Διάβασα με ενδιαφέρον πρόσφατα στα ΝΕΑ πως το κεντρικό σύνθημα της ερχόμενης ΔΕΘ θα είναι «Καινοτομία και πράσινη ανάπτυξη». Από τη Θεσσαλονίκη η υπουργός Οικονομίας κ. Κατσέλη εξήγγειλε πλήθος «δραστηριοτήτων» οι οποίες μεταξύ άλλων θα περιλαμβάνουν «κατασκευές με έμφαση στη φιλικότητα στο περιβάλλον, διαδραστικά περίπτερα και σημεία ενημέρωσης κοινού». Χμμ…Στην πλειονότητά τους, συνεχίζει το άρθρο, οι «παρεμβάσεις» αυτές θα λειτουργούν με ηλιακή και αιολική ενέργεια (μην ξεχνιόμαστε). Μέσα σε αυτό το πανηγυρικό κλίμα, και ανάμεσα στις καθημερινές σχεδόν εξαγγελίες του Γ.Α.Π. για «βιώσιμη, πράσινη ανάπτυξη» να μας βομβαρδίζουν ανελέητα από τα πειθήνια ΜΜΕ, μία παράξενη είδηση από την Ισπανία έρχεται να μας επαναφέρει λίγο στην θλιβερή πραγματικότητα της «πράσινης ανάπτυξης». Ως γνωστόν η σοσιαλιστική Ισπανία βρίσκεται πολλά χρόνια μπροστά από εμάς στην υλοποίηση της πράσινης ανάπτυξης, και πλέον ένα μεγάλο ποσοστό του ηλεκτρικού ρεύματος της χώρας προέρχεται από ηλιακή και αιολική ενέργεια. Φυσικά οι δύο αυτές πηγές ενέργειας είναι τόσο ανοικονομικές που προκειμένου να πείσει το κράτος ιδιωτικές επιχειρήσεις να επενδύσουν σε αυτές πρέπει να επιδοτεί την παραγωγή τους με δυσβάσταχτες για τον φορολογούμενο επιδοτήσεις οι οποίες (ανάμεσα σε πολλά άλλα παρόμοια προοδευτικά «προγράμματα») έχουν φέρει τη χώρα στα πρόθυρα της χρεωκοπίας.

Phil Jones , Michael Mann, Keith Briffa, Kevin Trenberth…Κατά πάσα πιθανότητα, δεν έχετε ακούσει ποτέ αυτά τα ονόματα. Και όμως, οι επιστημονικές τους έρευνες και ανακοινώσεις, έχουν αλλάξει τις ζωές όλων μας τα τελευταία χρόνια. Βλέπετε, οι παραπάνω κύριοι είναι κάποιοι από τους επιφανείς επιστήμονες που , σε αγαστή συνεργασία με τις κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ, μας έχουν πείσει πως η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας είναι γεγονός και οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα. Η θεωρία της πλανητικής υπερθέρμανσης εκλαμβάνεται πια σαν η μοναδική αλήθεια και όσοι διαφωνούν μπαίνουν στο περιθώριο και αντιμετωπίζονται περίπου σαν τους …αρνητές του Ολοκαυτώματος. Χάρη σε αυτό το υποτιθέμενο επιστημονικό κονσένσους, οι κυβερνήσεις επιβάλλουν νέους «οικολογικούς» φόρους και ψηφίζουν δρακόντειες νομοθεσίες , επιχειρήσεις εξασφαλίζουν ζεστό κρατικό χρήμα που διοχετεύεται για τη στήριξη της λεγόμενης «πράσινης οικονομίας» , τα ΜΜΕ ανεβάζουν τις θεαματικότητές τους παίζοντας με τους φόβους μας, και ξοφλημένοι πολιτικοί κερδίζουν Νόμπελ.

Μάταια προσπαθώ να βρω στον ελληνικό τύπο κάτι σχετικά με το Climategate που έχει γίνει μεγάλο θέμα στο διεθνή τύπο. Πρόκειται για το σκάνδαλο που δημιουργήθηκε όταν χιλιάδες e-mails και έγγραφα εκλάπησαν απο τους υπολογιστές της Κλιματολογικής Ερευνητικής Μονάδας (CRU) του University of East Anglia. Η συγκεκριμένη μονάδα δεν ένα σύνηθες ερευνητικό κέντρο μιας και οι μετρήσεις που κάνει χρησιμοποιούνται από την Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) του ΟΗΕ. Είναι ένα κέντρο με μεγάλη επιρροή και φήμη. Μέχρι τώρα υπάρχουν δυο βασικές αντιδράσεις στις μέχρι τώρα αποκαλύψεις. Η πρώτη μιλάει για το ξεκουκούλομα μιας συνωμοσίας που αποδεικνύει πως συγκεκριμένοι επιστήμονες προσπαθούν να κατασκευάσουν στοιχεία προκειμένου να ικανοποιήσουν προαποφασισμένα αποτελέσματα.

