“Κοινωνικά ευαίσθητοι” παραλογισμοί
Δεκ 3rd, 2009 | Ανδρέας Ανδριανόπουλος| Κατηγορία: Ανδρέας Ανδριανόπουλος |
Email This Post
|
Print This Post
|
Αυτό που συμβαίνει με τους φόρους είναι περίπου παρανοικό. Από παλιά πίστευα πως η άμεση φορολογία ισοδυναμούσε σχεδόν με κλοπή. Αν κάποιος βίαια αφαιρέσει εισόδημα η τιμαλφή από κάποιον άλλο με την δικαιολογία πως θα τα διαθέσει για τις ανάγκες τις δικές του η ενός τρίτου διαπράττει αδίκημα. Εντούτοις, αν το ίδιο ακριβώς πράγμα, και με το ίδιο αιτιολογικό, το διαπράξει το δημόσιο τιτλοφορείται κοινωνική πολιτική και φέρει τον μανδύα της απόλυτης νομιμότητας.
Να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Η αιτιολογική βάση της φορολογίας στις δυτικές χώρες, απ’ όπου βέβαια και ξεκίνησε σαν θεσμός, υπήρξε η κοινή προσπάθεια προστασίας της ιδιοκτησίας και της ζωής των πολιτών. Βαθμιαία τα όρια έκτασης των φορολογικών επιβαρύνσεων και οι στόχοι στους οποίους απέβλεπαν άρχισαν να διευρύνονται. Μέχρι που στα χρόνια της μεταπολεμικής σοσιαλδημοκρατίας μετατράπηκαν σε εργαλείο αλλαγής των κοινωνικών ισορροπιών και σε μηχανισμό αναδιανομής εισοδήματος. Oι φόροι δηλ. χρησιμοποιήθηκαν κατά της ιδιοκτησίας! Εκεί βέβαια που οι φόροι δεν έφθαναν, η που οδηγούσαν σε αναπόφευκτη μείωση των δημοσίων εσόδων, εφευρέθηκε η διέξοδος του εξωτερικού δανεισμού.
Με την εξαίρεση της Σκανδιναυίας, που κι εκεί όμως τελικά η μέθοδος αυτή οδηγήθηκε σε αδιέξοδο, σε καμία περιοχή της γής το στοίχημα της αναδιανομής και της διεύρυνσης με τον τρόπο αυτό της λαικής ευημερίας δεν κερδήθηκε. Ολες οι κυβερνήσεις τελικά οδηγήθηκαν στην εγκατάλειψη της μεγάλης φορολογίας και ο στόχος της διεύρυνσης της ευημερίας επιδιώχθηκε μέσω της μείωσης των κρατικών δαπανών, της ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και της απελευθέρωσης των αγορών. Ακόμα και η μεγάλη διεθνής οικονομική κρίση πουθενά δεν αντιμετωπίσθηκε με αύξηση φόρων. Καμιά χώρα που σέβεται τον εαυτό της δεν αποφάσισε να αναδιανείμει εισόδημα την στιγμή ακριβώς που αυτό είχε αρχίσει να συρρικνώνεται!
Αυτά όμως τα στοιχειώδη αποτελούν μαγική εικόνα για την πολύπαθη χώρα μας. Στο όνομα της «κοινωνικής ευαισθησίας» η κυβέρνηση, και η σημερινή αλλά και η προηγούμενη, βάλθηκαν να διαλύσουν τα πάντα. Χτυπώντας την ιδιοκτησία. Αυτήν ακριβώς που οι φόροι εφευρέθηκαν για να προστατεύουν. Λησμονώντας προφανώς πως η κρίση στην Ελλάδα είναι κατά βάση κρίση του δημόσιου τομέα. Και του μεγάλου δανεισμού. Που κατά κύριο λόγο προκλήθηκε από τις ανάγκες παροχών. Δεν δανείσθηκε το κράτος για να μοιράσει λεφτά σε εφοπλιστές, βιομήχανους και ιδιοκτήτες γής. Αλλοι λοιπόν έκαναν πάρτυ με τα δανεικά, κι άλλοι καλούνται σήμερα να πληρώσουν. Με επιβαρύνσεις μάλιστα πάνω σε περιουσιακά στοιχεία (σπίτια και οικόπεδα) που έχουν αγορασθεί με φορολογημένα χρήματα, που πλήρωσαν άλλους φόρους για την κατασκευή η την διαμόρφωσή τους και που συνεχίζουν ετήσια να πληρώνουν φόρους επειδή απλά και μόνο υπάρχουν!
