
Προσωπικά είμαι μαζί σου στην αγανάκτηση, αλλά όχι μαζί σου στη φιλοσοφία. Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό σε αυτή τη χώρα ότι οι αριστερίζουσες πολιτικές και νοοτροπίες δεν βοήθησαν την μεσαία τάξη να δει χαΐρι σε κανένα κράτος του κόσμου. Αν δεν αλλάξουμε φιλέ μου μυαλά, είμαστε χαμένοι.
Και αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η μείωση του δημοσίου τομέα, η ενδυνάμωση των θεσμών, η πυγμή του νόμου και πάνω από όλα η ενδυνάμωση της ισχύς των συμβολαίων.
Μόνο με την ελεύθερη οικονομία και τους νομούς της αγοράς μπορούμε να πάμε μπροστά.
Και για να προλάβω, στην Ελλάδα δεν έχουμε:
• Ελεύθερη αγορά
• Ελεύθερη οικονομία
• Φιλελεύθερη φιλοσοφία
• Και σίγουρα δεν έχουμε δικαιοσύνη και την πυγμή του νόμου
@Sanctuary ( Μαρτίου 31st, 2009 2:29 πμ )
Για να είμαι ειλικρινής βλέπω ότι παραφράζετε και παρερμηνεύετε…
Αναρωτήθηκα και το επαναλαμβάνω εδώ, που βρισκεται ο γενναίος άνδρας στη Βουλή που θα αναφωνήσει «ΟΤΙ ΟΠΟΙΟΣ ΣΥΖΗΤΑ ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ Η ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΑ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΧΡΙΖΕΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΒΛΕΨΗΣ;»
Αν διαβάσατε τι πρότεινε στον πρωθυπουργό ο οικονομικός του σύμβουλος κύριος Φιλιππίδης, θα είδατε ότι πρότεινε μείωση των μισθών αντι για απλό πάγωμα που αναφέρω εγώ.
Όπως βλέπετε η λογική μου στηρίζεται σε μελέτη της τρέχουσας κατάστασης και οχι σε πολιτικαντισμό και αερολογίες όπως κάνουν άλλοι.
Επιπλέον η μετατόπιση των δαπανών θα πρἐπει να γίνει σε τομείς με αναπτυξιακή προοπτική και μόνο για να διατηρηθεί το συνολικό εισόδημα και να μην υπάρξει δημοσιονομική κατάρρευση λόγω περιορισμού και των φόρων…
Συμπερασματικά ισχύει αυτό που είπα παραπάνω διότι έλλειψη κατανόησης του τι συμβαίνει σήμερα απο πολιτικούς άνδρες αντιμετωπίζεται μόνο με ψυχιατρική υποστήριξη.
Η λογική έχει στερέψει απο τα άτομα που ζητούν αυξήσεις εν μεσω καταιγίδας…
Όσον αφορά τη λογική επιχειρηματολογία του Καισάριου, στο παρατιθέμενο άθρο, θα πω οτι πέρα απο το 94% σε σχέση με το κοινοτικό κόστος του μέσου εργαζόμενου, στην Ελλάδα έχουμε και πολυ χαμηλότερη παραγωγικότητα.
Αν αυτά συνδυαστούν το αποτέλεσμα είναι προφανές…
Επιπλέον οι λόγοι του πανάκριβου ΙΚΑ είναι η μη καταβολή του ΙΚΑ.
Οταν παίρνεις τα μισά διπλασιάζεις το τίμημα όπως κάνουν οι μαγαζάτορες στις Ελληνικές Μπουτίκ και σκοτώνουν το εμπόριο…
Το κράτος επιπλέον δανείζεται (δανειζόταν) απο το ΙΚΑ ποικιλοτρόπως στο παρελθόν… (Δανεικά και αγύριστα ήταν…) μειώνοντας τα αποθεματικά του.
