Ο δόκτορας Τζέικυλ κι ο κύριος Χάιντ
Δεκ 4th, 2009 | Γεώργιος Σαρηγιαννίδης| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική |
Email This Post
|
Print This Post
|
Η εκλογή του Α. Σαμαρά στη θέση του προέδρου της Ν.Δ., δεν υπήρξε απλώς η προβλέψιμη, αλλά και η φυσική επιλογή. Για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η περίοδος της ιδεολογικής αφασίας – μια περίοδος που στοίχισε και στο ίδιο το κόμμα της Ν.Δ., αλλά και στη χώρα μας – φτάνει επιτέλους στο τέλος της.
Όλα τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα αποτελούν αναγκαστικά πεδίο συμβιβασμού ιδεών, πολιτικών, ομάδων, ατόμων. Όσο μεγαλύτερη είναι η εκλογική επιρροή ενός κόμματος, τόσο πιο δύσκολη είναι η ιδεολογική του ομοιογένεια. Ωστόσο, για να μπορούν να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, βασική προϋπόθεση αποτελεί η ύπαρξη ενός συνεκτικού κρίκου αξιών που συνδέει τα μέλη και τα στελέχη του.
Κατά την ίδρυσή της, ο συνεκτικός αυτός κρίκος στο κόμμα της Ν.Δ. υπήρξε η προσωπικότητα και το πολιτικό όραμα του ιδρυτή της. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως, μετά την μεταπήδηση του Κων. Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας, ο κρίκος αυτός μετατράπηκε σε μία ελαστική διάφανη γραμμή που εκτινότανε «από τις παρυφές της κεντροαριστεράς» μέχρι και, κατά καιρούς, τα δεξιά άκρα του πολιτικού φάσματος.
Η Ν.Δ. δεν αποτελεί πια πολιτικό (ή έστω, πολυ-τασικό) κόμμα, αλλά έναν άτυπο συνασπισμό κομμάτων με μόνο στόχο την κατάληψη της εξουσίας. Απόδειξη αποτελεί ο τρόπος που διαχειρίστηκε την εξουσία κάθε φορά που της δόθηκε η ευκαιρία, αλλά και οι πικρόχολες – και βαθειά πολιτικές – διαμάχες που ξεσπούσανε στο εσωτερικό της κάθε φορά που την έχανε. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη οδηγήθηκε σε πτώση όταν σημαντικό κομμάτι της Ν.Δ. διαφώνησε έντονα με τις φιλελεύθερης κατεύθυνσης επιλογές της. Η κυβέρνηση Καραμανλή οδηγήθηκε σε μια απίστευτα ταχεία φθορά από την αδυναμία της να πάρει την οποιαδήποτε απόφαση που πιθανά θα οδηγούσε σε αντιδράσεις στο εσωτερικό της.
Κατά την μεταπολεμική περίοδο του προηγούμενου αιώνα, η κυριότερη απειλή για τις δημοκρατίες της Δύσης υπήρξε ο μαρξιστικός σοσιαλισμός και η βαναυσότητα της αδίστακτης εφαρμογής του από τους δικτάτορες της άλλης πλευράς του παραπετάσματος. Ο ψυχρός πόλεμος κατάφερε έτσι να φέρει στο ίδιο στρατόπεδο, για την αντιμετώπιση αυτής της απειλής, δύο παραδοσιακά αντίπαλα ρεύματα – αυτά του συντηρητισμού και του φιλελευθερισμού. Οι συμμαχίες που σχηματίστηκαν είχανε άλλοτε τη μορφή συνεργασίας αυτόνομων πολιτικών κομμάτων, κι άλλοτε – όπως στη χώρα μας, που στερούταν συνεκτικής και ισχυρής φιλελεύθερης φωνής – τη συμβατική απορρόφηση των φιλελευθέρων από τα συντηρητικά κόμματα.
Όταν όμως η απειλή του κουμμουνισμού περιορίστηκε στις διαμάχες αρχειοθετών μουσείων, οι συμμαχίες αυτές ήταν φυσικό να καταρρεύσουν. Η παγκοσμιοποίηση, η ελεύθερη αγορά, και οι ατομικές ελευθερίες, που αποτελούσαν κάποτε κεντρικές επιλογές των κεντροδεξιών κομμάτων ως αντίδοτο στον κομουνισμό, έπαψαν να έχουν την οποιαδήποτε (ή έχουν πια ελάχιστη) ελκυστικότητα για τα συντηρητικά κόμματα και τους ψηφοφόρους τους. Κι οι επιλογές τους στράφηκαν πλέον στην άμεση αντίθεση με τους φιλελεύθερους και στην προσπάθεια αποιδεολογικοποίησης της πολιτικής ζωής.
Στις ΗΠΑ, ο ριζοσπαστισμός του Goldwater κι ο αντικομουνισμός του Reagan αντικαταστήθηκαν από την καρικατούρα του ‘συμπονετικού συντηρητισμού’. Στη Μεγάλη Βρετανία, η επιθετική απορρύθμιση της Thatcher εξοστρακίστηκε στο όνομα μιας χαμηλών-λιπαρών προστατευτικής σοσιαλδημοκρατίας. Στη χώρα μας, αν και δεν υπήρξε ποτέ ισχυρό φιλελεύθερο ρεύμα που θα δικαιολογούσε μια τέτοια αντίδραση, ο μερικά απορρυθμιστικός χαρακτήρας της κυβέρνησης Μητσοτάκη περιθωριοποιήθηκε πολιτικά στο όνομα ενός άχρωμου ‘μεσαίου χώρου’, για να αντικατασταθεί σήμερα από τον ‘κοινωνικό φιλελευθερισμό’.
Ο ‘συμπονετικός συντηρητισμός’ όμως δεν ήταν κενός περιεχομένου και είχε τη δυνατότητα να παρέχει στέγη σε διαφορετικές και ετερόκλιτες πολιτικές παραδόσεις – στην πρώτη του φάση τουλάχιστο. Ωστόσο, ο ‘κοινωνικός φιλελευθερισμός’ του Α. Σαμαρά μπορεί να καλύψει μονάχα μια πτέρυγα μιας παράταξης που έτσι κι αλλιώς στερείται ιδεολογικής σαφήνειας. Στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, η ηγεσία της ΝΔ επιστρέφει στον ‘πατριωτισμό’ των κενών συνθημάτων και της συναισθηματικότητας. Το κράτος γίνεται ρυθμιστής της οικονομικής ζωής και επιστρέφουμε στις σοσιαλδημοκρατικές αξίες της προδικτατορικής Δεξιάς. Τα ατομικά δικαιώματα παραμένουν non-issue για την αποφυγή συγκρούσεων με το εκκλησιαστικό κατεστημένο και την παραδοσιακά συντηρητική πτέρυγα του κόμματος.
Η περίοδος λοιπόν της ανοιχτής ερμηνείας της κεντροδεξιάς στάσης, που επέτρεπε και σε μετριοπαθείς φιλελεύθερους πολίτες και πολιτικούς να παραμένουν στο χώρο της ΝΔ, έφτασε ευτυχώς στο τέλος της.
Η μόνη ειλικρινής επιλογή των φιλελεύθερων πολιτών που μέχρι σήμερα στηρίζανε τη ΝΔ, με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να τους εξασφαλίσει μια πιο αποτελεσματική πολιτική δράση, δεν μπορεί να είναι άλλη από την αποχώρηση και τη διάσπαση. Η εκλογή του Α. Σαμαρά, καθώς και το συγκλονιστικά μεγάλο ποσοστό του Π. Ψωμιάδη, δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες. Η ΝΔ αποτελεί πλέον αφιλόξενο τόπο για φιλελεύθερους προβληματισμούς κι η παραμονή φιλελεύθερων στελεχών και πολιτών στους κόλπους της μπορεί πια να δικαιολογηθεί μόνο ως πράξη πολιτικής δειλίας ή επιδίωξης προσωπικών συμφερόντων.
