Η «Καθαρή Πολιτική»…. θέλει τόλμη και τεχνολογία, όχι άλλες διατάξεις!
Δεκ 8th, 2006 | Γιάννης Λάριος| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική |
Email This Post
|
Print This Post
|
Του Γιάννη Λάριου
Αέναες συζητήσεις και αντιδικίες για το «ασυμβίβαστο των βουλευτών». Ένα Σύνταγμα, θεωρητικώς το υπέρτατο και διαχρονικό κείμενο αρχών και αξιών κάθε χώρας, που ταλαιπωρείται με προσθήκες διαχειριστικού χαρακτήρα στο όνομα της διαφάνειας.
Ένα μεγάλο και δυσκίνητο κράτος, που για να πετύχει «Καθαρή Πολιτική» λειτουργεί με δικονομικές αντιλήψεις της δεκαετίας του ’50: πάνω σε μια βαβέλ νόμων, διαταγμάτων και ερμηνευτικών εγκυκλίων, χτίζει ακόμη περισσότερους νόμους, διατάγματα και δαιδάλους διατάξεων.
Κάθε προσπάθεια για νέες πρωτοβουλίες και νέα έργα σε οποιοδήποτε τομέα, στραγγαλίζεται σε μια βαριά διαχειριστική αλυσίδα διαδικασιών, στο όνομα της χρηστής διαχείρισης. Χιλιάδες σπαταλημένες εργατοώρες κυνηγώντας δικαιολογητικά, πιστοποιητικά και ανεμόμυλους της διαφθοράς.
Πετύχαμε τουλάχιστον με αυτό το συνονθύλευμα νόμων και τους ποταμούς πιστοποιητικών την πολυπόθητη «Καθαρή Πολιτική»; Πετύχαμε τη διαφάνεια που επιζητούμε; Είμαστε πλέον βέβαιοι για το ποιόν πολιτικών και δημοσίων φορέων;
Την απάντηση δίνουν οι διεθνείς οργανισμοί. Το 2006 η Ελλάδα βελτίωσε μεν τη θέση της στην ετήσια έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας, παρ’ όλα αυτά οι πρακτικές πολλών δεκαετιών συνεχίζουν να μας καθιστούν τη δεύτερη πιο διεφθαρμένη χώρα στην Ε.Ε μετά την Πολωνία! Το δε αίτημα των πολιτών για «Καθαρή Πολιτική» παραμένει το ίδιο δυνατό όσο ποτέ.
Παρ’ όλη τη χαμηλή μέχρι σήμερα επίδοση, λύση σε αυτό το σύγχρονο γόρδιο δεσμό υπάρχει! Αρκεί να εστιάσουμε σε δύο παραμέτρους.
Στην αναζήτηση της «Καθαρής Πολιτικής» είναι κατ’ αρχήν θεμελιώδες να αντιληφθούμε ότι η ανθρώπινη φύση είναι δυστυχώς σύμφυτη σε αρκετές περιπτώσεις με τη διαφθορά και μάλιστα από την «αρχή της ιστορίας»! Από την εποχή που «τριάκοντα αργύρια» άλλαξαν τη ροή της, από την εποχή που οι κερκόπορτες άνοιξαν και που Εφιάλτες πρόδιδαν μυστικά περάσματα μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν μια μικρή προσωπική αμοιβή, από τόσο παλιά υπάρχει το φαινόμενο που σήμερα κατηγορούμε. Αυτή η «ανθρώπινη διάσταση» της διαφθοράς είναι μια σημαντική παράμετρος που οφείλουμε να κατανοήσουμε αν επιθυμούμε να την αντιμετωπίσουμε.
Η δεύτερη παράμετρος που οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε, είναι ότι κάθε νέος νόμος και κάθε διάταξη χτίζει καινούργιες «σκοτεινές γωνιές» και παράθυρα διαφυγής. Κάθε ερμηνευτική εγκύκλιος αποτελεί ένα ακόμη κακοραμμένο μπάλωμα που αφήνει εκτεθειμένες νέες τρύπες, αποτελεί μια πρόχειρα φτιαγμένη κορδέλα σε ένα γαϊτανάκι νόμων που αν κανείς το ξετυλίξει θα φθάσει έως την αρχή της δημιουργίας του Ελληνικού κράτους!