Τα περιαστικά δάση της Αθήνας κάηκαν γιά μία ακόμη φορά. Στα Μέσα Ενημέρωσης γίνονται συζητήσεις επί συζητήσεων γιά το τι έφταιξε γιά μία ακόμη φορά. Επειδή εμείς οι νομιμόφρονες πολίτες βαρεθήκαμε να ακούμε κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια αόριστα, γενικόλογα και “ανώδυνα” σχόλια γιά νομοθετικά μέτρα, κονδύλια, προσλήψεις και αρμοδιότητες και επειδή στο τέλος τίποτα δεν γίνεται επί δεκαετίες τώρα και επειδή κανείς δεν έχει το θάρρος να πεί την αλήθεια, εμείς λέμε τα εξής απλά, συγκεκριμένα και επώδυνα: Τα δάση καίγονται κάθε χρόνο επειδή οι δασοφύλακες δεν παίρνουν κάθε πρωΐ το αμάξι τους να βρούν άν κάποιος κτίζει παράνομα μέσα στο δάσος τους (το δάσος γιά το οποίο είναι υπεύθυνοι) και να υποβάλλουν τις σχετικές μηνύσεις (να κάνουν δηλαδή το κύριο καθήκον γιά το οποίο τους πληρώνουν από το υστέρημά τους οι Έλληνες πολίτες). Παρόλα αυτά οι δασοφύλακες στο τέλος του μήνα παίρνουν τον μισθό τους!

Πάει, τρελάθηκε ο καιρός! Ανεβαίνει η στάθμη της θάλασσας! Ακραία καιρικά φαινόμενα! Ο ήλιος χειροτερεύει μέρα με τη μέρα! Τα περιστατικά καρκίνου του δέρματος αυξάνονται δραματικά! Βαδίζουμε ολοταχώς προς ερημοποίηση της Ελλάδας. Άλλαξαν οι εποχές! Το φαινόμενο του θερμοκηπίου! Η τρύπα του όζοντος μεγαλώνει! Κλιματική Αλλαγή! Τα ίχνη που αφήνουν στον αέρα τα αεροπλάνα ενισχύουν σημαντικά το φαινόμενο του θερμοκηπίου! Η παραπάνω φρασεολογία είναι ενδεικτική των συζητήσεων με θέμα τον καιρό και το κλίμα, τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Την αναπαράγουν όλοι, πλην των ειδικών περί του κλίματος και της ατμόσφαιρας. Οι ειδικοί πάνω σε αυτά τα θέματα είναι πολύ πιο επιφυλακτικοί αλλά και μετριοπαθείς στις διατυπώσεις τους. Πως φτάσαμε όμως στο σημείο να γίνει η ανωτέρω ορολογία κτήμα του κάθε Έλληνα, από τον καφενειακό μέχρι και τον διανοούμενο;

Η σύγχρονη παγκόσμια οικονομία έχει παρουσιάσει σημαντική πρόοδο τις τελευταίες δεκαετίες. Η οικονομική μεγέθυνση που έχει συντελεστεί είναι μία άνευ προηγουμένου ιστορικά παγκόσμια κατάκτηση αφού έχει λάβει πλανητικές διαστάσεις, φέρνοντας στο προσκήνιο του διεθνούς καταμερισμού των έργων αλλά και του πιο διευρυμένου φάσματος παραγωγής όλων των ειδών των αγαθών, χώρες που σε άλλες προηγούμενες ιστορικές περιόδους ήσαν χαμένες από τα παγκόσμια οικονομικά δρώμενα. Αυτή όμως η εισβολή όλων των χωρών του πλανήτη στη παγκόσμια παραγωγική διαδικασία με όρους πολλαπλάσιας μεγέθυνσης από αυτήν της δεύτερης βιομηχανικής επανάστασης και μάλιστα από χώρες που το πληθυσμιακό τους μέγεθος είναι υπέρμετρο, οδήγησε σε μία σειρά ερωτημάτων αλλά και προβλημάτων για την ασύστολη εκμετάλλευση των πόρων και των δυσμενών συνεπειών που μπορεί να έχει για το περιβάλλον αλλά και τη μελλοντική ζωή στον πλανήτη μας.