Γιώργος Σαρηγιαννίδης
“Το κράτος γίνεται ρυθμιστής της οικονομικής ζωής και επιστρέφουμε στις σοσιαλδημοκρατικές αξίες της προδικτατορικής Δεξιάς.”
Ας δούμε την ομιλία Σαμαρά στο Ελληνοαμερικανικό επιμελητήριο: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=41&nid=1081124. Σίγουρα δεν είναι αναρχοφιλελεύθερη, αλλά δεν θα την έλεγα και σοσιαλδημοκρατική.
“Τα ατομικά δικαιώματα παραμένουν non-issue για την αποφυγή συγκρούσεων με το εκκλησιαστικό κατεστημένο και την παραδοσιακά συντηρητική πτέρυγα του κόμματος.”
Ας δούμε μια κρίσιμη απάντηση του Σαμαρά σε σχετικό ερωτηματολόγιο.
“Είστε υπέρ της εισαγωγής θετικών μέτρων για όλες τις ομάδες που υφίστανται διακρίσεις (π.χ. γυναίκες, Ρομά κλπ.);
α)ΝΑΙ β)ΟΧΙ
-Σαμαράς: Δεν απαντιέται με ναι ή όχι, ιδιαίτερα όταν είναι ασαφής η έννοια της «μειονότητας»”
Εσείς ως φιλελεύθερος είστε υπέρ της θετικής διάκρισης; Γιατί εγώ ως φιλελεύθερος δεν είμαι. Προτιμώ λοιπόν κάποιον που το σκέπτεται παρά κάποιον που απαντά αβασάνιστα ΝΑΙ.
Επίσης ας δούμε και εδώ:
“Πιστεύετε ότι εφόσον καταπατώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα πρέπει η διεθνής κοινότητα (OHE-NATO) να επεμβαίνει, ακόμη κι αν το κράτος που κατά το διεθνές δίκαιο παρανομεί, επικαλεσθεί ότι προσβάλλεται η εθνική του κυριαρχία;
α)ΝΑΙ β)ΟΧΙ
-Σαμαράς: β). ΟΧΙ.”
Εσείς ως φιλελεύθερος πιστεύετε πως πρέπει να παρεμβαίνει; Γιατί εγώ ως φιλελεύθερος δεν το πιστεύω.
Κατά τ’ άλλα σωστή η στρατηγική του κόμματος σας να προσελκύσει αυτοπροσδιοριζόμενους ως φιλελευθέρους από τη ΝΔ.
Πάντως από τις απόψεις του εδώ:
http://www.inews.gr/87/antonis-samaras-etsi-tha-kyverniso-olokliri-i-synentefxi–stathmos-stous-Bloggers.htm
δε μου φαίνεται καθόλου φιλελεύθερος, περισσότερο κευνσιανός. Και φυσικά,ως είθισται στο στρατόπεδο των πολιτικών ελίτ, το παίζει συχνότατα τέως φιλελεύθερος που ανάνηψε ενόψει της κρίσης, ή αλλιώς liberal mugged by reality. Αστειότητες. Αν δει κανείς την πολιτική του σταδιοδρομία και τη στάση του στις οικονομικές και πολιτικές επιλογές Μητσοτάκη δε θα δυσκολευτεί να συμπεράνει πως ανήκει σε κείνη την τόσο συνηθισμένη κάστα των συντηρητικών σοσιαλιστών της δεξιάς,
Αφού με ρωτάτε, ας απαντήσω:
– Είμαι κατά οποιασδήποτε θετικής διάκρισης προς οποιονδήποτε. Αυτό αποτελεί από μόνο του παραβίαση της αρχής της ισονομίας και αδυνατώ να συμφωνήσω. Δεν θα παίξω όμως και το παιχνίδι της αποφυγής της ερώτησης, όπως ο κ. Σαμαράς. Τα δικαιώματα όλων ανεξαιρέτως των πολιτών, οφείλουν να γίνονται σεβαστά. Το ζήτημα των μειονοτήτων δεν είναι εννοιολογικό, αλλά απορρέει από την αρχή του αυτοπροσδιορισμού.
– Στη δεύτερη ερώτηση, είμαι σαφέστατα (αν και με επιφυλάξεις) υπέρ της παρέμβασης. Είναι καθήκον μου ως άνθρωπος να υπερασπίζομαι τα δικαιώματα όλων των συνανθρώπων μου – όχι μόνο μέσα στην επικράτεια της πολιτείας της οποίας τυχαίνει να είμαι κάτοικος. Όταν δικτάτορες, μανιακοί δολοφόνοι και παράφρονες σαδιστές απειλούν άμεσα τα βασικά δικαιώματα συνανθρώπων μας, ναι οφείλουμε να δρούμε για την προστασία τους. Και να σημειώσω ότι αυτή είναι από τις ελάχιστες αρμοδιότητες (την προστασία των δικαιωμάτων μας) που μπορώ να αποδεχτώ στα δημοκρατικά κράτη ή υπερ-κρατικούς θεσμούς.
Το θέμα μας όμως δεν είναι οι δικές μου απόψεις, αλλά αυτές του κ. Σαμαρά – αλλά και του στρατοπέδου που τον στηρίζει. Όπως επίσης και το ερώτημα της σχέσης πλέον των όποιων φιλελευθέρων στήριζαν μέχρι σήμερα τη ΝΔ με τις ιδέες και τις αρχές που εκφράζει ο νέος ηγέτης της.
Από μεριάς μου, θα ήθελα όντως όλοι οι φιλελεύθεροι της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, να συνταχθούν μαζί με τη ΦΣ για το σχηματισμό μιας νέας φιλελεύθερης δυναμικής στη χώρα μας. Δεν ξέρω όμως πόσο εφικτό είναι κάτι τέτοιο. Αυτό που σίγουρα δεν έχει πια νόημα, είναι η ρητορεία περί της δήθεν φιλελεύθερης παράταξης.
Ο κύριος Σαρηγιαννίδης με κάλυψε ΑΠΟΛΥΤΑ με τις σταθμισμένες απαντήσεις του!
αντιγράφω από το “Σύνταγμα της Ελευθερίας”, σελ. 537 “Γιατί δεν είμαι Συντηρητικός” του Φ. Χάγιεκ (1960)
“……Η εικόνα που κατά κανόνα δίνεται ως προς τη σχετική θέση των τριών κομμάτων μάλλον συσκοτίζει παρά διαφωτίζει τις αληθινές τους σχέσεις. Αυτές παρουσιάζονται συνήθως ως διαφορετικές θέσεις πάνω σε μια γραμμή, στην οποία οι σοσιαλιστές τοποθετούνται στα αριστερά, οι συντηρητικοί δεξιά και οι φιλελεύθεροι κάπου στη μέση. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο παραπλανητικό. Αν θέλουμε ένα διάγραμμα, θα ήταν σωστότερο να τους διατάξουμε σε ένα τρίγωνο, όπου οι συντηρητικοί θα κατέχουν την μία γωνία, οι σοσιαλιστές θα έλκουν προς την δεύτερη γωνία, και οι φιλελεύθεροι προς την τρίτη. Καθώς για ένα μεγάλο διάστημα οι σοσιαλιστές ήταν ικανοί να έλκουν δυνατότερα, οι συντηρητικοί είχαν την τάση να ακολουθούν μάλλον τη σοσιαλιστική παρά την φιλελεύθερη κατεύθυνση, και κατά διαστήματα υιοθέτησαν τις ιδέες εκείνες που η ριζοσπαστική προπαγάνδα έκανε αξιοσέβαστες. Ήταν συχνά οι συντηρητικοί που συμβιβάστηκαν με το σοσιαλισμό και οικειοποιήθηκαν τις ιδέες του. Οι συντηρητικοί, υποστηρικτές του «μεσαίου δρόμου» χωρίς δικό τους στόχο, καθοδηγήθηκαν ιστορικά από την πεποίθηση ότι η αλήθεια πρέπει να βρίσκεται κάπου στην ανάμεσα στα δύο άκρα – με αποτέλεσμα να αλλάζουν τη θέση τους κάθε φορά που εμφανίζεται ένα πιο ακραίο κίνημα στο ένα ή στο άλλο άκρο.
