Η “Γενιά των 700 Ευρώ – G700” για την Παιδεία
Φεβ 21st, 2009 | Γενιά των 700 ευρώ (G700)| Κατηγορία: Παιδεία |
Email This Post
|
Print This Post
|
Οι θέσεις που ακολουθούν αποτελούν την βάση της πρότασης της ομάδας “Γενιά των 700 Ευρώ – G700” για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης και αποστάλησαν σε όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα στα πλαίσια ενός e-διαλόγου για την παιδεία:
1. Λύκειο στα πρότυπα του International Baccalaureate (I.B.)
Η νέα αρχιτεκτονική της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
H δευτεροβάθμια εκπαίδευση διακρίνεται σε δύο φάσεις: την πρώτη την αποτελεί το τετραετούς φοίτησης γυμνάσιο και τη δεύτερη το διετούς φοίτησης λύκειο το οποίο οργανώνεται κατά τα πρότυπα του διεθνούς απολυτηρίου (International Baccalaureate – IB)”
Περιεχόμενο Σπουδών
Μετά την τετραετή φοίτηση στο γυμνάσιο, ο μαθητής εισάγεται στο νέο διετές Λύκειο. Εκεί καλείται να διαλέξει ένα μάθημα από 6 υποχρεωτικά επιστημονικά πεδία. Καλείται ουσιαστικά να διαλέξει 1) μία μητρική γλώσσα, 2) ένα επίπεδο δυσκολίας μαθηματικών, 3) μία κοινωνική επιστήμη, 4) μία θετική επιστήμη, 5) μία ξένη γλώσσα, 6) μία ελεύθερη επιλογή απ’ οποιοδήποτε επιστημονικό πεδίο ή τέχνη επιθυμεί, για παράδειγμα από κουζινική και καλλιτεχνικά μέχρι θρησκευτικά.
Ανάλογα με την κατεύθυνση που θέλει να ακολουθήσει αργότερα στο πανεπιστήμιο ή ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του, ο μαθητής θα επιλέγει τρία μαθήματα σε προχωρημένο επίπεδο δυσκολίας και 3 σε μεσαίο επίπεδο δυσκολίας.
Ταυτόχρονα μία ώρα τη βδομάδα θα υποχρεούται, άνευ εξετάσεων και με μόνη υποχρέωση την παράδοση μιας σύντομης γραπτής εργασίας στο τέλος της διετίας, να παρακολουθεί μάθημα θεωρίας της γνώσης κι επιστημολογίας. Ο βαθμός θα προσμετράται στον τελικό βαθμό του απολυτηρίου.
Υποχρεωτικός Εθελοντισμός
Παράλληλα με το ακαδημαϊκό πρόγραμμα σπουδών και μέσα στη διετία ο μαθητής θα είναι υποχρεωμένος να συμπληρώσει 150 ώρες κοινωνικής προσφοράς και εθελοντικής δραστηριότητας, η οποία θα πιστοποιείται από τον φορέα στον οποίο αυτή εκτελείται.
Διδακτική Φιλοσοφία
Η διδακτική φιλοσοφία αλλάζει και χρησιμοποιείται πλέον το πολλαπλό βιβλίο ύστερα από επιλογή του καθηγητή. Οι καθηγητές υποχρεούνται σε μία μετεκπαίδευση και ενημέρωση το χρόνο με αντικείμενο τις εξελίξεις της επιστήμης την οποία διδάσκουν προσαρμοσμένης στις ανάγκες και το ακαδημαϊκό πρόγραμμα του νέου Λυκείου. Τα έξοδα συμμετοχής καλύπονται από το κράτος και υπάρχει και μια μικρή αποζημίωση.
Εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο
Στις αρχές του δεύτερου έτους σπουδών, οι μαθητές καταθέτουν μηχανογραφημένες αιτήσεις με βιογραφικό σε ειδική Ανεξάρτητη Αρχή Εισόδου στο Πανεπιστήμιο, όπου δηλώνουν τα πανεπιστήμια στα οποία επιθυμούν να φοιτήσουν. Η αρχή μπορεί να δημιουργηθεί στη βάση της πρότασης του πρύτανη του ΕΚΠΑ κυρίου Μπαμπινιώτη ή να αποτυπώσει το μοντέλο της Βρετανικής Αρχής UCAS. Τα πανεπιστήμια βάσει βαθμολογίας και βιογραφικού κάνουν προσφορά σε αριθμό μαθητών που θα επιθυμούσαν να εντάξουν στο φοιτητικό τους δυναμικό.