Αν πιστέψουμε λοιπόν πως με καινούργιους νόμους θα περιορίσουμε τα πιο σκοτεινά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης δεν κάνουμε απλώς ένα λάθος…. κάνουμε διπλό λάθος! Και βεβαίως με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε στο αντίστροφο αποτέλεσμα.
Αν θέλουμε συνεπώς να επιδιώξουμε μια «Καθαρή Πολιτική» και διαφάνεια, οφείλουμε να επιδιώξουμε τρία ουσιαστικά αλλά εντελώς διαφορετικά από τα προηγούμενα πράγματα.
Πρώτον, να τολμήσουμε να απλοποιήσουμε δραματικά το θεσμικό πλαίσιο. Να καταργήσουμε πιστοποιητικά και δικαιολογητικά. Να ξαναφτιάξουμε εκ του μηδενός διαδικασίες. Να τις ανασχεδιάσουμε. Να τολμήσουμε να καταργήσουμε αρμοδιότητες φορέων, διευθυντών και τμηματαρχών αψηφώντας ένα ανύπαρκτο πολιτικό κόστος. Να σκεφτούμε ξανά τις υπηρεσίες που παρέχονται σε πολίτες και επιχειρήσεις, αντιμετωπίζοντας τα πράγματα από τη δική τους οπτική, όχι από την οπτική του γραφειοκράτη που αρέσκεται σε πρόσθετες αρμοδιότητες, σε νέες δομές, σε πρόσθετους οργανισμούς, με ακόμη περισσότερους πόρους από τη φορολογία. Ο πρώτος σύμμαχος για μια «Καθαρή Πολιτική» είναι να τολμήσουμε την απλούστευση. Καθαρό μπορεί να είναι μόνο ότι είναι εξαιρετικά απλό.
Δεύτερον και σημαντικότερο: αφού δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις πτυχές της ανθρώπινης φύσης, ας εξασφαλίσουμε τουλάχιστον ότι δεν θα απαιτείται ανθρώπινη παρέμβαση στις πιο κρίσιμες διαδικασίες.
Αντί να αναζητούμε πιστοποιητικά στις πολεοδομίες έναντι «γρηγορόσημου» και αδικαιολόγητων αμοιβών εδώ και εκεί, να δώσουμε τη δυνατότητα στον πολίτη να τα αποκτά με ηλεκτρονικό τρόπο από τον υπολογιστή του στο σπίτι του, χωρίς παρέμβαση οποιουδήποτε κακόβουλου.
Αντί κάθε συναλλαγή με την εφορία να προκαλεί φόβο για ενδεχόμενους εκβιασμούς, να εκμηδενίσουμε κάθε ανθρώπινη παρέμβαση μέσω της ηλεκτρονικής υποβολής δεδομένων, φορολογικών στοιχείων και πληρωμών, όπως ήδη έχει ξεκινήσει να υλοποιείται.
Αντί η έκδοση αδειών επιχειρήσεων να υπόκειται στο γραφειοκρατικό μαρτύριο 15 έως 45 υπογραφών και ενδεχόμενων «αιτημάτων διευκολύνσεων», να δώσουμε τη δυνατότητα να ολοκληρώνονται με ψηφιακό τρόπο οι διαδικασίες έναρξης επιχειρήσεων, χωρίς να χρειαστεί να παρέμβει κανείς.
Αντί να επιζητούμε τόνους από πιστοποιητικά για να επιτευχθεί η διαφάνεια στις προμήθειες του δημοσίου, να προχωρήσουμε ακόμη ταχύτερα στην υλοποίηση διαδικασιών ηλεκτρονικών προμηθειών –όπως ήδη ξεκίνησε στο πλαίσιο της Ψηφιακής Στρατηγικής 2006-2013– προκειμένου να εξαλείψουμε κάθε εστία διαφθοράς.
Αντί να απαιτούμε διαρκώς από πολίτες και επιχειρήσεις πιστοποιητικά «καθαρότητας», ας διασταυρώνουμε με ηλεκτρονικά μέσα τα στοιχεία των φορολογικών τους δηλώσεων για να εντοπίζουμε τους παραβάτες, όπως έγινε για πρώτη φορά μόλις το 2005, μετά από χρόνια!
Αντί να συγκεντρώνουμε χιλιάδες φύλλα χαρτιού με τα «πόθεν έσχες» βουλευτών και πολιτικών που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να ελεγχθούν, ας υποχρεωθούν να τα υποβάλλουν ηλεκτρονικά ώστε να είναι άμεσα συγκρίσιμα.
