Το δικαίωμα στην ομοφοβία;
Ιαν 26th, 2010 | Τηλέμαχος Χορμοβίτης, Βασίλης Σωτηρόπουλος| Κατηγορία: Φιλελευθερισμός |
Email This Post
|
Print This Post
|
If liberty means anything at all it means the right to tell people what they do not want to hear.
George Orwell
Mε αφορμή ένα πρόσφατο περιστατικό σε νυχτερινό μαγαζί στο Γκάζι, ακολουθούν δύο κείμενα, για το κατά πόσο υπάρχει δικαίωμα στην ομοφοβία, και μέχρι πού εκτείνεται.
Το δικαίωμα στην ομοφοβία
Πριν λίγες μέρες , σε γνωστό μπαρ στο Γκάζι, οι ιδιοκτήτριες του μαγαζιού έκαναν παρατήρηση σε gay ζευγάρι που φιλήθηκε . Παρά την εορταστική ραστώνη, το θέμα πήρε γρήγορα μεγάλες διαστάσεις. Άρθρα δημοσιεύτηκαν σε δημοφιλή blogs και σε εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας , ενώ μέχρι και διαδήλωση έγινε στο Γκάζι . Στο facebook, μάλιστα, εμφανίστηκε γκρουπ που μας καλούσε να μην ξαναπατήσουμε στο συγκεκριμένο χώρο και κατηγορούσε τη διεύθυνση του μαγαζιού για ομοφοβία! Μέχρι εδώ όλα καλά, κι εγώ μαζί τους . Αν νιώθεις πως σε ένα μαγαζί προσβάλουν την προσωπικότητά σου και δε σε αφήνουν να εκφραστείς ελεύθερα, έχεις κάθε δικαίωμα να μην ξαναπάς εκεί και να καλέσεις και άλλους να σε ακολουθήσουν. Όμως η συνέχεια της επιχειρηματολογίας τους , με έκανε να αναρωτηθώ :
« Άραγε πόσο καλή σχέση έχουν με την ανεκτικότητα και την ελευθερία ακόμη και αυτοί που υποτίθεται πως παλεύουν γι αυτές τις αρχές ;»
Κάποιοι ακτιβιστές υποστήριξαν , λοιπόν, πως οι ιδιοκτήτριες του μπαρ πρέπει να δικαστούν σύμφωνα με το νόμο 3304/2005 που ορίζει ότι στον τομέα της παροχής αγαθών και υπηρεσιών που διατίθενται στο κοινό απαγορεύεται κάθε διακριτική μεταχείριση. Με τη σειρά της, η Ομοφυλοφιλική και Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδος (ΟΛΚΕ) κινήθηκε στο ίδιο πνεύμα και , με ανακοίνωσή της κάλεσε την πολιτεία
«να διευρύνει την προστασία κατά των διακρίσεων στην παροχή αγαθών και υπηρεσιών.»
Διαβάζοντας όλα αυτά, αυθόρμητα μου ήρθε στο μυαλό εκείνο το επεισόδιο από το «South Park», όπου οι ανήλικοι ήρωες της σειράς , για να γίνουν πιο …ανοιχτόμυαλοι , στέλνονται από τους γονείς τους σε ένα …«στρατόπεδο ανεκτικότητας» που θυμίζει το Άουσβιτς . Ο …Φύρερ του στρατοπέδου , με μουστάκι αλά Χίτλερ και στολή Ες Ες, προτάσσοντας το περίστροφό του, βάζει τα παιδιά να ζωγραφίζουν (ξανά , ξανά μέχρι να λιποθυμήσουν από την εξάντληση) σκίτσα με ανθρώπους όλων των φυλών, φύλων και σεξουαλικών προσανατολισμών αγκαλιασμένους και αδελφωμένους κάτω από ένα ουράνιο τόξο! Το μότο του; «Δε θα ανεχτώ την έλλειψη ανοχής!»
Και δυστυχώς αυτό φαίνεται να είναι και το μότο του επίσημου gay κινήματος σήμερα. Παρότι διαχρονικά οι ομοφυλόφιλοι έχουν υποστεί διωγμούς και διακρίσεις από τις κυβερνήσεις , τις τελευταίες δεκαετίες , οι περισσότεροι gay ακτιβιστές στο Δυτικό κόσμο επηρεασμένοι από αριστερόστροφες, «πολιτικά ορθές» ιδέες, ανακάλυψαν την κρυφή γοητεία της κρατικής εξουσίας. Άρχισαν να βλέπουν το κράτος σαν ένα «αγαθό πατερούλη» που η δύναμη του μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ξεριζώσει τις προκαταλήψεις και την ομοφοβία της «στενόμυαλης» πλειοψηφίας. Το πάγιο αίτημα της ισονομίας και της κατάργησης όλων των διακρίσεων στη δημόσια σφαίρα θεωρήθηκε ξεπερασμένο και μάλλον συντηρητικό! Το «πεφωτισμένο» κράτος, πρέπει να επέμβει στην ιδιωτική σφαίρα, να αλλάξει τα μυαλά των ανθρώπων και να επιβάλλει την ανοχή , έστω και με τη βία. Αυτό έγινε με μια σειρά νομοθετημάτων όπως η ποινικοποίηση του αποκαλούμενου «λόγου μίσους», η απαγόρευση διακρίσεων στην παροχή αγαθών και υπηρεσιών ή η απαγόρευση διακρίσεων στην απασχόληση και στην εργασία (σε αυτό το τομέα, στην Ελλάδα έχουμε το νόμο 58(Ι)/2004, που ,όπως διαβάζω, επίσης υποστηρίζει η ΟΛΚΕ και μάλιστα προτείνει την πιο αυστηρή εφαρμογή του). Το κράτος , με σκοπό να επιτύχει τον ευγενή και προοδευτικό στόχο της προστασίας των μειονοτήτων, αποκτά όλο και μεγαλύτερες εξουσίες και αρμοδιότητες και επεκτείνεται εις βάρος της ιδιωτικής σφαίρας. Κάθε χώρος, ανεξαρτήτως ιδιοκτησιακού καθεστώτος ,με τη σχετική εξαίρεση της ιδιωτικής κατοικίας , θεωρείται πια δημόσιος , και το κράτος μπορεί να παρέμβει και να επιβάλλει το «πολιτικά ορθό» παράδεισο των …καλών αισθημάτων και των θετικών σκέψεων!
Όσοι όμως επιχαίρουν και φουσκώνουν από «προοδευτικότητα» με αυτού του είδους τη νομοθεσία, ας έχουν στο μυαλό τους πως αυτές οι υπερεξουσίες του κράτους μπορεί να χρησιμοποιηθούν και εις βάρος των μειονοτήτων , που υποτίθεται πως προστατεύουν .Το να δίνεις στο κράτος το δικαίωμα να επιβάλλει ηθικούς κανόνες σε ένα μπαρ, στο οποίο ο ομοφοβικός ιδιοκτήτης δεν θέλει gay πελατεία, σημαίνει πως του αναγνωρίζεις και το δικαίωμα να επιβάλει , για παράδειγμα, τους κανόνες του και σε ένα gay σαδομαζοχιστικό κλαμπ. Ήδη στις Η.Π.Α. έχουμε αρκετά τέτοια παραδείγματα. Στο Provincetown, στη Μασαχουσέτη, δεν ανανεώθηκε η άδεια πώλησης αλκοόλ σε ένα gay μπαρ επειδή δεν επέτρεπε την είσοδο σε straight άντρες και γυναίκες (το ίδιο έγινε και με ένα λεσβιακό μπαρ στη Νέα Υόρκη). Στο Σαν Φρανσίσκο, ένα gay ιδιοκτήτης κατοικίας διώχθηκε δικαστικά επειδή προτιμούσε για ενοικιαστές gay άντρες παρά γυναίκες. Αν διαβάσουμε λίγη ιστορία, θα διαπιστώσουμε πως είναι προς το διαχρονικό συμφέρον όλων των μειονοτήτων, η ιδιωτική σφαίρα να παραμείνει όσο το δυνατόν πιο διευρυμένη και η κρατική εξουσία όσο το δυνατόν πιο περιορισμένη. Πάντα η ιδιωτική σφαίρα, η ιδιωτική κατοικία, η μη εξαρτημένη από το κράτος εργασία, το ελεύθερο επάγγελμα, το μικρό κράτος υπήρξαν οι πιο αποτελεσματικές ασπίδες προστασίας των μειονοτήτων. Η ελεύθερη αγορά ήταν αυτή που επέτρεψε στις μειονότητες να επιβιώσουν και να ακμάσουν , παρά την εχθρική αντιμετώπιση του κράτους και της πλειοψηφίας. Οι Εβραίοι στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή, επιβιώσαν και πλούτισαν χάρη στο εμπόριο, παρά τους συνεχείς διωγμούς ανά τους αιώνες . Το ίδιο συνέβη και με τους Κινέζους που βρίσκονται διασκορπισμένοι στη Νοτιοανατολική Ασία.
