Γνωρίζοντας την Αμερική
Νοέ 9th, 2008 | Πάσχος Μανδραβέλης| Κατηγορία: Πάσχος Μανδραβέλης |
Email This Post
|
Print This Post
|
Bρήκαν ευκαιρία, λέει, οι Ελληνες εκδότες και με αφορμή την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα ξεδίπλωσαν την αμερικανική τους πραμάτεια στα βιβλιοπωλεία. Οπως έγραφε προχθές η Ολγα Σελλά («Καθημερινή» 6/11/2008) «δεν είναι λίγα τα βιβλία (κυρίως δοκιμιακά, ιστορικά ή πολιτικά σχόλια) που αφορούν τις Ηνωμένες Πολιτείες…», τα οποία τώρα «θα κάνουν μια νέα πορεία, εξαιτίας του αποτελέσματος των αμερικανικών εκλογών».
Ποια είναι, λοιπόν, τα πολλά βιβλία για τις ΗΠΑ που κυκλοφορούν στην Ελλάδα; Υπάρχουν κατ’ αρχήν ιδεοληπτικές προσεγγίσεις του Νόαμ Τσόμσκι που θεωρούν όλη την ιστορία των ΗΠΑ σαν μια τεράστια συνωμοσία του κεφαλάιου και των ΜΜΕ. Αξιολογότερο είναι το βιβλίο του ομοϊδεάτη του, Χάουαρτ Ζιν η «Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών» (εκδ. Αιώρα). Είναι μια εναλλακτική (δηλαδή αριστερή) προσέγγιση της Ιστορίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Ενδιαφέρουσα, καταγραφή αλλά πρέπει να επισημάνουμε ότι στη χώρα μας δεν έχει εκδοθεί ακόμη μια κανονική Ιστορία της χώρας που λατρεύουμε να μισούμε.
Ευτυχώς μεταφράστηκε στα ελληνικά το κλασικό έργο του Αλέξις Τόκβιλ «Η Δημοκρατία στην Αμερική» (εκδ. Στοχαστής) αλλά πρέπει να προσέξουμε ότι δεν έχει μεταφραστεί ούτε ένα κείμενο του Τόμας Τζέφερσον ή των άλλων «πατέρων του αμερικανικού έθνους». Δεν έχουν εκδοθεί καν -τουλάχιστον όχι ακόμη- τα κλασικά στην πολιτική επιστήμη «federalist papers», ο διάλογος δηλαδή που έγινε για τη συγκρότηση του νέου κράτους. Για την ακρίβεια στα ελληνικά δεν υπάρχει μεταφρασμένη ούτε η «Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών». Εντάξει! Μπορεί πολλοί στη χώρα μας να μισούν την ώρα και τη στιγμή της 4ης Ιουλίου 1776 που υπογράφτηκε αυτή η Διακήρυξη, αλλά δεν θα έπρεπε να τη διαβάσουν πριν τη βλασφημήσουν;
Παρά την απουσία των θεμελιακών αυτών κειμένων για την ιστορία και τη συγκρότηση των Ηνωμένων Πολιτειών, η ελληνική βιβλιογραφία βρίθει τίτλων που… εξηγούν το αμερικανικό φαινόμενο. Φυσικά, αυτές οι εξηγήσεις είναι κατά κύριο λόγο μεταφυσικές και έχουν τα πιο μελανά χρώματα. Το ερώτημα λοιπόν είναι: μισούμε την Αμερική επειδή την αγνοούμε ή δεν θέλουμε να τη γνωρίσουμε επειδή λατρεύουμε να τη μισούμε;
Πάσχος Μανδραβέλης
——————————————————————————–
Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 8/11/2008
Ο κ. Π.Μ. έχει δίκηο οτι δεν υπάρχει μετάφρασις στα Ελληνικά των κυριωτέρων αμερικανικών εντύπων.
