Παραβιάζοντας την εντολή

Σεπ 13th, 2008 | | Κατηγορία: Φώτης Περλικός | Email This Post Email This Post | Print This Post Print This Post |

Το 2004 η ΝΔ εκλέχθηκε με μια σαφή εντολή από τον ελληνικό λαό. Μια σαφή, ξεκάθαρη και αυστηρή εντολή για μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, ειδικά στο χώρο της οικονομίας. Αλλαγές για τις οποίες η ελληνική κοινωνία 2 φορές έδωσε εντολή στον κ. Σημίτη, και που δυστυχώς οι προσδοκίες της τελικά διαψεύστηκαν. Αυτό που εξουσιοδότησε ο ελληνικός λαός με την ψήφο του τον κ. Καραμανλή και τη ΝΔ ήταν να απελευθερώσει την καταπιεσμένη και κατεσταλμένη δημιουργικότητα των παραγωγικών τάξεων, να δημιουργήσει ένα ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον που θα μπορεί να εγγυηθεί της ανάπτυξης, να δώσει στην οικονομία τη χαμένη εξωστρέφεια και ανταγωνιστικότητα. Μια ματιά στα exit poll της 7ης Μαρτίου 2004 είναι περισσότερο από διαφωτιστική.

Με βάση τα στοιχεία της VPRC από την εφημερίδα Καθημερινή, βλέπουμε ότι η ΝΔ είχε ένα τεράστιο προβάδισμα στους επιχειρηματίες/εργοδότες (49% έναντι 35% του ΠΑΣΟΚ), στους ελεύθερου επαγγελματίες (45% έναντι 35%), τους αγρότες (51% έναντι 35%) και τους συνταξιούχους του δημοσίου (56% έναντι 33%). Αντίθετα το ΠΑΣΟΚ, παρά την πτώση, διατήρησε την υπεροχή στους δημόσιους υπαλλήλους (43% έναντι 39% της ΝΔ), τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα (44% έναντι 39%) και στους φοιτητές (46% έναντι 36%). Παράλληλα η ΝΔ συγκέντρωσε την τεράστια πλειοψηφία όσων δήλωσαν ότι η οικονομική τους κατάσταση χειροτέρεψε τα τελευταία χρόνια (67% έναντι 17% του ΠΑΣΟΚ), όσων τα βγάζουν πέρα με δυσκολία (53% έναντι 35%) ή μεγάλη δυσκολία (67% έναντι 14%) και όσων δήλωναν ότι νιώθουν ανασφάλεια για το μέλλον (54% έναντι 28%). Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ υπερείχε σαφώς σε όσους δήλωσαν ότι η οικονομική τους κατάσταση βελτιώθηκε (74% έναντι 17% της ΝΔ), όσων ζούσαν άνετα (61% έναντι 29%) ή τα καταφέρνουν (53% έναντι 34%) και ένιωθαν ασφάλεια για το μέλλον (60% έναντι 31%).

η εντολή δόθηκε από την πλειοψηφία που ασφυκτιούσε και απαιτούσε ένα νέο οικονομικό περιβάλλον και όχι από τους βολεμένους με την τότε υπάρχουσα κατάσταση

Οι κερδισμένοι της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι ήταν αυτοί που είχαν σίγουρες έμμισθες εργασίες μακριά από την ανασφάλεια των επιχειρηματικών ρίσκων. Πράγματι, σύμφωνα με έκθεση της Κομισιόν, οι πραγματικοί μισθοί στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 2,4% το 2003, ενώ ο κοινοτικός μέσος όρος είναι 0,9% και της ευρωζώνης 0,6%. Αντίθετα, όσοι ζουν στην πραγματική οικονομία, βιώνουν την σκληρό ανταγωνισμό της αγοράς και αναλαμβάνουν επιχειρηματικά και επενδυτικά ρίσκα είδαν την κατάσταση να χειροτερεύει. Δεν υπήρχε λοιπόν κανένα άλλοθι για την παραβίαση της εντολής των εκλογών του 2004 από πλευράς ΝΔ και δεν υπήρχε καμία περίπτωση να θεωρηθεί όμηρος κανενός πολιτικού κόστους στις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές, στον περιορισμό του κράτους και το άνοιγμα των αγορών. Διότι η εντολή δόθηκε από την πλειοψηφία που ασφυκτιούσε και απαιτούσε ένα νέο οικονομικό περιβάλλον και όχι από τους βολεμένους με την τότε υπάρχουσα κατάσταση.

