Ο περί το άσυλο παραλογισμός
Φεβ 12th, 2007 | Διονύσης Γουσέτης| Κατηγορία: Ελλάδα, Παιδεία |
Email This Post
|
Print This Post
|
του Διονύση Γουσέτη
Είναι τετριμμένη η διαπίστωση ότι ζούμε στη χώρα του παραλόγου και η υπόθεση του πανεπιστημιακού ασύλου δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο παραλογισμός βρίσκεται στα ακόλουθα σημεία:
1. Το άσυλο αναγνωρίζεται, κατά νόμον, για την κατοχύρωση της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών κ.λπ., συνίσταται δε στην απαγόρευση επέμβασης της δημοσίας δύναμης στους χώρους πανεπιστημίων χωρίς την άδεια του αρμοδίου οργάνου του ΑΕΙ Πότε, στα 25 χρόνια που ισχύει ο νόμος, κινδύνεψε η ακαδημαϊκή ελευθερία, η ελεύθερη επιστημονική συζήτηση και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, μάλιστα δε από δημόσια δύναμη; Ποτέ. Αντίθετα, ποδοπατήθηκε από άλλους, που ωστόσο έμειναν ατιμώρητοι. Μας το βεβαιώνει η Πρυτανεία Μουτζούρη του ΕΜΠ -όχι κάποιος συκοφάντης- στο ακόλουθο από 22/11/2006 έγγραφό της:
“Στις εγκαταστάσεις του Ε. Μ. Πολυτεχνείου, επί σειρά ετών εμφανίζονται φαινόμενα αξιόποινων πράξεων που περιλαμβάνουν καταστροφές κτιριακών εγκαταστάσεων και εργαστηριακού εξοπλισμού, διαρρήξεις και διευρυμένες κλοπές, χρήση και διακίνηση ουσιών, αυθαίρετες καταλήψεις χώρων με μόνιμα και διαρκή χαρακτηριστικά, που δεν συνοδεύονται από αιτήματα και διεκδικήσεις με συγκεκριμένο περιεχόμενο και περιορισμένη διάρκεια. Ο κατάλογος τέτοιων ενεργειών είναι μακρύς, οι υλικές, πολιτικές και ηθικές επιπτώσεις είναι αβάσταχτες για την πολυτεχνειακή κοινότητα, και ιδιαίτερα για το θεσμό του πανεπιστημιακού ασύλου”.
2. Όταν τελούντο τα σοβαρά αυτά ποινικά αδικήματα, γιατί δεν εφαρμόστηκε ο νόμος, ώστε να δοθεί άδεια επέμβασης της δημόσιας δύναμης; Απλά γιατί είναι ανεφάρμοστος. Και είναι ανεφάρμοστος όχι για λόγους φόβου έλλειψης επαγγελματισμού των αστυνομικών ή άλλους, αλλά λόγους πρακτικούς:
α. Το κατά νόμον αρμόδιο όργανο είναι τριμελές και “αποφασίζει μόνο με ομοφωνία όλων των μελών του”. Προσοχή: όχι των “παρόντων” μελών, αλλά “όλων”. Όπως γνωρίζουμε, το μέλος “φοιτητής” δεν προσέρχεται ποτέ σε συνεδρίαση του οργάνου, όπως δεν προσέρχεται (στο ΕΜΠ τουλάχιστον) σε καμία συνεδρίαση του πρυτανικού συμβουλίου. Έτσι η δυνατότητα απόφασης αποκλείεται εξ αρχής. Με άλλα λόγια, ο φοιτητής (ή οποιοδήποτε από τα μέλη του οργάνου) έχει δύναμη αρνησικυρίας ισχυρότερη από οποιοδήποτε μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Εκεί χρειάζεται επίσης ομοφωνία για τη λήψη αποφάσεων, αλλά η ομοφωνία δεν ακυρώνεται αν υπάρξει ψήφος λευκή ή αποχή.
