Cyprus Decides, Greece Follows
Νοέ 8th, 2006 | Τάκης Μίχας| Κατηγορία: English, Ελλάδα, Κόσμος |
Email This Post
|
Print This Post
|
Published in
The Wall Street Journal Europe
November 6, 2006
By Takis Michas
Greece faces a serious foreign policy dilemma. On the one hand, Athens supports Turkey’s bid to join the European Union. On the other hand, it also supports, officially at least, the policies of the Greek Cypriot leadership. Thus Greece may inadvertently end up helping derail Turkey’s EU accession.
At present, Brussels and Ankara seem to be heading for collision. Foreign ministers from Turkey, Greece, both sides of the divided island and current EU president Finland were supposed to gather this weekend to discuss a transport dispute between Cyprus and Turkey. But the meeting fell through.
The EU wants Turkey to open its ports and airports to vessels and planes from EU member Cyprus this year under a customs union protocol it signed in 2005. Turkey refuses. It argues that Brussels has failed to honour a pledge to lift the economic and political blockade of the Turkish Cypriots in return for their support for a U.N.-backed reunification plan. Brussels insists that these two issues are not formally linked. EU diplomats acknowledge in private, though, that ethically such a linkage does exist.
The Finish EU Presidency had hoped to break the deadlock during negotiations in Helsinki. Their compromise proposal would have obliged Turkey to extend “at some point” the customs agreement to the Republic of Cyprus. In return, northern Cyprus’ Farmagusta port would have been opened for Turkish Cypriots to trade under U.N. supervision. The meeting’s last-minute cancellation further darkens Ankara’s prospects for joining the EU. Recent press leaks say the European Commission’s next report card on Turkey, due this week, will already be very critical. Apart from the Cyprus dispute, Brussels is expected to slam Turkey’s alleged lack of progress on human and civil rights issues.
How will a Turkish-EU crisis affect Greek-Turkish relations and consequently the stability of the region? When I recently interviewed Greek Foreign Minister Dora Bacoyannis, she insisted that this is purely a problem of Turkey complying with EU requirements. As such, it should not affect the relations between the two countries. “Besides”, she added “ Cyprus is only one of many issues plaguing Turkey’s EU membership negotiations”.
Some analysts disagree. “If negotiations with Turkey get derailed over Cyprus,” says Professor Alexis Iraklidis of Panteion University of Athens, “Turkey will hold Greece directly responsible because of its unwillingness to confront the hard-line policies of the Greek Cypriot leadership.”
Such a development would be especially hard for Ms. Bacoyannis. Since she assumed office last spring she has made Turkey’s EU accession a cornerstone of her foreign policy. At the same time, though, she has not introduced any policy changes in her country’s foreign policy on this issue. That policy can be summed up as “Cyprus decides, Greece follows.”
Unlike Ankara, which is actively engaged in shaping the policy of the Turkish Cypriots, Athens seems increasingly content to accept whatever Greek Cypriot President Tassos Papadopoulos offers. In April 2004, Turkey’s Prime Minister Recep Tayyip Erdogan played a very constructive role in convincing Turkish Cypriots to support a U.N. plan to reunify the island. Greek Prime Minister Costas Karamanlis, however, simply let things run their course. In the end, the Turkish Cypriots voted overwhelmingly in favour of the U.N. plan. But the Greek Cypriots, following their president’s plea, rejected it.
The only significant difference between Athens and Nicosia, according to diplomatic sources, concerns their attitudes toward U.S. efforts to mediate. Greece welcomes such efforts while the Greek Cypriots believe that any such attempt is just a ploy to promote Turkish interests at their cost.
To this day the Greek Cypriot leadership opposes lifting the economic and political restrictions on their Turkish neighbors. They argue that this would be the first step to the international recognition of a sovereign Turkish Cypriot State. As a consequence, Turkish Cypriots cannot engage in direct trade with the international community. And they have no voice in EU institutions.
Most diplomats are gloomy about the possibilities of ever striking a deal. But there are exceptions. “If you force me to make a guess, I see lots of reason for hope,” U.S. Deputy Secretary of State Mathew Bryza told me last month. “Nobody wants this train wreck to occur. Neither the Greek government nor the government of the Republic of Cyprus want to derail Turkey’s accession. They all agree that at the end of the day the Eastern Mediterranean is a more stable and prosperous region as long as Turkey is reforming and modernizing and fulfilling the criteria of EU membership.”
This may be so. But in matters of so-called “national importance,” Greek politicians are just like their American or Turkish counterparts. Unfortunately, they tend to follow the dictates of public opinion polls rather than those of reason.
