“Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν τις υπόσχεσαι για τρίτη φορά” είπε πρόσφατα ο κ. Ανδρουλάκης στην τελεόραση. Στο μεταξύ μόνιμη σχεδόν επωδός σε όλες τις επιθέσεις της αντιπολιτεύσεως κατά του κ. Καραμανλή είναι ότι “δεν έκανε τίποτα από όσα υποσχέθηκε για πεντέμισυ χρόνια”. Το παράπονο αυτό θα ήταν δικαιολογημένο προερχόμενο από απογοητευμένους οπαδούς της ‘Νέας Δημοκρατίας’ αλλά όχι και από το ΠΑΣΟΚ το οποίο αντετάχθη ευθύς εξ αρχής τόσο σε αυτό τούτο το πρόγραμμα της ΝΔ όσο και στην εκτέλεση του την οποία πολέμησε λυσσαλέα μέσα και εξω από τη Βουλή. Θα περίμενε λοιπόν κανείς – εάν το ΠΑΣΟΚ είχε συνέπεια – να λέει σήμερα πάνω κάτω τα εξής:

“Ψηφίστε μας γιατί αποδειχτήκαμε μια καλή αντιπολίτευση. Χάρη σε μας η ΝΔ δεν τα κατάφερε να ‘επανιδρύσει το κράτος’ και να κυβερνήσει όπως το σχεδίαζε και το είχε εξαγγείλει.. Χάρη σε μας μόλις και μετα βίας κατάφερε τελικώς να ιδιωτικοποιήσει την Ολυμπιακή, τον ΟΤΕ και τα λιμάνια . Χάρη σε μας, αν μας ψηφίσετε, θα τα φέρουμε και πάλι όλα υπό τον έλεγχο του κράτους. Χάρη σε μας, και τις διαδηλώσεις που οργανώσαμε η εκπαιδευτική ‘μεταρρύθμιση’ περιορίστηκε στο ελάχιστο, η αξιολόγηση των πανεπιστημιακών καρκινοβατεί ενώ των δασκάλων και των καθηγητών ματαιώθηκε. Χάρη σε μας το άσυλο έμεινε στην ουσία απαραβίαστο καθώς οι πρυτάνεις δεν τολμούν να ζητήσουν την επέμβαση της αστυνομίας καθότι τρέμουν την επέμβαση των φοιτητών.”

“Ψηφίστε μας διότι χάρη σε μας δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα στον κρατικό μηχανισμό, καθώς συνεχίστηκαν να δίνονται ενισχύσεις σε αγρότες που παράγουν προϊόντα τα οποία δεν βρίσκουν αγοραστές,. Χάρη σε μας διατηρήθηκαν στη ζωή επιχειρήσεις που αλλοιώς θα χρεωκοπούσαν, χάρη σε μας το ξένο κεφάλαιο δεν τα κατάφερε να εξασφαλίσει ασυδοσία στην Ελλάδα και χάρη σε μας δεν λειτούργησαν αχαλίνωτοι οι νόμοι της αγοράς όπως το ήθελε η ΝΔ. Είχαμε βέβαια και αποτυχίες. Έτσι δεν μπορέσαμε να επιβάλουμε τους αρίστους περιβαλλοντικούς όρους για την λειτουργία του αγωγού Μποργκάς- Αλεξανδρούπολη, αλλά ως η μελλοντική κυβέρνηση αυτού του τόπου θα επιφέρουμε τις αναγκαίες αλλαγές. Ωστόσο είχαμε και επιτυχίες. Από κοινού με τους συνδικαλιστές διατηρήσαμε στη ζωή όλα τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα , τις αναπηρικές συντάξεις και γενικώς όλα τα λαϊκά κεκτημένα. Ψηφίστε λοιπόν ΠΑΣΟΚ για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο”

Ωστόσο το εκπληκτικό είναι ότι ενώ ο Καραμανλής κατηγορείται ότι χρειάστηκε πεντέμισυ χρόνια για να αποδειχθεί ότι η πολιτική του για “επανίδρυση του κράτους” ήταν “έπεα πτερόεντα” ο Γιώργος Παπανδρέου αθετεί την πολιτική του κατά τη διάρκεια αυτής καθ’ εαυτής της προεκλογικής περιόδου. Έτσι αφού εξαπέλυσε την ανοησία του για επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας για τον αγωγό Μποργκάς-Αλεξανδρούπολη το πήρε κάπως πίσω στην τηλεμαχία του με τον Καραμανλή. Καλώς, έκανε, θα πείτε, αλλά δυστυχώς τούτο συνέβη όχι διότι κατάλαβε ότι είπε ανοησία αλλά επειδή οι σύμβουλοί του τον προειδοποίησαν ότι αν επιμείνει, τούτο θα τον βλάψει προεκλογικά. Όσο για τις επανακρατικοποιήσεις δεν μιλάει κανένας πλήν πότε-πότε του Γιώργου και βεβαίως όχι η κυρία Κατσέλη που γνωρίζει ότι λεφτά για κάτι τέτοιο δεν θα υπάρξουν στην υπερχρεωμένη Ελλάδα. Το περίεργο είναι οτι ο ΓΑΠ τα μασσαέι ακόμη και εκεί που έχει πεί κάτι σωστό όπως οι επιφυλάξεις του για την υπόθεση εκτροπής του Αχελλώου, ένα έγκλημα που προωθεί ο Σουφλιάς για χάρη των βαμβακοπαραγωγών της Θεσσαλίας οι οποίοι επιμένουν να σπαταλούν τόννους νερού για να καλλιεργούν βαμβάκι κακής ποιότητος, πανάκριβο, το οποίο κανένας δεν θέλει να αγοράσει. Προφανώς, όπως και ο Σουφλιάς έτσι και ο ΓΑΠ δεν επιθυμεί να δυσαρεστήσει αυτούς τους αποτυχημένους καλλιεργητές.

Σ΄αυτό το Βαλτοπέδιο που έχει οδηγηθεί η πολιτική αντιπαράθεση στη χώρα μας η διαφορά των δύο ηγετών είναι ότι ο μέν κ. Καραμανλής ξέρει ότι έχει αμαρτήσει και υπόσχεται έμπρακτη μετάνοια ενώ ο κ. Παπανδρέου εκθειάζει την αμαρτία ως αρετή και υπόσχεται την συνέχισή της. Η διαφορά μας από το «Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν» του Χαριλάου Τρικούπη είναι ότι σήμερα δεν χρειάζεται να μας σώσει εκ των υστέρων κάποιος ‘Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος’ διότι αυτός ευτυχώς υπάρχει ήδη: είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Μήπως θα πρέπει ο κ. Αλμούνια να στείλει στην Αθήνα μια επιτροπή που θα ελέγχει τα έσοδα και τα έξοδα του κράτους; Προσωπικώς, ομολογώ ότι ανυπομονώ να πουν επιτέλους το «ναι» οι Ιρλανδοί στη Συνθήκη της Λισσαβώνας και να βρεθούμε σύντομα υπό την στενότατη δυνατή εποπτεία των Βρυξελλών, όποιος και εκλεγεί τελικώς πρωθυπουργός στην Ελλάδα.

Μάρκος Δραγούμης