β. Επειδή λοιπόν η επιτροπή ασύλου είναι de facto ανύπαρκτη, μένει ως μόνη διέξοδος η έκτακτη σύγκληση της συγκλήτου, “την ίδια μέρα”, όπως θέλει ο νόμος. Αυτό είναι επίσης πρακτικά αδύνατο. Πρώτον, χρειάζονται κάποιες ώρες μέχρι να γίνει αντιληπτή και σαφής η ανάγκη για άδεια εισόδου της δημόσιας δύναμης και για να πιστοποιηθεί γραπτά ότι αδυνατεί να συνέλθει η επιτροπή ασύλου, ώστε να νομιμοποιείται ο πρύτανης να συγκαλέσει τη Σύγκλητο. Δεύτερον, για να είναι νόμιμη η σύγκληση, πρέπει να κληθούν νόμιμα -όχι δια τηλεφώνου- όλα τα μέλη. Βεβαίως είναι αδύνατο να βρεθούν όλα τα μέλη στο χρόνο που απομένει μέχρι τη λήξη της ημέρας για να παραλάβουν την πρόσκληση του πρύτανη. Αλλά, αν έστω και ένα μέλος δεν την παραλάβει, αυτό μπορεί να δημιουργήσει λόγους ακυρότητας των αποφάσεών της ενώπιον του δικαστηρίου. Και επειδή, βέβαια, η δικαστική απόφαση θα έρθει μετά την είσοδο της αστυνομίας, αυτή που μένει έκθετη είναι η αστυνομία: εφάρμοσε ανύπαρκτη απόφαση συγκλήτου. Ποιος αστυνομικός θα ρισκάριζε;
3. Ο νόμος, τέλος, προβλέπει επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια του αρμόδιου οργάνου του ΑΕΙ, εφ’ όσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα. Και αυτή η διάταξη όμως είναι πρακτικά ανεφάρμοστη. Πώς θα ξέρει η δημόσια δύναμη ότι τα εγκλήματα που διαπράττονται είναι κακουργήματα, όταν δεν είναι παρούσα; Αλλά ακόμα και αν έχει πλήρη γνώση και ορθή κρίση, πώς μπορεί να γνωρίζει αν το δικαστήριο, στο οποίο ενδεχομένως θα καταφύγει κάποιος αντίθετος με την επέμβαση, θα αποφανθεί ότι πρόκειται πράγματι περί κακουργήματος και όχι πλημμελήματος; Λίγες είναι μήπως οι φορές που έχει μετατραπεί το κατηγορητήριο επί το ευμενέστερο για τον κατηγορούμενο;
4. Ο μεγάλος όμως παραλογισμός βρίσκεται στη δήλωση τεσσάρων πρυτάνεων (Χρ. Κίττας -Αθηνών, Κ. Μουτζούρης -ΕΜΠ, Α. Μάνθος -ΑΠΘ και Στ. Κουμπιάς -Πατρών), υπέρ της διατήρησης της νομοθεσίας για το άσυλο ως έχει. Αν έχουν δίκιο και εγώ σφάλλω, αν δηλαδή η νομοθεσία είναι επαρκής, τότε αυτοί και οι προκάτοχοί τους είναι αυτόχρημα υπεύθυνοι για όλες τις ζημιές των χουλιγκάνων της 25ετίας και θα πρέπει να πάνε κατηγορούμενοι.
5. Εξ ίσου μεγάλος παραλογισμός είναι ότι σε επτά μόλις ημέρες, ο κ. Μουτζούρης υποστηρίζει δημόσια το αντίθετο -την αλλαγή της νομοθεσίας ασύλου- ξεχνώντας την προηγούμενη θέση του.
6. Ο μέγιστος παραλογισμός είναι ότι πολλοί θεωρούν αυτό τον παραλογισμό αριστερή πολιτική.
————————————————————————–
Δημοσιεύτηκε στην Αυγή στις 10/2/06.
Το πανεπιστημιακό άσυλο με την κλασική έννοια ως θεσμός για εξασφάλιση της παραγωγής και διδασκαλίας νέων ιδεών έχει προφανέστατα ξεπεραστεί. Βγάζεις στο Ιντερνετ όποιες ιδέες και όποια ερευνητικά αποτελέσματα θέλεις και κανένας απολύτως δεν μπορεί να σε εμποδίσει…
Όχι ότι εξ αυτού του λόγου μπορεί να καταργηθεί το άσυλο αλλά, αν οι επιπτώσεις με τις συνεχείς παρανομίες, τις καταστροφές και την παρεμπόδιση για πρόσβαση στις εργασίες συνεχιστούν, όπως μέχρι τώρα, η κατάργησή του θα φέρει μεγάλο κέρδος και καμιά απώλεια…
Αυτό είναι τόσο πασιφανές, ώστε άρχισαν οι πολιτικοί να το λένε δημόσια, ενώ τα τελευταία χρόνια μόνο σε κλειστούς κύκλους εκφράζονταν σχετικά!
