Make or break
Οκτ 18th, 2009 | Ανδρέας Ανδριανόπουλος| Κατηγορία: Ανδρέας Ανδριανόπουλος |
Email This Post
|
Print This Post
|
Η κινητοποίηση των λιμενεργατών στον Πειραιά είναι ενδεχόμενο να αποτελέσει για την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου κόμβο εκκίνησης επιτυχιών η σημείο κάμψης και έναρξης τελεσίδικης πολιτικής φθοράς. Η βολεμένη συντεχνία του λιμανιού προκαλεί ουσιαστικά την ελληνική κοινωνία. Οι διαμαρτυρόμενοι εργαζόμενοι αντιδρούν στην ιδιωτικοποίηση (ουσιαστικά έχει αγορασθεί από κρατική εταιρία της Κίνας) μιας προβλήτας του λιμανιού. Τα εργασιακά τους δικαιώματα παραμένουν ανέγγιχτα. Ο,τι εισέπρατταν δηλ. θα συνεχίσουν να το παίρνουν. Εφ΄ όσον για ένα διάστημα, οι απασχολούμενοι στην προβλήτα θα εξακολουθήσουν να είναι υπάλληλοι του ΟΛΠ και θα διατίθενται στον ιδιωτικοποιημένο τομέα με υπεκμίσθωση. Αρα θα αμοίβονται κανονικά. Δεν θα εξασφαλίζουν όμως χαριστικές υπερωρίες. Δηλ. να πληρώνονται για εργασία που δεν κάνουν, να αποφασίζουν που και πότε θα δουλέψουν και αν θα δουλέψουν, να απολαμβάνουν υπερωριακές αμοιβές ενώ δεν υπάρχει αντικείμενο απασχόλησης.
Είναι αυτονόητο πως η ιδιωτικοποιημένη προβλήτα θα λειτουργεί ανταγωνιστικά με τις κρατικές. Το αποτέλεσμα θα είναι οι πανάκριβες και δύσκαμπτες προβλήτες του ΟΛΠ να χάνουν δουλειές και χρήματα και να γίνεται ολοφάνερη η αντιπαραγωγική λειτουργία και διαφθορά που επικρατεί στο εκεί διοικητικό και εργασιακό καθεστώς. Αυτή η προοπτική συνιστά εφιάλτη για όσους απομυζούν δίχως ιδιαίτερο κόπο τους φόρους των ελλήνων. Και αντιδρούν δυναμικά αδιαφορώντας για το διεθνές κύρος της χώρας, για την καταβύθιση μιάς ήδη προβληματικής αγοράς, για την αποτροπή κάθε ιδέας για ξένες επενδύσεις αλλά και τον δυναμιτισμό των σχέσεών μας με μιά μεγάλη διεθνή δύναμη. Αν αναλογισθεί κανείς τι θα συνέβαινε αν στην θέση της Κίνας ήσαν οι ΗΠΑ η κάποια άλλη μεγάλη δυτική οικονομική δύναμη, εύκολα γίνεται κατανοητή η κατάρρευση του οικονομικού προφίλ της χώρας.
Για την κυβέρνηση το δίλημμα δεν είναι εύκολο. Από την μιά μεριά βρίσκεται η προεκλογική της δέσμευση για επαναδιαπραγμάτευση. Μιά επιλογή που οι Κινέζοι με ενδιαφέρον θα έβλεπαν. Μια και οι χρηματικές καταβολές στις οποίες είναι συμβατικά δεσμευμένοι είχαν συμφωνηθεί πριν από την διεθνή οικονομική κρίση. Οπότε και η προσδοκία φορτίων στο λιμάνι ήταν πολύ μεγαλύτερη από τη σημερινή. Εφ’ όσον λοιπόν κληθούν να διαπραγματευθούν και πάλι θα απαιτήσουν μείωση των καταβολών αυτών. Σαν συνέπεια η κίνηση αυτή θα λειτουργήσει υπέρ των Κινέζων επενδυτών πάρα προς όφελος των ελληνικών οικονομικών συμφερόντων.
