Aναζητήσεις και …Σκουριές
Οκτ 23rd, 2009 | Ανδρέας Ανδριανόπουλος| Κατηγορία: Ανδρέας Ανδριανόπουλος |
Email This Post
|
Print This Post
|
Η ΝΔ αναζητά το ιδεολογικό της στίγμα. Αυτό που δεν είναι σίγουρο είναι αν υπάρχει ειλικρίνεια στην αναζήτηση αυτή. Πολλές φορές στο παρελθόν είχαν υπάρξει κινήσεις αποσαφήνισης του ιδεολογικού προφίλ του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δυστυχώς, η παράδοση δεν βοηθάει τέτοιες νεοδημοκρατικές κινήσεις. Η έγνοια των στελεχών αλλά και της βάσης της ΝΔ είναι σχεδόν πάντοτε επικεντρωμένη στην πολιτική πρακτική. Ουδέποτε τους απασχόλησε η αναζήτηση ιδεών και ιδεολογικών σημείων αναφοράς. Το ζήτημα δεν υπήρξε ποτέ η πολιτική αφετηρία των πρακτικών της επιλογών. Αλλά πολύ περισσότερο η νομιμοποίηση, με κάποιας μορφής σχήμα ιδεών, της ευχέρειας να εφαρμόζουν ελεύθερα οτιδήποτε επιθυμούν.
Το κρίσιμο κομμάτι στο πολύμορφο μωσαικό που συνθέτει τους πολιτικούς συσχετισμούς στη ΝΔ είναι η εμμονή στην αναφορά του «κοινωνικού». Στους κόλπους της ΝΔ εγκυμονεί ο τρόμος πως θα φανούν εχθροί του λαού. Η de facto αποδοχή των ενοχών που έχει ενσταλάξει επάνω τους η Αριστερά, για ορισμένες διώξεις αλλά και για πράξεις γενικότερου κοινωνικού αποκλεισμού των μετεμφυλιακών χρόνων, τους κάνει εξαιρετικά καχύποπτους απέναντι σε οτιδήποτε αντιστρατεύεται τον πολιτικό πολιτισμό της αντίπερα όχθης. Οι λέξεις «κοινωνία» και «κοινωνικό» εμφανίζονται σημασιολογικά, για ένα κόσμο ρηχότατου πολιτικού προβληματισμού, να σηματοδοτούν την αφοσίωσή σε φιλολαικά δήθεν προστάγματα.
Δεν είναι τυχαίο πως μοναχά πολιτικοί με προέλευση το παραδοσιακό κέντρο η ακόμα και την καθαρότερη αριστερά, που δεν κουβαλούν δηλ. τα ενοχοποιητικά συμπλέγματα της εποχής του εμφύλιου, τολμούν να αναμετρηθούν με τα σύμβολα και τα ιερά της απυρόβλητης ουσιαστικά αριστεράς. Ο Γιώργος Παπανδρέου υπήρξε ο μοναδικός στην Ελλάδα αρχηγός κόμματος που πρώτος τόλμησε να μιλήσει για τον καταστρεπτικό ελληνικό κρατισμό. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος δεν διστάζει να ρίχνεται με βουλημία πεινασμένου λύκου πάνω στα θέσφατα του ελληνικού κομμουνιστικού ιερατείου. Ποτέ στέλεχος της ΝΔ δεν τόλμησε κάν να κινηθεί με παρόμοια πολιτική ορμή η φρασεολογία. Αλλά και μέσα στην συντηρητική παράταξη μοναχά στα χρόνια του κεντρο γενούς Μητσοτάκη έγιναν κάποιες προσπάθειες ταυτοποίησης πολιτικά του χώρου πάνω σε φιλελεύθερους βηματισμούς.
Δεν είναι τυχαίο πως στη φάση της παλινόρθωσης του λεγόμενου Καραμανλισμού στο κόμμα, της αποκαθήλωσης δηλ. κάθε ενεργητικού πολιτικού προβληματισμού και της επαναφοράς της τακτικής εξορκισμού της Αριστεράς, στα χρόνια δηλ. του περίφημου Συνεδρίου της Χαλκιδικής, επελέγη η ειδική απαξιωτική αναφορά στον νεοφιλελευθερισμό. Μέχρι τότε η ΝΔ, προσδιοριζόταν ουσιαστικά μονοδιάστατα αρνητικά. Ηταν δηλ. αντι-κομμουνιστική. Από τότε έγινε και αντι-νεοφιλελεύθερη. Εύλογα κάποιοι από εμάς που δεν κουβαλούσαμε φορτία ενοχών απέναντι στην Αριστερά και που πιστεύαμε σε ένα κόμμα θετικών και ενεργητικών προσδιορισμών, αποχωρήσαμε. Για κάποιους άλλους, η εξέλιξη αυτή αποτέλεσε ευκαιρία εμπέδωσης πολιτικής καθαρότητας. Ο σημερινός Δήμαρχος Θεσ/νίκης, περιχαρής, είχε τονίσει: «διώξαμε από την παράταξη και την ιδεολογία μας τα νεφελώματα και τις σκουριές».
Καλογυαλισμένη λοιπόν η ΝΔ και δίχως ιδεολογικά μιάσματα κέρδισε, μετά από χρόνια από τότε, την εμπιστοσύνη τελικά του εκλογικού σώματος. Όχι βέβαια λόγω της δύναμης των ιδεών της. Ούτε κι εξ’ αιτίας της σαφήνειας των πολιτικών της προτάσεων. Το Πασόκ απλά κατέρρευσε κάτω από το βάρος της αλαζονείας και της ροπής στην διαφθορά που η αίσθηση του ακατανίκητου προσέδωσε σε πολλά στελέχη του. Το πάθημα όμως αυτό δεν έγινε μάθημα σε κανένα. Δίχως ιδέες και μπούσουλα πολιτικής στρατηγικής η ΝΔ δεν άργησε να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Δίχως σκουριά αλλά με πολύ λάδι στα γρανάζια της κρατικής μηχανής έκανε ακόμη και τον δικό της κόσμο να την εγκαταλείψει. Αφού είχε πρώτα εξοργισθεί.
Θα αναζητήσει τώρα πράγματι ιδέες για την φυσιογνωμία της; Και θα αποτινάξει τον ψυχολογικό καταναγκασμό που της έχει επιβάλει η Αριστερά; Η εμπειρία δείχνει στην αντίθετη κατεύθυνση. Ελπίδα όμως πάντα υπάρχει…
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
……..η ΝΔ και δίχως ιδεολογικά μιάσματα κέρδισε, μετά από χρόνια από τότε, την εμπιστοσύνη τελικά του εκλογικού σώματος. Όχι βέβαια λόγω της δύναμης των ιδεών της. Ούτε κι εξ’ αιτίας της σαφήνειας των πολιτικών της προτάσεων. Το Πασόκ απλά κατέρρευσε κάτω από το βάρος της αλαζονείας και της ροπής στην διαφθορά ….
Kαι, στις 4 Οκτωβρίου, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε διότι κατέρρευσε η ΝΔ η οποία έχασε > 1 εκατομμύριο ψήφων από αυτές που συγκέντρωσε το 2004, ενώ το ΠΑΣΟΚ έλαβε ακριβώς τον ίδιο αριθμό ψήφων που πήρε το 2004, that is, PASOK prevailed by default, NOT by usurpation. Εχουμε δε και ένα Μεταπολιτευτικό record. Το κόμμα που ανεδείχθη σε Κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, πήρε λιγότερες ψήφους (σε ποσοστά) από αυτές που έλαβε η μοναρχία (31%) στο Δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου του 1974!!!!!
Κατ΄αντίθεση προς τα παληά χρόνια, όταν η “Δεξιά” και το “Κέντρο” είχαν, το καθένα, μιά σταθερή – φανατική ίσως, βάση, το 33% του εκλογικού σώματος, φέτος, λογιζόμενα ομού, τα δύο κόμματα εξουσίας πήραν ΜΟΛΙΣ το 52% των εγγεγραμμένων 9.970.000. Εντυπωσιάζει δε το γεγονός ότι η αποχή (31.4%) συν τα λευκά έλαβαν 34% εξασφαλίζοντας την ανάδειξή τους σε “πρώτο κόμμα”.
