Ο κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ, Ο ΜΑΡΞ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Ιαν 16th, 2006 | Τάκης Μίχας| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική |
Email This Post
|
Print This Post
|
Αν οι πρόσφατες αναφορές στον Μαρξ του Ελληνα πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή έγιναν για να προσελκύσουν ψήφους από την Αριστερά, τότε η στρατηγική ήταν τελείως λανθασμένη. Διότι σήμερα ο Μαρξ θα πρέπει να θεωρείται persona non grata σε μεγάλο τμήμα της ελληνικής Αριστεράς.
Ας ξεκινήσουμε με τις απόψεις του Μαρξ για τη θρησκεία. Σύμφωνα με τον Γερμανό φιλόσοφο η θρησκεία ήταν ένα ψέμα το οποίο χρησιμοποιούν οι ισχυροί για να ντοπάρουν τις μάζες – η θρησκεία ως «όπιο του λαού» σύμφωνα με τη γνωστή του ρήση.
Εχετε ακούσει Ελληνα ηγέτη της Αριστεράς τα τελευταία χρόνια να αναφέρεται με αυτούς τους όρους στη θρησκεία; Εχετε ακούσει πολιτικό της Αριστεράς να ασκεί κριτική όχι στις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, αλλά στο ίδιο το θρησκευτικό συναίσθημα της πλειοψηφίας των Ελλήνων; Προφανώς όχι.
Σήμερα οι απόψεις της Αριστεράς στην Ελλάδα για τη θρησκεία κινούνται μεταξύ δύο πόλων. Στον έναν πόλο βρίσκεται η αντίληψη ότι η Ορθοδοξία αποτελεί ένα αντιδυτικό λαϊκό πολιτιστικό στοιχείο και κατά συνέπεια ένα χρήσιμο όπλο στον αγώνα εναντίον του «ιμπεριαλισμού» και της παγκοσμιοποίησης. Στον άλλο πόλο βρίσκεται η αντίληψη ότι η θρησκεία είναι μια ιδιωτική υπόθεση και ότι γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να υπάρξει χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας.
Αμφότερες οι απόψεις αποδέχονται ως θετικό (ή εστω ουδέτερο) το θρησκευτικό φαινόμενο και τη θρησκευτική πίστη. Αμφότερες είναι ξένες προς τη σκέψη του Μαρξ για τον οποίο ο στόχος δεν ήταν ποτέ η ανεξιθρησκεία ή η θρησκευτική ποικιλομορφία, αλλά ο εξοβελισμός κάθε είδους θρησκευτικής πίστης από την κοινωνία.
Ας περάσουμε τώρα στην απόρριψη της παγκοσμιοποίησης, ένα σύνθημα που ενώνει όλες σχεδόν τις συνιστώσες της ελληνικής Αριστεράς. Και στο σημείο αυτό οι απόψεις του Μαρξ θα προκαλούσαν τουλάχιστον αμηχανία. Διότι ο Γερμανός φιλόσοφος ποτέ του δεν υποστήριξε προστατευτικούς δασμούς, την εθνικοποίηση των βιομηχανιών ή τον περιορισμό του ελεύθερου εμπορίου – δηλαδή όλα τα στοιχεία που συγκροτούν την πολιτική των πολέμιων της παγκοσμιοποίησης. Αντίθετα θα χαρακτήριζε ως «αντιδραστικούς» τους εχθρούς της παγκοσμιοποίησης:
«Η μπουρζουαζία μέσω της εκμετάλλευσης της παγκόσμιας αγοράς», έγραφε στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο «έχει δώσει κοσμοπολίτικο χαρακτήρα σε παραγωγή και κατανάλωση σε κάθε χώρα. Προς μεγάλη απογοήτευση των αντιδραστικών έχει τραβήξει κάτω από τα πόδια της βιομηχανίας το εθνικό έδαφος πάνω στο οποίο στεκόταν. Ολες οι καθιερωμένες εθνικές βιομηχανίες έχουν καταστραφεί ή καταστρέφονται κάθε μέρα. Αυτές εκτοπίζονται από νέες βιομηχανίες, η εισαγωγή των οποίων καθίσταται ζήτημα ζωής ή θανάτου για κάθε πολιτισμένο έθνος, από βιομηχανίες που δεν επεξεργάζονται πλέον ντόπιες πρώτες ύλες αλλά πρώτες ύλες που προέρχονται από τις πιο απομακρυσμένες ζώνες, βιομηχανίες τα προϊόντα των οποίων καταναλώνονται όχι μόνο στο εσωτερικό αλλά σε κάθε σημείο του πλανήτη. Στη θέση των παλιών αναγκών που ικανοποιούνται με την παραγωγή της χώρας βρίσκουμε νέες ανάγκες οι οποίες για την ικανοποίησή τους απαιτούν τα προϊόντα μακρινών τόπων με ποικίλο κλίμα. Στη θέση του παλιού τοπικού και εθνικού περιορισμού και της αυτάρκειας έχουμε επαφή με κάθε κατεύθυνση, έχουμε παγκόσμια αλληλοεξάρτηση των εθνών. Ο,τι ισχύει για την υλική παραγωγή ισχύει και για την πνευματική παραγωγή. Οι πνευματικές δημιουργίες των ξεχωριστών κρατών γίνονται κοινή ιδιοκτησία. Η εθνική μονομέρεια και η μυωπική οπτική καθίστανται όλο και περισσότερο αδύναμες…».
Είναι επίσης πολύ αμφίβολο αν ο Μαρξ έτρεφε οποιαδήποτε συμπάθεια για τα παραδοσιακά πολιτισμικά στοιχεία τα οποία ξερίζωνε η παγκοσμιοποίηση στο διάβα της. Αναφερόμενος π.χ. στην ινδική κουλτούρα έγραφε ότι προσδιορίζει έναν «αναξιοπρεπή, λιμνάζοντα και φυτοζωούντα» τρόπο ζωής», ενώ χαρακτήριζε την ινδουιστική πίστη ως «κτηνώδη λατρεία της φύσης, που δείχνει την εξαθλίωσή της από το γεγονός ότι υποχρεώνει τον άνθρωπο, τον κυρίαρχο της φύσης, να γονατίζει λατρεύοντας τη μαϊμού και την αγελάδα».
Στις περισσότερες περιπτώσεις θεωρούσε ότι η εισαγωγή του δυτικού πολιτισμού μέσω της αποικιοκρατίας χειραφετούσε το λαό από την οπισθοδρομικότητα και την υπανάπτυξη. Η βρετανική κατάκτηση της Ινδίας, έγραφε, καταστρέφοντας «την αυτάρκη ακινησία του χωριού» διαλύει ταυτόχρονα «την κληρονομική κατανομή της εργασίας, στην οποία βασίζεται το σύστημα της ινδικής κάστας, που αποτελεί το βασικό εμπόδιο στην πρόοδο της Ινδίας…».
Ταυτόχρονα χαιρέτιζε τη διαμόρφωση μιας νέας τάξης ιθαγενών Ινδών εκπαιδευμένων «κάτω από αγγλική καθοδήγηση, που είναι εφοδιασμένη με… ευρωπαϊκή επιστήμη».
Στο ίδιο πνεύμα ο «κολλητός» τού Μαρξ, Φρίντριχ Ενγκελς χαρακτήριζε ως «σημαντικό και θετικό για την πρόοδο του πολιτισμού γεγονός» την κατάκτηση της Αλγερίας από τη Γαλλία και χαιρέτιζε ως θετική για τους ίδιους λόγους την προσάρτηση μέρους του Μεξικού από τις ΗΠΑ και την κατάκτηση της Κεντρικής Ασίας από τη Ρωσία.