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
@ KΠ Δεκεμβρίου 6th, 2009 12:55 πμ :
κ Χασαπογιάννη,
Δεύτερη και τρίτη πρόταση Ανδριανόπουλου:
«Από παλιά πίστευα πως η άμεση φορολογία ισοδυναμούσε σχεδόν με κλοπή. Αν κάποιος βίαια αφαιρέσει εισόδημα η τιμαλφή από κάποιον άλλο με την δικαιολογία πως θα τα διαθέσει για τις ανάγκες τις δικές του η ενός τρίτου διαπράττει αδίκημα. »
και δικό σας:
«2) ΠΙΣΤΕΥΩ αναφανδόν και όσο ουδείς εδώ μέσα στην ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ λελογισμένων φόρων, έστω ΚΑΙ προοδευτικών (δλδ με αυξανόμενη κλίμακα) αλλά α) ΜΟΝΟ επί εισοδημάτων/κερδών*…»
(τα bold δικά μου – αν τα πετυχα)
Δε διαθέτω την απαιτούμενη πνευματική δυνατότητα για να δω πως συμφωνείτε με τον κ Ανδριανόπουλο.
Mιά χαρά είστε αγαπητέ διανοητικώς. Απλά, ως προείπα, haste makes waste, Ελληνιστί, όποιος βιάζεται σκοντάφτει.
Μετά την προαναφερθείσα παράγραφό του, που επικαλείσθε ως αντικρούουσα τον δικό μου λόγο, ο κ. Ανδριανόπουλος γράφει, ορθότατα και σημαδιακά (poignantly) “Να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Η αιτιολογική βάση της φορολογίας στις δυτικές χώρες, απ’ όπου βέβαια και ξεκίνησε σαν θεσμός, υπήρξε η κοινή προσπάθεια προστασίας της ιδιοκτησίας και της ζωής των πολιτών” Mε άλλα λόγια ΚΑΤΑΝΟΕΙ και αποδέχεται ο άνθρωπος την παρουσία φόρων και τους λόγους!
@laskos
Θαυμάσια ἡ ἰδέα σας νὰ φορολογηθοῦν τὰ ἀκριβὰ ρολόγια (ἡ ὑπεραξία τους, βέβαια, διότι ἔχουν ἤδη φορολογηθεῖ δραστικῶς ἐπὶ τῆς ἀξίας ἀγορᾶς τους). Θὰ ἔλεγα τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τὰ κοσμήματα, ἀλλὰ τὸ κόστος αὐτῆς τῆς συγκεκριμένης παραλλαγῆς εἶναι δυσβάστακτο (ἔξαρση κρεβατομουρμούρας).
@rebel
Ὁ καπιταλισμὸς τῆς Σκανδιναβίας βρῆκε ὅτι ἡ προοδευτικὴ φορολογικὴ κλίμακα ποὺ προτείνετε δὲν φθάνει γιὰ ἀξιοπρεπὲς κράτος προνοίας. Δοκιμάστε μὲ ΦΠΑ.
Ἁλμυρούτσικο τὸ ἀξιοπρεπὲς κράτος προνοίας διότι χρειάζεται νὰ πληρώνει πολλοὺς σπιούνους καὶ ρουφιάνους, χμμμ ἐπιθεωρητὲς ἤθελα νὰ ‘πῶ, γιὰ νὰ πιάνουν τοὺς λουφαδόρους. Γιὰ παράδειγμα, ὁ ἐπιθεωρητὴς περνᾶ κάθε δύο ἢ τρεῖς ἡμέρες ἀπὸ τὸ σπίτι τῆς γιαγιᾶς γιὰ νὰ ‘δεῖ ἂν ἡ γιαγιὰ πράγματι φροντιζει τὸ ἐγγονάκι της ὅσο ἡ μαμά του λείεπι στὴν δουλειὰ καὶ ὅτι, συνεπῶς ἡ γιαγιὰ δικαίως εἰπράττει τὸ σχετικὸ ἐπίδομα. Στὴν Ἑλλάδα δὲν πιάνουμε οὔτε τοὺς τρακαδόρους στὰ λεωφορεῖα …
Στὴν Σουηδία αὐτὰ μὲ τὸν ρουφιάνο, ἐπιθεωρητὴ ἐννοῶ.
