Δοξάζω το θεό που δεν έχω κάποια επαγγελματική σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Με τόσες φορές που αποκάλεσα στα άρθρα μου τη Μακεδονία με το συνταγματικό της όνομα και επεσήμανα την ύπαρξη μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, θα με είχε απολύσει προ πολλού ο πρόεδρος Γιωργάκης Παπανδρέου. Όμως όχι. Ας είμαι δίκαιος. Για να με απολύσει ο Γιωργάκης, θα έπρεπε να προϋπάρξει και η αντίδραση στελεχών του.
Αυτό συνέβη με τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο. Ο Γιωργάκης γνώριζε άριστα τις θέσεις του, τόσο για το περιβόητο «όνομα», όσο και για την ύπαρξη μακεδονικής μειονότητας στη χώρα μας. Είναι θέσεις διεθνών οργανισμών, αλλά και κάθε υπερασπιστή ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τις είχε εκθέσει δημόσια ο Γρηγόρης κατ’ επανάληψη. Μέχρι και στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Έπρεπε να φοβίσουν τον αρχηγό τα φοβισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ώστε αυτός να αποπέμψει τον Γρηγόρη.
Όχι μόνο γνώριζε τις θέσεις του Γρηγόρη ο Γιωργάκης, αλλά τις υιοθετούσε. Στις 19/1/1991 δήλωνε για τις εθνικές μειονότητες τα εξής ρηξικέλευθα:
«Εφόσον μιλάμε για δημοκρατία, μιλάμε για τη δυνατότητα του αυτοπροσδιορισμού, το να φοράει ο καθένας αυτό που θέλει να φορέσει. Σαφώς, μπορεί να υπάρχουν απειλές από δίπλα, από γείτονες χώρες, αλλά εγώ πιστεύω ότι οι απειλές αυτές περιορίζονται σε μηδενικό σημείο, στο μέτρο που εμείς, ως Ελλάδα, μπορούμε να εγγυηθούμε ακριβώς, ότι αξίζει να ταυτίζεται κανείς με αυτή την κοινωνία, είτε θέλει να λέγεται Έλληνας, είτε Σλαβόφωνος, είτε Τουρκόφωνος, είτε οτιδήποτε άλλο».
Στις 30/7/1999 δήλωνε:
«Αυτός ο οποίος αισθάνεται ότι είναι αυτής της [μακεδονικής] καταγωγής, η Ελλάδα δεν έχει να το φοβηθεί αυτό. Και θέλω να τονίσω ότι δεν το λέω αυτό ως μια θεωρητική άσκηση δικιά μου, ως μια σκέψη δικιά μου. Είναι η πιο δεδομένη πρακτική, η οποία πραγματικά επιτρέπει να ενσωματωθούν μειονότητες σε όλη την Ευρώπη […] Σκεφτείτε δηλαδή αν του Έλληνα της Αλβανίας και του Έλληνα της Αμερικής του έλεγαν ότι δεν μπορείς να πεις ότι είσαι Έλληνας, εγώ σε κατατάσσω ότι είσαι της οθωμανικής αυτοκρατορίας ή ότι είσαι ορθόδοξος, αλλά δεν είσαι Έλληνας. Ποια θα ήταν η αντίδραση ενός Έλληνα;».
Σήμερα κατάλαβε το σφάλμα του. Τέτοιες απόψεις είναι τόσο αφόρητα δημοκρατικές, που στη χώρα μας θεωρούνται προδοτικές. Σκέφτηκε ότι στερούν ψήφους από το κόμμα του. Ότι, αν θέλει να το μαζικοποιήσει, πρέπει να ξεχάσει την αξιοπρέπειά του, τη συνέπειά του και τη διεθνή εκτίμηση που απολαμβάνει, ως αρχηγός του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος. Πρέπει να χαϊδέψει την ανασφάλεια και τη μισαλλοδοξία που γεννιέται από αυτήν. Πρέπει, στην κοινωνία που πολιτεύεται, να κρατάει πισινή. Το χειρότερο είναι ότι έχει δίκιο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος πληρώνει τις ιδέες του με αποπομπή. Στις 17/12/1999 ο Διευθύνων Σύμβουλος του «ΑΘΗΝΑ 2004» κ. Κώστας Μπακούρης, του ανακοίνωσε ότι δεν θα ανανεώσει την σύμβασή του, «λόγω της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί» από την παρουσία του στις τηλεοπτικές εκπομπές Ζούγκλα και Κίτρινος Τύπος του κ. Μάκη Τριανταφυλλόπουλου». Οι εκπομπές αυτές είχαν θέμα την παραβίαση της ιδιωτικής ζωής δημοσίων προσώπων.
Δεν το έβαλε κάτω ο Γρηγόρης. Συνέχισε να προκαλεί την επαρχιώτικη κοινωνία μας με τις αλήθειες που έλεγε έξω από τα δόντια. Όταν η Ν.Δ. απέπεμψε με χυδαίο τρόπο τον υποψήφιο βουλευτή της Χάρη Τομπούλογλου με μόνη αιτία τον σεξουαλικό προσανατολισμό του, ειρωνεύτηκε την «απόσυρση Τομπούγλου, με μάθημα κοσμιότητας».
«Η Νέα Δημοκρατία», έγραφε, «έχασε μία σημαντική ευκαιρία εκσυγχρονισμού της ανεκτικότητας της. Η ποινικοποίηση του σεξουαλικού προσανατολισμού και η υπακοή σε άθλιους εκβιασμούς τύπου ‘οι πράκτορες των διαπλεκόμενων και του εχθρού θα εκβιάσουν τους ομοφυλόφιλους για να αποσπάσουν οφέλη’ θυμίζουν κόμη Μόντε Κρίστο, αλλά τίποτε από ελευθερία και ανεκτικότητα σύγχρονων κομμάτων»
Αργότερα, δέχτηκε, για παρόμοιους λόγους, μπουνιές στο πρόσωπο από τον life style δικηγόρο Αλέξη Κούγια.
Κανείς δεν καταφέρθηκε εναντίον του Γρηγόρη Βαλλιανάτου, κανείς δεν τον απέπεμψε για έλλειψη εντιμότητας ή επάρκειας στη δουλειά του. Τον απέπεμψαν επειδή έχει απόψεις και επειδή έχει την παρρησία να τις διατυπώνει δημόσια. Προσφέρουν με αυτόν τον τρόπο τη χειρότερη διαπαιδαγώγηση στα παιδιά μας: Η παρρησία θα σας βλάψει. Μην ανοίγετε το στόμα σας. Κρατάτε πισινή. Όπως έλεγε σε μια παλιά ταινία ο Ντίνος Ηλιόπουλος, «η Ελλάδα είναι χώρα των πισινών». Την ίδια διαπαιδαγώγηση της μουγγαμάρας και των πισινών μας προσέφερε και η χούντα. Γεγονός που συμβάλλει στη θεωρία ότι η δικτατορία δεν υπήρξε σημείο ασυνέχειας στην πορεία της χώρας.
Διονύσης Γουσέτης