Είναι κρίμα τα πανεπιστήμια (που τόσο υποφέρουν από υποδομή) να γίνονται έρμαιο του κάθε καταπιεσμένου. Δεν ξέρω αν πρέπει να αλλάξει το άσυλο, ξέρω ότι πρέπει οι ίδιοι οι φοιτητές να προστατέψουν το χώρο που τους προσφέρει τη γνώση. Για μένα εκεί παίζεται το παιχνίδι. Στο να μην είμαστε αδιάφοροι. Και μετά αν δούμε ότι χρειάζεται αλλαγή του νόμου, τον αλλάζουμε. Αλλά πρώτα απ’ όλα αλλαγή συμπεριφοράς. Από τους απλούς πολίτες, τους φοιτητές αλλά κυρίως από το ΚΟΜΜΑΤΑ των Πανεπιστημίων. Δεν είδα ποτέ να πέφτει ξύλο επειδή κάποιος μουτζούρωσε έναν δημόσιο τοίχο ή έσπασε ένα θρανίο. Είδα όμως αρκετό ξύλο για χαζοτσαμπουκάδες…
Οι κύριοι, κύριοι πρυτάνεις πρέπει να αποπεμφθούν ως ανίκανοι, όχι για διοίκηση, αλλά για απλή σκέψη. Αυτοί που έχουν καταλάβει χώρους και παραμένουν μονίμως εκεί μέσα στην Πολυτεχνειούπολη γιατί δεν αποπέμπονται ; Καμμία από τις δικαιολογίες που προβάλλει το άρθρο δεν ισχύει για την περίπτωσή τους.
Η μόνη βάσιμη δικαιολογία είναι ότι αυτοί και οι υποστηρικτές τους είναι πρόθυμοι να αγωνισθούν και να πεθάνουν για να κάνουν το δικό τους και εμείς, η πλειοψηφία, μόλις δούμε τον πρώτο νεκρό θα κατηγορήσουμε την κυβέρνηση για δολοφονία αθώων.
Όπως αναφέρει και ο Καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου κος Θάνος Σκούρας:
“…Είχαμε την βίαια διάλυση της «ημέρας καριέρας» – ενός θεσμού που αναπτύξαμε με πολύ κόπο και μέσω του οποίου πολλοί φοιτητές μας έρχονταν σε επαφή με επιχειρήσεις και βρίσκαν την πρώτη τους δουλειά. Με το σύνθημα «έξω οι επιχειρήσεις από το πανεπιστήμιο», ομάδα αναρχικών εισέβαλε με φωνές και απειλές στην αίθουσα των συναντήσεων και μετά από μικροσυμπλοκές με καθηγητές και επιχειρηματικά στελέχη κατάφερε να διαλύσει την εκδήλωση. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι φοιτητικές παρατάξεις όχι μόνο αδιαφόρησαν, δεν καταδίκασαν και ουσιαστικά συμπαραστάθηκαν στους αναρχικούς αλλά κατάφεραν και το τελειωτικό πλήγμα στο θεσμό, αρνούμενες και την επόμενη χρονιά να προστατεύσουν την προγραμματιζόμενη εκδήλωση στο πανεπιστήμιο.”
Περισσότερα στο σύνδεσμο:
http://www.kinisipoliton.gr/themata-paideia/paideia03.doc
Εκείνο που είναι όμως ανησυχητικό και θα μπορούσε να πει κάποιος πως αντανακλά και την υστέρηση της κοινωνίας η οποία ακόμα δεν λέει να μετασχηματιστεί από μια κοινωνία υπηκόων βουκολικού- Οθωμανικού- φεουδαρχικού τύπου σε μια σύγχρονη αστική δημοκρατία όπου αντί του φεουδάρχη – καναλάρχη – πολιτικάντη άρχοντα το λόγο έχει μια συντεταγμένη και με αρχές λειτουργούσα πολιτεία. Γι’ αυτό το λόγο ακόμα συζητάμε τα αυτονόητα: Διότι κατά βάθος οι μέτοικοι βουκόλοι των Αθηνών και άλλων μεγάλων πόλεων θεωρούν ότι μέσω της ανομίας που συντηρεί ύπουλα και συγκεκαλυμμένα η “προοδευτική” διανόηση μέσω ενός κατ επίφαση “δημοκρατικού δικαιώματος έκφρασης” έχουν έτοιμο ζεστό και αφιονισμένο στρατό αμφισβήτησης της έννομης τάξης εφόσον η αναταραχή και όχι η κοινοβουλευτική εκπροσώπησης εκλαμβάνεται και από αυτούς σα μέσο πίεσης για την επίτευξη των στόχων τους.
