Αριστερά της Αριστεράς δεν υπάρχει η Δεξιά, όπως πίστευε ο Χαρίλαος Φλωράκης. Υπάρχει η ακροδεξιά, που όλο και πιο συχνά συναντίεται με την ακροαριστερά. Οχι μόνο για να δίνουν μάχες με καδρόνια και πέτρες στο κέντρο της Αθήνας, αλλά με κοινές επιθέσεις σε όσους όσους προσπαθούν να υπερασπιστούν το δικαίωμα καθενός να λέει ότι του καπνίσει.
Οπότε είναι φυσικό η Χρυσή Αυγή [1] να συμφωνεί με τις παρεμβάσεις του “Αντιεξουσιαστικού Κινήματος”.
«… Να υπενθυμίσουμε πως ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος έχει καταφερθεί πολλές φορές εναντίον του Εθνικισμού… τέτοιος που είναι και λίγα αυγά έφαγε!»
Ή όπως έγραφε [2] ένας σύντροφός τους της άλλης πλευράς:
«O τύπος έχει γράψει τις άπειρες αθλιότητες και φιλοδωρείται μόνο με αυγά .. και μόνο δύο. Αυτή είναι η ηθική ανωτερώτητα του α/α χώρου.»
Δεν είναι απλώς μια εκπληκτική η σύμπτωση νεατερντάλιων απόψεων. Είναι μια έκφραση μιας βασικής διαχωριστικής γραμμής σήμερα στις δυτικές κοινωνίες. Υπάρχουν οι φίλοι της ελευθερίας και οι εχθροί της ανοιχτής κοινωνίας. Οι τελευταίοι μοιάζουν ότι αντιπαλεύει ο ένας τον άλλο, αλλά στην ουσία τακιμιάζουν. Όχι μόνο στις πρακτικές, αλά και στις απόψεις…
Πάσχος Μανδραβέλης