Και βεβαίως, αυτός ο κατάλογος με πολλές ακόμη τεχνολογικές λύσεις για την εξάλειψη της διαφθοράς είναι μακρύς!
Τα παραπάνω, συμπληρώνονται από μια ακόμη κρίσιμη τεχνολογική πτυχή. Η διαφάνεια απαιτεί καθαρή και άμεση επικοινωνία, και προπαντός δυνατότητα του πολίτη να έχει πρόσβαση σε κάθε πληροφορία που τον αφορά. Και βεβαίως το μέσο για την απρόσκοπτη πρόσβαση στην πληροφορία δεν μπορεί να είναι άλλο από το Διαδίκτυο.
Να μπορεί ο πολίτης να αναζητήσει τα «πόθεν έσχες» των βουλευτών του ηλεκτρονικά στο Internet, οποτεδήποτε το θελήσει και στο βαθμό που επιτρέπεται, αντί να αφεθεί στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων μιας και μόνο ημέρας.
Να μπορεί ο πολίτης να συνδιαλέγεται άμεσα με τον πολιτικό της αρεσκείας του, να μπορεί να διαβάζει τη γνώμη του, και να θέτει ερωτήματα όχι μόνο στα καφενεία και όποτε εκείνος εμφανιστεί, αλλά και με ηλεκτρονικά μέσα οποτεδήποτε θελήσει. Να αναγκάσει τον κάθε βουλευτή να αναπτύξει την προσωπική του θέση ως ίσος προς ίσο, αφήνοντας την κρυψώνα της κομματικής γραμμής! Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότερο σύγχρονοι πολιτικοί της χώρας μας, δημιουργούν τα προσωπικά τους ιστολόγια (blogs) στο Internet και συζητούν καθημερινά τις θέσεις τους ανοιχτά με επώνυμους ή και ανώνυμους πολίτες.
Να μπορεί ο πολίτης να ενημερώνεται τακτικά με ηλεκτρονικά μέσα από όσους τον κυβερνούν, σχετικά με τις αποφάσεις τους για τις επιμέρους πολιτικές που επιλέγουν. Αντί της παθητικής παρακολούθησης τηλεοπτικών πολιτικών σόου στα παράθυρα των εντυπώσεων και αντί της ξύλινης γλώσσας των δελτίων τύπου, να είναι σε θέση να προκαλεί σε πραγματικό χρόνο αυτούς που τον κυβερνούν. Αυτό δεν είναι το μέλλον! Είναι το παρόν, όπως συμβαίνει στο blog της καγκελαρίου της Γερμανίας Angela Merkel, όπου η ίδια κάθε 15 ημέρες αναλύει με ολιγόλεπτες ηλεκτρονικές εκπομπές στο Διαδίκτυο τις πιο πρόσφατες πολιτικές επιλογές της και δέχεται ερωτήσεις.
Αυτά τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά, αλλά χαρακτηριστικά ενός νέου προτύπου «Καθαρής Πολιτικής» και διαφάνειας.
Αντιπροσωπεύουν όμως καλύτερα από ο,τιδήποτε άλλο τις δυνατότητες που μπορεί να αποκτήσει μια Ψηφιακή Ελλάδα του σήμερα, από την Ελλάδα της πολυνομίας και της γραφειοκρατίας του χθες, που προσπαθεί να δέσει με «χάρτινες αλυσίδες» νόμων, πολίτες και πολιτικούς.
Είναι η αντιπαραβολή μεταξύ μιας σύγχρονης Ελλάδας που θέλει να επιτύχει την «Καθαρή Πολιτική» με πρακτικά τεχνολογικά μέσα, από μια Ελλάδα που από αδράνεια, σχεδόν αυτόματα, παράγει νόμους για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα διαφθοράς που επέφεραν οι προηγούμενοι νόμοι.
Σήμερα που το ζητούμενο πολιτών και πολιτικών όλων των πλευρών είναι η «Καθαρή Πολιτική», θα δούμε να ανοίγονται μπροστά μας δύο μονοπάτια: θα ακολουθήσουμε άραγε για άλλη μια φορά το σκοτεινό αλλά γνώριμο σοκάκι που προσθέτει αυτάρεσκα μερικές ακόμη σελίδες στο μεγάλο βιβλίο της γραφειοκρατίας, ή θα διαλέξουμε επιτέλους το δρόμο της τόλμης και της τεχνολογίας; Το δικό μας μέλλον θα το ορίσουν οι δικές μας επιλογές. Και τότε δεν θα υπάρχουν δικαιολογίες….