Γεωργανας
Με την λογικη σας κυριε Γεωργανα η νεα Φερραρι που αγορασα (λεμε τωρα) δεν θα πρεπει να φορολογηθει καθοτι χανει αξια με το περασμα του χρονου. Αν εχω αντιληφθει σωστα το σκεπτικο σας.
Ξαναλεω πως ο πλεον λειτουργικος και δικαιος φορος ειναι ο ΦΠΑ. Ενα 22% επι καθε ειδους συναλλαγης αμεσα συλλεξιμο απο το κρατος και χωρις διαφθορα (με την προυποθεση οτι το κρατος θα ασχολειται μονο με οτι πρεπει) ειναι υπεραρκετο.
@ laskos
Αυτό τόχουν προτείνει πριν από σας ο κ. Γεωργάνας (προκαλώντας μάλιστα ωραία μακράν συζήτηση) και άλλοι.
Φεύ,
1) τα χρήματα δεν επαρκούν,
2) οι έμμεσοι φόροι αποτελούν ιδιαίτερο βάρος για μικροεισοδηματίες με πολυμελείς οικογένειες, ενόσω μείζον τμήμα του εισοδήματός τους καταναλώνεται για τα λεγόμενα ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΑ αγαθά επί των οποίων προστίθεται συνήθως ΦΠΑ.
Τέλος πάντων, ας ΜΗ ξεφύγουμε τώρα προς συζήτηση περί ΦΠΑ. Σταματάμε εδώ. Η συζήτηση στο παρόν post είναι για ΑΜΕΣΟΥΣ φόρους, το “δίκαιό” τους και προς ΠΟΙΑΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ δικαιολογείται η ΕΠΙΒΟΛΗ τους. Το τελευταίο είναι ΚΑΙ το ΚΟΜΒΙΚΟ (the CRUX) “φιλοσοφικό” σημείο.
Ενας προχειρος υπολογισμος, 1200 το μηνα επι 700.000 υπεραριθμοι δημοσιοι (300.000 ας θεωρησουμε τον λογικο αριθμο οπως στας Ευρωπας, 1.000.000 εχουμε τωρα) ειναι 840.000.000 ευρω ανελαστικες κρατικες δαπανες συν τα κοστη γραφειοκρατιας, διαφθορας, τεμπελιτιδας και πολυνομιας. Αντιλαμβανομαστε για τι ποσα συζηταμε? 9 δις ευρω το χρονο πανε σε αργοσχολους κυριοι, ιδου το εθνικο εγκλημα!
Αμεσοι φοροι μονο επι περιουσιακων στοιχειων ηθελημενης υπεραξιας, η οποια μεταφραζεται σε ρευστο εισοδημα. πχ ανατιμηθηκε η κατοικια μου η το οικοπεδο και αναπροσαρμοζεται η αντικειμενικη χωρις να το εχω επιδιωξει. Αυτο ειναι ληστεια period. Ακομα και στην πωληση ειναι εγκληματικο, αν θυμαμαι καλα στις ΗΠΑ ο capital gains tax, στις μετοχες εχει να κανει και με ποσο καιρο τις κρατας.
Παραδειγμα το πατρικο μου σπιτι εφτασε να κοστιζει περι τις 300.000 ευρω απο την γενικη αυξηση της τιμης των γαιων, χωρις εγω να εχω προσθεσει ουτε δραμι σοβα σε αυτο. Να φορολογηθω για ποιον λογο? Δεν θελησαν η δεν εφταιξα εγω στην ανοδο των τιμων των γαιων
Ακομα και στην πωληση ειναι εγκληματικο, αν θυμαμαι καλα στις ΗΠΑ ο capital gains tax, στις μετοχες εχει να κανει και με ποσο καιρο τις κρατας.