Για μια ακόμα φορά επίσης θα πρέπει να τονιστεί το γεγονός ότι ο κος Καραμανλής θα μπορούσε να κάνει έστω και ένα διάγγελμα (ο “Ανδρέας” από ότι θυμάμαι, έκανε συνέχεια διαγγέλματα) αντί να αφήνει την αντί-επικοινωνιακή Μαριέττα και τον εξίσου περίεργο τύπο Πολύδωρα να βγάλουν το φίδι από την τρύπα… Αλλά κάτσε σου λέει, μην τους κύκλους ταράττουμε και όπου νάναι πάμε σε εκλογές…
Το ζήτημα του ασύλου στην Ελλάδα δηλώνει με τον πιο εμφανή τρόπο ένα από τα πιο βασικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας:τον φόβο οι ιθύνοντες να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν.
Ειδικότερα, οι πανεπιστημιακοί, οι πρυτανικές αρχές και οι εκλεγμένοι-διορισμένοι εκπρόσωποι των φοιτητών.
Δεν διαφωνεί κανείς μας πιστεύω ότι ο υφιστάμενος νόμος είναι ανεπαρκής, αλλά σε πρώτη φάση έστω και η εφαρμογή αυτού του ατελούς νόμου να έλυνε κάποιο από τα πολλά προβλήματα.
Σε δεύτερο στάδιο θα μπορούσαμε -όπως γίνεται σε όλα τα πανεπιστήμια του εξωτερικού- να επιτρέπουμε την είσοδο στα πανεπιστήμια μόνο των φοιτητών, μέσω της επίδειξης στην είσοδο της φοιτητικής τους ταυτότητας!
Σωστά όλα αυτά, αλλά πέραν της προβληματικότητας του νόμου περί ασύλου (που σωστά εξήγησε ο αρθρογράφος) ο παραλογισμός της πανεπιστημιακής καθημερινότητας δεν συνδέεται τόσο με το άσυλο όσο με την κομματικοποίηση. Ο νόμος περί ομοφωνίας κ.λπ. είναι προβληματικότατος και έχει ως συνέπεια ότι το άσυλο δεν μπορεί να προστατέψει τελικά αυτά για τα οποία δημιουργήθηκε να προστατεύει (π.χ. μία συνεύρεση μελών της Χρυσής Αυγής για την συζήτηση κάποιου ξενοφοβικού θέματος θα έπρεπε να είναι δυνατή εντός του πανεπιστήμιου [i]χάρη[/i] στο άσυλο), αλλά το άσυλο δεν φταίει που η ίδια η πανεπιστημιακή κοινότητα έχει γίνει μεγαλύτερη απειλή για την ελευθερία διακίνησης των ιδεών. Πέραν των προβλημάτων του νόμου καθ’εαυτού έχουμε το πρόβλημα ότι ενώ δημιουργήθηκε για να προστατεύει τις ιδέες απέναντι στο κράτος καλείται τώρα να προστατέψει τις ιδέες απέναντι στους ιδιώτες (πανεπιστημιακούς ή μη).
Πολύ σωστός ο κ. Γουσέτης. Το άρθρο όντως δημοσιεύθηκε στην Αυγή; Τι έγινε, σταμάτησαν να τον λογοκρίνουν τώρα;
Συμφωνώ με τον κ. Γουσέτη και παραπέμπω σε παλαιότερο δικό μου άρθρο με παρόμοιο τίτλο. Επίσης χαιρετίζω τη θαρραλέα στάση του Θεόδωρου Πάγκαλου στο θέμα αυτό.
Αλήθεια στο άσυλο συμπεριλαμβάνονται οι φοιτητικές εστίες που βρίσκονται εντός του πανεπιστημιακού χώρου; Όχι γιατί ορισμένοι φοιτητές υπενοικιάζουν τα δωμάτιά τους σε μη φοιητές ή και σε φοιτητές που δεν πληρούν τις προδιαγραφές να μείνουν σε εστίες. Βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο αυτό προβληματίζει τη φοιτητική κοινότητα, ή μάλλον ξέρω- καθόλου.
