Η οικονομική κρίση προκλήθηκε από την παρέμβαση του κράτους

Οκτ 29th, 2008 | | Κατηγορία: Ανδρέας Ανδριανόπουλος | Email This Post Email This Post | Print This Post Print This Post |

Καλό είναι η πολιτική εμπάθεια να συνοδεύεται από γνώση. Διαφορετικά οδηγείται στην ευτέλεια και την αυτοδιάψευση. Δεκάδες κείμενα βλέπουν το φώς της δημοσιότητας σε ελληνικά έντυπα καταδικάζοντας τις νεοφιλελεύθερες επιλογές για την κατάρρευση της αμερικανικής οικονομίας και την εξαγωγή της κρίσης στον υπόλοιπο κόσμο. Τα επιχειρήματα όμως που συνοδεύουν τους σχετικούς φιλιππικούς είναι αφελή, ρηχά και εξαιρετικά αδύναμα. Απευθύνονται όμως σε ένα ακροατήριο που στη μεγάλη του πλειοψηφία δεν είναι δυνατόν να έχει τις αναγκαίες ειδικές γνώσεις. Κι’ όσοι τις έχουν σηκώνουν τους ώμους κι αδιαφορούν. Πως είναι δυνατόν, σκέφτονται να αντιστρέψεις ένα χείμαρρο άγνοιας, πολιτικής εμπάθειας και ιδεολογικής μονομέρειας;

η σιωπή δεν είναι διέξοδος. Ισως ο ρόλος να είναι άχαρος, αλλά προτιμώ τον μοναχικό αγώνα από την φυγή. Και η απάντησή μου είναι πως η οικονομική κρίση δεν είναι αποτέλεσμα νεοφιλελεύθερων επιλογών και συνταγών

Κι όμως η σιωπή δεν είναι διέξοδος. Ισως ο ρόλος να είναι άχαρος, αλλά προτιμώ τον μοναχικό αγώνα από την φυγή. Και η απάντησή μου είναι πως η οικονομική κρίση δεν είναι αποτέλεσμα νεοφιλελεύθερων επιλογών και συνταγών. Αλλά προκλήθηκε από τον παράλογο κρατικό παρεμβατισμό. Και στην αρχική εμφάνιση των προβλημάτων αλλά και στην συνέχεια, μετά την παρέμβαση των κυβερνήσεων δηλαδή στην οικονομία. Και δεν αποτελούν αυτά γνώμες δικές μου μόνο. Εκφράζουν δεκάδες γνωστούς αμερικανούς οικονομολόγους αλλά και τους 171 βουλευτές του Κογκρέσου που καταψήφισαν το καταστροφικό πακέτο διάσωσης των Τραπεζών του κ. Πόλσον.

Σε κείμενό μου για την Washington Post εξηγούσα, πριν ξεσπάσει η μεγάλη κρίση, πως η κρατική χρηματοδότηση των Τραπεζών Fannie Mae και Freddie Mac ήταν λαθεμένη. Διότι η χρεοκοπία τους έγινε κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του αμερικανικού δημοσίου. Οι φορείς αυτοί λειτουργούσαν κάτω από ιδιαίτερο νομικό καθεστώς και υπό την στενή επίβλεψη του κρατικού Office of Federal Housing Enterprise Oversight. Μάλιστα, το Κογκρέσσο πίεζε επανειλημμένα για επέκταση των δανείων σε απόλυτα αδύναμους να τα ξεπληρώσουν πολίτες. Ο δημοκρατικός βουλευτής Μπάρνευ Φράνκ, ηγέτης της αρμόδιας νομοθετικής επιτροπής, μέχρι πρόσφατα κατηγορούσε την κυβέρνηση “πως έκανε ελάχιστα για να προωθήσει τον στόχο (μέσω των Τραπεζών αυτών) της εξασφάλισης κατοικίας από όλες τις εισοδηματικές ομάδες”. Ο πολιτικός στόχος εξασφάλισης «φτηνής στέγης» με μοχλό της ημι-δημόσιες αυτές Τράπεζες είναι ολοφάνερο πως οδήγησε το τραπεζικό σύστημα στα όριά του.