Επομένως η θέση που μπορεί δικαίως να περιγραφεί ως συντηρητική σε μια δεδομένη στιγμή εξαρτάται από την κατεύθυνση των εκάστοτε τάσεων…….
……ο φιλελευθερισμός δεν στέκεται εχθρικά απέναντι στην εξέλιξη και την αλλαγή¨ και εκεί όπου ο κυβερνητικός έλεγχος καταπνίγει την αυθόρμητη αλλαγή, ο φιλελευθερισμός επιθυμεί μεγάλες αλλαγές στην πολιτική…….”
Ο Σαμαράς ως γνήσιος συντηρητικός πολιτικός μπορεί να λέει και κάτι φιλελεύθερο, αλλά φιλελεύθερος δεν είναι. Άλλωστε έχει αποκηρύξει πολλάκις τον “νεοφιλελευθερισμό” (την γνωστή ταμπέλα που χρησιμοποιούν οι εχθροί της ελευθερίας για να δικαιολογήσουν τις ανελεύθερες πολιτικές τους)
Η μάσκες έπεσαν λοιπόν. Είναι στιγμές ιστορικής ευθύνης για όσους αισθάνονται φιλελεύθεροι!
Κυριε Σαρηγιαννιδη διαβασα το αρθρο σας και ομολογω πως ηταν ιδιαιτερα ενδιαφερον και αν μη τι αλλο κατατοπιστικο.Βαση εκεινου του αρθρου αλλα και του σχολιου που παραθεσατε να κανω δυο ερωτησεις.
α)Πιστευετε οτι το κομμα σας η ΦΣ μπορει να απορροφησει μεγαλο τμημα η και το συνολο ακομη οσων ισχυριζεστε οτι πλεον δεν εχουν θεση στη ΝΔ?Αν δεν τα καταφερει ειστε προθυμοι να ενταχθειτε σε ενα νεο κεντροδεξιο κομμα αν αυτο φτιαχτει και με ποιες προυποθεσεις.Καταλαβαινω πως ενδεχομενως να μην θελησετε να απαντησετε για λογους ειτε δεοντολογικους ειτε επειδη ενδεχομενως στο κομμα σας να μην υπαρχει ξεκαθαρη θεση πανω στο θεμα αλλα θεωρω πως οφειλω να κανω τις δυο ερωτησεις.
β)Δεν καταλαβα καλα τι εννοειτε οταν γραφετε πως ειστε υπερ των επεμβασεων για την υπεραπσπιση των ανθρωπινων δικαιωματων.Πως εννοειτε αυτην την επεμβαση?Στρατιωτικη,διπλωματικη?Ποιος εχει το δικαιωμα να επεμβει?Και ποσο πιθανο θεωρειτε τα ανθρωπινα δικαιωματα απλα να αποτελεσουν προσχημα για εππεμβασεις με αλλα κινητρα?
@marios
α) όντως, δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, μιας και ούτε εκπροσωπώ τη ΦΣ από μόνος μου, ούτε ο χώρος του e-rooster είναι κατάλληλος για μια τέτοια συζήτηση. Να σημειώσω μόνο πως η ΦΣ, από την πρώτη στιγμή ύπαρξης της, είναι υπέρ συνεργασιών και ανοιχτή στο διάλογο.
β) ο κίνδυνος που λέτε όντως υπάρχει. Σε μια όμως ανοιχτή κοινωνία, με άμεση, πολύπλευρη και συνεχή πληροφόρηση, όπως η δική μας, ο κίνδυνος αυτός είναι μικρότερος από την επιλογή που κλείνει τα μάτια σε συνανθρώπους μας που υποφέρουν. (Αν προσέξατε, ήδη σημείωσα τις επιφυλάξεις μου πιο πάνω.)
α)Οσον αφορα το πρωτο ερωτημα μου απαντησατε μπορω να πω στο μετρο που μπορειτε να το κανετε.
βΝα υποθεσω πως εστω και σε ακραιες περιπτωσεις εγκρινετε την στρατιωτικη επεμβαση και απλα θεωρειτε πως σε μια ανοιχτη κοινωνια ειναι δυνατον να αξιολογηθουν επερκεστερα αυτες οι περιπτωσεις ετσι ωστε να ειναι και αποτελεσματικες αλλα και συμβατες με το διεθνες δικαιο?Δεν θελω να υπονοησω κατι απλως δεν κατανοω ακριβως την θεση σας.
@ Πεϊτσίνη, Σαρηγιαννίδη
ΟΚ, δεν οφελεί να αντιπαρατεθώ. Να πω μόνο την άποψη μου για τον Σαμαρά. Σίγουρα δεν είναι φιλελεύθερος αν τον κρίνουμε με τα μέτρα του Ροθμπαρντ. Θα συμφωνούσε μάλλον σε κάποια από τα προτάγματα του Χάγιεκ και του Μίζες, αλλά όχι σε όλα. Δέχεται όμως το βασικό πλαίσιο της φιλελεύθερης κοινωνίας, δηλαδή την ανταγωνιστικότητα και τον σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων (αυτό δεν μπορείτε να του το αφαιρέσετε, όσο κι αν προσπαθήσετε), αλλά δεν τα θεωρεί πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης ή επίδειξης πολιτικής ορθότητας. Κι αυτά τον κάνουν σπάνιο είδος για την ελληνική πολιτική ελίτ.
Καλή λοιπόν η στρατηγική σας, αλλά ξύλινη η τακτική σας. Ο αγώνας για τον φιλελευθερισμό δεν γίνεται με συντεταγμένα κόμματα, ούτε με ψάρεμα οπαδών. Γίνεται με αντιπαράθεση ιδεών και συμμετοχής στον διάλογο με τους διαφωνούντες. Γίνεται δηλαδή σε ένα πλαίσιο ανταγωνιστικότητας. Τις τελευταίες μέρες έχει αναπτυχθεί ένας διάλογος σε αυτό το σάιτ γύρω από τον Σαμαρά πάνω σε θέματα φιλελευθερισμού, εθνικισμού κλπ. Εσείς απείχατε. Τώρα έρχεστε να καταθέσετε το μανιφέστο σας. Θα σας αγαπήσουν οι πονεμένοι Ντορικοί της ΝΔ που θεωρούν τον εαυτό τους φιλελεύθερο. Δεν θα πείσετε όμως κανέναν άλλο για τις ιδέες του φιλελευθερισμού απορρίπτοντας συλλήβδην τον θριαμβευτικά νεοεκλεγέντα αρχηγό τους. Κάνετε τα ίδια λάθη των παραδοσιακών κομμάτων τα οποία κατηγορείτε.