Το άσυλο είναι ένα πολύ καλό άλλοθι -όπως και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια- για να ξεχάσουμε πλήρως τα προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και να κολλάμε παντού και πάντα το “κάτω τα χέρια από το άσυλο” και “κάτω τα πανεπιστήμια των πολυεθνικών”.
Έτσι πυροδοτούνται οι κινητοποιήσεις -γιατί βέβαια πως να κάνεις πορεία με αίτημα να μην εκλέγεται ο πρύτανης από φοιτητές ή να μην έχει μάνατζερ η σχολή σου- και φυσικά όλοι μένουν με την ικανοποίση άντε πάλι τη σώσαμε την παιδεία ,ευτυχώς τώρα έχουμε καλύτερα πανεπιστήμια. Πότε θα αποκτήσουμε τα παπάρια να αντιμετωπίσουμε τα χάλια μας;
Θεωρώ ότι η συζήτηση για το άσυλο ήταν μια άστοχη πολιτικά κίνηση του κινήματός μας.Η συζήτηση περί ασύλου είναι στην πολιτική ατζέντα της ακροδεξιάς και όχι των φιλελευθέρων.Η κατάργηση ή μη του ασύλου και οι πρόσφατες καταστροφές-οι οποίες σημειωτέον έγιναν κατά κύριο λόγο εκτός πανεπιστημίων και με αίτημα την απελευθέρωση τριών απεργών πείνας,άσχετο δλδ με την παιδεία θέμα- είναι άσχετες με τη μεταρρύθμιση στην παιδεία το οποίο είναι το μεγάλο διακύβευμα και η μεταρρύθμιση που επαγγέλεται η κυβέρνηση.Έγιναν κάποιες συζητήσεις στο ίδιο site για το θέμα με καλές παρεμβάσεις,αλλά και πάλι με άστοχο θέμα:το θέμα μας δεν είναι η ύπαρξη ή μη ιδιωτικών πανεπιστημίων,αφού αυτό έτσι κι αλλιώς αυτό δεν πρόκειται να γίνει πριν την προηγούμενη βουλή,αλλά η μεταρρύθμιση του δημοσίου πανεπιστημίου,αφού το κράτος με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο ξοδεύει κάποια χρήματα και θα ξοδεύει είτε δημόσιο λέγεται είτε μη κρατικό μη κερδοσκοπικό πανεπιστήμιο και το κράτος λέγεται Ελλάδα ή Αμερική ή Αγγλία.Το θέμα μας αφορά αφού αφορά στα δικά μας λεφτά και ως κόμμα πρέπει να δείξουμε ποια είναι η θέση μας απέναντι σε αυτά που επαγγέλεται η κυβέρνηση.
Όσον αφορά στο άσυλο καλώς και υπάρχει και με τη συγκεκριμένη μορφή και ας βρεθεί έστω οποιοσδήποτε να μου αποδείξει ότι χωρίς άσυλο ή με περισσότερο ή λιγότερο άσυλο θα γίνονται λιγότερα μπάχαλα.Ας μείνει ως έχει λοιπόν.Διαβάστε την συνέντευξη του Σαββάτου στα ΝΕΑ με τον ΜΑΤατζή και θαυμάστε:
Εδώ έχουμε το νόμο που προβλέπει επέμβαση της αστυνομίας χωρίς καμιά άδεια από πανεπιστημιακές κοινότητες,αρχές κλπ.Και πάλι όμως αυτή η επέμβαση δεν γίνεται κι όταν γίνεται οι ίδιοι οι αστυνομικοί την θεωρούν λανθασμένη.Γιατί;Φταίνε οι τριμερείς επιτροπές;
Διαφωνώ ριζικά με το προηγούμενο σχόλιο.
Πολλές παρεξηγήσεις στη συζήτηση περί ασύλου οφείλονται στην ύπαρξη δύο διαφορετικών εννοιών που αποδίδονται με τη φράση «πανεπιστημιακό άσυλο». Η πρώτη είναι «απαγόρευση εισόδου της αστυνομίας». Η δεύτερη είναι «ελεύθερη διακίνηση ιδεών, ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία», κάτι που όλοι μας υποστηρίζουμε. Η πρώτη είναι δήθεν το μέσο για να επιτευχθεί η δεύτερη. Εδώ βρίσκεται το τεράστιο λογικό άλμα και σφάλμα. Διότι: α) είσοδος της αστυνομίας δε σημαίνει αναγκαστικά και περιστολή της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, ιδίως όταν έχουμε ένα στοιχειωδώς δημοκρατικό καθεστώς, β) η είσοδος της αστυνομίας είναι πολλές φορές απαραίτητη ακριβώς για να διαφυλάξει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών (π.χ. η εκδήλωση των «1000» στο πανεπιστήμιο Αθηνών θα μπορούσε να γίνει αν υπήρχε κάποια αστυνομική δύναμη να την προφυλάξει από τους τραμπούκους).