Αυτή τη φορά ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκονται στο πλευρό του Τάσσου Παπαδόπουλου, στηρίζοντας τις εθνικιστικές του θέσεις και απόψεις.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση κατά πρώτο λόγο γιατί της προσφέρεται για προβολή μετά τα δημοψηφίσματα για το ευρωσύνταγμα ένας εντελώς προσχηματικός, αλλά ωστόσο υπαρκτός λόγος να αρνηθεί την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στους κόλπους της. Συμφέρει εν προκειμένω τους Ευρωπαίους, να εμφανίζεται η Ελλάδα και η Κύπρος ότι αποτελεί το εμπόδιο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας (http://bourchas.blogspot.com/2006/05/blog-post_114889988331944771.html)και όχι ο δικός τους διάχυτος εθνορατσισμός.
Οι ΗΠΑ κατά δεύτερο λόγο επειδή φαίνεται να εμμένουν στην διατήρηση της μεταψυχροπολεμικής πολιτικής τους στην περιοχή (http://bourchas.blogspot.com/2006/05/blog-post_25.html), δηλαδή της υπάρξεως ελεγχόμενης αντιπαράθεσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ώστε να διατηρείται η ισχύς του στρατοκεμαλικού κατεστημένου στην Τουρκία.
Τον Ερντογάν, ωστόσο, καθόλου δεν τον ενδιαφέρει η ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρώτιστο και κύριο μέλημά του αποτελεί η αποδυνάμωση του στρατοκεμαλικού κατεστημένου στην Τουρκία. Το όραμά του, συμφωνώντας σ’ αυτό με τον Χάντιγκτον (http://bourchas.blogspot.com/2006/05/blog-post_25.html), είναι να αποτελέσει η Τουρκία το «κράτος πυρήνα» του ισλαμικού κόσμου, δηλαδή η Τουρκία να αποκτήσει το ρόλο ηγέτιδας δύναμης του ισλαμικού κόσμου.
Στο πλαίσιο αυτό ο Ερντογάν γνωρίζει ότι το κυριότερο εμπόδιο γι’ αυτή του την επιδίωξη αποτελεί η διατήρηση της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, που υποδαυλίζεται αφενός από το στρατοκεμαλικό κατεστημένο της Τουρκίας και αφετέρου από τις ΗΠΑ. Υπέρ των επιδιώξεων του στρατοκεμαλικού κατεστημένου και των ΗΠΑ κατά παράδοξο τρόπο στη δεδομένη συγκυρία συνηγορεί και η πολιτική της εθνικιστικής αδιαλλαξίας του Τάσσου Παπαδόπουλου, που πρόσφατα φαίνεται να εξόργισε ακόμα και τον Καραμανλή.
Μετά ταύτα το ερώτημα είναι αν η ελληνική κυβέρνηση θα εξακολουθήσει να παίζει το μεταψυχροπολεμικό ρόλο του «χωροφύλακα της Τουρκίας» μέσω της διατήρησης της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης προς δόξα του στρατοκεμαλικού κατεστημένου και κάποιων ηλίθιων νεοσυντηρητικών κέντρων των ΗΠΑ ή αν είναι διατεθειμένη σε αγαστή συνεργασία με τον Ερντογάν να επιλύσει άμεσα τις ανούσιες ελληνοτουρκικές διαφορές και οι δύο χώρες από κοινού να αναλάβουν ηγετικό ρόλο σ’ ολόκληρη την ανατολική μεσόγειο.
Αν η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών(http://bourchas.blogspot.com/2006/06/12.html)
όπως πιο πάνω, θα πρέπει, να ξεπεράσει όχι τόσο τον εθνικιστικό σκόπελο του Τάσσου Παπαδόπουλου αλλά πρωτίστως τον ίδιο τον εθνικιστικό εαυτό της!
Πετυχημένος ο τίτλος, κάποιοι όμως λένε, όπως ο γονιός ακολουθεί και φροντίζει το παιδί που πονάει, ομοίως ακολουθεί και η ελλάδα τη Κύπρο.
Διά την θεραπεία αντιλαμβάνεται κανείς ότι με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το 1990, οι έλληνες πολιτικοί απομακρύνονται απο τον άχαρο ρόλο του κηδεμόνα ενώ ταυτοχρόνως ενηλικιώνονται τάχιστα και οι Κύπριοι.
Αν δεν αποκαλύπτονται, σε μία ανάλυση των ελληνοτουρκοκυπριακών σχέσεων, τα γαλλογερμανικά συμφέροντα στη περιοχή, τα ρωσικά, τα αμερικανικά και τα κινέζικα, τότε άθελα τους συντάσονται με αυτούς οι οποίοι σκοπίμως ακολουθούν στο θέμα παρασκηνιακές πολιτικές.