κύριε Σαρηγιαννίδη
θα επιμεινω λίγο περισσότερο στην απάντησή σας (β) για να παρατηρήσω ότι οι περισσότερες έάν όχι όλες οι επεμβάσεις (στρατιωτικές και διπλωματικές) που έγιναν τα τελευταία χρόνια πραγματοποιήθηκαν με πρόσχημα τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά ο πραγματικός σκοπός τους ήταν εντελώς διαφορετικός. Γιατί μπορώ να αναφέρω μια σειρά από άλλα κράτη, που οι συνάνθρωποί μας υπέφεραν στο παρελθόν και ακόμη υποφέρουν, από στυγνές δικτατορίες στη νότια αμερική, την αφρική και την ασία μέχρι το ισραήλ και τη σαουδική αραβία, όπου δεν έγινε και δεν έχει γίνει καμία παρέμβαση. Να παραδεχτώ πάντως, ότι δεν είναι αυτο το θέμα μας και ούτε έχω πρόθεση να σας ανακρίνω! Καλώς ή καλώς όμως αυτό συμβαίνει συστηματικά στα σχόλια του κοκορα: ξεκινάς να μιλάς για το Σαμαρά και δια μέσου της ισραήλ, καταλήγεις να μιλάς για την υπερθέρμανση, έχοντας περάσει από ανθρώπινα δικαιώματα…
@marios πολύ σωστά.
@pelerin
Γράφεις:
[Τις τελευταίες μέρες έχει αναπτυχθεί ένας διάλογος σε αυτό το σάιτ γύρω από τον Σαμαρά πάνω σε θέματα φιλελευθερισμού, εθνικισμού κλπ. Εσείς απείχατε. Τώρα έρχεστε να καταθέσετε το μανιφέστο σας. Θα σας αγαπήσουν οι πονεμένοι Ντορικοί της ΝΔ που θεωρούν τον εαυτό τους φιλελεύθερο. Δεν θα πείσετε όμως κανέναν άλλο για τις ιδέες του φιλελευθερισμού απορρίπτοντας συλλήβδην τον θριαμβευτικά νεοεκλεγέντα αρχηγό τους.]
Πράγματι, έγινε διάλογος και απ’ αυτόν αποκαλύφθηκαν πλήρως οι φασιστοειδείς απόψεις του Σαμαρά και οι δικές σου. “Ξεβρακωθήκατε” πλήρως. Τώρα τι άλλο ζητάς; “Μπανάνα” ή “λούτσο”, που λέει και ο σύντροφός σας ο Τράγκας; Άντε να παίξεις με το μητσοτακέικο και τους ντορικούς και πάψε να ασχολείσαι με τους λιμπεραλιστές.
Τώρα τι άλλο ζητάς; «Μπανάνα» ή «λούτσο», που λέει και ο σύντροφός σας ο Τράγκας
Σύντροφε Μπούρχα, τα σπας!
Μιλαει ο Μπουρχας ο οπαδος του Μπους και του πολεμου στο Ιρακ, οπαδος του πανεπιστημιακου ασυλου, για φασισμο και λιμπεραλισμο.
Για τα αλλα καταλαβαινω, οτι αβυσσος χωριζει το ελληνικο μπραντ φιλελευθερισμου τυπου Νιεφακι, Μπουρχα, ΦιΣ, με εμας τους συντηρητικους Ρηγκανικους-Θατσερικους. Τα δε περιφημα
1)σοσιαλδημοκρατικα για επεμβασεις οπουδηποτε ο καθε πονεμενος αδικειται, με κρατικο χρημα βεβαια απο τον Λεβιαθαν για τα βομβαρδιστικα που θα απαιτηθουν. Και βεβαια δεν θα διακυνδυνευσει ο Σαρηγιαννιδης το τομαρι του, αλλα συνηθως καποιοι αλλοι (και υστερα λενε μενα εθνικιστη).
2)ο ευρωλιγουρισμος της ΦΙΣ για ομοσπονδιακη Ευρωπη μαζι με το cap and trade και με τις αγροτικες επιδοτησεις.
3)και οι συμπραξεις με Ουρανια γραφικα Τοξα για να χτυπηθει ο ελληνικος υπερεθνικισμος,
μας κανει να θελουμε να απεγκλωβιστειτε παρεα με την Ντοριτα να κανετε ενα κομματιδιο του 2%. Ισως στην Κρητη την λεβεντογεννα και την Μητσοτακογεννα πιασετε κανα 5%
Για τα αλλα καταλαβαινω, οτι αβυσσος χωριζει το ελληνικο μπραντ φιλελευθερισμου τυπου Νιεφακι, Μπουρχα, ΦιΣ, με εμας τους συντηρητικους Ρηγκανικους-Θατσερικους
Σωστά μιλάς, εσύ θέλεις για πρωθυπουργό του κράτους έναν τύπο που δεν έχει διοικήσει ούτε περίπτερο στην ζωή του, πριν τον κάνουν βολυευτή και υπουργό, εμείς πάλι όχι… Έναν τύπο που έγινε υπουργός πολιτισμού όταν η μόνη σχέση του με την “κουλτούρα” ήταν ότι είχε γκόμενα την Άννα Βίσση, ενώ ήταν τόσο “λαμπρός” μαθητής που δεν έμαθε ποτέ του ούτε τους νομούς της χώρας του στο σχολειό που πήγαινε…
Γενικά, το να είσαι “κάτι” δεν αποχτιέται επειδή έβαλες μια ταμπέλα στον εαυτό σου και ξαφνικά έγινες σπουδαίος, επειδή είσαι “κάτι” και οι άλλοι δεν είναι. Μην παρακορδώνεσαι και μην παραφουσκώνεις γιατί ό,τι και να κάνεις, πάλι στην ίδια παράταξη και στο ίδιο στρατόπεδο μέσα στην παράταξη με τον Τράγκα θα είσαι….
Υ.Γ. Θέλω κι εγώ να υπηρετήσω μειωμένη θητεία! Μπορεί να βγει ειδικός νόμος και για μένα, όπως στην περίπτωση του “πατριώτη” Σαμαρά; Στις πόσες χλέπες στα μούτρα σας από τον Σαμαρά θα αλλάξετε γνώμη;
Εσυ κανε παρεα στον Αλαβανο και τον Τσιπρα. Και να κανεις και στν Γκρουεφσκι παρεα. Εσυ εχεις διοικησει περιπτερο και κατεβαινεις και στην πολιτικη, καψερε?
Προφανως στο βοθρο σου οι χλεπες ειναι πολυτελεια.
@laskos
[Μιλαει ο Μπουρχας ο οπαδος του Μπους και του πολεμου στο Ιρακ, οπαδος του πανεπιστημιακου ασυλου, για φασισμο και λιμπεραλισμο.]
Σε “τσούζει” αυτό φασιστοειδή σπαρτιάτη μου, έτσι;; Το ίδιο και τα συντρόφια σου Παπαρήγα, Καρατζαφέρη, Σαμαρά, Τράγκα και λοιπές εθνικοσοσιαλιστικές δυνάμεις, ομού με τον ντερμπερντέρικο παρεοκρατικό καπιταλισμό των δελτίων των οχτώ!!!