Εξετάσεις – Βαθμολογία – Εθνικό Απολυτήριο
Στο τέλος της διετίας ο μαθητής δίνει Πανελλήνιες Εξετάσεις στα μαθήματα που έχει επιλέξει.
Ο τελικός βαθμός του Εθνικού Απολυτηρίου διαμορφώνεται κατά 80% από το γραπτό διαγωνισμό και κατά 20% από τις εργασίες, οι οποίες σημειωτέον βαθμολογούνται και από δεύτερο εξωτερικό εξεταστή.
Εάν ο μαθητής ισοσκελίσει την προσφορά του πανεπιστημίου, πόσο μάλλον αν την υπερκαλύψει, είναι αυτοδίκαια μέλος του ΑΕΙ όπου έχει δηλώσει ότι θέλει να πάει.
Αξιολόγηση
Το νέο Λύκειο αξιολογείται. Οι μαθητές αξιολογούν τους καθηγητές και οι καθηγητές αξιoλογούνται από Ανεξάρτητη Αρχή Αξιολόγησης.
Υποδομές
Το νέο Λύκειο έχει ποιοτικά αναβαθμισμένες υλικές υποδομές πράγμα για το οποίο στην περίπτωση του δημόσιο σχολείου οφείλει να μεριμνήσει το κράτος. Η χρηματοδότηση των σχολικών υποδομών εντάσσεται στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων με στόχο την έξοδο από την κρίση και την ανάκαμψη της οικονομικής δραστηριότητας.
2. Ενιαίο Εθνικό Σύστημα Ανώτατης Εκπαίδευσης
Το νέο τοπίο της τριτοβάθμιας
Δημιουργείται ΕΝΙΑΙΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ στο οποίο θα υπαχθούν όλα τα κρατικά πανεπιστήμια, τα κολέγια που είναι αναγνωρισμένα από χώρες της ΕΕ και τα ιδιωτικά εκείνα εκπαιδευτήρια που θα είναι σε θέση να τηρούν αυστηρές ακαδημαϊκές και υλικοτεχνικές προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος.
Τροποποίηση του Άρθρου 16
ΕΝΙΑΙΑ ΝΟΜΙΚΗ ΜΟΡΦΗ για όλες τις παραπάνω μορφές πανεπιστημιακών ιδρυμάτων τα οποία θα αποκτήσουν τη μορφή «Νομικού Προσώπου Εκπαιδευτικού Δικαίου» μέσα από την τροποποίηση του άρθρου 16.
Με λίγα λόγια, δέσμευση όλων των παραπάνω πανεπιστημιακών ιδρυμάτων -ακόμη και αυτών που σήμερα λόγω της απουσίας ρυθμίσεων λειτουργούν κερδοσκοπικά- στην εξυπηρέτηση του συλλογικού αγαθού της ανώτατης εκπαίδευσης και ταυτόχρονα ανεξαρτητοποίηση των κρατικών πανεπιστημίων από το κράτος με ευέλικτους τρόπους λειτουργίας, αυτοδιοίκηση και ακαδημαϊκή ελευθερία, ελάχιστο αριθμό τμημάτων, ακαδημαϊκά προσόντα καθηγητών, όρους εγκαταστάσεων, αξιοκρατική πρόσβαση, κεφαλαιακή επάρκεια των ιδρυμάτων και χρηματοδότηση.
Μετατροπή των ιδιωτικών κερδοσκοπικών επιχειρήσεων σε κοινωφελή μη κερδοσκοπικά ιδρύματα που παράγουν υψηλή δημόσια και κοινωνική αξία, και αποκρατικοποίηση των κρατικών. Διότι όσο πέρα από κάθε θεσμική και πολιτική λογική είναι η λειτουργία πανεπιστημίων που κάνουν διανομή κερδών σε μετόχους, άλλο τόσο είναι η λειτουργία των πανεπιστημίων υπό το ίδιο νομικό καθεστώς με το οποίο λειτουργεί η Διεύθυνση Συγκοινωνιών, οι Εφορίες και οι Πολεοδομίες. Λευτεριά από το κράτος και δέσμευση για όλους σε έναν δημόσιο σκοπό.
