Δεξιά καθαρότητα ή κεντρώα πορεία προς την εξουσία;
Νοέ 27th, 2009 | Ανδρέας Ανδριανόπουλος| Κατηγορία: Ανδρέας Ανδριανόπουλος |
Email This Post
|
Print This Post
|
Η θολούρα που χαρακτηρίζει τους πολιτικούς προσανατολισμούς της ΝΔ δεν διαλύθηκε. Τι σημαίνει ακριβώς στην ΝΔ φιλελεύθερος και τι λαικός δεξιός; Ακούγονται απίστευτες ασυναρτησίες. Ντρέπομαι που εκστομίζονται τέτοιες κουβέντες από ανθρώπους που κατέχουν πολιτικούς ρόλους και επιδιώκουν να κυβερνήσουν την χώρα. Ακούω για «επιστροφή στις ιδεολογικές ρίζες» του δεξιού χώρου, όταν οι θέσεις των συγκεκριμένων διαφέρουν από τις απόψεις της κας Παπαρήγα λ.χ. μοναχά ουσιαστικά στα ζητήματα της βασιλείας, της δικτατορίας και του εμφύλιου. Κάποιοι θυμούνται το δάκρυ του εθνάρχη, τον οποίο όμως κάποτε περιφρονούσαν και αντιστρατεύονταν. Αλλοι πάλι περνιούνται για φιλελεύθεροι αλλά δέχθηκαν την επιβολή φόρων, την δημιουργία νεων κρατικών φορέων, χρύσωσαν εργαζόμενους σε χρεοκοπημένες κρατικές εταιρίες και υποστηρίζουν το αίσχος των stagaires. Απόλυτη πολιτική ασάφεια δηλ. και δεν μιλάω βέβαια για τα σχετικά με τον κοινωνικό φιλελευθερισμό. Που είναι φανερό πως κανένας δεν έχει καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Ούτε και τις ριζικές ανατροπές για την κοινωνία που πρεσβεύει.
Με το Πασόκ να στρέφεται, λόγω οικονομικών εξελίξεων και μέτρων αντιδημοτικών, από ανάγκη προς τα δεξιά και με την ΝΔ, αν εκλεγεί ο κ. Σαμαράς, να επιχειρεί να απορροφήσει τον κ. Καρατζαφέρη, είναι προφανές πως υπάρχει χώρος για ένα σοβαρό φιλελεύθερο κόμμα που λείπει από την Ελλάδα. Και που θα μπεί σφήνα ανάμεσά τους. Και που με τον νέο εκλογικό νόμο θα είναι απαραίτητο για τον σχηματισμό κυβερνήσεων στο μέλλον. Συμμαχώντας είτε με την μία είτε με την άλλη πλευρά. Από μόνη της η ΝΔ, μετά από μια τέτοια παλαιοδεξιά στροφή, δεν θα μπορέσει ποτέ ίσως να επαναδιεκδικήσει την εξουσία . Αυτό θα σημάνει ουσιαστική κι οριστική ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Για πρώτη πραγματικά φορά θα έχουμε κάνει ένα ουσιαστικό βήμα μακριά από τα σχήματα της μεταπολίτευσης.
Αν, αντίθετα, αρχηγός εκλεγεί η κα Μπακογιάννη τότε η ΝΔ θα περιχαρακώσει τον κεντροδεξιό χώρο και το Πασόκ θα δυσκολευθεί, μετά τις απώλειες προς τα αριστερά, νε έχει κέρδη προς τα δεξιά του. Με άλλα λόγια, συμφέρει ουσιαστικά το Πασόκ μιά ΝΔ δεξιότερη. Διότι κινούμενο κι αυτό προς τα δεξιά θα αναπληρώνει τις όποιες απώλειες θα έχει προς τα αριστερά. Αν η ΝΔ όμως κρατηθεί στο κέντρο, τότε η οικονομική συγκυρία την βοηθά να διεκδικήσει γρήγορα την εξουσία.Το πολιτικό της στίγμα βέβαια θα εξακολουθήσει να είναι θολό. Κάτι όμως που μπορεί ενδεχόμενα να αντιμετωπισθεί με αναγνώριση των πολιτικών τάσεων. Θα έχει όμως την δυνατότητα να οδηγηθεί περίπου αυτοδύναμα στην εξουσία.