Οι κρίσεις λοιπόν δεν είναι απροσδόκητες. Ο πανικός των πολιτικών όμως είναι. O καπιταλισμός αναδημιουργείται μέσα από τις κρίσεις. Διότι όπως είναι το κέρδος καλοδεχούμενο, εξ ίσου φυσιολογική είναι και η χρεοκοπία. Φτάνει το κράτος να μην επιχειρεί τεχνητά να την εμποδίσει

Ο κρατικός έλεγχος δεν εμπόδισε τελικά την κατάρρευση. Η οικονομική στήριξη της Κεντρικής Τράπεζας επίσης δεν σταμάτησε την επέκταση της κρίσης στην Lehman Brothers, στην IAG και σε άλλους οικονομικούς οργανισμούς. Αν οι πολιτικοί πίστευαν πως κινδύνευαν παγκόσμια και άλλοι φορείς δεν είχαν παρά να τους καλέσουν να στηρίξουν οικονομικά τους κλυδωνιζόμενους οργανισμούς. Κι όχι να ξοδεύουν τις οικονομίες των φορολογουμένων. Δίχως μάλιστα κυρώσεις στους απίστευτους managers που με ασύγγνωστα ρίσκα, πακετάροντας κυρίως τα θαλασσοδάνεια σε χρηματοπιστωτικά προιόντα, μεγάλωσαν τα ατομικά τους εισοδήματα αλλά χρεοκόπησαν τους φορείς που διοικούσαν.

Ο καθηγητής Hyman Minsky έχει διαπιστώσει πως σε χρόνια ευημερίας αυξάνεται το χρηματοπιστωτικό ρίσκο. Προκαλώντας αστάθεια και κρίσεις. Οι χρηματιστές στην Wall Street συχνά ομιλούν για την επικείμενη «ώρα του Minsky”. Οι κρίσεις λοιπόν δεν είναι απροσδόκητες. Ο πανικός των πολιτικών όμως είναι. O καπιταλισμός αναδημιουργείται μέσα από τις κρίσεις. Διότι όπως είναι το κέρδος καλοδεχούμενο, εξ ίσου φυσιολογική είναι και η χρεοκοπία. Φτάνει το κράτος να μην επιχειρεί τεχνητά να την εμποδίσει. Οδηγώντας σε αδιέξοδα. Ουδείς μπορεί να ισχυρίζεται για αδυναμία δήθεν των αγορών να αυτορυθμισθούν όταν το κράτος αμέσως παρεμβαίνει και δεν αφήνει τους μηχανισμούς των ελεύθερων οικονομικών συναλλαγών να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο.

Ο κλονισμός της εμπιστοσύνης στις χρηματαγορές, ο δισταγμός αξιοποίησης των όποιων αποταμιεύσεων σε ενεργητικές οικονομικές δράσεις, ο διστακτικός μέχρι και ανύπαρκτος δανεισμός, η κάμψη της παραγωγής και η συνακόλουθη μείωση της κατανάλωσης και η αύξηση της ανεργίας είναι αποτελέσματα της γιγαντιαίας κρατικής παρέμβασης και της αβεβαιότητας που αυτή προκάλεσε

Πριν ξεκινήσουν οι κρατικές παρεμβάσεις για την «διάσωση» των Τραπεζών το όποιο πρόβλημα εντοπιζόταν στις επενδυτικές και τις οικιστικές Τράπεζες. Ισως και στους κατόχους των άνευ εγγυήσεων δανείων και των υψηλού ρίσκου τοξικών ομολόγων. Όταν όμως παίρνεις δάνεια δίχως ουσιαστικά δυνατότητες αποπληρωμής τους η τοποθετείσαι σε υψηλότατου ρίσκου προιόντα, το ενδεχόμενο κάτι να πάει στραβά δεν πρέπει να προκαλεί ούτε έκπληξη ούτε βέβαια και πανικό. Μετά όμως την παρέμβαση των κυβερνήσεων στην οικονομία και τα περίφημα «πακέτα διάσωσης» η κρίση ξέσπασε σε χρηματιστήρια, εμπορικές Τράπεζες και σταδιακά στην πραγματική οικονομία. Πραγματικός «θρίαμβος» του κρατικού παρεμβατισμού, δηλαδή…