Πολύ θετικὰ θὰ ἔβλεπε ὁ Σαμαρᾶς τὴν ἀπόσχιση αὐτοπροσδιοριζομένων ὡς φιλελευθέρων. Διότι, μέ θυσία 5000 ψήφων κατά μέγιστον, ἀπεκδύεται πάσης εὐθύνης καὶ κατηγορίας ἐπί νεοφιλελευθερισμῳ, ὁπότε μπορεῖ νὰ ἁλιεύσει ψήφους τόσον ἀπὸ τόν ΛΑΟΣ, ὅσον καὶ ἀπὸ τὸν «μεσαῖο χῶρο». Μόνον νὰ κάνουν καὶ λίγο θόρυβο στά ΜΜΕ οἱ ἀποσχιζόμενοι, νὰ μήν χρειασθεῖ νὰ κάνει ὅλη τὴν δουλειὰ προβολῆς ὁ Σαμαρᾶς
Μπουρχα η υπαναπτυξη του πανεπιστημιακου ασυλου που υποστηριζεις δεν με τσουζει. Εσυ προιον προβληματικης παιδειας και οχι εγω. Τωρα τα αλλα που λες για Παπαρηγες, Σαμαραδες, Τραγκες πηγαινε να κανεις σιγκ χαιλ με τον Πρετεντερη του μη παρεοκρατικου καπιταλισμου του Τραβελ Πλαν, του ΔΟΛ και της Ελευθεροτυπιας,
Δαρταιος πυρετος εχει πιασει πολλους με τον Σαμαρα.
@ Μπούρχα,
Σε ρώτησα κι άλλη φορά και δεν απάντησες. Η αγένια σου είναι έμφυτη ή επίκτητη; Παραμένει πάντως αισθητικά και (πως να το πω) “στομαχικά” απεχθής για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο.
@ Σαρηγιαννίδη,
Μιας και συνεχίστηκε η συζήτηση περί επέμβασης για υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να υποθέσω πως συντάσσεστε με την συμμετοχή της ελλάδας στην εκστρατεία της Ουκρανίας και το εκστρατευτικό σώμα στην Κορέα. Επίσης πως κατ’ αρχήν θα βλέπατε ευνοϊκά μιαν επέμβαση της Ελλάδας στην Αλβανία στην περίοδο του ψυχρού πολέμου για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων εκεί. Ή εμφορούμενος από ένα αίσθημα αλληλεγγύης θα υποστηρίζατε την επέμβαση της Ελλάδας στην Βουλγαρία πχ επί κομμουνισμού, όπου βάναυσα παραβιάζονταν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
@laskos
[Δαρταιος πυρετος εχει πιασει πολλους με τον Σαμαρα.]
Μόνο;;!! Δεν μπορείς ούτε καν να το φανταστείς…..!!
Ειδικά όταν, την ώρα που ο Σαμαράς θεωρεί πνευματικό του πατέρα και “προσκυνά” τον Μίκη, που είπε “Μισώ τους Αμερικανούς και κάθε τι το αμερικανικό. Ελπίζω πως η νεολαία θα αρχίσει να μισεί κάθε τι το αμερικανικό”, βλέπω κάτι άτομα ΜΗ προβληματικής φασιστοειδούς παιδείας σαν εσένα να ομνύουν…άκουσον – άκουσον… στο Ρήγκαν και τη Θάτσερ!!! Φασιστοειδές φρενοκομείο το ανάδελφο έθνος!!
@pelerin
Γράφεις:
[Σε ρώτησα κι άλλη φορά και δεν απάντησες. Η αγένια σου είναι έμφυτη ή επίκτητη; Παραμένει πάντως αισθητικά και (πως να το πω) «στομαχικά» απεχθής για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο.]
Λεβέντη μου σου αναγνωρίζω, ότι ξέρεις πολλά γράμματα και σίγουρα πολύ περισσότερα από μένα. Ο Descartes έχει πεί, ότι “δεν υπάρχει τίποτα το τόσο παράλογο ή απίστευτο, που να μην έχει υποστηριχθεί από κάποιον φιλόσοφο”. Και σένα ο παραλογισμός σου είναι τόσο μεγάλος, που προσπαθείς να παντρέψεις το νερό με τη φωτιά, τον εθνοτικό εθνικισμό με τον πολιτικό εθνικισμό, ειδικά του αγγλοσαξωνικού Διαφωτισμού.
Υ.Γ. Η έννοια “άνθρωπος” ή πολίτης στον εθνοτικό εθνικισμό είναι άγνωστη και εξοβελιστέα. Υπάρχει μόνο η έννοια της αγέλης, του έθνους, της φυλής, της ράτσας κλπ. Συνεπώς, παρίσταμαι ως απεχθής και αγενής απέναντι σ’ έναν φασιστοειδή ελληναρά σαν εσένα και χαίρομαι γι’ αυτό.
ΜΠΑΝΑΝΑ… ΜΠΑΝΆΝΑ!!
ΛΟΥΤΣΟ…. ΛΟΥΤΣΟ!!
……ΣΤΟΝ ΑΝΑΔΕΛΦΟ ΦΑΣΙΣΤΟΕΙΔΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΕΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ!!
ΑΠΟ ΜΕΘΑΥΡΙΟ ΣΤΟ ΑΣΥΛΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ._
@ Μπούρχα,
1. Πολλά με έχουν πει, αλλά φασιστοειδή ελληναρά ποτέ. Κάποτε σε μια ομιλία μου για το φαινόμενο του εθνικισμού σε ανώτερους αξιωματικούς κατηγορήθηκα από αυτούς περίπου για αντεθνική ξενοδουλία. Ας είναι.
2. Η διάκριση που με πάθος υπερασπίζεστε μεταξύ εθνοτικού και πολιτικού εθνικισμού απαντάται στα εγχειρίδια για να διευκολύνει τον αναγνώστη στην αντίληψη δύο πλευρών του ιδίου φαινομένου, που στις περισσότερες περιπτώσεις εφάπτονται χρονικά. Ο εθνοτικός εθνικισμός θεωρεί πως το δικό μου έθνος είναι το σημείο αναφοράς της ταυτότητας μου και δεν λαμβάνει υπ’ οψιν του τα άλλα έθνη. Ο πολιτικός εθνικισμός θεωρεί πως το δικό μου έθνος είναι μέρος μιας διεθνούς κοινότητας ισότιμων εθνών-κρατών που ορίζονται από διακριτά γεωγραφικά σύνορα. Και στις δύο περιπτώσεις όμως υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής χωρίς τον οποίο δεν μιλάμε για εθνικισμό: η πραγματικότητα του έθνους-κράτους. Το έθνος-κράτος δε ορίζεται από το σύνορο που χωρίζει εμάς από τους άλλους, δηλαδή μιαν οργανωμένη κοινότητα ανθρώπων από μια άλλη. Η έννοια του συνόρου είναι πλήρως ταυτισμένη με τον εθνικισμό και το κράτος, αφού πριν τον 18ο αι. δεν υφίστατο καν το σύνορο με την σημερινή του έννοια.
Ας πάρουμε το παράδειγμα του ελληνικού εθνικισμού. Στις αρχές του 19ου αι. θα περιγράφαμε τον ελληνικό εθνικισμό μάλλον ως εθνοτικό εθνικισμό με όλη αυτή την ρητορική της συνέχειας από την αρχαία Ελλάδα, τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, την καθαρότητα της φυλής κλπ. Και δικαίως αφού έχουμε όλα τα στοιχεία της εθνικιστικής ρητορικής παρόντα. Κι όμως. Να που ξεπηδάει ο πολιτικός εθνικισμός απρόσκλητος για να μπερδέψει τα πράγματα, με την μορφή του αιτήματος αυτοδιάθεσης και δημιουργίας του ελληνικού έθνους-κράτους. Γίνονται δε τα πράγματα ακόμα πιό μπερδεμένα αφού το αίτημα αυτό συνεπαίρνει τους αρβανίτες (πλειοψηφία των κατοίκων της χώρας), μερικούς βλάχους και σαρακατσάνους και άλλες μειονότητες.