(Υπάρχει όμως μεταφρασμένο το κόκκινο βιβλιαράκι του ΜΑΟ, άν και η Ελληνική διαφέρει σε σημεία απο την Αγγλική μετάφραση – δεν ξέρω πια είναι η σωστή γιατί δέν ξέρω κινέζικα)
– Την “Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών” έχει γράψει ο Νίκος Τσιφόρος….
Οσο και να χαμογελούμε που τον αναφέρουμε, το βιβλίο είναι απόλυτα πιστό στα γεγονότα της Ιστορίας, άσχετα άν ο συγγραφέας τα διανθίζει με το χιούμορ του – πιθανόν για να κάνει το βιβλίο εύπεπτο, πιθανότερον διότι έτσι ήταν ι ίδια του η άποψι για την ζωή.
– Θα συνιστούσα σε όλους να διαβάσουν αυτό το βιβλίο (και όλη την σειρά βιβλίων του Ν.Τ.), προς τέρψιν και μέρφωσιν (Οχι, δεν έχω βιβλιοπωλείο, ούτε τίποτα “συγγραφικά” δικαιώματα……)
Ε, όχι και «μισούμε την Αμερική»! Αν οι Έλληνες μισούσαν την Αμερική τότε θα ευχόντουσαν να βγει πρόεδρος ο ΜακΚέιν, όχι ο Ομπάμα!
Υ.Γ. Ο Π.Μ. ας κάνει καλύτερα την αυτοκριτική του. Αυτοί που τόσο εκτιμούν – και καλά κάνουν – τη φιλελεύθερη σκέψη των «πατέρων του αμερικανικού έθνους» ας αναρωτηθούν γιατί κανένας τους δεν έκανε τον κόπο να μεταφράσει τα σημαντικά έργα τους, κόπο που δεν φείσθηκαν οι λάτρεις πχ. του Μάο που μετέφρασαν το κόκκινο βιβλιαράκι του.
Λίγα λόγια για τις άθλιες γενικεύσεις οτι η Αμερική είναι τάχα ο κακός δαίμονας του κόσμου με αφορμή το άρθρο του κύριου Μανδραβέλη (της 8/11/2008 στην Καθημερινή) «Γνωρίζοντας την Αμερική»
Οχι κύριε Μανδραβέλη, δεν μισούμε την Αμερική και δεν βλασφημούμε την ώρα και την στιγμή της 4ης Ιουλίου 1776 που υπογράφτηκε αυτή η Διακήρυξη, το αντίθετο μάλιστα…
Διότι η διακήρυξη αυτή αφορά τον κάθε ελεύθερο άνθρωπο και είναι δείγμα σκέψης και γραφής του τι σημαίνει ελευθερία…
Όσον αφορά το τι λέγεται στη χώρα μας, αυτό δεν λέγεται απο τους πολλούς αλλά απο τους ελάχιστους, τους ψευτοαριστερούς για την ακρίβεια, διότι οι γνήσιοι αριστεροί είναι δυστυχώς ελαχιστότατοι.
Δεν είναι αριστερή η κυρία Παπαρήγα, κύριε Μανδραβέλη αλλά καπηλεύτρια του αριστερισμού, μια εκμεταλλεύτρια της προσμονής απλών ανθρώπων που πιστεύουν στο όνειρο μιάς καλλίτερης ζωής…
Αν υπήρχε έστω και το ελάχιστο στοιχείο ενδιαφέροντος απο την θρασύτατη αυτή κυρία για τους φτωχούς ή το δίκιο του εργάτη, θα είχε κατέβει πέρυσι με τις φωτιές να παλέψει στα μέτωπα και να κτίσει, έστω συμβολικά με μερικούς εργάτες / τεχνίτες, μερικά σπίτια με εθελοντική εργασία και ερανική συνδρομή.
