Η εκπαιδευτική επανάσταση στην Σουηδία
Μαρ 20th, 2008 | Τάκης Μίχας| Κατηγορία: Παιδεία |
Email This Post
|
Print This Post
|
Μέχρι το 1992 η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση τη Σουηδία μονοπωλείτο σχεδόν εξ ολοκληρου από τον δημόσιο τομέα. Τα ελάχιστα ιδιωτικά – ή «ανεξάρτητα» όπως αποκαλούνται – σχολεία, μόλις το 1% του συνόλου , ήσαν είτε πανάκριβα σχολεία για τα πλουσιόπαιδα είτε θρησκευτικά σχολεία τα οποια χρηματοδοτούντο από διάφορα θρησκευτικά ιδρύματα και εκκλησίες. Αυτό στην ουσία σήμαινε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων δεν είχε καμμιά επιλογή σχετικά με το σχολείο που θα έστελναν τα παιδιά τους. Η μόνη τους επιλογή ήταν να τα στείλουν σε ένα δημόσιο σχολείο το οποίο, όπως συμβαίνει με όλα τα δημόσια σχολεία, ασφυκτιούσε από την γραφειοκρατία, και όπου το εκπαιδευτικό προσωπικό είχε χάσει κάθε διάθεση η έμπνευση για καινοτομίες και βελτιώσεις.
Όμως το 1992 η κατάσταση άλλαξε ριζικά. Η κυβέρνηση αποφάσισε να εισάγει την δυνατότητα της επιλογής και την άμιλλα στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Η μεταρρύθμιση πήρε την μορφή του γνωστού «κουπονιού». Κάθε παιδί(η για την ακρίβεια κάθε γονιός;) έπαιρνε ένα κουπόνι το οποίο ισοδυναμούσε με τα χρήματα τα οποια το κράτος δαπανούσε για κάθε μαθητή. Στην συνέχεια το παιδί μπορούσε να επιλέξει είτε να πάει σε ένα δημόσιο σχολείο είτε σε ένα από τα «ανεξάρτητα» (δηλαδή ιδιωτικά) σχολεία τα οποία είχαν αρχίσει να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια σε όλη την χώρα.
Ο μόνος περιορισμός ήταν ότι τα ιδιωτικά σχολεία δεν μπορούσαν να επιβάλλουν επιπλέον δίδακτρα στον μαθητή – το κουπόνι κάλυπτε το 100% των διδάκτρων. Επίσης τα ιδιωτικά σχολεία δεν είχαν το δικαίωμα να επιλέγουν τους μαθητές που θα έπαιρναν. Η εγγραφή γινόταν στη βάση του ποιος είχε κάνει νωρίτερα την αίτηση.
Οι μεταρρυθμίσεις αυτές είχαν τρομερή επιτυχία. Όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις έγιναν πολύ δημοφιλείς μεταξύ των γονιών, που ξαφνικά απέκτησαν την δυνατότητα να στέλνουν τα παιδιά τους σε σχολεία της επιλογής τους με έξοδα του κράτους. Αυτό που κάποτε ήταν το προνόμιο των ολίγων (δηλαδή των πλουσίων ή των θρησκευόμενων) έγινε η κατάκτηση των πολλών. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ένα από πρώτα ιδιωτικά σχολεία που δημιουργήθηκε μετά την εκπαιδευτική μεταρρύθμση, το Μποτκιρκα Φρισκολεν, δημιουργήθηκε από ένα κομμουνιστή σε μια συνοικία μεταναστών χαμηλού εισοδήματος στην Στοκχόλμη. Επίσης ένα από τα μέρη οπους παρατηρείται η μεγαλύτερη συγκέντρωση ιδιωτικών σχολείων είναι το Ολκβαρερλμπι, μια αγροτική περιοχή όπου οι κάτοικοι είναι κυρίως βιομηχανικοί εργάτες που εργάζονται στο τοπικό εργοστάσιο χαρτοποιίας.
Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι ,σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει σε άλλες χώρες, στην Σουηδία οι συνδικαλιστικές ενώσεις των καθηγητών δεν έφεραν αντιρρήσεις στα νέα μέτρα. Όπως δήλωνε πρόσφατα σε τοπική εφημερίδα ο πρόεδρος της ένωσης εκπαιδευτικών της Σουηδίας «Από την στιγμή που τα ιδιωτικά σχολεία δεν θέτουν επί πλέον δίδακτρα και δεν κάνουν επιλογή μαθητών, δεν έχουμε καμμια αντίρρηση στην ύπαρξη τους» .Επίσης ορισμένοι φόβοι που υπήρχαν ότι το σύστημα αυτό θα οδηγούσε σε σε ένα διαχωρισμό μεταξύ καλών και κακών σχολείων, δεν φαίνεται να έχουν επαληθευτεί. Αντίθετα όπως δείχνουν όλες οι έρευνες η άμιλλα μεταξύ των διαφόρων σχολείων για την απόκτηση και διατήρηση μαθητών έχει οδηγήσει στη βελτίωση του επιπέδου όλων των σχολείων.
Παρά το γεγονός ότι όλα τα σχολεία θα πρέπει να ακολουθούν σε γενικές γραμμές τις ίδιες διατάξεις του υπουργείου Παιδείας εν τούτοις υπάρχει αρκετός χώρος για διαφοροποιήσεις. Έτσι ορισμένα ιδιωτικά σχολεία προσφέρουν όλα τα μαθήματα στα Αγγλικά. Άλλα πάλι έχουν ένα πολύ ελαστικό πρόγραμμα όπου κάθε μαθητής έχει ένα ατομικό πρόγραμμα διδασκαλίας που αλλάζει από από εβδομάδα σε εβδομάδα .
Να σημειωθεί εδώ ότι τα «ανεξάρτητα» σχολεία είναι κερδοσκοπικά. Ο λόγος είναι απλός .Αν δεν προσπαθούσαν να κάνουν κέρδος τότε δεν θα είχαν κανένα κίνητρο να επεκταθούν. Αυτό σημαίνει ότι θα υπήρχε πολύ μεγάλη ζήτηση και συνεπώς μεγαλύτερες «ουρές» για τα λίγα υπάρχοντα ιδιωτικά σχολεία. Όμως με την επέκταση ικανοποιείται η αυξημένη ζήτηση .
Σήμερα ένα στα 8 σχολεία στην Σουηδία είναι ιδιωτικό. Λειτουργούν ήδη 900 τέτοια σχολεία ενώ μόλις το περασμένο έτος έγιναν δεκτές 1500 νέες αιτήσεις. Ιδιαίτερα στις αστικές περιοχές υπολογίζεται ότι το 20% των νέων κάνουν χρήση του συστήματος των «κουπονιών».
Η τραγωδία της Ελλάδας είναι ότι ορισμένοι πολιτικοί της Κεντροαριστεράς που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται και προωθούν το «σκανδιναβικό μοντέλο» στην ουσία προωθούν μια εικόνα των σκανδιναβικών κρατών που ίσως να είχε κάποια σχέση με την περίοδο του Μεσοπολέμου όμως δεν έχει καμία σχέση με τις δυναμικές σκανδιναβικές κοινωνίες του σήμερα. Προσπαθώντας να προσαρμόσουν το «σκανδιναβικό μοντέλο» στην ξύλινη γλώσσα του συντεχνιοκρατικού κορπορατισμού που κυριαρχεί στην Ελλάδα, οι πολιτικοί της Κεντροαριστεράς καταλήγουν να το διαστρεβλώνουν και να του αφαιρούν κάθε ριζοσπαστισμό.
——————————————————————————-
Σημειώσεις:
www.tmichas.wordpress.com
Αντιγράφω από: http://e-cynical.blogspot.com/2008/03/blog-post_19.html
“Ανώνυμος είπε…
Εγώ σπούδασα σε εργαστήρι ελευθέρων σπουδών που συνεργάζεται με αγγλικό πανεπιστήμιο.
Αυτό που γινόταν εκεί μέσα περιγράφεται απλά ως εμπόριο πτυχίων.
Οι περισσότεροι καθηγητές όχι μόνο ήταν ανίκανοι να διδάξουν αλλά σε έκαναν να σιχαθείς το μάθημα.
Οι ασκήσεις που κάναμε κατά τη διάρκεια της χρονιάς ήταν αυτές που έπεφταν στις εξετάσεις. Στο τελευταίο μάθημα του εξαμήνου ο καθηγητής έφερνε πάντα τα θέματα των εξετάσεων στην τάξη και τα έλυνε στον πίνακα (για να περάσουν και αυτοί που δεν πάταγαν πόδι).
Στις εξετάσεις η αντιγραφή δεν απαγορευόταν. Επιβαλλόταν. Ακόμα θυμάμαι τον καθηγητή που μου έκανε αυστηρή παρατήρηση να κάνω στην άκρη για να αντιγράφει ο από πίσω μου.
Σε μια τελετή αποφοίτησης είχα κάτσει μπροστά από δύο καθηγητές και τους άκουγα που μιλούσαν. Έλεγε ο ένας ότι οι μαθητές του είναι ΖΩΑ και αποκλείεται να αποφοιτήσουν. Απάνταγε ο άλλος ότι μια χρονιά είχε κόψει πολλούς και του είπε η διευθύντρια (άλλο λαμόγιο) ότι για να επιβιώσει οικονομικά μια ιδιωτική σχολή πρέπει να περνάει ένα συγκεκριμένο ποσοστό σπουδαστών.
Το χειρότερα απ’ όλα όμως είναι η νοοτροπία που καλλιεργούν αυτά τα ιδρύματα. Η νοοτροπία της λαμογιάς, της αρπακόλας, του γλειψίματος, του βολέματος. Νοοτροπία που είναι αναπόφευκτο να αναπαραχθεί στον εργασιακό χώρο από τους πρώην “σπουδαστές”.”
Για πείτε μου πως θα κατορθώσετε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα ιδρυθούν να μην είναι έτσι…
Το σύστημα βέβαια της Σουηδίας δεν έχει καμία σχέση με τις φιλελέυθερες αρχές αφού δεν δίνει πλήρης αυτονομία στα ιδιωτικά σχολεία όπως για παράδειγμα την ελεύθερη επιλογή μαθητών, ή την επιβολή μεγαλύτερων διδάκτρων προς του μαθητές (να πληρώνουν δηλαδή και κάτι από την τζέπη τους).
Εγω σπουδασα σε δημοσιο Πολυτεχνειο και μπορω να πω με σιγουρια βρισκετε στην ιδια κατασταση που περιγραφει ο απω πανω με μονη διαφορα οτι στα εργαστηρια ελευθερων σπουδων βλεπουν τους καθηγητες. Τελειωσα τη σχολη και εχω παρακολουθησει μονο ενα μαθημα και ζητημα να εχω μιλησει σε πανω απο 5 καθηγητες 🙂
Aπάντηση στον σχολιαστή του άρθρου υπό το ψευδώνυμο ΟR.
Αγαπητέ μου, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα παράγουν ένα προϊόν: παιδεία, μάθηση, γνώση, ονόμασέ την όπως θέλεις. Αν το προϊόν αυτό είναι κακής ποιότητας, δεν θα περπατήσει στην ανοικτή αγορά. Ποιά επιχείρηση θα προσλάβει απόφοιτο αυτού του κολλεγίου, ο οποίος θα αγνοεί στοιχειώδη πράγματα της επιστήμης που σπούδασε, οι επιχειρηματίες δεν είναι τόσο αφελείς. Το προϊόν αυτό φαίνεται τώρα ότι έχει ζήτηση, επειδή πουλιέται στην κρατικοπαρεμβατική αγορά, όπως και στην κρατική αγορά (πρόσληψη στο δημόσιο), όπου όμως τα κριτήρια είναι άλλα και κανείς δεν νοιάζεται γιά την ποιότητα του προϊόντος, επειδή ουδείς αξιολογείται. Οι σπουδαστές τώρα των σχολών αυτών, δεν πληρώνουν γιά να μάθουν, αλλά γιά να αποκτήσουν ένα “πτυχίο”, που θα τους δώσει 20 μόρια στον επικείμενο διαγωνισμό, γιά πρόσληψη στο δημόσιο. (ή την πρόσληψη από το παράθυρο).
Από την άλλη μεριά, το κράτος μπορεί να θεσπίσει κανόνες λειτουργίας (προσόντα καθηγητών, χώροι διδασκαλίας,μέγιστος αριθμός σπουδαστών ανά αίθουσα, χώροι υγιεινής, κλπ) που θα διέπουν όπως και τα κρατικά σχολεία, ή μπορεί να θεσπίσει εξετάσεις στις οποίες θα συμμετέχουν όλοι αυτοί οι απόφοιτοι, προκειμένου να πιστοποιηθεί η γνώση τους, όπως συνέβαινε παλαιότερα, (δεν ξέρω αν συμβαίνει και σήμερα και πόσο αξιόπιστα γίνεται) όταν οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων υποβάλλονταν σε παρόμοιες εξετάσεις. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να θέσουμε κανόνες λειτουργίας, το θέμα είναι να το θελήσουμε.