Ημέρα Περιβάλλοντος η περασμένη Πέμπτη και μέσα στα πολυσέλιδα αφιερώματα των εφημερίδων, των πολιτικών μηνυμάτων και των διαφόρων πρωτοβουλιών μία μόνο αλήθεια βρήκα προσωπικά. Είναι ακόμη μια ημέρα! Όσο για την ημέρα περιβάλλοντος; Δεν το νομίζω. Για να μπούμε κατευθείαν στο θέμα. Πολύ κουβέντα για το τίποτε. Φταίνε οι πολιτικές μας; Κυρίως. Οι πολίτες; Κι αυτοί. Η διεθνής πραγματικότητα; Όχι. Και πιο συγκεκριμένα; Φταίει το γεγονός ότι παρά την δήθεν ευαισθησία μας δεν έχουμε ακόμη υπουργείο περιβάλλοντος και μένουμε ακόμη κολλημένοι στα «δημόσια» έργα; Κυρίως. Φταίνε οι πολίτες που περίμεναν το μέτρο για την υποκατάσταση της πλαστικής σακούλας από την πάνινη οικολογική, λες και δεν μπορούσαν να πράξουν προς αυτήν την κατεύθυνση μόνοι τους; Κι αυτοί. Φταίει η παγκοσμιοποίηση και η ανάπτυξη;

του Αλέξανδρου Δεληγιάννη12 Ο υπότιτλος του παρόντος κειμένου θα μπορούσε να είναι «από τη θεραπεία στην πρόληψη», διότι έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί συνοπτικά η πορεία εξέλιξης της πράσινης επιχειρηματικότητας τις τελευταίες δεκαετίες. Η έννοια της «πράσινης» επιχειρηματικότητας συνάδει με την πράσινη ή οικολογική πολιτική, υπονοεί δηλαδή μια επιχειρηματικότητα που στοχεύει στη βελτίωση της ποιότητας […]

του Διονύση Γουσέτη Δάσος οι υποθέσεις για το ποιοι καίνε τα δάση μας, δάσος και οι προτάσεις για την προστασία τους. Στις υποθέσεις συγκαταλέγονται οι καταπατητές, οι εργολάβοι, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, η εκκλησία, οι Τούρκοι, οι Αμερικάνοι, οι Εβραίοι, οι Νεοδημοκράτες, οι Πασόκοι, οι Αριστεριστές. Όλες στην υπηρεσία απενοχοποίησης των υπευθύνων, αλλά και όλων ημών των […]

του Διονύση Κατρανίτσα1 Την άνοιξη που μας πέρασε, ο David Brand ξεκίνησε για ένα επαγγελματικό ταξίδι στο Μαλαισιανό τμήμα του Βόρνεο. Η δουλειά του είναι οι επενδύσεις σε δασικές εκτάσεις και είναι ο ιδρυτής και ο CEO της New Forests Pty Limited . Βρέθηκε βαθιά μέσα στο τροπικό δάσος και οι ντόπιοι δεν μπορούσαν να […]

του Αριστείδη Χατζή1 Την περασμένη Δευτέρα δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ δημοσκόπηση για τις φωτιές και τα αυθαίρετα, η οποία διεξήχθη αμέσως μετά τις μεγάλες πυρκαγιές και εξέφρασε την εύλογη αγανάκτηση των πολιτών. Το 88% των ερωτηθέντων πιστεύει πως τις φωτιές τις έβαλαν οι “οικοπεδοφάγοι”, οι οποίοι πρέπει να τιμωρηθούν με τη μέγιστη των ποινών (αν είναι […]

του Γεωργίου Κ. Μπήτρου1 1. Εισαγωγή Για λόγους που θα γίνουν προφανείς στην συνέχεια της εισήγησής μου θεωρώ σκόπιμο να αρχίσω με την παράθεση και τεκμηρίωση τριών προτάσεων οι οποίες έχουν βαθιές ρίζες στα οικονομικά της ευημερίας και μπορούν να βοηθήσουν στις προσπάθειες που καταβάλλονται για τη διαμόρφωση μιας φιλελεύθερης περιβαλλοντικής πολιτικής. Πρόταση 1: Όλες […]