Για να γίνει δε το πλήρες μπάχαλο, όλες αυτές οι εθνοτικές ομάδες στην αγωνία τους να φτιάξουν κράτος αποδέχονται πλήρως όλη την ρητορική του εθνοτικού εθνικισμού. Έχουμε έτσι το φαινόμενο άνθρωποι που δεν μιλάνε ελληνικά να ενστερνίζονται βαθιά μέσα τους τον μύθο για τον μαρμαρωμένο βασιλιά, την αδιάκοπη συνέχεια από την αρχαία Ελλάδα και την ανασύσταση της ελληνοβυζαντινής αυτοκρατορίας, για να φτιάξουν την νέα πολιτειακή οντότητα, το νέο έθνος-κράτος που ονομάστηκε βασίλειον της ελλάδος.
Αυτά το ολίγα.
Αν ήσουν περισσότερο ευγενής θα είχες την ηρεμία να εμβαθύνεις στα διαβάσματα σου και έτσι να κατανοήεις καλύτερα τις έννοιες, πριν τις επισείεις ως όπλα προς τους ανεμόμυλους.
Άρθρα και πολιτικογραφήματα όπως το παραπάνω είναι ενδεικτικά της ιδεολογικής σύγχυσης που πλέον επικρατεί στο φιλελευθερο-συντηρητικό στρατόπεδο. Η εκλογή του Σαμαρά είναι ένα κι αυτή ένα σύμπτωμα αυτής της ιδεολογικής κρίσης, ή οποία είναι λογικό επακόλουθο της γενικότερης οικονομικής κρίσης που έχει πλήξει ιδιαίτερα μια περιθωριακή, παρασιτική και εξαρτημένη οικονομία, όπως η ελληνική.
Ο Σαμαράς δεν είναι η προσωποποίηση κάποιας τάσης ή κατεύθυνσης στην αστική πολιτική διαχείριση, αλλά η έκφραση των αδιεξόδων της. Το έκτρωμα μιας πολιτικής ιδεολογίας και ενός πολιτικού συστήματος σε αποσύνθεση.
Μπουρχα
φασιστοειδη λεβεντια μου/ Ειπα οτι ο λιμπεραλισμος της Βονιτσας και της ΦΙΣ δεν εχει καμια σχεση με τον συντηρητισμο. Ο Σαμαρας ειναι συντηρητικος πολιτικος, δεν αυτοπροσδιοριστηκε φιλελευθερος. Στα αρθρα του περισσοτερο εχει ασχοληθει με τον οικονομικο φιλελευθερισμο παρα με τα αγχη του Λιθοξοου. Οι Ρηγκαν-Θατσερ Μπουρχα, αντιθετα με σενα και τον Σαρηγιαννιδη δεν θα τολμουσαν τις σοσιαλδημοκρατιες της ενωμενης ευρωπης και της επεμβασης στα εσωτερικα αλλων κρατων παρα μονο αν ζωτικα συμφεροντα were at stake. Και οι δυο Μπουρχα ηταν διατεθειμενοι να κανουν πολεμο για 2 βραχακια στη μεση του πουθενα, οταν εσυ θα κατεβαζες τα παντελονια. Λοιπον ειπαμε, κανεναν αγχος να μην πιανει τους φιλελευθεροσυμμαχιτες και τους λιμπεραλιστες σαν την παρτη σου για το Σαμαρα. Οσοι ριξαμε Σαμαρα δεν εχουμε ιδεολογικα καμια σχεση με σας και με τον φιλελευθερισμο σας, πηγαινετε αμα γουσταρετε στο ΠΑΣΟΚ η πειστε την Ντορα να κανει δικο της κομμα. Ο φυσικος σας χωρος ειναι ο Συριζα, η αντιναζιστικη κινηση, η αντιεθνικιστικη κινηση, η Κουρτοβικ, ο Σωμεριτης και τα Εξαρχεια. Αντε στην φωλια σου τωρα!!!!
Και για να ξεκαθαρισουμε τα πραγματα, Οι φιλελευθερισυμμαχιτες, οι λιπεραλιστες της Βονιτσας και δεν ξερω εγω τι αλλο εχετε τις αποψεις σας και δικαιωμα σας. Εμεις ειμαστε Σαμαρικοι, συντηρητικοι, χριστιανοι ορθοδοξοι και οτι αλλο γουσταρουμε, Ιδεολογικα δεν εχουμε καμια σχεση, τα δε αρθρα σας περι Σαμαρα ηταν-ειναι αγχη χωρις λογο, εκτος απο καποιους που μαλλον ζηταγαν μεταγραφη στην ΝΔ της Ντορας, ιδε Αβραντινη. Γραψατε ποτε για την διαδικασια διαδοχης στο ΠΑΣΟΚ, ειτε στο ΚΚΕ? Απλα ειστε ξενο σωμα στην ΝΔ, βρειτε πολιτικο φορεα που να σας εκφραζει καλυτερα απο οτι η ΝΔ του Σαμαρα. Και μην σπαταλατε φαια ουσια, σε εναν χωρο που δεν σας εκφραζει και δεν προκειται για την επομενη τετραετια νας εκφρασει.
@pelerin
Δεν ισχυρίστηκα ότι κάθε παρέμβαση είναι δικαιολογημένη – ούτε καν όλες οι παρεμβάσεις που γίνονται στο όνομα της προστασίας των δικαιωμάτων των πολιτών που απειλούνται. Ούτε ισχυρίστηκα καν ότι σε κάθε περίπτωση παραβίασης των δικαιωμάτων αυτών δικαιολογείται η παρέμβαση.
Επί της αρχής, θα συμφωνούσα όντως με μια επέμβαση της διεθνούς κοινότητας στην Αλβανία για την προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων εκεί. Μια τέτοια επέμβαση θα ήταν ηθικά δικαιολογημένη αλλά πρακτικά, θα είχε μάλλον τα αντίθετα αποτελέσματα και ίσως καταστρεπτικά για όλο τον πλανήτη. Η δυτικές δημοκρατίες, γνωρίζοντας αυτά τα δεδομένα, προτίμησαν την τακτική του ψυχρού πολέμου παρά της κατά μέτωπο επίθεσης. Εσύ θα προτιμούσες να μην κάνουμε τίποτα;
Επαναλαμβάνω όμως ότι το θέμα μου δεν είναι οι απόψεις μου, αλλά αυτές του κ. Σαμαρά. Αν όντως εκφράζουν το κομμάτι αυτό της Δεξιάς που ισχυρίζομαι ότι εκφράζουν, κι αν όντως αποτελεί πλέον η ΝΔ τόπο αφιλόξενο σε κάθε φιλελεύθερο προβληματισμό.
Δεν καταλαβαίνω πως συμπεραίνει ο αρθρογράφος την εκλογή του Σαμ ως προβλέψιμη και φυσική επιλογή !
– Α’λλα περίμεναν οι Δημοσιογράφοι και έβγαζαν οι αρχικές δημοσκοπήσεις.
– Θεωρώ τον εαυτό μου φιλελεύθερο (βάλτε κεφαλαίο ή μικρό….), και π’άντοτε ψήφιζα και Σ.Μάνο (εκτός απο την περίοδο της δικής του “αποστασίας” ).
– Φοβάμαι τις εθνικιστικές κορώνες του Σαμ….