Με την λογική αυτή, ότι δηλαδή ο ιδιώτης επιχειρηματίας παράγει κακής ποιότητας προϊόντα και υπηρεσίες, θα πρέπει να απαγορεύσουμε να κυκλοφορούν προϊόντα στην αγορά που είναι φκιαγμένα από ιδιώτες, δεν θα είχαμε ιδιωτικά πολυκαταστήματα, ιδιωτικά ΚΤΕΟ κλπ, με το επιχείρημα ότι οι επιχειρηματίες αποσκοπούν στο κέρδος. Το επιχείρημα αυτό μού θυμίζει κάποιο ανάλογο επιχείρημα αυτών που δεν θέλουν να αξιολογηθούν και οι οποίοι υποστηρίζουν ότι θέλουν μεν την αξιολόγηση, αλλά ποιός θα τους αξιολογήσει.
Και βέβαια ο ισχυρισμός του σχολιαστή υπό το ψευδώνυμο OR, δεν με εκπλήσσει, αφού η λαϊκίστικη και ισοπεδωτική πολιτική των κυβερνήσεων από το 1980 και μετά, έχει περάσει στο υποσυνείδητο της πλειονότητας των Ελλήνων, οι οποίοι νομίζουν ότι είναι το κέντρο του κόσμου, ότι μόνο αυτοί είναι σωστοί και ότι άλλες χώρες που τα εφαρμόζουν, είναι απλώς κουτόφραγκοι.
Δεν νομίζω ότι είναι τόσο ισοπεδωτική όσο νομίζετε η κριτική του. Είναι μεγάλο θέμα στην Ελλάδα ότι και ο ιδιωτικός τομέα (ακόμη και στην παιδεία) πάσχει. Γιατί με την ίδια λογική γιατί δεν θεωρείται ισοπεδωτικό το τρίτο σχόλιο που αναφέρεται στην δημόσια εκπαίδευση; Κι εγώ θα σας απαντούσα ότι ξέρω δημόσια που είναι πρότυπα όπως και δημόσια που είναι μπ***ελα. Η αξιοκρατεία είναι ένα μεγάλο θέμα που πρέπει να αναπτυχθεί στην Ελλάδα σε όλους τους τομείς. Το ότι ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα βρίσκεις δουλειά ακόμη και κυρίως μέσω γνωστών σας λέει κάτι;
Η παιδεία στην Ελλάδα δημόσια και ιδιωτική πάσχει γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων διακατέχονται από την φιλοσοφία του βολέματος και όχι της παραγωγικής δραστηριότητας. Δεν επιθυμούν δηλαδή τη μόρφωση για την προσωπική τους βελτίωση και την απόκτηση ουσιαστικών δεξιοτήτων χρήσιμων στην οικονομία (ποια οικονομια;) αλλά για να έχουν ένα τυπικό “χαρτί” που θα νομιμοποιήσει την πρόσληψη τους στο Δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα με κάποιο “μέσο”.
Η μεγαλύτερη ελευθερία στην Ελληνική παιδεία θα ήταν ένα θετικό βήμα, αλλά με μικρό αντίκρυσμα αν δεν συνοδευόταν και από ταυτόχρονη απελευθέρωση της Ελληνικής οικονομίας. Γιατί, βέβαια, αν ο Έλληνας γονέας και μαθητής είχε επιλογή που θα πάει να σπουδάσει, αν ο Έλληνας δάσκαλος είχε επιλογή που θα πάει να διδάξει, αν ο Έλληνας διευθυντής σχολείου είχε επιλογή τί πρόγραμμα μαθημάτων θα εφαρμόσει και ποιούς μαθητές θα δεχτεί στο σχολείο του, καθώς και τη δυνατότητα να προσλαμβάνει και να απολύει το προσωπικό του, τότε θα είχαμε μια καλύτερη παιδεία από τη σημερινή. Ωστόσο, αυτή η βελτίωση θα πήγαινε χαμένη γιατί οι μαθητές πάλι θα έκαναν της εκπαιδευτικές τους επιλογές γνωρίζοντας πως θα βγουν στο τέλος σε μιαν ανελεύθερη και αντιπαραγωγική οικονομία που τιμά το “χαρτί” και όχι την πραγματική γνώση.
@ Τσιούνης Ηρακλής
Καταρχάς να διευκρινίσω ότι είμαι ο ίδιος που έγραψε το ανώνυμο σχόλιο στο e-cynical.
Τα πτυχία των ΚΕΣ δεν αναγνωρίζονται απ’ το δημόσιο (μάλιστα η Ελλάδα πληρώνει πρόστιμο στην ΕΕ γι’ αυτό το λόγο). Επομένως οι σπουδαστές τους, ένα σημαντικό μέρος τουλάχιστον, εγγράφονται σε αυτά όχι για να μπουν στο δημόσιο, αλλά για την αξία του πτυχίου στον ιδιωτικό τομέα (δηλαδή την αξία που νομίζουν ότι έχει).
Όσον αφορά την αγορά σπουδαστών, εκεί δηλαδή που απευθύνονται τα ΚΕΣ, για να επικρατήσει η καλύτερη επιχείρηση θα πρέπει να είναι γνωστό το αληθινό επίπεδο σπουδών που παρέχει. Αυτό δυστυχώς δε συμβαίνει. Ο όμιλος που έχει το ΚΕΣ για το οποίο έγραψα έχει τη φήμη ενός απ’ τους καλύτερους.
Και ούτε η ποιότητα του πανεπιστημίου με το οποίο συνεργάζονται τα ΚΕΣ είναι απόλυτο κριτήριο γιατί είναι συνηθισμένο η ποιότητα των σπουδών στην έδρα του πανεπιστημίου να απέχει παρασάγκας απ’ την ποιότητα των σπουδών στο ελληνικό παράρτημα.
Επομένως καταλήγουμε στο ερώτημα του πως να διασφαλίσουμε την ποιότητα των σπουδών ενός κερδοσκοπικού ιδρύματος σε μια αγορά που ο σκοπός της ύπαρξης του, δηλαδή η κερδοσκοπία, είναι δύναμη που υπονομεύει αυτή την ποιότητα.
Η ιστορία με τα ΚΕΣ αναπαράγει στερεότυπα από ταινία του Δαλιανίδη: ο τεντυμπόυς που δεν θέλει να μάθει και τον ξυρίζουν με τον νόμο 4000, ο πατέρας του τον στέλνει στο ιδιωτικό σχολείο μπας και αποφοιτήσει κλπ. Η πραγματικότητα είναι ότι παλιά τα ιδιωτικά σχολεία λειτουργούσαν με τους σκράπες που έπρεπε να περάσουν την τάξη, σαν το στερεότυπο που αναπαράγεται. Σήμερα τα ιδιωτικά σχολεία έχουν αφήσει πολύ πίσω τα δημόσια – όποιος θέλει ας το αμφισβητήσει αυτό αν μπορεί – και θα ήταν ακόμα καλύτερα αν δεν υπήρχε το υπουργείο να φέρνει ηλίθιους περιορισμούς, όπως με τον καθορισμό του ύψους των διδάκτρων κλπ.
Κατ’αναλογία ας φανταστούμε και τα ΚΕΣ. Ας υπάρξει ελεύθερη αγορά και ας δούμε ποιος θα κλείσει και ποιος θα μείνει ανοιχτός. Υποπτεύομαι ότι πολλά από τα δημόσια πανεπιστήμια αν έμπαιναν στον ανταγωνισμό θα έκλειναν χθες. Κι αυτά υποχρεωνόμαστε να τα πληρώσουμε, θέλοντας και μη. Στα ΚΕΣ άμα θες πας και μη έχοντας απαίτηση να σου εξασφαλίσουν δουλειά, όπως έχουν την απαίτηση πολλοί χαραμοφάηδες των δημοσίων: “μπήκα, άρα δεν πρέπει να ξαναδουλέψω στη ζωή μου – οι άλλοι θα μου βρουν δουλειά, οι άλλοι θα με ταΐζουν μια ζωή γιατί εγώ είμαι ο καλύτερος και είναι αυταπόδεικτο για τα επόμενα 5,000 χρόνια”…
Για να δούμε και πόσο σοβαρή είναι η δημόσια παιδεία, ας δούμε και την χθεσινή ανακοίνωση της ΦΣ:
Οι σύγχρονοι φωτοσβέστες
21.03.08
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωσή της καταγγέλλει την διακοπή της χρηματοδότησης των Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών, με την μη-ένταξή τους στο ΕΣΠΑ 2009-2013. Οι Ακαδημαϊκές Βιβλιοθήκες είναι απαραίτητο και αναπόσπαστο συστατικό της προώθησης του εκπαιδευτικού και ερευνητικού έργου των ελληνικών ΑΕΙ και ΤΕΙ και η υποβάθμισή τους θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση τα ήδη προβληματικά κρατικά τριτοβάθμια ιδρύματα.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία προτείνει σε πολλούς τομείς δραστικό περιορισμό των κρατικών δαπανών. Όμως στον τομέα της Παιδείας οι πόροι που διατίθενται είναι από τους χαμηλότερους στις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου παρά τις διακηρύξεις των εκάστοτε κυβερνήσεων ότι η επένδυση στη γνώση αποτελεί το σημαντικότερο συγκριτικό πλεονέκτημα μιας χώρας στο διεθνή ανταγωνισμό. Σε αντίθεση με την Ιρλανδία, που επένδυσε το μεγαλύτερο μέρος των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων στην εκπαίδευση, τη τεχνική κατάρτιση, την έρευνα και τη τεχνολογία, στην Ελλάδα μόνο μικρό μέρος των σχετικών κονδυλίων επενδύθηκαν σε αυτούς του τομείς ενώ τεράστια ποσά σπαταλήθηκαν και συνεχίζουν να σπαταλώνται.
Η σημερινή κυβέρνηση, στην αδυναμία της να κατανοήσει τις σύγχρονες ανάγκες, επιδιώκει να επιβάλλει τον ψηφιακό αναλφαβητισμό της στην εκπαίδευση με τη διακοπή της χρηματοδότησης των Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών. Με τη πράξη της αυτή η κυβέρνηση θα στερήσει, μεταξύ πολλών άλλων, από τους Έλληνες φοιτητές ΑΕΙ και ΤΕΙ την πρόσβαση σε 13.500 ηλεκτρονικά περιοδικά που τους άνοιγαν ένα πραγματικά φωτεινό παράθυρο στον κόσμο, γεγονός που συνιστά ένα πραγματικό έγκλημα σε βάρος τους, αλλά και σε βάρος συνολικότερα της χώρας μας.
Την πολιτική αυτή, μιας κυβέρνησης ψηφιακά αναλφάβητων, πληρώνουν σήμερα οι Έλληνες πολίτες με αυξανόμενη φτώχεια, ακρίβεια και ανεργία.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η Ελλάδα να ανταγωνιστεί με ίσους όρους στο διεθνές περιβάλλον είναι να δοθεί το μέγιστο δυνατό βάρος στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης ώστε να καταστεί συμβατή με τις ανάγκες μιας σύγχρονης κοινωνίας της γνώσης στην ψηφιακή εποχή που ζούμε.
Υ.Γ. Σκεφτείτε τώρα πανεπιστήμιο χωρίς βιβλιοθήκη και σε ποια χώρα θα λειτουργούσε. Η ΝΔ το κατόρθωσε. Και κατά τάλλα μας φταίνε τα ΚΕΣ. Κι επειδή η επιχειρηματολογία είναι “έχω ένα φίλο που ξέρει έναν τύπο” να πω κι εγώ ότι έχω κι εγώ ένα φίλο που ο πατέρας του έχει την σχολή φωτογραφίας Focus, που είναι ΚΕΣ και μια χαρά είναι η σχολή και τα μαθήματα που γίνονται και καλύτερη από τις κρατικές σχολές είναι και μια χαρά μεταπτυχιακά και σε καλή σχολή στην Αγγλία έκανε με το χαρτί που του έδωσε το ελληνικό ΚΕΣ που δεν έχει καμιά σχέση με αντίστοιχα καθιδρύματα του εξωτερικού. Αφού υπάρχουν και καλά ΚΕΣ, να πείτε το όνομα του ΚΕΣ για να μην πηγαίνουν τα παιδιά και στραβώνονται. Οφειλή προς την μαθητιώσα νεολαία είναι. Και να συστήσετε ένα καλύτερο τμήμα ελληνικού πανεπιστημίου.
Πάρα πολύ καλό παράδειγμα. Ο τέλειος συνδυασμός, ελευθερίας επιλογής, κοιν.δικαιοσύνης και ανταγωνισμού. θεωρώ σημαντική την απαγόρευση επιπλέον διδάκτρων. το νεό στοίχημα για τον φιλελευθερισμό πιστεύω πως είναι η κοινωνική, δικαιοσύνη.
