Η φτώχεια των καταλήψεων
Νοέ 7th, 2007 | Γιώργος Παγουλάτος| Κατηγορία: Ελλάδα, Παιδεία |
Email This Post
|
Print This Post
|
Την περασμένη Κυριακή, 28η Οκτωβρίου, οι δύο όψεις της παρελαύνουσας Θεσσαλονίκης αποτύπωναν την ένδεια της πολιτικής μας παιδείας.
Για μια ακόμη φορά, η ζώσα συνείδηση του έπους του 40 καταπλακώθηκε από την αφόρητη δεκαρολογία, την παιδαριώδη προγονοπληξία και τους τζάμπα λεονταρισμούς των κυρίων Ψωμιάδη, Ανθιμου και Καρατζαφέρη. Την ίδια ώρα, οι δεκάδες καταλήψεις σχολείων, σε ένα κακόγουστα επαναλαμβανόμενο σενάριο, επισφράγιζαν την υποχώρηση των δημόσιων θεσμών από το βάρος του κομματισμού, του λαϊκισμού και της ανομίας.
Οπως γράφει ο Χαρίδημος Τσούκας στην εξαίρετη «Έναρθρη Κραυγή», στην εκπαιδευτική κοινότητα «ο νέος δεν συσσωρεύει απλώς γνώσεις αλλά μυείται σε έναν τρόπο ζωής … Αναπτύσσει ήθος, καλλιεργεί τις αρετές με τη βοήθεια εκείνων που ξέρουν περισσότερα από αυτόν. Αυθεντία και κοινότητα πάνε μαζί».
Οταν οι πομπώδεις κενολογίες και το ιδεολογικό κιτς της ηγεσίας ευτελίζουν τη μεγαλειώδη ανάμνηση ενωτικής αντίστασης του ελληνικού λαού, γιατί απορούμε που οι επαναστατημένοι έφηβοι αρνούνται να σεβαστούν τον δημόσιο χώρο; Πώς να αντιληφθούν οι μαθητές το σχολείο σαν μια κοινότητα οργανωμένης μάθησης, ατομικής υπευθυνότητας και συλλογικής αυτογνωσίας, όταν από τη μια η δεξιά πατριδοκαπηλία έχει κηρύξει μόνιμη κατάληψη στο πατριωτικό τους συναίσθημα και από την άλλη το ΚΚΕ κολακεύει και υποθάλπει την «ανυπακοή» τους;
Δεν αμφισβητεί κανείς ότι υπάρχουν σχολικές υποδομές απαρχαιωμένες, εγκαταστάσεις απαράδεκτες, δάσκαλοι κακοπληρωμένοι, προγράμματα διδασκαλίας ξεπερασμένα και ανεπαρκή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η προσωρινή συμβολική κατάληψη είναι πράγματι ένα θεμιτό τελευταίο οχυρό διαμαρτυρίας. Σε ένα Λύκειο της Λάρισας μαθητές, γονείς και καθηγητές κατέφυγαν στην κατάληψη απαιτώντας να αντικατασταθούν οι επιφάνειες που περιέχουν απαγορευμένο καρκινογόνο αμίαντο. Ομως το λουκέτο διαρκείας στο όνομα μιας τάχα καλύτερης εκπαίδευσης είναι παράλογο, ηθικά ακατανόητο και διόλου ηρωικό. Πόση υποκρισία περιέχει το «κλείνουμε το σχολείο διεκδικώντας 15% για την παιδεία»; ΄Η το έτερο αγωνιστικό αίτημα κατάργησης του βαθμολογικού ορίου 10 για την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ (απύθμενος ο αριστερίστικος λαϊκισμός)…
Είναι διάχυτη η αίσθηση ότι οι καταλήψεις συνιστούν προαποφασισμένη πολιτική σε αναζήτηση αιτημάτων. Εκεί βιώνεται η κουλτούρα του διαρκούς καταγγελτικού μηδενισμού, αντί για προσπάθεια ορθολογικής επίλυσης των προβλημάτων. Εκεί θεοποιείται το αντιδημοκρατικό δόγμα του «δεν συζητάω, δεν διαπραγματεύομαι», που αγνοεί ότι ο βίος είναι αναπόφευκτη συνύπαρξη, με διαφορές και συγκρούσεις, που επιβάλλουν διαρκή διάλογο και αμοιβαίες υποχωρήσεις. Αλλά, να τη πάλι η κατασυκοφαντημένη λέξη του «συμβιβασμού» – αγαπημένος σάκος του μποξ τόσο του νεοσταλινικού όσο και του εθνικιστικού μαξιμαλισμού!
