Μόνη ελπίδα οι Έλληνες

Νοέ 10th, 2008 | | Κατηγορία: Πέτρος Τατούλης | Email This Post Email This Post | Print This Post Print This Post |

Η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύπλευρη κρίση. Κρίση θεσμών και αξιών. Κρίση οικονομική. Κρίση ηθική. Κρίση εμπιστοσύνης. Κρίση που φέρει την υπογραφή όλων των τελευταίων κυβερνήσεων της χώρας. Κρίση για την οποία σήμερα φέρει προσωπική ευθύνη ο Κώστας Καραμανλής. Ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε προσωπικό και πολιτικό αδιέξοδο. Δεν έχει όμως κανένα δικαίωμα να οδηγήσει και τη χώρα σε αδιέξοδο. Στις Δημοκρατίες άλλωστε δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε προσωπικό και πολιτικό αδιέξοδο. Δεν έχει όμως κανένα δικαίωμα να οδηγήσει και τη χώρα σε αδιέξοδο. Στις Δημοκρατίες άλλωστε δεν υπάρχουν αδιέξοδα

Σήμερα έχει έλθει η ώρα να φωνάξουμε με θάρρος τα όσα κατ’ ιδίαν συζητάμε. Αρκετά με τις σιωπηλές πλειοψηφίες! Αρκετά με τις διεφθαρμένες κλειστές ομάδες εξουσίας! Ήλθε η ώρα να βρούμε πρώτοι εμείς την τόλμη να απομονώσουμε όλα εκείνα τα νοσηρά στοιχεία που παρεισέφρησαν στους κυβερνητικούς θώκους και αλώνουν καθημερινά με τις συμπεριφορές τους τον δημιουργικό και παραγωγικό χώρο της κεντροδεξιάς. Εμείς, που είχαμε την τόλμη να κατονομάσουμε συγκεκριμένα εκείνους που μπήκαν στην πολιτική όχι γιατί πίστεψαν στις ιδέες και το όραμα της παράταξης αλλά για να αποκομίσουν προσωπικά οφέλη. Εμείς, που είχαμε το θάρρος να προτείνουμε κριτήρια αποτελεσματικότητας κυβερνητικού έργου, προκειμένου οι πολίτες να αποφασίζουν βάσει στοιχείων και όχι καλών ή κακών δημοσίων σχέσεων του εκάστοτε πολιτικού με καλοπληρωμένα παπαγαλάκια των μίντια. Εμείς, που προτιμήσαμε να αποδειχτούμε αληθινοί, έστω κι αν προσωρινά ενοχλήσαμε τις αυλές, τις κλίκες και τις παρέες.

Πριν από πέντε χρόνια, ο Κώστας Καραμανλής ενέπνευσε στον τόπο την ελπίδα και ο Έλληνας άρχιζε να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον. Έκτοτε, τα συνθήματα παρέμειναν ως τέτοια και η απογοήτευση διάχυτη διαβρώνει τις πλέον παραγωγικές δυνάμεις του τόπου. Η σημαία κατά της διαφθοράς γρήγορα υπεστάλη. Η επανίδρυση του κράτους έμεινε κενό γράμμα. Οι μεταρρυθμίσεις άργησαν χαρακτηριστικά. Η καθημερινότητα του Έλληνα από ημέρα σε ημέρα γινόταν ακόμη πιο δύσκολη. Η οικονομία δεν αποτίναξε ποτέ τις χρόνιες στρεβλώσεις της.

Με τη σημερινή του πράξη ο πρωθυπουργός πήρε θέση. Ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, διάλεξε τη διαφθορά από τη διαφάνεια. Επέλεξε το νοσηρό δρόμο της συγκάλυψης από το «όλα στο φως». Ένας πρωθυπουργός σε ομηρία και εγκλωβισμένος σε προσωπικά αδιέξοδα είναι επικίνδυνος για τη χώρα

Με τη σημερινή του πράξη ο πρωθυπουργός αποκαλύπτεται ως συνένοχος. Συνένοχος στη διαφθορά. Συνένοχος στην ανικανότητα. Συνένοχος στην αναποτελεσματικότητα. Με τη σημερινή του πράξη ο πρωθυπουργός πήρε θέση. Ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, διάλεξε τη διαφθορά από τη διαφάνεια. Επέλεξε το νοσηρό δρόμο της συγκάλυψης από το «όλα στο φως». Ένας πρωθυπουργός σε ομηρία και εγκλωβισμένος σε προσωπικά αδιέξοδα είναι επικίνδυνος για τη χώρα.