Ο gay συγγραφέας Andrew Sullivan έγραψε πρόσφατα :
«Θέλω να ζω σε μια ελεύθερη κοινωνία πλάι σε ανθρώπους που πιστεύουν πως είμαι ένας αμαρτωλός καταδικασμένος στην κόλαση… Θα με ενδιέφερε να τους αλλάξω τη γνώμη , αλλά δεν έχω εμμονή με αυτό , και σίγουρα απεχθάνομαι την ιδέα να τους εξαναγκάσω να με αποδεχτούν . Με ενδιαφέρει απλά η κυβέρνηση να με αντιμετωπίζει όπως αντιμετωπίζει όλους τους πολίτες …Το να επιβάλω σε κάποιον να με αποδεχτεί, καταπατά την ελευθερία του, και κατά την άποψη μου, το gay κίνημα θα έπρεπε πάντα να έχει σαν στόχο τη διεύρυνση της ελευθερίας για όλους-ακόμη και για τους πιο μισαλλόδοξους».
Δυστυχώς, το επίσημο gay κίνημα και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, δεν φαίνεται να δίνει ιδιαίτερη σημασία σε τέτοιου είδους κηρύγματα καθολικής ελευθερίας. Γοητευμένο με την προοπτική που ανοίγεται μπροστά του να χρησιμοποιήσει επιτέλους και αυτό την κρατική εξουσία για να προωθήσει και να επιβάλλει την ατζέντα του , δεν συνειδητοποιεί πως , σιγά σιγά, μοιάζει όλο και περισσότερο με τους διώκτες του, που μέχρι πριν λίγες δεκαετίες (και ακόμη και σήμερα σε κάποιες περιπτώσεις ) χρησιμοποιούσαν το κράτος για να στερούν στους ομοφυλόφιλους τα πιο βασικά δικαιώματα. Σε μια ελεύθερη κοινωνία όμως , και ένας ομοφοβικός ή ένας ρατσιστής θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να εκδηλώσει τις προκαταλήψεις του στην ιδιωτική του σφαίρα. Ίσως αυτή η λύση δεν είναι η ιδανική , ίσως δεν είναι απόλυτα δίκαιη , αλλά την προτιμώ όταν σκέφτομαι το εναλλακτικό «πολιτικά ορθό» σενάριο, που ήδη βιώνουν πολλές Δυτικές χώρες : μια στρατιά από μικρούς Στάλιν που σέρνουν πολίτες στα δικαστήρια κάθε φορά που δεν πληρούνται τα δικά τους, αυθαίρετα κριτήρια «προοδευτισμού» και «ανεκτικότητας», μια κοινωνία όπου μοναδικός κερδισμένος δεν είναι , τελικά, τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά η πατερναλιστική κρατική εξουσία, οι γραφειοκράτες, και οι επαγγελματίες ακτιβιστές που φιλοδοξούν να παίξουν το ρόλο του «προστάτη» για τις μειονότητες.
Τηλέμαχος Χορμοβίτης
Δημοσιεύτηκε στη Metropolis Weekend στις 15-17/1/2010
Μια απάντηση για το “δικαίωμα στην ομοφοβία”
Στο περιοδικό Metropolis δημοσιεύεται ένα άρθρο με τίτλo “το δικαίωμα στην ομοφοβία”. Σε αυτό ο αρθρογράφος αναφέρει ότι δεν μπορούμε να αξιώνουμε από το κράτος να επεμβαίνει για να προστατεύσει τους πολίτες όταν προσβάλλονται τα δικαιώματά τους λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Η θεμελίωση της άποψης αυτής βασίζεται στην ιδέα ότι εάν ζητήσουμε κρατική προστασία για ένα τέτοιο ζήτημα, το οποίο έχει να κάνει με την προσωπική βούληση και τις απόψεις καθενός, τότε θα επιτρέπουμε στο Κράτος να επεμβαίνει στην ιδιωτική μας ζωή και θα εκχωρήσουμε άλλο ένα μέρος της ιδιωτικότητάς μας στον έλεγχο από τις δημόσιες αρχές.
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με αυτήν την άποψη, στο μέτρο που πράγματι αφορά την ιδιωτική σφαίρα του καθενός, αφού προφανώς κανένα κράτος δεν μπορεί να πείσει έναν ρατσιστή να βλέπει με συμπάθεια τους αλλόφυλους ή να θεραπεύσει το ψυχολογικό σύνδρομο της φοβίας προς τους αλλόθρησκους και τους αλλοδαπούς. Κανένα κράτος δεν μπορεί να σε υποχρεώσει να παντρευτείς έναν κομμουνιστή ή να τα φτιάξεις με έναν μαύρο ή να δεις φιλικά έναν Κινέζο, όταν αισθάνεσαι μια ενδιάθετη απέχθεια γι’ αυτές τις ιδιότητες. Άλλο όμως ο ιδιωτικός βίος, οι προσωπικές επιλογές και η ψυχοπαθολογία κι άλλο η υποχρέωση για σεβασμό των δικαιωμάτων τρίτων, τον οποίο οφείλουμε σε κάθε περίσταση της δημόσιας ζωής μας.
Το άρθρο έχει γραφτεί με αφορμή ένα περιστατικό σε ένα κατάστημα όπου φέρεται ότι εκφράστηκε μια μάλλον εχθρική διάθεση απέναντι σε gay και ο αρθρογράφος υποστηρίζει λίγο – πολύ ότι αν η κοινότητα διεκδικήσει τα δικαιώματά της, τότε υπάρχει ο κίνδυνος αυτά τα δικαιώματα να ασκηθούν ανάστροφα και εναντίον των gay. Αναφέρει ως παράδειγμα την αξίωση για νομική επιβολή “ηθικών κανόνων” σε σαδομαζοχιστικά πριβέ κλαμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το ανάστροφο αυτό επιχείρημα δεν στέκει, γιατί πολύ απλά, το νομικό καθεστώς ενός πριβέ κλαμπ είναι εντελώς διαφορετικό από το νομικό καθεστώς ενός καταστήματος που παρέχει υπηρεσίες στο ευρύ κοινό, δηλ. εν δυνάμει στον γενικό πληθυσμό. Σε ένα πριβέ κλαμπ, το οποίο συχνά είναι μια Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία (όπως στην Αθήνα λ.χ. το Salon de Bricolage) μπορείς όντως να μιλήσεις για ιδιωτική σφαίρα: επιλέγουν τα μέλη ποιον θέλουν και ποιον δεν θέλουν στο χώρο τους. Όταν όμως παρέχεις υπηρεσίες στο γενικό κοινό έχεις υποχρέωση να εφαρμόζεις την νομοθεσία που απαγορεύει τις διακρίσεις με γνώμονα συγκεκριμένα κριτήρια (φυλή, φύλο, ηλικία, αναπηρία, εθνικότητα, θρήσκευμα, πολιτικές απόψεις, σεξ/κός προσανατολισμός).
Επίσης στο άρθρο αναφέρεται το παράδειγμα ενός ιδιοκτήτη που διώχθηκε επειδή ήθελε να νοικιάσει το σπίτι του μόνο σε gay κι όχι σε γυναίκες. Κι αυτό μας το παρουσιάζει ως “αντιπαράδειγμα”; Καλά έκανε και διώχθηκε, αφού επιχείρησε να κάνει διακρίσεις με βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Ο νόμος για την ίση μεταχείριση δεν προστατεύει μόνο τους gay ή τις γυναίκες, o νόμος απαγορεύει κάθε διάκριση με βάση αυτά τα κριτήρια, όταν πρόκειται για συγκεκριμένες κατηγορίες υπηρεσιών, όπως η στέγαση.