Οπως συμβαίνει και στο ΠΑΣΟΚ, με την ΝΔ ασχολούνται, κομματικά, άτομα στερούμενα όχι μόνο ιδεολογικού αλλά και, το και σπουδαιότερον, ηθικού πλεονεκτήματος, αρριβίστες, σαλταδόροι και μπαλλαρίνοι του Perroquet. Το μόνο, από τα παλαιά στελέχη, μέλος, του ΠΑΣΟΚ, με κύρος, που όπως ορθά λέει ο κ. Ανδιρανόπουλος, τολμά να ορμά ωσάν λύκος στην “τρελόγκα”, είναι ο Θοδωρής Πάγκαλος και αυτό διότι διαθέτει ΗΘΙΚΟΝ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ, φέρει την έξωθεν καλή μαρτυρία και εκτιμάται από μιά ευρύτερη λαϊκή μάζα που ξεπερνάει τα όρια του ΠΑΣΟΚ.
Εδώ, λοιπόν, διαφαίνεται ένα από τα ΚΟΜΒΙΚΑ πρόβλημα, δηλαδή η απώλεια από αμφότερα τα κόμματα εξουσίας ηθικού κύρους και της νομιμοποίησής τους στά μάτια του ψηφοφόρου.
Το έτερο σημαντικό είναι ότι έχει αποδομηθεί στην Ελλάδα ο φιλελευθερισμός και μάλιστα, υπεύθυνοι, όπως επίσης ορθά θέτει ο κ. Ανδριανόπουλος, είναι η λεγόμενη “λαϊκή” Δεξιά και πολύ λιγότερο το ΠΑΣΟΚ αφού ένα σημαντικός πυρήνας του τελευταίου, ο πράξει και όχι λόγοις εκσυγχρονιστικός [ξεκινώντας από τον Κώστα Σημίτη] έστελνε και στέλνει πολλά φιλελεύθερα μηνύματα [πχ αξολόγηση πάντων, συνέντευξη υποψηφίων, Ευρωπαϊσμός, προ-Αμερικανισμός κλπ] . Ειρωνικά, στον ίδιο βαθμό που το βαθύ-ΠΑΣΟΚ αποδόμησε τον Σημίτη, η λαϊκή-ΝΔ αποδόμησε τον φιλελευθερισμό. Η ουσιαστική απουσία συγκροτημένου φιλελεύθερου λόγου στην ΝΔ άφησε τ’ αμπέλι ξέφραγο για περαιτέρω αποδόμηση από ένα άτομο χαμηλής νοημοσύνης, τον κύριον “μηδέν εις το πηλίκIον” που πετάει στον Ελληνικό Λαό κουταμάρες του τύπου “Ο νεοφιλελευθερισμός εξακολουθεί να ελέγχει την Ευρώπη” και άλλα ευτράπελα.
Κατ’ ουσίαν, >50% των οργανωμένων στο ΠΑΣΟΚ και >90% αυτών της ΝΔ είναι εναντίον του φιλελευθερισμού, όπως εκείνοι τουλάχιστον τον εννοούν, με χέρια με πόδια και με δόντια. Ανάλογα φαινόμενα, παρατηρούνται ΚΑΙ στον Λαό – ακούν τη λέξη φιλελευθερισμός και βγάζουν καρούλες και εν μέρει έχουν δίκαιο διότι εκεί που εφαρμόσθηκε, από αυτούς που εφαρμόσθηκε προκάλεσε havoc.
Κατά πόσο αυτό η θέση απέναντι στον φιλελευθερισμό είναι ανειλικρινής, κακοπροαίρετη και σκόπιμη, δηλαδή συνέπεια της ψυχολογίας/νοοτροπίας της Κρατικοδίαιτης Μεταπολιτευτικής Πορνανδρεϊκής Λαμογιάς – του laissez-χαβαλέ [που entre-nous δεν διαφέρει από την λαμογιά του Bush υιού κατ’ ελάχιστον], ή ειλικρινής και απορρέει από την εύλογη ανασφάλεια των Ελλήνων απέναντι στην αυθαιρεσία του ανεξέλεγκτου/ανερμάτιστου εργοδότη και/ή στην απουσία στιβαρών ελεγκτικών μηχανισμών με τις οποίες ατυχώς συνδέει τον νεοφιλελευθερισμό, είναι δύσκολο να καταδειχθεί a la fois.
Τι είναι και τι σημαίνει φιλελευθερισμός?
Αγαπητέ rebel βλ. το μικρό μου βιβλίο “Αυτός Είναι ο Φιλελευθερισμός” (Εκδ. Libro)
“Η de facto αποδοχή των ενοχών που έχει ενσταλάξει επάνω τους η Αριστερά, για ορισμένες διώξεις… ”
“ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ”???? ορισμένες διώξεις κ. Ανδριανοπουλε???? Είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε ιστορία…μην τη παραχαράζετε κατ αυτό το τρόπο.
“Και θα αποτινάξει τον ψυχολογικό καταναγκασμό που της έχει επιβάλει η Αριστερά; ”
Χάρη στους δεξιούς, νεοφιλελεύθερους κλπ κλπ κλπ γνωρίζαμε μέχρι τώρα ότι όλα τα προβλήματα της χώρας τα προκάλεσε η Αριστερά. Τώρα, χάρη στον κ. Ανδριανόπουλο μαθαινουμε ότι η ΝΔ έχει και ψυχολογικά προβλήματα, για τα οποία πάλι η Αριστερά φταίει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Eδώ θα συμφωνήσω με τον alex.
Οι διώξεις δεν ήσαν ορισμένες, ήσαν πολλές, άπειρες και απαίσιες, πολύχρονες (διάρκεσαν ουσιαστικά 30 ολάκαιρα χρόνια) και ωμές στον βαθμό που επέσυραν την διεθνή κατακραυγή. Οταν, ενόψει της εκτέλεσης του Νικολάου Μπελογιάννη, ο τελευταίος και η έγκυος σύντροφός του Ελλη Παππά, a.k.a. Ιωαννίδη, ζήτησαν να παντρευτούν, έλαβαν αρνητική απάντηση πράγμα που καταδικαζόταν και καταδικάζεται από την επίσημη εκκλησία της χώρας, που και τότε, όπως πάντα, ήταν at best απούσα ή διαιρετική στα σημαντικά θέματα. Στην ίδια περίπτωση, που προκάλεσε την διαμαρτυρία πολλών Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, οι Μπελογιάννης, Μπάτσης [σύζυγος της Λίλιαν Αιλιανού] και λοιποί κατάδικοι, εκτελέσθηκαν ξημέρωμα Κυριακής, πράγμα ανήκουστο σε χριστιανικές χώρες καθότι η Κυριακή είναι η ημέρα του Κυρίου – εξ ου και ανέκαθεν οι θανατοποινίτες κοιμώντουσαν πάντα ήσυχα την νύχτα του Σαββάτου!
Σε κάθε περίπτωση, μπορεί συνοπτικά να λεχθεί πως έγιναν όργια επί οργίων, αλλά ΕΝΘΕΝ και ΕΝΘΕΝ θηριωδίες – αμφότεροι [και οι ακροδεξιοί και οι κομμουνιστές] ήσαν ΦΟΝΙΑΔΕΣ ολκής. ΚΑΙ, όπως πάντα, σε μετεμφυλιακές καταστάσεις, ο επικρατήσας ήταν ανεξέλεγκτος. Βέβαια, ηθικώς, η “Δεξιά” φέρει μεγαλύτερο βάρος ευθύνης, διότι, τα αλλέως κατανοητά σε πλαίσιο εθνικού διχασμού εγκλήματα, επέτρεψε να τα κάνουν οι ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ, οι quisling, οι προδότες, δηλαδή οι συνεργάτες των Γερμανών (που) έγιναν οι ΤΙΜΩΡΟΙ και αυτό είναι κομμάτι δύσπεπτο, to say the least!
Αυτό, το “ορισμένες διώξεις” θυμίζει το “έκανε κι’ αυτός μερικά λάθη”, υπό ΚΚΕ για τον Στάλιν!!
Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί κύριε Ανδριανόπουλε. Οι συμβολισμοί έχουν μεγάλη σημασία και ας μη ξεχνάμε ότι πολλές οικογένειες υπήρξαν θύματα της μιάς ή της άλλης πλευράς, εξ ου και απαιτείται μεγάλη ευαισθησία επ’ αυτών των θεμάτων.