Το ερώτημα είναι: όλοι αυτοί (π.χ. Ελευθεροτυπία) που αντιδρούν σε οποιαδήποτε αλλαγή στο άσυλο και αγνοούν τα παραπάνω επιχειρήματα, είναι βλάκες ή κάνουν τους βλάκες; Πιστεύω το δεύτερο. Για αυτό και χρησιμοποιούν συνθήματα που στερούνται λογικής αλλά στοχεύουν στο συναισθηματισμό. Αυτό που φοβάται μέρος της «αριστεράς» είναι ότι οι αλλαγές στο άσυλο θα μπορούσαν να σημάνουν και το τέλος των καταλήψεων, οι οποίες είναι το μόνο μέσο που έχει για να επιβάλλει τις απόψεις της στα πανεπιστήμια και να αποτρέψει οποιεσδήποτε αλλαγές που θα έθιγαν τη συντεχνία των πανεπιστημιακών με τους οποίους έχει συνάψει συμμαχία αλληλοϋποστήριξης. Είναι αριστερή πολιτική; Ασφαλώς όχι. Είναι μιά πολιτική αυτοσυντήρησης των «αριστερών» κομμάτων που δεν έχει καμιά σχέση με την προάσπιση των συμφερόντων των λαϊκών τάξεων.
Σκοπός του ασύλου δεν ήταν και δεν είναι να προστατεύει από καταλήψεις οι οποίες έχουν γίνει και γίνονται και σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες όπου δεν υπάρχει το άσυλο.Το να λέγεται κάτι τέτοιο αναδεικνύει έλλειμμα πολιτικής σκέψης.Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ωφεληθούν το “μέρος της αριστεράς” και η “συντεχνία των πανεπιστημιακών” όταν σκάσουν οι πρώτες εικόνες από αστυνομικούς να δέρνουν αγρίως φοιτητές που αρνούνται να αποχωρήσουν από το πανεπιστήμιο.Επικοινωνιακό δώρο είναι μόνο σε αυτούς και στους ακροδεξιούς που απευθύνονται στους καλούς νοικοκυραίους.Σκοπός επίσης του πανεπιστημίου δεν είναι να λειτουργεί χωρίς φοιτητές ή με μια μειοψηφία φοιτητών – υπάρχει και η αποχή εκτός από την κατάληψη ξέρετε…
Ίσως μια βάσιμη πρόταση θα ήταν να απαιτήσουν οι υπόλοιποι πολίτες, με βάση την αρχή της ισονομίας που διακηρύσσει και το Σϋνταγμα, επέκταση του ασύλου, όπως ισχύει σήμερα στα πανεπιστήμια, σε όλη την έκταση της χώρας. Έτσι, για παράδειγμα, ένας κακοποιός που θέλει να αποφύγει την σύλληψη δεν θα χρειάζεται να ψάχνει να μπουκάρει σε πανεπιστημιακό χώρο. Θα είναι εξ ίσου ασφαλής στο σπίτι του. Έτσι θα περιορισθούν οι καταστροφές και οι καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων.
Μακροχρονίως, δεδομένου ότι το άσυλο θα καλύπτει και τους φοροφυγάδες, θα περιορισθεί και ο ρόλος του κράτους στην οικονομία.
Να μια λύση για την κυβέρνηση που φοβάται την επικοινωνιακή ζημία από τον πρώτο νεκρό στα πανεπιστήμια από τις ταραχές. Θα γίνει τέτοιο μπάχαλο, που κανείς δεν θα προσέξει πού θα πέσει ο πρώτος νεκρός. Τότε θα ήθελα να δώ τα μούτρα αυτών που θεωρούν το άσυλο, ως έχει, κάτι το καλό.