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
Πρόκειται ἀκριβῶς γιὰ τὴν ἀνάλυση τῶν Ἐργατικῶν ὅταν ἀνέλαβε τὴν ἀρχηγία τοῦ Συντηρητικοῦ κόμματος ἡ Μάργκαρετ Θάτσερ. Ἔτριβαν τὰ χέρια τους, ἀφοῦ εἶχαν ἐκλέξει γιὰ ἀντίπαλό τους τὸν μετριοπαθῆ Κάλλαχαν. Βέβαια, ὁ Σαμαρᾶς δὲν εἶναι Θάτσερ, ἀλλὰ οὔτε ἡ Ντόρα εἶναι. Ἀπὸ τὴν άλλη πλευρά, ἡ ἐπί θύραις χρεωκοπία καὶ οἱ ὑποκλίσεις πρὸς τὰ συνδικᾶτα τῶν ἐκμεταλλευτῶν (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) πού μᾶς ἔφεραν στὴν χρεωκοπία, ἴσως μᾶς ἑτοιμάζουν χειμώνα δυσαρεσκείας (winter of discontent). Κι ἔχουμε καὶ ἐκλογὴ προέδρου τῆς δημοκρατίας τὸν Φεβρουάριο …
Καὶ κάτι ἀκόμα : Πῶς παραπονεῖται κανεὶς γιὰ «θολούρα» καί, ταυτοχρόνως, προτείνει «κεντρώα πορεία». Γίνεται «κέντρο» χωρίς «θολούρα» ;
Οι φιλελεύθεροι της ΝΔ είναι το μικρό εκείνο τμήμα του παλιού Κέντρου που δεν απορροφήθηκε από το ΠΑΣΟΚ αλλά ακολούθησε τον Κ.Καραμανλή κυρίως λόγω φιλοευρωπαϊκού προσανατολισμού.
Στην πλειοψηφία, κι αν εξαιρέσεις περιπτώσεις όπως ο αρθρογράφος, δεν είναι τόσο “φιλελεύθεροι” με την κλασσική οικονομική έννοια όσο με την έννοια που ήταν το ομώνυμο κόμμα του Ελ.Βενιζέλου, απ’όπου άλλωστε είναι η μακρινή τους πολιτική καταγωγή. Πρακτικά δλδ δεν έχουν μεγάλες διαφορές από τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, εξ ου και οι αναζητήσεις μερικών περί “φιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας”.
Έτσι, ενώ η ένταξή τους στη ΝΔ είχε νόημα τις δεκαετίες που το ΠΑΣΟΚ είχε σαφή αντιδυτικό και κρατικιστικό χαρακτήρα, αυτό γίνεται όλο και λιγότερο ξεκάθαρο από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ υπέστη μετάλλαξη μετατρεπόμενο κι αυτό σε φιλοευρωπαϊκό και σχετικά πιο φιλελεύθερο κόμμα (βλ. και τους περιβόητους “κεντροδεξιούς” φηφοφόρους που ψήφιζαν Σημίτη και τώρα ενδεχομένως ΓΑΠ).
@ Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας Re: Σχόλιο #2
Εδώ, πιστεύω, αδικείτε τον κ. Ανδριανόπουλο, ο οποίος καταμαρτυρεί, ορθά και δίκαια, στους υποψήφιους ότι, προκειμένου να αποσπάσουν ευαρέσκεια της ευρύτερης δυνατής μάζας Νεοδημοκρατών, ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ αμφότεροι, ΕΠΙ του ΠΑΡΟΝΤΟΣ, να καθορίσουν συγκεκριμένο ιδεολογικό στίγμα, επιλέγοντας έτσι ένα, so to speak, ιδεολογικό flou artistique.
Στην συνέχεια, όμως, ο κ. Ανδριανόπουλος προβλέπει/εικάζει (εύλογα κατά την γνώμη μου) ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟ μετεκλογικών εξελίξεων (torrential cascade of events, chain reaction) που θα οδηγήσει αναπόφευκτα, δηλαδή εκόντων-ακόντων των δύο δελφίνων, σε de facto, αναγκαστική ιδεολογική τους διαφοροποίηση και προσδιορισμό. Τούτο, κατά τον κ. Ανδριανόπουλο, θα συμβεί (μόνο) εάν εκλεγεί ο κ. Σαμαράς στην ΝΔ, ενώ κατ’ εμέ, σε εκάτερη των εκβάσεων – αν και θα συμφωνούσα πως το πολιτικο-ιδεολογικό τοπίο θα είναι πιό ξεκάθαρο εάν προηγηθεί ενδοκομματική νίκη του κ. Σαμαρά.
La piέce de rέsistance
Διερωτάσθε (ρητορικά και σαρκαστικά), κ. Γεωργάνα, εάν “κέντρο” μπορεί να υπάρξει χωρίς “θολούρα”. Η απάντηση είναι ασφαλώς και ανενδοίαστα, “ΝΑΙ”.
Ατυχώς, η ερμηνεία που εμείς οι Ελληνες δίνουμε συνήθως για/εις το πολιτικό κέντρο είναι ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ, δηλαδή απορρέει/παραπέμπει/συνδέεται με την ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ, ένα κατασκεύασμα (artifact, fabrication), αενάως διαφοροποιούμενο, ετερόκλιτο συνασπισμό κομμάτων, κομματιδίων ή λεσχών (1956-1964), τις συνέπειες του οποίου βιώσαμε τον Ιούλιο 1965, που κάλυπτε ένα τεράστιο ιδεολογικό φάσμα, από την βασιλόφρονα, οιονεί φασιστική ακροδεξιά του Πέτρου Γαρουφαλλιά μέχρις (άπαξ, 1956) και την ΕΔΑ του Ηλία Ηλιού, έχοντας invariably στη μέση το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Σοφοκλή Βενιζέλου, φελλού υιού σπουδαίου ανδρός.