Υπάρχουν, βέβαια, και Ελληνικές οικογένειες με αστική συνείδηση που ήσαν ΘΥΜΑΤΑ αμφοτέρων των πλευρών, κάπου 10 χιλιάδες άτομα, επειδή καταδίκασαν ΚΑΙ τους μεν ΚΑΙ τους δε. Ειρωνικά, αυτή την τάξη Ελλήνων, αντί να τιμήσει για το ηθικό της σθένος, ο δολοφόνος του έθνους Ανδρέας Παπανδρέου την κυνήγησε αλύπητα.
ΔΙΟΤΙ, ας μη ξεχνάμε ποτέ ότι τα οργανωμένα πασόκια και οι κομμουνιστές από την μια, και οι ακροδεξιοί και τα οργανωμένα αληταρόνια της ΝΔ από την άλλη, είναι του ΙΔΙΟΥ ΦΥΡΑΜΑΤΟΣ, απλοί κακοποιοί και εχθροί της πατρίδος.
“…ο Θοδωρής Πάγκαλος και αυτό διότι διαθέτει ΗΘΙΚΟΝ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ, φέρει την έξωθεν καλή μαρτυρία και εκτιμάται από μιά ευρύτερη λαϊκή μάζα που ξεπερνάει τα όρια του ΠΑΣΟΚ.”
υπενθυμίζω κάποιους από τους λόγους που ο Πάγκαλος διαθέτει ΗΘΙΚΟΝ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ,(!) φέρει την έξωθεν καλή μαρτυρία (!) και εκτιμάται από μιά ευρύτερη λαϊκή μάζα που ξεπερνάει τα όρια του ΠΑΣΟΚ (LOL!)
1. τα περί Γερμανίας και “πολιτικού νάνου” για να ζητήσει ταπεινά συγγνώμη ακριβώς την επόμενη μέρα
2. Υπόθεση Οτσαλάν
3. επί υπουργείας του η υπογραφή της Συμφωνίας Μαδρίτης (που αναγνώριζε «νόμιμα και ζωτικά» συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο).
4. Υπόθεση των Ιμίων (εκεί που, όπως έλεγε, η σημαία δε θα έφευγε…και που το βράδυ της κρίσης έδινε συνεντευξη στον χατζηνικολάου διαβεβαιώνοντας τους πάντες ότι όλα πάνε καλά).
5. Το πρωτοφανές άδειασμα, που επεφύλαξε προς τον κομματικό του σύμμαχο και πρώην Πρωθυπουργό Σημίτη, λέγοντας ότι “μετά το 2000 καταστράφηκε η χώρα”. Πέρα από το πόση αλήθεια μπορεί να έχει η πιο πάνω δήλωση, ο ίδιος ο Πάγκαλος δε διακρίθηκε δα και για την αντίστασή του ενάντια σε αυτή την καταστροφή.
6. χυδαιότητα, ύβρεις και εμπάθεια σχεδόν σε όλα όσα λέει
“Στην ίδια περίπτωση, που προκάλεσε την διαμαρτυρία πολλών Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων,…”
έχετε δίκιο εδω κ. Χασαπογιάννη…να υπενθυμίσω μόνο ότι εκτός από κυβερνήσεις υπήρξαν και καλλιτέχνες, διανοούμενοι, πολιτικά πρόσωπα (ακόμη και δεξιά)…ενδεικτικά αναφέρω Πικάσο και Τσαρλι Τσαπλιν, Σαρτρ, Κοκτώ και Μπενουά, γάλλοι υπουργοί, ο ίδιος ο Ντε Γκώλ. κλπ Ακόμη και ο συντηρητικός αρχιεπισκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σπυρίδων ζήτησε χάρη για το Μπελογιάννη, λέγοντας (περίπου) τα εξής: «Έχω συγκλονιστεί απ’ το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο κι από εκείνο των πρώτων Χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».
@ alex
Επειδή δεν πρέπει να παρεκκλίνουμε από τον κόμβο μιάς συζήτησης αρκούμαι στα εξής:
1. Ναι, το αθυρόστομο της γλώσσας του και η αδυναμία αυτοελέγχου είναι πανθομολογούμενα αδύνατα σημεία του Θ Π.
2. Au contraire, τα πολιτικά σημεία/σταθμοί για τα οποία τον κατηγορείτε ΗΣΑΝ τα μέγιστα επιτεύγματά του για τα οποία τον τιμώ.
3. Η παρουσία του ΘΠ στην κυβέρνηση (αλλά ΚΑΙ του Γ Παπακωνσταντίνου) είναι οι μόνοι λόγοι για τους οποίους δίνω περιθώρια σε ένα γενετικώς ελλειμματικό άτομο και το κόμμα της ελάσσονος σχετικής πλειοψηφίας (μείζων σχετική πλειοψηφία = αποχή + λευκά).
@ χασαπογιάννη
διαφωνούμε ριζικα για τον Θ.Π. συμφωνούμε για τον Παπακωνσταντίνου και τέλος, επειδή έχετε δίκιο ότι παρεκκλίνουμε, θα σταματίσω εδώ (προς το παρόν τουλάχιστον!)
Θάθελα να κάνω μιά διαπίστωση και μιά ευχή που έχουν σημασία διότι εδώ μέσα χαράσσονται σε ένα βαθμό τρόποι σκέψης και όλοι, δοθέντος του υψηλού μέσου επιπέδου μόρφωσης σε σχέση με το διάμεσο του λαού, φέρουμε ευθύνες.
Η διαπίστωση είναι ότι υπάρχει μιά ακατανίκητη διάθεση αμφισβήτησης, αποδόμησης, ακύρωσης, ισοπέδωσης των πάντων, που οδηγεί στον νιχιλισμό και, αναπόφευκτα, αφήνει το χωράφι ξέφραγο και ευάλωτο (default mode) σε λεηλασίες από λογής-λογής ξόανα, δηλαδή από diseuses και consommatrices της Copa Cabana μέχρι την γενετικώς, διανοητικώς, ελλειμματική “πριγκηπική” οικογένεια της Ελλάδος, της οποίας ο βλαξ κατιών λανσάρεται τρεχόντως ως Μεσίας ή Καποδίστριας – you believe it or not!
H ευχή είναι διπλή,
1. Η ισχύς εν τη ενώσει
2. Οφείλουμε, στο πλαίσιο της αίσθησης του μέτρου και των αναλογιών, να αναγνωρίζουμε τα όποια θετικά βήματα, οποθενδήποτε και αν προέρχονται και να τιμάμε τους υπευθύνους.
Αλλιώς μας βλέπω να έχουμε στο κεφάλι, δηλαδή εναλλασσόμενους στην πρωθυπουργία, ένα ηλίθιο φωτοποδηλάτην και ένα παχύσαρκο τεμπέλη για τουλάχιστον 25 χρόνια!
Σχετικά με τις διώξεις, να ξεκινήσω τη σκέψη μου: έχει άραγε προσμετρηθεί πόσοι άνθρωποι 20-40 ετών, είτε αχρηστεύθηκε η ζωή τους στα ξερονήσια και τις φυλακές, είτε αναγκάστηκαν σε ματανάστευση από το 1950 έως το 1974; Θεωρώ ότι εκεί θα πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια της οικονομικής και πληθυσμιακής στασιμότητας της Ελλάδας.