Υποχρέωση σεβασμού δικαιωμάτων δεν σημαίνει ότι επιβάλλεις σε κάποιον να αλλάξει τις απόψεις του. Σεβασμός δεν σημαίνει προσχώρηση, σημαίνει ανοχή. Δηλαδή ένα minimum συμβιβασμού για την επίτευξη αρμονικής συμβίωσης σε μια κοινωνία. Όταν αυτοί οι κανόνες δεν γίνονται εκούσια αποδεκτοί από τα μέλη της κοινωνίας, η ίδια η ύπαρξή τους θα ήταν υποκριτική εάν δεν υπήρχε κι ένας μηχανισμός για την υποχρεωτική επιβολή τους. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να βάλει στο κατάστημά του μια επιγραφή που να λέει “απαγορεύονται οι μαύροι” – αν το κάνει όμως, η κρατική επέμβαση για την εφαρμογή της νομοθεσίας δεν θα είναι “επέμβαση στην ιδιωτική ζωή” του καταστηματάρχη. Δεν θα είναι εκχώρηση ιδιωτικότητας στην δημόσια σφαίρα. Στην δημόσια σφαίρα απευθύνεται ούτως ή άλλως το κατάστημα, οπότε οφείλει να σεβαστεί και τους κανόνες επιτρεπτής δημόσιας συμπεριφοράς, δηλ. τη νομοθεσία.
Άραγε το να ζητήσεις δικαστική προστασία επειδή αδικείσαι μπορεί να θεωρηθεί σοβαρά ως “επέμβαση του κράτους στην ιδιωτική ζωή”; Αυτή η επιχειρηματολογία είναι εντελώς σαθρή, γιατί περιφρονεί βαθύτατα τον ανεξάρτητο ρόλο της Δικαιοσύνης σε σχέση με την ίδια την κρατική οντότητα. Η παρότρυνση να αποφεύγουν οι οργανώσεις την Δικαιοσύνη, είναι στην ουσία μια υποστήριξη της αυτοδικίας. Η αυτοδικία όμως, ακόμη κι αν δεν ήταν αυτή καθαυτή παράνομη, είναι και αναποτελεσματική όταν μιλάμε για ομάδες πολιτών που παραδοσιακά υφίστανται διακρίσεις. Μιλάμε για το εξ ορισμού αδύναμο μέρος, με την έννοια που το έχει προσδιορίσει ο Λυσίας στον λόγο του “περί αδυνάτου”. Το αδύναμο μέρος εξ ορισμού αδυνατεί να αυτοδικήσει ή έστω να επιστρατεύσει πλειοψηφικές λογικές για να επιβάλλει τα δικαιώματά του. Το αίτημα για δικαστική προστασία είναι όχι απλώς εύλογο, αλλά κι επιβαλλόμενο προκειμένου η Δικαιοσύνη να αποκτήσει άμεσα ανακλαστικά σε περιπτώσεις παραβιάσεων της αρχής της ίσης μεταχείρισης. Διότι σε τέτοιες περιπτώσεις, η επέμβαση θα πρέπει να είναι αυτεπάγγελτη, δεδομένου ότι τα θύματα αποτελούν εξ ορισμού τα αδύναμα μέρη. Γι’ αυτό και η σχετική νομοθεσία προβλέπει ανεστραμμένο το βάρος της απόδειξης και δίωξη χωρίς έγκληση.
Θεωρώ εντελώς ανεύθυνη αυτή την νεοσυντηρητική αρθρογραφία που υποστηρίζει μεν ένα “δικαίωμα στην ομοφοβία”, αλλά αποδυναμώνει κάθε θεσμικό αντίβαρο που έχει ήδη ψηφιστεί ως μηχανισμός για την προστασία από αυτό το “δικαίωμα”, μόνο και μόνο επειδή το “αντίβαρο” είναι … κρατικό! Επίσης δεν θα έλεγα ότι αποτελεί ακριβώς “δικαίωμα” ένα σοβαρότατο κοινωνικό πρόβλημα το οποίο καταγράφεται από διεθνείς οργανισμούς ως κύριος αποσταθεροποιητικός παράγοντας για την κοινωνική συνοχή κι ένας βασικός λόγος για την άσκηση ενδοοικογενειακής βίας. Δικαιωμα είναι να έχεις τις απόψεις σου, όχι να τις επιβάλλεις στους άλλους προσβάλλοντας τα δικαιώματά τους. Οι αυτοκτονίες ομοφυλόφιλων εφήβων και οι δολοφονίες διαφυλικών και άλλων ατόμων λόγω ταυτότητας φύλου δεν απετράπησαν από την εγρήγορση που (δεν) δείχνει το κράτος που τόσο βδελύσσεται ο αρθρογράφος, αλλά ακριβώς στην θεσμική απουσία αυτών των μηχανισμών. Αυτό που κινδυνεύει δεν είναι το “δικαίωμα στην ομοφοβία” (διάχυτη κατάσταση στις κοινωνίες), αλλά τα δικαιώματα όσων υφίστανται διακρίσεις για εγγενείς ιδιότητες.
Ακόμη και οι πιο μεταμοντέρνοι φιλελεύθεροι αναγνωρίζουν ως θεμελιώδες στοιχείο του “μικρού κράτους” την λειτουργία ενός ελάχιστου ρυθμιστικών μηχανισμών, όπως είναι φυσικά τα Δικαστήρια. Το να ζητάς όμως περιορισμό της δημόσιας ελευθερίας, χάριν μιας δήθεν μεγαλύτερης “ιδιωτικής αυτονομίας” νομίζω ότι σε στέλνει στην αγκαλιά του George W. Bush.
Βασίλης Σωτηρόπουλος
To bullying ειναι μια κατασταση που αφορα ολα τα παιδια με καποια ιδιαιτεροτητα, “τα φυτα”, τους πιο ευαισθητους χωρις να ειναι κατα αναγκη ομοφυλοφιλοι κλπ. Η ανοχη του μαγκακου ειναι η καταντια του δημοσιου σχολειου και αφορα ολους τους γονεις ανξαρτητα αν ειναι γονεις ετεροφυλου η ομοφυλοφιλου.
Απο κει και περα δεν δεχομαι η εκπαιδευση να κανει indoctrination, δηλαδη να εξαρτατι η μορφωση του δικου μου παιδιου απο πολιτικα ορθες αξιες. Αν αρχισει το σχολειο και κανει σεξουαλικη διαπαιδαγωγηση, προσπαθει να πεισει πως η ομοφυλοφιλια ειναι κατι το φυσιολογικο, οπως εχει ηδη αρχισει να βγαζει μικρους οικολογους πρασινοφρουρους να μου λειπει το βυσινο. Τουλαχιστον ας μου δωσει την νομικη δυνατοτητα να του παρεχω ιδιωτικο δασκαλο και ας παρεχει στα ιδιωτικα σχολεια την απολυτη ελευθερια να εχουν δικο τους αναλυτικο προγραμμα, να εχουν οτι βιβλια θελουν, να μην εξαρταται η προσληψη-απολυση προσωπικου απο την ΟΛΜΕ και τοτε ας διδασκει το δημοσιο σχολειο και δημιουργισμο.. Σε φυτωριο πολιτικης ορθοτητας δεν θελω να φοιτησουν τα παιδια μου. Και οχι με τα λεφτα μου!! Να δωσει κουπονια εκπαιδευσης απο τους φορους μου!
Το σχολειο δινει μορφωση, αξιες δινω εγω ως γονεας.
“Αυτό ακριβώς σημαίνει το να βρούμε την χρυσή τομή βασισμένοι στην κοινή λογική μας και την γενικότερη αποδοχή”
Χρυσή τομή, κοινή λογική, γενικότερη αποδοχή… Με άλλα λόγια παράδοση της ζωής μας στις διαθέσεις αυτών που χειραγωγούν την κοινή γνώμη.
“Η μόνη σωτηρία για κάθε μειονότητα είναι:
1) ο ΥΓΙΗΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ και ένα περιβάλλον με ΕΝΤΟΝΗ ΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, δηλαδή την παρουσία ΑΤΟΜΩΝ που ΕΓΓΥΩΝΤΑΙ την ΤΗΡΗΣΗ των ΘΕΣΜΩΝ (ΑΜΕΣΟΝ ΜΕΤΡΟΝ)!”