Tούτου δοθέντος, αρμόζει επίσης να λεχθεί ότι ως centrists, moderates και ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ όχι μόνον αυτοχαρακτηρίζονταν, αλλά ΖΟΥΣΑΝ και ΕΠΡΑΤΤΑΝ άτομα ΗΘΙΚΟΥ ΣΘΕΝΟΥΣ και βαθειάς μόρφωσης όπως οι Ιωάννης Ζιγδης, Γεώργιος Μαύρος, Γιάγκος Πεσματζόγλου, Αθανάσιος Κανελλόπουλος που ανέπτυσσαν (παρατατικός) συμπτώματα συνδρόμου Giles de La Tourette όταν τα εις χρυσόν αποθέματα μειώνονταν έστω και κατά μιά sovereign Αγγλίας ή οσάκις προέκυπτε (παρατατικός) έλλειμμα έστω και 100 δολλαρίων στις τρέχουσες συναλλαγές.
Ως centrists, moderates και ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ αυτοχαρακηρίζονταν, αλλά επίσης ζούσαν και έπρατταν, οι Χαρίλαος Τρικούπης, Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Ανδρέας Συγγρός, Εμμανουήλ Μπενάκης, Αλέξανδρος Παπαναστασίου, Γεώργιος Καφαντάρης, Στέφανος και Πηνελόπη Δέλτα και…και…. και.
Αu contraire, κύριε Γεωργάνα, tout au contraire, οι Ελληνες πράγματι φιλελεύθεροι ΟΥΔΕΠΟΤΕ είχαν δεσμούς/σχέση, πνευματική, κοινωνική, ιδεολογική ή οιασδήποτε άλλης μορφής, με την Ελληνική Δεξιά – in actual fact, ήσαν πάντα κόκκινο πανί οι μεν για τους δε και, αν όχι κόκκινο πανί, ξένο σώμα, μετά βεβαιότητας.
Ολοι δε αυτοί, οι σήμερα αυτοαποκαλούμενοι φιλελεύθεροι, επίδοξοι πολιτικοί της γειτονιάς, ΑΥΤΟΑΝΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ιδεολογικώς με μόνο το γεγονός ότι αναζητούν εκλογική πελατεία ή έστω υγιείς οπαδούς/φίλους στον Δεξιό χώρο της Ελλάδος – αυτό τα λέει όλα.
Η ήττα των εκλογών είναι η μοναδική ευκαιρία που έχουμε να ανασυγκροτήσουμε τον χώρο της Κεντροδεξιάς. Προσωπικά δεν πιστεύω πως κάποιος από τους δύο είναι ικανός να πετύχει αυτήν την ανασυγκρότηση. Ο χώρος απαιτεί νέα πρόσωπα, νέες ιδέες. Πώς είναι δυνατόν άτομα που βρίσκονται στην πολιτική για 20 χρόνια να εκπροσωπούν κάτι καινούριο; Πώς θα βγούμε στην κοινωνία και θα ζητήσουμε π.χ άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, όταν έχουμε μετατρέψει το κόμμα δημόσιο τομέα; Είναι δυνατόν από τα εκατομμύρια που ψήφισαν τη ΝΔ να μην μπορούν να βρεθούν ΕΝΤΕΛΩΣ νέα και ΑΦΘΑΡΤΑ πρόσωπα, άτομα που ΔΕΝ θα έχουν την πολιτική ως επάγγελμα; 5 χρόνια κυβέρνηση και ζούσαμε με τον τρόμο του πολιτικού κόστους; Είναι δυνατόν μια παράταξη να σέρνεται από Βουλγαράκηδες και Παυλίδηδες; Είναι σημαντικές οι πολιτικές συζητήσεις, αλλά με ποιούς θα κάνουμε τέτοιες συζητήσεις; Με την κ, Μπακογιάννη, εκφραστή μιας Δεξιάς του lifestyle και των σχέσεων με τους μεγαλοεκδότες (αυτούς που κράζαμε επί εποχής Σημίτη) ή με τον κ. Σαμαρά, εκφραστή μιας Δεξιάς που κάναμε “αμάν” να διώξουμε; Ας μην μας φοβίζει η διάσπαση, ίσως και να είναι και καλύτερη σε περίπτωση που η εναλλακτική αυτής είναι η επιβίωση ενός αρρωστημένου κόμματος. Και δεν κατάλαβα τελικά, μαχόμαστε για το καλό της χώρας ή για το καλό ενός κόμματος; Αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σκεφτόταν με τον ίδιο τρόπο, τότε μπορεί το 1974 να είχαμε ακόμα την ΕΡΕ…
Καλοὶ ὅλοι αὐτοὶ τοῦ «κέντρου» ποὺ κατονομάζετε, ἀλλὰ οἱ σχετικῶς πρόσφατοι ἔχουν ὅλοι ἕνα κακὸ : Δὲν ἡγήθηκαν μαζικοῦ κόμματος. Συνεπῶς εἶναι έκτός πλαισίου τῆς συγκεκριμένης συζητήσεως. Διαβάστε καὶ κάτι παραπάνω γιὰ τὸν Θανασάκια Κανελλόπουλο, ἰδίως τὶ ἔκανε ἐπί κατοχῆς.
