Με αφορμή τον εκλογικό νόμο
Ιαν 10th, 2010 | Ανδρέας Ανδριανόπουλος| Κατηγορία: Ανδρέας Ανδριανόπουλος |
Email This Post
|
Print This Post
|
Επειδή και πάλι διάφορα απίθανα λέγονται με αφορμή την υιοθέτηση του Γερμανικού εκλογικού συστήματος (η έστω κάποιας κοντινής παραλλαγής του) καλό είναι να μπούν μερικά πράγματα στην θέση τους. Είναι τουλάχιστον αστείο το επιχείρημα πως οι πολίτες θα χάσουν το δικαίωμα επιλογής των αντιπροσώπων τους επειδή θα καταργηθεί ο σταυρός προτίμησης. Το μόνο που θα χάσουν θα είναι ο εθισμός στην διαφθορά και την ηθική διάβρωση. Το βήμα από το «κάνε μου την εξυπηρέτηση να σε ψηφίσω» ελάχιστα μακριά είναι από το «κάνε μου την δουλειά να σου δώσω τόσα».
Είναι ακατανόητο τόσοι να επιμένουν για τον σταυρό προτίμησης όταν είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο με το σύστημα αυτό. Προφανώς όλοι οι υπόλοιποι παραβιάζουν πολιτικά δικαιώματα και …περιφρονούν την δημοκρατία !! Για αυτό και είναι αξιοπερίεργο αυτό που ακούγεται, πως δηλ στις μονοεδρικές περιφέρειες θα υπάρχουν περισσότεροι από ένας υποψήφιοι για κάθε κόμμα. Ωστε να εκλέγεται ο πρώτος σε …σταυρούς προτίμησης! Μιά τρύπα στο νερό, δηλαδή.
Ολη η φιλοσοφία του μονοεδρικού εκλογικού συστήματος συνίσταται στην αποκάθαρση της πολιτικής από εξω-πολιτικούς μηχανισμούς και συσχετισμούς. Από τον εκμαυλισμό δηλ. της ρουσφετολογίας αλλά και την οικονομική εξάρτηση των υποψηφίων από συμφέροντα που διευκολύνουν εκλογικά την δημόσια παρουσία τους. Με άλλα λόγια,η έννοια του μονοεδρικού είναι πως συγκρούονται κομματικά προγράμματα και ιδεολογίες. Κι όχι ρουσφετο-επιτηδειότητες και ατομικές ενδοκομματικές στρατηγικές. Με την «ανακάλυψη» του σταυρού και στις μονοεδρικές, το σύστημα αυτο-υπονομεύεται και στην πράξη ακυρώνεται.
Το επιχείρημα πως θα πρέπει να υπάρχει αναπληρωματικός βουλευτής είναι ανόητο. Διότι στο μονοεδρικό η βουλευτική έδρα συνδέεται με την προσωπικότητα που την κατέχει. Κι αν ο βουλευτής (ω μη γένοιτο) αποδημήσει η παραιτηθεί, ο λαός έχει το δικαίωμα να επιλέξει σε επαναληπτική εκλογή ποιός θα τον αντιπροσωπεύσει. Αν μάλιστα έχει σημαντικά προχωρήσει η κυβερνητική θητεία όταν κάτι τέτοιο συμβεί η επαναληπτική εκλογή λειτουργεί και σαν ζωντανή δημοσκόπηση των τάσεων της κοινωνίας.
Ιδιαίτερο μάλιστα ενδιαφέρον παρουσιάζει η πιθανή περίπτωση διαφωνίας βουλευτή με το κόμμα του. Είναι τότε δυνατόν να παραιτηθεί και να επανα-διεκδικήσει την εκλογή του σαν ανεξάρτητος την φορά αυτή. Ενθυμούμαι την περίπτωση του Εργατικού βουλευτή Ντίκ Ταβέρν στο Λίνκολν της Βρετανίας γύρω στα 1971 που είχε παραιτηθεί διαμαρτυρόμενος για την αλλαγή στάσης του κόμματός του απέναντι στην Ευρωπαική Κοινότητα, τότε. Οι εκλογείς του έδειξαν και πάλι εμπιστοσύνη.. Επανεξελέγη σε επαναληπτική εκλογή σαν ανεξάρτητος και συνέβαλε η κίνησή του στην φιλο-ευρωπαική πλέον στάση του παλιού του κόμματος.