Yπάρχουν και καλά κρατικά από την άλλη αλλά την ίδια ορθολογική κριτική δεν είδα να την χρησιμοποιείς όταν μιλάμε για κρατικά. Όταν μιλάμε για κρατικά μόνο μένος βλέπω και ισοπέδωση πιασάρικη.
κνε από την ανάποδη μου θυμίζει ώρες ώρες το site.
Σε αντίθεση με όλους αυτούς που έχουν ακούσει για τα ιδιωτικά, εγώ έχω σπουδάσει στα κρατικά. Η ισοπέδωση δεν χρειάζεται για πανεπιστήμια που είναι ανύπαρκτα διεθνώς. Προσωπικά δεν μπορώ να υποβαθμίσω κάτι που είναι υποβαθμισμένο από μόνο του. Οι υπέρμαχοι του κρατικού πανεπιστημίου ας καταθέσουν τις προτάσεις τους για καλά κρατικά πανεπιστήμια και ας αφήσουν τον κόσμο να πετάει τα λεφτά του όπου θέλει στα μη κρατικά. Αλλιώς θυμίζουν – ξέρω είναι ακατάλληλες οι θρησκευτικές παραβολές σε πολιτικό φόρουμ – τους φαρισαίους που – κάποτε – απευθυνόμενος ο Χριστός έλεγε “…και εσείς δεν μπαίνετε στην Βασιλεία του Θεού, αλλά δεν αφήνετε και τους άλλους να μπουν…” Και οι σχολές οι κρατικές είναι κακές, αλλά δεν αφήνουν και τους άλλους να διαλέξουν που θα πάνε. Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι πρέπει να αφήνεις τους άλλους στην ησυχία τους αν οι άλλοι σε αφήνουν στην ησυχία σου. Έτσι φτιάχνονται οι κοινωνίες. Όχι με τσαμπουκάδες σε όσους απειλούν τα κατεστημένα συντεχνιακά μας δικαιώματα.
Το δήθεν-τάχα-μου ενδιαφέρον και η υποκρισία που το συνοδεύει για τις σπουδές των άλλων, όταν οι έλληνες φοιτητές μόνοι τους έχουν υποβαθμίσει τις δικές τους σπουδές, είναι εμφανής. Αυτό είναι το θέμα μας. Καθηγητές με μηδέν δημοσιεύσεις κόπτονται για το μέλλον του ελληνικού πανεπιστημίου, καθώς και φοιτητές που δεν πατάνε στα μαθήματα. Γιατί δεν λέγεται ότι περισσότερες από μια φορές σε γενικές συνελεύσεις και σε περισσότερες από μια σχολές έχουν γίνει θέμα τα κοψίματα των φοιτητών; Τα ΚΕΣ τα κάνουν αυτά; Που ακούστηκε συνδικαλιστικά όργανα των φοιτητών να ζητάνε να αλλάξει η δυσκολία των μαθημάτων; Γιατί παρασιωπούνται αυτά; Στα ΚΕΣ αν έγιναν τέτοια παρασκηνιακά, στα κρατικά πανεπιστήμια είναι τέτοια η αναισχυντία των ελλήνων φοιτητών, και δη των ΕΑΑΚιτών, που συζητιούνται ανοιχτά και σε συνελεύσεις. Φυσικά υπάρχουν και οι τύποι σαν αυτούς που περιγράφτηκαν στα ΚΕΣ, ΔΑΠίτες και ΠΑΣΠίτες, που τουλάχιστον δεν κάνουν φασαρία σε γενικές συνελεύσεις για να περάσουν τα μαθήματα χωρίς να διαβάσουν. Απλά μιλάνε στον καθηγητή απευθείας. Και βέβαια υπάρχει το μόνιμο αίτημα για απεντατικοποίηση από τη δεκαετία του ’80. Αλλά αυτά συμβαίνουν μόνο στους άλλους, τους κακούς.
Εμείς έχουμε και προτάσεις για τα κρατικά πανεπιστήμια, όπως φάνηκε στην ανακοίνωση για τις βιβλιοθήκες των δημόσιων πανεπιστημίων. Πονάμε το δημόσιο πανεπιστήμιο και γι’αυτό δεν θέλουμε να υποβαθμιστεί. Όλοι οι άλλοι μάλλον δεν αντέχουν τον ανταγωνισμό από τους καλύτερούς τους. Αλλιώς θα είχαν βγάλει μόνοι τους ανακοινώσεις για την υποβάθμιση των σπουδών τους και την μη ύπαρξη βιβλιοθηκών. Θα ζητούσαν να γίνουν καλύτεροι οι ίδιοι κι αυτοί που δεν τους ενοχλούν δεν θα τους ενοχλούσαν κιόλας. Και απτά παραδείγματα για τις βιβλιοθήκες έχω στα τόσα χρόνια που ήμουν στην ιατρική το ότι δεν είχε βγει ποτέ από τους φοιτητές ανακοίνωση:
*για την μη ύπαρξη βιβλιοθήκης προ του 1997
*για την υποβαθμισμένη λειτουργία αυτής της βιβλιοθήκης που φτιάχτηκε μετά το 1997 – η βιβλιοθήκη της Λευκάδας που έχει βιβλία με θέματα για τη Λευκάδα έχει περισσότερα βιβλία για την Λευκάδα, απότι η βιβλιοθήκη της ιατρικής σχολής για την ιατρική! Φαίνεται η Λευκάδα είναι πιο ενδιαφέρουσα από την ιατρική στην Ελλάδα. No offence για τους Λευκαδίτες. Σε πανεπιστήμια περιφερειακά στο εξωτερικό συναντά κανείς βιβλιοθήκες με εκατομμύρια τόμους, όταν μια βιβλιοθήκη ελληνικού πανεπιστημίου συνήθως δεν ξεπερνά τους 30,000 τίτλους. Θλιβερό. Το Πάντειο που έχει αριστερούς πολλούς – αλλά και ακροδεξιούς πλέον – έχει περίπου 40,000 τίτλους. Η έρευνα είναι έννοια ανύπαρκτη και στις “αριστερές” ή “πατριωτικές” κοινωνικές επιστήμες όπως φαίνεται.
*Αντίθετα είδα ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων για την 24ώρη λειτουργία του αναγνωστηρίου, που είχε κλείσει παροδικά το 2000, λειτουργία που θα γινόταν σε βάρος της ελεύθερης πρόσβασης στο internet και σε ερευνητικά άρθρα από υπολογιστές που συστεγάζονταν.
Όποιος αγαπά το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο θα ζητούσε να ανοίξουν καλά ιδιωτικά πανεπιστήμια τώρα. Γιατί μόνο όταν έχεις μέτρο σύγκρισης μπορείς να βελτιωθείς. Γιατί στην μόρφωση δεν ισχύει το “καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά τελευταίος στην πόλη”, αλλά το “η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας”…
to padio exei guro sta 100.000 biblia gia na eimaste akribeis
alla kai pali liga einai. To problima omos re baggeli einai kai sta idiotika stin ellada oi bibliothikes einai ta idia xalia i kai xeiroteres fadasou oti to derre exei mia bibliothiki gyro 60.000
biblia gia 5 diaforetika gnostika adikeimena . Milame gioa ena idruma pou xreonei gyro sta 9000-10000 euro to xrono to kefali
kai lleitrorgei pano apo 50 xronia . EDo den anamigneietai knenea kratos alla ta idia xalia epikratoun . Pou pane ola auta ta lefta
arage? Auto pou orismenoi den katalabenoun edo mesa einai oti i gnosi pou parexete ston meso foititi einai sunithos pleonazoiusa
se sxesei me tis apateseis tis agoras . Den xreiazetai ba kai mba
gia na douleuseis casier i gramateas px AS min ksexname oti to 80% ton foititon ekei kataligoun . Etsi kai allios sto panepistimio parexodai kai polloi tomeis gnoseon oi opoioi exoun elaxisti sxesi me tin agora
blepe politikes epistimes filosofia koinoniologia tomeis sta
mathimatika stin klp ,malista polla apo ta idiotika panepistimia
pou ekthiazodai ena megalo meros tis fimis tous to ofeiloun stin
ereuna kai sta prosopa pou exoun anadiksei se autous tous tomeis.
Πόσο εκτός ελληνικής πραγματικότητας είναι κάποιος για να πιστεύει ότι όλα όσα έγιναν στη Σουηδία θα γίνουν και στην Ελλάδα! Μα πόσο;; Όλα όσα αναφέρει το άρθρο τα γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια και φυσικά είναι ανεφάρμοστα στην Ελλάδα. ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ! Ξυπνήστε! Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα έχουν στόχο το κέρδος και την δημιουργία “επιστημόνων(;)” χαμηλού επιπέδου. Όσο για το αν αυτό θα φανεί στην αγορά που σχολίασε κάποιος, φυσικά και δεν θα φανεί. Δεν ζούμε σε μια αποτελεσματική αγορά, χωρίς στρεβλώσεις. Ζούμε σε μια αγορά που κάποιος πιάνει δουλειά με γνωριμίες, βύσματα και λαδώματα! Έτσι κάποιος που έχει τελειώσει ένα Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο αμφιβόλου ποιότητας και θα έχει μπάρμπα στην Κορώνη θα βρίσκεται σε μια δουλειά παρόλο που δεν το αξίζει. Θα μπορούσα να φέρω και παραδείγματα από ιδιωτικές εταιρείες που βολεύονται τα παιδιά των υπαλλήλων, τα οποία δεν έχουν καν πτυχίο οποιασδήποτε σχολής (ΑΕΙ, ΤΕΙ κλπ), αλλά δεν υφίσταται λόγος! Μην αιθεροβατείτε λοιπόν ! Θα ήταν πραγματικά πολύ ωραία να ζούμε σε μια χώρα σαν τη Σουηδία, ένα κράτος με κοινωνικές ευαισθησίες και ευσυνείδητους πολίτες. Πραγματικά θα ήταν ένα όνειρο._
Αν τα δημοσία Πανεπιστήμια στην Ελλάδα είναι υπό διάλυση,πως είναι δυνατόν να δέχονται κατά χιλιάδες οι απόφοιτοι τους ,για μεταπτυχιακές σπουδές, από Πανεπιστήμια του Εξωτερικού.Δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν η οι προπτυχιακές σπουδές είναι σχετικά καλές η τα Πανεπιστήμια του εξωτερικού είναι απατεώνες και παίρνουν τους απόφοιτους από Ελληνικά ΑΕΙ μόνο και μόνο για να τους πάρουν τα λεφτά και να τους πουλήσουν τα μάστερ.
Ενδιαφέρον άρθρο. Αλλά δε μας λέει ο συγγραφέας αν η εισαγωγή του κουπονιού βελτίωσε την ποιότητα της εκπαίδευσης ή μείωσε το κόστος. Κάτι τέτοιο μπορεί να μετρηθεί με τεστ. Αντίστοιχες έρευνες από την εφαρμογή του μέτρου σε πολιτείες των ΗΠΑ δεν ήταν και τόσο ενθαρυντικές. Ακούγεται καλή ιδέα, αλλά και ο σοσιαλισμός καλή ιδέα ακούγονταν.
Συμφωνώ με τον cortlinux για το επίπεδο των σχολίων.
Είναι ενδιαφέρον ότι η πρώτη εγκύκλιος για την εφαρμογή του νέου νόμου για τα ΑΕΙ ακύρωνε το άρθρο που προέβλεπε μία σχετικά γεναιόδωρη χρηματοδότηση των βιβλιοθηκών. Και κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Ούτε η φιλ. συμμαχία νομίζω (ούτε βέβαια οι αριστεροί που υποτίθεται ότι κόπτονται για το δημ πανεπιστήμιο).