Μην ξεχναμε οτι η Κυπρος ειναι ανεξαρτητο κρατος και δεν εχει καμια υποχρεωση εναντι της Ελλάδος οπως και η Ελλάδα έναντι της Κύπρου
Γιώργο Μπούρχα, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να εμπλακούμε στο δίλημμα φασίστες στρατοκράτες/φασίστες ισλαμιστές. Εκτός από Παττακό και Χριστόδουλο, εκτός από το χατζάρι του Μπουγιούκανιτ και τους μιναρέδες του Γκιουλ, δεν βγάζει τίποτ’ άλλο αυτή η ρημάδα η χώρα; Και αν δεν βγάζη, είναι μη χείρων ο Ερδογάνος, ένας Τούρκος Καρατζαφέρης, οσοδήποτε χαρισματικός ή υπερτιμημένος διαφημιστικά, από την συνεπή προάσπιση των ευρωπαϊκών δημοκρατικών και δικαιοκρατικών αρχών;
Chris Mantas, φυσικά και έχει η Ελλάδα και δικαιώματα και υποχρεώσεις έναντι της Κύπρου, μιλώντας στενά νομικά, βάσει των γνωστών συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου. Καταλαβαίνω ότι σε πολλούς δεν αρέσει αυτό, ένθεν κακειθεν του Αιγαίου, αλλά είναι η απλή αλήθεια.
Όσο για το δόγμα “η Κύπρος αποφασίζει, η Ελλάς συμπαρίσταται” έχει πλέον στην πράξη φτάσει ένα βήμα μόνο από το αμέσως προηγούμενο, αλησμόνητο δόγμα, “η Κυπρος είναι μακράν” (της Πολιτείας και της Μυκόνου υποθετω).
Και δύο λόγια για το κείμενο του κ. Μίχα:
σε 800 λέξεις χώρεσαν 7 φορές οι Τουρκοκύπριοι, όσες και οι Ελληνοκύπριοι. Για τους πρώτους μαθαίνουμε ότι είναι neighbours, ότι δεν έχουν voice in eu institutions, ότι υπάρχει ethical linkage σε αυτά που ζητάνε, ότι η Αμμόχωστος ανήκει στην βόρεια Κύπρο, ότι η Τουρκία παίζει constructive role, ότι οι παραβιάσεις της είναι alleged. Από την άλλη όλοι ξέρουμε ποιος είναι ο κακός: ο Παπαδόπουλος υιοθετεί hard-line policies, οι κακοί υπήκοοί του rejected το UN plan, που δίχως καμία απολύτως αμφιβολία θα έφερνε την reunification.
Τι κρίμα που σε 800 λέξεις δεν χώρεσαν οι λεξεις international law, aquis communitaire, european convention on human rights, missing people, refugees…
Αν τόχε γράψει Τούρκος πριν ενάμισυ χρόνο θάχε κάποια αξία!
Τώρα είναι απλά συλλογή παρωχημένων Τουρκικών αιτιάσεων…
Είναι τρομακτική η εξομοίωση που κάνει ο ελληνόφωνος συγγραφέας ανάμεσα στη νόμιμη Κυπριακή Κυβέρνηση και το ψευδοκράτος πρώην Ντενκτάς.
Για τα λοιπά τρανταχτά ατοπήματα του δήθεν και άρθρου στο σχόλιο του κ. Αναγνωστόπουλο.
Το κείμενο δίχως άλλο απειχεί πλήρως τις τουρκικές θέσεις και πολιτικές.
Η Δημοκρατία φυσικά δε θέτει όρια στην ελευθερία της έκφρασης, αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούν αυτοί που την καταχρώνται συστηματικά, ότι εκτίθενται ανεπανόρθωτα και οι ίδιοι και οι προθέσεις τους.
Κύριοι, συγχωρέστε με για την απλοϊκότητα της απόψεώς μου, μα έχω την εντύπωση πως το θέμα εκτός από τετριμένο είναι κι είσονος σημασίας. Αν δούμε από απόσταση τις Ευρω-Τουρκικές σχέσεις εύκολα αντιλαμβανόμαστε το θέμα της Κύπρου είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Άρα οτιδήποτε το περιστοιχίζει είναι απλώς ευρωπαϊκές προφάσεις καθώς η Τουρκία εστιάζει σε πιο ουσιώδη θέματα, ως αναφορά την ενταξιακή της πορεία, καλείται δε να απαντήσει ουσιαστικά στο επίμαχο θέμα και το πράτει. Με συνοπτικές διαδικασίες έτσι λήγει το θέμα.