Ετσι κατοχυρώνεται η ανεξαρτησία του βουλευτού από κομματικούς μηχανισμούς και σκοπιμότητες.
Για αυτό και είναι αξιοπερίεργο αυτό που ακούγεται, πως δηλ στις μονοεδρικές περιφέρειες θα υπάρχουν περισσότεροι από ένας υποψήφιοι για κάθε κόμμα. Ωστε να εκλέγεται ο πρώτος σε …σταυρούς προτίμησης! Μιά τρύπα στο νερό, δηλαδή
Eξαρτάται, κύριε Ανδριανόπουλε. Εάν ο ΝΟΜΟΣ θα ορίζει ότι εκλέγεται ο πρώτος σε ΨΗΦΟΥΣ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ, τότε ουδέν θα υπάρξει πρόβλημα. Εάν όμως θα καταμετρηθούν οι ψήφοι όλων των υποψηφίων ενός κόμματος υπέρ αυτού ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙ αυτών των μεμονωμένων ανεξαρτήτων υποψηφίων ΤΟΤΕ έχουμε πρόβλημα.
Nonetheless, τό τελευταίο θα συνιστά ΑΘΕΜΙΤΟΝ άρα ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΝ ανταγωνισμόν, ο οποίος θα απορριφθεί από το ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ.
Αρεβουάρ (Βασιλειάδου)
Έλεος κύριε Χασαπογιάννη δεν κατάλαβα τίποτα απ’ όσα γράψατε, λίγο σαφέστερος αν είναι δυνατόν παρακαλώ…
Παράδειγμα
Νέα Δημοκρατία
Υποψήφιοι
ΑΒC 980 ψήφοι
XYZ 700 ψήφοι
DEF 400 ψήφοι
ΠΑΣΟΚ
ΔΕΦ 700 ψήφοι
ΓΑΦ 600 ψήφοι
ΖΕΧ 200 ψήφοι
Ανεξάρτητος
Α. Ανδριανόπουλος 990 ψήφοι
Ανεξάρτητος
Α. Παπαδόπουλος 800 ψήφοι
Εάν ισχύσει το Αγγλοσαξονικόν σύστημα εκλέγεται ο Α. Ανδριανόπουλος με 990 ψηφοδέλτια
Εάν λογισθεί το άθροισμα ψήφων εκάστου κόμματος και αντιπαρατεθεί έναντι του αριθμού ψήφων εκάστου μεμονωμένου υποψηφίου, όπερ αδύνατον να σχύσει νομικώς (συνταγματικώς), εκλέγεται ο πλειοψηφήσας της ΝΔ, υποψήφιος ABC.
Εξυπακούεται, λοιπόν, ότι με σωστή εφαρμογή του μέτρου ΔΕΝ θα συμφέρει τα κόμματα να προωθήσουν πλέον του ενός υποψηφίους ανά περιφέρειαν διότι θα σπαταληθούν οι ψήφοι από δω κι’ από κει, εις βάρος του κόμματος.
– Ευχαριστώ τον ΑΑ για το αρκετά διευκρινιστικό άρθρο.
– Διευκρινιστικό μεν, αλλά όχι αρκετά πειστικό.
– Δεν λέω οτι έχω μορφώσει γνώμη,
δεδομένου οτι και το σύστημα της “λίστας” δεν έχει ευοδώσει, αλλά,
καταλαβαίνω οτι ο ΓΑΠ θέλει να απαλλαγεί απο βαρίδια του παρελθόντος…………
– Ούτε και και θα έχω άμεσο λόγο/ψήφο στην επιλογή κάποιου συστήματος.
– Δεν βαριέσαι, ας το δοκιμάσουμε – μπορεί να λάμψουν΄τέως ακατέργαστα διαμάντια.
Η βάση του προβλήματος της διαφθοράς βρίσκεται στο διεφθαρμένο άτομο και όχι
με ποιόν σύστημα θα εκλεγεί.
Με οποιονδήποτε τρόπο και αν, το διεφθαρμένο άτομο εκλεγεί, δηλαδή θα βρίσκεται κοντά
ή μέσα στο πιθάρι με το μέλι, θα βρει τρόπο να…βουτήξει το χέρι του.