Η ελευθερία πηγάζει απ’ την ιδιοκτησία. Τα άλλα είναι κουραφέξαλα.
Η ελευθερία πηγάζει απ’ την ιδιοκτησία. Τα άλλα είναι κουραφέξαλα.
Κάνετε λάθος κύριε. Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ πηγάζει από την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΝ ΚΑΙ την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΝ [το filioque της διαπρεπούς μαμάς – αμφότερες οι προϋποθέσεις είναι ΚΟΜΒΙΚΕΣ και αμοιβαίως τροφοδοτούμενες]. Δοθεισών, δε, και των ΤΡΙΩΝ παραπάνω ΑΡΧΩΝ, εξασφαλίζεται και η ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ – in contrast to, and distinction from, NATIONALISM (κατ’ αντίθεση προς, και αντιδιαστολή από, τον εθνικισμόν) ως θα έλεγε ο διαπρεπής Ελλην κύριος κύριος Γεώργιος Σιβρίδης.
Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ του 1981 και ο ΜΑΣΤΡΟΠΟΣ ΠΟΡΝΑΝΔΡΕΟΥ προσέβαλαν την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ μέσω ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗΣ, ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ και ΠΟΔΗΓΕΤΗΣΗΣ της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ. Eξ ου και καταντήσαμε όπως καταντήσαμε!
@ laskos
Θα επιμείνουμε στις ΑΡΧΕΣ του ΥΓΙΟΥΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ
Λέμε ΟΧΙ στην πολιτική “ορθότητα” ΣΥΜΜΟΡΙΩΝ τύπου οικογενείας Πορνανδρέου-Ghandi-Peron και της ΛΑΜΟΓΙΑΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ
ΑΛΛΑ
λέμε ΝΑΙ στις ΙΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ στην ΜΟΡΦΩΣΗ ΥΨΗΛΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ στο ικανό και με έφεση φτωχό παιδί (το ΠΑΘΟΣ της διαπρεπούς μαμάς), είτε είναι ανάπηρο είτε αρτιμελές, φιλετερόφυλον ή φιλομόφυλον, άρρεν ή θήλυ, Καυκάσιο ή Oriental κοκ, KAI στο ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ και ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΕΛΙΞΗΣ αναλόγως των ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΩΝ του, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΩΝ – δηλαδή η κάθε είδους και μορφής ιδιαιτερότητα ή ιατρική διαμαρτία ΔΕΝ θα λογίζεται ως ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑ, αλλά ΟΥΤΕ και ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ αφ’ εαυτήν.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ και ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΩΜΑΛΙΑ (social aberrancy) ΜΟΝΟ
1) την ΛΑΜΟΓΙΑ και την ΑΠΑΤΗ του ΠΑΣΟΚ, της Ayn Rand και των οικογενειών Bush, Πορνανδρέου, διότι η λαμογιά είναι ΕΠΙΛΟΓΗ – ουδείς γεννήθηκε λαμόγιος
2) την ΤΕΜΠΕΛΙΑ και τον ΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟ του ΠΑΣΟΚ, του karl Marx και των Πορνανδρέου, διότι ο ΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟΣ είναι ΕΠΙΛΟΓΗ – ουδείς γεννήθηκε τεμπέλης
3) την ΑΔΙΚΟΠΡΑΓΙΑΝ εις βάρος της ΞΕΝΗΣ η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ καθότι το ΑΔΙΚΟΝ ΟΥΚ ΕΥΛΟΓΕΙΤΑΙ
Εφόσον ο ΠΟΛΙΤΗΣ ζει και φέρεται με αυστηρή συμμόρφωση στους Νόμους, Σύνταγμα, Αρχές και Αξίες της Κοινωνίας των Πολιτών ΚΑΙ δεν προσπαθεί να επιβάλει ίδιες πεποιθήσεις και δοξασίες ΚΑΙ δεν προκαλεί το δημόσιο αίσθημα,
η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ της/του θα ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΕΒΑΣΤΗ (under penalty of law) ανεξαρτήτως των επιλογών του ακριβώς ως ισχύει στην polite society του Manhattan της Βοστώνης κοκ.
Με άλλα λόγια, όποιος αποκαλεί τον Μάνο Χατζηδάκι ανώμαλο θα ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ.
Σας φαντάζομαι να ωρύεστε κατά του “πορνανδρέου” στο πληκτρολόγιο και εκτός ότι το διασκεδάζω με πιάνει μια σχεδόν ακαταμάχητη ορμή να αποκαλέσω τον Χατζηδάκι ανώμαλο για να δω την αντίδραση σας. Στα σοβαρά πάντως τα όσα λέτε με στόμφο δεν αποτελούν παρά την έκφραση των προσωπικών σας προκαταλήψεων τις οποίες κρύβετε πίσω από την ταμπέλα “δημόσιο αίσθημα”. Ελπίζω να μην σας δωθεί ποτέ ευκαιρία να επιβάλλετε τις καταδίκες και τις τιμωρίες που οραματίζεστε
ΥΓ. εδώ που τα λέμε ο Χατζιδάκις ήταν μία ανωμαλία literally speaking (για να το καταλάβετε)
Από πλευράς μου, εω σειρά, εύχομαι κύριε Κουκόπουλε να ευτυχείτε πάντα και να ζήσετε ωσάν τα ψηλά βουνά ώστε να λέτε και να γράφετε όσα και όπως κρίνετε, διότι ΤΙ θα απογίνει το Manhattan χωρίς την Astoria
εω -> εν
Εκτός εάν “προσβάλω” κανενός την προσωπικότητα, οπότε μάλλον με βλέπω να με μετακομίζετε από την Astoria για να ζήσω σαν τα ψηλά βουνά στο San Quentin.
Θα τρελαθώ:
«Τόπαμε και το ξανάπαμε. Οπου υπάρχει χυδαίος και αγράμματος λαουζτίκος, δηλαδή LUMPEN, ήτοι παλαιστίνιοι, αλητοπασόκια, βρωμοπόδαροι με τραπεζομάντηλα στο κεφάλι, κουκουέδες, φασίστες και ούτω καθ’ εξής, αυξάνεται η δυσανεξία προς κάθε τύπου μειονότητα.»
Εξήγησε μου σε παρακαλώ, πως το καταφέρνεις να αναιρείς την σκέψη σου στην ίδια πρόταση; Είναι έμφυτη ή επίκτητη ικανότητα;;;
Μπα, μάλλον έχει να κάνει με την ιδεολογία της νέας δεξιάς. Όσο και να χρησιμοποιεί τον όρο φιλελεύθερος δεν μπορεί να ξεφύγει από τις πραγματικές προθέσεις της!
Παρακαλώ όχι ενικούς. Familiarity breeds contempt – η οικειότης εκτρέφει την περιφρόνηση.
Επί του θέματος τώρα:
Που βρίσκετε την αυτο-αναίρεση;;;;;;;;;;;;;;
Εκτός και αν σταθήκατε στο “παλαιστίνιοι”. Αλλά, αν γνωρίζατε ορθά την γλώσσα θα είχατε αντιληφθεί την ειδοποιό διαφορά. Παλαιστίνιος με κεφαλαίο Π είναι πας γεννηθείς στην Παλαιστίνη. Αρα ένα είχα χρησιμοποιήσει κεφαλαίο Π, θα μπορούσατε θεμιτά να μου καταλογίσετε προκατάληψη βασισμένη σε εθνική προέλευση. Το παλαιστίνιοι όμως χαρακτηρίζει συμπεριφορές ανάλογες με αυτές ΕΚΕΙΝΩΝ (εκ) των Παλαιστινίων που σκοτώνουν, καταστρέφουν και μετά τρέχουν να κρυφτούν, ΟΧΙ όλων των Παλαιστινίων.
Στο ίδιο μήκος κύματος, Πασόκος είναι κάθε ένας που ψηφίζει ΠΑΣΟΚ, αλλά πασόκοι (ή αλητοπασόκοι) είναι εκείνοι εκ των Πασόκων που επιδίδονται σε ανομίες κλπ – μέγιστη διαφορά.
Haste makes waste, Ελληνιστί, όποιος βιάζεται σκοντάφτει.
