Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις τελευταίες ημέρες την παραφιλολογία που δημιουργήθηκε σχετικά με την πιθανή ήττα του ΠΑΣΟΚ στις αυτό-διοικητικές εκλογές της Κυριακής 7 Νοεμβρίου 2010. Η Παραφιλολογία αυτή θέλει το ΠΑΣΟΚ αποφασισμένο (;) πλέον, να προ-κηρύξει εθνικές εκλογές σε περίπτωση που δεν επικρατήσει σε αυτές τις εκλογές επικεντρώνοντας μάλιστα «υπογείως» στην μάχη Σγουρού, Δημαρά, Κικίλια για την περιφέρεια αττικής. Η φήμες αυτές επιβεβαιώθηκαν στην ουσία από την δια-καναλική συνέντευξη τραγέλαφο του πρωθυπουργού που ούτε λίγο ούτε πολύ ζήτησε «ψήφο εμπιστοσύνης» σε δημοτικές και περιφερειακές εκλογές! Παρουσιάζεται μάλιστα λιγότερο επίπονη η (α)πιθανή επικράτηση Κικίλια ο οποίος στηρίζεται άμεσα από την Νέα Δημοκρατία παρά η επικράτηση Δημαρά ο οποίος προέρχεται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ και ήταν σ’ αυτόν μέχρι πριν από μερικούς μήνες. Aναρωτιέμαι σαν πολίτης αυτής της χώρας πόσο πλέον μπορεί ο παραλογισμός να επικρατεί και ποιες είναι οι δυνάμεις αυτές που θα βάλλουν την χώρα σε πορεία λογικής. Αναρωτιέμαι λοιπόν εγώ αν έχω δικαίωμα σαν άνθρωπος που θεωρεί το μνημόνιο διέξοδο, και απαραίτητο την δεδομένη στιγμή να επιλέξω το υποψήφιο που θεωρώ ικανότερο για τα καθήκοντα τα οποία θα αναλάβει αν εκλεγεί η πρέπει οπωσδήποτε να ψηφίσω «μνημονιακά».

Στην χώρα μας τα αγοραφοβικά παραμύθια πρέπει να τα σκοτώνεις στην γέννησή τους, γιατί αλλιώς εξαπλώνονται και επιβιώνουν για δεκαετίες. Με αφορμή το το άρθρο του Π. Μανδραβέλη πριν ένα μήνα στην Καθημερίνη σχετικά με την μείωση των εταιρικών φόρων παρουσιάζονται και καταρρίπτονται τρεις μύθοι περί εταιρικών φόρων, ότι δηλαδή δεν χρειάζεται να τους μειώσουμε για να έρθουν ξένες επενδύσεις, ότι δεν είναι υψηλοί στην χώρα μας και ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να τους μειώσουμε. Αντιθέτως οι καθόλου χαμηλοί εταιρικοί φόροι στην χώρα μας είναι εμπόδιο στην ανάπτυξη η οποία μπορεί να είναι η μόνη σανίδα σωτηρίας της χώρας μας σε αυτή τη στιγμή, ανάπτυξη που μπορεί να έρθει μόνο από τον καθαρόαιμο ιδιωτικό τομέα.