Το δημογραφικό είναι ακόμα ένας λόγος…
Άρα καλά λεει ο Καισάριος αλλά τώρα έχουμε κρίση και χρειαζόμαστε αμεσότητα… μέτρα που αφορούν το σήμερα και το αύριο…
Για το μεθαύριο θα χρειαστεί ριζική ανατροπή… ακόμα και πολιτειακή…
Στους πολέμους δεν μοιράζεις κουφέτα…
Δυστυχώς μοιράζεις σφαίρες… (με την έννοια των άτεγκτων και χωρίς συναίσθημα αλλαγών…)
Κύριοι Καισάριε και Μπαζιωτόπουλε,
προφανώς δεν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια σύγκλισης μεταξύ των απόψεών μας, καθώς χαρακτηρίζονται από πολύ διαφορετική πολιτική φιλοσοφία. Η δική σας φιλοσοφία θέτει στο απυρόβλητο τα υπερκέρδη και τα προνόμια της μειονότητας της κεφαλαιοκρατίας και βαυκαλίζεται ότι με το “μεγάλωμα της πίτας” θα φάνε όλοι από περισσότερο.
Αυταπάτη ή σκόπιμη διαστρέβλωση. Η ιστορική εμπειρία των τελευταίων 200 ετών δείχνει ότι η “πίτα” μεγαλώνει διαρκώς, το ίδιο και ο παγκόσμιος πλούτος, αλλά η κατανομή εξακολουθεί να παραμένει εξαιρετικά άνιση. “Μεγαλύτερη πίτα” σημαίνει μέσω των μηχανισμών που ευαγγελίζεσθε δυστυχώς ακόμη μεγαλύτερα κομμάτια για την κεφαλαιοκρατική ελίτ και κάποια περισσότερα ψίχουλα για τους υπολοίπους. Και αυτά σε περιόδους “άνθησης”, την οποία νομοτελειακά διαδέχεται μία ύφεση έως κρίση, που συμπιέζει ασφυκτικά τα μεσαία και κατώτερα στρώματα, τα οποία καλούνται να επωμισθούν τα αδιέξοδα της ασύμμετρης/άναρχης ανάπτυξης και της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Όλα αυτά δυστυχώς δεν είναι θεωρητικά κατασκευάσματα, αλλά ιστορική πραγματικότητα που βιώνουμε για άλλη μία φορά ακόμη και σήμερα.
Το ότι έχουμε ένα διεφθαρμένο και αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Ωστόσο φροντίζει ώστε το μεγάλο κεφάλαιο να θησαυρίζει με το να αυθαιρετεί, να παρανομεί και να μετακυλίει τις ζημίες του στο κοινωνικό σύνολο. Στα πρότυπα των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, εν γενει… Αυτό στο οποίο διαφέρει από τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες είναι η υδροκέφαλη, γραφειοκρατική δομή του και η βαθιά του διαφθορά. Και πάλι όμως δεν θα μπορούσε, ακόμη και στην εντελώς αντίθετη περίπτωση, να αναιρέσει τη νοσηρή φύση του κεφαλαιοκρατικού συστήματος.
Αντί λοιπόν να επαναλαμβάνετε μονότονα ευαγγέλια που έχουν οδηγήσει σε οικονομικές κρίσεις και κοινωνική παθογένεια, θα ήταν πιο επίκαιρο να επεξεργαστείτε τρόπους για μία οικονομική διαχείριση πλουραλιστικότερη και διαφανέστερη, λιγότερο κερδοσκοπική και υδροκέφαλη και περισσότερο ανθρωποκεντρική. Με πραγματική συμμετοχή όλων στην παραγωγή και με βάση τη συνεργασία και όχι τον ανταγωνισμό… Οι θεωρητικές σας αρχές όμως δεν σας το επιτρέπουν, διότι θα πρέπει να ανασκευαστούν. Και δεν είστε πρόθυμοι να το κάνετε.
Συμφωνούμε λοιπόν ότι διαφωνούμε. Αν βέβαια ο κος Μπαζιωτόπουλος δεν είχε ξεκινήσει την κουβέντα με τόσο δογματικά και αφοριστικά σχόλια, δεν θα είχα μπει στη διαδικασία να δώσω τροφή σε ένα διάλογο που έχει λάβει χώρα σε αυτό το σάιτ πλείστες φορές, με απλά διαφορετική μορφή κάθε φορά.