Η λύση είναι στον αποτελεσματικό έλεγχο και την εξοντωτική ποινή, από πραγματικά ανεξάρτητη
αρχή και αυτή δεν μπορεί να είναι ούτε οι διάφορες “επιτροπές” του κοινοβουλίου, που επιπλέον κοστίζουν στον λαό με τα “έξοδα παραστάσεως” των βουλευτών, λες και αυτές είναι εξωκοινοβουλευτικές εργασίες και πρέπει να πληρωθούν έξτρα, αλλά ούτε και τα “συμβούλια αρχηγών”. Απόδειξη το τελευταίο συμβούλιο αρχηγών το οποίο ουδέν πρακτικό απέδωσε, π.χ. να αποφασίσουν, επί τόπου και ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, ότι καταργούνται αμέσως οι διακρίσεις στον έλεγχο και τιμωρία των επίορκων πολιτικών.
Όλα τ’άλλα το μόνο που κάνουν είναι να διαχέουν ή να αποδίδουν τις ευθύνες στους “προηγούμενους” και να “θολώνουν” τα νερά, αλλά στο τέλος ο λαός πληρώνει τα “σπασμένα”.
Αυτό διδάσκει η ιστορία και όποιος δεν διδάσκεται, γιατί δεν θέλει, ψάχνει
για…καινούργια εκλογικά συστήματα. Αυτή είναι η αλήθεια και απορώ γιατί κανείς, ούτε και εσείς, δεν την προβάλει.
(4) κ. Δρακάτο, έχετε δίκαιο,
– Με ξενίζει λίγο η πεπόίθησίς σας σε “πραγματικά ανεξάρτητη Αρχή” (!)
– Μήπως θα ήταν καλύτερο, όλα τα Πρακτικά των σχετικών Επιτροπών να δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο ή στα έντυπα ΜΜΕ ??
– Μιά ίσως έτοιμη Ανεξάρτητη Αρχή θα μπορούσε να ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά, φεύ, συμφώνησε για την πλήρη αδρανοποίησή της η μέχρι τότε “Ανεξάρτητη Αρχή”…………….
Ο ΚΥΡΙΟΣ σκοπός με τις μικρές μονοεδρικές περιφέρειες, λόγω μικρού μεγέθους, άρα και μικρού προεκλογικού οικονομικού ΚΟΣΤΟΥΣ και προσωπικού φυσικού μόχθου, είναι η ΔΥΝΑΤΟΤΗΣ και ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ της καθόδου μη κομματικών, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ υποψηφίων και η απαγκίστρωση των υποψηφίων από κομματικές δεσμεύσεις – το οποίο συνιστά ευλογία εξ ουρανών!!!!!
Το πόσο εφικτό είναι αυτό στην Ελλάδα θα αναδειχθεί στην πράξη. Πάντως στην Αγγλοσαξονική Κοινωνία, η κάθοδος ανεξαρττήτων υποψηφίων, αν και ΜΗ συχνό, είναι ΣΥΝΗΘΕΣ φαινόμενο.
Οι ανησυχίες του κ. Δρακάτου είναι θεμιτές και κατανοητές. Ομως, όλων των άλλων παραγόντων τηρουμένων ίσων, η δημιουργία ΜΟΝΟΕΔΡΙΚΩΝ περιφερειών, ΔΙΝΕΙ τουλάχιστον την ευκαιρία σε ΚΑΛΑ στοιχεία της κοινωνίας να κατέλθουν ΚΑΙ στους πολίτες την δυνατότητα να ΜΗ ψηφίσουν αναγκαστικά μέσα από το πλαίσιο του τρέχοντος ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΑΔΙΕΞΟΔΟΥ!!!
Ἡ ἐμπειρία τοῦ μονοεδρικοῦ σὲ ΗΠΑ καὶ Βρετανία μᾶς διδάσκει πὼς μεγάλο ποσοστὸ τῶν ἑδρῶν μένει γιὰ πολλὲς ἐκλογικὲς ἀναμετρήσεις σταθερὰ στὸ ἴδιο κόμμα. Θὰ ἔχουμε, δηλαδή, γαλάζιες καὶ πράσινες ἕδρες καὶ λίγες ἀμφισβητούμενες (marginals). Ἀφορμὴ τριβῶν θὰ εἶναι καὶ ἡ ὁριοθέτηση τῶν περιφερειῶν (gerrymandering).