Ως αναφορά στην ελληνική θέση είναι η πλέον άβολη καθώς καλείται να πάρει θέση υπευθύνου σε ένα θέμα που δε θέλει κανείς επί της ουσίας να αγγίξει, και φυσικά θέλει να αποποιηθεί αυτό το ρόλο. Οι δηλώσεις της υπουργού επιβεβαιώνουν πιστεύω τη θέση μου.
Συνοψίζοντας θα έλεγα πως μια τέτοια συζήτηση μόνο προβλήματα δημιουργεί στην εθνική μας πολιτική και σίγουρα κάθε άρθρο που αναμοχλεύει το γεγονός πυροδοτεί αυτή την κατάσταση. Ας μη γίνουμε εμείς αποδιοπομπαίοι τράγοι διεθνών πολιτικών παρασκηνίων.
Και για να λαϊκίσω και λίγο : ο λαός μας λέει ότι “Όποιος μπλέκεται με τα πίτουρα τον τρων οι κότες” και καλύτερα να μη “σκάψουμε το λάκο μας”. 🙂
Σε απάντηση μου γράφω.
Σίγουρα η συνθηκες εχουν την Ελλάδα ως εγγυήτρια δύναμη, Παρόλα αυτά οι συνθήκες αυτές έγιναν πριν σχεδον 50 χρόνια και κατα τη γνώμη μου χρειάζονται αναθεώρηση και απεμπλοκη της Ελλάδος απο το Κυπριακο που θα φέρει την Τουρκία σε ένα δίλλημα μιας και η Ελλάδα θα έχει δείξει οτι δεν θελει να ειναι νταβας.
Η TRNC έχει αρχίσει να αναγνωρίζεται απο διάφορα κράτη-μελη του τουρκοκρατουμενου IOC όπως οι τουρκιτς αζεροι ενώ πρόσφατα ο Ταλατ έγινε δεκτος στο Πακισταν.
ΕΙμαι υπερ να μην μπει η Τουρκια στην Ε.Ε. μιας και δεν εχει σχεση με την Ευρωπη αλλα αν γινει λογω Κυπρου πολυ φοβαμαι οτι θα ερθει μια σειρα αναγνωρισεων απο μελη του IOC.
Μπορώ να πω οτι ο Τακης ειναι απο τους λιγους ειλικρινεις δημοσιογραφους και λεει την αληθεια οπως εχει.
Αμα δεν της αρεσει της Τουρκιας πωε δουλευει η Ευρωπη, το Ιραν ειναι διπλα εχει και περσικα χαλια αριστης ποιοτητας για τους Αλι Μπαμπαδες
κ.Τιμ. Κοσμίδη,
Προφανώς ο κ. Τ.Μίχας θεωρεί ότι ανήκετε στα θύματα των χειραγωγών μέρους της κοινής γνώμης,
“Unfortunately, they tend to follow the dictates of public opinion polls rather than those of reason.”
Για να κάνουμε και μια εποικοδομητική πρόταση, τι θα λέγατε να πρότεινε η Ελλάδα στην Τουρκία τον μηδενισμό των στρατιωτικών δαπανών και εξοπλισμών εκατέρωθεν και την ενίσχυση με τα αποταμιευθησόμενα κονδύλια της Τουρκικής οικονομίας για τα επόμενα δέκα χρόνια ; Ναι, η Ελλάδα θα πληρώνει όσα σώζει από τους εξοπλισμούς και για να προοδεύει οικονομικώς η Τουρκία.
Σίγουρα και μόνον η διατύπωση της προτάσεως θα έφερνε αποπληξία στους στρατοκράτες της Τουρκίας και στους εμπόρους όπλων. Και κάποιες δημοσιουπαλληλικές αντιδράσεις από τους Έλληνες στρατιωτικούς.
O Takis einai o klassikos ellhnofwnas, grafikos tupou Irving Kristol alla xwris ton patriwtismo tou. Allwste pleon ta op eds ths Wall Street Journal einai grafika
Κύριε Γεωργανά,
Θα μπορουσαν να μπουν σε joint ventures τουρκικων και ελληνικων επιχειρησεων ή σε καποιο άλλο fund.
@Γ.Ι.Γ.
Πολύ συχνά νομίζουμε ότι η ελλάδα και η τουρκία είναι μόνες τους, ο κόσμος όλος.
Υπάρχει όμως και το ΝΑΤΟ, το οποίο τις αντικρύζει ώς σύμμαχες εναντίον … ;
Αν εξαιρέσουμε τους αεροεξοπλισμούς και το πάντα χρήσιμο ναυτικό, υπολείπονται κάτι εφόδια απο το παρελθόν.