Την επόμενη λοιπόν φορά που ο κ. Καραμανλής επιχειρήσει να προσεταιρισθεί την ελληνική Αριστερά, ας μην κάνει αναφορά στον Μαρξ. Θα έχει πολύ μεγαλύτερη επιτυχία αν αντιθέτως κάνει αγιογραφικές αναφορές στα π.χ. «αντιιμπεριαλιστικά» κηρύγματα του Κοσμά του Αιτωλού, ή στις οικονομικές θεωρίες του Κολμπέρ, ή στις φιλοσοφικές αναζητήσεις του Καρλ Σμιτ.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» στις 04/01/2006
-Ο Μαρξ δεν ανήκει ούτε στην Αριστερά ούτε στη Δεξιά. Ανήκει στους επιστήμονες!
-Πρέπει να μελετηθεί ξανά.
-Δεν κατανοήθηκε σωστά το έργο του. Ας ψάξουμε το σημερινό του νόημα. Έτσι ή αλλιώς διεθνιστικούς στόχους είχε και κοσμοπολίτικα έζησε!!
(Τέτοια και πολλά άλλα θα σκέφτονται οι διανοούμενοι, όταν “οι μη παροικούντες..” θα ψιθυρίζουν):
-Φέρτε ένα παπά να τον θάψουμε.
………..Παύση….σκέψη…
-Τελικώς από τη θρησκεία δεν θα απαλλαγούμε ποτέ!
Μετά τιμής,
Σωκράτης Μεταξάς
Ο Μαρξ όταν μιλούσε για το “όπιο του λαού” αναφερόταν στην παρηγορία. Θετικά. Το όπιο δεν ήταν καν παράνομο τότε. Θα ήταν καλό να ανατρέξετε στο σχετικό απόσπασμα και να το κουοτάρετε. Όχι ότι θα αλλάζατε σεις απόψεις, αλλά τουλάχιστον θα γλίτωνε μίαν ακόμη κακοποίηση ο Μαρξ. Το συγκεκριμένο απόσπασμα έχει υποφέρει όσο ελάχιστα κείμενα στην ιστορία, το πτωχό.
Reply to S.Metaxas
The following are Marx’s remarks about religion.I cannot see how those remarks can be interpreted in any other way than that religion represents lies ,false consciousness and in general acts as an obstacle to the emancipation of Man.For Marx, Darwin as well as for any self-respecting scientist religion(Christianity, Islam etc) belogs to the dustbin of history and the sooner we get rid of it the better.
Takis
Contribution to the Critique
of Hegel’s Philosophy of Right
by Karl Marx
Deutsch-Französische Jahrbücher
February, 1844
.
Religion is the general theory of this world, its encyclopaedic compendium, its logic in popular form, its spiritual point d’honneur, it enthusiasm, its moral sanction, its solemn complement, and its universal basis of consolation and justification. It is the fantastic realization of the human essence since the human essence has not acquired any true reality. The struggle against religion is, therefore, indirectly the struggle against that world whose spiritual aroma is religion.
Religious suffering is, at one and the same time, the expression of real suffering and a protest against real suffering. Religion is the sigh of the oppressed creature, the heart of a heartless world, and the soul of soulless conditions. It is the opium of the people.
The abolition of religion as the illusory happiness of the people is the demand for their real happiness. To call on them to give up their illusions about their condition is to call on them to give up a condition that requires illusions. The criticism of religion is, therefore, in embryo, the criticism of that vale of tears of which religion is the wer.
The criticism of religion disillusions man, so that he will think, act, and fashion his reality like a man who has discarded his illusions and regained his senses, so that he will move around himself as his own true Sun. Religion is only the illusory Sun which revolves around man as long as he does not revolve around himself.