Ἂν στόχος μας εἶναι ἡ περιστολὴ τῆς ἐπιδράσεως τοῦ πολιτικοῦ χρήματος, καλόν εἶναι νὰ θυμηθοῦμε πόσον χρόνο δαπανοῦν οἱ πολιτικοὶ τῶν ΗΠΑ εἰς ἄγραν χρημάτων. Στὴν ὐπόθεση Κλίντον-Λεβίνσκι ὁ Κλίντον φέρεται νὰ διέκοψε τίς σεμνὲς τελετὲς προκειμένου νὰ μιλήσει στὸ τηλέφωνο μὲ ἰσχυρό παράγοντα τῆς βιομηχανίας ἐπεξεργασίας σακχαροτεύτλων (μέλι-ζάχαρη, σημειώσατε 2). Ἄσε ποὺ τὸ μονοεδρικό ἐπαναφέρει ἀπὸ τὴν πίσω πόρτα τὴν ἀρχαία Ἀθηναϊκὴ πρακτικὴ τοῦ ἐξοστρακισμοῦ. Διότι ἡ καταψήφιση συγκεκριμένου ἐνοχλητικοῦ ὐποψηφίου σὲ μικρή περιφέρεια κοστίζει λιγώτερα χρήματα. Ὑποτίθεται ὅτι ὀ ἐξοστρακισμὸς ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ ἐλαττώμματα τῆς Ἀθηναϊκῆς Δημοκρατίας.
Τὸ ἐκλογικὸ σύστημα εἶναι, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, ὅ,τι ἦταν παλαιώτερα τὰ ἐθνικὰ θέματα : Στάχτη στὰ μάτια.
Δεν νομίζω ότι ο σταυρός προτίμησης είναι το πρόβλημα…
Θάπρεπε ίσως να ψάξουμε λίγο βαθύτερα.
Πάντως συμφωνώ ότι δεν υπάρχει λόγος για μονοεδρικές με περισσότερους του ενός υποψηφίους.
Όμως, το πρόβλημα της χώρας υπερβαίνει κατά πολύ το ζήτημα του εκλογικού νόμου. Ίσως θάπρεπε να δούμε τα πράγματα ξανά από την αρχή!
Την εποχή της Ελληνικής Επαναστάσεως, είχε συζητηθεί και είχε γίνει ευρύτερα αποδεκτό, να υιοθετήσουμε το Αμερικανικό Σύνταγμα έναντι των προγενεστέρων Ευρωπαϊκών. Το είχε προτείνει ο Κοραής, και φαίνεται να το είχε αποδεχτεί ο Καποδίστριας.
Μετά τη δολοφονία του, και την έλευση των Βαυαρών, υιοθετήσαμε το Ευρωπαϊκό πρότυπο, και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Ὁ Κοραῆς νὰ συμφώνησε μὲ τὸν Καποδίστρια, κομμάτι δύσκολο. Καὶ τήν δολοφονία τοῦ «τυράννου» Καποδίστρια ἀκολούθησε ἠ ἐλέῳ Θεοῦ μοναρχία καὶ ὄχι ὁ κοινοβουλευτισμός. Στὴν πράξη, καθαρὸ κοινοβουλευτισμὸ εἶχαμε μόνον γιὰ μικρὰ χρονικὰ διαστήματα τὸν 19ο αἰώνα καὶ γιὰ άκόμη μικρότερα τὸν 20ὸ αἰώνα. Στὶς ἄλλες περιόδους εἴχαμε ἰσχυρές προσωπικότητες στὴν ἐξουσία μὲ ὀνομαστικὸ μόνον ἔλεγχο ἀπὸ τὸ κοινοβούλιο. Φυσικὸ ἦταν οἱ βουλευτὲς ποὺ δὲν εἶχαν πραγματικὴ ἐξουσία καὶ εὐθύνη, νὰ στραφοῦν στὴν ρουσφετολογία.
Eχει δίκαιο ο κ. Γεωργάνας!