Είμαι ωστόσο απόλυτα βέβαιος ότι η βάση του κόμματος, ο ουσιαστικός του πυρήνας συνεχίζει να είναι υγιής, να θυμάται τις δεσμεύσεις, να μένει σταθερός στις αξίες και τις ιδέες που υποσχεθήκαμε να υπηρετήσουμε. Δεν αποκοπήκαμε εμείς από αυτά που ονειρευτήκαμε, πιστέψαμε και αγωνιστήκαμε. Η σημερινή ηγεσία είναι εκείνη που παρέκκλινε και πρόδωσε αυτές τις αξίες.

Ο ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλους κληρονόμους και πρίγκιπες της πολιτικής. Οι πολίτες θέλουν καθαρές θέσεις και όχι να ψάχνουν να τις ανακαλύψουν στους χειμαρρώδεις λόγους του νεολαικισμού ένθεν κακείθεν. Οι πολίτες θέλουν αλλαγές στη ζωή τους και όχι μεγαλόπνοα συνθήματα που η μόνη αλλαγή που θα εξασφαλίσουν είναι η παχυλή και πλούσια ζωή των διαφόρων κομματικοδίαιτων του δημόσιου βίου. Οι πολίτες δεν θέλουν άλλα διλήμματα: δεξιά ή αριστερά. Η μόνη επιλογή είναι μπροστά ή πίσω.

Η ανεξαρτησία από το σάπιο αυτό σύστημα εξουσίας είναι πλέον μονόδρομος. Πρέπει εμείς να πείσουμε με την ηχηρή μας παρέμβαση ότι μια άλλη πολιτική είναι εφικτή και ότι αυτή η άλλη πολιτική μπορεί να ανατρέψει την κρίση που ενέσκηψε στη χώρα με αποκλειστική ευθύνη του Πρωθυπουργού

Σε αυτό το κομβικό σημείο για τη χώρα «δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Καμία κομματική σφραγίδα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις αγωνίες των πολιτών. Κανένα σκοτεινό σχέδιο δεν υπάρχει πίσω από την εμμονή κάποιων από εμάς να λέμε την αλήθεια άφοβα και χωρίς να υπολογίζουμε προσωπικά κόστη. Καμία σκοτεινή συνωμοσία δεν εξυφαίνεται εις βάρος της χώρας.

Το χρέος μας είναι τεράστιο. Και το γνωρίζουμε όλοι εμείς που γινόμαστε αποδέκτες της αγωνίας του έλληνα πολίτη στην καθημερινή επαφή μας μαζί του. Ο Ελληνικός λαός δεν χρειάζεται ανθρώπους που αποφασίζουν γι αυτόν χωρίς αυτόν πίσω από κλειστές πόρτες. Δεν χρειάζεται ανθρώπους που απαξιώνουν τις διαδικασίες της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού. Από το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» (για να θυμηθούμε τις κατηγορίες που εξαπολύαμε τότε) καταλήξαμε στο «σύστημα Καραμανλή» με τους κουμπάρους και τους υπερέμπιστους Υπουργούς . Η ανεξαρτησία από το σάπιο αυτό σύστημα εξουσίας είναι πλέον μονόδρομος. Πρέπει εμείς να πείσουμε με την ηχηρή μας παρέμβαση ότι μια άλλη πολιτική είναι εφικτή και ότι αυτή η άλλη πολιτική μπορεί να ανατρέψει την κρίση που ενέσκηψε στη χώρα με αποκλειστική ευθύνη του Πρωθυπουργού.

Η επιστροφή στην γνωστή πασοκική πολιτεία δεν είναι λύση. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι προϊόν παρθενογένεσης, αλλά φορέας του παλιού, του αναποτελεσματικού και του διεφθαρμένου. Ο λαϊκισμός δεν έχει θέση στο μέλλον

Το χρέος μας είναι τεράστιο. Η επιστροφή στην γνωστή πασοκική πολιτεία δεν είναι λύση. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι προϊόν παρθενογένεσης, αλλά φορέας του παλιού, του αναποτελεσματικού και του διεφθαρμένου. Ο λαϊκισμός δεν έχει θέση στο μέλλον.