του Τάσου Αβραντίνη1 Aπό τα μέσα της δεκαετίας του ‘50 οι οικονομολόγοι μελετούν τις πρακτικές εφαρμογές της οικονομικής ανάλυσης στους θεσμούς και σε διάφορα κοινωνικά προβλήματα, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η ρύπανση του περιβάλλοντος. H ίδια η ρύπανση δεν είναι τις περισσότερες φορές μια αντικειμενική έννοια. Για κάποιον λ.χ. το κάπνισμα ενός τσιγάρου αποτελεί […]

Toυ Murray Rothbard* μονάχα τα ατομικά ιδιοκτησιακά δικαιώματα θα εξασφαλίσουν το τέλος της μόλυνσης των φυσικών πόρων Εντάξει: Aς δεχτούμε ότι τα πλήρη ατομικά ιδιοκτησιακά δικαιώματα στις πλουτοπαραγωγικές πηγές και η ελεύθερη αγορά θα συντηρούν και θα δημιουργούν (νέες) πλουτοπαραγωγικές πηγές , θα το κάνουν δε πολύ καλύτερα από τις κυβερνητικές ρυθμίσεις : τι θα […]

του Ανδρέα Ανδριανόπουλου* Σχεδόν κάθε μήνα οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ διοργανώνουν συνέδρια και συναντήσεις με θέμα τις συνθήκες αλλαγής του κλίματος. Το πόρισμα που προκύπτει μετά από κάθε συνάθροιση είναι πως ο πλανήτης υπερθερμαίνεται με ευθύνη του ανθρώπινου παράγοντα. Εξυπακούεται πως το έμμεσο σχετικό συμπέρασμα είναι πως για όλα υπεύθυνη είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη […]

του Ανδρέα Ανδριανόπουλου Τις τελευταίες ημέρες ξεσπάθωσαν οι επίδοξοι σωτήρες της γης διαχέοντας τον φόβο σε ολόκληρη την υφήλιο για την επικείμενη, υποτίθεται, καταστροφή του πλανήτη από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Οι λογής εχθροί του καπιταλισμού και της ελεύθερης αγοράς βρήκαν καινούργιο πεδίο δράσης μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών τους μύθων. Αφού ο καπιταλισμός αποδείχθηκε ανίκητος […]

του Τάκη Μίχα* Το σύνθημα της «βιώσιμης ανάπτυξης» είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο ελκυστικά και δημοφιλή συνθήματα της εποχής μας. Ο σεβασμός για το περιβάλλον έχει φτάσει να είναι σε πολλές χώρες ένα από τα κριτήρια του προσδιορισμού του ηθικού προσώπου. Όπως γράφει ο ζωολόγος Matt Ridley: «Το να υποστηρίζει κανείς τη μόλυνση του […]

του Νικόλαου Κατσαρού 1. Εισαγωγή Τα πλαστικά αποτελούν σημαντικό και αναπόφευκτο μέρος του σημερινού τρόπου ζωής. Χρησιμοποιούνται σε κάθε είδους συσκευασίες, έπιπλα, σκεύη καθημερινής χρήσης και σε πολλές βιομηχανικές εφαρμογές. Τα πλεονεκτήματα τους είναι το χαμηλό κόστος, το μικρό βάρος, η δυνατότητα επιλογής χρώματος ή ακόμα και διαφάνειας, η αντοχή, η μη διαπερατότητα όσον αφορά […]

Του Σωτήρη Γεωργανά Πως ονειρευεστε την πολη που θα ζουν τα παιδια σας? Aυτο το αρθρο ξεκινησε με αφορμη μια πτηση πανω απο την Αθηνα. Τωρα που δημοσιευονται τα σχεδια για το Ελληνικο, ειναι εξαιρετικα επικαιρο. Δυστυχως τα σχεδια φαινονται να ειναι ενα μιγμα κακου συμβιβασμου και ελλειψης οραματος. Το πρωην αεροδρομιο του Ελληνικου μπορει […]

Η κατασκευή εντυπώσεων δεν είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Και όσο πιο ασαφές και αμφιλεγόμενο είναι ένα ζήτημα τόσο ευκολότερα μπορεί να χρησιμοποιηθει για κάτι τέτοιο. Έχετε παρατηρήσει ότι όταν θέλει κάποιος να μας πείσει για το φαινόμενο της παγκόσμιας υπερθέρμανσης, ποτέ τα διαγράμματά του δεν εκτείνονται προς τα πίσω περισσότερο από μερικές δεκαετίες; Μπορεί να […]