Το νέο ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο:
Το νέο Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο Νομικό Πρόσωπο Εκπαιδευτικού Δικαίου πρέπει να
έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
1. Πλήρη αυτοδιοίκηση και ανεξαρτησία
Το πανεπιστήμιο πρέπει να μπορεί να επιλέγει αυτόνομα και να εκτελεί με ταχύτητα φωτός τις αποφάσεις που λαμβάνει γύρω από θέματα προσωπικού, πρόσληψης μελών ΔΕΠ και ίδρυσης ακαδημαϊκών τμημάτων και σχολών. Ταυτόχρονα πρέπει να έχει βαρύνοντα λόγο σχετικά με τον αριθμό των εισακτέων. Το πανεπιστήμιο πρέπει τέλος να απεμπλακεί από το δημόσιο λογιστικό σύστημα και τη γραφειοκρατία των ελέγχων νομιμότητας εν τέλει σκοπιμότητας που διενεργεί το Υπουργείο και να υιοθετήσει τους λογιστικούς κανόνες του ιδιωτικού τομέα ή ακόμα και τα διεθνή λογιστικά πρότυπα.
2. Αυξημένη χρηματοδότηση μέσα από την εισροή εναλλακτικών πόρων & έμφαση στην επιστημονική έρευνα και την ανάπτυξη τεχνολογίας.
Το πρόβλημα δεν είναι το ύψος της κρατικής χρηματοδότησης γενικώς. Άλλωστε σε ότι αφορά τους αμιγώς κρατικούς πόρους οι οποίοι διοχετεύονται στο δημόσιο πανεπιστήμιο η Ελλάδα κατέχει ήδη την έβδομη θέση στην ΕΕ. Το πρόβλημα έχει τρία σκέλη:
α) την αύξηση της κατά κεφαλήν δαπάνης,
β) την εξεύρεση εναλλακτικών πόρων για το πανεπιστήμιο. Πόροι οι οποίοι θα προέλθουν μέσα από τη διαχείριση της περιουσίας των πανεπιστημίων, μέσα από δωρεές και επενδύσεις-συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα και τους οργανισμούς του δημοσίου και
γ) την αύξηση της χρηματοδότησης για επιστημονική έρευνα, ανάπτυξη τεχνολογίας και καινοτομία. Σημειωτέον ότι στο σκέλος αυτό είμαστε ουραγοί στην Ευρώπη.
3. Καθιέρωση πραγματικής αξιολόγησης
Πρέπει να καθιερωθεί συγκριτική αξιολόγηση και αποτίμηση του ερευνητικού και εκπαιδευτικού έργου ομοειδών τμημάτων των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Όλα ανεξαιρέτως τα εκπαιδευτικά ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης αξιολογούνται από μία Ανεξάρτητη Αρχή Αξιολόγησης στις δομές της οποίας συμμετέχουν και Εξωτερικοί Αξιολογητές. Δημιουργείται λίστα αξιολόγησης ανά ειδικότητα και τμήμα και point system χρηματοδότησης.
Τα αποτελέσματα της αξιολόγησης πρέπει να δημοσιοποιούνται και υποχρεωτικά να συνδέονται με την πάσης φύσεως κρατική χρηματοδότηση, όχι για λόγους τιμωρίας αλλά με στόχο τη δημιουργία μίας «δημόσιας αγοράς» στην οποία θα πριμοδοτείται η πρωτοβουλία, η καινοτομία και η αποδοτικότητα.