Υπάρχει όμως κι ένα ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα που ακουμπάει την ουσία των συνδικαλιστικών δραστηριοτήτων. Στην Ελλάδα έχει καλλιεργηθεί η αντίληψη πως οι συνδικαλιστές, στα πλαίσια της δράσης τους, παρεμβαίνουν στα της διοίκησης της επιχείρησης – ιδιαίτερα αν είναι δημόσια – και προβάλλουν απαιτήσεις ουσιαστικής συνδιοίκησης. Αυτή η ελαττωματική νοοτροπία προκαλεί σοβαρότατα προβλήματα. Οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να εγείρουν ζητήματα σχετιζόμενα με τις συνθήκες της δουλειάς τους και με το ύψος των αμοιβών τους. Ουδείς τους έχει ορίσει μάνατζερς και επιτελικούς σχεδιαστές των κινήσεων του οργανισμού στον οποίο εργάζονται. Εκτός αν υπάρχει σχετικός όρος στο συμβόλαιό τους και μας διαφεύγει.
Από τα πράγματα λοιπόν δεν είναι δυνατόν οι εργαζόμενοι να απεργούν επειδή ο εργοδότης τους λ.χ. δεν πληρώνει πολλούς φόρους. Εξ’ ίσου ακατανόητο είναι τα συνδικάτα να αντιδρούν σε επενδυτικές συμφωνίες η σε διάφορες επιχειρηματικές συμφωνίες του οργανισμού στον οποίο απασχολούνται – εκτός βέβαια αν θίγονται τα εργασιακά τους δικαιώματα. Τα νόμιμα βέβαια. Κι όχι τα σκοτεινά κι’ ανομολόγητα….
Η ουσία σήμερα είναι πως η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου παίζει την γενικότερη εικόνα και το ειδικό της κύρος στην διένεξη με τους εργάτες του ΟΛΠ. Η κοινωνία είναι έτοιμη να στρέψει στα νώτα στις κηλίδες συνδικαλιστικής διαφθοράς και αυθαιρεσίας που λυμαίνονται την χώρα. Ενα νεύμα ενθάρρυνσης περιμένει από την κυβέρνηση για να συσπειρωθεί και να απαλλαγεί από όλους αυτούς μιά και καλή. Για να δώσει το νεύμα αυτό όμως η κυβέρνηση θα αναγκασθεί να ματώσει. Να συγκρουσθεί μαζί τους και να μην υποχωρήσει. Σε αντίθετη περίπτωση θα αρχίσει ο δρόμος της απογοήτευσης και της κάμψης. Και γι’ αυτή την εξέλιξη ένα απλό νεύμα χρειάζεται από την κυβέρνηση. Που να συνδυάζεται με συνθηκολόγηση και υποταγή απέναντι στις πιέσεις των συντεχνιών. Γιατί μετά το λιμάνι θα ακολουθήσουν και άλλοι. Κι ο κατήφορος θα είναι ασυγκράτητος.
Η απεργία του ΟΛΠ λοιπόν θα καθιερώσει η θα σπάσει την κυβέρνηση. Αποτελεί το ουσιαστικό τέστ δοκιμασίας για τα όνειρα και τους στόχους του νέου Πρωθυπουργού.
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
Αφού κε Χασαπογιάννη εμμένετε στην πλάνη σας, με αναγκάζετε, ενώ δεν το επιθυμούσα, να αποσαφηνίσω τη σημασία της λέξης “διαλεκτικός”: είναι τέσσερις:
1. ο ικανός συζητητής
2. ο σχετικός με την άρθρωση του λόγου
3.αυτός που ακολουθεί τη διαλεκτική μέθοδο στη φιλοσοφία
4.αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε κάποιο γλωσσικό ιδίωμα ή διάλεκτο (Ορθογραφικό-Ερμηνευτικό λεξικό της Νεοελληνικής γλώσσας, εκδόσεις Αυλός, 1982).
Προφανώς αναφέρομαι στην σημασία, του ικανού συζητητή. Όστις θέλει να λογίζεται σαν τέτοιος θα πρέπει πάνω απ’ όλα να λαμβάνει υπόψην του την πολυπλοκότητα κάθε θέματος προς συζήτηση και έτσι να αποφεύγει να αναπαράγει κατά τρόπο αυτιστικό τις προκαταλήψεις και τις ιδεοληψίες του, όπως κουραστικά κάνετε εσείς κατά τρόπο κακόγουστο και εριστικό.