Ξέσπασε σε Δυνατά Γέλια (αγγλιστί: LOL)
Μπα, μάλλον έχει να κάνει με την ιδεολογία της νέας δεξιάς. Όσο και να χρησιμοποιεί τον όρο φιλελεύθερος δεν μπορεί να ξεφύγει από τις πραγματικές προθέσεις της!
Στα 180 χρόνια της συνέχειάς της, η οικογένειά μου
1. Στήριξε και υποστήριξε
Giovanni Capo d’ Istria, Χαρίλαο Τρικούπη, Ελευθέριο Βενιζέλο, Αλέξανδρο Παπαναστασίου, Γεώργιο Καφαντάρη, ΕΑΜ (στην αρχή του) και Αλέξανδρο Σβώλο, Νικόλαο Πλαστήρα, Γεώργιο Παπανδρέου και Κώστα Σημίτη,
2. Ανέχθηκε
Ιωάννη Μεταξά, Αλέξανδρο Παπάγο και ΕΡΕ του Κ. Καραμανλή, διότι έτσι απαιτούσε το εθνικό συμφέρο στις αντίστοιχες περιόδους
3. Πολέμησε με χέρια, πόδια ΚΑΙ δόντια
τους τυράννους, Νίκο Ζαχαριάδη, Γεώργιο Παπαδόπουλο και Ανδρέα Παπανδρέου
Εάν αυτή η παραπάνω σταθερή, διαλεκτικά συνεπής και ιδεολογικά αμετάβλητη προσέγγιση μας κάνει “δεξιούς”, let be it.
Εγω ζηταω κουπονια και εκπαιδευσης, homeschooling ακι δυνατοτητα στα ιδιωτικα σχολεια να εχουν δικο τους αναλυτικο προγραμμα και να επιλεγουν δασκαλο χωρις να χρειαζεται η ΟΛΜΕ. Και αυτο γιατι με την φορα που εχουν παρει καθε ειδους μειονοτητες, θελουν να περασουν στην σχολικη εκπαιδευση τις αποψεις τους στα παιδια. Ειδατε τι ειπε ενας κυριος πιο πανω
. Και σχολική αγωγή που να διαλύει τις τερατολογίες κατά των gay.
Οχι κυριοι, δικαιουμαι το παιδι μου να μην εχει τετοια σχολικη αγωγη. Δικαιουμαι να θεωρω πως δεν θελω να διδασκεται η σεξουαλικη αγωγη του Ασκητη στο σχολειο στο παιδι μου. Δικαιουμαι να μην θελω το παιδι μου να μαθαινει τις ανοησιες των οικολογων, δικαιουμαι να μην μαθαινει το παιδι μου την ελληνικη γλωσσα μεσα απο διαφημισεις και εγχεριριδια χρησης τοστιερας οπως κανουν τα σημερα σχολικα βιβλια που εχουν γραψει συντακτικες ομαδες της Συριζαικης Παντειου, δικαιουμαι να μην θελω το παιδι μου να μαθει πως η καταστροφη της Σμυρνης ητο συνωστισμος. Δικαιουμαι επισης στο σχολειο που πηγαινω να υπαρχει η εικονα του Χριστου γιατι οπως παμε θα μας την βγαλουν και αυτη. Ζηταω το δημοκρατικο μου δικαιωμα, να επιλεξω για την μορφωση των παιδιων μου. Κουπονια και ελευθερη επιλογη σχολειου ζηταω. Απολυτα φιλελευθερο!
Κάποια πράγματα δεν σώζονται με τίποτα ή μάλλον η προσπάθεια να σωθούν τα κάνει ακόμα χειρότερα!
Σε ποιό λεξικό βρήκες το παλαιστίνιοι με πεζά να σημαίνει αυτούς που σκοτώνουν, καταστρέφουν και μετά τρέχουν να κρυφτούν; Εδώ ξεπερνάς την απλή δυσανεξία σ’ ένα λαό και φτάνεις να τον ταυτίζεις με το έγκλημα. Ή ποιοι είναι αυτοί οι βρωμοπόδαροι με τα τραπεζομάντηλα στο κεφάλι; Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνεις αλλά το ύφος γραφής σου και μόνο, παραπέμπει σε κάτι ακραία ρατσιστικό…
ΥΓ1: λυπάμαι αν σε ενοχλεί ο ενικός αλλά συνηθίζεται στα fora, όσο για την περιφρόνηση με τέτοια ρατσιστικά σχόλια να την θεωρείς δεδομένη!
ΥΓ2: για να μην παρεξηγούμαι, ακόμα και αν υπάρχει λεξικό με το λύμα παλαιστίνιος να έχει τέτοια αρνητική έννοια, το ρατσιστικό του σχολίου παραμένει.
@ laskos
Σε πολλά, στα περισσότερα από όσα λέτε έχετε 100% δίκαιο.
ΚΑΙ δεν χρειάζεται να το πω εγώ, απορρέει από την pathetic αγραμματοσύνη των Ελληνοπαίδων.
Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με το δικαίωμα του homeschooling και είμαι σίγουρος πως τα παιδιά μέσα απ’ αυτή την μέθοδο θάχουν αποδόσεις από 50% έως 200% καλύτερες από τη μέση στο κρατικό σχολείο.
Συμφωνώ, υπό αίρεση, ΚΑΙ με τα κουπόνια γιά τις Ευρωπαϊκές χώρες.
ΑΛΛΑ ΤΙ σχέση έχουν όλα αυτά με το υπό συζήτηση θέμα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
@ δημήτρης
για να μην παρεξηγούμαι, ακόμα και αν υπάρχει λεξικό με το λύμα παλαιστίνιος να έχει τέτοια αρνητική έννοια, το ρατσιστικό του σχολίου παραμένει.
Self-inflicted wounds, όπως λέγουσιν οι Αγγλοσάξονες – όπερ έδει δείξαι!
Ναι, στην ορθογραφία είναι το πρόβλημα!
Aσφαλώς!
Δεν μπορεί να κάνει γλωσσικές παρατηρήσεις στον Χασαπογιάννη ο οιοσδήποτε, άσε πιά ένας ανορθόγραφος, όπως δεν νομιμοποιείται να παραδίδει μαθήματα έtiquette και εθιμοτυπίας, πέστε, η κυρία Δημητρούλα Παπανδρέου στην Ελισάβετ της Αγγλίας.
This is a bit too much, don’t you think!
παραδίδει -> δίδει
Πάντως εσείς κύριε Χασαπογιάννη ασφαλώς παραδώσατε μαθήματα σε αυτή τη συζήτηση.
dimitris, μην το ψάχνεις, το πρόβλημα βρίσκεται μεταξύ της καρέκλας και του πληκτρολογίου.
“. Και σχολική αγωγή που να διαλύει τις τερατολογίες κατά των gay.”
Συχνό meme στις πρόσφατες παραγωγές του Χόλυγουντ η ταύτιση της σεξουαλικής έλξης προς ανήλικους έφηβους με την παιδοφιλία. Σε συνδυασμό με την πρόσφατη προσθήκη της εφηβοφιλίας ως ψυχικής νόσου στο DSM-V αναρωτιέμαι πόσο μακριά είναι η εποχή που οι έφηβοι θα διδάσκονται στα σχολεία ότι είναι ανώμαλο να ερωτεύονται μεταξύ τους και το “είμαι ερωτευμένος με μια δεκαεξάρα” των Ζιγκ-Ζαγκ θα μπει σε λίστα απαγορευμένων τραγουδιών.
Κοινως μακρυα και οξω οι ψυχολογοι απο τα σχολεια και τα παιδια μας.
“Aσφαλώς!
Δεν μπορεί να κάνει γλωσσικές παρατηρήσεις στον Χασαπογιάννη ο οιοσδήποτε”
Δεν με κατάλαβες, ρατσιστή σε είπα και το κάνεις γαργάρα. Πρέπει πάντως να παραδεχτώ πως είσαι διασκεδαστικός!
Πάντως ξεφύγαμε από το θέμα μας, μία με τον “Υγιή Φιλελευθερισμό”, μία με το homeschooling. Έχει κανείς τίποτα να πει για το θέμα απαγόρευσης των διακρίσεων;
“dimitris, μην το ψάχνεις, το πρόβλημα βρίσκεται μεταξύ της καρέκλας και του πληκτρολογίου.”
Πολύ ευρηματικό!