Η κεντροδεξιά πρέπει να ξαναβρεί τις χαμένες της ρίζες. Ο μεσαίος χώρος πρέπει να ανακαλύψει και πάλι τρόπο να εκφρασθεί. Οι νηφάλιοι πολίτες πρέπει να ανακτήσουν την αισιοδοξία τους και να οδηγήσουν τη χώρα μπροστά.

Αντί λοιπόν να αναρωτιούνται διάφοροι εντεταλμένοι της ενημέρωσης «ποιος κρύβεται πίσω από τον Τατούλη» , ας αναρωτηθούν καλύτερα «Γιατί κ. Καραμανλή παραδίδετε την εξουσία;» Ας διοχετεύσουν εκεί τη μεγάλη τους (καλοπληρωμένη) φαντασία προκειμένου να ανακαλύψουν ξένους δακτύλους και ξένα κέντρα. Αν υπάρχουν Εφιάλτες τότε εκείνοι κατοικούν στην αντίπερα όχθη. Οι επικοινωνισμοί τελείωσαν. Αρχίζει η πραγματική πολιτική.

Πέτρος Τατούλης

11 σχόλια
Leave a comment »

  1. Θα περίμενα άλλο λόγο, και όχι το γνωστό ξύλινο των πολιτικών…
    Με κούρασες, και είχα όλη τη καλή διάθεση να σε διαβάσω..

  2. … πιο ξύλινος και από τον πινόκιο θα προσέθετα εγώ.

    Κάποιοι διατηρούμε ακόμα τη μνήμη μας. Κάποιος που κατάθετε μηνύσεις κατά του ΠΑΣΟΚ για το νέο μουσείο Ακρόπολης και όταν έγινε αρμόδιος τα έκανα γαργάρα, μόνο για ελπίδα δεν μπορεί να μιλάει. Αιδώς Αργείοι.

  3. Να τα πούμε λίγο σταράτα και ας στεναχωρήσω μερικούς φίλους εδώ πέρα γιατί μου φαίνεται ότι έχουμε αρχίσει να χάνουμε το νόημα…

    Ουδείς αμφιβάλλει ότι η ΝΔ έχει υποπέσει σε ένα φαύλο κύκλο σφαλμάτων, είτε λόγω σκανδάλων, είτε λόγω κακοδιαχείρισης και κάκιστης επιλογής προσώπων. Πάσο. Το ίδιο ισχύει με το “σύστημα Ρουσόπουλου” και απορεί κανένας πως τα κατάφερε η ΝΔ η οποία κάποτε έψαχνε “γωνία στο δεκάρικο” για να φορτώσει υπαρκτά και μη σκάνδαλα στο ΠΑΣΟΚ, να της διαφύγει το σκάνδαλο της “Ζήμενς” και ιδίως του Βατοπεδίου.

    Πράγμα περίεργο βέβαια εφόσον οι της ΝΔ διύλιζαν πριν τις εκλογές του 2004 τον κώνωπα ψάχνοντας για ΠΑΣΟΚΙΑ σκάνδαλα. Και φυσικά, οδηγούμαστε στη σκέψη ότι ο παμπόνηρος Εφραίμ είχε “δέσει” και τις δύο παρατάξεις εφόσον η ΝΔ κυνηγούσε τότε σκάνδαλα στα όρια της παραγραφής ή νεφελώδους υπόστασης (όταν κάποιος δηλαδή δεν κλέβει απλά κινείται στα όρια της νομιμότητας με αναπόδεικτες από νομικής πλευράς κινήσεις, όσο και αν από ηθικής πλευράς είναι καταδικαστέες, και ας λέει ο Βουλγαράκης τα δικά του) και όπου σίγουρα το Βατοπέδι το είχε μπροστά της σα σκάνδαλο από το 2004 και πολύ πιο καθαρά και από το χρηματιστήριο, αλλά και πάλι δεν έκανε τίποτα. Αφήστε και τα υποτιθέμενα ή μη mispresentations των εθνικών λογαριασμών που η αποκάλυψη τους μας στοίχισε μια κοινοτική επιτήρηση και φάνηκε ότι σα χώρα βάλαμε αυτό-γκολ, χάσαμε την εμπιστοσύνη των κοινοτικών εταίρων μας και στο τέλος φάνηκε ότι η χώρα πλήρωσε τη “ματρυριάρικη” εμπάθεια της ΝΔ (ή έτσι θα ήθελε το ΠΑΣΟΚ να το εκλάβει ο κόσμος). Και εδώ Πάσο, ας πάει στην ευχή. Όπως και σε τόσα άλλα ολισθήματα, γκάφες, ανικανότητες, παραλείψεις και φυσικά, σκάνδαλα.