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί δεν έχουμε αποτελεσματική αγορά; Άρα συμφωνείς μαζί μας στο να δημιουργηθεί αποτελεσματική αγορά ή πιστεύεις ότι η αγορά είναι κακό πράγμα και δεν πρέπει να υπάρχει; Θα πρέπει οι άνθρωποι να ντύνονται με ρούχα που πλέκουν ή ίδιοι ή είναι κακό να τα αγοράζουν από καταστήματα; Θα πρέπει κάποιος να πηγαίνει με το άλέτρι του στο χωράφι για να σπείρει κριθάρι ή πειράζει που πίνει την μπίρα κατευθείαν από το κουτί;
Πρώτον, πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού είναι κρατικά. Της Αγγλίας είναι κρατικά γιατί βασικά αυτά εννοείς, εκεί έχουν οι Έλληνες πολύ φοιτητικό πληθυσμό. Κρατικό-ιδιωτικό μην το μπερδεύουμε με το καλό πανεπιστήμιο. Το ελληνικό κρατικό είναι και κακό και κρατικό. Δεύτερον τα πανεπιστήμια δεν είναι όλα ίδια. Θα πρέπει να ρωτήσεις τον εαυτό σου πόσοι Έλληνες πάνε σε top σχολές κι όχι σε σχολες γενικά. Η Αγγλία ας πούμε έχει κορυφαίες σχολές και rip-off ταυτόχρονα. Ακόμα κι αν συμβαίνει όμως αυτό, αυτό δεν αλλάζει την κατάσταση. Γνωρίζω άτομο που από την ιατρική Λάρισας που είναι κακή ιατρική πήγε στην Κλήβελαντ Κλίνικ για καρδιολογία. Αυτό δεν έκανε χειρότερη την Κλήβελαντ Κλίνικ, ούτε καλύτερη την ιατρική Λάρισας. Και η Κλήβελαντ Κλίνικ έμεινε η καλύτερη στις ΗΠΑ και η Λάρισα ανταγωνίζεται με τους χειρότερους. Η απάντηση γιατί συνέβει αυτό είναι ότι τα πανεπιστήμια παίρνουν άτομα και όχι τίτλους. Τρίτον, αν σπουδάζεις σε ελληνικό πανεπιστήμιο πρέπει να καταλάβεις ότι το πανεπιστήμιο παράγει έρευνα και όχι στελέγχη. Η σχολή παράγει στελέγχη. Άλλο το ΙΕΚ, άλλο το πανεπιστήμο. Πες μου το impact factor των δημοσιεύσεων των μελών ΔΕΠ του πανεπιστημίου σου και κοίτα και τις δημοσιεύσεις για το σύνολο της Ελλάδας και θα δεις ότι είμαστε αιώνες πίσω.
Ακόμα και αν παράγουν τα Ελληνικά πανεπιστήμια “καλά στελέγχη” και “διαπρέπουν στο εξωτερικό” – ένας ακόμα εθνικιστικός μύθος για την φυλή και τις ικανότητές της – πρέπει να ξέρει κανείς ότι τα πανεπιστήμια αυτά δεν διαφέρουν από τα πανεπιστήμια της Ζιμπάμπουε: παράγουν στελέγχη για να απορροφηθούν από το εξωτερικό. Έτσι, για παράδειγμα, σε μια χώρα όπως η Νιγηρία ή η Γκαμπόν, βγάζουν γιατρούς που το σύνολό τους θα απορροφηθεί από το εξωτερικό. Το κράτος τους ξοδεύει τόσα όσα ξοδεύει και ένα αναπτυγμένο κράτος και αυτή την επένδυση την καρπώνονται οι αναπτυγμένες χώρες. Απορρόφηση υπάρχει από αποφοίτους πανεπιστημίων από όλο τον κόσμο, και την Ελλάδα, στις αναπτυγμένες χώρες γιατί εκεί οι δουλειές για ειδικευμένο προσωπικό περισσεύουν.Αυτό δεν κάνει τα πανεπιστήμια των αναπτυσσόμενων χωρών καλύτερα. Απλά είναι μέτρο της σπατάλης αυτών των χωρών: καταρτίζουν προσωπικό για να χρησιμοποιήσει κάποιος άλλος δωρεάν τους κόπους του. Οι αναπτυγμένες χώρες έχουν έλλειψη επιστημόνων, εμείς με το Σουδάν και το Πακιστάν έχουμε περίσσεια, αφού το πανεπιστήμιο μας δεν παράγει το βασικό προϊόν: έρευνα. Και τα ελληνικά πανεπιστήμια απλά δεν παράγουν. Και για να μην νομίζουμε ότι είμαστε τόσο καλοί και άξιοι επιστήμονες που μας ανοίγουν τις πόρτες διάπλατα, να πω ότι η Συρία, για παράδειγμα, του παραπλήσιου πληθυσμού και των μισών γιατρών, έχει 6 φορές περισσότερους γιατρούς στις ΗΠΑ απότι εμείς. Τι λέει αυτό για το πανεπιστήμιο της Δαμασκού; Ότι είναι τοπ; Θα σπούδαζες στο πανεπιστήμιο της Δαμασκού; Θα πήγαινες εκεί για μεταπτυχιακά;
basika ama dei kapios tous deiktes pou bgazei i ee gia tin ereuna
kai tin poiotita stin tritobathmia ekpedeusi i ellada briksete
kapou stin mesi ton 25 se mia thesi pou einai apolitos analogi
me ta lefta pou ksodeuei gia tin pedia . Ti na kanoume oti plironeis perneis , oxi kata apoliti analogia fusika alla gia na
perimeneis kapia apotelesmata prepei na baleis to xeri stin tsepi.
Auto einai to basiko problima ton ellinikon panepistimion mazi
me tin paratakso-oikogeniakokratia.Opoios thelei na apodosei euthines as koitaksei sto dudimo pasok-nd prota, kaimeta stous ypolipoys
Όντώς στο θέμα της έρευνας είμαστε πίσω αλλά νομίζω οτί η οπισθοδρόμηση αυτή οφείλεται σε εξωπανεπιστημίακους παράγοντες όπως το επίπεδο της δημοσιάς διοίκησης , των υποδομών, της απροθυμίας του ιδιωτικού τομεα στην Ελλάδα να προωθήσει την έρευνα κλπ κλπ. Πανεπιστήμια δεν είναι μόνο έρευνα αλλά πρέπει να συμβάλλουν και στην γενικότερη κοινωνική και οικονομική πρόοδο.
Harvard Law, Hoping Students Will Consider Public Service, Offers Tuition Break
.http://www.nytimes.com/2008/03/18/us/18law.html?_r=1&ref=education&oref=slogin
Το κορυφαίο Πανεπιστήμιο του κόσμου επιδοτεί τις σπουδές των φοιτητών της Νομικής του Σχολής που σκοπεύουν να γίνουν δημόσιοι λειτουργοί!!!!.Αλήθεια τι το ενδιαφέρει το HARVARD αν θα γίνουν οι απόφοιτοι του δουλέψουν στο δημόσιο?Διδασκαλία και έρευνα μεγάλη κουβέντα,στο εξωτερικό πάντως εχει αρχίσει συζήτηση για την παραμέληση της διδασκαλίας εξαιτίας του όλο και αυξανόμενου βάρους που δίνεται στην έρευνα. Να πως μας βλέπουν οι Βρετανοί
Greece market introduction
Last updated March 2008
http://www.britishcouncil.org/eumd-information-background-greece.htm
Δεν καταλαβαίνω γιατί αφού, όπως λέτε, αλλού υπάρχουν καλά κρατικά πανεπιστήμια η λύση όλων των δεινών της Ανώτατης εκπαίδευσης θα έρθει από τα ιδιωτικά. Γιατί να μην προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τα δημόσια πανεπιστήμια?
Παρεπιπτόντως είμαι υπέρ των ιδιωτικών (μη κερδοσκοπικών) πανεπιστημίων. Αλλά δεν τα βλέπω σαν πανάκεια.
Συμφωνούμε. Γι’αυτό και βγάζουμε ανακοινώσεις για θέματα όπως οι βιβλιοθήκες των κρατικών πανεπιστημίων. Ας αντιστρέψω όμως την ερώτηση: γιατί τόσο χρόνια και με τέτοια “φανατική” εκδήλωση ενδιαφέροντος από όλους, τα ελληνικά πανεπιστήμια όχι μόνο δεν βελτιώνονται αλλά πάνε χειρότερα; Γιατί δεν έχουν ανταγωνισμό είναι μια εξήγηση, όχι η μόνη. Και το “ας μην ανοίξουμε ιδιωτικά για να ασχοληθούμε το δημόσιο πανεπιστήμιο” εκ του πονηρού είναι, αφού και ιδιωτικά μπορούν να ανοίξουν και να ασχοληθούμε με το του δημοσίου. Και μέχρι τώρα δεν έχουμε κάνει ούτε το πρώτο, κι όσο λιγότερο μιλήσουμε για το δεύτερο τόσο το καλύτερο με βάση το τι έχει γίνει. Η τελευταία μεταρρύθμιση-πατσαβούρα είναι ένα ακόμα τμήμα του προβλήματος. Δεν αλλάζουμε τίποτα και απλά κάνουμε μπαλώματα.
Θα συμφωνήσω με τον Βασίλη για την δομή του πανεπιστημίου. Στην πραγματικότητα τα πανεπιστήμια δεν ήταν πάντα μηχανές παραγωγής έρευνας. Τα σύγχρονα πανεπιστήμια όμως είναι. Μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς, αλλά όταν φτιάχνεις πανεπιστήμια τα φτιάχνεις και για να συμβαδίζεις με τους υπολοίπους. Αν πούμε ότι σημασία δεν έχει μόνο η έρευνα κι αν στο επίπεδο της έρευνας είμαστε πίσω, υπάρχουν και οι ανθρωπιστικές επιστήμες, όπου πάλι είμαστε πίσω: πότε ήταν η τελευταία φορά που διαβάσατε ένα ενδιαφέρον βιβλίο από Έλληνα καθηγητή πανεπιστημίου για την αρχαία Ελλάδα, ας πούμε, τον κομμουνισμό, την ενεργειακή κρίση ή ό,τι άλλο μπορεί να αφορά στις ανθρωπιστικές επιστήμες; Μπορείτε να κατονομάσετε έναν έλληνα καθηγητή νομικής που η σκέψη του να δημιούργησε συζήτηση στο εξωτερικό; Ακόμα και σε αυτό που δεν κοστίζει ή τέλος πάντων δεν κοστίζει τόσο όσο η έρευνα σε υποδομές και τρέχοντα έξοδα, ακολουθούμε πάλι τους άλλους. Και πάλι διαβάζουμε βιβλία αμερικανών, γάλλων ή δεν ξέρω ποιου άλλου. Δεν ξέρω γιατί, για παράδειγμα, μια χώρα που έχει περίσσεια φιλολόγων και αρχαιολόγων και άμεση επαφή με το πρωτογενές υλικό της αρχαιολογικής έρευνας και γραμματείας να μην μπορεί να βγάλει ένα βιβλίο που να διαβαστεί εκτός Ελλάδας για τον αρχαιοελληνικό τρόπο πολέμου, τον έρωτα στην αρχαία Ελλάδα ή ό,τι άλλο που για μας είναι πολύ πιο εύκολο από κάποιον που μαθαίνει ελληνικά στα 25 του και δεν έχει δει ποτέ του από κοντά τον τόπο όπου έζησαν οι αρχαίοι Έλληνες. Σκεφτείτε τώρα ότι ακόμα χειρότερα τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα σε αυτούς τους τομείς δεν βγαίνουν από τα μεγάλα πανεπιστήμια και πολλοί μικροί βγάζουν καταπληκτικές μελέτες. Σε μια άλλη συζήτηση έλεγαν για τον Καλύβα ότι διδάσκει στο Yale. Ε, το Yale ας πούμε δεν είναι σημαντικό στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Άλλοι, εκτός Ελλάδας, με πολύ λιγότερους πόρους και χωρίς την φήμη του μεγάλου καθιδρύματος είναι. Οι Έλληνες πάλι δεν υπάρχουν. Η αποτελμάτωση του ελληνικού δημόσιου επηρέασε και κάθε πτυχή των διδασκόντων στο ελληνικό πανεπιστήμιο και δεν υπάρχει διάλογος και παραγωγή ιδεών, δεν θα βρεις ούτε ένα κείμενο thought-provoking. Καλύτερες μελέτες έχουν βγάλει, μέσα στην καφρίλα τους, αυτοί εδώ, από το ελληνικό πανεπιστήμιο. Στο βιβλίο τους για την “κοινωνική ληστεία”, ας πούμε, έχουν 10 σελίδες παραπομπές σε 40 σελίδες κειμένου! Αυτό, κατά τη γνώμη μου, δείχνει το μέγεθος της ξεφτίλας του ελληνικού πανεπιστημίου.
http://kapodistriako.uoa.gr/index.html
Σημαντική άνοδος του Πανεπιστημίου Αθηνών
15/11/2007
Κείμενο: Συντακτική Ομάδα Μορφή εύκολης εκτύπωσης
Ακαδημαϊκή κατάταξη των Times
Σημαντική άνοδος του Πανεπιστημίου Αθηνών
Μια ανάσα πριν από τα 100 καλύτερα Πανεπιστήμια της Ευρώπης βρίσκεται το Πανεπιστήμιο Αθηνών, σύμφωνα με τη διεθνή ακαδημαϊκή κατάταξη Times Higher Education Supplement (THES), που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα. Σύμφωνα μετά στοιχεία της κατάταξης, το Εθνικό και Καπο-διστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών καταλαμβάνει την 106η θέση, ανάμεσα στα Πανεπιστήμια της Ευρώπης. Σε σχέση με την κατάταξη του ίδιου οργανισμού για το προηγούμενο έτος, το Πανεπιστήμιο Αθηνών πραγματοποιεί «άλμα» 260 θέσεων και είναι το μοναδικό ελληνικό Πανεπιστήμιο που συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των 150 κορυφαίων Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων της Γηραιάς Ηπείρου. Η διάκριση είναι η δεύτερη μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς πριν από μερικές εβδομάδες είχε δημοσιοποιηθεί η Παγκόσμια Ακαδημαϊκή Κατάταξη των Πανεπιστημίων του Ινστιτούτου Ανώτατης Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ζιάο Τονγκτης Σαγκάης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα εκείνης της κατάταξης, το Πανεπιστήμιο Αθηνών βρέθηκε σε παρόμοια θέση παγκοσμίως, έχοντας βελτιώσει τις επιδόσεις του, σε σχέση την προηγούμενη χρονιά.