Τα πραγματα ειναι απλα οπως ειπε και ενας σχολιαστης πιο πανω. Μακρυα και αγαπημενοι, ετεροφυλοι και μη.
Μιά σκέψη μόνο να προσθέσω, πάνω στο “that is that” που είπε ο κ. Χασαπογιάννης, σχετικά με το δικαίωμα των ομοφυλοφίλων να υπηρετούν στο στρατό. Αναγνωρίζω ότι μπορεί να υπάρχει μιά ενόχληση σε τουαλέτες και λουτρά, όπου κάποιοι ετεροφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες θα αισθάνονται ότι το σώμα τους γίνεται αντικείμενο επιθυμίας. Η ενόχληση αυτή όμως αφ’ ενός δεν είναι ανυπέρβλητη, αφ’ ετέρου πρέπει να σταθμιστεί με την απώλεια ενός βασικού έννομου αγαθού, όπως η πρόσβαση στην εργασία. Εξυπακούεται ότι και από τη μεριά του ομοφυλοφίλου δεν πρέπει να υπάρχει εκδήλωση της επιθυμίας. Είμαι εδώ, απ’ ό,τι φαίνεται γιά να ακούγεται και η άλλη πλευρά: μήπως κάποιοι περίεργοι θάνατοι ομοφυλόφιλων στρατιωτικών (αξιωματικών ή οπλιτών) που έχουν καταγγελθεί στις ΗΠΑ, είναι αποτέλεσμα επίθεσης λόγω υπαρκτής ή ανύπαρκτης εκδήλωσης επιθυμίας από μέρους του gay? Γιατί τους έχω ικανούς να κάνουν ένα έγκλημα μίσους και να επικαλούνται ότι τους παρενόχλησε.
Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ως δεδομένη την επιθυμία προς το άλλο φύλο. Ως εκ τούτου και εμένα μου έχει συμβεί να με προσεγγίζει ερωτικά κάποια γυναίκα, κάτι που πάντα ευγενικά απέρριπτα. Ομοίως αποκλείεται σχεδόν καθολικά η προσέγγιση κάποιου από έναν gay, παρά μόνο άν ο δεύτερος μάθει ότι αυτός που τον ενδιαφέρει έχει τέτοια κλίση. Γι΄αυτό και ανθούν διάφοροι χώροι και τρόποι γνωριμίας, όπου όσοι πάνε εκεί κατά τεκμήριο έχουν ομοφυλοφιλική επιθυμία, ώστε να παρακάμπτεται το “τεκμήριο της ετεροφυλοφιλίας”.
Στο επάγγελμα τώρα. Είμαι γιατρός. Αν κάποιος μάθει ότι είμαι ομοφυλόφιλος, μπορεί να μην έρθει στο ιδιωτικό μου ιατρείο, αλλά αν είμαι εφημερεύων σε δημόσιο νοσοκομείο, μπορεί να απαιτήσει να εξετασθεί από άλλον; ίσως ναι, αλλά καταλαβαίνετε ότι αυτό το σκεπτικό οδηγεί σε ένα τραγέλαφο. Θα πρέπει να απαγορεύεται μήπως σε ομοφυλοφίλους να μπαίνουν στην ιατρική, ή θα τους διώχνουν μετά 10 και 15 χρόνια σπουδών; Θα έχουμε τα καλά της φασίζουσας Πολωνίας, που συνέταξε κατάλογο μη επιτρεπτών επαγγελμάτων γιά τους ομοφυλόφιλους; Δεν ξέρω τι έχει γίνει με την υπόθεση αυτή, αλλά η ΕΕ αντέδρασε και ελπίζω να μην επιτραπούν τέτοιες πρακτικές. Θα έχουμε τέλος πάντων ισονομία και ισοπολιτεία, ή ο καθένας θα δικαιούται να βάζει πάνω από εμάς την όποια ενόχλησή του;
Με τους ετεροφυλόφιλους δηλαδή, τι γίνεται; Η ιατρική εξέταση, με αποκορύφωση τη γυναικολογική εξέταση, δεν εκθέτει τον/την ασθενή στην επιθυμία του γιατρού; Θα το κάνουμε όπως σε φανατικές ισλαμικές κοινωνίες, όπου οι γυναίκες απαγορεύεται να εξετάζονται από άνδρα γιατρό; Συχνά, επειδή οι γυναίκες γυναικολόγοι είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες σε τέτοιες κοινωνίες, οι γυναίκες πολύ απλά στερούνται κάποιων υπηρεσιών υγείας. Η απάντηση σε όλα αυτά είναι: κάποιοι άνθρωποι είναι ομοφυλόφιλοι. Ξεπεράστε το! Όπως στην ιατρική πράξη, που κατά κόρον εκθέτει το σώμα σε μιά πιθανή επιθυμία, υπάρχει μιά άρρητη συμφωνία ότι η ερωτική επιθυμία είναι απομονωμένη και αποξενωμένη από την ιατρική πράξη, έτσι μπορεί να γίνει σε όλους τους τους τομείς της ζωής. Και κάποιοι θερμοκέφαλοι, που μόλις νιώσουν την παραμικρή ενόχληση λένε that is that, να καταλάβουν ότι η στέρηση εννόμων αγαθών από κάποιους άλλους, πρέπει να γίνεται κατόπιν πολύ ωριμότερης σκέψης. Από ενοχλήσεις, εμένα να ρωτήσετε να σας πω. Δε θα προχωρήσουμε σε μιά γιγαντιαία υποκρισία, ένα γαϊτανάκι, όπου τα ΣΣ των gay θα εκλαμβάνονται ως δήθεν φιλικοί δεσμοί. Ξέρω ότι υπάρχει αυτή η σκέψη, να μπορεί δηλαδή να ορίζει κάποιος σε συμφωνία με έναν άλλο, ότι θα εκλαμβάνονται νομικά ως εγγύτεροι συγγενείς. Pas mal, δε διαφωνώ, αλλά οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ. Αυτή η σκέψη είναι αδιανόητη, να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Εδώ οι περισσότερες από τις 15 χώρες της παλιάς ΕΕ, πλην Ελλάδας και Ιταλίας έχουν ΣΣ ή πολιτικό γάμο. Αρκετές δίνουν δικαίωμα υιοθεσίας, ή ανάληψης της κηδεμονίας φυσικού τέκνου από προγενέστερη ετερόφυλη σχέση. Νομίζω ότι η πρόταση αυτή είναι ξεπερασμένη από τα πράγματα.
+1 Δημήτρης
#40
My comment was simply a joke (and designated as such), intended to invite readers to extrapolate what happens when the collective has unlimited power to regulate the lives of individuals and forcibly recruit them to serve central plans decided by majoritarian rule. Perhaps the moderator interpreted it as a call to legislative action against homosexuality, but that was certainly not my intention.
But I can only defend my comment up to a certain point. Ultimately (in an acknowledgment to the position expressed in the main article), e-rooster, as a private space, has both a de-facto as well as moral right to whatever type of comment policy (and/or phobia) its owners desire.
@Dimitris T Φεβρουαρίου 3rd, 2010 9:06 μμ :
Αναγνωρίζω ότι μπορεί να υπάρχει μιά ενόχληση σε τουαλέτες και λουτρά, όπου κάποιοι ετεροφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες θα αισθάνονται ότι το σώμα τους γίνεται αντικείμενο επιθυμίας. Η ενόχληση αυτή όμως αφ’ ενός δεν είναι ανυπέρβλητη, αφ’ ετέρου πρέπει να σταθμιστεί με την απώλεια ενός βασικού έννομου αγαθού, όπως η πρόσβαση στην εργασία……… Είμαι εδώ, απ’ ό,τι φαίνεται γιά να ακούγεται και η άλλη πλευρά: μήπως κάποιοι περίεργοι θάνατοι ομοφυλόφιλων στρατιωτικών (αξιωματικών ή οπλιτών) που έχουν καταγγελθεί στις ΗΠΑ, είναι αποτέλεσμα επίθεσης λόγω υπαρκτής ή ανύπαρκτης εκδήλωσης επιθυμίας από μέρους του gay?
Πλανάσθε αγαπητέ. Ούτε ο γράφων, μήτε σεις δικαιούσθε να ορίσετε ΤΙ είναι και ΤΙ δεν είναι ανυπέρβλητον, διότι αυτό θα ήταν ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ.