Πάντως, όπως και να έχει, η Δεξιά μετά τον πόλεμο πάλεψε γιά να μας κρατήσει στα άρμα της Δύσης. Το ερώτημα είναι ποιά είναι τώρα η ιστορική της αποστολή; Μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλόκ ανακάλυψε τη λαγνεία του Πούτιν. Πάγιος εκφραστής του Ελληνοχριστιανικού ιδεολογήματος, μακριά από τις αστικοφιλελεύθερες αξίες της Ευρώπης, τις οποίες φαίνεται ότι ποτέ δεν πολυ-συμπάθησε, ταυτίζεται με ό,τι θέλει να κρατήσει την Ελλάδα “πίσω”. Τολμώ να πώ ότι η κρίση της σημερινής Ελλάδας, είναι ως επί το πλείστον κρίση της Δεξιάς. Ας δούμε για παράδειγμα το υπερ-ώριμο, σχεδόν σάπιο ζήτημα των σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους. Έχουν αρχίσει να αλλάζουν οι αντιλήψεις σε ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας, ακόμα και εντός της ΝΔ. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, αλλά θεωρώ ότι η Ελλάδα έχει μία, τελευταία ίσως, ευκαιρία να γίνει ένα “κανονικό” Κράτος Δικαίου, κατά τα Ευρωπαϊκά πρότυπα. Όσοι υποστήριζαν τις ιδέες αυτές, χαρακτηρίζονταν παλιότερα “προοδευτικάριοι” (άραγε οι άλλοι είναι οι συντηρητικάριοι;) και “μητραλοίες” (=μητροκτόνοι) από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, κατά τα χρόνια μιας χαμένης θεσμικά δεκαετίας του ’90. Σε λίγα χρόνια μου φαίνεται ότι το κοινοβούλιο θα τιμαριοποιηθεί και θα μετράμε πόσοι ορκίζονται στο Ευαγγέλιο και πόσοι στο Κοράνι. Γιατί πολλοί, ακόμα και από τους μετανάστες 2ης γενιάς, που θα πάρουν αργά ή γρήγορα δικαίωμα ψήφου, μη νομίζετε ότι είναι αντίθετοι σε τέτοιες σκέψεις, σε μια τέτοια πολιτική κουλτούρα. Για όλα τα πράγματα υπάρχει ένας βέλτιστος χρόνος. Τώρα είναι η ώρα να προχωρήσει η Ελλάδα στο πρότυπο του Ευρωπαϊκού Κράτους Δικαίου, με έμφαση στα δικαιώματα του πολίτη, το Σύνταγμα και τους νόμους, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες και όχι στο “φρόνημα”, Ελληνοχριστιανικό, πολιτικό ή άλλο. Μπορεί εγώ να διαφωνώ με αυτούς τους διαχωρισμούς για λόγους αρχής, πέρα όμως από αυτό, θεωρώ ότι πρόκειται για ένα ιστορικό αναχρονισμό, που είναι κατεπείγον να αλλάξει. Κάποιοι μπορεί να τον πίστεψαν, ας είναι, τώρα όμως έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο και είναι επικίνδυνος. Όπως και η διατήρηση του Ισλαμικού Νόμου, της Σαρία, στο οικογενειακό δίκαιο για τους Έλληνες μουσουλμάνους πολίτες! Νισάφι. Η Τουρκία την κατήργησε επί Κεμάλ. Υπάρχουν λόγοι που διατηρείται, πιθανώς για να διορίζει τους μουφτήδες το Ελληνικό Κράτος. Δε θα γίνει όμως χρήση και από τις νέες μουσουλμανικές κοινότητες; Δε θα αντιδρούν αν πάμε να την καταργήσουμε μετά από 10 χρόνια; Γι’ αυτό λέω. Για να μη γίνει η Ελλάδα ένα πεδίο αντιπαράθεσης θρησκευτικών φανατισμών (οι οποίοι βέβαια θα συνεργάζονται θαυμάσια μεταξύ τους στην καταπίεση των ανθρώπων), πρέπει να θεσμοθετηθεί η αποθρησκειοποίηση του Κράτους ΤΩΡΑ.
ΥΓ. Σκουριές χαρακτήριζε ο κ. Παπαγεωργόπουλος τον κ. Ανδριανόπουλο. Θα μας πει τώρα γιά την ταμπακιέρα, πού είναι τα 30 εκατ. ευρώ από το Δήμο Θεσσαλονίκης; Πάντως την ανησυχία του γιά την κατάργηση του Υπουργείου ΜΑ-ΘΡΑ, την εξέφρασε…
Ναι σιγα μην κλειστηκε η μιση ελλαδα στα ξερονησια αριστερες μωρες παρθενες, εγω με παππουδες αριστερους αγαπες μου γλυκες και ουδεις των εκδιωχθηκε. Απλα ουδεις των σηκωσε οπλο το 44 εναντιον του κρατους και το 67 ο εις ειχε χαρισμενα αγροτικα δανεια απο την χουντα. Η παραγωγικη ελλαδα αγαπες μου γλυκες πηγε στην Γερμανια και το Βελγιο γιατι ο Κλαρας και ο Ζαχαριαδης απαφασισαν να μας κανουν Σοβιετια, καταστρεφοντας οτι υποδομη ειχε μεινει ορθια απο την κατοχη, καταστρεφοντας ζωικο κεφαλαιο για να ταισουν τους κατσαπλιαδες του ΕΛΑΣ και των ΣΝΟΦ. Γιατι αγαπες μου γλυκες αν τα παρεδωσαν στην Βαρκιζα τα οπλα, πως βρεθηκαν μετα [και αφου εγινε η ρηξη με τον Τιτο] να διεξαγουν εμφυλιο. Με σφεντονες μηπως?
Και υπηρχαν ενας Παπανδρεου, ενας Τσακαλωτος και ενας Παπαγος και τους πηδηξαν στην κυριολεξια. Το διλημμα αριστερες μωρες παρθενες, [υπαρχει και μια που μας το παιζει και αστη, αντε τραβα στο Μπουλκες ρε μαγκα] ηταν η θα γινομασταν Αλβανια ειτε ενα κρατος δεμενο στην Δυση. Το 89 δικαιωθηκαν η δεξια και το κεντρο και σε οποιον γουσταρει. Αλλιως υπαρχει και η Βορεια Κορεα
Εγώ, laskos, δε θα σε πώ “αγάπη μου γλυκιά”! Πές μου μόνο κάποιος που είχε πραγματικά φιλελεύθερες απόψεις, αν μπορούσε παλιότερα να στεγαστεί στη Δεξιά. Δεν ξέρω μήπως δεν μπορεί και σήμερα να στεγαστεί στη ΝΔ. Στο κέντρο; Πιθανότερο. Άλλωστε η κρίση της Δεξιάς, προήλθε από την ίδια την πτώση του Ανατολικού μπλοκ. Τότε φαίνονταν να ξέρει πού φαντάζεται τη θέση της Ελλάδας. Τώρα είναι πιό “θολή” και το ΠΑΣΟΚ, στην προκειμένη περίπτωση, πιό σαφές.
Η άλλη, η “αστή” Αριστερά που προέκυψε από τη διάσπαση του 1968, τη διαφωνία με την εισβολή στην Πράγα κλπ, ήταν που είπε το “ναι” στην είσοδο στην ΕΟΚ, τότε που το Πασοκ και το ΚΚΕ λυσσομανούσαν! Επί χρόνια μάλιστα ήταν ίσως η μόνη πολιτική στέγη γιά κάποιον που είχε ενδιαφέρον γιά τις ατομικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ίσως θα ξέρεις ότι πολλοί που έχουν κοινές αξίες με τους φιλελεύθερους και μπαίνουν σε τοιαύτα forum, προέρχονται από αυτό το χώρο. Έχει στο σημείο αυτό ένα κοινό αξιακό πεδίο, μόνο που θεωρεί χωρίς την κοινωνική πολιτική, δημιουργούνται συνθήκες εξαθλίωσης μέρους της κοινωνίας και ακυρώνονται στην πράξη οι ατομικές ελευθερίες.
Η αστη Αριστερα του Κυρκου, επειτα της Δαμανακη, επειτα του Κωνσταντοπουλου απο τον πολυ φιλελευθερισμο [αληθεια τι γνωμη ειχε για τις αποκρατικοποιησεις] εβαλε τον Ρηγκαν και την Θατσερ κορνιζα στην θεση του Ντουπτσεκ.
Τωρα για τους ερσατζ φιλελευθερους αλα Σουηδικα που νοιαζονται για τον γαμο τον γκευ αλλα θελουν σοσιαλιστικη οικονομια τους αποκαλω Σουηδους σοσιαλδημοκρατες και ουχι φιλελευθερους.
Και στο πρωτο ερωτημα σου, Μαρκεζινης, Μανος [μεχρι να γελοιποιηθει], ο Ανδριανοπουλος [πριν παει στον Πουτιν], ο Γιαννης Μαρινος και αλλοι και γενικα οσοι ηταν αποβλητοι στα αγρια σοσιαλιστικα 80s των κλαδικων, της αριστεροσυνης [φτασαμε να λαμε πως οι κοκκινοι το 44 ειχαν σκοπο την δημοκρατια], του αντιαμερικανισμου, του αδερφου Αραφατ, των ανοιγματων στον Κανταφι και της Δημοκρατικης Αυριανης. Δηλαδη οσοι δεν νικησαν τον Καραμανλισμο και ηταν οι δαχτυλοδειχτουμενοι του καθεστωτος.
