Νέα Δημοκρατία Α.Ε.
Σεπ 21st, 2008 | Ανδρέας Ανδριανόπουλος| Κατηγορία: Ανδρέας Ανδριανόπουλος |
Email This Post
|
Print This Post
|
Σε κάθε χώρα, σε όλα σχεδόν τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη της γής, εμφανίζονται φαινόμενα διαφθοράς και ηθικής παρακμής. Μόνο που είναι μεμονωμένα και παροδικά. Αυτό που συμβαίνει στις ημέρες μας στην Ελλάδα είναι ανεπανάληπτο. Σχεδόν καθημερινά τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων πλημμυρίζουν από αποκαλύψεις χαριστικών κυβερνητικών αποφάσεων, αχαρακτήριστης για δημόσια πρόσωπα συμπεριφοράς πολιτικών στελεχών και ανερυθρίαστης παραδοχής επιλογών αμφιβητήσιμης ηθικής βάσης.
Αυτό που εξοργίζει είναι κυρίως η αδιαφορία των προσώπων που τα γεγονότα αυτά αφορούν να εγκαταλείψουν τους θώκους που έχουν καταλάβει και να δείξουν συγκλονισμένοι για τις συμπεριφορές τους. Ο όρος πολιτική ευθυξία έχει καταργηθεί φαίνεται από το ελληνικό λεξιλόγιο. Δίχως δεύτερη σκέψη κυβερνητικοί παράγοντες ξοδεύουν τις οικονομίες του ελληνικού λού είτε για την προσωπική τους καλοπέραση (πολυτελή υπηρεσιακά αυτοκίνητα, ανακαινίσεις γραφείων, πολυμελείς αποστολές στο εξωτερικό, διαμονές σε πανάκριβα ξενοδοχεία, μετακινήσεις με δαπάνες του κράτους μετά μελών των οικογενειών τους η με επιλεγμένους φίλους κλπ) είτε για την διεκπεραίωση ρυθμίσεων που ευνοούν οργανωμένα συμφέροντα ατόμων, εταιριών, μοναστηριακών ιδρυμάτων η και συγγενικών τους προσώπων.
Δεν μπορώ να ξεχάσω πως στα χρόνια των κυβερνήσεων των αειμνήστων Κ. Καραμανλή και Γ. Ράλλη τα ταξείδια υπουργών στο εξωτερικό γινόντουσαν με την συνοδεία δύο η τριών το πολύ υπηρεσιακών παραγόντων και με τα έξοδα συγγενικών προσώπων η στελεχών του πολιτικού γραφείου των Υπουργών πληρωμένα από την τσέπη τους. Και ο υπαινιγμός ακόμη για οικονομική κακοδιαχείριση – πολύ περισσότερο, και για ίχνος έστω, ατασθαλίας – σήμαινε αυτόματα την άμεση αποχώρηση του Υπουργού από την θέση του. Πιθανότατα κάτι τέτοιο οδηγούσε και στην οριστική του απομάκρυνση από την πολιτική ζωή.
Θυμάμαι πως το 1993 αποφάσισα να παραιτηθώ από Υπουργός Επικρατείας διότι απαντώντας στο briefing στους δημοσιογράφους είχα δηλώσει πως κάποιος συνεργάτης του τότε Πρωθυπουργού δεν είχε κυβερνητική θέση. Όπως αποδείχθηκε αργότερα την ίδια ημέρα, εξακολουθούσε να βρίσκεται σε επίκαιρη πολιτικά θέση. Αλλά στο κόμμα – κάτι που εγώ αγνοούσα. Εκτίμησα πως είχα παραπλανήσει τους εκπροσώπους του Τύπου και πως δεν είχα πλέον την αναγκαία αξιοπιστία για να παραμείνω στη θέση μου. Αυτά που συμβαίνουν σήμερα είναι απίστευτα. Υπουργοί ψεύδονται δίχως δισταγμό η βαφτίζουν το μαύρο κόκκινο και συνεχίζουν αδιάφορα την πορεία τους.
Το χειρότερο όμως είναι το κύκλωμα άμεσων η έμμεσων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που στελέχη και τα μέλη των οικογενειών τους προωθούν. Δίνοντας έτσι την εντύπωση πως η κυβέρνηση αναπτύσει δραστηριότητες ανώνυμης εταιρίας με στόχο τον ευρύτερο πλουτισμό – όχι υποχρεωτικά παράνομο αλλά ηθικά μεμπτό – φίλων, συγγενών και γνωστών. Η διαφθορά στις ημέρες μας έχει πάρει εκλεπτυσμένες και τεχνικά «ανώτερες» μορφές.
Σε μια θαυμάσια, υπό δημοσίευση, μελέτη ο Χαρίλαος Γκορίτσας* κατηγοριοποιεί τις μορφές σύγχρονης διαπλοκής. Οι δημόσιοι παράγοντες δεν χρηματίζονται άμεσα αλλά διευκολύνουν, άμεσα η έμμεσα, γνωστούς και συγγενικά πρόσωπα να δημιουργήσουν τεράστιες περιουσίες. Η πολιτική μετατρέπεται σε επιχειρηματικό σχεδιασμό. Και η κυβέρνηση σε εταιρία.