Γίνετε λοιπόν περισσότερο ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟΣ, αν θέλετε να επηρεάσετε περισσότερους με τις απόψεις σας.
Ξανα- ελπίζω να μήν αγνοείτε το γεγονός ότι τα καθαρά κέρδη του Ομίλου της Εθνικής Τράπεζας το 2007 ήταν 1,62 δισ. ευρώ, το 2008 1,546 δισ. ευρώ και τα καθαρά κέρδη 1ου εξαμήνου 2009 ήταν 708 εκατομμύρια ευρώ. Με αυτά τα νούμερα η επιβάρυνση των 18 εκατ. ευρώ στην οποια αναφέρεστε είναι peanuts.
1. Πολλά από τα έσοδα της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος (ΕΤ) προέρχονται από τις επενδύσεις της εκτός Ελλάδος και συνδέονται με την εργασία δεκάδων χιλιάδων περισσοτέρων υπαλλήλων. Για παράδειγμα, μέχρι πρότινος ήταν ιδιοκτήτρια της πρώην Atlantic Bank of New York, η οποία απασχολούσε εκατοντάδες υπαλλήλων.
2. Για να κάνει επενδύσεις μιά Τράπεζα απαιτείται Μετοχικό Κεφάλαιο. Εάν δεν πλανώμαι, η ΕΤ έχει περί τα 150 εκατομμύρια μετοχές σε κάθε μιά από τις οποίες οφείλει να πληρώνει μέρισμα διότι αλλιώς ο μέτοχος θα αποσύρει τα χρήματά του.
3. Κύριοι του άνω του 50% των μετοχών ήσαν μέχρι πρότινος τα διάφορα συνταξιοδοτικά και επικουρικά ΤΑΜΕΙΑ της Ελλάδος. Αρα, πολλοί ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ήσαν, και είναι ακόμα, Ελληνες εργαζόμενοι!!!!!
4. Αν η ΕΤ και οι λοιπές τράπεζες της Ελλάδος προσαρμοσθούν στις επιταγές του Τραπεζικού Συστήματος της ΕΕ και της Δύσης γενικότερα, τουλάχιστον 10% από τα εισοδήματά της θα εξαφανισθούν αφού απορρέουν από αθέμιτες και άνομες χρεώσεις, ψευδο-προμήθειες κλπ κλπ. Σίγουρα, πάντως, δεν είναι προϊόν “κόπου και μόχθου” των υπαλλήλων της, μήτε διοικητικής ικανότητας των διευθυνόντων.
5. Σε κάθε περίπτωση, το μήνυμα που προσπαθώ να μεταφέρω, όχι μόνο για την ΕΤ, αλλά και όλους τους δημόσιους, ημιδημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς στην Ελλάδα και σε όλο το Κόσμο, είναι ότι οι κατά τα άλλα απαράδεκτα παράλογοι και προκλητικοί μισθοί των ολίγων, ελάχιστα επηρεάζουν το συνολικό κόστος λειτουργίας, ενώ οι μισθοί των πολλών επηρεάζουν το κόστος ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ. Δεν μίλαγα γιά ΚΕΡΔΗ per se, αλλά για κόστος λειτουργίας.
6. Αλλά και vis a vis στο κόστος να ιδωθεί το θέμα, με μιά επιτρεπτική ετήσια αύξηση μισθών σε επίπεδο, πέστε 7%, χωρίς ανάλογη αύξηση κερδών, απαιτούνται ΜΟΛΙΣ 6 χρόνια γιά κηρύξει η Τράπεζα πτώχευση!!!!!!!!!
7. Τέτοιου είδους επιτρεπτικότητες υπέρ των υπαλλήλων της, με largesse και ένα προνομιακό συνταξιοδοτικό σύστημα ακολούθησε η General Motors και έπεσε έξω.