Το πρόγραμμα της ΝΔ το 2004 άλλωστε ήταν ξεκάθαρο (αντιγράφω via Φιλελεύθερης Λαλιάς):

«Tα τελευταία δέκα χρόνια η Eλλάδα αποδείχθηκε πρωταθλήτρια στην E.E. στην αύξηση των φορολογικών βαρών. Tα φορολογικά βάρη αυξήθηκαν 8 ποσοστιαίες μονάδες επί του AEΠ. H ταχεία όμως αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης της οικονομίας ζημιώνει την ανταγωνιστικότητα και αποθαρρύνει τις επενδύσεις. Aυτό σημαίνει χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης και αδυναμία αύξησης των ευκαιριών απασχόλησης και μείωσης της ανεργίας.»

«Aντί το κράτος να είναι αρωγός της ιδιωτικής οικονομίας και της επιχειρηματικής πρωτοβουλίας, έχει εξελιχθεί σε χειραγωγό και δυνάστη της. Tα τεράστια φορολογικά βάρη που επιβάλλει, στερούν τους αναγκαίους πόρους που χρειάζονται για επενδύσεις και ανάπτυξη. Όμως, τα κυριότερα εμπόδια στην επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις συνιστούν η γραφειοκρατία, οι άσκοποι ρυθμιστικοί κανόνες, η πολυνομία, η αδιαφάνεια, η διαπλοκή και κυρίως η εκτεταμένη διαφθορά. Mε τέτοιο κράτος και με τέτοια δημόσια διοίκηση, η ελληνική οικονομία θα μένει πάντα σε θέση ουραγού.»

Mείωση φορολογικών συντελεστών στη φορολογία των επιχειρήσεων»

Διατήρηση σταθερού ανταγωνιστικού φορολογικού συστήματος και πλαισίου λειτουργίας των επιχειρήσεων, ώστε οι επενδυτές να γνωρίζουν εξαρχής τους όρους και τους κανόνες που διέπουν την επένδυση»

Με αυτην την πλατφόρμα εκλέχθηκε η ΝΔ το 2004, τα ίδια επικαλέστηκε το 2007, και όπως είδαμε οι άνθρωποι που είχαν ανάγκη αυτές τις αλλαγές την ανέδειξαν δυό φορές κυβέρνηση. Διαχειρίστηκε όμως 4,5 χρόνια την εξουσία έξω και από το γράμμα και από το πνεύμα και των δικών της διακηρύξεων και της λαϊκής εντολής που έλαβε. Γιγάντωσε το κράτος, αύξησε των αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων και των δημόσιων οργανισμών, δεν περιόρισε τις σπατάλες, συνέργησε με τα παρασιτικά κυκλώματα που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα και τελικά εκτόξευσε το χρέος. Μετά από 4,5 χρόνια παρασπονδίας επί των δικών της γραπτών δεσμεύσεων, με την οικονομία στο χείλος του γκρεμού, έρχεται να τσακίσει με νέους φόρους τις χαμηλοεισοδηματικές παραγωγικές δυνάμεις.