Οπως σωστά αντιλαμβάνεσθε, υπάρχουν ΔΥΟ θέματα εδώ, που διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους
1) Παρενόχληση (stalking)
2) Ιδιωτικότης (privacy)
Ως προς το (1) παραπάνω, είναι γνωστό από μελέτες ότι οι closeted φιλομόφυλοι στο στράτευμα των ΗΠΑ φροντίζουν να είναι άψογοι και σπάνια, αν ποτέ, παρενοχλούν. Συμφωνώ, επίσης, ότι στις περισσότερες μυστηριώδεις υπιθέσεις, τραυματισμού ή δολοφονίας φιλομοφύλων στο στράτευμα, το κίνητρο ήταν ωμό μίσος κάποιου φανατικού θρησκόληπτου, χωρίς νάχει προηγηθεί πρόκληση από τον φιλομόφυλο. Απεναντίας, στις λίγες περιπτώσεις που έγινε διαλεύκανση, αποδείχτηκε ότι, υποψιαμένος γιά τον προσανατολισμό του συναδέλφου του, και προκειμένου να τον λυντσάρει, ο φιλετερόφυλος ήταν αυτός πούχε προσκαλέσει ΚΑΙ λάβει την σεξουαλική πρωτοβουλία.
Αυτό, όμως, που συζήτησα δεν ήταν η παρενόχληση, ΑΛΛΑ η ΙΔΙΩΤΙΚΟΤΗΣ της/του φιλετεροφύλου, εάν και όταν (στην κρίση της/του) παραβιάζεται, in a setting of undress or nudity, εκ της παρουσίας ατόμου του ιδίου φύλου, αλλά δεδηλωμένου ομοφυλικού προσσνατολισμού.
Σεις, λοιπόν, λέτε ότι τούτο είναι υπερβάσιμο. ΚΑΙ σας απαντώ ότι η ιδιωτικότης είναι ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ, ΚΟΜΒΙΚΟ και ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, με το οποίο ασχολήθηκε διεξοδικά ΚΑΙ η Δίκη της Νυρεμβέργης.
Αυτό δα έλειπε, να περάσουμε από ένα φασισμό [την (κατα)δίωξη των φιλομοφύλων] σε έτερον [την κατάργηση του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα]!!!!!!!!!!
You left me speechless!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
To ΔΙΚΑΙΩΜΑ στην ΕΡΓΑΣΙΑ είναι ΙΕΡΟ και συνταγματικά κατοχυρωμένο, ΑΛΛΑ όχι σε κάθε εργασία ούτε στην εργασία επιλογής του πολίτη. Παραδείγματος χάριν, ένας άτομο με retinitis pigmentosa, γλαύκωμα ή έστω προχωρημένη μυωπία ΔΕΝ είναι προφανώς δυνατόν να γίνει πιλότος και ένα παχύσαρκο άτομο βάρους 200 κιλών δεν μπορεί να γίνει αεροσυνοδός όταν η διάμετρος του derriere της/του είναι μεγαλύτερη του εύρους του διαδρόμου του σκάφους – έτσι δεν είναι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ΚΑΙ ασφαλώς, το ότι η Ελλάδα διαθέτει 300.000 “διοικητές επιχειρήσεων” από το Lincoln και το Bradford, ΔΕΝ σημαίνει ότι ο δημόσιος ή ιδιωτικός τομέας της χώρας οφείλει να δημιουργήσει 300.000 επιχειρήσεις γιά να απορροφηθούν όλα τα μεγαλομανή φυτά……………. ΚΑΙ ασφαλώς, το ότι η Ελλάδα διαθέτει 50-60.000 “ψυχολόγους”, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τρελάνουμε τους πολίτες για να βρούν εργασία αυτές οι ανόητες λαϊκάντζες.
Θα έχουμε τέλος πάντων ισονομία και ισοπολιτεία, ή ο καθένας θα δικαιούται να βάζει πάνω από εμάς την όποια ενόχλησή του;
Aμφότερα, μα αμφότερα εξ ίσου, in a Hassapoyanesque fashion, δηλαδή με απόλυτο σεβασμό των δικαιωμάτων ΚΑΙ των μεν ΚΑΙ των δε.
Η ΙΣΟΝΟΜΙΑ και η ΙΣΟΠΟΛΙΤΕΙΑ, αγαπητέ, ΔΕΝ συγκρούονται με τα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. Au contraire, παρουσία ενός στιβαρού Συντάγματος, όχι ωσάν του δικού μας, ΑΛΛΗΛΟΣΥΜΠΛΗΡΟΥΝΤΑΙ. Αυτό σημαίνει ότι ενώ σε πολλά θέματα, ακολουθείται η αρχή της απόλυτης ή σχετικής πλειοψηφίας, σε πολλά, επί μέρους θέματα, ειδικά ΜΕΙΟΨΗΦΙΩΝ πρέπει να γίνεται σεβαστή ή ΑΡΧΗ της “ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ” ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ του ΕΝΟΣ.
Με άλλα λόγια, ακόμα και εάν στην Ελλάδα υπήρχε μόνον ένα δεδηλωμένο φιλομόφυλον άτομο, η ΠΑΤΡΙΔΑ έχει ΙΕΡΑΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να εξασφαλίσει την ευημερία ΚΑΙ ευτυχία του. Εξ ίσου, ακόμα και εάν στην Ελλάδα υπήρχε μόνον ένα άτομο που βιώνει αμηχανίαν, παραβίαση της ιδιωτικότητας από την παρουσία αυτού του ατόμου σε λουτρά, τουαλέτες κλπ, η ΠΑΤΡΙΔΑ έχει υποχρέωση να προστατεύσει την ιδιωτικότητα του βιώνοντος την αμηχανία – ΟΥΔΕΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ θα θυσιασθεί σε οιονδήποτε βωμό.
Με τους ετεροφυλόφιλους δηλαδή, τι γίνεται; Η ιατρική εξέταση, με αποκορύφωση τη γυναικολογική εξέταση, δεν εκθέτει τον/την ασθενή στην επιθυμία του γιατρού;
Eκπλήσσομαι που παρότι δηλώνετε γιατρός, ΔΕΝ γνωρίζετε ΒΑΣΙΚΗΝ ΑΡΧΗΝ (fundamental tenet) του Ιπποκρατείου Ορκου. Ο γιατρός οφείλει να αποστασιοποιείται την ώρα της εργασίας και να ΜΗ βιώνει τέτοια αισθήματα. Εάν, δε, παρ’ ελπίδα δεν μπορεί να ασκήσει αυτοπειθαρχίαν, ακόμα και στην νοερή επιθυμία της εξεταζόμενης γυναίκας, ο γιατρός υποχρεούται να δηλώσει ΚΩΛΥΜΑ εξάσκησης vis-a-vis στην συγκεκριμένη ασθενή.
ΕΠΕΙΔΗ, δε, οι ασθενείς γνωρίζουν λίγο-πολύ τις αρχές αυτές, νοιώθουν άνετα, πέστε, ένας άντρας γυναικολόγος να εξετάζει μιά γυναίκα ή μιά γυναίκα γιατρός να προβαίνει σε PR εξέταση ενός άνδρα κοκ.
.
@ Dimitris T (συνέχεια)
Ο ΧΥΖ επιλέγει την (δια)δήλωση του προσανατολισμού της/του, όπερ είναι απόλυτο και αναφαίρετο δικαίωμά του ΚΑΙ θα την/ον στηρίξει η Πολιτεία επ’ αυτού.
ΑΛΛΑ εσείς ειπμενετε ότι η Πολιτεία πρέπει να επιτρέπει στον ΧΥΖ που έχει δηλώσει τον προσανατολισμό της/του ΚΑΙ το δικαίωμα να εισέλθει στο στράτευμα ΧΩΡΙΣ την πρότερη δημιουργία ειδικών συνθηκών λειτουργίας σε περιπτώσεις συγχρωτισμού.
Με άλλα λόγια, θέλετε “ΚΑΙ την πίτα γερή ΚΑΙ τον σκύλο χορτάτο” κατά την λαϊκή παροιμία.