Aυτό είναι αληθές. Το ποσοστό φορολόγησης κυμαίνεται ανάλογα με την διάρκεια της επένδυσης. Βέβαια, το λογικότερο είναι αυτό που προέταξα, δλδ όταν γίνεται η πώληση των χρεωγράφων η φορολόγηση να ΜΗ γίνεται απλά επί της διαφοράς ΤΙΜΗΣ (αγοράς vs. πώλησης) αλλά αγοράς vs. πώλησης με την ΤΙΜΗ αγοράς ΔΙΟΡΘΩΜΕΝΗ as per inflation.
Κοιτάξτε κύριε Χασαπογιάννη. Γνωρίζω αρκετές από τις απόψεις σας. Γνωρίζω και τις απόψεις του κ Ανδριανόπουλου.
Γνωρίζω λοιπόν καλά τι λέει ο Ανδριανόπουλος για την άμεση και έμμεση φορολογία και γνωρίζω τι έχετε πει στο παρελθόν (αλλά και μόλις τώρα) και εσείς. Γνωρίζω ότι σε μερικές περιπτώσεις επικαλείστε και οι δύο τα ίδια εμπειρικά παραδείγματα από την Ελληνική πραγματικότητα. Τις θεωρητικές σας στάσεις ως προς την προτίμηση της έμμεσης ή της άμεσης φορολογίας, όμως, τις αντιλαμβάνομαι εντελώς αντίθετες. Θα σας έλεγα να ψάξετε να βρείτε τι έχει γράψει κατά καιρούς ο κ Α., αλλά πιστεύω ότι τα ξέρετε. And I won’t continue to pick apart his current text, because it’s just too easy – and you have it in front of you in any case.
Αφού εσείς πρώτος μου καταλογίζετε επίμονα και προσωπικά επιπολαιότητα (που δεν με πειράζει καθόλου), θα σας καταλογίσω κι εγώ με τη σειρά μου κάτι. Χάνεστε μεταξύ γοητευτικού παιδικού συναισθηματισμού και υπέρμετρου διανοητικού εγωισμού ενός ιδιαιτέρως έξυπνου ανθρώπου.
They are both great, but sometimes they make you one hell of a juggler.
Ποιά η γνώμη σας για τον xtax? http://www.aei.org/outlook/29082
A pro-growth, simple, and fair tax system should tax consumption rather than income; it should not require households to report financial transactions; and it should be sufficiently progressive to meet society’s notion of fairness.
Απο εκει ξεκιναμε
840.000.000 κοστιζουν το μηνα 700.000 υπεραριθμοι δημοσιοι. Αν τους κοβαμε τις αποδοχες κατα 50% και τους λεγαμε να κατσουν σπιτι τους και να τους πληρωνουμε με το ημισυ των αποδοχων μαζι με το εχουν το δικαιωματα τους να βρουν δουλεια στον ιδιωτικο, εχουμε 420.000.000 το μηνα ζεστο χρημα την αγορα. Εχουμε μετρησει τον πολλαπλασιαστη στο ΑΕΠ αυτου του ποσου αν διατεθει στην αγορα?
@ ΚΠ Δεκεμβρίου 6th, 2009 2:39 πμ :
Κοιτάξτε κύριε Χασαπογιάννη. Γνωρίζω αρκετές από τις απόψεις σας. Γνωρίζω και τις απόψεις του κ Ανδριανόπουλου.
Γνωρίζω λοιπόν καλά τι λέει ο Ανδριανόπουλος για την άμεση και έμμεση φορολογία και γνωρίζω τι έχετε πει στο παρελθόν (αλλά και μόλις τώρα) και εσείς.
Θαρρώ πως το πνεύμα της συζήτησης του παρόντος post του κ. Ανδριανοπούλου ήταν’είναι το ΠΟΙΟΣ είναι ο ΣΤΟΧΟΣ συλλογής φόρων, ΓΙΑΤΙ μαζεύουμε φόρους, ΠΟΙΟΝ σκοπόν εξυπηρετούν οι φόροι (ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ του ΚΡΑΤΟΥΣ verus ANΑΔΙΑΝΟΜΗΝ ΠΛΟΥΤΟΥ*) κλπ κλπ.