Και η καραμελα των ανθρωπινων δικαιωματων, δεν ειναι τιποτα αλλο παρα προσοδοθηρια. Ατομικες ελευθεριες με προσχημα τις φοροαπαλλαγες που τις συνοδευουν
@ Iaskos
“Η παραγωγικη ελλαδα αγαπες μου γλυκες πηγε στην Γερμανια και το Βελγιο γιατι ο Κλαρας και ο Ζαχαριαδης απαφασισαν να μας κανουν Σοβιετια, καταστρεφοντας οτι υποδομη ειχε μεινει ορθια απο την κατοχη, καταστρεφοντας ζωικο κεφαλαιο για να ταισουν τους κατσαπλιαδες του ΕΛΑΣ και των ΣΝΟΦ”
ανιστόρητος, τρικυμία εν κρανίω ή απλά ακροδεξιός-φασίστας???
Δεν είχαν αποφασίσει να μας κάνουν σοβιετία, αντίσταση στους κατακτητές αποφάσισαν να κάνουν. Και είτε σου αρέσει είτε όχι, τη μοναδική αντισταση άξιας λόγου την έκανε ο ΕΛΑΣ. Γι’ αυτό εξάλλου και στα τάγματά του συμμετείχαν και πολλοί δεξιοί πατριώτες. Αυτό που πάντα υποστήριζε ο ΕΛΑΣ ήταν αντίσταση στους γερμανοτσολιάδες, απελευθέρωση, τιμωρία συνεργατών των γερμανών και ΕΚΛΟΓΕΣ. Παρεμπιπτόντως, ψάξε να βρεις τον όρκο που έδιναν οι μαχητές του ΕΛΑΣ και σύγκρινέ τον με αυτόν που έδιναν οι ταγματασφαλίτες (“ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ εις τον Θεόν τον Άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανώτατου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ…”) Αναφορικά για την υποδομή που είχε μείνει όρθια από την κατοχή μόνο να γελάσει μπορεί κανείς. Αγάπη μου γλυκιά, εάν δεν ξεκινούσαν οι διώξεις εαμιτων-ελασιτων μετά τη βάρκιζα, εάν δεν έμπαιναν σε κυβερνητικά πόστα, σε δημόσιες υπηρεσίες, σε αστυνομία και σε στρατό δοσίλογοι, συνεργάτες γερμανών, ταγματασφαλίτες κλπ, δεν θα είχαμε οδηγηθεί στον εμφύλιο. Γνωρίζεις ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην οποια δεν εκτελέστηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ προδότης και συνεργάτης των γερμανων ενώ αντιθέτως εκτελέστηκαν, βασανίστηκαν και εξορίστηκαν χιλιάδες αγωνιστών? Προσπάθησε να διαβάσεις και κάτι διαφορετικό από τα έντυπα της χρυσής αυγής
Ναι, ναι, οι εαμίτες-ελασιτες , οι “πόρνες του Στάλιν”, ήθελαν εκλογές…
Και οι δοσιλογοι ταγματασφαλίτες οδήγησαν στον εμφύλιο…
Ιστορικός είναι ο Αλεξ;
@ Dimitris T
Έχει στο σημείο αυτό ένα κοινό αξιακό πεδίο, μόνο που θεωρεί χωρίς την κοινωνική πολιτική, δημιουργούνται συνθήκες εξαθλίωσης μέρους της κοινωνίας και ακυρώνονται στην πράξη οι ατομικές ελευθερίες.
Oρθόν, πλην ανειλικρινές, όχι από δικής σας πλευράς, αλλά από πλευράς αυτών που επαγγέλλονται την κοινωνική πολιτική, με πρώτο τον ηλίθιον φωτοποδηλάτην και ακολουθούντων των μπαλλαρίνων της μη κομμουνιστικής αριστεράς.
@ laskos
Και η καραμελα των ανθρωπινων δικαιωματων, δεν ειναι τιποτα αλλο παρα προσοδοθηρια. Ατομικες ελευθεριες με προσχημα τις φοροαπαλλαγες που τις συνοδευουν
Για την Ελλάδα, αυτή παρατήρηση είναι ακριβής 100%
Για να μη γ΄΄ινεται, λοιπόν, τσακωμός εκ του μη όντος, η αλήθεια είναι ότι τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έχουν ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ στην Ελλάδα από τον δολοφόνο του Εθνους Ανδρέα Παπανδρέου και την ΣΥΜΜΟΡΙΑ του 1981, και η ΕΡΓΑΣΙΑ, πάσης φύσεως, τελείως ΑΠΑΞΙΩΘΕΙ. Αφού ταυτίσθηκε με την δουλεία, καταργήθηκε και ως λέξη – στην Ελλάδα έχουμε πχ Υπουργείο Απασχόλησης και όχι Εργασίας! Για labour ή labor οι τέως sans culotte et sans souliers but still αναλφάβητοι και άξεστοι Ελληνες έχουν τους Αλβανούς και άλλους μειονοτικούς εκ της πρώην Iron Curtain.
Ετσι γέμισε η Ελλάδα από φυτά με IQ < 90 που "σπούδασαν" διοίκηση επιχειρήσεων, ψυχολογία και διαιτολογία στα ΤΕΙ της Αγγλίας ή σε τριτοκοσμικά πανεπιστήμια της και αφού απόκτησαν οιονεί-status και μικροαστικό glamour, λιάζονται ολημερίς στην Μηλιώνη και την Τσακάλωφ, ευελπιστώντας ότι ο βλαξ φωτοποδηλάτης ή ο παχύσαρκος τεμπέλης θα τους εξασφαλίσει μια αργομισθία στο "Κράτος Προνοίας".
Ολα αυτά συνοψίζονται στο θαυμάσιο έργο του Graham Greene, "When Greek meets Greek", το οποίο συνιστά και Αγγλισμό που δηλοί "Οταν απατεώνας συναντά έναν άλλο απατεώνα".
Ιci Manhattan. Bonjour a tous!
Ετεροχρονισμένος, ο τίτλος του έργου του Graham Greene θα μπορούσε να είναι, “When Bush “neoliberalism” meets Pornandrew’s “Welfare State””.
Orwellian huh???
@ kapitalist
δΩσίλογος με ωμέγα.
και εσύ τι είσαι capitalist? δωσίλογος και θίχτηκες???
το τι έκαναν οι δωσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες, η κυβέρνηση Ραλλη είναι ιστορικά γεγονότα, τα οποία οι ίδιοι οι γερμανοί, άγγλοι κλπ ιστορικοί παραδέχονται
αφιερωμένο στον capitalist
όρκος ταγματασφαλίτη:
“ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ εις τον Θεόν τον Άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανώτατου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Ανατεθησόμενός μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεων μου, τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή παρά των Γερμανικών Στρατιωτικών Αρχών.”
μερικά επιπλέον στοιχεία:
Στην Πελοπόννησο ιδρύθηκαν τα Πρότυπα Τάγματα Χωροφυλακής, μετά από διαπραγματεύσεις του Παπαδόγκωνα με τους Ιταλούς και κατόπιν με τους Γερμανούς. Μετά την απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ, ο Παπαδόγκωνας του έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα για τη διάσωσή του. Στο τηλεγράφημα απάντησε ο Χάινριχ Χίμλερ, ευχαριστώντας τον εκ μέρους του Φύρερ και υποσχόμενος επιπλέον εξοπλισμό για τα Τάγματα, τα οποία ήταν υπό τις διαταγές του Walter Schimana Ανωτάτου Διοικητή των SS και της Αστυνομίας στην Ελλάδα
δες π.χ. Inside Hitler’s Greece: The Experience of Occupation, 1941-1944, Mark Mazower
οτιδήποτε άλλο περιττεύει…….
