Με μία πρόχειρη ματιά στο πρόσφατο νομοσχέδιο της κυρίας Υπουργού(την οποία εκτιμώ αρκετά και έχει δείξει εξαιρετικά δείγματα για το μέλλον) θα έγνεφα κατευθείαν ΝΑΙ και πάλι ΝΑΙ. Αλλά μήπως στην προσπάθεια μας να είμαστε αποτελεσματικοί και άμεσοι δεχθήκαμε ένα κάπως βεβιασμένο μέτρο? Και εξηγώ: Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως οι μετεγγραφές πια έχουν χάσει οποιοδήποτε κοινωνικό χαρακτήρα και έχουν μετατραπεί σε έναν αδυσώπητο αγώνα γνωριμιών. Αυτός με το πραγματικά γερό υπόβαθρο(βύσμα ή conne στην νέα ελληνική) θα πάρει άμεσα την μετεγγραφή. Αυτός που θα έχει γνωριμίες αλλά όχι τόσο ισχυρές, θα κάνει ένσταση και θα πάρει τότε την πολυπόθητη μετεγγραφή. Τέλος αυτός πού πραγματικά θα έχει ανάγκη για την αλλαγή ιδρύματος θα είναι αναγκασμένος να παλέψει μόνος με το πρόβλημα του καθώς οι θέσεις θα έχουν πιθανότατα καλυφθεί από τους «άμοιρους» και «δυστυχείς που έτυχε να κατέχουν την σωστή μεθοδολογία για την μετεγγραφή τους,
Η κατάσταση αυτή σίγουρα είναι εξοργιστική, αλλά μήπως το υπουργείο στην προσπάθεια επαναφοράς του κοινωνικού χαρακτήρα των μετεγγραφών( και ασφαλώς να μειώσει τις όποιες πολιτικές απώλειες οι τελευταίες μέρες έφεραν) πηγαίνει αυτόματα στο άλλο άκρο? Γιατί με αυτήν τη ριζοσπαστική αλλαγή στο σύστημα των μετεγγραφών η διαφθορά και το παρασκήνιο καταπολεμούνται όντως σε ένα βαθμό, αλλά οι πραγματικά έχοντες την ανάγκη αλλαγής ιδρύματος εξακολουθούν να είναι αβοήθητοι. Τι γίνεται με αυτούς που έχουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας? Η απάντηση του υπουργείου ήταν πως για τους ασθενείς με σοβαρά προβλήματα υγείας ή αναπηρίες έχουν ποικίλες διευκολύνσεις, ελαφρύνσεις κ.τ.λ..
Μα, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι, πως αντιμετωπίζονται από τη χώρα μας και οι ανάπηροι και οι πραγματικά έχοντες ανάγκη.. Μακάρι η κρατική μηχανή και η πρόνοια να έκαναν με τέτοιο τρόπο τη δουλειά τους ώστε πραγματικά αυτοί οι συνάνθρωποι μας σε όποια πόλη και αν βρίσκονται να μην έχουν ανάγκη την μετεγγραφή τους. Αλλά τα πράγματα είναι πολύ πιο ζοφερά, και η μετεγγραφή αποτελούσε μια σανίδα σωτηρίας για όλους αυτούς τους θαρραλέους που παρά τα σοβαρά προβλήματά τους επιθυμούν να σπουδάσουν και να γίνουν χρήσιμοι στο κοινωνικό σύνολο. Επιπλέον το υπουργείο δεν απάντησε τι γίνεται με αυτούς που έχουν οικογένεια και έχουν αναλάβει εξ ολοκλήρου την ευθύνη της? Τι γίνεται με τους αλλοδαπούς φοιτητές? Και η λίστα με τους αδικημένους συνεχίζεται.
Τελικά αυτό το νομοσχέδιο αντιμετωπίζει το βρώμικο παρασκήνιο αλλά αποτυγχάνει στην ουσία. Κι αυτό έγινε γιατί για άλλη μια φορά η κίνηση έγινε ταχύτατα χωρίς στοιχειώδη μελέτη και λεπτομερέστερη παρατήρηση των επιπτώσεων αυτής της αλλαγής(Οι λόγοι για αυτήν την βιασύνη δεν αναφέρονται αλλά εννοούνται κάλλιστα) Ο κοινωνικός χαρακτήρας των μετεγγραφών δεν επανέρχεται. Απλά καταργείται παντελώς μαζί με τις περίφημες μετεγγραφές. Και είναι πραγματικά θλιβερό που στις μέρες μας, η μόνη προστασία ενός μέτρου που αποσκοπούσε στην βοήθεια των αδυνάτων κοινωνικών μερίδων, είναι η κατάργησή του.