Γιὰ τοὺς παλαιοτέρους, οἱ Βενιζέλος καὶ Τρικούπης μόνον δικαιολογεῖται νὰ συζητηθοῦν μὲ τὸ ἴδιο κριτήριο τῆς ἡγεσίας μαζικοῦ κόμματος. Μὲ σεβασμὸ θὰ σᾶς παρατηρήσω ὅτι τὸ ἔργο τῶν Γεωργίου καὶ Ἀνδρέα Παπανδρέου στὴν κατεξαπάτηση καὶ τὸν εὐνουχισμὸ τοῦ κομμουνισμοῦ στὴν Ἑλλάδα ὑπῆρξε άπείρως δυσχερέστερο. Βάσει ἱστορικῶν παρατηρήσεων, λοιπόν, ἡ ἱκανότης τοῦ ψεύδεσθαι εἶναι τὸ πλέον παραγωγικὸ προσὸν ἑνὸς ἡγέτου μαζικοῦ κόμματος, ἱδίως δὲ κόμματος τοῦ «κέντρου».
Σε κάθε περίπτωση, ευσεβώς υποβάλλω κύριε Γεωργάνα, εάν αρχίσουμε να μηδενίζουμε ΔΕΝ θα βρούμε άκρη – ενδεχομένως δε να βγάλουμε και το συμπέρασμα, “καλός είναι και ο Γιωργάκης για πρωθυπουργός”.
Η ιδέα περί Κέντρου και Φιλελευθέρων είναι άριστη, απλά, ως έχουμε, επανειλημμένα και ad nauseam συζητήσει, η Ελλαδα ΔΕΝ διαθέτει προς το παρόν, ΕΥΠΟΡΑ, ΜΟΡΦΩΜΕΝΑ και με ΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ στρώματα, σε ποσοστό τουλάχιστον που να μπορεί να έχει μαζική απήχηση.
Θυμάμαι όταν, ως πρωτοετής της Ιατρικής Αθηνών, μπήκα στο αμφιθέατρο να παρακολουθήσω την πρώτη παράδοση (Φυσική ήταν), και ας αφήσω στο περιθώριο τη μπόχα και την ρακένδυτη εμφάνιση. ΒΙΩΣΑ το αίσθημα ότι βρισκόμουν σε άλλη ΧΩΡΑ, το shock της ζωής μου.
Κάμποσες δεκαετίες αργότερα, μόλις πατήσω το ποδάρι μου στο Βενιζέλος, βιώνω το ίδιο μα το ίδιο και απαράλλαχτο αίσθημα!!!!
@ Γεώργιος Μπασαγιάννης
Κύριε Μπασαγιάννη, έχετε μήπως σχέση με τον αείμνηστο δικηγόρο, Δήμαρχο της Ιεράς Πόλεως, Βουλευτή και Ανριπρόεδρο της Βουλής, Χρήστο Μπσαγιάννη;
Νομίζω, τελικά, ότι η συντριβή της Νέας Δημοκρατίας, σε ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ με την σημαδιακή, σημαίνουσα και, σε όρους πολιτικής επιστήμης, ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ a l’ envers, “απόσπαση” από πλευράς ΠΑΣΟΚ ΜΟΛΙΣ 3,009 εκατομ. ψήφων, δηλαδή 30% επί των εγγεγραμμένων Ελλήνων – όσες ΑΚΡΙΒΩΣ και το 2004,
KAI
αφού, από τις 1.100.000 ψήφους που έχασε η Νέα Δημοκρατία, ΟΥΔΕΜΙΑ “μετακόμισε” στο ΠΑΣΟΚ αλλ’ απεναντίας ΤΡΟΦΟΔΟΤΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟΧΗ συν ΛΕΥΚΑ , που “απέσπασαν” το 34% προτίμησης των εκλογέων
,ΔΗΛΟΙ ΑΝΑΦΑΝΔΟΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ από τον ΛΑΟ αμφοτέρων των Κομμάτων εξουσίας.
Βεβαίως, βάσει των διεθνών ειωθότων, η ΑΠΟΧΗ ΔΕΝ συνιστά ΘΕΜΙΤΟ τρόπον εκλογικής/πολιτικής έκφρασης. Συμφωνώ και επαυξάνω επ’ αυτού, ΑΛΛΑ για/σε μιά χώρα παράφορα πολιτευόμενων πολιτών – από την κούνια τους, ΚΑΙ για/σε μιά χώρα όπου ΗΔΗ από το 1946, η ΑΠΟΧΗ λογίζεται ως μορφή ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ (public disobedience) και ετιμωρείτο επί δεκαετίες !!!, η σημασία της αποχής (και της ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ της σε “πρώτο κόμμα”) δεν ειναι δευτερεύουσα – to say the least.