Απαντώντας σε ερώτηση για τη νέα διάκριση του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Πρύτανης κ. Χρήστος Κίττας επισήμανε ότι, εφόσον οι υποδομές δεν έχουν αλλάξει, λόγω της συνεχιζόμενης υποχρηματοδότησης, μέτρησε κυρίως η υψηλότατη ποιοτική στάθμη του διδακτικού προσωπικού του Πανεπιστημίου, αλλά και των αποφοίτων του, οι οποίοι συνεχίζουν τις σπουδές σε ξένα Πανεπιστήμια. Ο κ. Πρύτανης τόνισε ότι το Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν επαναπαύεται λόγω της σημαντικής ανόδου που καταγράφεται, αλλά αντιθέτως θα συνεχίσει την προσπάθεια για περαιτέρω βελτίωση της θέσης του διεθνώς. Οπως επισημαίνεται σε κείμενο που συνοδεύει τους πίνακες αξιολόγησης του THES, εφέτος έγιναν ορισμένες μετατροπές στη διαδικασία αξιολόγησης, προκειμένου αυτή να γίνει περισσότερο αντικειμενική, με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές. Ετσι, οι Πανεπιστημιακοί που συμμετέχουν στη διαδικασία αξιολόγησης και καλούνται να βαθμολογήσουν τα Πανεπιστήμια διεθνώς, δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να βαθμολογήσουν το Πανεπιστήμιο στο οποίο εργάζονται. Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στο κείμενο, αν και δεν υπήρξε κάποια σχετική ένδειξη, θεωρήθηκε ότι θα μπορούσαν κάποια Πανεπιστήμια να ενθαρρύνουν τους διδάσκοντες να βαθμολογήσουν καλά το δικό του Ιδρυμα. Προκειμένου να απαλειφθεί η παραμικρή υπόνοια για κάτι τέτοιο, άλλαξε η μεθοδολογία ως προς το συγκεκριμένο σημείο. Αλλαγές υπάρχουν επίσης στην αξιολόγηση του ερευνητικού έργου και των δημοσιεύσεων του προσωπικού κάθε Πανεπιστημίου, ενώ στους διάφορους δείκτες αξιολόγησης δίδεται διαφορετική βαρύτητα. Για παράδειγμα, η αξιολόγηση του επιστημονικού έργου αποκτά μεγαλύτερο ειδικό βάρος στην τελική κατάταξη, από κριτήρια όπως ο αριθμός των φοιτητών.
Οπως ανέφερε ο κ. Κίπας, το γεγονός ότι οι διδάσκοντες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρά την πολύ χαμηλή χρηματοδότηση έρευνας, έκαναν πέρυσι πολλές σοβαρές δημοσιεύσεις σε περιοδικά παγκοσμίως έγκριτα, προσμετράται στις κατατάξεις και βελτιώνει τις επιδόσεις του Ιδρύματος. Παράλληλα, πολλοί ξένοι ερευνητές και επιστημονικά περιοδικά κάνουν συχνά, και τελευταία όλο και περισσότερο, αναφορές σε εργασίες και δημοσιεύσεις Ελλήνων καθηγητών στο Καποδι-στριακό, ενώ και οι απόφοιτοι του Πανεπι-στημίου που πηγαίνουν στο εξωτερικό για μεταπτυχιακές σπουδές κρίνεται ότι έχουν ένα εξαιρετικό πτυχίο.
Σύμφωνα με την κατάταξη του THES, στις πρώτες έξι θέσεις των κορυφαίων Πανεπιστημίων της Ευρώπης βρίσκονται Πανεπιστήμια της Βρετανίας. Ακολουθούν δύο Πανεπιστήμια της Γαλλίας και η πρώτη δεκάδα συμπληρώνεται με άλλα δύο Βρετανικά Πανεπιστήμια. Κορυφαία στη λίστα, ισοβαθμώντας στους 97,6 βαθμούς, με άριστα τους 100, βρίσκονται τα Πανεπιστήμια του Κέιμπριτζ και της Οξφόρδης. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών 49,3 βαθμούς. Πάντως, παγκοσμίως καλύτερο Πανεπιστήμιο, σύμφωνα πάντοτε με την κατάταξη του THES, είναι το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, των Η.Π.Α., το οποίο, στη λίστα μετά 200 καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου, συγκεντρώνει το απόλυτο 100 στη βαθμολογία.
Στην πρώτη δεκάδα της παγκόσμιας κατάταξης συμπεριλαμβάνονται έξι Πανεπιστήμια των Η.Π.Α. και τέσσερα Πανεπιστήμια της Βρετανίας. Η κυριαρχία των Πανεπιστημίων από τις δύο αυτές χώρες «σπάει» στη 12η θέση, όπου βρίσκεται το Πανεπιστήμιο Μακ Γκίλ, του Καναδά. Στη 16η θέση βρίσκεται το Εθνικό Πανεπιστήμιο Αυστραλίας, στη 17η το Πανεπιστήμιο του Τόκυο και στη 18η το Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ. Σε αυτή την παγκόσμια κατάταξη, το πρώτο ευρωπαϊκό, μη Βρετανικό Πανεπιστήμιο, είναι Γαλλικό και βρίσκεται στην 26η θέση. Οι σημαντικές βελτιώσεις του Πανεπιστημίου Αθηνών και στις δύο διεθνώς αναγνωρισμένες διεθνείς κατατάξεις Πανεπιστημίων, γίνονται ακόμα πιο σημαντικές, εάν αναλογισθεί κανείς ότι η αξιολόγηση αφορά την προηγούμενη ακαδημαϊκή χρονιά, όπου, λόγω των κινητοποιήσεων στην εκπαίδευση, η ομαλή λειτουργία του Πανεπιστημίου διαταράχθηκε. Έτσι, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα το γεγονός ότι, παρά τα προβλήματα, το επιστημονικό προσωπικό του Πανεπιστημίου κατέβαλε υπαράνθρωπες προσπάθειες για να ολοκληρωθεί το Ακαδημαϊκό Ετος, να γίνουν οι εξετάσεις, να ολοκληρωθούν ερευνητικά προγράμματα και εργασίες. Παράλληλα, δεν μπορεί παρά να επισημάνει κανείς ότι εάν η ερευνητική δουλειά που γίνεται στο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών ελάμβανε την αρμόζουσα οικονομική ενίσχυση από την Πολιτεία, τα αποτελέσματα θα ήταν πολύ καλύτερα και η διάκριση του παραγόμενου επιστημονικού έργου της χώρας μας θα ήταν πολύ μεγαλύτερη διεθνώς.
Η υποχρηματοδότηση της Εκπαίδευσης στην Ελλάδα παρουσιάζεται ανάγλυφα στην
έκθεση του Ο.Ο.Σ.Α. που αφορά τις δαπάνες για την Εκπαίδευση διεθνώς. Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση του Ο.Ο.Σ.Α., οι δαπάνες για την Παιδεία στην Ελλάδα (τα στοιχεία αφορούν το έτος 2004), φθάνουν μόλις το 3,5% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (Α.Ε.Π.). Συγκριτικά να αναφέρουμε ότι στην Ισλανδία οι αντίστοιχες δαπάνες είναι στο 8%, στις Η.Π.Α. στο 7,4% και στη Νότια Κορέα στο 7,2%. Οσον αφορά τη χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων, αυτή φθάνει στο 1,1 % του Α.Ε.Π. Από το ποσό αυτό, το 57% αφορά μισθοδοσίες. Η χρηματοδότηση ανά φοιτητή υπολογίζεται συνολικά για την Πανεπιστημιακή του εκπαίδευση σε 4.280 ευρώ ετησίως, έναντι 10.052 ευρώ που είναι ο μέσος όρος του Ο.Ο.Σ.Α., ενώ στην Ελβετία το αντίστοιχο ποσόν ανέρχεται σε 20.230 ευρώ. Εκτός από την υποχρηματοδότηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, που είναι ο σημαντικότερος λόγος για την τόσο μεγάλη υστέρηση σε δαπάνες, το ποσόν που αντιστοιχεί σε κάθε φοιτητή επηρεάζεται και από τον μέσο όρο διάρκειας φοίτησης, που στην Ελλάδα υπολογίζεται στα 5,7 έτη, έναντι 4,2 ετών που είναι ο μέσος όρος των χωρών του Ο.Ο.Σ.Α. Με βάση την εκτίμηση του κόστους ζωής και την προσαρμογή των δαπανών σε αυτό, η χώρα μας φαίνεται να υστερεί στις δαπάνες ανά φοιτητή ακόμα και έναντι χωρών όπως το Μεξικό. Η καθήλωση των δαπανών για την Παιδεία γίνεται ακόμα περισσότερο αντιληπτή ως παράγοντας δυσλειτουργίας, εάν συνυπολογίσει κανείς το επόμενο δεδομένο. Σύμφωνα πάντοτε με τα στοιχεία του Ο.Ο.Σ.Α., η συμμετοχή των Ελλήνων στην Ανώτατη Εκπαίδευση αυξήθηκε από το 1995 μέχρι δήμερα κατά 78%. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη άνοδο από κάθε άλλο κράτος, μετά την Ουγγαρία. Ο μέσος όρος του Ο.Ο.Σ.Α. στο συγκεκριμένο δείκτη είναι 40%. Αυτό έχει ως συνέπεια τη δραματική μείωση των παροχών που χορηγούνται στους φοιτητές με τη μορφή υποτροφιών και επιδομάτων, οι οποίες ανέρχονται μόλις στο 6,4% της δημόσιας δαπάνης, έναντι 30% στη Δανία. Και μπορεί ο συνολικός αριθμός φοιτητών, άρα και αποφοίτων, να αυξήθηκε, όμως παρατηρείται υστέρηση σε αποφοίτους εξειδικευμένων ερευνητικών προγραμμάτων. Μόνο το 0,7% των αποφοίτων λαμβάνουν ετη-σίως τέτοια διπλώματα, έναντι 1,2% του μέσου όρου και 2,8% στη Σουηδία. Το πρόβλημα και εδώ βρίσκεται στη χρηματοδότηση, στις πολύ χαμηλές δημόσιες δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη. Εκεί καταλήγει μόλις το 0,2% του Α.Ε.Π. Μόνο το Μεξικό και η Σλοβακία δίνουν λιγότερα χρήματα για την ανάπτυξη έρευνας στα Πανεπιστήμια. Στη Σουηδία οι αντίστοιχες δαπάνες φθάνουν το 0.75% του Α.Ε.Π.
Ευάγγελε, η Ελλάδα είναι μία μικρή και σχετικά φτωχή χώρα. Πολλοί έλληνες επιστήμονες διαπρέπουν στο εξωτερικό αλλά δε θα γύριζαν για να συνεισφέρουν τόσο γιατί οι συνθήκες δεν είναι καλές στη Ελλάδα (έλλειψη υποδομής κλπ), όσο και επειδή ο μισθός τους θα υποδιπλασιάζονταν.
Πέραν τούτου τόσο η συντηρητική αριστερά όσο και η αδιάφορη (ανίκανη?) δεξιά δε φαίνεται να συμβάλουν πραγματικά στο να βελτιώσουν το πανεπιστήμιο.
Η καταστροφική απεικόνιση του ελληνικού πανεπιστημίου δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, υπάρχουν τμήματα που γίνεται έρευνα ψηλού επιπέδου και άλλα όπου τουλάχιστον η διδασκαλία είναι αξιοπρεπής. Τέλος υπάρχει κάποια σταδιακή βελτίωση καθώς μπαίνει ‘νεό αίμα’ στο σύστημα.
Για την υποχρηματοδότηση συμφωνούμε. Διαβάστε στην ανακοίνωση της ΦΣ πιο πάνω χαρακτηριστικά:
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία προτείνει σε πολλούς τομείς δραστικό περιορισμό των κρατικών δαπανών. Όμως στον τομέα της Παιδείας οι πόροι που διατίθενται είναι από τους χαμηλότερους στις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου παρά τις διακηρύξεις των εκάστοτε κυβερνήσεων ότι η επένδυση στη γνώση αποτελεί το σημαντικότερο συγκριτικό πλεονέκτημα μιας χώρας στο διεθνή ανταγωνισμό. Σε αντίθεση με την Ιρλανδία, που επένδυσε το μεγαλύτερο μέρος των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων στην εκπαίδευση, τη τεχνική κατάρτιση, την έρευνα και τη τεχνολογία, στην Ελλάδα μόνο μικρό μέρος των σχετικών κονδυλίων επενδύθηκαν σε αυτούς του τομείς ενώ τεράστια ποσά σπαταλήθηκαν και συνεχίζουν να σπαταλώνται.