Αλεξακο και εσυ μηπως εισαι σταλινοφασιστας η απλα χρησιμος ηλιθιος η βαλτος της Παπαρηγας? Βρε ουστ που τα ορφανα του Μαρξ θα ζητησουν και τον λογο για δημοκρατια και δικαιωματα με Φενεους και Μελιγαλαδες που δολοφονησαν “δωσιλογους” 15 ετων. Αντε τρεχα στην Βορεια Κορεα
Κατα τον Αλξακο οι Κλαρας, Ζαχαριαδης, Σιαντος και λοιποι κατσαπλιαδες ειχαν σκοπο να δημιουργησουν οχι Σοβιετια αλλα μια βαρυα φιλελευθερη δημοκρατια, δυτικου τυπου με ελευθερες εκλογες, διακριση εξουσιων και εβλεπαν υγρα ονειρα με τον Χαγιεκ να στηνει στην Ελλαδα το Συνταγμα της Ελευθεριας στην πραξη. Αφηστε δε που στην Βαρκιζα παρεδωσαν ΟΛΟΝ τον οπλισμο, απλα στο βουνο εβρεχε οπλα και πολεμησαν, Βρε ουστ
Το Σουηδικό μοντέλο είναι σοσιαλδημοκρατικό και όχι φιλελεύθερο φυσικά. Το κράτος ελέγχει σε μεγάλο βαθμό την οικονομία, έχει υψηλή φορολογία, αλλά εδώ έχουμε περισσότερους Δημοσίους υπαλλήλους, διεφθαρμένο και σπάταλο-αναποτελεσματικό κράτος και αν πεις γιά φορολογία, το ξέρω καλά. Πληρώνουν μόνο τα κορόιδα, που δεν μπορούν να κρύψουν το εισόδημά τους. Οφείλουμε να ζηλεύουμε ωστόσο τη Σουηδία, γιατί έχει υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα, μικρότερη ψαλίδα, ισχυρό κοινωνικό κράτος και ουσιαστικό σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς γίνεται όμως να έχει παρ’ όλα αυτά μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα από εμάς; Γιατί προτιμάει ένας επενδυτής τη Σουηδία, που βρίσκεται στην άκρη του κόσμου και έχει τεράστιους μισθούς, από την Ελλάδα; Μήπως φταίνε τα τρωκτικά των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ; Εν κατακλείδι ό,τι μείγμα πολιτικής και να ασκηθεί, όπως και να λέγεται, εκείνο που ενδιαφέρει τους πολίτες είναι η πρόσβαση στα αγαθά. Αυτό το ξέχασε η σημερινή δεξιά. Επειδή δηλαδή γκρεμίστηκε το ανατολικό μπλόκ, φασιστοποιήθηκε και μαφιοζοποιήθηκε, εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Να παραιτηθούμε από τη διεκδίκηση της ποιότητας ζωής, όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας;
Αποτελεί πνευματική ανωριμότητα η σύγχυση Γεγονότος και Ερμηνείας του. Και αυτό είναι σύνηθες στους αριστερόθρεπτους για τους οποίους, έγκλειστους στη ready-made κοσμοαντίληψη που υποβάλλει το Μαρξιστικό project, η πνευματική subtilité είναι κάτι που συνέβη στον υπόλοιπο κόσμο. Η πρακτική λοιπόν της αριστερόθρεπτης «σκέψης» συνίσταται στο αράδιασμα γεγονότων τα οποία αποδίδουν δίκαιο στη δική τους κοσμοαντίληψη. Αρκεί π.χ. μια αναφορά στους δωσίλογους που ετύγχανε να είναι αντίπαλοι των κομμουνιστών (γιατί δεν θα ήταν εάν ο Στάλιν είχε παραμείνει στο σύμφωνο μη-επίθεσης με τον Hitler) για να δικαιολογήσει πως «ό, τι δεν είναι μαζί μας είναι φασιστικό». Όπως αρκεί η απόλυση ενός εργάτη για να δείξει την «αναλγησία του καπιταλισμού».
Αλλά επιστρέφω: το Γεγονός καθ’ αυτό είναι άμορφο και ασήμαντο. Αν είχατε μια κινηματογραφική κάμερα στην μάχη του Μαραθώνα ή του Agincourt τι συμπέρασμα θα βγάζατε; Θα βλέπατε διάφορους άντρες να προσπαθούν ο ένας να εξοντώσει τον άλλο. Το ίδιο θα βλέπατε και σε μια λήψη από μια ρωμαϊκή αρένα, ή μια σύγκρουση δύο πρωτόγονων φυλών. Πιθανότατα η θέα του αίματος να καταδείκνυε την «θνητότητα του είδους» και πιο πέρα να κάνατε και κάποιες βαθυστόχαστες σκέψεις «περί βίας». Τέτοιες ερμηνείες μπορεί κανείς να κάνει μπροστά σε οποιανδήποτε παρόμοια κινηματογραφική εικόνα. Όμως είναι γενικές και δεν αφορούν τις συγκεκριμένες μάχες. Γιατί το ερώτημα είναι:
ποια είναι η σημασία των συγκεκριμένων γεγονότων; Ή διαφορετικά:
ποιο είναι το μέγεθος της σημασίας τους; Ή καλύτερα:
ποιο είναι το μέγεθος της σημασίας των συγκεκριμένων γεγονότων για συγκεκριμένους παραλήπτες;
Δηλαδή άλλη είναι η σημασία για τη μάνα που έχασε το παιδί της εκεί, άλλη για τα συμφέροντα της καθεμίας κοινωνικο-πολιτικής οντότητας που ενεπλάκη σε αυτά και άλλη για μας σήμερα. Και η τελευταία είναι η Ιστορική σημασία. Και το μέγεθος της Σημασίας του Γεγονότος δεν φανερώνεται παρά μόνο με την υπόθεση της μη-υπαρξής του.
Δηλαδή αν δεν είχε συμβεί έτσι, πως θα ήταν τα πράγματα για εμάς (ή για το κάθε συγκεκριμένο υποκείμενο);
Ο χρόνος της Ιστορικής επιστήμης μπορεί να είναι παρελθοντικός, αλλά σε δυνητική οριστική έγκλιση.
Ainsi posé, δεν είναι ίδιας Ιστορικής σημασίας ένα εργατικό ατύχημα με την δολοφονία του Αρχιδούκα της Αυστροουγγαρίας. Όχι γιατί ο άτυχος εργάτης είναι υποδεέστερος του Αρχιδούκα, αλλά γιατί η δολοφονία του δεύτερου ξεκίνησε τον Μεγάλο Πόλεμο. Οι εργάτες είναι απειράριθμοι, ο Αρχιδούκας για την Αυστροουγγαρία ήταν ένας. Η πολιτική του σημασία είναι προφανής. Αν σήμερα, σκοτωνόταν ένας έκπτωτος μονάρχης θα ήταν ένα ασήμαντο γεγονός.
Βέβαια, για την Αριστερά η Ιστορία έχει προδιαγεγραμμένη λογική και κάθε είδους σηματοδότηση του κόσμου των γεγονότων είναι άχρηστη, αφού γι’ αυτούς αυτή η τελευταία υπάρχει εκ των προτέρων. Όσοι είναι εμπόδιο στην «ιστορική αναγκαιότητα» αποτελούν το «κακό» και το «παράλογο». Αν ο Hitler παρέμενε σύμμαχος με τον Στάλιν, οι δωσίλογοι και οι Nazi θα ετύγχαναν εκτίμησης από την Αριστερά.
Η νίκη λοιπόν στο Μαραθώνα έχει μεγάλη σημασία για τον Ευρωπαίο επειδή αν είχε χαθεί από τους Έλληνες, μπορεί σήμερα, ceteris paribus, να ζούσε σε ένα καθεστώς Χομεϊνί. Αυτός που δεν θα είχε πρόβλημα, καμιά σημασία δεν αποδίδει στη συγκεκριμένη μάχη. Με την ίδια σκέψη, δεν απασχολεί αυτόν που προτιμά τον “Δυτικό βίο” (με όλη την παθολογία του) το ζήτημα που έχει η Αριστερά με τους Nazi για τον απλούστατο λόγο πως αν είχαν κερδίσει είτε οι μεν είτε δε, θα ήταν γι’ αυτόν το ίδιο.
