Με αφορμή τις φοιτητικές εκλογές που διεξήχθησαν εχθές θα ήθελα να διατυπώσω έναν προβληματισμό σχετικά με την σωστή παρουσία των φοιτητικών παρατάξεων στον πανεπιστημιακό χώρο. Αποτελεί γεγονός ότι κάθε χρόνο λίγο πριν και κατά τη διάρκεια των εκλογών παρατηρείται μία έντονη ιδεολογική έξαρση η οποία εκδηλώνεται με ποικιλόχρωμες αφίσες και πανό, που «κοσμούν» τα πανεπιστήμιά μας, και από τα περίφημα τραπεζάκια στα οποία συγκεντρώνονται οι φίλοι και τα μέλη των παρατάξεων με σκοπό να προσελκύσουν υποψηφίους. Αποτελεί σίγουρα μεγάλο επίτευγμα στο πανεπιστήμιο σαν μία μικρή κοινωνία η ελευθερία έκφρασης και ο διάλογος ανάμεσα στις διάφορες παρατάξεις, οι οποίες εκπροσωπούν τους φοιτητές διαφορετικών ιδεολογικών αντιλήψεων. Το πρόβλημα ξεκινά σε ακριβώς αυτό το σημείο…

Οι φοιτητικές παρατάξεις με σκοπό την προσέλκυση ψηφοφόρων διαμορφώνουν τις περισσότερες φορές ψηφοδέλτια τα οποία υιοθετούν μία «παρεΐστικη» νοοτροπία επιλέγοντας συνθέσεις υποψηφίων οι οποίοι πολλές φορές δεν έχουν καμία σχέση, ή αγνοούν πλήρως την συγκεκριμένη ιδεολογία της παράταξης, μόνο και μόνο επειδή στοχεύουν στην προσέλκυση των φίλων και γνωστών του ατόμου το οποίο πολιτεύεται. Σαν παράδειγμα αναφέρω ότι δεν μπορεί να χωρέσει στον νου μου ότι σε διάφορα πανεπιστήμια κατεβαίνουν στις εκλογές με την μεγαλύτερη φιλελεύθερη φοιτητική παράταξη που υπάρχει σήμερα, άτομα που αν τους ρωτήσεις τι σημαίνει φιλελευθερισμός, αδυνατούν να σου εξηγήσουν ακόμη και την ετοιμολογία του όρου, πόσο μάλλον το βαθύτερο νόημα του…!!

Το φυσικό αποτέλεσμα αυτής της συμπεριφοράς είναι ότι καθώς περνούν τα χρόνια και αυτή η κατάσταση επαναλαμβάνεται διαχρονικά και συνεχόμενα, οι φοιτητές καταλήγουν να αντιπροσωπεύονται στα αρμόδια όργανα από άτομα τα οποία δεν διαθέτουν κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο, με μόνο τους σκοπό την προσωπική τους προβολή και το προσωπικό τους συμφέρον… Το λυπηρό είναι ότι για όλη αυτή την κατάσταση δεν είναι υπαίτιοι ούτε αυτά τα άτομα ούτε και οι φοιτητικές παρατάξεις. Κατ εμέ υπεύθυνα είναι τα πολιτικά κόμματα τα οποία έχοντας ως σκοπό μόνο να παρουσιάσουν την επόμενη μέρα τη θριαμβευτική τους νίκη στο πεδίο των φοιτητικών εκλογών αδιαφορούν για την καλλιέργεια ενός ελεύθερου και σκεπτόμενου πνεύματος στον φοιτητή ο οποίος μόνο έτσι μπορεί σιγά σιγά να διαμορφώσει την ιδεολογία του και να γίνει στην συνέχεια ένας ώριμος πολίτης…

Για αυτούς τους λόγους πιστεύω ότι τα ενιαία ανεξάρτητα ψηφοδέλτια τουλάχιστον σε αυτό το χρονικό στάδιο, πάντα με την προϋπόθεση ότι σε αυτά συμμετέχουν φοιτητές οι οποίοι ενδιαφέρονται και προσπαθούν να καλλιεργήσουν με οποία μέσα διαθέτουν τουλάχιστον ,ένα πνεύμα σκεπτικισμού και ελεύθερης σκέψης στους φοιτητές, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση «διάσπαση» και πλήγμα σε μια ιδεολογία και στο οποιοδήποτε κόμμα που την εκφράζει, αλλά αντίθετα οδηγούν στην πολιτική ωρίμανση του φοιτητή ώστε αυτός να γίνει ικανός στο μέλλον ακόμα και μέσα από το ίδιο το πολιτικό κόμμα στο οποίο πιθανόν να ανήκει να καταπολεμήσει το πρόβλημα, όπως το περιέγραψα πιο πριν από την ρίζα του. Επίσης όμως, η στήριξη των ανεξάρτητων ψηφοδελτίων μπορεί να αποτελέσει και ένα ηχηρό μήνυμα προς τα πολιτικά κόμματα ότι η αντιμετώπιση τους προς στους φοιτητές πρέπει να αλλάξει, γιατί δεν είμαστε μέσα προεκλογικής εκστρατείας αλλά ελεύθεροι και κοινωνικά ενεργοί άνθρωποι.