    Κάπου εδώ όμως αγαπητέ κύριε Τατούλη, και κυρίες και κύριοι αρχίζει και χαλάει η σούπα αν λάβουμε υπόψη μας τα εξής:

    1. Όσο και αν η ΝΔ είναι διεφθαρμένη ή ανίκανη (και η άποψη μου είναι ότι είναι περισσότερο ανίκανη και λιγότερο διεφθαρμένη σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ το οποίο είναι περισσότερο διεφθαρμένο και λιγότερο ανίκανο), δεν θα έπρεπε ο κος Τατούλης να σκεφθεί ότι με το να την υπονομεύει, επιταχύνει την επάνοδο στην εξουσία ενός κόμματος το οποίο κυβερνούσε επί 20 χρόνια και δεν μετάνιωσε ούτε μια στιγμή για τα δικά του ανομήματα; Ενός κόμματος το οποίο, σύμφωνα με την ομολογία του κυρίου αρθρογράφου “δεν είναι σε θέση να (ξανα)κυβερνήσει;

    2. Έχει σκεφτεί ο κος Τατούλης ότι μαζί με το ΠΑΣΟΚ, και με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο και επί τη βάσει των τωρινών δεδομένων, θα δοθεί δίοδος εξουσίας σε ένα σχεδόν ακραίο πολιτικό σχήμα με επικεφαλής ένα πολύ φοβούμαι μεγάλο λαοπλάνο (και δεν αναφέρομαι στο πολιτικό μειράκιον που λέγεται Τσίπρας βέβαια) ο οποίος αν και ζάπλουτος κατακεραυνώνει με λαϊκίστικο τρόπο την κυβέρνηση γιατί δεν υποθηκεύει τη χώρα για 1000 χρόνια για να δανειστεί, και να ταΐσει και άλλο τη δικτατορία των συντεχνιών και κρατικοδίαιτων όπως έκανε και ο μαέστρος προκάτοχός του στην πολιτική εξαπάτηση “Ανδρέας”;

    Ένας άνθρωπος που -τι διάολο- στις Βρυξέλλες ζούσε, έβλεπε σίγουρα πως λειτουργεί ένα οργανωμένο κράτος, και τώρα θέλει να διαλύσει την ίδια του την πατρίδα, συνεχώς προτείνοντας και υποκινώντας κινήσεις ώστε να γίνουν τα ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ από αυτά που χρειάζεται η χώρα σήμερα για να ορθοποδήσει; ένας άνθρωπος ο οποίος ΑΛΛΑ ΕΛΕΓΕ στις Βρυξέλλες σχετικά με τα μη κρατικά πανεπιστήμια και άλλα λέει τώρα; δεν αντιλαμβάνεται ο κος Τατούλης ότι μια πρωτιά του ΠΑΣΟΚ θα δώσει τη δυνατότητα σε αυτόν τον άνθρωπο και τους εμπαθείς, αφελείς και μη, ακολούθους του να ξαναγυρίσουν την Ελλάδα σε εποχές που ακόμα και οι λιγότερο φανατικοί ΠΑΣΟΚτζήδες αστοί και σοσιαλδημοκράτες συμφωνούν κατ’ ιδίαν ότι ήταν “too much” σε λαϊκισμό και οπισθοδρόμηση;