Σχολιαστές, όπως ο Κώστας Τσαπόγας στην «Ε» της 27-10-08, επιχαίρουν για την ολοκληρωτική υποτίθεται αποτυχία των συνταγών των «παιδιών απ’ το Σικάγο» στην οικονομία. Και φαντάζομαι περιμένει τα αποτελέσματα της κρατικής επέλασης στις αγορές. Όμως η μεγάλη κρίση που κατακλύζει σήμερα χρηματιστήρια και πραγματικές οικονομίες είναι το συνεπακόλουθο αυτής ακριβώς της παρέμβασης. Ο κλονισμός της εμπιστοσύνης στις χρηματαγορές, ο δισταγμός αξιοποίησης των όποιων αποταμιεύσεων σε ενεργητικές οικονομικές δράσεις, ο διστακτικός μέχρι και ανύπαρκτος δανεισμός, η κάμψη της παραγωγής και η συνακόλουθη μείωση της κατανάλωσης και η αύξηση της ανεργίας είναι αποτελέσματα της γιγαντιαίας κρατικής παρέμβασης και της αβεβαιότητας που αυτή προκάλεσε.

Πριν από το πακέτο Πόλσον δεν υπήρχαν υψηλά επιτόκια, κάμψη της κατανάλωσης, έλλειψη ρευστότητας και ίχνη αυξανόμενης ανεργίας. Τώρα οι οικονομίες οδηγούνται στην ύφεση με την καθοδήγηση ουσιαστικά του κράτους και των πανικόβλητων πολιτικών. Οι ιδεολογικά ταγμένοι αναλυτές μπορούν να λοιδωρούν όσο επιθυμούν τον νεοφιλελευθερισμό και τά «αγόρια από το Σικάγο». Οφείλουν όμως να αρχίσουν να εξηγούν γιατί βουλιάζουμε ακριβώς τώρα στα οικονομικά αδιέξοδα και σε κοινωνική μιζέρια.

Ανδρέας Ανδριανόπουλος

6 σχόλια
Leave a comment »

  1. Η αλήθεια είναι ότι ο πολίτης είναι αδύνατο να γνωρίζει τα πάντα. Δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα ιστορικός, γιατρός, οικονομολόγος, δικαστής, νομικός και μηχανικός. Αυτή τη ικανότητα την έχει μόνο ο Αυτιάς.
    Ο καθένας όμως οφείλει να ενημερώνεται, από σοβαρές πηγές, και να σκέπτεται λογικά.

    Λέει ο κ. Ανδριανόπουλος:
    “Πριν ξεκινήσουν οι κρατικές παρεμβάσεις για την «διάσωση» των Τραπεζών το όποιο πρόβλημα εντοπιζόταν στις επενδυτικές και τις οικιστικές Τράπεζες. Ίσως και στους κατόχους των άνευ εγγυήσεων δανείων και των υψηλού ρίσκου τοξικών ομολόγων… Όταν όμως παίρνεις δάνεια δίχως ουσιαστικά δυνατότητες αποπληρωμής τους η τοποθετείσαι σε υψηλότατου ρίσκου προιόντα, το ενδεχόμενο κάτι να πάει στραβά δεν πρέπει να προκαλεί ούτε έκπληξη ούτε βέβαια και πανικό. Μετά όμως την παρέμβαση των κυβερνήσεων στην οικονομία και τα περίφημα «πακέτα διάσωσης» η κρίση ξέσπασε σε χρηματιστήρια, εμπορικές Τράπεζες και σταδιακά στην πραγματική οικονομία. Πραγματικός «θρίαμβος» του κρατικού παρεμβατισμού, δηλαδή…”

    Γιατί κατηγορούνται το Αμερικανικο κράτος και τα “πακέτα διάσωσης”, τα οποία σίγουρα δημιούργησαν την σημερινή κατάσταση, αλλά όχι ΚΑΙ η ΑΙΤΙΑ από την οποία προήλθαν;

    Η φιλελεύθερη πολιτική των επενδυτικών και οικιστικών τραπεζών (όχι των δύο ημι-δημοσίων), οι οποίες έδιναν δάνεια σε όποιον ήθελε, δεν πρέπει να κριθεί;
    Την εθνική τράπεζα της Ελλάδος που ζήτησε από την αρχή του χρόνου ποιο αυστηρούς ελέγχους στην δανειοδότηση, πώς πρέπει να την κρίνουμε; Μη φιλελεύθερη και άρα κακή;

    Κανείς λογικός άνθρωπος δεν επιθυμεί κρατικές παρεμβάσεις, ειδικά στην Ελλάδα στην οποία το κράτος αποτελείτε από ένα συνονθύλευμα αργόσχολων και ηλιθίων, αλλά ορισμένοι κανόνες πρέπει να μπούνε ώστε να μην βρεθούμε έρμαια και πάλι στο μέλλον κάποιων απίστευτων managers.