Διαβάζοντας το άρθρο, αναρωτιέμαι τι θα έγραφε ο κ. Ανδριανόπουλος αν δεν κρατικο-διαβίωνε και, εν πολλοίς ή ολίγοις, παρασιτούσε με την βουλευτική (κρατική) σύνταξη και είχε μια κανονική εργασία όπως, εεε…, οι λιμενεργάτες.
Ας διεκδικήσουμε περικοπούν τα μεροκάματα και πλαστές υπερωρίες στους λιμενεργάτες, ταυτόχρονα όμως να περικόψουμε και τις βουλευτικές συντάξεις.
Το (3) παραπάνω επιχείρημα δηλώνει εμμέσως πλην σαφώς ότι υπάρχει και λειτουργεί αενάως ή λεγόμενη economic interdependence που στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει πως αν αυξηθούν οι μισθοί υπαλλήλων ενός οργανισμού ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ επηρεάζονται τα συνταξιοδοτικά συμφέροντα άλλων υπαλληλικών ομάδων!
αφού η τιμή της μεττοχής της ΕΤ και τα μερίσματα που πληρώνει ετησίως επηρεάζουν την τύχη μεγάλων Ταμείων!!
Ας διεκδικήσουμε περικοπούν τα μεροκάματα και πλαστές υπερωρίες στους λιμενεργάτες, ταυτόχρονα όμως να περικόψουμε και τις βουλευτικές συντάξεις.
EYΓΕ!!!!!!!!
Ακόμα ΚΑΙ στας Αμερικάς ΔΕΝ υπάρχουν προνόμια για τους Γερουσιαστές και Μέλη του Κογκρέσου. Πράγματι, οι προνομίες των Ελλήνων Βουλευτών και τέως βουλευτών ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΩΜΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ του δημοσίου αισθήματος, ειδικά αν λάβουμε υπόψη τον καταστρεπτικό ρόλο αυτών των παρασίτων και κοινών εγκληματιών!
Στας Αμερικάς, ουδείς Γερουσιαστής ή Μέλος του Κογκρέσου δικαιούται αυτοκινήτου, ουδείς έχει ασφάλεια [ο Χρυσοχοϊδης μόνο ως απλός βουλευτής είχε 20+ “φιλιππινέζους” αστυνομικούς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!] . Στας Αμερικάς, ο Γερουσιαστής και το Μέλος του Κογκρέσου λογίζονται συνταξιοδοτικά ως δημόσιοι υπάλληλοι, δηλαδή γιά κάθε έτος υπηρεσίας συσσωρεύουν στη σύνταξή τους (που παρέχεται ΜΟΝΟ σε προκαθορισμένες ηλικίες) 1% του μισθού τους. Δηλαδή, ένας Γερουσιαστής με μισθό +/- $ 200.000 ετησίως, και 18 χρόνια υπηρεσίας (δηλαδή 6 περιόδους- εκλέγονται ανά εξαετία και οι αντιπρόσωποι ανά διετία), θα λάβει στα 65 σύνταξη $ 36.000 ετησίως ή $ 3000 μηνιαίως.
Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΚΟΠΟΙΟΣ και ΒΛΑΞ βουλευτής με 2 τετραετίες (ίσως και λιγότερο) παίρνει σύνταξη ΑΜΕΣΩΣ, δλδ ακόμα και εάν είναι 40 ή 45 ετών, ύψους τουλάχιστον 1.500 ευρώ μηνιαίως, δλδ 18.000 ετησίως ήτοι $ 27.000. (Να πως φτώχυνε η Ελλάδα, largesse από δω, largesse από κει)
ΕΧΟΥΜΕ λοιπόν ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ!
Αλλά η κακοπιστία, rebel, η δικιά σου και πολλών άλλων είναι ότι βλέπετε ΜΟΝΟ τα ΟΡΓΙΑ των “άνω” και ΟΧΙ τα όργια των “κάτω”, τα οποία, επειδή εκεί οι αριθμοί των εμπλεκομένων ευεργετουμένων είναι τεράστιοι, είναι αυτά που οδήγησαν την χώρα σε χρεωκοπία.
erratum
(δηλαδή 6 περιόδους- εκλέγονται ανά εξαετία … -> (δηλαδή 3 περιόδους- εκλέγονται ανά εξαετία …