Τα σύννεφα της ανησυχίας για την παγκόσμια οικονομία πυκνώνουν και τα προβλήματα για την Ελλάδα θα είναι ιδιαίτερα οδυνηρά. Σε όλη την υφήλιο το πρόβλημα από την οικονομική κρίση μεταφράζεται σε μείωση της κατανάλωσης και αύξηση της ανεργίας. Διαφορετικές χώρες εισπράττουν την κρίση με διαφορετικό τρόπο. Στις ΗΠΑ υπάρχει έλλειψη ρευστότητας. Στην Ευρώπη το ζήτημα είναι η βιωσιμότητα των Τραπεζών και η κατάρρευση των χρηματιστηρίων. Στις οικονομικά ισχυρές χώρες της Ασίας η κρίση επικεντρώνεται στην αδυναμία της κατανάλωσης στις χώρες της Δύσης και στην συνακόλουθη δραστική κάμψη των εξαγωγών. Στην Ελλάδα το πρόβλημα γίνεται πολύ πιο πιεστικό λόγω του υπερδανεισμού και της πλήρους έλλειψης δραστικών μεταρρυθμίσεων.
Κοντολογίς, η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα εκτός από τηλε-εισαγγελείς και φτηνο-εξυπνάδες. Ζούμε σε ένα καθεστώς κλεπτοκρατίας, όπου ο ένας απολαμβάνει τη ζωή έχοντας το χέρι στην τσέπη του άλλου. Ολα αυτά τα χρόνια η ελληνική επίπλαστη ευημερία στηριζόταν σε δανεικά, στις κοινοτικές παροχές, στη ναυτιλία και τον τουρισμό. Ουσιαστικά, οι τρεις τελευταίοι παράγοντες συνέβαλαν στην ανακούφιση από τις υποχρεώσεις που είχαμε να πληρώνουμε στον πρώτο – δηλαδή στους τόκους των δανεικών. Τώρα και οι τρεις παράγοντες «στεγνώνουν». Είναι λοιπόν αναπόφευκτο η ελληνική οικονομία να αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες, που σε σημαντικό βαθμό οφείλονται στις διαρθρωτικές της αδυναμίες.
Αλλά η κοινωνία δεν θέλει αλλαγές. Μοναχά σε παροχές προσβλέπει. Κάθε τι καινούργιο το αντιμετωπίζει με καχυποψία και σκεπτικισμό. Η ελληνική κοινωνία αυτοχαρακτηρίζεται σαν προοδευτική εμφορούμενη από αριστερές ιδέες. Στην πραγματικότητα όμως είναι βαθύτατα συντηρητική. Κι’ από τις αριστερές ιδέες έχει υιοθετήσει το άκοπο βόλεμα, την υπερπροστασία και στην αντιπάθεια στην δουλειά, την προσπάθεια και την άμιλλα.
Αυτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση, τώρα που όλοι πρεσβεύουν την παρέμβαση του κράτους, είναι να φροντίσει να μειώσει τις δαπάνες στο δημόσιο τομέα και τα χρήματα που περισσεύουν να τα διαθέσει στις κοινωνικές ομάδες που θα έχουν σύντομα ανάγκη. Δεν είναι ώρα για μεγαλοστομίες, ούτε για αδράνεια. Δεν υπάρχει πολύς χρόνος…
Ανδρέας Ανδριανόπουλος