Δεν είμαστε και τόσο άσχημα, αν επικεντρώσουμε τη προσοχή μας σε 3 δέλτα ζητήματα (όχι άλφα όπως συμβαίνει,στο παρόν απο το παρελθόν ερχόμενοι), ΔΔΔ, Διαφάνει,Διαφάνεια,Διαφάνεια σε αγορές οπλικού εξοπλισμού και επιμόρφωση ελλήνων για τη σχετικότητα τους με την ασφάλεια των ελλήνων και τα ζητήματα διεθνούς πολιτικής.
Στο αρθρο μου εκανα μια απλη διαπαιστωση.Οτι η Αθηνα στην ουσια αποτελει φερεφωνο του Τασσου και οτι απ αυτη την αποψη μπορει να συμβαλλει αθελα της στον εκτροχιασμο της εναταξιακηξ πορειας της Τουρκιας.Δεν εκανα ηθικη αξιολογηση του γεγονοτος.
Την ηθικη αξιλογηση την εχω κανει πολλες φορες σε ελληνικα εντυπα.Εν συντομια ειναι η ακολουθη.Η ταυτιση των Αθηνων με ενα ατομο που μεταξυ αλλων
α)ζητουσε την φυσικη εξοντοση των Τουρκοκυπριων
β)ηταν συνδιαμορφωτης της γκετοποιησης των Τουρκοκυπριων την περιοδο 1963-1974
β)προωθουσε τα συμφεροντα του Μιλοσεβιτς και της κλικας του
γ)Κοροιδευε το Διεθνες Δικαστηριο της Χαγης αρνουμενος να δωσει την Ντελ Ποντε στοιχεια των λογαριασμων του Σλομπο
δ)Εξαπατησε τοσο τον ΓΓ Γραμματεα Κ.Ανναν οσο και τον προεδρο της Ευρωπαικης Επιτροπης Φερχοιγκεν
με ενα τεοιο ατομο κατα την ταπεινη μου αποψη ουτε η Αθηνα αλλα ουτε κα μια αλλη Ευρωπαικη χωρα θα πρεπει να εχει σχεσεις.Υπαρχουν(π.χ.Αναστασιαδης ) και υπηρξαν (π.χ. Κληριδης Βασιλειου)αξιολογοι Ελληνοκυπριοι πολιτικο τους οποιους θα επρπε να υποστηριζει ανοιχτα η διεθνης κοινοτητα.Αλλα αυτη ειναι μια υποκειμενικη αποψη που δεν εχει σχεση με το κειμενο μου στην WSJ.
Αυτό που ουσιαστικά περιγράφεται στο κείμενο είναι η ατολμία και η ανευθυνότητα της ελληνικής κυβέρνησης. Ο κ.Καραμανλής έχει καταλάβει καλά ένα πράγμα: ο καλύτερος τρόπος για να μην έχεις δυσαρεστημένους είναι να μην κάνεις απολύτως τίποτα. Την τακτική την εφαρμόζει σε πολλά θέματα εσωτερικής πολιτικής, αλλά στο Κυπριακό δεν μπορεί να μην κάνει τίποτα γιατί οι εξελίξεις δεν εξαρτώνται από την κυβέρνησή του και μόνο. Βρήκε λοιπόν την πατέντα να μεταθέσει όλες τις ευθύνες των αποφάσεων της κυβέρνησής του στην κυπριακή πλευρά, δηλώνοντας ότι συμπαρίσταται σε ότι αυτή αποφασίσει. Παραχωρεί ουσιαστικά εν λευκώ την διαχείριση της ελληνικής διπλωματικής ισχύος στην κυπρική κυβέρνηση, προκείμενου να ελαχιστοποιήσει το εσωτερικό πολιτικό κόστος μιας ενεργού εξωτερικής πολιτικής στο ζήτημα. Το ότι οι Έλληνες ψήφισαν τον κ.Καραμανλή, όχι τον κ.Παπαδόπουλο, ως εκπρόσωπό τους, μάλλον αντιμετωπίζεται ως ασήμαντη λεπτομέρεια.
Με τον δημοκρατη Ντενκτας που εχει η Τουρκια ταυτιτση δεν λεμε τιποτα
Δεν τρέφω καμμία εκτίμηση στον Τ. Παπαδόπουλο, αλλά δενθα έφτανα να επικαλεσθώ τον … Μιλόσεβιτς! Κε Μίχα, η “ανάλυσή” σας είναι πολύ χαμηλού επιπέδου, ασήμαντη θα έλεγα. Υποψιάζομαι ότι το ίδιο ισχύει και για τις (όποιες) νοητικές σας ικανότητες.
Τάκη Μίχα, e pur αξιολογήσατε…Δεν είναι κακό ούτε σας χαρακτηρίζει έλλειψη παρρησίας, γιατί το αρνείστε λοιπόν;
Φώτη, το δόγμα “Η Ελλάς συμπαρίσταται” καλώς ή κακώς δεν είναι εφεύρεση του Καραμανλή. Όχι πως δεν τον βολεύει βέβαια.