Όπως και σχεδόν κάθε “γνησιο” αριστερό κίνημα στην υδρόγειο, έτσι και ή εδω αριστερά απέρριπτε την εκλογική διαδικασιά και μιλούσε για επανάσταση. Και δεν είναι μόνο η φρασεολογία πάλης που κηρυττε, υπάρχουν ντοκουμέντα οπου ξεκάθαρα στελέχη της κεφαλής του ΚΚΕ μιλούσαν ανοιχτά για εμφύλιο πολύ πριν δημιουργήθουν τα ΤΑ.
Τα ταγματα δωσίλογων όπως τα λέτε, δημιουργήθηκαν πολύ καθυστερημενα στην ελλάδα, ξεκίνησαν στα μέσα του 43 και μαζικοποιήθηκαν το 44, όταν ο άξονας κατέρρεε παντού. Όταν οι “επαναστάτες” εβλέπαν παντού προδότες ακομά και στους συντρόφους τους(χαρακτηριστικό οτι η ΟΠΛΑ δολοφονουσε τροτσικιστές στην διαρκεια των Δεκεμεβριανών), κάπως έπρεπε και οι πολίτες να προστατευτούν.
Μπορεί βέβαια η αριστερά να ηττήθηκε, αλλά κυριαρχησε ιδεολογικά στον τόπο. Τα παραμυθάκια όμως σιγα σιγα ξεθωριάζουν, και σήμερα την εποχή της πληροφορίας ο ιδεολογικός ολοκληρωτισμός της τελειώνει. Οπως η υφηλιος συνειδητοποίησε το πραγματικό προσωπο του σοσιαλισμού, ετσι ειναι θέμα χρόνου ο μέσος έλληνας να αντιληφθεί τον πραγματικό ρόλο που είχαν οι ελληνιδες πόρνες του Σταλιν. Απλά ως συνήθως η Ελλάδα αργεί λίγο, δεν ανησυχώ όμως, με αυτή την αριστερά που ποτέ δεν έχανε ευκαιρία να δείξει την ανεπάρκεια της, δεν ανησυχώ:
η 28η Οκτωβρίου του 2009 χωρίς λόγια:
http://2.bp.blogspot.com/_uX8W00nSPTk/Suogv7pGwEI/AAAAAAAAGwM/7J8lpZFuLgQ/s400/DSC01783.JPG
http://1.bp.blogspot.com/_uX8W00nSPTk/Suog4pwCsUI/AAAAAAAAGwU/Vs1-DiicfjQ/s400/DSC01784.JPG
Καπιταλιστ
ακου και το αλλο, τα ΤΑ ειναι απο ΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΥΣ αξιωματικους και οχι απο κατα βαση απο δεξιους.
@ Kapitalist
Μπορεί βέβαια η αριστερά να ηττήθηκε, αλλά κυριαρχησε ιδεολογικά στον τόπο
Oυδέν ανακρικβέστερον αυτού.
Η ιδεολογία της αριστεράς δεν είχε, μηδέ έχει, ουσιαστική απήχηση στην Ελλάδα. Απόδειξη ότι από την αμέσως μετα-δικτατορική περίοδο και εντεύθεν, τα ποσοστά του ΚΚΕ και του masqueraded ΚΚΕ (ήτοι του ΣΥΝ) ουδέποτε έχουν υπερβεί το 11% αθροιστικώς ή τις 600.000 ψήφων, δηλαδή το 6% των με δικαίωμα του εκλέγειν Ελλήνων. Οσο για το ΠΑΣΟΚ….. ως γνωστόν διεθνώς, ουδέποτε υπήρξε Κόμμα, let alone αριστερό. Ηταν και είναι μιά μάζα πρωτόγονων χωρικών και ανερμάτιστων μικροαστών που, αφού πατροθέτησε ένα charlatan και willing δημαγωγό, πορναλκοολικό, bon pour l’ orient academic (as per John Kenneth Galbraith) με τρανταχτό όνομα, εκπτύχθηκε σ’ ένα εκπληκτικό μηχανισμό κατάληψης της εξουσίας αποσκοπώντας στην λαφυραγώγηση του Κράτους. Ομως, το modus vivendi et operandi αυτών των parvenus έχει πλέον ωσάν ersatz ιδεολογία διαποτίσει όλο τον Ελληνικό λαό, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης.
Εξ ου και κάθε συζήτηση περί ιδεολογιών στην Ελλάδα είναι, alas, εκ του περισσού.
AΛΛΑ γιατί και πώς, τότε, δημιουργήθηκε θετική διάθεση, συμπάθεια, αν θέλετε, για την αριστερά;;;;;;
Συνέβησαν δυό πράγματα.
Πρώτον, στην αμέσως μετεμφυλιακή περίοδο, και μέχρι το τέλος της Δικτατορίας, επειδή οι άνθρωποι της Τέχνης και των Γραμμάτων ήσαν κυρίως, ή κατά συντριπτική πλειοψηφία, αριστεροί [και όχι μόνο στην Ελλάδα] καλλιεργήθηκε η ψευδαίσθηση ότι ο κόσμος της αριστεράς διέθετε καλλιέργεια, ανακρίβεια που αποδείχθηκε εκ των υστέρων. Ουδείς, δε, καταλληλότερος αυτήκοος μάρτυς από τον χημικό μηχανικό ΕΜΠ κύριο Νίκο Μπελογιάννη, γιό του Νικολάου και της Ελλης Παππά που τον “έσουρνε” μαζί της, η foster mother και θειά του, Διδώ Σωτηρίου, “για να παίξει” !!!! στα γραφεία της ΕΔΑ και τα γραφεία της Αυγής όπου κατέγραψε στο παιδικό του μυαλό τις απίθανες γραμματικές αρλούμπες και ασυναρτησίες των “διανοητών” της αριστεράς.
Δεύτερον, η ευρύτερη αριστερά, που περιελάμβανε επιστήμονες διεθνούς κύρους και ειδικού βάρους όπως οι Αλέξανδρος Σβώλος, Δεσποτόπουλος, Κιτσίκης κλπ, δεν διεφθάρη επειδή δεν διαχειρίσθηκε εξουσία και έτσι απόκτησε ένα ηθικό πλεονέκτημα χωρίς αυτό, βέβαια, να σημαίνει πως διέθετε πράγματι ηθικήν υπεροχή. Αρχίζουμε μάλιστα και μαθαίνουμε πράγματα που συνηγορούν υπέρ του αντιθέτου. Για παράδειγμα, ο καθηγητής Δημήτρης Κιτσίκης γιός του αριστερού βουλευτή και πρύτανη του ΕΜΠ Νικολάου Κιτσίκη, πούχε παιδιόθεν τάση προς το θρησκεύεσθαι, εξομολογείται ότι η μάνα του ελασίτισα Μπεάτα Κιτσίκη έδινε εντολή να τον εμποδίζουν να φεύγει από το σπίτι τους στην Σκουφά για να μη πηγαίνει στον Αγιο Διονύσιο όπου του άρεσε να προσεύχεται!!!
Ο Λάσκος διδάσκει.
το επίπεδο του λασκου δεν θα το σχολιάσω…μιλάει από μόνο του. Αυτό όμως που δεν μπορούν να απαντήσουν οι λασκος και capitalist είναι το εξής: γιατί ο ΕΛΑΣ δεν κατέλαβε την Αθήνα, αμέσως μόλις έφυγαν οι Γερμανοί, πριν έρθει η κυβέρνηση και οι Αγγλοι; Έχοντας τη πλήρη υποστήριξη του μεγαλύτερου τμήματος του λαού και υπο τον πλήρη έλεγχό του σχεδόν όλη την ελλάδα (εκτός από το κέντρο της αθήνας και τμήματα της πελοπονήσου), θα ήταν πανεύκολο. Η απάντηση είναι ότι η ΕΑΜική πλευρά τήρησε με εντιμότητα τις συμφωνίες που είχε κάνει. Μπορεί λοιπόν κάποιοι να μιλόύσαν για επανάσταση, η στάση της αριστεράς όμως στην ελλάδα δείχνει ότι προτιμούσαν τη συμφιλίωση και την εκλογική διαδικασία
γιατί ο ΕΛΑΣ δεν κατέλαβε την Αθήνα, αμέσως μόλις έφυγαν οι Γερμανοί,
Do you know Makrugiannh?