Αυταρχικό σχολείο λοιπόν; Κάθε άλλο. Στο βιβλίο της «Δημοκρατική Παιδεία», η Αμερικανίδα φιλόσοφος Amy Gutmann υποστηρίζει ότι το δημοκρατικό σχολείο πρέπει να σέβεται το δικαίωμα των μαθητών στη διαφωνία και τη συνειδησιακή αντίρρηση, αρκεί αυτό να μην οδηγεί σε καταπίεση και διακρίσεις. Η έκφραση αμφισβήτησης από τους μαθητές πρέπει να γίνεται ανεκτή, αρκεί να μην παρεμποδίζει τη δημοκρατική εκπαίδευση των άλλων ή τη δική τους.
Το δημοκρατικό σχολείο διδάσκει έμπρακτη ανεκτικότητα όταν επιτρέπει σε ένα μαθητή να αρνείται, για λόγους συνειδησιακούς, να παρελάσει, αλλά δεν του επιτρέπει να αρνείται να καθήσει δίπλα σε Αλβανό συμμαθητή του. Η κατάληψη του σχολείου αντιστρατεύεται τη δημοκρατική παιδεία: αναιρεί το δικαίωμα της εκπαίδευσης για τους άλλους μαθητές και περιορίζει τις ευκαιρίες των ίδιων των καταληψιών να αποκτήσουν τη μόρφωση που θα τους απελευθέρωνε ίσως από τις ιδεοληψίες τους. Ετσι, εμποδίζει να αναπτύξουν την αυτονομία τους: τη δυνατότητα του καθενός να ελέγχει, να καθορίζει και να νοηματοδοτεί ο ίδιος την πορεία της ζωής του (Joseph Raz, «The Morality of Freedom»). Ως άρνηση της μόρφωσης και των κριτικών ικανοτήτων που μόνο η εκπαίδευση εξασφαλίζει, η κατάληψη δεν συνιστά πράξη αυτονομίας αλλά το ακριβώς αντίθετο: κατάλυσή της!
——————————————————————————–
Έδωσαν προαγωγή στον εαυτό τους!
Σκάνδαλο στις κρίσεις διευθυντών σχολείων, με τη… μέθοδο της συνέντευξης
ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ Χρήστου Κάτσικα
Στις πρόσφατες κρίσεις 30.000 υποψηφίων διευθυντών σχολικών μονάδων, καρατομούνται υποψήφιοι με αυξημένα εκπαιδευτικά προσόντα προκειμένου να πριμοδοτηθούν άλλοι, οι οποίοι μάλιστα- αν και υποψήφιοι- συμμετέχουν οι ίδιοι ως κριτές στη βαθμολόγηση συνυποψηφίων τους.
Μπαράζ επώνυμων καταγγελιών από όλη την Ελλάδα αποτυπώνουν ανάγλυφα τον σκανδαλώδη και παράνομο τρόπο με τον οποίο έγιναν οι επιλογές των διευθυντών 10.000 σχολικών μονάδων.Οι ενστάσεις και η προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια αναμένεται να πυροδοτήσουν νέα προβλήματα σε χιλιάδες σχολεία. Με έναν νόμο που απαξιώνει τη διοικητική εμπειρία, υποβαθμίζει τα πτυχία κι εξισώνει ουσιαστικά τα αντικειμενικά κριτήρια με την προφορική συνέντευξη (20 μόρια) ολοκληρώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα η κρίση και επιλογή των υποψηφίων διευθυντών 10.000 σχολικών μονάδων σε όλη την Ελλάδα (δημοτικών, γυμνασίων, λυκείων, επαγγελματικών λυκείων κ.λπ.)
Το ιστορικό της υπόθεσης αρχίζει από τον Αύγουστο του 2004 όταν με συνοπτικές διαδικασίες αντικαταστάθηκαν οι προϊστάμενοι των Διευθύνσεων και Γραφείων της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Την περίοδο εκείνη ο διορισμός- ουσιαστικά και τυπικά από το παράθυρο- «προσωρινών προϊσταμένων», λίγους μήνες μετά τον σχηματισμό της πρώτης Κυβέρνησης της Ν.Δ. (Αύγουστος 2004), αποτέλεσε την προσπάθεια της νέας (τότε) κυβέρνησης να κατασκευάσει, τεχνητά, «προσόντα» σε εκπαιδευτικούς που βρίσκονταν μέσα ή κοντά στον κομματικό της χώρο, έτσι ώστε όταν αποφάσιζε να κάνει- με νέο νομοθετικό πλαίσιο- κρίσεις για μόνιμους προϊστάμενους της εκπαίδευσης, να μπορεί να επιλέξει «νόμιμα» αυτούς που τότε επέβαλε «παράνομα».