Όμως καθόταν στον Περισσό εκστομίζοντας ανοησιολογίες που προσέβαλαν και τον ρόλο / θέση της και την παράταξή της…
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό… Θα μπορούσα μετά βεβαιότητας να σας στείλω κατάλογο της καπηλείας της έννοιας του αριστερισμού απο την κυρία αυτή αλλά δεν είναι του παρόντος…
Να σημειώσω όμως ότι η κυρία αυτή «τοποθετήθηκε» στην θέση της «Γραμματέως της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ» και παραμένει για πάρα πολλά χρόνια χωρίς διαφανείς εκλογικές διαδικασίες παρά με μαϊμού (μιλημένες) εσωεκλογικές διαδικασίες…
Δυστυχώς το ΚΚΕ όζει απο αδιαφάνεια…
Να μη διαφεύγει της προσοχής κανενός ότι οι χρηματοδότες του είναι καπιταλιστές που το θέλουν ζωντανό για να παίζουν «μπάλα» με τις εκάστοτε δεξιές κυβερνήσεις… Το θέλουν ως μοχλό πίεσης δηλαδή των δικών τους συμφερόντων…
Το ΚΚΕ κύριε Μανδραβέλη και οι αθώοι εν πολλοίς υποστηρικτές του, είναι τα όργανα της δεξιάς σε βαθμό που δεν φαντάζονται…
Έτσι εξηγείται το οτι βγήκε η κυρία Παπαρήγα απο τα ρούχα της στην Βουλή και μίλησε για ξύλο… Η αλήθεια πονά όσο τίποτα άλλο…
Όσον αφορά το απόκομμα του ΚΚΕ εσωτ. (Νυν ΣΥΡΙΖΑ ή συνασπισμού του συνασπισμού… ) του αξιόλογου διανοητή και πολιτικού Κύρκου, αφέθηκε στους τυχοδιώκτες διαδόχους του (βλέπε Κωνσταντόπουλο, Δαμανάκη και λοιπούς) και κατέστη ο περίγελος κάθε μη ψευτοαριστεριστή και σκεπτόμενου ανθρώπου συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Ιδρυτή του, του Κύρκου…
Τι να σχολιάσεις όταν αυτό που σχολιάζεις αξίζει λιγότερο απο το μέσο που αποτυπώνεται… Αν απομένει σεβασμός, αυτός ανήκει σε όσους δεν ήξεραν και δεν ρώτησαν για το ποιόν και την ρίζα των ενωμένων δυνάμεων του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτούς δηλαδή που παρασύρθηκαν απο άγνοια, αντίδραση ή απελπισία και όχι απο σκοπιμότητα.
Αυτοί λοιπόν οι αριστεροί, ακόμα και αν μισούνε την Αμερική και τις ελευθερίες που εκφράζει ο φιλελευθερισμός της, είναι αδιάφοροι στους σκεπτόμενους ανθρώπους.
Αυτό όμως δεν συνεπάγεται ότι η σημερινή Αμερική στερείται πολλών κακών, πολλών νόθων στοιχείων, που προστέθηκαν με τον χρόνο, αλλά και πολύ υπεροψία, την υπεροψία της σύγχρονης Ρώμης…
Όμως οι επικριτές της σύγχρονης Ρὠμης ας εντρυφήσουν πρώτα στην μελέτη της αρχαίας και αφού μείνουν έκπληκτοι απο τις ομοιότητες… ας ξεχωρίσουν το σκάρτο απο το προοδευτικό και την κομματική επιταγή απο την φιλελεύθερη αλήθεια, την μοναδική ισως αλήθεια, πριν προβούν σε άθλιες γενικεύσεις οτι η Αμερική είναι τάχα ο κακός δαίμονας του κόσμου.
Παναγιώτης Μπαζιωτόπουλος
Οικονομολόγος – Επιχειρησιακός ερευνητής
(+30) 6932 288185
Εμείς οι ‘Ελληνες είμαστε υπερβολικοί και προσεγγίζουμε τα γεγονότα συναισθηματικά χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τους παράγοντες που δημιουργούν τις αιτίες των γεγονότων.Η λύση για την καλύτερη αξιολόγηση και κατανόηση της πορείας των εθνικών μας θεμάτων και των σχέσεων της Ελλάδος με τα άλλα κράτη είναι η μελέτη της ιστορίας.Η παιδεία πρέπει να είναι το εθνικό όραμα της Ελλάδος.