    Διότι τότε, όλα αυτά τα ωραία που γράφουμε εδώ περί μη κρατικών – ιδιωτικών πανεπιστημίων (άντε πέστε το με το όνομά του φοβητσιάρηδες της κυβέρνησης!!!), ουρανοξυστών και αναβάθμισης της μητροπολιτικής εικόνας της Αθήνας (α χα χα χα χα χα χα), περί οικονομικής ελευθερίας όχι των δέκα καρτέλ που πολεμούν λυσσαλέα την Κυβέρνηση (όπως θα πολεμήσουν αύριο και τον τραγικά ολίγιστο Γιωργάκη έτσι και δεν τους κάνει τα χατίρια, εδώ είμαστε) αλλά του νέου κόσμου που ασφυκτιά με τους μισθούς των €700 (διότι οι μόνοι που έχουν απομείνει είναι οι μπαγαπόντηδες και κακοπληρωτές επιχειρηματίες εφόσον οι τίμιοι έχουν αφανιστεί από την Αλογοσκούφεια ληστρική μονομανία και ανικανότητα αλλά και από το αρνητικό κλίμα κατά του επιχειρείν που υποθάλπει η διεστραμμένης και εμπαθής Ελληνική κοινωνία ενάντια σε κάποιο που θέλει να πετύχει αντί να γεράσει κτυπώντας σφραγίδες σε χαρτιά), περί αναβάθμισης των θεσμών, περί απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων, κλπ κλπ, θα αναβληθούν για άλλα 20-30 χρόνια;

    Και όπου, μετά από τόσα χρόνια οι μεν ιδρυτές της ΦΣ -αν δεν εγκαταλείψουν ως τότε, θα είναι κάτι “καμένοι” μεσήλικες, όπως είναι πολλοί άλλοι που τους απέβαλλε το σύστημα διότι “δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις” και θα ζουν σε μια πόλη όπου δεν θα έχει γίνει επιπλέον κανένα μεγάλο έργο (τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, το μετρό, οι κτιριακές υποδομές, οι αυτοκινητόδρομοι είναι “φαραωνικά” καπιταλιστικά έργα, έμπλεα σκανδάλων για τους συνασπισμένους αρνητιστές, remember?).

    Και μια προσωπική νότα: Χώρια ότι ο Αλαβάνος θέλει να κλείσει ΤΕΛΕΙΩΣ τα κολέγια (είναι όρος για να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ) και εκεί εργάζομαι που να πάει η ευχή, και όχι στον ΟΣΕ ή την Ολυμπιακή και φυσικά για μένα δεν έχει “Εθελουσία” και τρελά εφάπαξ εφόσον εγώ και η εργασιακή μου ασφάλεια, όπως και του 1,5 εκατομμυρίων που εργαζόμαστε στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχουμε, έχουμε την αξία μιας κατσαρίδας για τους υπερευαίσθητους δημοκρατικούς του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον δεν υποταχτήκαμε στο ντόπιο και δεν διοριστήκαμε έστω και τρίτοι αναπληρωματικοί στο Δημόσιο.

    Καλό είναι να λέμε τη γνώμη μας αλλά να υπάρχει και έστω μια πιθανότητα στο εκατομμύριο να προσφέρουμε μια βιώσιμη εναλλακτική λύση. Διότι, ναι μεν λέει ο κος Τατούλης ότι “το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κατάλληλο να κυβερνήσει”, από την άλλη όμως με τη στάση του κάνει ότι μπορεί να επιταχύνει αυτό το ενδεχόμενο και μάλιστα σε συνεργασία με το ακραίο αντι-σε-όλα ΣΥΡΙΖΑ, διότι βέβαια, μη μου πείτε ότι αντί της καταρρέουσας από τη βλακεία της (ακόμα και στα σκάνδαλα losers είναι οι άνθρωποι, τσ τσ τσ…) θα σταματήσει το συνδυασμό ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ η ΦΣ και ο κος Τατούλης.

    Και για να τελειώνουμε, δεν ειρωνεύομαι, αλλά αντίθετα σέβομαι τις άοκνες προσπάθειες όλων εδώ πέρα (τις έχω βιώσει και πραγματικά είναι προς έπαινο) να αρθρώσουν λόγο σε μια χώρα που η χολέρα του λαϊκισμού έχει χτυπήσει (στην κυριολεξία) κόκκινο αλλά θα έπρεπε να σκεφτεί ο κος Τατούλης και η υπόλοιποι φίλοι ότι πολλές φορές λόγω προσωπικής πικρίας μπορεί να κάνουμε ΠΟΛΥ κακό στη χώρα μας και το σκοπό του αγώνα μας χωρίς να το θέλουμε. Οπότε, τουλάχιστον ας είμαστε διπλά προσεκτικοί πριν εκστομίσουμε οτιδήποτε λόγω αγανάκτησης, έστω και αν όποιος έχει μάτια βλέπει ότι ο Κωστάκης απλά, ΔΕΝ τραβάει και ότι η ΝΔ έχει πλέον τόση σχέση με το φιλελευθερισμό όσοι έχουμε οι υπόλοιποι εδώ πέρα με τα σωματιδιακά πειράματα στο CERN.