Διαβάζοντας τον κ.Γεωργάνα αυτό που κάποιος εισπράττει είναι μία απωθημένη λαχτάρα να δει επιτέλους αίμα “αναρχικών” “κωλόπαιδων” “μπάχαλων” -και άλλων τέτοιων που δεν ξέρω πώς αλλιώς τους χαρακτηρίζει- εντός του πανεπιστημιακού χώρου…
Το ότι η πολιτική κουλτούρα των περισσοτέρων συντελεστών αυτού του κατά τα άλλα φιλελεύθερου (sic)ιστοτόπου αναδίνει ενίοτε την οσμή ακροδεξιάς μπόχας, είναι τοις πάσι εμφανές. Έτσι καταντούμε στον τραγέλαφο, τέτοια “φιλελεύθερα” κείμενα να αναδιατυπώνουν σε πιο formal και politically correct μορφή κείμενα της Ελ.Ώρας και της Α1…
Εγώ ξέρω ότι ένας φιλελεύθερος με την πραγματική έννοια της λέξης, κατηγορεί πρώτα απ’ όλα την αποτελμάτωση, τη δυσκαμψία και την αναποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού, πρωτοστατώντας σε μία σταυροφορία ενημέρωσης και αφύπνισης των πολιτών για περισσότερη δημοκρατία με λιγότερη γραφειοκρατία και φυσικά περισσότερη ισονομία και διαφάνεια… αυτό όμως προϋποθέτει πολίτες ενεργούς, σκεπτόμενους και με το σπέρμα της αμφιβολίας εμφυτευμένο μέσα τους, που θα ασφυκτιούν και μόνο στην ιδέα μεγαλύτερης αστυνόμευσης και καταστολής…
Δυστυχώς, όμως, σε αντίθεση με αντίστοιχες κινήσεις του εξωτερικού, ένας ασυνείδητος νεοσυντηρισμός διακατέχει την πλειονότητα -όπως μετα λύπης διαπιστώνω- των εμπνευστών, αλλά και των συνοδοιπόρων αυτής της κίνησης. Ένας νεοσυντηρισμός λοιπόν, ο οποίος αρκείται στο λιβάνισμα της ελεύθερης αγοράς με το Κράτος να περιορίζεται στον αναχρονιστικό ρόλο του “νυχτοφύλακα”-τι και αν η λάμπα του φαναριού του έχει πια σβήσει;… Και όσο και αν αναθεματίζει την κρατική γενικά παρέμβαση στους διάφορους τομείς της κοινωνίας, ο διαχρονικά κατασταλτικός ρόλος του Κράτους-ειτε μέσω του καρότου ειτε μέσω του μαστιγίου- φαίνεται ότι θέλγει βαθύτατα τα ευεπίφορα στην γοητεία της βίαιης ευνομίας ώτα αξιότιμων fellows σαν τον κ.Γεωργάνα…
Τελικά, αυτό που οραματίζεται ο εν λόγω εκκολαπτόμενος πολιτικός χώρος είναι το κράτος στο ρόλο του νυχτοφύλακα με χαλασμένο φακό σε μία “ελεύθερη” (Λαχαν)αγορά και στο ρόλο του Ματατζή στην περίπτωση των οποίων αντιφρονούντων και επικίνδυνα διαμαρτυρομένων…
Υ.Γ. Φυσικά δεν σχολιάζω τις απέλπιδες προσπάθειες “σοβαρών” φύλλων όπως η Καθημερινή ή σταθμών όπως ο ΣΚΑΙ, “σοβαρών” πολιτικών όπως ο κ.Πάγκαλος και “αντικειμενικών” δημοσιογραφοϋπαλλήλων να παρουσιάσουν ούτε λίγο ούτε πολύ τους πανεπιστημιακούς χώρους ώς πεδία διακίνησης ναρκωτικών και λευκής σαρκός, διοργάνωσης παρανόμων αγώνων πυγμαχίας (βλ. Fight Club), λαθρεμπορίου σιγαρέτων και πειρατικών CDs, σεξουαλικών οργίων ανευ προφυλάξεων ή το πολύ με χρήση μεταχειρισμένων προφυλακτικών, με αποτέλεσμα να εγκυμονούν σοβαρό κίνδυνο για αύξηση της διαμόλυνσης από ηπατίτιδα και AIDS, καθώς και λειτουργίας ανεξέλεγκτων κοτετσιών από τους κλεφτοκοτάδες που προστατεύουν τα κλοπιμαία τους εντός των, κάτι που αποτελεί εν δυνάμει “ωρολογιακή βόμβα” για την ταχύτατη διασπορά του θανατηφόρου ιου H5N1 της γρίππης των πτηνών στη χώρα μας και στη συνέχεια σε όλη την Ευρώπη.