4. Δομημένες Σχέσεις με ΔΕΚΟ, δημόσιους οργανισμούς και ιδιωτικές επιχειρήσεις,
Το πανεπιστήμιο πρέπει να αποκτήσει σχέσεις τόσο με το δημόσιο τομέα όσο και την επιχειρηματική κοινότητα. Οι σχέσεις αυτές (π.χ. του Πολυτεχνείου με τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, τη Forthnet κ.α.) συμβάλλουν καίρια στην ανάπτυξη νέων τομέων οικονομικής δραστηριότητας, βελτιώνουν την τεχνολογία και φυσικά αυξάνουν τη συνάφεια των προγραμμάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης με την εξεύρεση θέσεων πρακτικής εξάσκησης για φοιτητές και ερευνητές σε επιχειρήσεις και οργανισμούς ενώ βελτιώνουν άμεσα τις προοπτικές επαγγελματικής σταδιοδρομίας των νέων.
Πρότυπο εδώ είναι τόσο οι εξειδικευμένες βιομηχανικές σχολές διαφόρων κρατών, όσο και τα τεχνολογικά και επιστημονικά πάρκα πανεπιστημίων όπου μπαίνουν και technology start up funds κα.
Επιπλέον, σε μεγάλο βαθμό το στοίχημα της περίφημης «πράσινης οικονομίας» θα κριθεί στο πεδίο της παραγωγής καινοτομίας και τεχνογνωσίας για την ανάπτυξη ελληνικής «πράσινης βιομηχανίας».
5. Αυστηροί όροι φοίτησης.
Παράταση φοίτησης μόνο για όσους εργάζονται έως περίπου μία διετία. Οι υπόλοιποι να έχουν δικαίωμα επανεξέτασης μέχρι ένα μάθημα. Τα μαθήματα να συρρικνωθούν. Να δοθεί έμφαση στη μεθοδολογία της επιστήμης και όχι στο άπλωμα της ύλης.
6. Άσυλο
Να προστατευτεί το πανεπιστήμιο με πρωτοβουλία της πολιτείας, η οποία οφείλει να εφαρμόσει το νόμο Γιαννάκου. Διαφορετικά να δοθεί η δυνατότητα για εσωτερική αστυνόμευση των ΑΕΙ. Το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο να γίνει Μουσείο και να μεταφερθεί η ακαδημαϊκή δραστηριότητα στην Πανεπιστημιούπολη.
Τα Κολέγια
Τα franchise ΚΕΣ που έχουν αναγνωριστεί ήδη από πανεπιστήμια τρίτων χωρών, και για τα οποία έγινε τόση φασαρία τους περασμένους μήνες εντάσσονται σταδιακά στο Ενιαίο Εθνικό Σύστημα Εκπαίδευσης.
Αρχικά ισχύει η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης των επαγγελματικών προσόντων των αποφοίτων τους. Συνδετικός κρίκος θα είναι το εθνικό σύστημα αξιολόγησης. Μακροπρόθεσμα όμως, ο στόχος θα πρέπει να είναι διαφορετικός. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν πρέπει να παρέχεται από κερδοσκοπικά παραμάγαζα, που μόνο σοβαρά παραρτήματα ξένων ΑΕΙ δεν αποτελούν, αλλά από υπεύθυνα κοινωφελή μη κερδοσκοπικά ιδρύματα, που ιδρύει το κράτος ή κάποιος ιδιώτης. Η επίτευξη αυτού του στόχου όμως δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την Ελλάδα. Η αμφισβήτηση της κερδοσκοπίας, του κατακερματισμού και των πολλών ταχυτήτων στο πανεπιστημιακό τοπίο της ΕΕ πρέπει να είναι στόχος ευρωπαϊκός και μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την προώθηση και ολοκλήρωση μιας ατζέντας τύπου Μπολώνιας, όπου θα τεθούν οι βάσεις για το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο, το κοινό Ευρωπαϊκό Σύστημα Ανώτατης Εκπαίδευσης και τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Έρευνας.
Οι προτάσεις είναι πάρα πολύ καλές αλλά δεν πρόκειται να υλοποιηθούν στη χώρα μας 🙁
Δεν καταλαβαίνω την εμμονή στην Ελλάδα με το κέρδος. Γιατί πρέπει οπωσδήποτε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια να είναι μη-κερδοσκοπικά; Στην Κύπρο δεν απαγορεύεται η ίδρυση τους.