    Δυστυχώς…

  4. -και ξαναδιαβάζοντας τα παραπάνω: Ωραία έκθεση ιδεών αλλά τώρα τι κάνουμε…

    Πάντως, για να γίνω και συνήγορος ΚΑΙ της άλλης άποψης, κάποιος αρκετά “τρελός” έπρεπε να κάνει και το πρώτο βήμα. Και αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε στον Κο Τατούλη. Αρκεί να ακολουθήσουν και άλλοι και από τα δύο κόμματα αλλιώς η ζημιά είναι μονόπλευρη, και ρίχνουμε απλά νερό στο μύλο “αυτών που δεν είναι σε θέση να κυβερνήσουν”.

  5. Δεν μπορώ να πω εάν αυτά του λέει ο Τατούλης είναι “ξύλινα” αλλά περικλείουν αλήθειες.
    Τελικά όπως λέει και ο κ. Τράγκας – Η ΝΔ αναδόμησε το ΠΑΣΟΚ και όχι τη χώρα.
    Και μια ρητορική ερώτηση:
    – Εάν ο μαέστρος της υπόθεσης Βατοπεδίου είναι ο Καραμανλής, ακόμη δεν μπορώ να διανοηθώ για πιο λόγο το έκανε.
    Κάπου με μπερδεύει ότι η υπόθεση Βατοπεδίου άρχισε επί ΠΑΣΟΚ και την συνέχισε η ΝΔ.
    Αυτό με μπερδεύει σε όποιο συλλογισμό επιχειρώ!

  6. Εμένα με μπερδεύει το γεγονός ότι, το έχω ενδεχομένως ξαναγράψει κι’ αλλού, ενώ η ΝΔ κάποτε έψαχνε να βρει γωνία στο δεκάρικο με τα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ, υπαρκτά και μη, εν τούτοις αναλώθηκε με παιχνίδι ανεμόμυλων, ασχολήθηκε με την υπόθεση του Χρηματιστηρίου, κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ γενικά, έκανε με βλακώδη τρόπο την “απογραφή” που μας έστειλε στην ουσία στην επιτήρηση (η ΕΕ δεν τιμωρεί κόμματα αλλά χώρες, και δεν δικαιολογείται να μην το γνωρίζει ένα ολόκληρο κόμμα εξουσίας να και μην έχει κάνει μια εκτίμηση της κατάστασης πριν πάει σαν τον μαρτυριάρη να την πατήσει), αλλά, όπως θυμόμαστε όλοι, επί της ουσίας τίποτε δεν βρέθηκε (άσχετα αν και μάλλον δικαιολογημένα, ο Ελληνικός λαός ΤΟΤΕ είχε τη γνώμη ότι τα σκάνδαλα του “συστήματος ΠΑΣΟΚ” όντως υπήρχαν.

    Αυτό λοιπόν που αναρωτιέται κανένας είναι το πως, ενώ η ΝΔ έκανε σαν τη χήρα στο κρεβάτι να ανακαλύψει σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ, δεν πήρε χαμπάρι τα ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ της Ζημενς και του Βατοπεδίου το 2004 τα οποία είχαν αρχίσει επί ΠΑΣΟΚ, εφόσον και αμόλυντη και άφθαρτη ήταν από την εξουσία, και άρα μπορούσε να τα εκμεταλλευτεί πιο άνετα από το χρηματιστήριο το οποίο και ήταν άκρως νεφελώδες με τα πιο “φρέσκα” και “τρέχοντα” παραπάνω δύο σκάνδαλα .