Το ζήτημα εμφανίζεται, συνήθως, ως παράπονο. Γιατί τα πανελλήνιας κυκλοφορίας, κατ’ ουσία αθηναϊκά ΜΜΕ, δεν προβάλλουν τον κόσμο των ΜΚΟ; Θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω, ότι το ερώτημα είναι λάθος. Και, ότι το κρίσιμο ερώτημα, δεν είναι εάν τα ΜΜΕ «παίζουν» τις ΜΚΟ, αλλά εάν έχουν καν την ικανότητα και την δυνατότητα να παρακολουθήσουν τον τρόπο που κινούνται σήμερα οι ΜΚΟ; Και παραπέρα. Εάν έχουν την ικανότητα να συλλάβουν τον διαφορετικό σύγχρονο κόσμο στον οποίο τα κράτη και τα κόμματα δεν είναι αποκλειστικοί πρωταγωνιστές. Στα ερωτήματα αυτά, η απάντηση είναι όχι!

Πως να δημιουργησετε μια πετυχημενη πολη μετα απο πολλες συζητησεις με φιλους και μη, εχω καταληξει οτι παρουσιαζει εξαιρετικο ενδιαφερον μια συστηματικη παρουσιαση της Βαρκελωνης και μια συγκριση με την Αθηνα, σε μια σειρα αρθρων. Δεν προσπαθω να αποδειξω ποια πολη ειναι ομορφοτερη ή ποιος λαος πιο εξυπνος, ωραιος, δημιουργικος. Αυτο εξαρταται απο πολλους παραγοντες […]

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Ελευθεροτυπία” (9-9-2005) Τον Απρίλιο του 2006 θα πραγματοποιηθεί στη χώρα μας ένα μεγάλο ευρωπαϊκό γεγονός. Το 4ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ. Προσωπικά παρακολουθώ στενά και από την αρχή τα Φόρουμ. Τόσο το ευρωπαϊκό, όσο και το παγκόσμιο. Για το πρώτο ταξίδεψα στην Φλωρεντία, μετά στο Παρίσι, παρακολούθησα από απόσταση το 3ο του Λονδίνου […]

Με αφορμή την τραγωδία του τυφώνα Κατρίνα και την απαράδεκτα κακή αντίδραση του αμερικανικού κρατικού μηχανισμού σε όλα τα επίπεδα, θα ήταν εξίσου εύκολο με τις κραυγές από τα αριστερά (περί ρατσισμού, αυταρχισμού, ιμπεριαλισμού κτλ) ή τις αστειότητες των υπερσυντηρητικών και των θρησκόληπτων να προσθέσουμε κι άλλες κατηγορίες απέναντι στο σύγχρονο αμερικανικό κράτος, που όπως όλα τα κράτη ούτε είναι τέλειο ούτε θα γίνει ποτέ. Οι κατηγορίες όμως αυτή τη στιγμή δεν έχουν κανένα όφελος. Όταν δεν κατευθύνονται από πολιτικές σκοπιμότητες, γίνονται περισσότερο για ιδεολογική αυτοεπιβεβαίωση του κατήγορου και την κολακεία όσων ήδη συμπλέουν μαζί του. Υπάρχει ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων αυτών των κατηγοριών. Δεν έχουν τίποτα θετικό να προτείνουν πέρα από γενικόλογα ευχολόγια.

Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) εισέβαλλαν στην δημόσια ζωή τη δεκαετία του ’80. Η πρώτη γενιά τους, είχε έντονο το στοιχείο του «αντί». Έμεναν πέρα από τα κόμματα και τα κράτη και πρόβαλαν έντονα ένα μεγάλο αριθμό διαφορετικών, από τις κρατούσες, απόψεων. Στεκόταν στη γωνία και «χτυπούσαν». Η δεύτερη γενιά τους, εμφανίστηκε τη δεκαετία του […]

Ίσως αναρωτηθούν αρκετοί οι οποίοι διαβάσουν τον τίτλο για ποιο λόγο έχω περιλάβει τη συζήτηση για τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα (ΓΤΤ) σε ένα γενικότερο σύνολο κειμένων τα οποία διαπραγματεύονται την απέχθεια για την επιστήμη. Δηλαδή το debate για τα ΓΤΤ δεν αποτελεί ένα φυσιολογικό και αναπόσπαστο τμήμα της επιστημονικής διαδικασίας; Η αμφισβήτηση τελικά δε θα οδηγήσει και στην αποκάλυψη της αλήθειας;