Σε κάθε περίπτωση, έχουμε μιά υγιέστατη εξέλιξη ΚΑΙ αυτό ενισχύεται ΚΑΙ από τα τεκταινόμενα σε αμφότερα τα κόμματα εξουσίας:
1. Μπακογιάννη και Σαμαράς ΔΕΝ είναι δυνατόν να συνυπάρξουν – not in a million years. Επειδή δε αμφότεροι έχουν ισχυρά ερείσματα (strongholds) , δεν θα συμβεί ό,τι έγινε το 1993 με την απόσπαση/αναχώρηση/ανεξαρτητοποίηση Σαμαρά και την δημιουργία ενός νέου κόμματος που με το χρόνο θα, ή ενδέχεται να, περιέλθει σε αφάνεια (oblivion).
1α. By the way, συνιστά προσωπική εικασία (πλην educated opinion) ότι το 1,1 εκατομ. που έφυγε από την ΝΔ, δεν είναι παραδοσιακό κομμάτι της Δεξιάς, του τύπου “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια και ολίγον Glucksburg σιγά μη μας ακούσουν“, διότι αυτοί ΟΥΔΕΠΟΤΕ απέχουν απο εκλογικές αναμετρήσεις. Το ότι έφυγαν και δεν ψήφισαν (υπο)δηλοί ότι είναι κοινωνικά προοδευτικοί, και μάλλον φιλελεύθερου προσανατολισμού, τουλάχιστον vis-a-vis στο βαθύ κράτος, που, για μύριους όμως λόγους, ΔΕΝ εμπιστεύονται την οικογένεια Μητσοτάκη ως αποτελεσματικό πολιτικό εκφραστή τους.
2. Aπό την στιγμή που θα διασπασθεί το ΑΝΤΙΠΑΛΟΝ ΔΕΟΣ, τα ίδια θα συμβούν και στο ΕΤΕΡΟΝ ΣΚΕΛΟΣ στον δυ(αδ)ισμό της εξουσίας. Συγκεκριμένα, στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν ΤΡΕΙΣ ΟΜΑΔΕΣ. Αριθμητικά υπερέχουσα by far και οργανωτικά απέχουσα παρασάγγας από τις άλλες, είναι το παλαιο-κομματικό, προεδρικό στοιχείο, ο ΚΟΡΜΟΣ του ΠΑΣΟΚ, το επιλεγόμενο ΒΑΘΥ ΠΑΣΟΚ, καθαρό προϊόν της ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ τάξης και των ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΩΝ στρωμάτων των ημιαστικών και (λιγότερο) αστικών κέντρων. Δεν φέρουν μόρφωση, μηδέ αστική συνείδηση, ΜΗΤΕ ιδεολογία. Είναι σαφής ο στόχος τους και θαυμαστός ο ρεαλισμός τους – πχ παρότι μισούσαν θανάσιμα τον Σημίτη, τον επέλεξαν ενθουσιωδώς στην Προεδρία του Κόμματος, λόγω βεβαιότητας ότι θα κέρδιζε τις εκλογές. Οι τακτικές και πρακτικές τους, vis-a-vis στο ΚΡΑΤΟΣ, είναι τα αίτια πίσω από την επιφύλαξη (στην καλύτερη περίπτωση) και την απροσχημάτιστη περιφρόνηση ή την ανυποληψία στα μάτια του Λαού (στην χειρότερη) στην οποία έχει περιέλθει το ΠΑΣΟΚ. Η κατηγορία αυτή εκφράζεται από το 50-75% των μελών του Εθνικού Συμβουλίου. Θεσμικοί, εξωθεσμικοί και κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποί της, ορατοί και μη ορατοί, είναι κυρίως οι:
Γεννηματά, Κατσέλη, Κουκουλόπουλος, Κουτρουμάνης, Λαλιώτης, Παπασπύρος, Παπουτσής, Πολυζωγόπουλος, Σκανδαλίδης,Τσοχατζόπουλος κλπ Σε αριθμούς ψηφοφόρων (που ουδέποτε απέχουν των εκλογών), η ομάδα αυτή εκπροσωπεί περίπου 1,5 εκατομ. Ηγετικός εκφραστής αυτής της ομάδας ήταν μέχρι προ ημερών, ο υιός του Πατερούλη και η επιλογή του ως εκφραστή τους οφειλόταν σε δυό λόγους: πρώτον, τους υπήσχετο την, ad infinitum και άνευ όρων, εξακολούθηση της λαφυραγώγησης του κράτους (όπως πριν) και, δεύτερον, φέρει ΟΝΟΜΑ και ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΜΟΤΗΤΑ, που σε χώρες όπου απουσιάζουν κόμματα αρχών, με αναλφάβητους λαούς κλπ, λειτουργεί ως ΜΑΓΝΗΤΗΣ.