Τα ranking της Σαγγάης τα έχω υπόψιν μου από παλιά, αφού τσακωνόμασταν παλιότερα με τον Μιχαηλίδη για το ποιός είναι χειρότερος, η Ελλάδα ή η Σαπιέντζα της Ρώμης, αφού και τα δυο είναι στον πάτο ως πανεπιστήμια. Σκεφτείτε τώρα το εξής όμως: υπάρχουν 180 χώρες στον κόσμο. Αν κάθε χώρα μπορούσε να έχει από ένα πανεπιστήμιο στα καλύτερα-δεν έχει-η Ελλάδα έπρεπε να βρίσκεται στην 25η θέση που βρίσκεται σε οικονομική ανάπτυξη διεθνώς-δεν είναι τόσο φτωχή όσο η Τουρκία, το Βιετνάμ, η Γκαμπόν ή άλλες χώρες που μας αρέσει να συγκρινόμαστε. Παρολαυτά, βρίσκεται μόλις στην 100η θέση. Αλλά και πάλι κάτι ενδιαφέρον με το ranking της Σαγγάης: επειδή έχει κριτήρια του στυλ πόσους νομπελίστες έχει το πανεπιστήμιό σας ή πόσο ακουστά το έχετε, είναι λίγο άνισο. Έτσι σε σκληρά δεδομένα που είναι το επιστημονικό output κατά κεφαλήν, η Σουηδία είναι παγκοσμίως πρώτη σε παραγωγή εργασίων, ενώ μόλις ένα πανεπιστήμιό της βρίσκεται σε αυτήν την λίστα, το Karolinska, κι αυτό πολύ χαμηλά. Ακόμα πιο δίκαιος θα ήταν ο δείκτης παραγωγή/χρήματα, που θα πετούσε πολλά γνωστά πανεπιστήμια έξω από το παιχνίδι. Παρολαυτά, αυτό δεν αλλάζει το ελληνικό πανεπιστήμιο από το να είναι μετριότητα ή κακό. Συμφωνώ και περί της ανισότητας στα τμήματα. Αλλά αυτή η ανισότητα στα τμήματα βλάπτει εξίσου, αφού σήμερα πολλές επιστημονικές ανακαλύψεις χρειάζονται multidisciplinary προσεγγίσεις.
Ευάγγελε φυσικά και συμφωνώ μαζί σας.
Είμαι υπέρ της αγοράς, αλλά στην Ελλάδα με βάση την τωρινή κατάσταση είναι δύσκολο έως αδύνατον να λειτουργήσει σωστά! Αυτό λέω!
Χαίρομαι τις χώρες που μπορούν να έχουν τέτοιο σύστημα παιδείας με υψηλό επίπεδο μόρφωσης αποφοίτων και δίδουν υψηλή χρηματοδότηση στην παιδεία τους.
Ξαναλέω λοιπόν πως μιλώντας για την Ελλάδα, θα δημιουργηθούν μόνο “λίγα” σοβαρά ιδιωτικά πανεπιστήμια και αυτά θα είναι μετρημένα στα δάχτυλα. Δεν είμαι απαισιόδοξος. Απλά βλέπω τι γίνεται γύρω μου.. βλέπω την ελληνική πραγματικότητα που απέχει πολύ από χώρες όπως η Σουηδία (κυρίως σε κοινωνικό ιστό).
Κι εδώ θα συμφωνήσω. Λες για λίγα σοβαρά πανεπιστήμια. Εγώ σου λεώ και κανένα μάλλον, αφού για να υπάρχουν καλά πανεπιστήμια – ιδιωτικά ή δημόσια – πρέπει να υπάρχει και ένα σοβαρό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. οι ΗΠΑ έβγαλαν καλά πανεπιστήμια μετά τον πόλεμο με το σοβαρό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που έφτιαξαν. Ακόμα και σήμερα, ελάχιστα από τα πιο γνωστά πανεπιστήμια στις ΗΠΑ παίρνουν λιγότερο από 50% των εσόδων τους από το κράτος.
Στην Ελλάδα επαιρόμαστε ότι τα λεφτά πάνε στην “περιφέρεια” και σε “μεγάλα έργα“.Εξηγούσα σε γνωστό μου στο Αγρίνιο που μου έλεγε ότι το κράτος τους αφήνει πίσω ότι το πιο ακριβό έργο στην ιστορία της χώρας η Εγνατία, περνά από τις πολύ καθυστερημένες περιοχές, όπως η Ήπειρος και η Δ.Μακεδονία, και το δεύτερο ακριβότερο, η ζεύξη Ρίου-Αντιρρίου έγινε στην εξίσου καθυστερημένη Αιτωλοακαρνανία. Τι έμεινε όταν τελείωσε η ζεύξη; Τίποτα βασικά που να έκανε την διαφορά στο οικονομικό επίπεδο της Αιτωλοακαρνανίας. Όλα είναι ζήτημα προτεραιοτήτων βασικά. Στην Ελλάδα η παιδεία δεν είναι ζήτημα προτεραιοτήτων. Μεγαλύτερη προτεραιότητα είναι να αγοράζουμε F16 και να ξοδεύουμε για την ΜΚΟ “σύλλογος φίλων θαλασσίου σκι μονής Βατοπαιδίου”…
Αν και φιλοσοφικά διαφωνώ με την ενασχόληση του κράτους με την παιδεία, αν πρόκειται να ασχοληθεί με αυτή, το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι το εξής: αντί να ξοδεύει τα λεφτά του για να φτιάχνει διάφορα ΤΕΙ, περιφεριακά “πανεπιστήμια”, ΙΕΚ, κτλ. να υιοθετήσει ένα πρόγραμμα αυστηρού ανταγωνισμού ανάμεσα στα υπάρχοντα ιδρύματα για την παροχή πόρων, με μαζική μεταφορά πόρων προς τα ιδρύματα με τους εξυπνότερους φοιτητές και πιο δραστήριους καθηγητές, και με κλείσιμο ακόμα ιδρυμάτων που έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο. Η αφρόκρεμα βέβαια των Ελλήνων πάντοτε θα έλκεται από τα μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην έχουμε τουλάχιστον 1-2 ιδρύματα με αίγλη και διεθνή αναγνώριση.
Δυστυχώς το παρόν σύστημα αφιερώνει δυσανάλογα πολλούς πόρους προς τη μάζα των μετριοτήτων (οι οποίοι βέβαια έχουν και τις περισσότερες ψήφους) και καταδικάζει τους άξιους.
Μα κυρίως η όποια αντίδραση για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι ότι ουσιαστικά θα δημιουργήσουν ένα κλειστό ιδιωτικό μονοπώλιο κρατικής επιχορήγησης (όσο αστείος κι αν ακούγεται ο συνδυασμός δεν νομίζω ότι σου φαίνεται απίθανος για την Ελλάδα ;-)). Πώς είναι η δήθεν ελεύθερη και ανεξάρτητη τηλεόραση; Νομίζεις ότι προσωπικά θα είχα αντίρρηση να υπάρξει ένα MIT στην Ελλάδα; Όμως από την άλλη αυτό που βλεπω είναι ότι θα κάνουν κολέγια τα ΙΕΚ. Κι όσο χάος και να είναι τα ΑΕΙ και ΤΕΙ εεε ΙΕΚ δεν είναι…
Από την άλλη με τι κριτίρια θα βαθμολογούνται τα όποια ιδρύματα; Το να κρίνονται παρά μόνο με βάση τις ανάγκες της αγοράς εμένα μου φαίνεται απόλυτο και οπισθοδρομικό (κάτι που τώρα δεν το χει ανάγκη η αγορά δεν σημαίνει ότι δεν θα το έχει μετά , κι αντίστροφα. όπως κι ότι κάποιες σπουδές δεν σχετίζονται άμεσα με την αγορά πχ φιλοσοφία). Αναφέρομαι στο σχέδιο νόμου που πήγε να περάσει η Γιαννάκου κι όχι τόσο στο άρθρο σου σε αυτή την παράγραφο.
Αυτό που ΔΕΝ υπογραμμίζει το άρθρο – ενώ θα έπρεπε, είναι ότι τα “ιδιωτικά” ή ελεύθερα σχολεία στη Σουηδία ουσιαστικά επιχορηγούνται ή, καλύτερα, χρηματοδοτούνται από το κράτος και, επίσης, το κράτος έχει επιβάλλει σημαντικούς όρους και περιορισμούς στη λειτουργία τους, όπως στην επιλογή των μαθητών και την απαγόρευση των επιπλέον διδάκτρων. Επίσης, υπάρχουν σημαντικές γεωγραφικές διαφοροποιήσεις, ενώ μέχρι στιγμής αυτά τα ελεύθερα σχολεία έχουν προσελκύσει λιγότερο από το 10% των μαθητών, ποσοστό επηρεάζεται σημαντικά από την εξάπλωση τους κύρια στη Στοκχόλμη.
Αυτό σε αντίθεση με τα ιδιωτικά σχολεία που λειτουργούν, για παράδειγμα, στη Μ. Βρετανία ή στην Ελλάδα. Το καθεστώς όχι μόνο λειτουργίας, αλλά και η αφετηρία και η βάση είναι σημαντικά διαφορετικές. Ας είμαστε λοιπόν περισσότερο προσεχτικοί πριν αρχίζουμε να εκθειάζουμε ένα μοντέλο και βαράμε την “κεντροαριστερά”.
Προσωπικά, δεν έχω καμιά αντίρρηση για ένα τέτοιο σχήμα ελεύθερων σχολείων με κουπόνια και στην Ελλάδαμ αλλά με τους παραπάνω όρους και με επιπλέον ενισχύσεις για δημιουργία επαρχιακών κύτταρων και όχι μόνο για τα Βόρεια Προάστεια. Απλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι καμιά “κεντροδεξιά” κυβέρνηση έχει το όραμα και το τσαγανό να ξεκινήσει ή αν το επιχειρήσει αυτό θα καταλήξει σε μια κλασική ελληνική τερατογέννηση.
Δηλαδή να συνεχίσω διαφορετικά το σχόλιο του rebel@work στην σουηδία δεν προσπάθησαν να φτιάξουν μια κλειστή ελιτ παιδείας, πράγμα το οποίο διαφαίνεται στην δική μας κοινωνία να προσπαθούν σε όποιο σύστημα κι αν ακολουθούμε.