αγαπητέ αθλέτ είναι άθλιες οι προσβολές που επικαλείσαι και αφορούν τη προσωπικότητα οιουδήποτε,
προσβάλεις κυρίως τους αναγνώστες.
Ολοι είμαστε ετοιμοι να διαβάσουμε για διάφορες πολιτικές
αλλά φαίνεται μερικοί σπέρνουν το φόβο με την συγκυριακή ισχύ που κρατάνε με νύχια και δόντια σαν τη χούντα.
Δεν παρήλθε η ώρα να μιλήσεις αρκεί να μη φοβάσαι τους δικούς σου.
Γιατί δεν αυτοκτονείτε, “νεοφιλελεύθερα” βρωμοφασισταριά της συμφοράς, να μην βρωμίζετε άλλο αυτόν τον τόπο; Με πιο δικαίωμα ρε αλήτες θέλετε να μάς φορτώσετε με το ζόρι εβδομήντα εκατομμύρια μογγόλους και την στρατοκρατία της Άγκυρας στον σβέρκο; Ως πότε θα σάς ανεχόμαστε παλιοπροδότες; Από πού τά παίρνετε επιτέλους; Εθνική συνείδηση δεν έχετε, ντροπή δεν έχετε;
Είστε οι χειρότεροι φασίστες, φασίστες του κερατά. Οι κυβερνήσεις των χωρών της Ευρώπης ΔΕΝ θέλουν την τουρκία. Οι λαοί της Ευρώπης, σε συντριπτική πλειοψηφία, ΔΕΝ θέλουν την τουρκία. Οι Έλληνες ΔΕΝ θέλουν την τουρκία. Με ποιο δικαίωμα ρε αλήτες γράφετε στα παλιά σας τα παπούτσια την θέληση των λαών της Ευρώπης και των Ελλήνων, επειδή έτσι γουστάρουν οι υπερατλαντικοί σας πάτρονες και τα βρωμερά σας συμφέροντα; Οι λαοί της Ευρώπης και οι Έλληνες λένε ΟΧΙ. Το θέμα τελείωσε. Αλλά οι μόνοι που επιμένουν αντιδημοκρατικότατα και φασιστικότατα να επιβάλλουν την θέλησή τους διά της βίας στον Ελληνικό λαό είναι κάποιο βρωμεροί ελλαδίτες επιχειρηματίες της αρπαχτής, κάποιοι βλαμμένοι ραγιάδες εθισμένοι στο οθωμανικού τύπου τουρκόφιλου Ηρακλείδη και τα ενεργούμενα των αμερικανικών εξουσιαστικών συμφερόντων που επιδιώκουν την διάλυση της Ευρώπης με δούρειο ίππο τους μογγόλους. Και φυσικά το άθλιο, προδοτικό, ραγιαδικό, χαμερπές πολιτικάντικο κατεστημένο! Φτου σας ρεζίληδες!
Αλλά δεν θα σάς περάσει ρε αλήτες! Την Ελλάδα την προδίδετε, αλλά υπάρχει και η Κύπρος ρε προδότες να σώσει τον Ελληνισμό! Η Κύπρος ρε σκουλίκια θα πολεμήσει μόνη της για την Ελλάδα, ακόμη κι αν το βρωμοπροσκυνημένο ελλαδικό Γιουνανιστάν αγωνίζεται στο πλευρό του Αττίλα!
Φτου σας και πάλι σιχαμεροί ραγιάδες, χαμερπή ερπετά, οθωμανολάγνα σκουλίκια. Η Ευρώπη ολόκληρη, οι δημοκρατικοί λαοί της Ευρώπης να αγωνίζονται για την διατήρηση της Ευρωπαϊκής μας φυσιογνωμίας και κληρονομιάς, να απαιτούν από την τουρκία να σεβαστεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις, και οι χαμερπείς ελλαδίτες διαπλεκόμενοι “εκσυγχρονιστές”, κόντρα σε όλους τους Ευρωπαίους, κόντρα στους Έλληνες, κόντρα στους λαούς και στο δίκαιο, να απαιτούν να θυσιαστεί η Κύπρος στις άνομες ορέξεις του Αττίλα, για να τά ‘χουν αυτοί καλά με τον οθωμανό και τον υπερατλαντικό επιβήτορά τους! Σιχάματα!
Στο αρθρο μου εκανα μια απλη διαπαιστωση.Οτι η Αθηνα στην ουσια αποτελει φερεφωνο του Τασσου
Ώστε η Αθήνα αποτελεί φερέφωνο του Τάσσου, ρε γενίτσαρε Μίχα; Πάλι καλά, γιατί εσύ αποτελείς φερέφωνο του Ερντογάν και του Μπουγιούκανιτ, γενίτσαρε.