Ἡ λύσσα κατὰ τοῦ κέρδους δὲν εἶναι κατακριτέα καθ`ἑαυτήν, ἀλλὰ μαρτυρεῖ ἀψεύστως ὄτι οἱ συντάκτες τοῦ κειμένου ἔχουν τὸν νοῦ τους ἀλλοῦ.
Μερικὰ τρωτὰ τοῦ κειμένου :
Ἡ ἀναδιάταξη τῶν δευτεροβαθμίων σπουδῶν ἰσοδυναμεῖ μὲ ἀναδιάταξη τῶν πολυθρονῶν στὸ κατάστρωμα τοῦ «Τιτανικοῦ». Τὸ πρόβλημα τῆς έκπαιδεύσεως εἶναι τὰ κίνητρα τῶν διδασκόντων. Δὲν ὐπάρχουν λόγοι νά εἶναι ὁ διδάσκων ἐπαρκὴς στήν δουλειά του. Μὲ μετεκπαιδεύσεις δὲν λύνεται τό ζήτημα. Ἡ ἐκπαιδευτικός σύζυγός μου ἔμαθε πολλὰ ἐνδιαφέροντα σὲ σεμινάρια ὅπως αὐτὰ ποὺ προτείνει τὸ κείμενο, μόνον ποὺ οἱ κτηθεῖσες γνώσεις ἀφοροῦσαν γυναικεῖα ἐσώρουχα καὶ ὄχι ἐπαγγελματικὰ θέματα.
Ἡ ἀξιολόγηση εἶναι ἀπολύτως ἀδύνατη. Πραγματικὴ ἀξιολόγηση τῆς Ἰατρικῆς σχολῆς εἶναι νὰ βγάζει καλοὺς γιατρούς, ὄχι νὰ δημοσιεύει τὸ διδακτικό προσωπικὸ ἐργασίες σὲ άναγνωρισμένα ἐπιστημονικὰ περιοδικὰ. Συνεπῶς, γνήσια ἀξιολόγηση μπορεῖ νὰ γίνει ὅταν οἱ σημερινοί φοιτητὲς ἔχουν φθάσει στὸ μέσον τῆς σταδιοδρομίας τους. Πολὺ ἀργὰ γιὰ νὰ διώξουμε τὸν κακό καθηγητὴ ποὺ εἶχαν στὸ πρῶτο ἔτος, ἄσε ποὺ μπορεῖ νὰ διόρθωσε τὴν κατάσταση ἄλλος καλὸς στὸ δεύτερο ἔτος. Κρίνετε καὶ μόνοι σας, ἂν ὁ καλὸς καθηγητὴς ἔχει συμφέρον νὰ σκιστεῖ γιὰ νὰ ξελασπὼνει τοὺς κοπρίτες συναδέλφους του. Θὰ κοιτάξει τὶς δημοσιεύσεις του καὶ οἱ φοιτητὲς θὰ πρέπει νά ξελασπώσουν μόνοι τους.
«Ο τελικός βαθμός του Εθνικού Απολυτηρίου διαμορφώνεται κατά 80% από το γραπτό διαγωνισμό και κατά 20% από τις εργασίες, οι οποίες σημειωτέον βαθμολογούνται και από δεύτερο εξωτερικό εξεταστή.» Ποιὲς εἶναι αὐτὲς οἱ «εργασίες»; Δεῖγμα προχειρότητος στὴν διατύπωση τῶν προτάσεων.
Ἡ ἄποψή μου εἶναι ὅτι χωρὶς κίνητρο γιὰ τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς όλων τῶν βαθμίδων δὲν γίνεται δουλειά. Νὰ διαιρεθεῖ τὸ ποσὸν ποὺ δαπανᾶ τὸ κράτος σήμρα γιὰ τὴν ἐκπαίδευση μὲ τὸν ἀριθμὸ τῶν μαθητῶν καὶ φοιτητῶν. Νὰ παίρνουν οἱ γονεῖς καὶ οἱ φοιτητὲς ἄνω τῶν 18 ἑτῶν μιὰν ἑπιταγή μὲ τὸ ποσὸν ποὺ βγαὶνει ἀπὸ τὴν διαίρεση καί νὰ ἐπιλέγουν ἂν θὰ τὸ φᾶνε ἢ θὰ τὸ δώσουν γιὰ δίδακτρα σὲ κάποιο ἐκπαιδευτικὸ ἵδρυμα. Ὅσα ἐκπαιδευτικὰ ἱδρύματα δὲν μποροῦν νὰ πείσουν ὅτι προσφέρουν ἐκπαίδευση ἀντιστοίχου ἀξίας μὲ τὰ διδακτρά τους νὰ κλείσουν.