Αν τα λέει καλά ο συντάκτης (δεν θα μπώ σε αναλύσεις των αποσπασπασματικών αναφορών, το σταμάτησα το ’79 …!) τότε το άρθρο θάπρεπε να ξαναγραφεί με τον εξής τίτλο:
Μήπως είναι μαρξιστές οι νεοφιλελεύθεροι παγκοσμιοποιητολάγνοι σαν τον Κωστάκη;
Η Μαρξιστική παγκοσμιότητα (διεθνισμός) των εργατικών διεκδικήσεων, λίγη σχέση μπορεί να έχει με την επιβαλλόμενη από το “κοσμοπολίτικο” κεφάλαιο παγκοσμιοποίηση τής με κάθε τίμημα κερδοσκοπίας!
Με καλυψε πληρως ο i-fallos .Επιφανειακη και αστοχη τελειως η οποια προσεγγιση στο Μαρξ.
Θεωρώ ότι θα ήταν κατάντια για την Αριστερά να έχει ταύτιση απόψεων με τον Μαρξ. Θα σήμαινε ότι από την εποχή του Μαρξ ,οι αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν δεν τους άλλαξαν καθόλου. Άσε που θα αποδείκνυε την έλλειψη δημιουργικής και πρωτότυπης πολιτικής σκέψης. Τώρα αν οι ηγέτες της Ελληνικής αριστεράς είναι πιο τοπικιστές και δεν απορρίπτουν την ορθοδοξία αυτό δεν αποδεικνύει κάτι.
Είμαστε ένας λαός που δίνουμε μεγάλη σημασία στην παράδοση γενικότερα. Όσο για τη θρησκεία ,οι αριστεροί της Ελλάδας κάνουν και το σταυρό τους και δεν ντρέπονται για αυτό, γιατί θα έπρεπε αν το καλοσκεφτούμε;
Εν κατακλείδι κανείς δεν είπε ποτέ ότι όποιος ασπάζεται την αριστερή ιδεολογία ανά τον κόσμο , είναι υποχρεωμένος εν έτει 2006 να εξακολουθεί να πιπιλίζει Μαρξιστικές και Λενινιστικές καραμέλες εις τον αιώνα τον άπαντα. Κάτι τέτοιοι (που δεν είναι και λίγοι στο ΚΚΕ) χαρακτηρίζονται απλά γραφικοί.
Αυτό που προσπαθεί να δείξει το άρθρο, είναι ότι η μαρξική (και όχι μαρξιστική)θεωρία είναι πολύ πιο κοντά στον διεθνισμό και τον υλισμό άπ ό,τι η νεορθόδοξη λαικιστική έκδοση της στην Ελλάδα. Δε λέει πουθενά ότι οι μαρξιστές αγαπούν την φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση (ειδικά το πρώτο συνθετικό είναι κατ ουσία ξένο σ αυτή την πολιτική ομάδα) ούτε ότι οι φιλελευθεροι αυτοαποκαλούνται μαρξιστές (θα πέσει το ταβανι να μας πλακώσει). Αντίθετα υπονοει οτι ο Μαρξ θεωρούσε την διεθνοποίηση του (δυτικού) κεφαλαίου ένα απαραίτητο (ιστορικά αναγκαίο) βήμα προς την κατευθυνση της κομμουνιστικής κοινωνίας. Αν σας είναι τόσο δυσκολο να το παραδεχτείτε αυτό θα σας προτεινα να εγκαταλείψετε τα αναμασημένα και βαρετά αρθρακια των συγχρονων ¨μαρξιστών¨ και να επιστρέψετε στις ΄΄πηγές της σοφίας΄΄ σας, τα πρωτότυπα κειμενα του Μαρξ (τα οποια, παω στοιχημα, ελαχιστοι ελληνες αριστεροι τα εχουν διαβασει).
Τέλος Ναυάγιο η παράδοση είναι χρήσιμη σα μήτρα μάθησης και μνήμης. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν η εν λόγω μήτρα γίνεται φετίχ οπότε και η εν λογω μνήμη καταντά παλιμπαιδισμός.