  2. Κύριε Ανδριανόπουλε,

    κατ αρχήν ένα τεχνικό πρόβλημα…

    Το κείμενό σας έχει επαναλαμβανόμενες φράσεις… διορθώστε το παρακαλώ…

    Το δεύτερο και πολύ σημαντικότερο είναι η επικεφαλίδα… ο τίτλος διαφωνεί με το κείμενο… !!!
    Λέτε οτι η κρίση προκλήθηκε απο την παρέμβαση του κράτους… ενώ θα έπρεπε να λέτε «Και απο την παρέμβαση του Κράτους…»

    Αυτό κάνει όλη την διαφορά…

    Το πρόβλημα δημιουργήθηκε κύριε Ανδριανόπουλε απο πολλούς παράγοντες αλλά οι εντεταλμένοι και οι ενταγμένοι στις διάφορες κομματικές και πολιτικές ιδεολογίες, ιδιαίτερα της φασιστοειδούς αριστεράς, διότι οι άλλοι, οι πραγματικοί αριστεροί χαρακτηρίζονται απο νηφαλιότητα και σοφία, προσπαθούν με χαιρεκακία να αποδείξουν ότι ήλθε το τέλος του Καπιταλισμού όπως ο Φουκουγιάμα ισχυρίζονταν ότι ήλθε το τέλος της ιστορίας…

    Όμως ενω ο Φουκουγιάμα έθετε συμβολισμό στα λεγόμενά του, οι φανατισμένοι της αριστεράς κινούνται σε μια απίθανη σούπα ιδεών που κανείς ποτέ δεν εφεύρε απο τους πολιτικοφιλοφοφικοὐς πατρόνες τους και ασφαλώς δεν θα ισχυρίζονταν σήμερα…

    Οταν όμως κάποιος δεν έχει δική του προσωπικότητα και δικές του ιδέες μαϊμουδίζει και άμα εκνευριστεί μιλά και για ξύλο μέσα στη Βουλή των Ελλήνων… εκφράζοντας έτσι την Εβραιοραστιστική καταγωγή των ιδεών του…
    Ω ποία φασιστοειδής χυδαιότης…

    Κύριε Ανδριανόπουλε, παρά το ότι προσπαθείτε να αποφύγετε την ένταξή σας σε ιδεολογήματα ούτε εσείς το καταφέρνετε με επάρκεια…

    Το πρόβλημα δημιουργήθηκε απο το κράτος διότι το κράτος έχει θέσει άλλους στόχους αυτοκρατορικής, επεκτατικής και γαιωστρατηγικής αντίληψης ή προτεραιότητας…

    Οι ΗΠΑ είναι μια σύγχρονη αυτοκρατορία με λεγεώνες απανταχού επι της γής…

    Θέλουν τροφή οι λεγεώνες της κύριε Ανδριανόπουλε και ο Ρέιγκαν βρήκε την επαναστατική λύση να φορτώσει το κόστος αυτό της τροφής στους «ηλίθιους» (όπως τους έκοψε…) Ευρωπαίους, στους Κινέζους ή όπου αλλού…

    Έτσι αφού κλόνισε την Σοβιετική Ένωση που ήδη παράπαιε και άδειασε τα ταμεία των ΗΠΑ ,ζήτησε την βοήθεια του Greenspan που σήμερα μεταφέρει το εκτρωματικής εμφάνισης σαρκίο του (δημιουργώντας αναγούλα με την απλή παρουσία του…) όπου του ζητείται να εξηγήσει τα αίτια της κρίσης…

    Ναι είχε δίκιο για την ανεπάρκεια των Ευρωπαίων και των λοιπών όταν πρακτικά συνωμοτούσε με τον Πρόεδρο Ρέιγκαν για να αφαιρέσουν απο τους απανταχού της γης πολίτες όχι μόνον το περίσσευμα αλλά και το στέρημά τους… διαλύοντας τις τράπεζες και τους καταθετικους λογαριασμούς τους με τις απίθανες μοχλεύσεις των σύνθετων χρηματοοικονομικών προιόντων τους…