Τελικῶς, ἂν τὸ κείμενο ἀπηχεῖ ὅντως τὶς ἀπόψεις τῶν πλέον φιλοδόξων τῆς γενιᾶς τῶν 700 εὐρώ, ἡ γενιὰ τῶν 700 εὐρὼ ἀμείβεται καλά, ἂν όχι καὶ ὑπερβολικά, σὲ σχέση μὲ τὴν πραγματικὴ άπόδοσή της,
Συμφωνώ με τον κ. Γεωργάνα.
Οτιδήποτε παράγεται από το κράτος (χωρίς κίνητρα και αντικίνητρα) θα είναι πάντοτε χαμηλότατης ποιότητας (ακριβώς όπως μας διδάσκει η θεωρία της Μικροοικονομικής). Γιατί μπορούμε να βρούμε τα ρούχα ή παπούτσια που θέλουμε και όχι τις εκπαιδευτικές υπηρεσίες που θέλουμε; Γιατί μπορούμε να βρούμε τις υπηρεσίες ψυχαγωγίας που θέλουμε και όχι τις αντίστοιχες πανεπιστημιακές; Διότι οι πρώτες προσφέρονται μέσα από τον ανταγωνισμό με το κίνητρο του κέρδους ενώ οι δεύτερες παράγονται από το κράτος χωρίς το κίνητρο του κέρδους. Οτιδήποτε παράγεται από τον άνθρωπο χωρίς κίνητρα και αντικίνητρα παράγεται στην ουσία “παρά την ανθρώπινη φύση” και “παρά τις θεμελιώδεις διδαχές της οικονομικής επιστήμης”.
Προκειμένου περί παιδείας, επειδή είναι μία υπηρεσία που παρέχεται σε άτομα κάτω των 18 ετών που δεν έχουν την δυνατότητα (και το δικαίωμα) να εργασθούν και που άρα θα πρέπει να παρέχεται “δωρεάν” από τον φορολογούμενο, η λύση είναι μία: “ΚΟΥΠΟΝΙΑ”. Διαιρούμε τον αντίστοιχο προϋπολογισμό παιδείας (π.χ. τον προϋπολογισμό της στοιχειώδους εκπαίδευσης) με τον περυσινό αριθμό μαθητών (αφού λάβουμε υπόψη όλα τα φανερά και κρυφά κόστη) και βγάζουμε ένα νούμερο π.χ. 2000 € ανά έτος και ανά μαθητή. Αυτό το ποσόν το κράτος το δίνει σε κουπόνι (αξίας π.χ. 2.000 €) ετήσια στους γονείς ή στους κηδεμόνες του παιδιού (άν είναι ορφανό) και το παιδί πηγαίνει στο σχολείο της αρεσκείας του. Όλα τα έξοδα του σχολείου (μισθοί, συντήρηση κτιρίου κλπ) προέρχονται από τα κουπόνια που το σχολείο συγκεντρώνει. Έτσι:
1. Ο μαθητής (καταναλωτής) έχει το δικαίωμα επιλογής.
2. Οι μη αποδοτικοί δάσκαλοι, οι μη αποδοτικοί διευθυντές που ανέχονται παρατράγουδα στο σχολείο (π.χ. ναρκωτικά, καταλήψεις, καταστροφές κλπ) “τιμωρούνται” με την μη συγκέντρωση επαρκούς αριθμού κουπονιών και άρα μένουν άνεργοι (όπως ετήσια μένουν άνεργοι χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι).
3. Εισάγεται ο ανταγωνισμός που πάντα οφελεί τον “καταναλωτή” (τον μαθητή).
4. Οι “άχρηστοι” τιμωρούνται (και μαζί τους τιμωρούνται οι εκπαιδευτικοί που προάγονται χάρις στην υποστήριξη του πολιτικού-γραφειοκρατικού κατεστημένου και όχι χάρις στην απόδοσή τους).