(Kαισάριος:……Και αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η μείωση του δημοσίου τομέα, η ενδυνάμωση των θεσμών, η πυγμή του νόμου και πάνω από όλα η ενδυνάμωση της ισχύς των συμβολαίων.)
Αυτό προσπάθησαν να κάνουν γύρω στο 1967 ,πολλά χρόνια πρίν γεννηθώ. Το έκαναν όμως με την βία των όπλων, πράγμα που ήταν καταδικασμένο να αποτύχει.
Οπως είπε και ένας δημοσιογράφος προχτες στο δελτίο, “σήμερα χρειαζόμαστε μια πολιτική χούντα, όχι στρατιωτική”
“Υπάρχει ένας εισαγγελέας να ζητήσει το λόγο απο τον ηλίθιο κρατικό υπάλληλο που υπέγραψε τη δαπάνη για την διαφήμιση ενός περασμένου γεγονότος;”
Μήπως αγαπητέ κ. Μπαζιωτόπουλε δεν φταίει ο ηλίθιος κρατικός υπάλληλος που υπέγραψε (ή εξαναγκάστηκε να υπογράψει) αλλά ο προιστάμενός του πολιτικός παράγοντας που έβαλε το δαχτυλάκι του στο μέλι του ΕΣΠΑ σε συνεργασία με τον διαφημιστή της αρεσκείας του ? Δεν γνωρίζω για το θέμα, αλλά συνήθως η ύπαρξη άνομων παρασκηνιακών οικονομικών συμφερόντων εξηγεί και τις πιο “ηλίθιες’ αποφάσεις στο ελληνικό κράτος.
Το άρθρο είναι πολύ καλό, αναδεικνύει μεταξύ άλλων και το πρόβλημα της κρατικοδίαιτης, άνευ ρίσκου, ελληνικής “επιχειρηματικότητας”.
@Sanctuary,
Νομίζω δεν έχετε καταλάβει ακόμα οτι το σύστημα στο οποίο ζούμε τα τελευταία 200 χρόνια ΔΕΝ είναι η ελεύθερη αγορά. Αυτό το λάθος το κάνουν όλοι οι αριστεροί που δε φρόντισαν να διαβάζουν Μακροοικονομία και δε φρόντισαν να είναι αρκετά παρατηρητικοί ώστε να καταλαβαίνουν ποιά ή σχέση ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο κεφάλαιο, ποιά η σχέση του νόμου με την οικονομία, πως συνδέεται η κρατική βία και ο παρεμβατισμός με το κεφάλαιο κλπ.
Το σύστημα στο οποίο ζούμε, στην Ελλάδα, στη “φιλελεύθερη” (έτσι σας βολεύει να τη λέτε;) Αμερική, στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο είναι μάλλον “Crony Capitalism” που δεν έχει καμία μα KAMIA σχέση με την ελεύθερη αγορά την οποία υποστηρίζει ο κ. Καισάριος και ο κ. Μπαζιωτόπουλος (και εγώ).
Είναι πολύ κρίμα που αρκετοί από εμάς κερδίζουν μόνο 700 ευρώ. Αλλά για αυτό σίγουρα δε φταίει η ελεύθερη αγορά. Ελεύθερη αγορά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.
Κατά σύμπτωση έριξα μια ματιά και θυμήθηκα τον ….ricardo !
Αν θέλετε μπορείτε να ενημερωθείτε και θα με ενδιέφερε η γνώμη σας για
τα εγκληματικά ποδοπατημένα απο τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τα ….εξειδικευμένα
στελέχη της μεγάλης φαγοποτο ληστείας των …αντίστοιχων κονδυλίων, τα οποία
υποτίθεται ότι έπρεπε να τα χρησημοποιήσουμε για την αξιοποίηση και εκμετάλλευση των
δικών μας ….συγκριτικών πλεονεκτημάτων !