    Οι μαφιόζοι κύριε Ανδριανόπουλε, όταν αποφασίζουν τις σιχαμερές δουλειές τους δεν το λένε ανοιχτά, δεν το κουβεντιάζουν ούτε το καταγράφουν…

    Με δυο κινησούλες και έναν απλό μορφασμό τα παλικάρια τους ξέρουν το πού και το πως θα πρέπει να απονείμουν την ιδιοσυγκρατική δικαιοσύνη τους…

    Θα ήταν κωμικό να περίμενα καταγραφές απο τον Greenspan… που να ομολογούν τα πραγματικά κίνητρα της υπερεπέκτασης της πίστωσης…

    Βέβαια για να επιτευχθεί ένα τέτοιας έκτασης σχέδιο απαιτεί συστράτευση πολλών και διαφορετικών πλευρών οι περισσότερες απο τις οποίες δεν γνωρίζουν τα αίτια των εντολών και των σχεδίων που υλοποιούν…
    Οι Μασσόνοι έχουν ικανοποιητικές απαντήσεις εδώ… Θα ενημερώσουν τους έχοντας απορίας…

    Το θέμα είναι τεράστιο κύριε Ανδριανόπουλε αλλά το κράτος αν και έχει τεράστια ευθύνη είναι μόνο η μια πλευρά του νομίσματος της κρίσης…

    Θα συμφωνήσετε υποθέτω μαζί μου οτι το καπιταλιστικό σύστημα έχει τις βαλβίδες διαφυγής του απο μικροκρίσεις αλλά δεν έχει απαντήσεις στο πώς θα αποφύγει τις μεγάλες κρίσεις διότι οι άνθρωποι δεν έχουν απαντήσει στο πως θα αποφεύγουν τους μεγάλους πολέμους όταν τους έχουν ήδη ξεκινήσει…

    Σκεφθείτε το αυτό κύριε Ανδριανόπουλε διότι αν εξαιρέσετε τους φυσικούς θανάτους οι κρίσεις είναι πόλεμοι και οι πόλεμοι κρίσεις…

    Γιατί άραγε δεν μπορούμε να τους σταματήσουμε τους πολέμους όταν ξεκινούν παρά μόνον όταν είναι ήδη πολύ αργά…

    Άρα πως θα σταματήσουμε τις κρίσεις… της οικονομίας…?

    Θα ήμουν πολλά ευτυχής εάν έπαιρνα την απάντησή σας σε αυτό αλλά δεν περιμένω να την πάρω όπως και απο κανέναν άλλον διότι τότε θα είχε συντελεστεί το μεγαλύτερο θαύμα ή αν προτιμάτε θα είχε επιλυθεί το μεγαλύτερο θέμα της ανθρωπότητας…

    Καταληκτικά και για να είμαι ειλικρινής, εάν θελήσω να βρω την αλήθεια για το τι συμβαίνει στον καπιταλισμό, αντι να ανατρέξω σε αμπελοφιλοσοφίες, θα ψάξω για τα άνθη που βγαίνουν στις καμένες βουνοπλαγιές…

  3. Πριν από το πακέτο Πόλσον δεν υπήρχαν υψηλά επιτόκια, κάμψη της κατανάλωσης, έλλειψη ρευστότητας και ίχνη αυξανόμενης ανεργίας. Τώρα οι οικονομίες οδηγούνται στην ύφεση με την καθοδήγηση ουσιαστικά του κράτους και των πανικόβλητων πολιτικών

    For God’s shake doesn’t this man know that CORRELATION DOES NOT IMPLY CAUSATION?

    Ουδείς μπορεί να ισχυρίζεται για αδυναμία δήθεν των αγορών να αυτορυθμισθούν όταν το κράτος αμέσως παρεμβαίνει και δεν αφήνει τους μηχανισμούς των ελεύθερων οικονομικών συναλλαγών να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο.

    Greenspan, Soros, Buffet and manyyyyyyyyy moreeeeeeeeeeeeeeeee do

    Απευθύνονται όμως σε ένα ακροατήριο που στη μεγάλη του πλειοψηφία δεν είναι δυνατόν να έχει τις αναγκαίες ειδικές γνώσεις

    Andy do you know how to price a financial derivative, or how asset liability management works? Do you know Black-Scholes, Taleb-Derman, Schachermayer’s theorem?