5. Η εκπαίδευση εξακολουθεί να είναι “δωρεάν” αλλά παρέχεται στην ουσία μέσα από τον ιδιωτικό τομέα και μέσα από ανταγωνισμό.
Άν ο ανταγωνισμός είναι καλός γιά τα μαγαζιά, τις εταιρείες και τους πολίτες τότε ο ίδιος ανταγωνισμός είναι καλός και γιά τα σχολεία.
Μανώλης Στειακάκης (www.kede.gr)
Δεν νομίζω ότι μπορεί ολόκληρη η πολιτική για την παιδεία να βασιστεί στο μέτρο με τα κουπόνια. Τι μας εγγυάται πως οι καλύτεροι καθηγητές δεν θα ανεβάσουν τις τιμές τους στοχεύοντας ουσιαστικά μόνο στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα και πως οι πλέον ανεπαρκείς καθηγητές δεν θα ρίξουν τις τιμές για να προσελκύσουν τους φτωχότερους. Δεν θα υπήρχε έτσι ο κίνδυνος να δημιουργήσει το σύστημα μια κοινωνική διαστρωμάτωση, όσο αφορά το επίπεδο της παιδείας που προσλαμβάνει ο πολίτης, δημιουργώντας μεγαλύτερες ανισότητες από τις ήδη υπάρχουσες; Χωρίς να θέλω να πω πως δεν θα έπρεπε να ενταχθεί σαν ένα από τα μέτρα προς συζήτηση υπάρχουν περισσότερες παράμετροι που θα έπρεπε να συνυπολογιστούν. Η δημοσίευση στοιχείων πχ για το πόσο ευχαριστημένοι είναι οι απόφοιτοι των σχολείων, ή πόσοι από αυτούς πέρασαν σε σχολές της αρεσκείας τους θα ευνοούσε την προσπάθεια των καθηγητών για την δική τους εξέλιξη αλλά και για την αύξηση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Η μετεκπαίδευση των καθηγητών θα έπρεπε να ενταχθεί σε ένα γενικότερο πλαίσιο δια βίου εκπαίδευσης όπου τα έξοδα δεν θα τα πλήρωνε το κράτος αλλά οι ίδιοι οι καθηγητές. Αν τα στοιχεία σχετικά με την απόδοση των καθηγητών σε αυτά τα μαθήματα ήταν διαθέσιμα (οπότε θα λειτουργούσαν σαν ένα από τα κριτήρια για την επαγγελματική τους πορεία) και επιπλέον τα πλήρωναν από την τσέπη τους δεν βλέπω τον λόγο να μην είχαν ουσιαστική αξία και όφελος.
Έχω την αίσθηση ότι οι G700 φιλοδοξούν να γίνουν για το ΠΑΣΟΚ ότι είναι το DailyKos για τους Δημοκρατικούς. Οι ποιοτικές διαφορές μεταξύ των δύο blogs είναι ανάλογες των ποιοτικών διαφορών μεταξύ των δύο κομμάτων.
“Πραγματικὴ ἀξιολόγηση τῆς Ἰατρικῆς σχολῆς εἶναι νὰ βγάζει καλοὺς γιατρούς, ὄχι νὰ δημοσιεύει τὸ διδακτικό προσωπικὸ ἐργασίες σὲ άναγνωρισμένα ἐπιστημονικὰ περιοδικὰ”
Ποιος κρίνει τους “καλούς” γιατρούς ; Και δεν είναι οι δημοσιεύσεις κριτήριο για την αξιολόγηση; Τι άλλες παπαριές θα ακούσουμε…
@Θοδωρής
Ὡραῖο ὕφος. Πράγματι σὲ κοινωνία μηδενισμοῦ ὅλες οἱ ὐψηλότερες άξίες (καλὸ ἢ κακὸ, καλὸς ἢ κακὸς γιατρός, εὐπρεπὴς ἢ ἀπρεπὴς τρόπος ἐκφράσεως) χάνουν τὴν άξία τους. Τὸ γράφει ὁ Νίτσε. Πλήν, ὅμως, καὶ ὁ πλέον δύσπιστος θὰ μποροῦσε νὰ κατανοήσει ὅτι ἡ ἱκανότης νὰ συγγράφει κανεὶς ἄρθρα ποὺ ἐπιλέγονται γιὰ δημοσίευση σὲ ἔγκυρα (γιὰ τὸν μηδενιστή, φυσικὰ, ἠ ἔννοια ἔγκυρα εἶναι ἄγνωστη) διεθνῆ ἰατρικὰ περιοδικὰ δὲν εἶναι καθόλου ἀνάλογος τῆς ἱκανότητος νά μεταδίδει σὲ ἄλλους ἰατρικές γνώσεις. Ἴσως κάποτε ἦταν, σήμερα δὲν εἶναι.