    Μήπως, λέω μήπως εγώ ο αφελής και μαλάκας υπήκοος αυτής της μπανανίας, μήπως η ΝΔ γνώριζε τα σκάνδαλα αυτά ΚΑΙ ΤΟΤΕ (το 2004) αλλά είχε βάλει και αυτή κάπου το… χεράκι της ή είχε δεσμευθεί και αυτή προ του μεγάλου Χατμάνου – Εφραίμ ότι σε περίπτωση που καταρρεύσει το ΠΑΣΟΚ θα αναλάβει αυτή την… περαίωση των εκκρεμουσών υποθέσεων; οπότε έκανε εκεί τα στραβά μάτια περιμένοντας να βρεί αλλού τα στοιχεία εκείνα που θα ενοχοποιούσαν το ΠΑΣΟΚ και έχοντας κάνει ενδεχομένως μια συμφωνία κυρίων υπό τη βούλα του Εφραίμ με το ΠΑΣΟΚ ότι “κοιτάξτε μάγκες, αλλού μπορεί να συγκρουστούμε αλλά όχι εδώ διότι έχουμε και οι δυο τη φωλιά μας λερωμένη;”.

    Ο Καραμανλής απλά είναι ένας κατα πως φαίνεται άτολμος και φοβισμένος άνθρωπος που διοικεί τη χώρα σαν departmental manager της κακιάς ώρας σε πολυεθνική, και όπου οι απαιτήσεις του job description τον ξεπερνούν και κοιτάει απλά να κερδίσει χρόνο. Δηλαδή, με το που αναλαμβάνει πρωθυπουργός, ξηλώνει ή “γειώνει” όσους θα μπορούσαν να φανούν πιο καλοί από αυτόν, δημιουργεί ένα κύκλο αδιαπέραστο από πιστούς και κόλακες γύρω του, απαξιώνει τους υπόλοιπους και έτσι και αρχίσει η κρίση, όπως όλοι οι ολίγιστοι μάνατζερ, αρχίζει να απειλεί όλους τους άλλους οι οποίοι δεν φταίνε αλλά δεν του είναι και πιστοί, αρχίζει και κρέμεται από τους υπασπιστές του ελπίζοντας ότι αυτοί θα τον βγάλουν από την κρίση, ενώ και οι ίδιοι οι υπασπιστές του, προφανώς βλέποντας ότι για πολλούς και διάφορους λόγους η υπόθεση ΔΕΝ θα τραβήξει πολύ (άμα δεν έχεις και κανένα φιλικό μέσο προς εσένα -δεν μερίμνησες- τι να σου κάνει ένας Τράγκας…- και είναι και η διεθνής κατάσταση αυτή που είναι, βράσε όρυζα), πλέον έχουν σα δόγμα τους (και αυτό μου το λένε πολλοί) το “φάτε, πιέστε κι’ ότι αρπάξουμε”.

    Το θέμα είναι ότι επί Σημίτη και με τη βοήθεια της θετικής διεθνούς συγκυρίας, δινόταν μεν η εντύπωση ότι γινόταν “πάρτι” αλλά ταυτόχρονα, με την εξαίρεση των Ιμίων και του Οτσαλαν, και πάλι, δινόταν η εντύπωση ότι η χώρα κυβερνιόταν. Εδώ -και δε χρειάζεται να μας το πει ο κος Τατούλης- δίνεται η εντύπωση ότι -και πάλι- γίνεται πάρτι αλλά αυτή τη φορά ΔΕΝ κυβερνιέται η χώρα ενώ ένας απελπισμένος Αλογοσκούφης, για λόγους που δεν γνωρίζουμε, φαίνεται να έχει αποτύχει ΠΑΝΤΕΛΩΣ και δεν τόχει σε τίποτα να μας κοπανάει και ένα νέο φόρο κάθε έξη μήνες διότι δεν κατάφερε να μαζέψει τα €10 δις ετησίως από την πάταξη της διαφθοράς (LOL X1000) ενώ το καράβι μοιάζει ακυβέρνητο, ο κυβερνήτης είναι κλεισμένος στη γέφυρα και έχει τις μαύρες του ενώ που και που βγαίνει και ρίχνει και καμία παναγία επί δικαίων και αδίκων και ξανακλέινεται στην καμπίνα του ενώ αυτός έχοντας καταφανώς πλέον χάσει τον έλεγχο προσέυχεται μην του κάτσει η καινούρια στραβή από όπου και νάναι, από το δηλαδή να έχουμε νεκρό κανένα τσόγλανο στις εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου, μετά να μη χιονίσει πολύ, να μη βρέξει πολύ και πεθάνει κανένας από το κρύο και τις πλημμύρες, το καλοκαίρι να μην έχει καύσωνες και πυρκαγιές (αλλά χωρίς να έχει γίνει καμία προετοιμασία για το ενδεχόμενο πυρκαγιών έτσι, να πορευόμαστε με ξόρκια… γενικώς) και καεί και πάθει κανένας θερμοπληξία, οι Τούρκοι να μην κάνουν τσαμπουκάδες, να περάσει δηλαδή η τετραετία χωρίς παρατράγουδα, σαν τους μόνιμους καραβανάδες που μετράνε Ολυμπιάδες και απλά υπηρεσία με υπηρεσία τρέμουν μην τύχει και κάτι στη βάρδιά τους διότι το ξέρουν ότι και το σύστημα γύρω τους θα τους προδώσει αλλά και ο ίδιος τους ο εαυτός που θα είναι μικρός για να αντεπεξέλθει σε ότι ήθελε συμβεί…