Οι νέοι φόροι δεν αναιρούν απλά το φιλελεύθερο προκάλυμμα ρητορικής της βαθιά συντηρητικής πολιτικής της ΝΔ. Θέτουν και ένα σοβαρό ζήτημα δημοκρατίας

Οι νέοι φόροι δεν αναιρούν απλά το φιλελεύθερο προκάλυμμα ρητορικής της βαθιά συντηρητικής πολιτικής της ΝΔ. Θέτουν και ένα σοβαρό ζήτημα δημοκρατίας. Πόσο μακριά εκτός της λαϊκής εντολής και των προεκλογικών της δεσμεύσεων μπορεί να λειτουργεί μια κυβέρνηση; Οι εκλογές απλά δίνουν μια λευκή επιταγή στο κόμμα που τις κερδίζει ώστε να λειτουργεί όπως θέλει επί 4 χρόνια; Και πώς μπορεί στο πέρας της τετραετίας να αξιολογείται μια κυβέρνηση, όταν δεν υπάρχουν διαθέσιμα στον πολίτη τα δεδομένα της διακυβέρνησής της;

Είναι σαφές ότι προβλήματα που προκύπτουν σε μια τετραετία δεν είναι πάντα δυνατόν να προβλεφθούν εκ των προτέρων, και σίγουρα πολλές φορές οι κυβερνήσεις αναγκάζονται να λαμβάνουν μέτρα που δεν είχαν προεκλογικά εξαγγείλει. Η ΝΔ επικαλέστηκε το 2004 την απογραφή και το 2008 την διεθνή κρίση για να αποφύγει τις δεσμεύσεις της. Θα νομιμοποιούνταν να επιβάλλει μέτρα που δεν είχε εξαγγείλει λόγω εκτάκτων συνθηκών, εάν πρώτα όμως είχε εξαντλήσει κάθε περιθώριο εφαρμογής του προεκλογικού της προγράμματος. Πράγμα που όχι απλά δεν έκανε, αλλά η μη-εφαρμογή του και η μη απελευθέρωση της οικονομίας είχε αρνητικό αντίκτυπο με τέτοιο τρόπο ώστε να επιδεινώσει την κακή οικονομική κατάσταση.

Η διεθνής κρίση δεν είναι ευθύνη της κυβέρνησης. Το γεγονός όμως, ότι ως χώρα είμαστε από τις λιγότερο προετοιμασμένες στην ΕΕ για να την αντιμετωπίσουμε, είναι ευθύνη της. Και στον βαθμό που παραβιάζοντας την λαϊκή εντολή δεν εφάρμοσε το πρόγραμμά της, είναι υπόλογη. Κάθε νέος φόρος στερείται νομιμοποίησης, όχι απλά ως αντιφιλελεύθερος αλλά ως αντιδημοκρατικός.

Φώτης Περλικός

6 σχόλια
Leave a comment »

  1. Η λευκή επιταγή είναι το πρόβλημα. Καμμία συγκεκριμένη πρόταση για να το διορθώσουμε ;
    Δημοψήφισμα, για παράδειγμα, για κάθε αλλαγή των φορολογικών συντελεστών ; Αυτοδικαίως προσφυγή στις κάλπες όποτε δεν τηρούνται το κριτήρια του προαγράμματος σταθερότητος και αναπτύξεως. Όταν πέφτει έξω το έλλειμμα πάννω από χ% του ΑΕΠ ;

  2. Η λευκή επιταγή είναι πρόβλημα, ακόμα και αν δοθεί ως τέτοια στις εκλογές. Δηλαδή ακόμα και αν το 100% των πολιτών ψηφίσουν ένα κόμμα που λέει ότι θα κάνει ότι θέλει αν εκλεγεί, πάλι οφείλει να δεσμεύεται με κάποιο τρόπο ότι οι πολιτικές του θα επηρεάζουν κατά το εφικτό μόνο όσους το ψήφισαν και όχι πχ τις επόμενες γενιές (μέσω του χρέους) που δεν έδωσαν καμία συγκατάθεση στην επιβάρυνσή τους.

    Η αποτελεσματικότερη ρύθμιση θα ήταν πιστεύω η συνταγματική πρόβλεψη για μη-ελλειματικούς προϋπολογισμούς. Η προστασία δηλαδή μέσω του Συντάγματος, όσων σήμερα δεν μπορούν να εκπροσωπηθούν στις πολιτικές αποφάσεις.