-Αλλά,
Αλλο απλός συμμετέχων και άλλο Αρχηγός Κόμματος,
– Επομένως, αναμένω – με επιφύλαξι – πράξεις και δράσεις του νέου Αρχηγού,
Και, φυσικά, εύχομαι την παρουσία Φιλελευθέρων στην Βουλή………………….
Το ζήτημα των μειονοτήτων δεν είναι εννοιολογικό, αλλά απορρέει από την αρχή του αυτοπροσδιορισμού.
Αυτοπροσδιοριζομαι ως μειονοτητα, εχουσα καστανα ματια, καταγωγη Μεσηννιας, σπουδσας εν Ελβετια και αυτοπροσδιοριζομαι ως μελος της μειονοτητας των Λασκαιων. Παρακαλω τις θετικες μου διακρισεις, το δικαιωμα μου να διδασκεται η ιδεολογια μου στα κρατικα σχολεια με λεφτα των φορολογουμενων, να διδασκεται η θεωρια του Intelligent design, να μην διαδασκεται η φυσικη γιατι η γη δεν ειναι σφαιρικη κλπ κλπ και βεβαια ζητω αποσχιση του σπιτιου μου και μετατροπη του σε ανεξαρτητο κρατος η σε κατασταση αυτονομιας με ανεξαρτητη φορολογικη πολιτικη. Το τι μπορει να απορρεει απο την αρχη του αυτοπροσδιορισμου, δεν το κανει μειονοτητα. Στο τελος θα αναγνωριζουμε ως μειονοτητα τους νεοδημοκρατες και τους Συνασπιστες, με αυτην την λογικη!!
Παντως η απαντηση Σαρηγιαννιδη για την Αλβανια δειχνει τον liberal mugged by reality. Εφοσον δεν κινδυνευει το τομαρι μας, αφηνουμε τον Λεβιαθαν να αγοραζει βομβαρδιστικα με τους φορους μας για να προστατευει ανθρωπινα δικαιωματα οπουδηποτε.
@laskos
Περί μειονοτήτων και θετικών δικαιωμάτων, απαντώ πιο πάνω. Σας παραπέμπω σε αυτό το σχόλιό μου.
Θα τρίβει τα χέρια του ο Σαμαράς με την δωρεάν δημοσιότητα που του δίνει το e-rooster. To τι πιστεύει ή δεν πιστεύει, αν πιστεύει σε τίποτα ο άνθρωπος, είναι άνευ σημασίας ενόσω μάλλον ουδέποτε θα του δοθεί η ευκαιρία να κυβερνήσει. Η Ελλάδα βρίσκεται σε μείζονα μεταβατική περίοδο και επέρχονται μεγάλες, σαρωτικές πολιτικές ανακατατάξεις, λόγω ΤΟΥ διαχειριστικού αδιεξόδου. In brief, το τι πιστεύει ο Α, ο Β και ο Γ πολιτικός ή πολιτικός σχηματισμός είναι άνευ σημασίας σ’ αυτή την καμπή. Η ανυποληψία της χώρας ΚΑΙ των κομμάτων, όλων των κομμάτων συλλήβδην, είναι το ΚΟΜΒΙΚΟ σημείο.
Είτε είμαστε δεξιοί, είτε αριστεροί ή δεν ξέρω ΤΙ, η ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ χρειάζεται αυτή την στιγμή τον ΣΗΜΙΤΗΝ της
erratum
ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ -> ΙΕΡΑ ΠΑΤΡΙΣ ή ΙΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
@pelerin
Άκουσε: Εγώ δεν νομίζω, να σου μοιάζω για ανώτερος καραβανάς, ώστε να μου πουλάς εθνοεθνιστικό κουτόχορτο από καθέδρας.
Δεν ξέρω σε τι κωλοεγχειρίδια αναφέρεσαι, αλλά θα σου αναφέρω εγώ ένα βιβλίο, που αν τύχαινε και το πρότεινες στους ανώτερους καραβανάδες, θα σου έκοβαν τα καρύδια σου πάραυτα και πιθανόν δεν θα ξανάβλεπες και φράγκο από το ελληνικό δημόσιο. Σ’ αυτό μπορείς να βρεις και σοβαρή βιβλιογραφία για την διάκριση πολιτικού και εθνοτικού εθνικισμού.
Unholy alliance: Greece and Milošević’s Serbia
Takis Michas
Σελ. 10-13
http://books.google.gr/books?id=BYaCzt4QFe4C&pg=PA10&lpg=PA10&dq=adamantia+pollis+ethnic+nationalism&source=bl&ots=6AxI61IORA&sig=rEWdFkjwfYcK7xg5D-MPzErfs44&hl=el&ei=xpIaS-nWMcT24AbovJn2Ag&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=7&ved=0CCkQ6AEwBg#
@laskos
[Και οι δυο Μπουρχα ηταν διατεθειμενοι να κανουν πολεμο για 2 βραχακια στη μεση του πουθενα]
Τα δύο βραχάκια στη μέση του πουθενά φασιστοειδές πέραν άλλων τυγχάνει να έχουν “Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη” 188 ναυτικά μίλια και άλλα 12 ν.μ. υφαλοκρηπίδα, σύνολο καμμιά διακοσαριά ν.μ.
[Αντε στην φωλια σου τωρα!!!!]
Η φωλιά μου φασιστοειδές είναι κοντά τριάντα χρόνια στο κουρμπέτι του λιμπεραλισμού, όχι μόνο θεωρητικά αλλά ως βίωμα. Δεν καταδέχτηκε, να πάρει ποτέ φράγκο από το δημόσιο κορβανά, είναι παντελώς περιθωριακή και αντισυστημική, δεν έχει καμία εξάρτηση και καμία υστεροβουλία. Ως εκ τούτου δεν πρόκειται, πέραν άλλων, ποτέ να αντιμετωπίσει με “πολιτική ευγενεια” τύπους σαν το Σαμαρά, μιλώντας απλώς για συντηρητική στροφή της Ν.Δ. Φασιστοειδές θα τον ανεβάζει, φασιστοειδές θα τον κατεβάζει, αυτόν και το κόμμα του, εσαεί.
Μπουρχα, ο καθενας τον κοπρο του μπορει να τον πασαρει για γκουρμε. Δεν εχω καμια αμφιβολια οτι πραττεις τοιουτοτροπως. Οι αξιολογικες μπαρουφες του Μιχα, που αποσιωπα τα μεν για να ξεφωνιζει τα δε στην Ανιερη του Συμμαχια, θυμιζουν τους εν Ελλαδι οπαδους του Μιλοσεβιτς εις την μειον ενα.
Τραβα τωρα στο περιθωριο!
Πολτικος και εθνοεθνοτικος εθνικισμος, κατι σαν τον μεσαιο χωρο του Κωστακη θυμιζει.
Το σπουδαιότερο δεν είναι η εκλογή Σαμαρά. Το σπουδαιότερο είναι η συμμετοχή 800.000 ατόμων!
Αν μάλιστα λάβει κανείς υπ’ όψιν του ότι δεν ήταν κάτι σχεδιασμένο ή προβλεπόμενο, ότι επιβλήθηκε στους βαρώνους από τη βάση. Οι οργανωτές περίμεναν 200, 250 χιλιάδες το πολύ. Μόνιμη επωδός, “οι δεξιοί δεν κινητοποιούνται εύκολα”!
Η τεράστια συμμετοχή τους διέψευσε. Ο κόσμος διψάει και θέλει εμπλοκή στην πολιτική διαδικασία, προνόμιο που το κρατάνε οι οικογένειες για τους γόνους τους και μόνον, εκφυλισμένους και μη.