Ο διεθνισμός (προτιμώ πιά την λέξη Παγκοσμιότητα) θα ήταν αποτέλεσμα κατα τον Marx της νομοτελειακής επικράτησης του προλεταριακού κινήματος επί του αστικοδημοκρατικού εθνικού μοντέλου (όπως σημειώνει και ο συντάκτης). Αντίθετα η Παγκοσμιοποίηση είναι το μέσον της επίτευξης των στόχων της ελεύθερης αγοράς των Πολυεθνικών και βρίσκει αντίθετους ακόμη και τους μικροαστούς!
Είναι σαν να λέμε γυναίκα η Καγιά, γυναίκα κι’ η γιαγιά…
Τάκη Μίχα: Συμμεριζόμενος προσωπικά την ελπίδα του Μαρξ για την υπέρβαση της θρησκείας, μου κάνει εντύπωση ότι θεωρείς πως το πλήρες εδάφιο που παραθέτεις είναι ακριβώς πολεμική εναντίον της θρησκείας. Για εξήγηση της θρησκευτικότητας μου μοιάζει:
“Religious suffering is, at one and the same time, the expression of real suffering and a protest against real suffering. Religion is the sigh of the oppressed creature, the heart of a heartless world, and the soul of soulless conditions. It is the opium of the people.”
Αυτό είναι ταυτόχρονα και οξυδερκές αλλά και κάθε άλλο παρά χωρίς συμπάθεια για την “λαϊκή θρησκευτικότητα”. Δεν είναι κριτική της θρησκείας αλλά της “άκαρδης” κοινωνικής οργάνωσης της οποίας καρδιά και ψυχή είναι. Δεν απομονώνει τη θρησκεία αλλά την εντάσσει στην κοινωνία: είναι μια έκφραση πραγματικών βασάνων και μια διαμαρτυρία εναντίον τους.
Μια λιγόλογη αλλά, κατά την ταπεινότητά μου, εύστοχη σύνοψη (ερμηνεία ίσως) της Μαρξιστικής αντίληψης για την θρησκεία εδώ (είδατε τα blogs…). Εν περιλήψει η θρησκευτική πίστη ήταν για τον Μαρξ επιφαινόμενο που θα εκλείψει με την αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων, η δε ανεξιθρησκεία απαραίτητο στάδιο για την κοινωνική “πρόοδο” – θα ήταν πολιτικά ηλίθιος αν έβαζε ως βασικό στόχο την εξαφάνιση ενός φαινομένου το οποίο έβλεπε ως αναγκαίο συνεπακόλουθο της συγκεκριμένης κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης. Η κριτική εναντίον της θρησκείας (και δη της οργανωμένης) γινόταν για τις εγκόσμιες εξουσίες της σε πραγματικό πολιτικό επίπεδο από την εποχή του Μαρξ ήδη. Για τον Μαρξ η κριτική της θρησκείας δεν ήταν παρά κριτική του καπιταλισμού.