όρα theory of the comparativ cost advandages …./ David Ricardo
Καταρχάς, πολύ όμορφο το παράδειγμα σας κύριε Καισάριε αλλά με τις πενιχρές γνώσεις μου πάνω στα οικονομικά θα ήθελα να το σχολιάσω λίγο. Το παράδειγμα σας αναφέρεται σε δυο χωριά, το χωριό Α και το χωριό Β που βρίσκονται κάπου στην ορεινή Ελλάδα. Τα δυο αυτά χωριά, όπως αναφέρετε χαρακτηριστικά είναι αποκομμένα από τον υπόλοιπο κόσμο και εξαρτώνται το ένα από το άλλο για όλες τις βασικές τους ανάγκες. Μετά, αναλύετε την φιλοσοφία σας πάνω στα προαναφερθέντα δεδομένα, η οποία ομολογουμένος υπό αυτό το οικονομικό περιβάλλον, φαίνεται σωστή. Όμως, ένα βασικό λάθος στην περίτεχνη κατά τα άλλα ανάλυση σας (το οποίο κατά την άποψη μου και συμφωνά με το μορφωτικό σας επίπεδο δεν είναι καθόλου τυχαίο) είναι το εξής: σε καμιά περίπτωση δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις ως μεταφορά, αυτό το οικονομικό περιβάλλον με το αντίστοιχο της Ελλάδας έναντι του υπολοίπου κόσμου. Και αυτό διότι στα οικονομικά δεν υπάρχει η έννοια «χωρίς βλάβη γενικότητας». Σε έναν ιδεατό κόσμο ίσως το μοντέλο σας να λειτουργούσε αποτελεσματικά αλλά οι πραγματικές συνθήκες είναι λίγο διαφορετικές. Τα χωριά αυτά του μοντέλου σας προφανώς είναι μικρά και απομονωμένα. Όμως, το χωριό Β στην πραγματικότητα (υπόλοιπος κόσμος) είναι πολύ μεγάλος και διαφορετικό σε σχέση με το χωριό Α (Ελλάδα). Ο υπόλοιπος κόσμος λοιπόν έχει τρομερούς οικονομικούς δεσμούς μεταξύ του στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης αγοράς. Το μικρό χωριό Α με οποιαδήποτε εξειδίκευση της παραγωγικότητα του δυστυχώς δεν μπορεί να πετύχει σχεδόν τίποτα απέναντι στο τεράστιο χωριό το οποίο ονομάζεται υπόλοιπος κόσμος. Γιατί πολύ απλά σε οποιαδήποτε περίπτωση η αντίδραση θα είναι πόλεμος τιμών (Κίνα, Αμερική) έχοντας συγκριτικό πλεονέκτημα (game theory) και η οικονομία σου αυτόματα έχει καταρρεύσει. Μην ξεχνάμε ότι ο υπόλοιπος κόσμος αποτελείτε από πολλές μεγάλες χώρες με εξειδικευμένους τομείς παραγωγής. Η οικονομική κρίση ξεκίνησε στην πραγματικότητα από το γεγονός ότι υπήρχε μεν παραγωγικότητα αλλά δεν υπήρχαν άνθρωποι για να καταναλώσουν αυτά τα αγαθά. Δυστυχώς, ο λαός στα πλαίσια της αύξησης της παραγωγικότητας έγινε ακόμα πιο φτωχός και δεν είχε (ούτε έχει) πλέον τα απαιτούμενα χρήματα για να καταναλώσει. Οπότε, όπως γίνεται αντιληπτό πρόκειται για φαύλο κύκλο. Το χωριό Α, παρά τα κακώς κείμενα, λειτουργούσε τόσα χρονιά γιατί υπήρχε κατανάλωση. Σήμερα έπαψε να λειτουργεί και ο λόγος είναι αντιληπτός, πιστεύω. Υπολογίζεται πριν από την κρίση ότι περίπου το ένα τέταρτο του ελληνικού πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας(όσο για σήμερα, δεν το συζητώ). Ποιος είναι ο λόγος; Όσο για το μοντέλο του κυρίου Αντώνης Βακ με τους ψαράδες απλά δεν θα μπω στον κόπο να το σχολιάσω.