Η Ελλάδα, λειτούργησε καλά, όταν λειτούργησε, με ΙΣΧΥΡΕΣ αφοσιωμένες στην ΚΟΙΝΗ ΩΦΕΛΕΙΑ προσωπικότητες. ΚΑΙ πάντα πέτυχαν αυτά τα άτομα, διότι ο Ελληνικός λαουτζίκος ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ θαυμάσια με “φάπες”.
ΟΛΟΙ αυτοί είναι ανθρωπάκια. Αν ρίξεις μιά φάπα στον Λοβέρδο, στον Παπανδρέου, θα σου ζητήσουν και συγγνώμη.
Ο κύριος Πάγκαλος ΔΕΝ τρώει φάπες, μηδέ ο κύριος Σημίτης, ούτε ο κύριος Παπακωνσταντίνου, ΑΛΛΑ ΔΕΝ έχουν εξουσία στα χέρια τους!
Από την άλλη, ο κύριος Σαμαράς είναι ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΤΕΝΕΚΕΣ!
Κυρίες και Κύριοι, η ΧΩΡΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΕΛΘΕΙ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
2.Σπύρος Ιανουαρίου 11th, 2010 2:19 πμ :
Έλεος κύριε Χασαπογιάννη δεν κατάλαβα τίποτα απ’ όσα γράψατε, λίγο σαφέστερος αν είναι δυνατόν παρακαλώ…
ΔΕΝ γνωρίζω κατά πόσον το παράδειγμα που παρέθεσα στην συνέχεια βοήθησε στην κατανόηση του προβλήματος.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που λέγω είναι
1. Εάν και εφόσον οι περιφέρειες θα ΜΟΝΟΕΔΡΟΠΟΙΗΘΟΥΝ, τότε, ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ θα (πρέπει να) γίνουν και ΠΡΟΣΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΕΣ.
2. Αυτό σημαίνει ότι οι ΨΗΦΟΙ θα είναι ΚΑΙ θα λογίζονται ως ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ (candidate-linked and ΝΟΤ political party -linked) και ΟΧΙ λογιζόμενες ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΑ (προστεθειμένες) ΑΝΑ ΚΟΜΜΑ όπως θα ήθελε ο ΓΙΟΣ του ΜΑΣΤΡΟΠΟΥ με σκοπό την διαιώνιση της Κομματοκρατίας.
3. Εκ των (1) και (2) άνω απορρέει ότι στην λίστα επιτυχόντων, ανεξαρτήτως παρουσίας ΑΧΡΩΜΑΤΙΣΤΩΝ ή με κομματική σημαία ΥΠΟΨΩΗΦΙΩΝ, η ΤΕΛΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΗΣΗ (κατάταξη) ΔΕΝ θα βασιζεται σε συνολικές επιδόσεις ή συνολικές ψήφους Κόμματος ή ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, αλλά ΜΟΝΟ προσώπων.
4. Στο παρατεθέν παράδειγμα (σχόλιο #3 άνω), εάν η ιεράρχηση ήταν Κομματοκεντρική, την ΕΔΡΑ καταλαμβάνει ο πρώτος υποψήφιος της ΝΔ, εάν δε είναι Προσωποκεντρική, περιέρχεται στον κύριο Ανδριανόπουλο.
5. Συμπερασματικά, δε, ανέπτυξα ότι ΔΕΝ μπορεί να ΙΣΧΥΣΕΙ η Κομματοκεντρική ιεράρχηση διότι ο ΜΟΝΟΕΔΡΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ των περιφερειών καθιστά αυτομάτως τον ΛΟΓΙΣΜΟΝ των ψήφων per political party και όχι per capita υποψηφίου ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ
6. Επειδή, στην τελευταία, περίπτωση η κάθοδος περισσοτέρων του ενός υποψηφίων ανά Κόμμα θα προκαλούσε ΔΙΑΣΠΟΡΑ των ψηφων κάθε Κόμματος, τα κόμματα θα αναγκασθούν να κατεβάσουν ΜΟΝΟ ένα υποψήφιο κατά περιφέρεια, στην περίπτωση δε ΜΗ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑΣ της/ου εκλεγείσης/έντος, θα γίνονται ΄κατά τόπους επαναληπτικές εκλογές.