Τώρα, αγαπητέ μου φίλε, σεις εισάγετε ολωσδιόλου μιά νέαν ΠΑΡΑΜΕΤΡΟ/ΔΙΑΣΤΑΣΗ στην συζήτηση, δλδ την ΜΕΘΟΔΟ/ΤΡΟΠΟ συλλογής των φόρων. This is an entirely different story altogether. Την θέση του κ. Ανδριανοπούλου επί του θέματος ΔΕΝ γνωρίζω, αλλά θα έρθει ΚΑΙ αυτό προς συζήτηση sooner or later – αλλά ΚΑΙ η δική μου ΔΕΝ είναι μονοδιάστατη.
* Ο λόγος μάλιστα που προσωπικά έβαλα ως “σφήνα” σε κάποιο σημείο (σχόλιο #6) το περί φορολόγησης της σχολάζουσας ακινήτου περιουσίας (και τσίμπησε πρώτος ο κ. Γεωργάνας χαχαχαχαχα) ήταν ακριβώς διότι ήθελα να συλλάβω πόσοι εδώ μέσα κατανοούν ότι ο φόρος ΜΑΠ (ξέχωρα από Δημοτικούς φόρους λειτουργίας, συντήρησης, προστασίας κλπ) συνιστά ΙΣΟΔΥΝΑΜΟΝ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗΣ ΠΛΟΥΤΟΥ (γιατι αυτό είναι ουσιαστικά και πρακτικά).
@laskos
Σωστὸς μὲ τὴν Φερράρι. Δὲν πληρώνει φόρο ὑπεραξίας. Πληρώνει ἤδη ἀρκετοὺς, ἐφ’ ὅσον ἐκτήθη ἀπὸ ἤδη φορολογηθέντα εἰσοδήματα. Ἀλλὰ ἔχουμε περισσότερες Ferrari καί Cayenne κατά κεφαλὴν ἀπὸ χῶρες ὅπου εἰσπράττονται οἱ φόροι. Μᾶλλον, λοιπόν, οἱ κυκλοφοροῦσες δὲν προέρχονται ἀπὸ φορολογημένα χρήματα. Ἐκτὸς ἂν δεχθοῦμε γονιδιακὴ ἀνωμαλία τῶν Ἑλλήνων ποὺ τοὺς ὁδηγεῖ νὰ ἀγοράζουν πολυτελῆ αὐτοκίνητα μὲ μεγαλύτερη συχνότητα ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους.
Γιὰ τὰ πατρογονικὰ τοῦ κυρίου Χασαπογιάννη θά διαφωνήσω εὐσεβάστως. Ἡ διακράτησις περιουσιακῶν στοιχείων, τὰ ὁποῖα ἀνατιμῶνται, ἀποδίδει εἰσόδημα στον διακρατοῦντα. Ἐὰν ὁ διακρατῶν ἐπιλέγει νὰ μὴ τὸ εἰσπράττει, δὲν μπορεῖ γι’ αὐτὸ νὰ τιμωρεῖται τὸ σύνολο.
Γνωρίζετε τὴν ἱστορία τοῦ Bernoulli μὲ τὸν ζητιάνο ; Θὰ ἐνδιαφέρει καὶ τὸν rebel. Ὁ Bernoulli, λοιπόν, ἰσχυριζόταν στὸν φίλο του ὅτι ὁ ζητιάνος ἀπέναντι ἀπὸ τὴν πόρτα του ἦταν κεφαλαιοῦχος. Καὶ μάλιστα, ὅτι ὑπῆρχε τρόπος νὰ εὑρεθεῖ ἡ ἀξία τοῦ κεφαλαίου του. «Πήγαινε» λέει στὸν φίλο του «καὶ μάθε πόσα θέλει νὰ σταματήσει τὴν ζητιανειά. Ἐκεῖ ποὺ θὰ τὸν συμφωνήσεις, εἶναι ἡ ἀξία τοῦ κεφαλαίου του». Νὰ δεχθοῦμε, δηλαδή, ὅτι ὁ ζητιάνος δὲν φταίει πού τὸν ἐλεοῦν οἱ ἄλλοι χωρὶς νὰ τοὺς ἀντιπροσφέρει τίποτε ; Μὰ τότε καὶ οἱ κοπρίτες τοῦ δημοσίου τὶ φταῖνε νὰ τοὺς κόψουμε τὴν μάσα ;
Σημ. : Τὰ ἀκίνητα τῶν off-shore πλέον πληρώνουν φόρο.