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
—————————————————————-
Σημειώσεις:
*«Στο Ονομα Του Συστήματος»
Εχει δίκηο ο κ.Ανδιανόπουλος σε όσα λέει. Αμφιβάλλω όμως για την αξιοπιστία του.
Αν δεν απατώμαι, ήταν (και εξακολουθεί να είναι) σύμβουλος της Ρωσικής κυβέρνησης, όντας μέλος του Ελληνικού κοινοβουλίου (2004-2007), την εποχή δηλαδή που ίσχυε το απόλυτο ασυμβίβαστο για τους βουλευτές (άρθρο 57 του Συντάγματος). Μήπως παραιτήθηκε οικοιοθελώς ο κ.ΑΑ από το βουλευτικό του αξίωμα όταν ανέλαβε σύμβουλος, και μάλιστα σύμβουλος αλλοδαπής κυβέρνησης (όχι απλώς εταιρίας); Μήπως είδε κάποια σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των εθνικών συμφερόντων που ορκίστηκε να υπηρετεί ως μέλος της Βουλής των Ελλήνων και των συμφερόντων ξένης χώρας τα οποία ανέλαβε επαγγελματικά να προωθεί; Οχι. Ο κ.ΑΑ εξέπεσε του αξιώματός του, μετά από προσφυγή πολιτευτού του ΠΑΣΟΚ (το κόμμα με το οποίο είχε εκλεγεί). Μήπως, αργότερα, μεταμελήθηκε δημοσίως για την παραβίαση του Συντάγματος; Οχι βέβαια…
Σήμερα ο κ.ΑΑ μιλά για τη χαμένη “πολιτική ευθιξία” των πολιτικών. Μια ακόμα υποκριτική φωνή στις τόσες…
Μιλάει για πολιτική ηθική ένας κατ’ επάγγελμα πολιτικός -δήθεν φιλελεύθερος-, που δεν δίστασε να πολιτευτεί με ένα κόμμα που στον τίτλο του έχει τη λέξη ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ…
Θέλω να διαφωνήσω κάθετα με τους παραπάνω. Ο κύριος Ανδριανόπουλος αν ήταν κατ’ επάγγελμα πολιτικός θα ήταν τώρα ο πρώτος σε ψήφους στον Πειραιά πιθανότατα με το κόμμα της Ν.Δ. Αντίθετα, είναι ικανός, περιζήτητος και ευυπόληπτος σε όλο τον πλανήτη. Σε αντίθεση με τους σημερινούς πολιτικούς που δεν θα μπορούσαν να βγάζουν αξιόλογο μεροκάματο αν σταματούσαν την πολιτική. Η συμμετοχή του δε στο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, εκτός από τιμή για το κόμα της αξιοματικής αντιπολίτευσης ήταν και η χρυσή ευκαιρία για μία αλλαγή προς το καλύτερο.
H έννοια “νόμιμο” δεν έχει νόημα στην Ελλάδα της πολυνομίας και των φωτογραφικών διατάξεων που περνάνε νύχτα στα θερινά τμήματα της Βουλής. Ο κάθε πολιτικός και ο κάθε οικονομικά ισχυρός παράγοντας μέσω αυτού μπορεί να “νομιμοποιήσει” οποιαδήποτε πράξη του. Ο νόμος του ελληνικού κράτους λοιπόν δεν έχει κανένα κοινωνικό ή ηθικό υπόβαθρο, είναι ένα κενό γράμμα, και αυτός είναι και ο λόγος που φτάσαμε στην πλήρη ασυδοσία, ακόμη και από τους οδηγούς στο δρόμο. Και η κυβέρνηση δεν έχει μετατραπεί σε εταιρία, αλλά σε εταίρα.
Μπὰ, δέν νομίζω ὅτι ἡ συναναστροφὴ μὲ τὴν κυβέρνηση τέρπει τὸ σῶμα ἤ τὸ πνεῦμα …
Σημασία έχει ποιός λέει κάτι ή τί λέει; Σημασία έχει αν ο Κος Ανδριανόπουλος λέει τα πράγματα όπως πραγματικά είναι. Και αφού όλοι γνωρίζουμε ότι τα πράγματα είναι όπως ακριβώς τα περιγράφει, δεν μας λεει κάτι καινούργιο. Ωστόσο έχει μεγάλη σημασία για τουσ πολίτες όταν μία “φωνή” από τον πολιτικό κόσμο αναδεικνύει τα προβλήματα διαφθοράς του πολιτικού κόσμου. Απ’ αυτήν την άποψη, είναι πολύ σημαντικό το άρθρο του Κου Ανδριανόπουλου και αξίζει να αναγνωρίσουμε το θάρρος την υπευθυνότητα και την ηθική βάση που έχει η δημόσια αυτή τοποθέτησή του. Έτσι δεν είναι;