    Εμ, δεν γίνεται έτσι η δουλειά, δεν μπορεί να κυβερνηθεί έτσι μια χώρα όσο αγαθές είναι (ΑΝ είναι…) οι προθέσεις των κυβερνώντων…

    Οπότε ελπίζω να απάντησα και στην ερώτηση του φίλου Πολίτη Ιωάννη: Ο φόβος φίλε μου είναι εκείνος που κάνει κάποιον να αφήνεται σε πολλές, διαδοχικές, μικρές υποχωρήσεις αντί να σπάσει το απόστημα στην ώρα του. Το 2004. Και φτάνει η στιγμή που βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και δεν το αναγνωρίζεις…

    Τώρα, φοβούμαι πως είναι πολύ αργά… για τη ΝΔ.

  7. Στην υπόθεση ζήμενς και χρηματιστήριο το 2004 ήταν και οι της ΝΔ μπλεγμένοι – τι σκάνδαλα να αναδείξουν?

    Θα πρότεινα το εξής βιβλίο – που περιγράφει πολύ γλαφυρά – τι σημαίνει Έλληνας πολιτικός:

    Ζητείται ένα θαύμα για την Ελλάδα
    [ISBN: 960-7800-17-6]
    Συγγραφέας: Porter, Paul A.
    Εκδόσεις: Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις

    “[…] η πρώτη ημέρα εργασίας στην Αθήνα επιβεβαιώνει τις εντυπώσεις που αποκομίζει κανείς διαβάζοντας τις αναφορές και τα έγγραφα στην Ουάσινγκτον. Έχουμε ένα φτωχό λαό με μια ανίκανη κυβέρνηση και ένα πολιτικό σύστημα το οποίο απαιτεί από τους υπουργούς να έχουν ως κύριο μέλημά τους την παραμονή στο αξίωμα, παραμελώντας τα προβλήματα της ανοικοδόμησης και την επαναδραστηριοποίηση του εμπορίου και των συναλλαγών”.
    “Δεν υφίσταται εδώ κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ’ αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικών χειρότερων από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον ατομικό τους αγώνα για εξουσία που δεν έχουν το χρόνο, αν υποθέταμε ότι είχαν την ικανότητα, να αναπτύξουν μια οικονομική πολιτική”.[…]

    ———————————————-
    Ήταν η έκθεση για την Ελλάδα του Αμερικανού απεσταλμένου μετα τον ΙΙ παγκόσμιο πόλεμο και μετά ακολούθησε το σχέδιο Marsal.

  8. Πέστα Χρυσόστομε!!!

  9. προς gm:

    σου εχει μπει στο ματι ο ΤΣΙΠΡΑΣ.

    Το φοβο του να ‘χεις !!!

  10. Εχω ενα μικρο προβλημα με τον φιλο Πετρο.

    Οταν ηταν στο υπουργειο Πολτισμου ειχε δηλωσει σε δημοσιογραφους κατα την διαρκεια μιας επισκεψης του σε μια σχολη τεχνης οτι το μονο πορτρετο που θα εβαζε στον τοιχο του γραφειου του θα ηταν του ..Τσε Γκουεβαρα! Οχι του Λοκ του Σμιθ του Κοραη του Μιλ αλλα του..Γκουεβαρα!

    Πως αληθεια τα περι “καθαρων αξιων” και “φιλελευθερων ιδεων” κολλανε με αυτη την επιλογη ;

  11. Τι άλλαξε και γράφεται αυτό το άρθρο τώρα και όχι πριν 2 χρόνια;

Σχολιαστε