@Κώστας Α. Χασαπογιάννης Δεκεμβρίου 5th, 2009 11:01 μμ
Ναι, το “ρευστά assets” ήταν ατυχής μετάφραση των current assets. Η αύξηση της αξίας οποιουδήποτε asset (fixed or current), δηλ. τα capital gains πρέπει να φορολογούνται. Αν υπάρχει depreciation, το αντίστοιχο capital loss μπορεί να είναι tax deductible. Τα αν τα capital gains φορολογούνται περιοδικά ή κατά τη ρευστοποίησή ή μεταβίβαση των assets είναι συζητήσιμο.
H προσωπική φορολογική σας θέση δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα και παραδείγματα από την προσωπική σας εμπειρία, ιδιαίτερα όταν αντλούνται από μιαν παραμορφωμένη και μπαχαλοειδή ελληνική πραγματικότητα, δεν συνεισφέρουν στη συζήτηση.
Bernouilli εξ ου και προφέρεται Μπερνουγ ί (αν και οι Αγγλοσάξονες το προφέρουν Μπερνούλι)
Θαρρώ πως το πνεύμα της συζήτησης του παρόντος post του κ. Ανδριανοπούλου ήταν’είναι το ΠΟΙΟΣ είναι ο ΣΤΟΧΟΣ συλλογής φόρων,…
Όχι, δεν είναι ο σκοπός του άρθρου να εξετάσει τον στόχο φορολόγησης, αλλά τον τρόπο. Δηλαδή, από ποιούς τα παίρνουμε, τι φορολογούμε, πόσο, ποιοι δε φταίνε και άρα δεν πρέπει να πληρώσουν κοκ. Η επιφανιακή και ασαφής αναφορά για την προστασία της ιδιοκτησίας με την φορολογία (πριν από χιλιάδες χρόνια;), δεν είναι η ουσία του άρθρου. Είναι απλώς ένα ρητορικό τρικ για να “δέσει” αυτά που λέει.
Ό,τι ακούμε από τους περισσότερους Έλληνες δηλαδή: “όχι από εμάς, όχι από εμάς”, “μη τα διαλύσουμε όλα”, “δεν είμαστε εμείς οι κλέφτες, δεν κάναμε εμείς πάρτυ”.
Σε τίποτε δε διαφέρει στη συμπεριφορά ο κ Ανδριανόπουλος από την “αριστερά” που επικαλείται και κατηγορεί.
Συνεπώς κύριε Γεωργάνα, τάσσεσθε εμμέσως πλην σαφώς
1) Κατά της αποταμιεύσεως
2) Κατά των μακροπροθέσμων επενδύσεων
3) Κατά της deferred taxation (μετατιθέμενης στο μέλλον φορολόγησης) ως ΚΙΝΗΤΡΟΥ αποταμίευσης via 401K
yes?!
@Γ. Ι. Γεωργανάς
Η ιστορία με τον ζητιάνο του Bernoulli (ή Βernouilli) είναι αρκετά προσφιλής εδώ πέρα και την έχω ξανακούσει τότε που συζητούσαμε την θεωρία της αξίας και υπεραξίας. Ειλικρινά, δεν κατανοώ τι μας διδάσκει… Πάντως, η χρήση και ανάλυση τέτοιων εξαιρετικών παραδειγματων και υποθετικών καταστάσεων και η μετέπειτα στήριξη “θεωριων” πάνω σε τέτοια είναι χαρακτηριστικές μιας ανορθολογικής “φιλελεύθερης” σκέψης (βλ. παραπάνω). Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι άλλο πράγμα είναι η εργασία, άλλο το κεφάλαιο και άλλο πράγμα η εργατική δύναμη (που έχει τιμή και όχι “κεφαλαιακή αξία”). Η ατομική εργασία ή απασχόληση αυτή καθαυτή, όπως γράφηκε τότε, δεν δημιουργεί απαραίτητα αξία, αλλά δεν θα επεκταθώ γιατί δεν είναι το θέμα μας.