Πᾶμε καὶ γιὰ τὰ κουπόνια. Καὶ σήμερα οἱ πλούσιοι ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἀγοράσουν τὸν χρόνο τῶν καλυτέρων διδασκόντων γιὰ τὰ παιδιά τους. Οἱ φτωχοί, ὅμως, πρέπει νὰ ὑποστοῦν τοὺς άπροθύμους καὶ ὀκνηροὺς διδάσκοντες. Τοὺς μισθοὺς αὐτῶν τῶν κοπριτῶν τοὺς πληρώνουν οἱ φτωχοὶ μέσῳ τῶν φόρων τους (μὲ ΦΠΑ 19% καθόλου εὐκαταφρονήτων φόρων), καὶ δὲν μποροῦν νὰ άπολύσουν τοὺς κοπρίτες ! Χρήματα νὰ προσλάβουν καλυτέρους δὲν ἔχουν. Νὰ γιατὶ τὸ τρέχον σύστημα εἶναι ταξικό. Ἡ πρόταση ἔχει άκριβῶς στόχο της νὰ δώσει κάποια δύναμη καὶ στοὺς φτωχοὺς. Δὲν άνατρέπουμε τὸν καπιταλισμό, πρόταση γιὰ τὴν έκπαίδευση κάνουμε.
Δεν μπόρεσα να διαβάσω κάτω από τον “υποχρεωτικό εθελοντισμό” γιατί έπρεπε να σκουπίσω τον εμετό από το πληκτρολόγιο.
“Δεν μπόρεσα να διαβάσω κάτω από τον “υποχρεωτικό εθελοντισμό” γιατί έπρεπε να σκουπίσω τον εμετό από το πληκτρολόγιο.”
Ξεπατικοτούρα από το πρόγραμμα του Ομπάμα. Αφού ήταν στο πρόγραμμα του Ομπάμα είναι αρκετός λόγος για να τον συμπεριλάβουν οι G700 στις θέσεις τους. Άλλωστε ο Γιωργάκης είναι ο Έλληνας Ομπάμα.
“Άλλωστε ο Γιωργάκης είναι ο Έλληνας Ομπάμα.”
Χμμμ αν εξαιρέσουμε βέβαια πως ο Ομπάνα είναι 100% αυτοδημιούργητος ενώ ο Γιωργάκης είναι γιος και εγγονός πρωθυπουργών…
σαπίλα
Είναι λυπηρό να βλέπει κανείς νέους ανθρώπους που υποτίθεται ότι στρέφονται κατά της ζοφερής πραγματικότητας που βιώνουν, να έχουν θέσεις εισαγόμενες από το εξωτερικό και να χαρακτηρίζονται από τόση μεγάλη ένδεια πρωτοτυπίας, ανακυκλώνοντας έτσι το νεοραγιαδισμό μίας κοινωνίας που δεν έχει καμία αυτοπεποίθηση, καθώς φαίνεται, να κάνει την αυτοκριτική της και να αυτοβελτιωθεί αξιολογώντας τα δικά της χαρακτηριστικά, στηριγμένη στις δικές της δυνάμεις…
Πες τα Sanctuary……..
– Μετά απο χιλιάδες χρόνια, φιλοσοφίας και επιστήμης, δεν έχουμε – ως “Ελληνες”, καμμιά πρωτότυπη πρόταση ?????
– Μείναμε στο “700 ευρώ” και στους “G20″………..??????