    λλά προκλήθηκε από τον παράλογο κρατικό παρεμβατισμό.

    Andy for 30 years state regulation is dwindling, How the hell do you want me to believe this? Leninists used to say during the Great Starvation that well we have starvation just because there isn’t more communism. This argument is absurd.

    Ο κλονισμός της εμπιστοσύνης στις χρηματαγορές, ο δισταγμός αξιοποίησης των όποιων αποταμιεύσεων σε ενεργητικές οικονομικές δράσεις, ο διστακτικός μέχρι και ανύπαρκτος δανεισμός, η κάμψη της παραγωγής και η συνακόλουθη μείωση της κατανάλωσης και η αύξηση της ανεργίας είναι αποτελέσματα της γιγαντιαίας κρατικής παρέμβασης και της αβεβαιότητας που αυτή προκάλεσε.

    My god man are you an asshole? Suppose that governments did not intervene. Then you would have more collapses do you still think that unemployment would be less? If AIG collapsed without the bailout where for god’s shake AIG employees would work? For the other non sense you mention give us data i dont believe shit from waht you say. And when i mean data, give us a causal relationship aka Regression analysis.

    Get a life

  4. Ευχαριστώ για την αναφορά στο όνομά μου. Πέραν του ότι με τιμά, έστω και η διαφωνία σας, μου δίνει την ευκαιρία να επισημάνω ότι δεν “επιχαίρω” αλλά εκτιμώ. Και δεν “περιμένω τα αποτελέσματα της κρατικής επέλασης” που με ανησυχούν ίσως και περισσότερο απο εσάς, ενδεχομένως για διαφορετικούς λόγους. Δυστυχώς, δεν διαθέτω ιδεολογικό και θρησκευτικό καταφύγιο πίστεων, βεβαιοτήτων και παγιωμένων πεποιθήσεων. Ετσι, μετά την επι δεκαετίες επανάληψη του “μάντρα” ότι μία συνταγή δεν πέτυχε επειδή δεν ήταν αρκετή η δόση (επιχείρημα που δεν διατυπώνεται αποκλειστικά απο τα “παιδιά απο το Σικάγο” και τους επιγόνους τους αλλά και απο άλλους χώρους, φαινομενικά ή και πραγματικά αντιδιαστελόμενους αλλά με τις ίδιες ή και μεγαλύτερες επιδόσεις στον χρωματισμό της λογικής απο το συναίσθημα-πίστη) ομολογώ ότι δεν βρήκα την “ειδική γνώση” ή την ειδική παρόρμηση, παραμένοντας αγνωστικιστής (συχνά εν μέσω “ταλιμπάν”). Πάντα με την ελπίδα ότι η πραγματικότητα θα ξεκαθαρίσει κάποτε τα πράγματα στη βάση της λογικής και όχι της εκλογίκευσης.

  5. Μου θυμιζεις τον Αντριου Μελλον το 1930: “Liquidate labor, liquidate stocks, liquidate the farmers, liquidate real estate.”

    Να ‘σε καλα βρε Ανδρεα, μας εκανες να γελασουμε παλι σημερα.

    http://en.wikipedia.org/wiki/Andrew_Mellon

  6. η οικονομικη κριση πολυ χειροτερη απο εκεινη του 1929 κατεδειξε πως η εργασια δεν ειναι υποχρεωση αλλα πλεον προνομιο με την ανεργια να καλπαζει στην ελλαδα στο 45% του ελληνικου πληθυσμου ενω η κυβερνηση για λογους προπαγανδιστικους την προσδιοριζει στο 17%
    πλεον η εργασια θεωρειται ειδος πολυτελειας ενω η εργασια με ευνοικους ορους απασχολησης το λοττο του αιωνα

    αυτη η οικονομικη και πολιτικη καταπτωση στην γηραια ευρωπη αποδεικνυει πως η πνευματικη πτωση σε ολες τις ηπειρους ειναι πολυ σημαντικη αφου κανεις απο τις πνευματικες ηγεσιες ολων των ηπειρωγν δεν μπορει να βρει λυσεις στα προβληματα των πολιτων

    συνεπως κατα την γνωμη μου παντα κανεις δεν αξιζει το νομπελ λογοτεχνιας, ειρηνης και οικονομικων για το ετος 2011

    http://www.arelis.gr
    περιεχει ερωτονομικον

Σχολιαστε