Ο ΦΠΑ (σε καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες), όπως και ο capital gains tax, μπορεί να είναι συμπληρωματικoί του φόρου εισοδήματος και τελικά εν πολλοίς να τον αντικαταστήσουν. Τίθεται το θέμα και πάλι του με τι συντελεστές θα φορολογούνται είδη ή υπηρεσίες πολυτελείας με τα αντίστοιχα καθημερινής ανάγκης. Πως διαχωρίζονται τα μεν από τα δε ώστε να μην επιβαρύνονται αδίκως τα φτωχότερα στρώματα?
Θα χρειαστεί ένα “προοδευτικό” σύστημα φορολόγησης συναλλαγών που ίσως να είναι περισσότερο δύσκολο στην εφαρμογή του από αυτό της άμεσης φορολόγησης εισοδημάτων. Πάλι, όλα αυτά προϋποθέτουν ελέγχους, ορθολογική διαχείριση και ένα φορολογικό σύστημα, που το ελληνικό κράτος αδυνατεί να προσφέρει και οι έλληνες, στην πλειοψηφία τους, αδυνατούν να εμπεδώσουν.
Συμφωνω με Κωστα Χασαπογιαννη, με αυτον το τροπο τιμωρειται η αποταμιευση. Αντι να συζηταμε πως θα φορολογουμε, γιατι δεν συζηταμε πως θα πρεπει να περιοριζεται η φορολογια.
Παραδειγμα
1)Συντηρουμε οι παραγωγικοι πολιτες του ιδιωτικου τομεα 1.000.000 τεμπεληδες.
2)Συντηρουμε μερικες χιλαδες μαιμου συνταξιουχους
3)58.000 κρατικες λιμουζineς διαβαζα σε εφημεριδα σημερα, οτι εχει το ελληνικο δημοσιο.
Επι του πρακτεου τα κυριε Γεωργανα, τα τιμαλφη οπως ωρολογια, κοσμηματα κλπ εχουν ηδη φορολογηθει οπως η Φερραρι. Απλα δεν χανουν αξια, ειναι εμμεσα αποταμιευσεις με αξια χρησης. Η διαφορα της αποταμιευσης ειναι πως δεν εχει αξια χρησης. Δεν ντυνεται η συζυγος σας με τσεκ επιταγων. Τι δικαιολογει την φορολογηση της αξιας χρησης του αγαθου και οχι η χρηματικη του αξια καθεαυτην? Αλλιως ο τρωγων με ασημενια μαχαιροπιρουνα ως τι οφειλει να φορολογηθει, ως χρηστης μεταλλου η απλως ως τρωγων? Γιατι με την ιδια λογικη καθε ανατιμηση πρωτης υλης στην αγορα θα δημιουργουσε τραγελαφικα συμβαντα, οπου πλουτος αγορασμενος προ γεννεων εγγραφει ΠΛΗΘΩΡΙΣΤΙΚΕΣ και μονο υπεραξιες. Βεβαια ο πλουτος αποκτημενος απο παλια δεν μπορει να συνιστα βαριδι για τους νεοτερους, απο την στιγμη που οι νεοτεροι δεν τον θελησαν αλλα και δεν ειχαν οφελος κατα την προσκτηση του.
