Το indymedia και το άσυλο

Νοέ 24th, 2009 | | Κατηγορία: Πάσχος Μανδραβέλης | Email This Post Email This Post | Print This Post Print This Post |

Ενα από τα βασικά προβλήματα σε αυτήν τη χώρα είναι ότι ποτέ δεν ξεκαθαρίζουμε έννοιες, όρια και αρμοδιότητες. Ολα μπερδεύονται σε ένα κουβάρι, άπαντες ασχολούνται με τα πάντα, με αποτέλεσμα όλη η χώρα να γίνεται ένα σκηνικό γκαγκ κωμωδίας. Πώς βλέπουμε στη μεγάλη οθόνη να ανάβει μια φωτιά κάπου και τρέχουν όλοι μαζί να τη σβήσουν, και μετά να ανάβει κάπου αλλού και να τρέχουν πάλι όλοι μαζί να τη σβήσουν, αφήνοντας την άλλη να φουντώνει; Ετσι ακριβώς γίνεται και στα δημόσια πράγματα, έτσι ακριβώς εξελίσσεται και η ιστορία με το indymedia.

Το athens. indymedia. org είναι ένας δικτυακός τόπος, στον οποίο συχνάζει και γράφει όλη η παλαβή Αριστερά για τα γνωστά, που διαβάζουμε και στις ελληνικές εφημερίδες: για τον καπιταλισμό που σκοτώνει, για το σοσιαλισμό που επιτίθεται, κι άλλα φαιδρά. Πολλές φορές η γλώσσα μόνο σεμνή δεν είναι, και γίνονται προσωπικές επιθέσεις κατά των «εχθρών του λαού». Ο γράφων έχει τιμηθεί πολλάκις από τις σελίδες αυτές με χίλια δυο επίθετα. Παρ’ όλα αυτά, μπορεί κάποιος κατά καιρούς να βρει και μερικά αξιόλογα κείμενα στο σωρό της ψευδοεπαναστατικότητας.

Το indymedia, ακόμη κι αν ενοχλεί, από μόνο του, καλύπτεται από τις αρχές της αστικής δημοκρατίας και της πανεπιστημιακής ελευθερίας – άσχετα αν οι φιλοξενούμενοι σ’ αυτό μισούν και τη μία και την άλλη

Είναι επόμενο, λοιπόν, να δαιμονοποιείται κατά καιρούς το indymedia. Η άγνοια και η συνωμοσιολογία το θέλει να είναι ο τόπος συντονισμού των έκνομων πράξεων. Είναι πιθανόν ότι αυτοί που τα σπάνε να είναι οι ίδιοι που γράφουν σ’ αυτόν τον δικτυακό τόπο, αλλά είναι ανόητο να πιστεύει κανείς ότι οι «μπαχαλάκηδες» θα συντόνιζαν τις πράξεις τους σε δημόσια θέα. Το αντίστοιχο στον φυσικό κόσμο θα ήταν να άνοιγαν γραφεία. Ετσι κι αλλιώς, είναι σίγουρο ότι οι διωκτικές αρχές παρακολουθούν στενά αυτόν κι άλλους δικτυακούς τόπους όπου ανθεί η αριστερίστικη ανοησία.

Το indymedia, όπως και άλλοι δικτυακοί τόποι φοιτητών (της ΔΑΠ, της ΠΑΣΠ κ. λπ.), «στεγάζεται» σε υπολογιστές του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Οταν λέμε «στεγάζεται», εννοούμε ότι τα κείμενα, φωτογραφίες κ. λπ. βρίσκονται σε κάποιον υπολογιστή του Ιδρύματος. Το κόστος για το ίδρυμα, με τιμές αγοράς, είναι περί τα 100 ευρώ το χρόνο. Δεν είναι μεγάλο, αλλά μπαίνει ένα θέμα αρχής: μπορεί να χρησιμοποιείται δημόσια περιουσία, από κάποιους που δηλώνουν εχθροί της («αστικής», όπως την αποκαλούν οι ίδιοι) Δημοκρατίας; Φυσικά, στο βαθμό που η λειτουργία αυτή παραμένει στο χώρο των ιδεών και δεν έχει φυσικά αποτελέσματα. Με άλλα λόγια, σε ένα πανεπιστήμιο μπορεί να λέει οποιοσδήποτε ό, τι θέλει, αρκεί να μην εμποδίζει και τους άλλους να λένε ό, τι θέλουν. Μια κατάληψη πανεπιστημιακού χώρου είναι διαφορετικό πράγμα: μπορεί να προβάλλει ένα αίτημα, αλλά ταυτοχρόνως εμποδίζει όλους τους υπόλοιπους να προβάλλουν τις δικές τους ιδέες. Το indymedia, ακόμη κι αν ενοχλεί, από μόνο του, καλύπτεται από τις αρχές της αστικής δημοκρατίας και της πανεπιστημιακής ελευθερίας – άσχετα αν οι φιλοξενούμενοι σ’ αυτό μισούν και τη μία και την άλλη. Οσο κι αν φαντάζει περίεργο, η αστική δημοκρατία δίνει χώρο ακόμη και στους εχθρούς της· σε επίπεδο λόγου μόνο και ουχί πράξεων. Οι έκνομες πράξεις πρέπει να τιμωρούνται. Εκνομος λόγος, δεν πρέπει να υπάρχει.

Οσο κι αν φαντάζει περίεργο, η αστική δημοκρατία δίνει χώρο ακόμη και στους εχθρούς της· σε επίπεδο λόγου μόνο και ουχί πράξεων. Οι έκνομες πράξεις πρέπει να τιμωρούνται. Εκνομος λόγος, δεν πρέπει να υπάρχει

Δεν ξέρουμε με ποιο σκεπτικό ο εισαγγελέας αποφάσισε να ασκήσει ποινική δίωξη κατά των πρυτανικών αρχών, αν και δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η πρωτοβουλία αυτή. Στην Ελλάδα έχουν διωχθεί δικαστικά συγγραφείς και σκιτσογράφοι για μικρότερα του indymedia «αμαρτήματα». Ετσι κι αλλιώς, η ελευθερία της έκφρασης στην Ελλάδα είναι κάτι σαν ακορντεόν: υπάρχει μόνο όταν ο λόγος δεν ενοχλεί, ενώ θα έπρεπε να ισχύει το αντίθετο. «Το Σύνταγμα φτιάχτηκε για τις απόψεις που ενοχλούν», έγραψε ο Αμερικανός νομικός Mike Godwin. «Τις άλλες, έτσι κι αλλιώς, δεν θέλει να τις λογοκρίνει κανείς». Στη σημερινή συγκυρία πρόβλημα θα δημιουργηθεί αν τελικά το indymedia φύγει από το ΕΜΠ. Οχι διότι θα χάσουμε τα λίγα καλά κείμενα μέσα στον οχετό της επαναστατικότητας· το περιεχόμενο μπορεί να μεταφερθεί κάπου αλλού. Το βασικό πρόβλημα είναι πολιτικό. Η δίωξη καθαυτή προσφέρει στους καταχραστές του ασύλου ένα ισχυρό επιχείρημα. Αν ένα ΑΕΙ δεν μπορεί να προσφέρει άσυλο στις ανοησίες, δεν θα μπορέσει να προσφέρει άσυλο σε καμία ιδέα.

Πάσχος Μανδραβέλης

————————————————————

Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 22/11/2009

Σχολιαστε