Όταν πριν από έναν μήνα ανακοινώθηκαν οι επιλογές των νέων προϊσταμένων Διευθύνσεων και Γραφείων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια κ.λπ.), αποκαλύφθηκε ότι το παιχνίδι των κρίσεων των υποψηφίων ήταν «σικέ» καθώς το 90% των νέων προϊσταμένων ήταν προσκείμενοι στην κυβέρνηση. Κατά τη διάρκεια της επιλογής, φάνηκε καθαρά ότι μέσω της περίφημης «προσωπικής συνέντευξης», όσοι είχαν σχέση με το κυβερνών κόμμα αρίστευσαν, ενώ οι υπόλοιποι απέτυχαν παταγωδώς αν και διέθεταν περισσότερα προσόντα. Η συνέντευξη χρησιμοποιήθηκε για να ανατραπούν επιστημονικά προσόντα υποψηφίων (διδακτορικά, μεταπτυχιακά) και να καλυφθούν διαφορές στα μετρήσιμα και αντικειμενικά κριτήρια.
Ωστόσο, εκεί που η παρατυπία και η παρανομία ξεπέρασαν κάθε φαντασία ήταν στην επιλογή των 10.000 περίπου διευθυντών σχολικών μονάδων, η οποία ολοκληρώνεται αυτές τις μέρες και αναμένεται η ανακοίνωση της τοποθέτησής τους.
Πριμοδοτήσεις ημετέρων
Μόλις ανακοινώθηκαν οι πίνακες αξιολόγησης με τις βαθμολογίες των υποψηφίων, έφτασαν στα «ΝΕΑ» δεκάδες καταγγελίες από υποψήφιους διευθυντές σχολικών μονάδων για το φιάσκο της «συνέντευξης». Τα διορισμένα από το ΥΠΕΠΘ μέλη των υπηρεσιακών Συμβουλίων που έκαναν τις επιλογές των διευθυντών των σχολικών μονάδων όχι μόνο πριμοδότησαν μαζικά υποψήφιους με συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση αλλά επέτρεψαν και σε υποψήφιους να είναι συγχρόνως αξιολογητές και αξιολογούμενοι, γεγονός που είναι κατάφωρη παρανομία και σύμφωνα με όσα ρητά ορίζει ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας (ν. 3528/2007). Παράλληλα υπάρχει δεδικασμένο του Διοικητικού Εφετείου Αθήνας, σύμφωνα με το οποίο είναι παράνομη η σύνθεση του συμβουλίου επιλογής όταν συμμετέχουν ως κριτές υποψήφιοι διευθυντές.
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ
Τους αξιολόγησαν συνυποψήφιοί τους
Όργιο παρανομιών καταγγέλλεται για τις κρίσεις 10.000 διευθυντών σχολείων όλων των βαθμίδων.
ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ Α μάλαντη Γ., Στούπος Β., Βούλγαρης Κ., Κώττη Αικ., Τσιροπινάς Ι., Σούτης Μ., Κωστάζου Ευ., Τσιόλας Δ., Καλογεράκη Σ., Μαρτάκη Μ., Φιστουρής Αχ., Πλακωτάρη Α., Ταξιάρχου Αγγ., Αμπελιώτης Λ., Πιτσιλαδής Σ., Κόψαλη Δ., Κέρογλου Μ.
«Από 1η βγήκα 60ή»
Αντωνία Βαλαβάνη, Κοζάνη
«Ο γραμματέας της Νομαρχιακής της Ν.Δ. έκανε τις επιλογές»
Σακελλάρης Ν. Τρικοίλης, φιλόλογος 1ου ΓΕΛ Καλύμνου, Δωδεκάνησα.
«Η “συνέντευξη” εκτόπισε πολύχρονες σπουδές»
Παπαδάτος Παναγιώτης, δάσκαλος, Πρέβεζα
«Αξιοκρατία ή κοροϊδία στις κρίσεις;»
Μπατσαράς Παναγιώτης, Νομός Πιερίας
«Κόπηκα στη συνέντευξη»
«Έχοντας καταταγεί στην 1η θέση πανελληνίως, σε ό,τι αφορά την αθροιστική βαθμολογία των κριτηρίων με 31,45 μόρια, έλαβα στο κριτήριο “Προσωπικότητα- Γενική Συγκρότηση” βαθμολογία 11,43 μόρια, με φυσικό αποτέλεσμα να μην επιλεγώ…».