  3. H πανηγυρική “επανίδρυση” του κράτους επιτέλους επετεύχθει, αδέρφια:
    Υπουργοί δεν πληρώνουν δεκάρα τσακιστή στην εφορία , διαπλοκές με ομόλογα που έχουν ξετινάξει τα ταμεία, και φυσικά, εμείς (είμαι και γω μέσα , ως οικονομικός μετανάστης στην Αθήνα από την ερημωμένη και βιασμένη επαρχία), να πληρωνόμαστε (κάτω από) 700 ευρώ, να ανεχόμαστε μπλοκ παροχής υπηρεσιών σε κάθε λογής “εφυή” ιδρυτή offshore σε φορολογικούς παραδείσους, και να μην περιμένουμε ούτε σύνταξη, ούτε αν έχουμε να βάλουμε κάτι στο τραπέζι αύριο (για οικογένεια ούτε λόγος…)
    Ναι, το ομολογώ, το έγκλημα μου ,κύριοι κρατούντες τα δημοσιονομικά αυτής της χώρας, είναι πως αντί να μεταναστεύσω σε χώρες που ξέρεις εκ των προτέρων τι ώρα ακριβώς θα έρθει το λεωφορείο, έμεινα 37 χρόνια εδώ, υπέργηρος και ύποπτος φοροδιαφυγής των 418 ευρώ της μινιαίας αξίας μου, περιμένοντας ή τις τράπεζες να κατάσχουν την αξιοπρέπεια μου, η να γίνω άστεγος ερευνητής στις σακούλες των κάδων ανακύκλωσης και τελικό περιεχόμενο τους..
    Έμεινα αγράμματος με master, και αναλώθηκα, δεν πρόλαβα να αγοράσω μια βολευτική εξυπηρέτηση, κι έτσι είμαι μια αγελάδα με δεκαψήφιο αριθμό που περιμένω υπομονετικά να με αρμέξουν επειδή κόβω αποδείξεις ότι υπάρχω…

  4. Πάμε, δηλαδή στον Τζέφερσον που έλεγε ότι είναι αντισυνταγματικό να υπάρχει Δημόσιο Χρέος διότι αυτοί που θα το πληρώσουν δεν έχουν εγκρίνει την ανὰληψή του ;
    Ακραία λύση και έχει και λογικό κενό, αλλά αν την θέλουμε, το πιο αποτελεσματικό είναι να αρνηθούμε να πληρώσουμε το υπάρχον Δημόσιο Χρέος. Να κηρύξει το κράτος χρεωκοπία, δηλαδή. Για πολλά χρόνια μετά δεν θα μπορούμε να καταρτίσουμε ελλειμματικούς προϋπολογισμούς. αφού κανείς δεν θα μας δανείζει.

  5. καλα η ΝΔ απετυχε ,αναφερετε μου συγκεκριμμενα παραδειγματα που απετυχε ο.κ Σημιτης να σας αναφερω επι 10 τις επιτυχιες του.Τελικα αυτη δεν ειναι αναλυση που στηριζεται σε γεγονοτα και αποτελεσματα αλλα απλουστευτικη λογικη

  6. Α, ρε Φώτη τα ίδια λέμε και ξαναλέμε:

    Παιδιά δεν διάβασα τα posts τώρα θα τα διαβάσω, αλλά μου φαίνεται ότι τα ίδια λέγαμε ΑΚΡΙΒΩΣ εδώ και δύο ημερολογιακά χρόνια.

    http://e-roosters.blogspot.com/2006/09/blog-post_19.html

    Κουφό;

    Διαβάστε τα σχόλια μου εκεί πέρα καθώς και των υπολοίπων. Αντιγράφω ένα κομμάτι από τα δικά μου:

    “Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ο ασπόνδυλος κος Καραμανλής κοιτάει να κανακεύει αυτούς ακριβώς οι οποίοι κατεργάζονται μέρα νύχτα την ανατροπή του: Τους δημόσιους υπαλλήλους και τις συντεχνίες τους, τους δημοσιογράφους (όπου οι υπουργοί του προσέρχονται περιδεείς να τους προπηλακίζουν οι διάφοροι τηλεοπτικοί εισαγγελείς), τους διάφορους ημι-νόμιμους και ημι-παράνομους, στύβοντας μέσω Αλογοσκούφη ανελέητα αυτούς που παράγουν τον πλούτο σε αυτή τη χώρα (συνάφειες, 3456 πιστοποιητικά για να ανοίξεις τυροπιτάδικο, όοοοχι σου λέει εκεί, πιτσαδόρος και πωλητής κινητών με €600 το μήνα που μου θες και δικιά σου δουλειά σκουλήκι).