Την ίδια ώρα, που στην πλατεία Βάθη, στο Μεταξουργείο, στην πλατεία Αττικής κ.α. μετά τα μεσάνυχτα δεν είναι σώφρον να κυκλοφορεί εμφανίσιμη κοπέλα άνευ συνοδείας, που σε κάθε καφετέρια τα πειρατικά CD και DVD έχουν μεγαλύτερη κατανάλωση από τον εσπρέσσο και που η παραλιακή έχει καταντήσει χαβούζα των μπράβων, των νονών των απατεώνων και των αποβρασμάτων της νύχτας…
Αγαπητέ/Αγαπητή Sanctuary,
Δεν είμαι φιλελεύθερος, ούτε νέος, ούτε παλαιός, ούτε συντελεστής, μέ όποια έννοια μπορεί να αποδίδετε στην λέξη, αυτού του forum. Αλλά δεν νομίζω να χαρακτήρισα κανέναν ως αναρχικό, κωλόπαιδο ή μπάχαλο. Αντιθέτως, ανυποκρίτως υποκλίνομαι στην προθυμία ολίγων να πεθάνουν μάλλον, παρά να υποταχθούν στους νόμους που ψηφίζει η πλειοψηφία των πολιτών.
Υποκρισία. Όπως όλα στην Ελλάδα. Υποκρισία και μόνο υποκρισία. Πως αντέχετε να είστε τοόσο υποκριτές?
Για κακουργηματικές πράξεις το άσυλο αίρεται αυτόματα αν θέλει ο εισαγγελέας. Για όποιον έχει διαβάσει το νόμο. Δεν είμαι σιγουρος αλλά η οπλοκατοχή και χρήση μου φαίνεται ότι περιλάμβάνεται σε αυτές. 2ον πόσες φορές έχουν γίνει συλλήψεις σε μέρη εκτός ασύλου, πχ. γήπεδα. Το πρόβλημα είναι ότι μετά πρέπει ο αστυνομικός να καταγγείλει τον αναρχικό που έπιασε. το θέμα δλδ είναι ποιος παίρνει τις ευθύνες. Στο γήπεδο δεν υπάρχει άσυλο, εκτός αν δεν το ξέρετε. 4ον με οτν καινούργιο νόμο μια κατάληψη μπορεί να είναι σε ένα πανεπιστήμιο επαρκής για να αρθεί το άσυλο και σε άλλο όχι. 2 μέτρα και 2 σταθμά δηλαδή. Αυτό είναι παραλογισμός!!!!!
Σημαντικότερο απ ‘όλα σε μία χώρα που θεωρεί ότι ενημερώνεται από τα συγκεκριμμένα ΜΜΕ που παίζουν πολιτικά παιχνίδια ποιες είναι οι σωστές μορφές αντίδρασεις αν όχι η κατάληψη? Και εγώ δεν συμφωνώ μαζί της. Αλλά πέστε μου σε μια αμόρφωτη χώρα ποια μορφή αντίδρασης ειναι πρέπουσα? Ποια μορφή αντίδρασης ενημερώνει αμόρφωτους πολίτες και πιλιτικούς??
Το άσυλο θα πρέπει να καταργηθεί ή να αναθεωρηθεί ριζικά. Την εμπειρία μου στα περί ασύλου μπορείτε να τη βρείτε κι εδώ( http://grigorioskostakis.blogspot.com/2007/03/blog-post.html )
ΒΟΥΛΉ ΚΑΙ ΆΣΥΛΟ
(στους έλληνες πολιτικούς)
Θέλετε το Άσυλο να καταργείστε!
Αλήθεια όντα κτηνώδη τόσο είστε;
Το Άσυλο Ιδανικών είναι φωλιά!
Θέτε να ρίξτε τ’ Άγια στα σκυλιά;
Στο Άσυλο, από σας κυνηγημένη
η Αγνότη φέγγει με ψυχές δεμένη΄
με συντροφιά της άδολα παιδιά-
εκεί χτυπάει του Έθνους η καρδιά.
Μα έχετε και σεις το άσυλό σας,
τον πλούτο που φυλάει τον άνομό σας
τη μαύρη σας που κρύβει την ψυχή
και τη συνείδησή σας τη ρηχή-
άσυλο κάθε σας που σκέπει βρώμα
καθώς νεκρού σαπίλα σκέπει χώμα.
Και να ποια του Λαού η Εντολή:
αχρείοι, καταργείστε ΤΗ ΒΟΥΛΉ!
Γιώργης Χολιαστός