Δυστυχώς όμως δεν έχεις δίκιο, γενίτσαρε. Φερέφωνα των μογγόλων είναι όλα τα χαμερπή σαλιγκάρια του ελλαδικού διαπλεκόμενου κομματικού, οικονομικοαρπαχτικού, εκδοτικοπροπαγανδιστικού κατεστημένου. Απλώς φοβάστε μην ξεσηκωθεί ο Ελληνικός λαός και σάς στήσει στο εκτελεστικό απόσπασμα, γι’ αυτό δεν είστε τόσο ανοιχτά και ωμά προδότες όσο θα θέλατε. Παριστάνετε τους “Έλληνες”. Και το ότι τα τουρκόφιλα κομματικά σαλιγκάρια των Αθηνών φοβούνται την αγανάκτηση του Ελληνικού λαού και δεν ξεπουλούν εντελώς την Κύπρο, εσέσαν σέ κάνει να τούς λες “φερέφωνα του Τάσσου”. Φερέφωνα του Ερντογάν, του Μπουγιούκανιτ και των νεοταξικών και νεοσυντηριτικών των ΗΠΑ είστε όλοι σας, σκουλήκια.
Γενίτσαρε!
Κύπριοι, αδέλφια μας, στείλτε την Αθήνα στον διάβολο!
Μην περιμένετε τίποτε από τους προδότες των Αθηνών, τα χανουμάκια του Αττίλα!
Σκάβουν τον λάκκο σας χέρι-χέρι με την στρατοκρατία της Άγκυρας, οι προδότες!
Μην λυγίζετε! Πολεμείστε και μόνοι σας ακόμη, για την αιώνια Ελλάδα, για την πατρίδα και το έθνος μας!
Και τώρα δεν είστε μόνοι σας! Είστε ισχυροί, είστε χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως! Και έχετε στο πλευρό σας τους λαούς όλης της Ευρώπης, που σε συντριπτική πλειοψηφία λένε ΟΧΙ στους μογγόλους και απαιτούν από την τουρκία να σεβαστεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις!
Μην σάς φοβίζουν οι γενίτσαροι των Αθηνών, που σάς τρομοκρατούν δόλια για να υποκύψετε στις ορέξεις του Αττίλα! Εμείς οι απλοί Έλληνες πολίτες είμαστε στο πλευρό σας!
Μην σάς ξεγελούν οι γενίτσαροι των Αθηνών! Εξυπηρετούν τα άνομα προσωπικά τους οικονομικο-κλέφτικα συμφέροντα και τις δεσμεύσεις που έχουν από τους πάτρωνές τους. Εσείς όμως δεν είστε μόνοι σας! Έχετε όλη την Ευρώπη στο πλευρό σας! Είστε ισχυροί και περήφανοι! Στείλτε τους κλαψιάρηδες ραγιάδες των Αθηνών στον διάβολο!
ΖΗΤΩ Η ΚΥΠΡΟΣ!
Τελικα στην συζητηση αναδειχτηκαν δυο γραφικοι, Τακης Μιχας και Ελλην
Κάνεις λάθος Θανάση. Το “η Ελλάς συμπαρίσταται” είναι νέο δόγμα και το πρωτοεμφάνισε ο Καραμανλής. Αντικατέστησε το προηγούμενο ιδεολόγημα του “ενιαίου αμυντικού χώρου” που ίσχυε για μια δεκαετία επί ΠΑΣΟΚ.
Ποιά η θεμελιώδης διαφορά τους; Ότι το δεύτερο στηρίζονταν στην συναπόφαση Ελλάδας-Κύπρου ενώ το πρώτο παραχωρεί τον ρόλο των αποφάσεων αποκλειστικά στους Κύπριους και η Ελλάδα απλά σέρνεται πίσω τους.
Αυτά που λέει ο Τάκης δεν είναι γραφικά. Είναι λίγο αιρετικά και σπάνια ακουγόμενα στην ελληνική πραγματικότητα. Αντίθετα πολλά άλλα, πολύ συχνότερα επαναλαμβανόμενα, είναι η επιτομή της γραφικότητας.
Παντα φταινε οι ελληνες ο Μιλοσεβιτς, ο Παπαδοπουλος. Το οτι αν θα μπει η Τουρκια στην Ευρωοη θα ειναι και η διαλυση της δεν το σκεφτεται κανεις
Φώτη, επιμένω: το δόγμα της συμπαράστασης αντικατέστησε το απριλιανό δόγμα του εθνικού κέντρου μετά την μεταπολίτευση, για ευνοήτους ψυχολογικούς λόγους. Αυτό που εσύ ονομάζεις σέρνεται εγώ θα το έλεγα εγκαταλείπει. Τέλος πάντων. Θα επανέλθω σύντομα για το Κυπριακό.