Αντώνιος Ιωακ. Κεκές, Ν. Λακωνίας
Κ. Παγουλάτε, συμφωνώ μαζί σας 100%. Το κακό στην Ελλάδα είναι ότι οι καταλήψεις (μεταξύ πολλών άλλων κακών συνηθειών!) είναι μόδα και δεν είναι σαφές τι μπορεί να γίνει για να αποφευκτούν. Όσο περισσότερο φωνάζει η κυβέρνηση, τόσο δημιουργείται “βεντέτα” με την κυβέρνηση ή τον εκάστοτε Υπουργό και η κατάσταση χειροτερεύει. Ελπίζω να περάσει αυτή η μόδα και σε 10 χρόνια να θυμόμαστε την γραφική Ελευθεροτυπία όπως τώρα θυμόμαστε την Αυριανή του 80 που τελικά ευτυχώς ξεφούσκωσε…
Συγνώμη, ξέχασα να ρωτήσω τον κ. Κατσίκα που κολάει το κατεβατό αυτό για τις κρίσεις των Διευθυντών με την συζήτηση για τις καταλήψεις. Προφανώς εάν έγιναν σκάνδαλα και κομματικοποίηση είναι προφανώς κακό για την Παιδεία μας. Ωστόσο είναι τραβηγμένο να υπονοείτε ότι αυτός είναι ο λόγος για τις καταλήψεις, εκτώς εάν δεν κατάλαβα καλά.
Επίσης τα όλα τα περιστατικά τα οποία αναφέρονται στο άρθρο αυτό για τις κρίσεις (με την μόνη εξαίρεση αυτού για τα μέλη του ΠΥΣΠΕ, εάν ισχύει) δεν είναι αναγκαστικά προβληματικα: είναι προφανές ότι η συνέντευξη γίνεται για να συλλεχθούν επιπλέον πληροφορίες από αυτές των “αντικειμενικών” κριτηρίων. Εάν τα μόρια των συνεντεύξεων ήταν πάντοτε ίδια ή παρεμφερή με αυτά των “αντικειμενικών” τότε προφανώς δεν θα υπήρχε λόγος για τις συνεντεύξεις!
Το μόνο που ίσως μπορεί να ισχυριστεί κάποιος είναι ότι η ποσόστοση των μορίων των συνεντεύξεων ίσως πρέπει να μειωθεί αλλά εν τέλη αυτό είναι ένα τεχνικό θέμα στο οποίο δεν μπορούμε να πάρουμε θέση γιατί διαμαρτηρήθηκαν 5 άτομα που έκαναν κακή συνέντευξη…
Ego nomizo i kommatikopoiisi kollaei mia xara me to noima tou arxikou keimenou. Ti eidous paideia kai ithos tha metadosoun ta kommatoskula pou ginontai dieuthintes otan oi idioi einai mesa sti sapila? Ti eidoun nomo kai taksi tha epivalloun sta sxoleia tous otan oi idioi ginontai dieuthintes mesa stin anomia?
Mia sapia koinonia tha paragei kai mia sapia neolaia. To vlepoume kathe xrono se katalipseis gumnasion, lukeion, AEI kai TEI.
Meta apo to deltio typoy tis ND apo pano kai liga logia. H paideia einai xalia. H kyvernisi to mono pou ti noiazei einai na proothei toys kolitoys tis. Opoio paidaki tolmisei na kanei apoxi tha meinei xronia kai to mono poy toy lene einai an exeis parapona gia ta provlimata toy sxoleioy kane apoxi. Allios na to voulosei kai na parei ton boulo. Ta lefta kai tis theseis stoys kommatikoys filoys kseroun na ta dinoyn. Ta lefta stin paideia den kseroyn. Thymatai kaneis to 5% gia tin paideia poy yposxethike proeklogika prosopika o Karamanlis? Akoma kai to apolyto noumero xrimaton exei meiothei apo to 2003, exei pesei kai to pososto apo to 3,5% se peripoy 3%. Kai na skefteite to 1962 palevan na paei to pososto apo to 6,8% sto 15%. O Kostakis dinei ligotera apoti edine o theios tou prin 40 xronia.