ΟΧΙ, αγαπητέ κύριε. Η Πολιτεία, στην τελευταία περίπτωση ΟΦΕΙΛΕΙ να καλύψει ΚΑΙ το θέμα ιδιωτικότητας παντός θιγομένου στην προσωπική του ώρα, την ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗ του ώρα – σε λουτρά, διαδρόμους κλπ κλπ.
And that is that!
Δεν ξέρω γιατί αλλά κάθε φορά που επιστρέφω σε αυτή τη συζήτηση μου έρχεται στον νου ο Βασίλης Λεβέντης σε μια πιο σοφιστικέ εκδοχή.
Η ελληνική κοινωνία κινδυνεύει από την άκρα συντηριτηκοποίηση, από την υποτίμηση της δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών, από την εξεγερσιακή σκέψη της νέας γενιάς που θα πρέπει να εξελιχθεί σε πολιτική για να είναι ουσιαστική. Στα πλαίσια αυτά προσωπικά , επιθυμώ νέους, ενεργούς πολίτες ανεξάρτητα από την ιδεολογική τους άποψη. Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα οι πρωτότυπες και εναλλακτικές σκέψεις και η γόνιμη κριτική που συχνά μπορεί να μην συμφωνούν μεταξύ τους αλλά σίγουρα έχουν πολλά να προσφέρουν στο δημοκρατικό διάλογο.
Στόχος όλων εμάς των φιλελευθέρων θα πρέπει να είναι μια ανοιχτή κοινωνία, μια κοινωνία ενεργών πολιτών που δεν υπηρετεί αφηρημένα σύνολα, αλλά που νοιάζεται για τον καθένα από τους ανθρώπους που την συνθέτουν. Κέντρο του κόσμου μας δεν είναι ένας απρόσωπος κομματικός μηχανισμός, αλλά άνθρωποι. Άνθρωποι ελεύθεροι, που ανεμπόδιστα οραματίζονται, επιλέγουν, αποφασίζουν και δημιουργούν.
Για να λειτουργήσουν οι σύγχρονες δημοκρατίες χρειάζονται την κινητοποίηση και συμμετοχή των πολιτών. Χρειάζεται να αναπτυχθεί ένα ρεύμα πέρα από κόμματα, που θα διεκδικήσει σε βάθος χρόνου ξανά τη δημοκρατική συμμετοχική των πολιτών και ιδίως ενεργών ομάδων όπως είμαστε εμείς η νέα γενιά. Ας το καταλάβουμε όλοι εμείς οι φιλελεύθεροι πριν μας ξεπεράσουν τα γεγονότα.
Η Μae West θα έλεγε:
“Oh my!!!!!!! just relax professor and take off your collar” hmmmmmmmm
@Χασαπογιάννης
στο θέμα της ιατρικής εξέτασης δεν κατάλαβα πού διαφωνούμε. Χαρακτήρισα την ερωτική έλξη αποκομένη, αποξενωμένη (πώς αλλιώς να την πω; χρησιμοποίησα κάθετες εκφράσεις) έξω από την ιατρική πράξη. Χωρίς να μπαίνει ένας “κατάσκοπος” μέσα στο μυαλό του κάθε γιατρού και κάθε φορά που εξετάζει, θεωρείται δεδομένο ότι έτσι συμβαίνει. Έτσι λοιπόν ο/ή ασθενής αισθάνεται άνετα ώστε να ζητήσει τη βοήθεια του γιατρού. Αυτό που πρεσβεύετε, εισάγει την εξής διάκριση: υποτίθεται ότι αυτό το επιτυγχάνουν μόνο οι ετεροφυλόφιλοι ιατροί και όχι οι ομοφυλόφιλοι! Από πού προκύπτει αυτό; Μακριά και αλάργα από την μπανανόφλουδα των επιτρεπτών και μη επιτρεπτών επαγγελμάτων. Τα παραδείγματα που αναφέρατε έχουν κωλύματα, που είναι αντικειμενικώς και επιστημονικώς αποδεκτά, ενώ τα περισσότερα κατά των ομοφυλοφίλων είναι εικασίες.
Χαίρομαι παρεμπιπτόντως για τις παραδοχές που κάνετε στο θέμα του αμερικανικού στρατού, που όλες καταδεικνύουν ποιές είναι οι ζέουσες προτεραιότητες: θα συμφωνείτε φαντάζομαι, ότι ο κίνδυνος γιά τη ζωή και τη φυσική/ψυχική ακεραιότητα απαιτεί επείγουσες δράσεις. Ας δεχτώ να βρεθούν λύσεις γιά όσους ενοχλούνται, όπως είπατε. Αλλά την ενόχληση τη χαρακτήρισα όχι ανυπέρβλητη, φέρνοντας ένα παράδειγμα, αυτό της ιατρικής εξέτασης, όπου αυτή έχει υπερβληθεί! Όπερ έδει δείξαι…
AYTO που ήθελα να πω και δεν αντελήφθητε είναι ότι το ΙΑΤΡΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ όπου επιβάλλεται ο Ορκος του Ιπποκράτη, ΔΕΝ είναι συγκρίσιμο μέγεθος, if you will.
Η συζήτησή μας αφορούσε την ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΩΡΑ όταν οι άνθρωποι χαλαρώνουν, ξαναβρίσκουν τις “αδυναμίες” τους, έχουν δικαίωμα να ερεθισθούν ΚΑΙ δεν έχουν υποχρέωση να ασκούν αυτοέλεγχο κλπ κλπ – εξ ου και η ώρα λέγεται ΙΔΙΩΤΙΚΗ
Μου θυμίσατε τα γέλια που κάναμε στο στρατό με ένα συνάδελφο gay που έριχνε το σαπούνι κάτω επίτηδες στα ντους.
Ένα μικρό σχόλιο σχετικά με τη διακίνηση στα ΜΜΕ ειδήσεων που αφορούν την ομοφυλοφιλία:
1) Συχνά ακούμε που έφαγε ο τάδε και ο δείνα πολιτικός, ακόμα και τι έφαγαν. Αυτό το είδατε;
http://www.zoomnews.gr/?p=8572
2) Ότι μετά την Πορτογαλία με πολιτικό γάμο και την Ιρλανδία (!, έχετε δει το δαμάζοντας τα κύματα;) με το ΣΣ, μείναμε μόνο εμείς και ο Μπερλουσκόνι από την παλιά ΕΕ χωρίς αναγνώριση των ομοφυλοφιλικών σχέσεων;
3) Ότι στην Αλβανία (!) στις 4/2 ψηφίστηκε anti-discrimination law, που καλύπτει εργασία και παροχή αγαθών και υπηρεσιών (τα 2 τελευταία δεν υπάρχουν στην Ελλάδα και είναι εκτός ντιρεκτίβας της ΕΕ, προς το παρόν). Θα μου πείτε, θέλει να δείξει ότι γίνεται Ευρώπη. Αλλά εγώ γιατί το βρήκα μόνο σε gay site? Και προσέξτε: ΜΟΝΟ στην Αγγλόφωνη και ΟΧΙ στην Ελληνόφωνη ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής ekathimerini.com με ημ/νία 6/2.
Συμπέρασμα: η διακίνηση των σχετικών πληροφοριών παρακωλύεται από ένα αόρατο χέρι, το οποίο επιθυμεί οι Έλληνες να μην έχουν ως κοινό κτήμα τον Ευρωπαϊκό νομικό και πολιτικό πολιτισμό.
Dimitris T Φεβρουαρίου 9th, 2010 10:15 μμ :
E δεν θα κάνουμε και το e-rooster Espresso, μήτε Ciao. Aυτά είναι γιά τας υπηρετρίας μας.
Δεν θα φάω στη μάπα το που έφαγε ο υπουργός ΧΥΖ με την υπηρέτρια σύζυγό του. Αυτό πάει πολύ.
After all, οι κύριοι λόγοι που δεν ταξιδεύω απ’ ευθείας Νέα Υόρκη-Αθήνα και τούμπαλιν είναι ότι
1) η διακεκριμέν θέση είναι γεμάτη αλητοπασόκους υπουργούς με τις γυναίκες τους, και
2) τα σκάφη δεν διαθέτουν espace premiere
E όχι δηλαδή, στο πλαίσιο των λογικών και δικαίων αιτημάτων σας, να μου επιβάλλετε να διαβάζω και το “Δάγκωσέ με”. This is too much to digest.
Ετερον εκατέρωθεν, φίλτατε (Βασιλειάδου)