Έτσι η στάση της αριστεράς περί ανεξιθρησκείας είναι απόλυτα συνεπής με την “Μαρξιστική Ορθοδοξία (που δεν είναι πάντως προϋπόθεση αριστεροσύνης). Αν δεν με πιστεύετε ρωτήστε την Εκκλησία της Ελλάδος για τον Συνασπισμό… Ίσως να προσφέρει μια ουσιωδέστερη εικόνα για το ποιους θεωρεί η οργανωμένη θρησκεία “εχθρούς” της. (Τα περί “σύγχρονων Διοκλητιανών” πάντως αναφερόταν στο ΚΚΕ και τον ΣΥΝ)
Τώρα για τα περί της Ινδίας: είναι μια συνηθισμένη επίκληση τελευταία, αυτή της ιδέας του Μαρξ – υποστηρικτή της αποικιοκρατίας ως διεκπεραιωτή της Ιστορίας. Αυτό βασίζεται στα πρώιμα κείμενα του Μαρξ μέχρι την δεκαετία του 1850, στην οποία οι πληροφορίες που είχε για την Ινδία π.χ. ήταν περιορισμένες. Στην συνέχεια ο Μαρξ έγινε πολύ επιθετικότερος απέναντι στην Βρετανική αποικιοκρατία (βλέπε αναλυτικότερα στο Marx on India). Αλλά και το 1953, στο ίδιο άρθρο όπου περιέγραφε την Βρετανική κυριαρχία ως ασυνείδητο όργανο της ιστορίας (στην κατακλείδα του), ο Μαρξ ήταν έντονα καταδικαστικός ως προς την Βρετανική πολιτική στην Ινδία – παραθέτω εκτενώς:
Ο Ένγκελς εννέα χρόνια μετά από τον χαιρετισμό της Γαλλικής κατάκτησης της Αλγερίας, έγραφε για την ατυχή χώρα τα εξής στην New American Cyclopedia:
Ενώ ο Μαρξ που είχε επισκεφτεί την Αλγερία το 1881, διεκτραγωδούσε το πώς η τοπική επαναστατικότητα (με την οποία ήταν εμφανώς αλληλέγγυος) θα χανόταν χωρίς μια επαναστατική οργάνωση.
Επειδή έχω μακρυγορήσει ήδη πολύ: εν κατακλείδι το να βλέπει κανείς τον Μαρξ ως απολογητή της αποικιοκρατίας βασιζόμενος σε σπαράγματα από τα νεανικότερα γραπτά του, είναι δυνατόν μόνο αν αγνοήσει κανείς μεγάλο μέρος του έργου τους. Είναι ένα άλλο ζήτημα αυτό της πίστης στην αναπόφευκτη και νομοτελειακή πρόοδο που διακρίνει (και) τον Μαρξ, στα πλαίσια ενός Εγελιανού ιστορικισμού από τον οποίο δεν ξέφυγε ποτέ τελείως. Αυτή η ιδέα μάλλον αμφισβητείται από την αριστερά σήμερα – καλώς κατά την γνώμη μου. Όπως έχει πεταχτεί η, πάγια για την εποχή εκείνη, δυτική προκατάληψη Ευρωπαϊκής “υπεροχής” (με φυλετιστικά επιχειρήματα που σήμερα γνωρίζουμε πως ήταν έωλα) που χαρακτηρίζει τόσο τον Μαρξ όσο και τον Ένγκελς (σε μικρότερο πάντως βαθμό από τους περισσότερους συγχρόνους τους).
Το παράδοξο δεν είναι ότι η Αριστερά (το ΚΚΕ δηλαδή, διότι τα συνασπιστήρια και οι κουναλαδο-μπίστηδες δεν κάνουν και τίποτε άλλο από αυτό που λέτε) απέχει σήμερον (εάν απέχει) των παλαιών αφελών αντιθρησκευτικών κ.λπ. (εναντίον της ελληνικής γλώσσας, της ελληνικής παραδόσεως κ.λπ.)
Το παράδοξο είναι ότι εσείς οι μη αριστεροί έχετε καταπροδώσει τις παραδόσεις της Δεξιάς και του Κέντρου!
Σήμερα, εναντίον της Ελληνικής γλώσσας, παραδόσεως, ιστορίας, κληρονομιάς, θρησκείας, δεν είναι οι γνήσιοι αριστεροί, αλλά εσείς οι πρώην “δεξιοί” (που ντρέπεστε να δηλώσετε “δεξιοί”), τα τσιράκια του καπιταλισμού των ΗΠΑ και οι γραικύλοι ευρωλιγούρηδες της νέας τάξεως.
Φυσικά και το ΚΚΕ είναι υπέρ της Ελληνικής παραδόσεως. Είναι το πιο πατριωτικό κόμμα! Είναι συνεπές, πάντοτε αντίθετο, και τότε και τώρα, με εσάς τους καπιταλίστες!