    Δεν αντιλαμβάνεται όμως ο άτολμος κος Καραμανλής ότι απέναντι στα 2,5 εκατομμύρια βολεμένων και επιτηδείων των χρόνων της Πασοκικής κατάρας, υπάρχουν άλλα 8,5 εκατομμύρια άνθρωποι οι οποίοι αποτελούν μια αξιόλογη εκλογική δεξαμενή. Ναι, μεν από αυτούς θα προέλθει και η 2η τετραετία. Τι θα γίνει όμως αν στο μεταξύ προκύψει και τρίτη λύση;

    Στο κάτω-κάτω ο Ανδρέας ήταν ένας κύριε Καραμανλή και αν σε κάτι συμφωνούν φίλοι και εχθροί του είναι στο ότι είχε αδένες. Πολύ φοβούμαι ότι κινδυνεύετε να χάσετε ένα μεγάλο τμήμα του Ελληνικού λαού που θα σας ψήφιζε στις επόμενες εκλογές αν με το που τελείωνε το “Ελληνικό καλοκαίρι” των Ολυμπιακών αγώνων απλά αναγγέλλατε αυτό που είχε πει ο Winston Churchill στις αρχές του Β’ Παγκοσμίου πολέμου “δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτε άλλο εκτός από ιδρώτα, αίμα και δάκρυα”.

    Μπορεί να καιγόταν η Αθήνα από τους “δημοκράτες”, θα συσπειρώνατε όμως πιθανότατα γύρω σας ένα ευρύτερο κοινωνικό μέτωπο από 6 εκατομμύρια άτομα, το οποίο θα διατηρούσατε αν κάνατε τις απαραίτητες τομές. Γιατί δεν το κάνατε; Είναι καλύτερα τώρα που είσαστε σε ομηρία σας “τρέχουν” πέντε παλιόπαιδα δημοσιογράφοι και τρέμετε μην επισυμβούν σκάνδαλα είτε από τον εσμό που εξακολουθεί να αποτελεί το κράτος που ΔΕΝ επανιδρύσατε, είτε -ο απόλυτος εφιάλτης σας που τον ζείτε ίσως αυτές τις μέρες- από δικούς σας οι οποίοι βρήκαν τους μηχανισμούς της διαφθορά έτοιμους να κλέψουν ξεχνώντας όμως ότι μπορεί να είναι η ΝΔ στην κυβέρνηση ακόμα αλλά και (χαχα!!!) το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, οπότε τους την έχουν στημένη και τους πιάνουν συνεχώς στα πράσα αν και ξέρουμε ότι η άλλη πλευρά δεν έκλεψε απλώς αλλά κατέστρεψε τη χώρα;

    Πιστεύω ότι είμαστε στο όρια να χαθεί άλλη μια εικοσαετία και να συζητάμε το 2020 για ιδιωτικά πανεπιστήμια, για το αν θα βάλουμε πέντε υπουργεία σε ουρανοξύστες να γλιτώσουμε λίγο χώρο ενώ η Αθήνα θα έχει φτάσει στη… Θήβα, για το αν θα πρέπει να επανεξετάσουμε την παιδεία από την 1η Δημοτικού μέχρι και το Πανεπιστήμιο. Κάνω έκκληση σε όλους όσους διαβάζουν αυτές τις γραμμές. Οι βολεμένοι δημοσιογράφοι μα τους βολεμένους πολιτικούς κάνουν τη δουλειά τους , εμείς τι κάνουμε”

    Με πίκρα διαπιστώνω πόσο επίκαιρο είναι αυτό το κομμάτι αν και έχει γραφτεί στις 20/9/2006. Δυο χρόνια πριν.

Σχολιαστε