Ο Τάκης κανει αυτο που δεν κανουν αλλοι, ΤΟΛΜΑΕΙ να πει καποια πραματα. Καπιοι συμφωνουν καπιοι οχι, αλλα οτιδηποτε λες το λες με επιχειρηματα και οχι ποδοσφαιρικη ρητορική όπως ο Κος Ελλην που μπέρδεψε το φορυμ με τις γραφικοτητες ενος ποδοσφαιρικου καφενειου.
Ειπε καποιες αληθειες, οτι π.χ. ηθελαν καπιοι να γινει γενοκτονια εναντι των Τ/Κυπρίων. Ο Τάσσος δεν μου αρέσει, πες η φάτσα του, η φωνή του…μου θυμίζει μαφιόζο. Η Κυπροσ εχει τους ιδιους πολιτικους εδω και 50 χρονια, πως να παει μπροστά;
Οσο για την Τουρκια, η λυση μπορει να ειναι ενα δημοψηφισμα!
η κυπρος ειναι μπροστα ειδικα στα οικονομικα
Δεν ξερω ποσο καλη μπορει να ειναι η αναπτυξη μεσω του ξεπλυματος χρηματων. Ειναι σωστη η πολιτικη με το να εχει χαμηλη φορολογια κτλπ αλλα αυτα ειναι καθρεπτης. Ο πλουτος ερχεται απο νομικες και χρηματοοικονομικες εταιριες που κανουν ξεπλυμα
Η ελβετια φτιαχτηκε απο ξεπλυμα, το Λουξεμβουργο κλπ. Τι να κανουν να επιστρεψουν τα κλεμμενα?
Σίγουρα όχι αλλά γενικά η Κύπρος έχει πολλά ‘σκοτεινά’ σημεία
Εμ άμα δεν μπορούμε να τα βρούμε και να τα πούμε τα λέμε σκοτεινά, οπότε καθαρίζουμε και από την ανάγκη να γίνουμε σαφείς. Είναι κακοί οι Κύπριοι, οι Ελληνοκύπριοι ειδικά, αλλά μην με ρωτάτε γιατί. Το απόλυτο επιχείρημα γαι την συζήτηση.
Εχω αρχίσει να πιστεύω ότι ο Τάκης Μίχας έχει μπερδέψει το ουσιαστικο Φιλελεύθερος με το Ατλαντιστής. Δυστυχώς μαλλον και πολλοί άλλοι αυτοαποκαλούμενοι φιλελευθεροι.
Τάκη, οι Ράμσφελντ και Μπους Senior ηταν αυτοί που φτιαξανε τον Σανταμ στο Ιρακ τότε παλια πριν γινει εχθρός τους. Τα αποτελέσματα όπως μάλλον γνωρίζεις ήταν πολύ χειρότερα απο οτιδήποτε έκανε ο Μιλοσεβιτς. Χαίρουν όμως της εκτίμησης πολλών και σίγουρα δεν θα τιμωρηθούν ποτέ. Αυτά από την πρόσφατη επικαιρότητα, αν ψάξουμε περισσότερο θα βρούμε πολύ χειρότερους.
Γιατί λοιπόν διαλέγεις τον Παπαδόπουλο και τους Κύπριους και Έλληνες για να κατακρίνεις; Γιατί δεν σε βλέπω να τα βάζεις με άλλους που οι πράξεις τους εχουν πολυ μεγαλύτερο αντίκτυπο; Είναι τελικά τόσο περισσότερο εθνικιστής ο Παπαδόπουλος από αυτή την συσσώρευση αδίστακτων στις ΗΠΑ που έχουν αιματοκυλισει τοσες και τοσες γωνιές της υφηλιου, δήθεν για τα εθνικά τους συμφεροντα.
Ο Παπαδόπουλος δεν είναι ο πιό βρώμικος από όσους παίζουν το παιχνιδι της διεθνούς πολιτικής. Ουτε το ανακάλυψε αυτός το παιχνίδι. Κανει ότι κανουν και οι άλλοι. Αυτό που πιστεύει ότι συμφερει την χωρα του και τον λαό του, που για την ώρα είναι οι Ελληνοκύπριοι μόνο.
Για αυτό τον πληρώνουν και τον ψηφιζουν. Οχι για να φροντίσει να μπει η Τουρκια στην Ευραπη. Που δεν μας εξήγησες γιατί οπως φαινεται σε ενδιαφερει τόσο πολύ.
meridia…
news…