Αν επεκτείνουμε τη λογική του κου Ανδριανόπουλου ότι η εξάρτηση των βουλευτών από τους ψηφοφόρους ευθύνεται για τη διαφθορά, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η εξάλειψη της διαφθοράς προαπαιτεί την κατάργηση της δημοκρατίας. Αφού οι ψηφοφόροι επιλέγουν με λάθος κριτήρια, ας τους στερήσουμε το δικαίωμα της επιλογής. Έλα όμως που η δημοκρατία είναι θεμιτή όχι διότι οδηγεί πάντα στο καλύτερο αποτέλεσμα (δεν το κάνει), αλλά διότι δίνει σε αυτούς που υφίστανται τις συνέπειες των πολιτικών επιλογών το δικαίωμα να συμμετέχουν στις επιλογές αυτές. Με άλλα λόγια, η γοητεία της δημοκρατίας είναι ότι κάνει τον κάθε λαό υπεύθυνο των επιλογών του, είτε καλών είτε κακών.
Η δική μου πρόταση που έχω καταθέσει αλλού (δεν λέω που για να μην κατηγορηθώ πάλι ότι κάνω¨”διαφήμιση”) είναι ο πραγματικός διαχωρισμός νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας όπως επιτάσσει το Σύνταγμα, με ξεχωριστές εκλογές για κυβέρνηση και βουλή, και με κατάργηση των κομματικών ψηφοδελτίων στις εκλογές για το νομοθετικό σώμα. Με άλλα λόγια, ο κάθε ψηφοφόρος θα έχει το δικαίωμα να σταυροδοτήσει ταυτόχρονα υποψηφίους για τη βουλή που θα προέρχονται από διαφορετικά κόμματα.
@ Κώστας Αλεξανδράκης
Η δική μου πρόταση που έχω καταθέσει αλλού (δεν λέω που για να μην κατηγορηθώ πάλι ότι κάνω¨»διαφήμιση») είναι ο πραγματικός διαχωρισμός νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας όπως επιτάσσει το Σύνταγμα, με ξεχωριστές εκλογές για κυβέρνηση και βουλή, και με κατάργηση των κομματικών ψηφοδελτίων στις εκλογές για το νομοθετικό σώμα. Με άλλα λόγια, ο κάθε ψηφοφόρος θα έχει το δικαίωμα να σταυροδοτήσει ταυτόχρονα υποψηφίους για τη βουλή που θα προέρχονται από διαφορετικά κόμματα.
ΟΥΔΕΜΙΑ χωρεί αμφιβολία ότι η συγκέντρωση ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ* στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού με το ΤΡΕΧΟΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑ είναι ο ΚΟΜΒΟΣ του ΚΑΚΟΥ.
*Η συγκέντρωση της Νομοθετικής και της Εκτελεστικής στο πρόσωπο του πρωθυπουργού είναι de facto και de jure. H Δικαστική, υποτίθεται, είναι ανεξάρτητη στην Ελλάδα, αλλά με την υπερεξουσία του πρωθυπουργού ΚΑΤΑΝΤΑ ΚΑΙ αυτή de facto ελεγχόμενη από τον “Αφέντη” και “Αγά”. Εάν υπήρχαν checks and balances, όπως στας Αμερικάς, δεν θα υπήρχε πιθανότης in a million years η Δικαστική Εξουσία να υποτάσσεται στην βούληση της Κυβέρνησης. Πράγματι, στας Αμερικάς, βλέπουμε διαρκώς, ακόμα ΚΑΙ δικαστές επιλεγμένους και διορισμένους από Πρόεδρο ΧΥΖ να παίρνουν, τελικά, αποφάσεις ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ στην φιλοσοφία αυτού που τους επέλεξε!
Αν επεκτείνουμε τη λογική του κου Ανδριανόπουλου ότι η εξάρτηση των βουλευτών από τους ψηφοφόρους ευθύνεται για τη διαφθορά, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η εξάλειψη της διαφθοράς προαπαιτεί την κατάργηση της δημοκρατίας
ΟΧΙ αναγκαστικά. ΚΑΙ δεν νομίζω ότι ο κ. Ανδριανόπουλος θεωρεί τον Λαό κουτό. Αυτό που υπαινίσσεται είναι να ΜΗ βασίζεται η ετυμηγορία του Λαού στην ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΗ σχέση, αλλά στην ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ. Με άλλα λόγια ΔΕΝ αποκλείει την λαϊκή ετυμηγορία, αλλά τις μεθόδους και τα ΚΡΙΤΗΡΙΑ της.