και όταν μιλάμε κυρίως για οικονομική κι όχι πνευματική ελιτ (δηλαδή όχι όσοι έχουν τα φόντα αλλά το μέσον) νομίζω ότι μιλάμε για κάτι προβληματικό
Στην Σουηδία χρηματοδοτούνται με μη αναγκαστικό τρόπο, αλλά δίνουν της δυνατότητα στον κόσμο να “ψηφίσει” με την προτίμησή του. Στην Ελλάδα εδώ και χρόνια αποτελεί “αρά” για την αριστερά η αξιολόγηση. Στην Ελλάδα λοιπόν η αριστερά και όσοι εμπνέονται από αυτήν, δεξιοί ή αριστεροί, ζητούν και πέτυχαν να έχουμε κακές υπηρεσίες. Σκεφτείτε κάτι αντίστοιχο με τα πανεπιστήμια και ποιος θα έπαιρνε τους φοιτητές – το σάπιο ελληνικό πανεπιστήμιο ή όποιος έπαιρνε τους καλύτερους και έδινε την δυνατότητα σε αυτούς να κάνουν πράγματα αντί να γλύφουν τα κομματόσκυλα από όπου εξαρτώνται οι καθηγητές;
Αντί για απαίτηση για καλύτερα πανεπιστήμια, βλέπουμε την συντεχνιακή νοοτροπία του “πέρασα με τις πανελλήνιες, το κράτος πρέπει να με χρηματοδοτεί για να κάνω το χόμπι μου – σπουδάζοντας πράγματα που δεν είναι χρήσιμα συνήθως, να μου βρει δουλειά μετά και ταυτόχρονα να απαγορεύσει σε όλους τους άλλουν να μορφωθούν”. Η παιδεία ως κλειστό πανεπιστήμιο με επιλογή- είτε με διαγωνισμό είτε αλλιώς – μόνο με όρους αγοράς μπορεί να δουλέψει, χωρίς να δημουργεί αποκλεισμούς. Αλλιώς δημιουργεί μόνο συντεχνίες κι αποτελεί εργαλείο κοινωνικού ελέγχου. Είναι θλιβερό νέοι άνθρωποι το μόνο που να θέλουν να είναι να ενταχθούν σε συντεχνίες και να αποκλείονται όλοι οι άλλοι. Η παιδεία ως αγαθό ανοιχτό σε όλους – και όχι με διαγωνισμούς ή γνωριμίες για την διατήρηση της συντεχνίας – είναι δημόσιο αγαθό. Μια βιβλιοθήκη είναι κάτι που πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όλους, όχι μόνο φοιτητές. Αυτό πιστεύει ακράδαντα η ΦΣ υπερασπίζοντας την παιδεία στο σύνολο του πληθυσμού. Αλλά το ίδιο ισχύει και για τα πανεπιστήμια. Το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι προσβάσιμο σε όλους. Η νοοτροπία της κοινωνικής μηχανικής είναι φρικτή και ολοκληρωτική: “εσύ παιδί μου κάνεις για μηχανικός, εσύ παιδί μου κάνεις για γιατρός, εσύ παιδί μου δεν κάνεις για τίποτα, να πας να γίνεις σκαφτιάς”. Δεν επιτρέπουμε τις ιδιωτικές σχολές, αλλά ταυτόχρονα θέλουμε να μην έχει πρόσβαση η πλειοψηφία του πληθυσμού στο πανεπιστήμιο. Ο τίτλος θέλουμε να έχει αντίκρισμα στην αγορά εργασίας και στα εισοδήματα συνακόλουθα. Σε αυτό βρίσκει η Δεξιά αλληλέγγυους τους “αριστερούς” των ΕΑΑΚ, της Πανσπουδαστικής, αλλά και των άλλων παρατάξεων. Βλέπουν την παιδεία ως οικονοικό αγαθό που να περιορίζεται στους λίγους και εκλεκτούς. Και θέλουν και η πελιοψηφία του κόσμου που στερείται αυτήν την δυνατότητα να την χρηματοδοτεί, χωρίς να έχει δικαίωμα επιλογής. Σκεφτείτε τώρα κάποιον που για παράδειγμα πληρώνει για να στείλει το παιδί του στην Αγγλία ή και στις πραγματικά άθλιες σχολές της Βουλγαρίας, της Τσεχίας, της Ρουμανίας και ταυτόχρονα το κράτος του παίρνει φόρους για να σπουδάσουν τα παιδιά αλλωνών δωρεάν, γιατί αυτά είναι “πιο ικανά”. Τι έχετε να πείτε για να πείσετε αυτόν τον άνθρωπο; “Να μην θέλεις το παιδί σου να βελτιώσει την κατάστασή του με το να μπει στην μαγική συντεχνία, αλλά άσε εμάς που αξίζουμε”; Προσωπικά πέρασα σε ελληνική σχολή στα 17,5 μου με πανελλήνιες – με όρους σκληρούς: έμπαιναν οι 200 στους 20,000 το 1997 – και τελείωσα με τον κόπο μου και χωρίς βυσμάτωμα και γλύψιμο. Διαπίστωσα ένα πράγμα: τα γαλόνια κερδίζονται στο πεδίο της μάχης και όχι στα χαρτιά. Και μια μάχη δεν είναι ο πόλεμος. Η ζωή είναι μια συνεχής αναρρίχηση, όχι μια προσπάθεια κι έξω στα 18. Στην Ελλάδα θέλουμε να δημιουργήσουμε κάστες προνομιούχων/απόμαχων της ζωής από τα 18 τους, που κουράζονται για να δώσουν πανελλήνιες και μετά δεν πρέπει να τα πολυζορίζουμε για να τελειώσουν το πανεπιστήμιο(απεντατικοποίηση είναι η λέξη κλειδί) και όλες οι πόρτες στις δουλειές πρέπει να είναι ανοιχτές, όχι γιατί είναι καλύτεροι, αλλά γιατί μπήκαν σε μια σχολή στα 18 τους, αξίζουν δεν αξίζουν να ασκούν ένα επάγγελμα.
Ο Πολ Ποτ έβαζε τους Καμποτζιανούς να σκάβουν στα χωράφια για να αναμορφωθούν. Ταυτόχρονα έβαζε όμως και τα μέλη του υπουργικού του συμβουλίου να σκάβουν κι αυτοί στα χωράφια για να σκοτώσουν τον μπουρζουά που έκρυβαν μέσα τους. Καιρός να σκοτώσουν και οι έλληνες φοιτητές τον μπουρζουά που κρύβουν μέσα τους.
“Στην Ελλάδα λοιπόν η αριστερά και όσοι εμπνέονται από αυτήν, δεξιοί ή αριστεροί, ζητούν και πέτυχαν να έχουμε κακές υπηρεσίες.”
Ανοιχτούς λογαριασμούς με κανένα κόμμα της αριστεράς δεν έχω. Απ’ όσο όμως γνωρίζω, στη μεταπολεμική της ιστορία, η Ελλάδα ποτέ δεν κυβερνήθηκε από κόμμα ή σχήμα της παραδοσιακής αριστεράς. Να σου υπενθυμίσω ότι οι έννοιες ρουσφέτι, μέσο, νεποτισμός, πελατειακές σχέσεις, κατάχρηση εξουσίας, ‘τζάκια’, διαπλοκή, κτλ. δεν είναι αποκυήματα κάποιας κυρίαρχης αριστερής ιδεολογίας. Όπως δεν θα συναντήσεις καμιά στατιστική που να σου επιβεβαιώνει ότι ο δημόσιος τομέας της οικονομίας, που αναπαράγει τον εαυτό του εσαεί σε ολοένα χαμηλότερους παρονομαστές, είναι επανδρωμένος από ιδεολόγους και ψηφοφόρους της αριστεράς.
Η έγκληση, λοιπόν, τη αριστεράς τη στιγμή που οι αστικές, «δεξιές» κυβερνήσεις του δικομματικού μας μοντέλου δημιούργησαν τη σημερινή κατάσταση με τις δημόσιες υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της παιδείας, και διαμόρφωσαν τη συγκεκριμένη κοινωνική νοοτροπία (του ΔΥισμού, της ήσσονος προσπάθειας, του μέσου, της συντεχνίας, κτλ.) αποτελεί υπεκφυγή, ένα smokescreen, καταστά δε τους υπόλοιπους συλλογισμούς σου παραπάνω άστοχους και αναξιόπιστους.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου τι ήτανε; Σοσιαλιστής δεν ήταν; Δεν κυβέρνησε επί 11 χρόνια; Ρεφορμιστής μεν για τους πιο αριστερούς, αριστερός δε ως σοσιαλιστής. Να σου θυμίσω ότι το ’78 ο Καραμανλής αποκαλούνταν σοσιαλμανής και έκανε τα ίδια με τον Ανδρέα, με κρατικοποιήσεις κλπ; Από ποιον εμπνεόταν όταν τον ονόμαζαν έτσι; Από την ακροδεξιά; Ποιανού ιδέα ήταν να εξογκωθεί η κρατική συμμετοχή στην οικονομία της Ελλάδας τα τελευταία 30 χρόνια στο σοβιετικού επιπέδου 60%; Η “κυριάρχη αριστερή ιδεολογία”, μήπως, που παρεπιμπτόντως αποτελεί αντιστροφή της γνωστής φράσης του Γκράμσι; Το γεγονός ότι εφαρμόζονται ιδέες και προτάσεις της αριστεράς από τα άλλα κόμματα, αυτό δεν τις κάνει λιγότερο ιδέες και προτάσεις της αριστεράς. Αν δεν σας αρέσει για κομματικούς λόγους, πολύ δε περισσότερο δεν αρέσει σε εμάς που πρέπει να τις υφιστάμεθα και η εναλλακτική στο να τις λουστούμε από το ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι να τις λουστούμε από το ΚΚΕ και τον ΤΣΥΠΡΙΖΑ (άντε βαρειά κι από το ΜΛ ή κι από αυτό ακόμα αν μπει όπως η ΚΟΕ λ.χ. στον ΤΣΥΠΡΙΖΑ). Γιατί η πολιτική διεξάγεται με όρους ιδεών και προτάσεων και όχι με όρους ηθικών αξιολογικών κρίσεων για όλους τους υπολοίπους. Οι “κακοί δεξιοί” εφαρμόζουν “κακά” τις “καλές” αριστερές ιδέες, οπότε αν έρθει η “καλή” αριστερά θα τα κάνει “καλύτερα”.
Για να καταλάβεις ποιος είναι τι δεν έχεις παρά να δεις τι επιχειρήματα υιοθετεί. Η Χρυσή Αυγή ας πούμε έχει εκφραστεί ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ωθώντας τους γνωστούς μητροπολιτάνους – ξέρετε, αυτούς που είχαν βγάλει τις αφίσες για τον μακαρίτη τον Χριστόδουλο και τώρα για τον Τζερόνυμο Τσίπρα – να γράψουν “ο καθένας έχει τους συμμάχους που τους αξίζει“. Ε, οι αριστεροί έχουν τους πασόκους και δεξιούς συμμάχους που τους αξίζουν.
Πάρε το πρόγραμμα ενός οποιουδήποτε αριστερού κόμματος για την παιδεία και πες μου σε τι διαφέρει στην ουσία από τη Νέα Δημοκρατία. Και εξήγησέ μου γιατί, αν επικρατεί η αστική δημοκρατία και ο “νεοφιλελευθερισμός”, η Ελλάδα ποτέ μέχρι τώρα, εδώ και δεκαετίες δεν απέκτησε ιδιωτικά πανεπιστήμια; Ποιος αντιδρούσε μέχρι τώρα στα ιδιωτικά πανεπιστήμια; Οι δεξιοί και οι αστοί;Ο φούφουτος; Κι αν δεν αντιδρούσε κανένας, γιατί δεν πέρασε η αναγνώριση αυτή, αφού δεν είχε κατ’εσέ αντιπάλους; Ή μήπως αντιδρούσε το κατεστημένο της αριστεράς, το βολεμένο στο δημοσιοϋπαλληλίκι και στις προσόδους, από φοιτητές μέχρι καθηγητές; Ποιανού ιδέα ήταν τελικά; Γιατί η Ελλάδα δεν είχε αξιολόγηση μέχρι τώρα στα πανεπιστήμιά της; Οι δεξιοί αντιδρούσαν πάλι; Ποιανών παρατάξεων είναι ιδεολογική σημαία τα τελευταία χρόνια η αντίθεση στην αξιολόγηση; Των δεξιών; Μήπως, λέω, μήπως, είναι ιδέα των αριστερών φοιτητών; Ποιανού ιδέα είναι η “αξιοκρατική” είσοδος στα πανεπιστήμια και η απαγόρευση της μόρφωσης στους άλλους που διαιωνίζει τις κοινωνικές ελίτ και τις συντεχνίες; Των δεξιών; Μα, οι δεξιοί είναι λίγο πιο ανεκτικοί στα παιδιά που σπουδάζουν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια και στο εξωτερικό. Ποιανού ιδέα ήταν η αποσύνδεση του πανεπιστημίου με την αγορά εργασίας με την μόνιμη αντίδραση σε κάθε πρόγραμμα τέτοιο, όπως τα αλήστου μνήμης ΕΠΕΑΕΚ; Οι δεξιοί αντιδρούσαν και οι αστοί, ώστε να μην περπατήσουν; Ποιος αντιδρά σθεναρά σε προγράμματα σπουδών προσανατολισμένα στην αγορά τα τελευταία χρόνια; Οι φιλελεύθεροι; Οι αστοί; Κάποιοι άλλοι;
Μπορεί κάποιος, πάλι, να βαυκαλίζεται ότι όλα τα ανωτέρω, και άλλα πολλά, είναι “κατακτήσεις” των αγώνων του φοιτητικού κινήματος. Αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη. Οι δεξιοί γλύφουν τους βολεψιματίες φοιτητές και “κατακτήσεις” που οδηγούν σε μια αγορά που δουλειά δεν υπάρχει ούτε με το δίκανο είναι αστείες. Η ανεργία και οι κλειστές πόρτες δεν οφείλονται σε εφαρμογή “νεοφιλελέυθερων” πολιτικών, γιατί όπου αυτές εφαρμόστηκαν οι άνθρωποι έχουν δουλειά. Στην Ελλάδα 1/4 νέους είναι άνεργος. Στην Ελλάδα έχει πάει σε ανώτατη σχολή το 1/4 του πληθυσμού και υπάρχει “περίσσεια επιστημόνων” και σε άλλες χώρες που έχουν πάει οι μισοί στο πανεπιστήμιο υπάρχει και έλλειψη! Οι αριστεροί φοιτητές για παράδειγμα θέλουν το πτυχίο τους να έχει “εργασιακά δικαιώματα” και ταυτόχρονα να μην δουλεύουν προγράμματα στο πανεπιστήμιο που να συνδέονται με την αγορά εργασίας. Δείγμα της νοοτροπίας τους είναι το βλακωδέστερο σύνθημα όλων των εποχών που ακούγεται στα ελληνικά πανεπιστήμια από τα ΕΑΑΚ “λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους“. Αυτό μάλλον κατά το γνωστό ανέκδοτο για τον παρασιτικό χαρακτήρα της πακιστανικής οικονομίας που λέει
“-πόσοι πακιστανοί χρειάζονται να αλλάξουν μια λάμπα;
– δέκα τουλάχιστον…”
Για να ξεφύγω και λίγο από τα πανεπιστήμια, για να δώσω παραδείγματα και από άλλους τομείς της οικονομίας, και να πάω για παράδειγμα στο ασφαλιστικό – όλως τυχαίως. Ποιανού ιδέα είναι η συγχώνευση των ταμείων; Μήπως ο κυρ Αλέκος δεν έχει μιλήσει για 3 ταμεία ή η Παπαρήγα αντίστοιχα; Ποιανού ιδέα είναι να μην θιχτεί το αναδιανεμητικό σύστημα και να μην υπάρξει κεφαλαιοποιητικό; Των φιλελευθέρων; Σε τι διαφέρει στην ουσία της πολιτικής της η ΝΔ που μιλά για 3 ταμεία και αναδιανεμητικό σύστημα και του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ που μιλάνε για 3 ταμεία και αναδιανεμητικό σύστημα; Πες μου ένα κόμμα της αριστεράς που μιλά για κάτι διαφορετικό από 3 ταμεία και αναδιανεμητικό σύστημα. Ή η διαφορά στην ουσία με την δεξιά είναι στο “κατώτατη σύνταξη 600 ευρώ στα 65 χρόνια” με το “κατώτατη σύνταξη στα 900 ευρώ και στα 35 χρόνια δουλειάς”; Μήπως ο κυρ Αλέκος και η κυρά Αλέκα δεν είχαν συγκυβερνήσει με την ΝΔ του Μητσοτάκη το 1990; Και γιατί η ΝΔ αποκήρρυξε τον φιλελευθερισμό επίσημα, ενώ ο Κωστάκης όποτε και όταν μπορεί γλύφει τους αριστερούς ψηφοφόρους; Στην τελική, πες μου τι προτείνεις να σου πω τι είσαι.