Με εκτίμηση
Γιανναράκης Παναγιώτης
(BSc in Economics)
(MSc in Economics-Econometrics)
Δυστυχώς οι πενιχρές μου γνώσεις πάνω στα οικονομετρικά δεν με βοηθούν να κατανοήσω τις αναλύσεις σας γύρω από κάποιο μοντέλο που θέλατε λίγο να σχολιάσετε βασιζόμενοι στις πενιχρές σας γνώσεις πάνω στα …..οικονομικά.
Βέβαια εδώ ο κόσμος καίγεται και εμείς ….ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΜΕ ΜΕΤ ΕΥΤΕΛΕΙΑΣ !
ΙΣΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ….ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟ ΜΑΣ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΥΜΕ
σαν χώρα και όχι άλλες ………καινοτομίες που λένε ότι ΘΑ αξιοποιήσουμε, εφαρμόζοντας
οικονομετρικά μοντέλα της εποχής της Αλβανίας του Χότζα και της πρώην Γιουγκοσλαβίας !
Αλλά βέβαια δεν ξεχνιούνται αυτά , αφού αυτά είχαμε μάθει τότε, ΑΤΑ , Τεκμήρια, Προστατευτισμούς και
κάθε είδους χειραγώγησης και παρεμβάσεων !
Ολα αυτά βέβαια όχι μόνο με στόχο την (αν) ισόρροπη αειφόρο ανάπτυξη του ….χωριού χωρίς αποχέτευση,
αλλά πολύ περισσότερο για …δικαιότερη κατανομή του εισοδήματος ( των εχόντων και κατεχόντων ? ) και
την εξυπηρέτηση του κακόμοιρου και παραξηγημένου ……Δημόσιου Συμφέροντος των κρατικοδίαιτων τρωκτικών και πιράνχας !
Φιλικά
K.Frangos
Κύριε Frangos
Δυστυχώς, αν γνωρίζατε λίγο οικονομικά και είχατε διαβάσει λίγο μαρξιστική ανάλυση πριν σχολιάσετε ένα κείμενο το οποίο αφοριστικά το κρίνετε επειδή αντικρούει τις αρχές σας, θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι η μαρξιστική θεωρία δεν αποδέχεται τα οικονομετρικά μοντέλα τα οποία σπουδάζω. Η οικονομετρία είναι αποδέκτη και εφαρμόσιμη μονό στο ισχύον σύστημα. Οπότε, πράγματι έχετε πενιχρές γνώσεις πάνω στα οικονομετρικά γιατί είναι ένας τομέας πολύ εξειδικευμένος πάνω στην οικονομική ανάλυση και δε μπορώ να σας κατηγορήσω για αυτό (είναι στοχευμένο ότι ανέφερα τις σπουδές μου Κύριε Frangos γιατί περίμενα τέτοια αντίδραση). Και αυτό το τονίζω για να στηρίξω το γεγονός ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρότεινα να εφαρμοστούν πολιτικές του Χότζα και της πρώην Γιουγκοσλαβίας όπως αναφέρετε χαρακτηριστικά στο κείμενο σας. Λύστε μου όμως μια μικρή απορία. Εσείς, σε πιο σημείο το αντιληφθήκατε αυτό; Μήπως υπάρχει μια μικρή έλλειψη αντικειμενικότητας στο σχόλιο σας. Το αντιπαρέρχομαι λοιπόν και συνεχίζω.