Καὶ τὶ γίνεται ὅταν ὁ λαὸς θεωρεῖ «ἀξία» τὴν ἱκανότητα τοῦ ἐκπροσώπου του νὰ ἀπομυζᾶ τὸν δημόσιο πλοῦτο διὰ λογαριασμὸ τῶν ψηφοφὸρων του ; Στὰς Ἀμερικὰς ἡ σχετικὴ ἱκανότης ἀξιολογεῖται πολὺ ὑψηλὰ στὶς προτιμήσεις τῶν ψηφοφόρων.
Όσο μικρότερο το κράτος, τόσο μικρότερη η σημασία της λαϊκής ετυμηγορίας.
Ὁ Mancur Olson ἰσχυρίζεται βασίμως τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο. Ἂν ἡ λαϊκὴ ἐτυμηγορία δίδετια προχείρως διότι ὁ λαὸς δὲν ἔχει τὸν χρόνο νὰ άξιολογήσει τὶς προσφερόμενες πολύπλοκες ἐναλλακτικὲς προτάσεις πολιτικῆς, τότε τὸ μεγάλο κράτος γὶνεται ἔρμαιον τῶν ὀλίγων καλῶς ὀργανωμένων. Τὸ ἔκανε πράξη καὶ ὁ Λένιν.
Συνεπῶς, στὴν πρώην Σοβιετικὴ Ἕνωση, ἡ ὁποία εἶχε μεγάλο κράτος, ἡ σημασία τῆς λαϊκῆς ἑτυμηγορίας ἦταν μεγάλη !
Νομίζω ότι ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ελαχίστου αλλά ΣΤΙΒΑΡΟΥ ως προς τους ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ κράτους
ΚΑΙ
Αριστοτελικής ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ (1/3 popular mandate, 1/3 meritocracy (αξιοκρατία), 1/3 oligarchy (ο αποστασιοποιημένος ρυθμιστής του πολιτεύματος και οι κατέχοντες) είναι η ιδανική δυνατή λύση.
Οι Αμερικανοί προσπάθησαν, επιτυχώς εν πολλοίς, να αντιγράψουν τον Αριστοτέλην όπου
meritocracy -> electors – electoral vote που μπορεί να μετριάσει την λαϊκή ετυμηγορία (αν και έχει εκφυκισθεί ο θεσμός) KAI τα ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ που διαμορφώνουν κοινήν γνώμη (opinion makers)
oligarchy -> Supreme Court.
Aτυχώς, οι Αμερικανοί, αν και δεν οικοδόμησαν τεράστιο κράτος, υπελείφθησαν, ειδικά τα τελευταία 30 χρόνια, στην παρουσία ΣΤΙΒΑΡΟΥ κράτους, οτέ μεν αίροντας υπάρχοντες ελεγκτικούς μηχανισμούς, οτέ δε υστερούντες χρονικά στην εισαγωγή νέων εν συγχορδία προς την τεχνολογική εξέλιξη και ανάπτυξη
“Ὁ Mancur Olson ἰσχυρίζεται βασίμως τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο. Ἂν ἡ λαϊκὴ ἐτυμηγορία δίδετια προχείρως διότι ὁ λαὸς δὲν ἔχει τὸν χρόνο νὰ άξιολογήσει τὶς προσφερόμενες πολύπλοκες ἐναλλακτικὲς προτάσεις πολιτικῆς,”
O λαός έτσι κι αλλιώς είναι ανίκανος να αξιολογήσει πολύπλοκες πολιτικές προτάσεις, ενώ οι διανοούμενοι κουβαλάνε πάντα ιδεολογικά bias. Μικρότερο κράτος σημαίνει ότι περισσότερες δημόσιες αποφάσεις γίνονται ιδιωτικές καθιστώντας πιο εύκολο να διαπιστώσουμε τις επιπτώσεις τους και να τις διορθώσουμε αν χρειαστεί.