Δεν νομιζω λοιπον οτι αμφισβητει κανεις τελικα οτιτο σημερινο ΚΚΕ εχει καταντησει να ειναι πραγματικα το συντηρητικοτερο κομμα της χωρας!
Δεν ξερω αν καταλαβαινεις Καλλιμαχε ποσο οξυμωρο ειναι να λες οτι ενα κομμουνιστικο κομμα ειναι το πιο πατριωτικο!
Η αληθεια ειναι οπως λεει και ο Τακης Μιχας οτι οι πρωτοι κομμουνιστες, ενω εκαναν πολλα λαθη, τουλαχιστον ηταν υπερ της συνενωσης των λαων με ολο και πιο στενους δεσμους και κατα της δογματικης θρησκειας. Αυτο στην εποχη τους ηταν οντως μια προοδευτικη σκεψη. Η σημερινη αριστερα στην Ελλαδα και ειδικα το ΚΚΕ, πραγματικα μονο προοδευτικο δεν μπορει να χαρακτηριστει.
ΥΓ εγω παντως επιμενω να μην καταλαβαινω γιατι σε αυτην την χωρα πρεπει η πολιτικη συζητηση να ειναι 50-100 χρονια πισω. Για Μαρξ θα μιλαμε ή εστω μερικοι για Κεϊνς, την ωρα που ο κοσμος προχωραει, την ωρα που τυποι σαν τον Ρωλς ή τον Νοζικ εχουν θεσει εντελως νεα και πολυ ενδιαφεροντα θεμελια για την συζητηση επι των κλασικων κοινωνικων ερωτηματων…
Συμφωνώ με το Σωτήρη. Καιρός είναι να σταματήσει αυτή η άκρατη παρελθοντολαγνία ,αυτό χαρακτήρισα εγώ γραφικότητα να ασχολούμαστε πως έβλεπε την αποικοιοκρατία το 1953 ο Μαρξ. Για τα σημερινά σύγχρονα προβλήματα ποια είναι η στάση του ΚΚΕ; Μάλλον αυτή που εκφράζει ο Καλλίμαχος. Επιστροφή στο παρελθόν ,αντιπαράθεση με τους πάντες ,μανία καταδιώξεως και μια ζωή τα ίδια συνθήματα.
Θυμήθηκα μια δημόσια αντιπαράθεση κάποιου γονέα με 2 αριστερούς φοιτητές που όταν τους κατηγόρησε ότι 40 χρόνια τώρα τα ίδια πράγματα λένε στον κόσμο, ο ένας από τους φοιτητές απάντησε ” σας λέμε τα ίδια ,γιατί 40 χρόνια τώρα δεν έχει αλλάξει τίποτα”. Τι άλλο να πει κανείς…….
NY Times 2Apr1877 p4 Socialistic Spectre of Europe
Socialism there is not a modern revolutionary and foreign idea. It
is simply an endeavor to return to the pure and ancient Slavonic
practice. It is in the highest degree patriotic and Russian in
character.. present agitation in the Muscovite Empire, and throughout
the Slavonic countries, is to restore the old the Pan-Slavic Commune
Imperial Russia, 1198, ed Burbank, indiana.edu, 0-253-33462-4 [Hoch, Iowa]
p207 Russian peasants were not merely premodern and precapitalist,
they were prefeudal.. Familism is a dependency which does not readily
relate to traditional notions of freedom. At times, it was a
dependency of great emotional and economic benefit; at times, a
tyranny far worse than any class-based expropriation or repression
Conservatism as an Ideology Huntington Am Pol Sci Rvu 51#2 1957
p456 Burke’s theory.. Man is basically a religious
animal.. institutions embody the wisdom of previous generations.. Man
is a creature of instinct and emotion as well as reason.. experience,
and habit are better guides than reason, logic, abstractions and
metaphysics. Truth exists not in universal proportions but in concrete
experiences.. community is superior to the individual.. Evil is rooted
in human nature, not in any particular social institutions..