Όχι, ο Παπανδρέου δεν ήταν σοσιαλιστής, αλλά ο λαϊκιστής ηγέτης ενός κατ’ ουσία και πράξη αστικοδιαχειριστικού κόμματος, που με επιτυχία κατάφερε να αναθρέψει και ενσωματώσει μικροαστικά στρώματα προς ίδιον (βλ. εκλογικό) όφελος. Ο λεκτικός ή αριστερολογικός μανδύας, όχι μόνον δεν ήταν πειστικός (τουλάχιστον σε μένα τότε), αλλά και δεν αναιρεί την πραχτική και τα αποτελέσματα της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου.
Το λοιπόν, τη διόγκωση των ΔΥικών στρωμάτων και τη διαμόρφωση της σχετικής συντεχνιακής ιδιοσυγκρασίας την οφείλουμε κατά κύριο λόγο στα δύο αστικά κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία από τη μεταπολίτευση. Το σύρσιμο των ΔΥικών στρωμάτων πίσω από άκομψα και κενά περιεχομένου, δήθεν αριστερά συνθήματα, ο Παπανδρέου το είχε ιδεολογικά βαφτίσει «μικροαστικό ριζοσπαστισμό». Στην ουσία πρόκειται για μια χρόνια πελατειακή σχέση εκλογικής βάσης που απώτερος σκοπός της ήταν η συντήρηση και εναλλαγή στην πολιτική εξουσία των δύο κομμάτων, η εγκαθίδρυση του δικομματισμού και η πολιτική περιθωριοποίηση των χαμηλότερων κοινωνικά στρωμάτων.
Κατά δεύτερο λόγο, η διόγκωση του δημόσιου τομέα, που κύρια έλαβε χώρα επί ΠΑΣΟΚ Παπανδρέου και συνεχίστηκε απρόσκοπτα εφεξής, δεν ήταν κανένα «σοσιαλιστικό βήμα» (προς Θεού!) αλλά συνέβη ως μια τσαπατσούλικη και και εφήμερη αντιμετώπιση των οικονομικών κρίσεων της εποχής και τη ραγδαία αποβιομηχανοποίηση της χώρας, ενώ δεν θιγόταν στο παραμικρό τα συμφέροντα του μεγάλου κεφάλαιου και πολυεθνικών (βλ. προβληματικές και η «κοινωνικοποίηση των χρεών τους», «αγορά του αιώνα», σκάνδαλα τύπου Κοσκωτά, τη γιγάντωση της Ιntracom του Κόκκαλη στις πλάτες του ΟΤΕ, κτλ.). Τη στιγμή που το μεγάλο κεφάλαιο είχε την κύρια ευθύνη για αυτές τις οικονομικές κρίσεις και την παρασιτικοποίηση & περιθωριοποίηση της ελληνικής οικονομίας. Το τελικό αποτέλεσμα το βλέπουμε: ένας υπερτροφικός ΔΥικός τομέας που αυτοσυντηρείται και αναπαράγεται, ένα τεράστιο χρέος και η στροφή της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» στη διαπλοκή, τη διαφθορά και το εύκολο κέρδος.
Επαναλαμβάνω ότι δεν απολογούμαι για κανένα κόμμα της αριστεράς και για τις προτάσεις τους για την παιδεία. Ωστόσο θεωρώ ότι με το δεδομένο κοινωνικό ιστό και σχέσεις, το οικονομικό πλαίσιο της ελληνικής πραγματικότητας και ένα δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα υπό κατάρρευση, η δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων θα οξύνει τις ήδη έντονες ταξικές διαφοροποιήσεις και ανισότητες πρόσβασης στην παιδεία.
Νομίζω ότι η πολεμική σου απέναντι στην αριστερά (σε πολλά σημεία δίκαιη) σου αφαιρεί την δυνατότητα να δεις την προβληματική του rebel που εκφράζει και αρκετό κομμάτι της αριστεράς.
Κοντεύεις να βγάλεις ότι οι δήθεν αριστερές κορώνες του καραμανλή (του νεότερου) ότι είναι δείγματα της “δικτατορίας της αριστεράς”.
Οι κρατικοποιήσεις μπορούν να αποτελέσουν ανάλογα με τις συνθήκες εργαλείο οποιαδήποτε ιδεολογίας (αριστερής ή δεξιάς) και δεν αποτελούν το μοναδικό κριτήριο αξιολόγησης.
Ευάγγελε,
με τον Ρεμπελ δεν θα μπορεσεις να συννενοηθείς γιατί σκέφτεται σε τελείως διαφορετικό γραμμικό επίπεδο. Η διάκριση για αυτόν είναι μεταξύ μιας Δεξιάς η οποία χρησιμοποιεί το κράτος για να παρεμβαίνει προς όφελος του κεφαλαίου, και όποιες ικανοποιήσεις αιτημάτων της αριστεράς αντιμετωπίζονται ως προσπάθειες κατευνασμού των εργαζομένων εφ’ όσον όπως είπε “δεν θιγόταν στο παραμικρό τα συμφέροντα του μεγάλου κεφάλαιου και πολυεθνικών” (εδώ βέβαια αναρωτιέται κανείς αφού το κρατικό μονοπώλιο στην Ανώτατη εκπαίδευση δεν θίγει τα συμφέροντα του κεφαλαίου γιατί να μην το καταργήσουμε?), και μιας αριστεράς η οποία θα χρησιμοποιήσει δήθεν το κράτος για να αποσπάσει από το κεφάλαιο οφέλη που δικαιωματικά ανήκουν στους εργαζομένους.
Ο διαχωρισμός μεταξύ ενός κράτους που παρεμβαίνει προκειμένου να αποσπάσει από οποιαδήποτε ομάδα προνόμια προς όφελος κάποιας άλλης, και ενός κράτους που απέχει από τέτοιες πράξεις αφήνοντας τον πολίτη να επιλέγει και να απολαμβάνει/υφίσταται τα αποτελέσματα των επιλογών του είναι τελείως ξένη προς αυτόν. Άρα ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείς εσύ τον όρο σοσιαλισμός είναι τελείως διαφορετικός με τον όρο που τον χρησιμοποιεί εκείνος.
Ποιος ιδιώτης θα κόπτεται στο μέλλον να διδάξει αρχαία Ελληνικά, φιλοσοφία, ιστορία; Οπότε στο εγγυς μέλλον της νεοφιλελευθερης παγκοσμιοποίησης απο τα σχολεία θα βγαίνουν τούβλα χωρις Παιδεία, καλα ρομποτάκια.Ελπίζουμε η ποικιλομορφία των Εθνικών πολιτισμών να νικήσει και η Φύση να στείλει στα σκουπίδια φιλελευθερισμούς και σοσιαλισμούς.
Μόνο ο Άδωνις Γεωργιάδης…ευτυχώς! Γιατί δεν ξέρω τι θα γίνει στο νεοφιλελεύθερο εγγύς μέλλον, αλλά στο αδυσώπητο παρόν και στο άστα-να-πάνε παρελθόν(που τα παιδιά κάνανε μόνο αρχαία) τα παιδιά βόδια έμπαιναν, βόδια έβγαιναν από το ελληνικό σχολειό. Ρώτα 100 ανθρώπους στον δρόμο, που στο σχολειό έκαναν μόνο ιστορία και αρχαία, τι θυμούνται από αυτά και αν διαβάζουν ποτέ κανένα βιβλίο – εκτός αυτών που πουλάει ο εθνικός τηλεστάρ Λιακόπουλος- και θα έχεις την απάντηση στο ερώτημά σου.
Υ.Γ Χαίρομαι πάντως που θεωρείς δεδομένο ότι η ΦΣ θα είναι κυβέρνηση στο εγγύς μέλλον. Ψήφισέ μας, για να επισπευθεί ακόμα περισσότερο το μέλλον, αφού το μέλλον φυγείν αδύνατον!
Αν οι ιδιωτικές εταιρείες προσλαμβάνουν ανθρώπους οι οποίοι αποδίδουν λιγότερα από αυτά που δικαιολογεί ο μισθός τους τότε δεν έχω κανένα πρόβλημα. Πρόβλημα έχω όταν το ίδιο πράγμα το κάνει το δημόσιο, τους μισθούς του οποίου τους πληρώνουν όλοι, και κυρίως η πλειοψηφία η οποία δεν έχει και καμία μεγάλη οικονομική άνεση.
Δεν μπορώ να βγάλω άκρη μερικές φορές. Αυξάνεται η υπεραξία της εργασίας του μισθωτού που καρπώνεται ο εργοδότης; Πειράζει. Μειώνεται η υπεραξία; Πάλι πειράζει…Τα κέρδη πάνω από τον άνθρωπο; Κακό. Ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη; Πάλι κακό.
Το να προσλαμβάνει μία ιδιωτική εταιρεία έναν “μπουμπούνα” απόφοιτο ιδιωτικού (ή και δημοσίου) πανεπιστημίου αν δεν είναι κάποιου είδους “εταιρική κοινωνική ευθύνη”, μάλλον βάζει σε υποψίες για το αν η εταιρεία έχει προνομιακές σχέσεις με το κράτος σε βαθμό που να είναι ευρύτερος δημόσιος τομέας.
Ποιος ιδιώτης θα κόπτεται στο μέλλον να διδάξει αρχαία Ελληνικά, φιλοσοφία, ιστορία;
Ένας φίλος μου κάνει διδακτορικό στο ιδιωτικό Cornell με θέμα το οποίο έχει να κάνει με την ετυμολογία των ονομάτων 2-3 ρωμαϊκών θεοτήτων. Το ιδιωτικό Princeton θεωρείται το καλύτερο πανεπιστήμιο του κόσμου στην κλασσική φιλολογία. Το ιδιωτικό Tufts έχει τη μεγαλύτερη ψηφιακή συλλογή αρχαίων ελληνικών και λατινικών κειμένων, τα οποία διατίθενται σε CD και στο site τους. Και το ίδιο ισχύει και για άλλα αντιεμπορικά θέματα σε όλες τις επιστήμες. Τα ιδιωτικά Cornell και Berkeley ψάχνουν για εξωγήινους. Αντιθέτως το ιδιωτικό Princeton δεν έχει ιατρική και νομική σχολή.
ΔΙόρθωση. Το Berkeley είναι δημόσιο. Χαρακτηριστική περίπτωση δημοσίου πανεπιστημίου που ανταγωνίζεται ένα γειτονικό ιδιωτικό (το Stanford) αντί να το κλείνει.
Δεν είπα να μαθαίνουν ξερά αρχαία αλλά φιλοσοφία, την αρχή και το τέλος όλων των επιστημών και μάθε οτι
ψήφισα ΦΣ στις τελευταίες εκλογές