c. m. Woodhouse: “Εάν εαμ-ελας ήταν αποφασισμέ3νο να καταλάβει την εξουσία με τη βία αμέσως μετά την απελευθέρωση της ελλάδας, η πρωτεύουσα ήταν απόλυτα στην διάθεσή του την ίδια μέρα που έφυγαν οι γερμανοί”
Παν. Σπηλιωτόπουλος: “εάν επιχειρούσε ο ελας να καταλάβει την εξουσίαν, και εάν ακόμη έδιδα διαταγήν αντιστάσεως εις την εισβολήν, η απόκρουσίς της θα ήτο αδύνατος”
Mazower: το εαμ “είχε αποφασίσει να μην καταλάβει την εξουσία, σε μιαστιγμή που θα μπορούσε πολύ εύκολα να το κάνει”
Φ Γρηγοριάδης: “Δεν υπάρχει αμφιβολία, δεν σηκώνει συζήτηση το θέμα, πως εάν ο ελασ ήθελε να αγνοήσει τις απαγορεύσεις, μπορούσε να βρεθεί κυρίαρχος στην πρωτεύουσα. Χωρίς δυνατότητα προβολής αντίστασης από κανένα”
Woodhouse: υπαρχηγός και στη συνέχεια αρχηγός της βρετανικής στρατιωτικής αποστολής που έδρασε στην κατεχόμενη ελλάδα΄
Σπηλιωτόπουλος: στρατιωτικός διοικητής της αθήνας
Mazower: βρετανός ιστορικός
Γρηγοριάδης: ιστορικός
Δεν νομίζω ότι μπορείς να κατήγορήσεις κανέναν από τους παραπάνω ότι είναι “πόρνες του στάλιν”, “βαλτοί της παπαρήγα”, ούτε “ορφανά του μαρξ”. Το αντίθετο μάλιστα
Aν δεν πλανώμαι η επίθεση του ΕΛΑΣ στο Στρατόπεδο Μακρυγιάννη έγινε γύρω στις 10 Δεκεμβρίου 1944, η αποχώρηση όμως των Γερμανών έλαβε χώρα τον Οκτώβριο
Μόνο γιά τη
Μόνο γιά τη ΝΔ δεν άκουσα κακή κουβέντα. Δηλαδή εσείς τη θεωρείτε αστικο-φιλελεύθερο κόμμα; Μάλιστα πρόσφατα ο Σαμαράς είπε ότι ο ιδεολογικός της άξονας είναι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός!!!
Ας ξεφυλλίσουμε κανένα βιβλίο πολιτικής επιστήμης…
@ alex
Μπορεί λοιπόν κάποιοι να μιλούσαν για επανάσταση, η στάση της αριστεράς όμως στην ελλάδα δείχνει ότι προτιμούσαν τη συμφιλίωση και την εκλογική διαδικασία
Η απάντηση διαφέρει και εξαρτάται από το ΠΟΥ αναφέρεσθε σε όσα θίγετε: στην καρδιά της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κρεμλίνο και Στάλιν γιά την περίοδο αναφοράς), στους doctrinaire lackeys του ΠΓ και της ΚΕ του ΚΚΕ ή στην ευρύτερη αριστερά της Ελλάδος (Σβώλο και λοιπούς);;;;;
Σε κάθε περίπτωση, τα γεγονότα της περιόδου 1944 – 1949 στην χρονική τους ακολουθία είναι τόσο αναντίστοιχα έως και αμοιβαίως ακυρωτικά που θα χρειασθεί ακόμα πολύ μελάνι και για πολλές δεκαετίες μέχρι την οριστική και αμετάκλητη ερμηνεία τους!
Οταν μέσα σε λίγους μήνες περάσαμε από την έγγραφη συγκατάθεση των Σιάντου και Ιωαννίδη στις Συμφωνίες Λιβάνου και Καζέρτας που αφορούσαν στην συγκρότηση κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας και την υποταγή του ΕΛΑΣ στο Αγγλικό Στρατηγείο, αντίστοιχα, στην ένοπλη εξέγερση του Δεκέμβρη ’44 και μετά 2 περίπου χρόνια στον τακτικό πόλεμο στα Βουνά, έχουμε incongruity, μιά αντίφαση γιγαντιαίων διαστάσεων. Πήγαμε από το μαύρο στο άσπρο, o to speak. Ετσι δεν είναι;
Βέβαια, intellectual dishonesty, θολούρα και το flou artistique, ουδέποτε ήσαν κάτι ξένο προς την Κομμουνιστική Διεθνή (ΚΔ). Ειδικότερα, στην 7η Ολομέλεια της ΚΔ (1935), προέκυψε μια διαλεκτική non sequitur ή αντίφαση, δηλαδή από την μιά καλούνταν οι απανταχού κομμουνιστές να συνεργασθούν με όλες τις πατριωτικές, αντιφασιστικές δυνάμεις και από την άλλη να συντρίψουν και εξοντώσουν κάθε εμπόδιο στην επικράτηση της ΚΔ , το ύστατο χρέος/σκοπός.
Συνοπτικά, όμως, μπορούμε να πούμε ότι τα σημεία στα οποία ήδη συμφωνεί απαξάπασα η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα είναι:
1) Ο Στάλιν είχε προσυμφωνήσει να ΜΗ σοβιετοποιηθεί η Ελλάδα
2) Συνέφερε, όμως, τόσο το Ηνωμένο Βασίλειο όσο και την Σοβιετική Ενωση η δημιουργία μιάς σύρραξης κομμουνιστών – εθνικιστών στην Ελλάδα προκειμένου, η μεν Σοβιετική Ενωση να προωθήσει την αντι-καπιταλιστική της προπαγάνδα στα Βαλκάνια, το δε Ηνωμένο Βασίλειο και ο Churchill να υπαναχωρήσoυν από την ηθικήν τους δέσμευση να προσφέρουν το αναμενόμενο “μεγάλο δώρο” [δλδ την Κύπρο] σε αντάλλαγμα του ηρωισμού των Ελλήνων κατά τον Β’ Π. Πόλεμο.
3) Τα μέλη του ΠΓ και της ΚΕ του ΚΚΕ, αν και άτομα χαμηλού πολιτικού και πνευματικού caliber, δεν είναι δυνατόν να μην ήξεραν ότι τουλάχιστον ο Τρίτος Γύρος ήταν καταδικασμένος.
4) Το ΠΓ και η ΚΕ του ΚΚΕ ήσαν ψυχή τε και σώματι αφοσιωμένοι στη ΚΔ και φερέφωνα του Πατερούλη Στάλιν, αλλά και εξ ίσου ευθυνόφοβοι, ώστε αδύνατον να έπραξαν εξ ιδίας πρωτοβουλίας. Τρανή απόδειξη αυτού, ότι 60 χρόνια αργότερα, το μόνο Σταλινικό κομμουνιστικό κόμμα της Ευρώπης είναι το Ελληνικό.
Συμπερασματικά, η Ελλάδα πέρασε από τους ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ εγκληματίες του ΚΚΕ, στους ΚΟΙΝΟΥΣ ΠΟΙΝΙΚΟΥΣ, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ.
Ηλίου φαεινότερο ότι η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι η φιλελεύθερη μεταρρύθμιση. Η τελευταία, όμως, προαπαιτεί παρουσία αστικών στρωμάτων με δεξιότητες και πόρους.
Ατυχώς, πόρους μεν έχουν όλοι πλέον οι Ελληνες, δεξιότητες λίγοι και αστική συνείδηση ΜΟΝΟΝ 10,000 άτομα.
Με οιονεί-Chesterfield δερμάτινους καναπέδες capitonnέe με pseudo-πατίνα του χρόνου και assorted βλαχο-baroque τραπεζάκια, όπως είδαμε στην οικία Αβραμοπούλου, ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει σοβαρό φιλελεύθερο κίνημα.
@χασαπογιάννη
σε γενικές γραμμές δεν διαφωνώ σε όσα λέτε και οι ευθύνες των “doctrinaire lackeys του ΠΓ και της ΚΕ του ΚΚΕ” είναι τεράστιες. Αναφερόμουν στην ευρύτερη αριστερα και στο ΕΑΜ.
…και βεβαίως διαφωνώ στο ότι “η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι η φιλελεύθερη μεταρρύθμιση”. Αυτό όμως είναι μια άλλη και εξίσου μεγάλη κουβέντα….