hierarchy, and leadership are the inevitable characteristics of any
civil society.. Efforts to remedy existing evils usually result in
even greater ones
p458 attitude towards institutions rather than a belief in any
particular ideals. Conservatism and radicalism derive from orientaions
toward the process of change rather than toward the purpose and
direction of change
Herodotus Persian Wars TranslGeoRawlinson
D46 The Euxine sea, where Darius now went to war, has nations
dwelling around it, with the one exception of the Scythians, more
unpolished than those of any other region that we know of. For,
setting aside Anacharsis and the Scythian people, there is not within
this region a single nation which can be put forward as having any
claims to wisdom, or which has produced a single person of any high
repute.. Having neither cities nor forts, and carrying their
dwellings with them wherever they go; accustomed, moreover, one and
all of them, to shoot from horseback; and living not by husbandry but
on their cattle, their waggons the only houses that they possess, how
can they fail of being unconquerable, and unassailable even?
7Essays on Christian Greece, Demetrios Bikelas, Garnder, Paisley, 1890
[repr Scottish_Review]
p14 This Legitimist sentiment, so marked by the New Rome, was
certainly not derived from the Old.. in England the scrupulous
retention of certain old-world official customs.. ridiculous in the
eyes of foreigners, is accompanied by the most perfect excercise of liberty
p63 [quotes Finlay] “The authority exercised by the Senate, the powers
possessed by the Synods and General Councils of the Church, and the
importance often attached by the Emperors to the ratification of their laws
by silentia and popular assemblies, mark a change in the Byzantine Empire, in
strong contrast with the earlier military Empire of the Romans.. power..
transferred from the army to the laws.. humanity.. visible in the mild
treatment of many unsuccessful usurpers and dethroned Emperors.. [coronation
oath, Kodinos, de Officiis cap xvii] to abide and perpetually be found a
faithful and sincere servant and son of Holy Church, and moreover her
defender and avenger.. abstain from bloodshed.. [.].. many of the worst
Emperors were deposed by popular indignation
p65 [M A Rambaud “Le Monde Byzantine et l’Hippodrome” Rvu Deux
Mondes, 15AUG1871 – at the Hippodrome] Byzantine people made and
unmade Emperors; there that justice was administered and the guilty
punished, and that triumphs were celebrated over barbarians and
rebels; there that the masses grazed upon wonders of art and of nature
p74 It was the Byzantine Empire also which resisted the very first
political pretensions of the Popes
Redfield Peasant Society 1956 Chicago LC56-6654
p65 peasant admits his relative inferiority as to culture and manners but
naturally claims the virtue accorded him and sees the city man as idle, or
false, or extravagant. He sees himself as low with regard to the common
culture but nevertheless with a way of life morally superior to that of the
townsman
p73 Every aspect of tribal life is everybody’s business
p94 Fifteen of nineteen festivals celebrated in Kishan Garhi are
p117 The possibility presents itself that around the Mediterranean Sea the
prestige of the town, the polis, carried with it at an early date the
peasant’s distaste for agricultural life
p137 In every part of the world, generally speaking, peasantry have been a
conservative factor in social change, a brake on revolution, a check on that
disintegration of local society which often comes with rapid technological
change
Lincoln’s Vitures Wm Lee Miller 2003 Knopf 0-375-40158-x
p43 religious skepticism.. In a society of hunters, Lincoln did not
hunt.. fled from farming.. avoided anual labor.. when a temperance movement
condemend all drinking, Lincoln the non-drinker did not join
p111 early career.. “canal companies, bank stock subscribers and builders
of toll bridges”.. supporter of a thriving capitalist economy.. energetic
positive government action to assist in its thriving
Thucydides Peloponnesian War TransBenjJowett
A141 men who cultivate their own lands are more ready to serve with
their persons than with their property; they do not despair of their
lives, but they soon grow anxious lest their money should all be
spent, especially if the war in which they are engaged is protracted
beyond their calculation, as may well be the case.
Typo on my web site (vasjp2 not vasjp)