Ας ξεκινησουμε απο τις εξης αρχες
1)Αγαθο φορολογειται μονο μια φορα
2)Φορολογειται μονο το εισοδημα το οποιο αποτυπωνεται σε χρημα
3)Φορολογειται το εισοδημα το οποιο παρηχθη απο κερδοσκοπικη επενδυση και οχι απο αποταμιευση, σε ελλογα μικρο χρονικο διαστημα. Day trading πχ
4)Δεν φορολογειται το ευκαιριακο κοστος, περιπτωση Χασαπογιαννη. Οικια με αξια χρησης μονο η οποια δημιουργει πλεονασμα επειδη δεν πληρωνει ενοικιο ο ιδιοκτητης της. Αλλωστε ο ιδιοκτητης ανακυκλωνει το πλεονασμα απο τα ενοικια στην αγορα με 19% φορο,
5)Το ζητημα της φορολογησης ειδων πολυτελειας ειναι σχεδον ατελεσφορα, διοτι μπαινουν τελειως υποκειμενικα κριτηρια για τα ορια και τα προιοντα. Και τιθεται και ενα ζητημα στοιχειωδους ανθρωπιας αλλα και κοινωνικης κινητικοτητας. Να υπερφορολογισουμε τα κοσμηματα παραδειγμα, αλλα πως θα παντρευτει ο φτωχος? Με τσιγκινη βερα? Να υπερφορολογισουμε τις αγορες απο το Χρηστακη στην Κριεζιωτου για sur mesure πουκαμισα των 260 ευρω το τεμαχιο. Εδω ποσες ελεγκτικες αρχες χρειαζομαστε για να ξεχωρισουμε πως ο Χρηστακης δεν κανει wash out στην αποδειξη ενα πουκαμισο των 260 με 5 των 52 ευρω που ειναι λαικη τιμη. Μονο με την παρακολουθηση της αποθηκης που ειναι α task of its own για το καθε κρατος. Μονο με Οργουελικα συστηματα παρακολουθησης.
Για να εξηγούμεθα εξ αρχής. Είμαι μεγάλος δημοκράτης, με πάθος για την Παιδεία του λαουτζίκου – διακαής μου πόθος, in fact, είναι όλα τα βλαχάκια της Πρωτεύουσας της Θυρέας και των Τεσσάρων Αρκαδιών, αλλά και όλης της Ελλάδος να μιλούν Αγγλικά ως Oxford dons, να παίζουν lawn tennis και να κάνουν dressage. Πρέπει να ανέβει αυτός ο Λαός. ΚΑΙ είμαι διατεθειμένος να πληρώσω χοντρό χρήμα γι’ αυτά.
ΑΛΛΑ, βγάζω καρούλες, αναοπτύσσω σύνδρομο Giles de la Tourette οσάκις ΘΙΓΕΤΑΙ η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ οιουδήποτε, λέξη ΙΕΡΗ για μένα.
Ημουνα τεσσάρων χρονών παιδάκι. Ο πατέρας είχε βαφτίσει ένα φτωχό στο Ναύπλιο που, όταν μπήκε στην Φιλοσοφική Αθηνών, λειτουργούσε ως part-time governess μου, η λογοτέχνης και λυκειάρχης Κατερίνα Γαρδικιώτη-Κοϊνη. Και διηγείται η ίδια πως μούμαθε νάχω τα χεράκια μου όρθια και στριφογυρίζοντάς τα περί τον επιμήκη άξονα, ωσάν τα αυτιά του κουνελιού, να τραγουδώ, “Αχ κουνελάαααακι, κουυυυυ- νε- λάάάάάκι, ξύλο που θαααααααα το φάς, μέσα στο ξένο περιβολάκι, τρύπες γιατίίίίί τρυπαααααάς”
Οπόταν έμπαινε ο πατέρας το βράδυ και ρωτούσε, “Λοιπόν, Κατερίνα, τι εδιδάχθη σήμερα ο Κωστάκης;;” και απαντούσε εκείνη, “Σήμερα νονέ μάθαμε σεβασμόν της ξένης ιδιοκτησίας” στο οποίο ο πατέρας απατντούσε πανευτυχής, “Αριστα, άριστα δέκα”.
Ένα σχόλιο λίγο άσχετο.
Από τότε που ο κ. Χασαπογιάννης τιμά το μπλογκ με τα κείμενα του βλέπω μια αλλαγή προς το καλύτερο της έκφρασης του γραπτού λόγου των περισσοτέρων (ή πάντως των μονίμων) συνομιλητών του μπλογκ. Αυτό και μόνο συνιστά μια σημαντική συμβολή στον πολιτισμό του site.
Three cheers για τον κ. Χασαπογιάννη λοιπόν. Hip, hip, hooray!!!