————————————————————————
Δημοσιεύθηκε στην Ελληνική έκδοση του Εconomist – Δεκέμβριος 2006 καθώς και στο προσωπικό blog του συγγραφέα.
Θα συμπληρώσω ότι εκτός από τόλμη και τεχνολογία χρειάζεται και απόφαση για ρήξη με τις συμμορίες που έχουν αγκαλιάσει και εκμεταλεύονται το σύστημα.
Η διατήρησή του και μάλλον η ενδυνάμωσή του θα έλεγα κατά τα τελευταία 20-25 χρόνια, οφείλεται περισσότερο στην πολιτική των συμμοριών που θεωρούν την παρούσα κατάσταση ως “κεκτημένο δικαίωμα” και λιγότερο στην έλλειψη ή μή σωστή επιλογή τεχνολογικών μέσων για την μετάβαση στην “καθαρή πολιτική”.
Κλείνοντας, σας καλώ να παρατηρήσετε ένα-ένα τα πρόσωπα της πρώτης γραμμής του “ανανεωμένου” ΠΑΣΟΚ……. Αλήθεια, ποιά τεχνολογία θα μπορούσε να τα βάλλει με το δημόσιο τομέα που δημιούργησαν τα τελευταία 20-25 χρόνια και ευθαρσώς ζητούν να “ανανεώσουν” πάλι?
Παιδιά, το θέμα είναι θέμα βούλησης και όχι μόνο τεχνολογιών. Η “Νέα Διακυβέρνηση” αφ’ ενός μεν πορεύεται “αγάλι-αγάλι”, αφ’ ετέρου, πολλά από τα στελέχη της είναι ΝΔ στην ετικέτα αλλά παλαιό ΠΑΣΟΚ στην ψυχή τα οποία περίμεναν απλά να επέλθει η αλλαγή φρουράς για να ανέβουν αυτοί στα πόστα, και όχι για να τα καταργήσουν.
Αυτή τη στιγμή, στην Ελληνική μπλογκόσφαιρα συντελείται μια κοσμογονία.
Όσο και εάν τα συντεταγμένα συμφέροντα (με τα οποία δεν θα είχα κανένα πρόβλημα αλλά θέλουν να υπάρξουν εις βάρος μου-μας και εκεί, όπως είναι φυσικό, τα χαλάμε) αντί να προτείνουν τίποτε στα ηλεκτρονικά μέσα, τα έχουν κάνει -παρέλαση πεινώντων, αναξιοπαθούντων, νοσούντων και άλλων ατυχούντων συμπολιτών μας (για τους οποίους φυσικά και ΔΕΝ νοιάζεται ο εκάστοτε μεγαλοδημοσιογράφος) για να δείξουν το “ανάλγητο” πρόσωπο της ζαλισμένης κυβέρνησης που αντέχει χάρη στην αποστροφή (για πόσο ακόμα) του κόσμου για τους προηγούμενους, υπάρχει μια άλλη Ελλάδα που δεν είναι η Ελλάδα του Κου Πρωτόπαπα, της Κας Παπαρήγα, του κου Πολύδωρα, η οποία απλά θέλει να ζήσει, να δημιουργήσει και η οποία δεν έχει ούτε “αντιδεξιά” αντανακλαστικά, ούτε “ασπάζεται τον εθνοκτόνον κομμουνισμόν” και η οποία πιστεύει ότι άλλες είναι οι ανάγκες της χώρας αλλά τεχνηέντως αποκρύπτονται από τους ευφράδεις, πλην δολίους φωνήν φέροντες (φερέφωνα που λέμε) εκπροσώπους των Media. Οι οποίοι φυσικά και τρέφονται από το σύστημα εφόσον όλοι υποτίθεται πως θέλουν αλλαγές αλλά όταν κάποιος τις προτείνει, αρχίζει εκείνος ο ατέρμων “διάλογος” που σκοπό έχει να κωλυσιεργήσει οτιδήποτε πάει να γίνει με ταυτόχρονες επιχειρήσεις των “ταγμάτων εφόδου” της αντίδρασης είτε με ήπιο τρόπο (κάθε μέρα πορείες μέχρι τελικής πτώσης από την παρενόχληση της κοινωνίας) είτε με πιο δυναμικά μέσα.