Gia toys onnedites mia xara einai. Oi epipleon plirofories exoun mazeftei apo ta prin – se poio komma anikeis, poios se sproxnei klp. Alitheia, boreitai na mas dosete merikes erotiseis apo tin synentefxi? Giati stin synentefxi gia toys EPOP rotoysan “exeis skoylariki” “exeis tatouage” “pisteveis ston Theo” Pos aksiologeitai i prosopikotita toy ypopsifiou kai pos oloi oi deksioi einai diamantia xaraktires? Esy ti xaraktiras eisai? Tha mas peis dyo logia gia ton eafto soy gia na se aksiologisoyme-antikeimenika panta ennoeitai. Aksiologises ki esy ton eafto soy opos poly apo toys krinomenous kai krinontes taftoxrona?
“Ελπίζω να περάσει αυτή η μόδα και σε 10 χρόνια να θυμόμαστε την γραφική Ελευθεροτυπία όπως τώρα θυμόμαστε την Αυριανή του 80 που τελικά ευτυχώς ξεφούσκωσε…”
Απολύτως σωστό και εύστοχο το σχόλιο, πιστεύω πως εκφράζει μεγάλη μερίδα σοβαρών αναγνωστών. Όμως η συγκεκριμένη εφημερίδα δεν πιστεύω πως θα έχει την τύχη της Αυριανής, γιατί, από τη μία είναι μέσα στη διαπλοκή και τα media πολύ βαθιά και από την άλλη ο καμουφλαρισμένος κουλτουρέ και μαρκετίστικος λόγος της τη βοηθά να συγκεντρώνει λογής λογής αναγνώστες και όχι φανατικά ακροατήρια όπως η “Α”. Εγώ ελπίζω πάντως η αναγνωσιμότητα της να μειωθεί ώστε να αλλάξει το λαϊκίστικο και μονότονο ψευτοπροοδευτικό προφίλ της που προκαλεί σύγχυση στη νεολαία και δίνει δεκανίκι στους επαγγελματίες του συνδικαλισμού και τους βολεμένους της μετριότητας.
Όσο για τη μόδα των καταλήψεων, αυτή θα περάσει μάλλον με αυτό που υποτίθεται πολεμούν. Την κατάρρευση της δημόσιας παιδείας και της επιβολής ιδιωτικής, προσβάσιμης σε όλα τα εισοδήματα. Τα δημόσια σχολεία με αυτή τη πορεία θα καταλήξουν προφανώς για τα εξαιρετικά φτωχά στρώματα του πληθυσμού κάτι σαν “εκπαιδευτικά γκέτο”, οι Απέκηδες και οι Καλομοίρηδες θα έχουν πετύχει το σκοπό τους (μια κλειστή κρατική κάστα εκπαίδευσης) και αυτό που ονομάζουν “νεοφιλελεύθερη” επιδρομή θα επικρατήσει απόλυτα στην Ελλάδα τους και όχι στις ΗΠΑ ή την Αγγλία. Αυτό που είναι πιο τραγικό είναι πως οι ίδιοι τα γνωρίζουν όλα αυτά αλλά οι κομματικοί στρατοί που βάζουν μπροστά (συνήθως μαθητές κ φοιτητές) τα αγνοούν. Προς επιβεβαίωση ας δούνε τι συμβαίνει στη δημόσια υγεία.
Τέλος, για τον “ερευνητή” μόνιμο στα παράθυρα εν καιρώ καταλήψεων κ. Κάτσικα, να γνωστοποιήσω τις εύστοχες προβλέψεις του απ’ τη δεκαετία του 80(!)- το κείμενο είναι διαθέσιμο για το κεθένα – σχετικά με τη χρήση Η/Υ, όπου προφανώς βλέποντας σε αυτούς τον καπιταλιστικό μπαμπούλα απαξίωνε (!!!!) τη χρησιμότητα τους στα σχολεία καθώς και τη μελλοντική τους εξέλιξη (ΟΚ το ξέρω, την είχαν πατήσει και άλλοι πιο “γατόνια” της Wall Street”). Σαφώς και η κομματοκρατία βασιλεύει, τα της έρευνας “φυσιολογικά” δείχνουν, αρνούμαι να δεχτώ όμως ως αξιόπιστο το λόγο εκείνων που οι ιδέες και ιδεοληψίες τους κατέληξαν σε αυτόν ακριβώς τον πνευματικό μαρασμό, την οπισθοδρόμηση της πραγματικής κουλτούρας και τη καθιέρωσης της αναξιοκρατίας σήμερα.