Από το δεύτερο 24ωρο εκ της εκλογής, assuming that he knew what he was doing, ο κ. Παπανδρέου προέβη σε λεπτές (subtle), αλλά ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ στα μάτια των επαϊόντων, αλλαγές. Για παράδειγμα, ο κατά την εθιμοτυπίαν προηγούμενος του Υπουργού Οικονομικών ΄Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, απώλεσε αρμοδιότητες και έγινε δεύτερος τη τάξει στους οικονομικούς υπουργούς – δλδ η κ. Κατσέλη είπετο και έπεται έκτοτε του κ. Παπακωνσταντίνου και ο ρόλος της πλέον είναι ΜΗ ρόλος, πέραν του της υπουργού Ναυτιλίας. Οn paper, η κ. Κατσέλη είναι Υπουργός Οικονομίας, αλλά in facto, o ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι Ο Υπουργός.
Αυτά, βεβαίως, είναι καλά βήματα για την Πατρίδα, αφού η ως άνω κυρία δεν είναι μόνο επιστημονικά ΑΠΟΛΥΤΩΣ ανίκανη, αλλά (το και σημαντικότερο) ηθικά ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΗ και δουλικός υπηρέτης των συμφερόντων των συντεχνιών . Το θέμα, όμως, είναι ότι οι συντεχνίες αντελήφθησαν το παιχνίδι που τους παίζεται.
ΗΔΗ, θα προσέξατε, είμαι βέβαιος, κάτι που έλαβε ΕΛΑΧΙΣΤΗ δημοσιότητα, αλλά ισοδυναμεί με χωρίς προηγούμενο ανταρσία. Συγκεκριμένα, επί 376 εκλεκτόρων, ο εκλεκτός του κ. Παπανδρέου για το αξίωμα του Γραμματέα, έλαβε ΜΟΛΙΣ το 48% περίπου!!!!!!!!!!!!
Εχουμε, λοιπόν, από πλευράς κομματικής δυναμικής μιά κατάσταση ανάλογη με την σεξουαλική συμπεριφορά των γερόντων – το πνεύμα μεν βούλεται, η σαρξ δε ΟΥ. Το ΒΑΘΥ ΠΑΣΟΚ, εν προκειμένω, είναι η ΣΑΡΞ (εκ της σαρκός) του κ. Παπανδρέου και της Παπανδρέου Pere et Fils (πατήρ και υιοί) Limited, Inc.
Eάν ο κ. Παπανδρέου ανακρούσει πρύμναν, προκειμένου να εξυπηρετηθούν έστω και στοιχειωδώς οι συγκυρίες και οι Ευρωπαϊκές επιταγές, το ΒΑΘΥ ΠΑΣΟΚ δεν θα ακολουθήσει και, φυσικά, δεν θα μείνει αδρανες. Εξ ίσου, εάν ο κ. Παπανδρέου υποκύψει στις επιθυμίες τους, οι μέρες του θάναι μετρημένες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Το ίδιο ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ που ισχύει μεταξύ Μπακογιάννη και Σαμαρά, υπάρχει (αν και με διαφορετικά αίτια και παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς) και μεταξύ του Βαθέος ΠΑΣΟΚ και του “ΜΕΤΑΛΛΑΧΘΕΝΤΟΣ” Παπανδρέου. Η διάσπαση σε αμφότερα τα κόμματα είναι σχεδόν βεβαία ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ!!!!!!!!!!!!!! Θα είναι ΣΩΤΗΡΙΑ,
@ C A Hassapoyannes
Κύριε Χασαπογιάννη, παρακολουθώ τις απόψεις σας με αρκετό ενδιαφέρον και ομολογώ ο,τι συμφωνώ “επι της αρχής” με αρκετές απο αυτές . Εντούτοις, παρατηρώ οτι καταφέρεστε εναντίων ακαδημαικών/πολιτικών εκφράζοντας την απαξίωση σας είτε ως προς την ακαδημαική τους πορεία είτεως προς τα ακαδημαικά επιτεύγματα τους. Καταφερθήκατε εναντίων του Ανδρέα Παπανδρέου χαρακτηρίζοντας τον ως μη άξιο ακαδημαικό (έστω κι εαν ήταν κοσμίτωρ της Σχολής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της California, Berkeley) και την κυρία Κατσέλη τώρα ως ” επιστημονικά ΑΠΟΛΥΤΩΣ ανίκανη¨.
Το ερώτημα λοιπόν το οποιο προκύπτει, είναι εαν έχετε στοιχεία/αποδείξεις/FACTS που να αμφισβητούν την ακαδημαική (και οχι ΠΟΛΙΤΙΚΗ!!!) επάρκεια των παραπάνω. Παρ’ ολα αυτά, δεν σας κρύβω πως και εγώ προσωπικά έχω τεράστιες αμφιβολίες σχετικά με τις πολιτικές προθέσεις και επιλογές αρκετών ατόμων. Αλλά τουλάχιστον προσπαθώ να είμαι αρκετά επιφυλακτικός ως προς την διατύπωση ενώς normative statement σχετικά με την ακαδημαική η επαγγελματική τους πορειά.