Γιατί στο κάτω κάτω, το πιο δημοκρατικό μέσο είναι οι νέες τεχνολογίες. Διαδραστικό, επιτρέπει τον αντίλογο και φυσικά, επικρατεί η δύναμη των ιδεών και όχι των άναρθρων κραυγών των “παραθυράτων”, όπου ο ατσαλάκωτος τηλεπαρουσιαστής αφού έχει επιτρέψει την εκτροπή της συζήτησης σε ανταλλαγή κραυγών, τη σταματάει με υπομειδίαμα ικανοποίησης λέγοντας “συγνώμη , μιλάτε και οι δύο μαζί και δεν ακούγεστε, διάλειμμα για διαφημίσεις… :LOL:
Η γραφειοκρατία και πολυνομία σκοτώνουν την πολιτική, αλλά και την υποκειμενική αίσθηση εξυπηρέτησης που έχει ο πολίτης απ’το κράτος.
Ωραία, πολύ ωραία, τα γράφει ο Γιάννης. Για ποιόν τα γράφει όμως;
Η ανάπτυξη φιλελεύθερων ιδεών και προτάσεων (και η μείωση της γραφειοκρατίας είναι φιλελεύθερη πρόταση) είναι σημαντική για το δημόσιο διάλογο και τη δημοκρατία, και είναι κρίσιμη προϋπόθεση για την υιοθέτησή τους :-). Από την άλλη, σε θέματα σαν το συγκεκριμένο, την πρωτοβουλία αναγκαστικά παίρνει ο εκτελεστικός εκπρόσωπός μας, η κυβέρνηση — διαβάζει e-rooster o κ. Παυλόπουλος και οι άλλοι υπουργοί;
Eν τέλει, το e-rooster (και μερικά άλλα αντίστοιχα φόρα)
υπάρχεi(ουν) ήδη μερικά χρόνια. Μήπως είναι echo chamber? Αν σιγά-σιγά επηρεάζει(ουν) τη δημόσια συζήτηση, μήπως είναι τόσο σιγά ώστε να ισοδυναμεί με καθόλου (δοθέντος ότι, όπως είπε ο Keynes, πολύ μακροπρόθεσμα όλοι θα πεθάνουμε);
Η σημερινή επίδραση στην δημόσια συζήτηση είναι πραγματικά μηδενική. Γι’αυτό και το κίνητρο συμμετοχής στο διαδίκτυο είναι περισσότερο η προσωπική έκφραση παρά η επίδραση στις εξελίξεις. Η ανάπτυξη όμως του ίντερνετ, όπως συνέβη και σε άλλες χώρες, δείχνει ότι πολύ πριν πεθάνουμε θα δούμε τα διαδικτυακά μέσα να παίζουν καταλυτικό ρόλο.
Εγώ θα έλεγα ότι οι νέες τεχνολογίες αποτελούν τον εφιάλτη της παρούσας πολιτικής κατάστασης. Τις χρησιμοποιούν οι νέοι πολίτες του 21ου αιώνα, είναι διαδραστικές, και φυσικά αφήνυν να ακούγονται ΟΛΕΣ μα ΟΛΕΣ οι αποψεις.
Είναι φυσικό κάποια στιγμή οι πολιτικοί και η καθεστηκυΐα πολιτική σκέψη να ενοχληθεί από τους “αναιδείς” του διαδικτύου οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ούτε από “κακιά δεξιά”, και γελούν με την ανελευθερία που επικτατούσε επί πολλές δεκαετίες “προς αποτροπήν του εθνοκτόνου κομμουνισμού”.
Αρκετά με τον άσχετο ξύλινο λόγο που αποτελεί μέρος του ευρύτερου νεοελληνικού matrix. Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω…
Αγαπητέ Βασίλη,
Ευτυχώς το e-rooster το διαβάζουν πολλοί….
Πολλοί περισσότεροι από όσους γράφουν/συμβάλλουν σε αυτό, και περισσότεροι από όσους σχολιάζουν. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε πολίτες, που εκ των πραγμάτων είναι ίσως περιορισμένος ο αριθμός.
Αναφέρομαι ιδιαίτερα στο δημοσιογραφικό κόσμο, αλλά τελευταία και στον πολιτικό κόσμο, ιδιαίτερα τους πιο “δραστήριους” και προχωρημένους πολιτικούς.