Λίγο παληότερα, πιστεύανε ότι αν αφήνανε τον κόσμο ελεύθερο θα ψήφιζε κομμουνισμό!
Όσο για τα υπόλοιπα, η ιδιαίτερα εξονυχιστική ανάλυση ιδεολογικού χαρακτήρα, η αναζήτηση ιδεολογικής σαφήνειας και καθαρότητας, η εύκολη διατύπωση απαξιωτικών και απορριπτικών χαρακτηρισμών, όλα αυτά μου φαίνονται πολύ λενινιστικά, δηλαδή μιας άλλης εποχής και κουλτούρας.
Η δική μου παρατήρηση δεν είναι για τον Σαμαρά: αυτό που θα ήθελα να πω είναι για τους κινδύνους της “άμεσης δημοκρατίας”. Προφανώς είναι καλό να ενδιαφέρονται οι πολίτες για τα κοινά. Και σε μερικές περιπτώσεις είναι καλό ο λαός ή η βάση να πολεμάει τα “κατεστημένα” τα οποία έχουν γίνει κράτος εν κράτη. Ωστόσο με ξενίζουν και με τρομάζουν λίγο οι πομφόλυγες ολονών (ανεξαιρέτως), τόσο εδώ, όσο και στα ΜΜΕ, υπέρ της άμεσης εκλογής του προέδρου της ΝΔ και κατ’ επέκταση για κάθε άλλη απόφαση.
Ξέρεται, υπάρχει ένας λόγος που η δημοκρατία μας είναι κοινοβουλευτική και έχουμε και Σύνταγμα που δεν μπορεί να αλλάξει εύκολα. Γιατί η δημοκρατία μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε οχλοκρατεία και καταπίεση όλων μας από την εκάστοτε πλειοψηφία. Στην περίπτωση μας μπορεί τελικά ο Σαμαράς να είναι καλή επιλογή, ίσως να μπορέσει να κερδίσει εκλογές για την ΝΔ, ίσως να κυβερνήσει συνετά, ίσως να είναι και πιο φιλελευθερος από ότι παραδέχεται. Ωστόσο η εκλογή του στηρίχθηκε κυρίως στα χειρότερα ένστικτα του εκλογικού σώματος της ΝΔ (και του Λαος υποψιάζομαι) που ψήφισαν με διαφορά υπέρ του υπερεθνικισμού, του λαικισμού και των συνθημάτων ενάντια στον ορθό λόγο. Ας μην ξεχνάμε ότι πέρα από τον Σαμαρά, ο καραγκιόζης και επικίνδυνος Ψωμιάδης πήρε έως και 30% σε ορισμένους νομούς της χώρας…
Η δική μου παρατήρηση δεν είναι για τον Σαμαρά: αυτό που θα ήθελα να πω είναι για τους κινδύνους της «άμεσης δημοκρατίας».
Να πας να αμφισβητησεις τον Ομπαμα
@ Σαρηγιαννίδη,
“Επαναλαμβάνω όμως ότι το θέμα μου δεν είναι οι απόψεις μου, αλλά αυτές του κ. Σαμαρά. Αν όντως εκφράζουν το κομμάτι αυτό της Δεξιάς που ισχυρίζομαι ότι εκφράζουν, κι αν όντως αποτελεί πλέον η ΝΔ τόπο αφιλόξενο σε κάθε φιλελεύθερο προβληματισμό.”
Συμφωνώ πως το θέμα είναι τι πιστεύει ο Σαμαράς. Εσείς ισχυριστήκατε πως τα ατομικά δικαιώματα είναι non-issue γι’αυτόν, κι εγώ αντιπαράθεσα ένα θέμα στο οποίο κατά την γνώμη μου ακολουθεί την πάγια φιλελεύθερη θέση της μη επέμβασης. Με εκπλήσσατε δυσάρεστα παίρνοντας μια θέση που είναι περισσότερο νεο-συντηρητική. Δεν συνέχισα το διάλογο επανήλθα όμως όταν άλλος συνομιλητής συνέχισε επί του θέματος. Σας ανέφερα τέσσερα παραδείγματα που αφορούν την Ελλάδα, γιατί είναι εύκολο να τοποθετείται κανείς στην επέμβαση ή μη επέμβαση μιας μεγάλης δύναμης. Για να έχει ισχύ όμως η θέση πρέπει να την υποστηρίζουμε σε κάθε περίπτωση, αλλιώς την σχετικοποιούμε μέχρι ουσιαστικής αναίρεσης της. Από τις τέσσερις περιπτώσεις τοποθετηθήκατε μόνο σε μία επιχειρηματολογώντας στη βάση της αποτροπής μεγαλύτερου κακού (παγκοσμίου πολέμου). Μα αυτός ο κίνδυνος υπήρχε και στην περίπτωση του εκστρατευτικού σώματος στην Κορέα και έγινε επέμβαση. Κοντολογίς αν είναι να κρίνουμε την εφαρμογή μιας αρχής ανά περίπτωση τότε αυτή δεν είναι γενική αρχή, οπότε μεθοδολογικά κακώς την υποστηρίζουμε ως τέτοια.
@ Μπούρχας,
Δεν σας ήξερα. Τώρα που αντιπαρατεθήκατε μαζί μου σας έμαθα. Μπήκα και στο μπλογκ σας. Δεν νομίζω πως έχω να πω τίποτα σε σας.
@ One,
εμένα με φοβίζουνε? εκείνοι που βάζουν τη δημοκρατία σε εισαγωγικά…
Άλλωστε εγώ δεν μίλησα ούτε για άμεση ούτε για έμμεση δημοκρατία, απλά ακολούθησα τον Αριστοτέλη που ήταν υπέρ “των μεγάλων αριθμών…”
@pelerin
__
/ \
/ + \
I Γ Μ I
I I
I I
I I
\ /
\_/
@pelerin
Αναφέρθηκα σε αυτό μόνο το παράδειγμα, ως παράδειγμα. Δεν έχω αντίρρηση να εμβαθύνουμε και σε άλλες περιπτώσεις.
Θα διαφωνήσω όμως στο συμπέρασμά σας. Μια αρχή την οποία υποστηρίζουμε, οφείλουμε να την υποστηρίζουμε με συνέπεια και διάρκεια. Για την εφαρμογή της όμως (σημειώνω ότι διατύπωσα από την αρχή τις επιφυλάξεις μου) οφείλουμε να την κρίνουμε και κατά περίσταση.
Να γίνω ακόμη πιο συγκεκριμένος. Υπάρχει κάθε λόγος η διεθνής κοινότητα να παρέμβει στο Ιράν, τη Βόρεια Κορέα, ακόμη και την ίδια την Κίνα. Οφείλουμε όμως να σταθμίζουμε κάθε φορά τις συνέπειες τέτοιων αποφάσεων – και σε ατομικό και σε κρατικό και σε διακρατικό επίπεδο. Αν το αποτέλεσμα της παρέμβασής μας στη Βόρεια Κορέα μπορεί να σημαίνει ακόμη και το ξέσπασμα πυρηνικού πολέμου, ακόμη και αν θεωρώ μια επέμβαση ηθικά/πολιτικά δικαιολογημένη, οφείλουμε μάλλον δυστυχώς να είμαστε πιο προσεκτικοί. Σε κάθε φάση διαλέγουμε τις μάχες μας.
Αν υποστηρίζουμε μιαν αρχή και σε 90 από τις 100 περιπτώσεις κάνουμε το αντίθετο επικαλούμενος ειδικές συνθήκες, τότε μάλλον κάτι στραβό υπάρχει με την αρχή μας και καλό είναι να την αναθεωρήσουμε.