Επι της ευκαιρίας σας επισυνάπτω πρόσφατες δηλώσεις της ” επιστημονικά ΑΠΟΛΥΤΩΣ ανίκανης¨ Κυρίας Κατσέλη στον ΟΟΣΑ : http://www.oecd.org/document/49/0,3343,en_2649_33731_43842481_1_1_1_1,00.html
Η νίκη του Σαμαρά δείχνει το πόσο χαμηλή επιρροή τελικά έχουν στον κόσμο ορισμένα παπαγαλάκια των media.
Συχνά οι από πάνω που ελέγχουν τα πράγματα (και τα media), υποτιμούν τον κόσμο και δίνουν μεγαλύτερη αξία στους μισθούς τους από αυτή που στην πραγματικότητα έχουν. Ε λοιπόν ο κόσμος δεν είναι τόσο εύκολα κατευθυνόμενος όσο νομίζουν και καταλαβαίνει την κοροϊδία.
Το λες το ξαναλες βρε νικο τ, ποιά ακριβώς είναι τα Μινιτα που στήριξαν τους Μητσοτάκιδες;
Προ μεταπολίτευσης, οι κεντρώοι ήταν κι αυτοί σε μεγάλο βαθμό fiscal αλλά και social conservatices, σε μια εποχή που το πολιτικό κέντρο βάρους ήταν αρκετά δεξιότερα του σημερινού (δλδ περίπου στο φυσιολογικό). Υπήρχε πάντως γύρω στο 1/3 της δυνάμεως του που έγερνε προς τα αριστερά, εκφραζόμενο κυρίως από τον υιό Ανδρέα.
Μετά το ’74, και με τη νομιμοποίηση και αγιοποίηση της ελληνικής αριστεράς, αυτό το 1/3 πήρε τα ηνία φτιάχνοντας το ΠΑΣΟΚ όπου απορροφήθηκε και η μεγαλύτερη μερίδα του παλιού Κέντρου, ενώ η μικρότερη εντάχθηκε στη ΝΔ του Καραμανλή. Όσο παράταιρη ήταν για τους δε η σύμπραξη με τη Δεξιά, άλλο τόσο -και περισσότερο- ήταν εκείνη των μεν με τους σταλινικούς, μαοϊκούς κλπ. του ΠΑΣΟΚ και τα συναγελάσματα με το Μάρκο Βαφειάδη και τον καπετάν Γιώτη.
Το ΠΑΣΟΚ δεν λεηλάτησε την αριστερά -όπως λέγεται-, αυτό που λεηλάτησε κυρίως ήταν το Κέντρο. Και οι κεντρώοι αυτοί μπορεί τελικά να πηραν το αίμα τους πίσω με το Σημίτη, ωστόσο είναι συνυπεύθυνοι -του Σημίτη συμπεριλαμβανομένου- για τις ανδρεϊκές γραφικότητες του ’80 που ακόμα ταλαιπωρούν τη χώρα.
@ nik above
Well said!
Αγαπητέ Νίκο,
Ολα τα έντυπα (η ηλεκτρονικά) του Μπομπολα (Εθνος, Εθνος Κυρ., Ημερησία, Πρώτο Θέμα, Τρωκτικό κλπ) στήριζαν προκλητικά Σαμαρά. Το ίδιο και οι περισσότεροι αρθογράφοι της Καθημερινής, Ελευθεροτυπίας, Αξίας, Απογευματινής, Ελεύθερου, Το ίδο τα περισσότερα (άγνωστης χρηματοδότησης) μπλόγκ και έμμεσα η Real News και Real fm. Αμεσα βέβαια Η ΧΩΡΑ. Επίσης τα χρήματα του Βγενόπουλου και του – παλιός φίλος αυτός από το ’93 – Κόκκαλη. Μοναδικός ουδέτερος ο Βαρδινογιάννης και ελαφρά υπέρ Ντόρας το Συγκρότημα. Μόνο ο Ρίζος την στήριζε ανοιχτά και ο Πασαλάρης στην Real News. Που είδες λοιπόν τα ΜΜΕ στο πλευρό της;
Μα έτσι είπε ο Σαμαράς βρε λιμπεραλ, ψέμματα είπε;
Το συγκρότημα Λαμπράκη και τα ίδια τα στελέχη του στήριξαν λυσσαλέα την Ντόρα. Το συγκρότημα είναι ο πιο ισχυρός παίκτης media στη χώρα (Mega, Βήμα, Νέα, in.gr κ.τ.λ.). Μέχρι το e-rooster τη Ντόρα στήριζε.
Το να μιλάμε για ΠΑΣΟΚόστροφα και αριστερόστροφα μέσα (ΕΘΝΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Ποντίκι και ΘΕΜΑ), δεν έχει νόημα διότι μιλάμε για ΝΔ.