Το e-rooster θεωρώ ότι δεν μπορεί (προφανώς) να ανταγωνιστεί επί ίσοις όροις τα ανταγωνιστικά παραδοσιακά κανάλια. Είναι όμως πολύ ενδιαφέρον το γεγονός, ότι με τη συμβολή όλων εδώ, παίζει ένα ρόλο incubator (“κοιτίδας”?) όπου φιλελεύθερες (και μή) απόψεις και ιδέες συζητώνται, σχολιάζονται και κυρίως εξελίσσονται.
Αυτό το τελευταίο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς το e-rooster αποτελεί αυτή τη στιγμή μια ενδιαφέρουσα φιλελεύθερη (και όχι απλώς θεωρητική) έκφραση πάνω στα καθημερινά πρακτικά προβλήματα της χώρας.
Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά χρήσιμο για να “οπλίσει” τα μυαλά ανθρώπων και να δώσει τροφή για προβληματισμό αλλά και ουσιαστικές λύσεις. Και κυρίως όπως λέει και ο Γρηγόρης πιο πάνω, εδώ βρίσκεται πια η νέα αμφίδρομη πραγματικότητα της γνώμης, όχι στα παραδοσιακά “μονόδρομα” κανάλια των φωνασκιών και των σκυλοκαυγάδων.
Το θέμα έχει και μία άλλη οπτική γωνιά. Το κατά πόσο οι πολίτες, στην πλειοψηφία τους, είναι “έτοιμοι” από πλευράς πολιτικής κουλτούρας και σκέψης να δεχτούν μία καθαρότερη πολιτική, ή μήπως έχουν συνηθίσει την (μικρο)διαπλοκή και (μικρο)συναλλαγή η οποία τους εξυπηρετεί και ως εκ τούτου δεν επιθυμούν αλλαγές ενίσχυσης της διαφάνειας και “ξεβολέματος”. Και στη δημοκρατία δεν μπορείς να κάνεις οτιδήποτε θετικό αν δεν έχεις και την κοινή γνώμη μαζί σου. Και δυστυχώς αυτό απαιτεί πολύ χρόνο και “εκπαίδευση¨ γενεών.
Αγαπητέ Γιάννη, δυστυχώς η “πεφωτισμένη” μικρή πλειοψηφία (και το λέω με την καλή έννοια) δεν μπορεί με άλλο τρόπο παρά μόνο με δημοκρατικές διαδικασίες και με πολλή υπομονή να ελπίζει σε προοδευτική ευόδωση των οραματισμών της.
Θα ήθελα να παρεμβάλλα και εγώ την σύμφωνή μου γνώμη ότι η τεχνολογία μπορεί να αποτελέσει κινητήριο παραγοντα σε μια προσπάθεια επανασύστασης διαδικασιών και λειτουργιών. Κατα την γνώμη μου δεν τίθεται θέμα εάν αλλά πότε. Αυτό το πότε είναι συλλογική και ατομική ευθύνη του καθενός μας. Συμφωνώ ότι το τοπίο δεν φαίνεται πολύ λαμπρό και καθημερινά βλέπουμε και νιώθουμε να έχουμε όλο και λιγότερες ευκαιρίες και διεξόδους επικοινωνίας. Είναι η ανοιχτή φύση του μέσου όμως που μου δίνει την ελπίδα να λέω ότι είναι εφικτό να δημιουργηθεί μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα και αδυμονούν να δούν και να πράξουν ώστε να λειτουργήσουν κάποια πράγματα σωστά και αξιοκρατικά στην χώρα μας. Πολύ καιρός έχει περάσει από τότε που μπορούσαμε να μιλάμε με υπερηφάνεια για την κρατική και κοινωνική λειτουργεία στη χώρα μας. Πολλοί από εμάς, λόγω ηλικίας, δεν έχουμε μπορέσει ποτέ. Δεν έχουμε πάψει όμως αρκετοί να αισθανόμαστε και να σκεφτόμαστε ότι μια διαφορετική πραγματικότητα είναι εφικτή και στην χώρα μας. Μια πραγματικότητα που μας ωθεί σε μια αξιοκρατική λειτουργεία και μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Στην περίπτωση που κάποιοι/ες ενδιαφέρονται για κάτι περαιτέρω, στην παρακάτω ηλ.διεύθυνση παραθέτω μία πρόταση λειτουργείας μιας τέτοιας πλατφόρμας. Θα χαρώ να την διαβάσετε, αξιολογήσετε και γιατί όχι σχολιάσετε. Ίσως βοηθήσει στην εκκίνηση μιας συζήτησης.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Χρίστος
Web site: http://bit.ly/4tZAPf