Επειδή, χρησιμοποιήσατε ιστορικά παραδείγματα στην ανάλυση σας, εγώ θα γυρίσω το χρόνο πίσω αλλά μονό ένα χρόνο περίπου. Σε ποια χωρά εφαρμοστήκαν οι αρχές του φιλελευθερισμού σε σχεδόν βέλτιστο βαθμό (Adam Smith “laissez-faire”); Αυτή είναι οι ΗΠΑ, η οποία σε καιρό οικονομικής κρίσης ποια ήταν η πρόταση της; Να στηρίξει τις υπό κατάρρευση τράπεζες της είτε με κρατικές ενισχύσεις, είτε ακόμα και να τις εξαγοράσει. Κανονικά θα έπρεπε συμφωνά με αυτές τις αρχές να τις αφήσει να καταρρεύσουν. Αυτό άραγε πως ονομάζετε; Κρατικός παρεμβατισμός που τόσο πολύ φαίνεται να απεχθάνεστε συμφωνά με το κείμενο σας. Μήπως κάτι σημαίνει αυτό; Όταν κύριε Frangos στην ουσία του ο ανταγωνισμός δεν λειτουργεί λόγω της μη ύπαρξης τελείου ανταγωνισμού (χρησιμοποιώ καταχρηστικά τον ορό γιατί στα οικονομικά ποτέ δεν έχει επιτευχθεί) αλλά υπάρχουν σε κάθε τομείς της οικονομίας μικρά και πολύ ισχυρά ολιγοπώλια τα οποία καθορίζουν τις τιμές (και τις κυβερνήσεις αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα) μέσω συμφωνιών (θεωρία καρτέλ) τότε το σύστημα δυσλειτουργεί. Οπότε ναι, θα φιλοσοφήσουμε αλλά όχι μετ’ευτελείας. Όταν στην πραγματικότητα, δυσλειτουργεί η ελεύθερη οικονομία και δεν εννοώ μονό στα στενά ελληνικά πλαίσια (γιατί η δική μας οικονομία χρήζει περαιτέρω ανάλυσης) τότε κάτι πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να υπάρξει κρατική παρέμβαση για να σπάσουν όλα αυτά τα ολιγοπώλια και οι τιμές να επανέλθουν σε κανονικά επίπεδα. Έτσι θα αυξηθεί η κατανάλωση και θα αρχίσει να λειτουργεί ξανά η οικονομία. Η κατανάλωση κύριε Frangos δεν τονώνετε μονό με αναδιανομή του εισοδήματος που τόσο φαίνεται ότι φοβάστε. Μπορεί να λειτουργήσει με ρηξικέλευθες για εσάς θεωρίες αλλά τόσο, μα τόσο εφαρμόσιμες και αποτελεσματικές. Όμως, για να μην γίνομαι κουραστικός για να στηρίξω τις απόψεις μου, θα χρησιμοποιήσω άλλο ένα παράδειγμα και πάλι ορμώμενος από τις ΗΠΑ (και όχι από την Σοβιετική Ένωση) αλλά αυτή φορά περίπου 80 χρονιά παλαιοτέρα εν έτη 1933 και το λεγόμενο «New Deal» για το σχέδιο εξόδου από το Κραχ του 1929… (http://translate.google.com/translate?hl=el&sl=en&u=http://en.wikipedia.org/wiki/New_Deal&ei=BXSRS7bZGpDQjAe7oNSBCw&sa=X&oi=translate&ct=result&resnum=1&ved=0CAwQ7gEwAA&prev=/search%3Fq%3Dnew%2Bdeal%26hl%3Del%26lr%3D%26sa%3DG είναι μεταφρασμένο οπότε μπορεί να σας δυσκολέψει λίγο αν δεν γνωρίζετε αγγλικά αλλά πιστεύω ότι είναι ένα πολύ αξιοποιήσιμο κείμενο).
Εν κατακλείδι, η δυσλειτουργία της κρατικής μηχανής έγκειται στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν ισχυροί ελεγκτικοί μηχανισμοί μέσα από το σύστημα (επιπροσθέτως, και η ελεύθερη αγορά ισοδυναμεί με αδύναμη κρατική μηχανή). Όλοι δρουν ανεξέλεγκτα όπως και τα κρατικοδίαιτα τρωκτικά και πιράνχας. Είναι τόσο απλό αλλά τόσο δύσκολο να αλλάξει…
Με εκτίμηση
Γιανναράκης Παναγιώτης