Το θέμα είναι, ότι να βλέπουμε και τι γινόταν και πριν γίνει εμφανές ότι θα κέρδιζε ο Σαμαράς. Χαρακτηριστικό είναι ότι παρόλο που η Ντόρα είχε εμπλακεί σε πολλαπλές υποθέσεις διαφθοράς:
– Siemens
– Αναχώρηση Χριστοφοράκου από τη χώρα
– Οικόπεδα Βόλου
– Aegean
– Ανάθεση συμβολαίων της διοργάνωσης της συνόδου ΟΟΣΑ σε εταιρεία συμφερόντων της κόρης της
– Διορισμός του υιού της ως συμβούλου στο Υπ. Εξωτερικών με παχυλότατους μισθούς (15.000 το μήνα κ.τ.λ.)
Η προβολή των media ήταν σχεδόν μηδενική και σίγουρα δυσανάλογη με σχέση με αυτή που υπέστησαν τα στελέχη του Καραμανλή (π.χ. Ρουσόπουλος).
By the way, επειδή δεν μπορώ τα φθηνό κουτσομπολιό, to start with, πολλά από όσα καταλογίζετε στην κυρία Μπακογιάννη παραπάνω είναι κατ’ ελάχιστον γελοία.
Μιά χαρά μορφωμένο παιδί είναι ο Κώστας Μπακογιάννης, γιατι να μη τον προσλάβει σύμβουλο;; Αφήστε αυτά τα ΚΑΚΟΗΘΕΣΤΑΤΑ ψεύδη περί μισθών της τάξης των 15.000 ευρώ μηνιαίως!
Μέλος της οικογένειάς μου ήταν Σύμβουλος Πρωθυπουργού και ουδέποτε – συνυπολογιζομένων των παγίων υπερωριών ΣΥΝ των αφορολογήτων 15ου και 16ου μισθού (διά του 12) – έβγαζε πάνω από 3.500 μηνιαίως (πέστε 4.500 σε σημερινές τιμές). Πως είναι δυνατόν, τότε, σύμβουλος υπουργού να έπαιρνε 15.000;;;;
Λοιπόν, αγαπητέ κε Ανδριανόπουλε…
εξελέγην ο κ. Σαμαράς. Άρα, δημιουργείται σύμφωνα με τα λεγόμενά σας ο χώρος για ένα σοβαρό φιλελεύθερο κόμμα που λείπει από την Ελλάδα.Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν;
Εσείς είστε διατεθειμένος να συνδράμετε; Και αν ναι, κάτω από ποιες συνθήκες;
Δηλαδή όταν μιλάμε για Βατοπαίδι και Ρουσόπουλο μιλάμε πολιτικά και όταν μιλάμε για Μπακογιάννη κάνουμε κουτσομπολιό; Δύο μέτρα και δύο σταθμά σε όλα;
Tη θεση και το μισθό την πήρε λόγω των σπουδών του ή λόγω το ότι εκείνη την εποχή Υπουργός ήταν η μάνα του; Μάλλον ήταν σύμπτωση.
Και ο γράφων έχει καλές σπουδές, αλλά δεν τον κάλεσε κανένας από κανένα υπουργείο, αλλά εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα.
Και δεν καταλογίζω τίποτα στην κα Μπακογιάννη, αναφέρω γεγονότα.
– Δεν έφυγε ο Χριστοφοράκος από την χώρα; Ποιό υπουργείο ήταν αρμόδιο;
– Δεν αναφέρθηκε εμπλοκή της οικογένειας Μητσοτάκη στη Siemens;
– Δεν υπήρχε στενή σχέση μεταξύ Χριστοφοράκου και οικογενείας;
– Δεν ήταν ο Κώστας Μπακογιάννης σύμβουλος του Υπουργείου;
– Ποιά εταιρεία PR ανέλαβε το έργο της συνόδου ΟΑΣΑ;
– Δεν έκανε αγωγή ο κος Βγενόπουλος στην κα Μπακογιάννη, για την ανάθεση των γραμμών της Τουρκίας;
Υπάρχουν πολλά εξαιρετικά και υγιή στοιχεία της Κοινωνίας. Βεβαίως και ο κ. Ανδριανόπουλος είναι ένα από αυτά, και ο κ. Μάνος και ο κ. Παπαδόπουλος και…. και………….. και……………… ΚΑΙ ασφαλώς ο αναγκαίος και ικανός παράγων
ο “ελαιών cum Κινέζος” εξ ου απορρέει, κυρίες και κύριοι, η ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΣ, η ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ, αλλά και το ΣΕΒΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ και ΑΜΕΡΙΚΗΣ!
Η Ελλάς έχει περιέλθει σε πλήρη ΑΝΥΠΟΛΗΨΙΑΝ και μόνο ένα, επαναλαμβάνω ΜΟΝΟ ένα πρόσωπο εγγυάται τον σεβασμόν των αδελφών μας Ευρωπαίων και των πρωτεξαδέλφων μας Αμερικανών.