Ποιούς οφελούν οι φόροι;
Σεπ 4th, 2007 | Τάσος Αβραντίνης| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική |
Email This Post
|
Print This Post
|
Oι φόροι δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια βίαιη και αναγκαστική απόσπαση από τη δημόσια εξουσία τμήματος της περιουσίας των πολιτών. H εξουσία επιβάλλει και καθορίζει τους φόρους μονομερώς και θεσπίζει αναγκαστικά μέτρα εξαναγκασμού των πολιτών στην καταβολή τους. Γιατί άραγε νομιμοποιείται μια τέτοια ληστρική επιδρομή στο εισόδημά μας; Για την κάλυψη των δημοσίων δαπανών που γίνονται “για το καλό όλων” είναι μια πρώτη απάντηση κατά τον κλασσικό ορισμό του Jése.
O διάλογος για φορολογικές ελαφρύνσεις είναι ωστόσο αποπροσανατολιστικός όσο δεν αποφασίζεται η περικοπή των δημοσίων δαπανών. Oι οποιεσδήποτε φορολογικές μεταρρυθμίσεις δεν θα περιορίσουν το συνολικό φορολογικό βάρος, αν δεν μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες (που σύμφωνα με τις περήφανες εξαγγελίες της κυβέρνησης αυξάνονται αντί να μειώνονται). Το μόνο που επιδιώκουν τέτοιου είδους “μεταρρυθμίσεις” είναι η “κεϋνσιανής” εμπνεύσεως αναδιανομή του παραγώμενου πλούτου. Προς όφελος ποιών, μήπως των οικονομικά ασθενέστερων; Κάθε άλλο, οι πραγματικά ευνοημένοι είναι οι καλά οργανωμένες επιχειρηματικές, συντεχνιακές και γραφειοκρατικές ομάδες που με τη χρησιμοποίηση των ελεγχόμενων απ΄αυτούς μεσιτών-πολιτικών λυμαίνονται το μόχθο των φορολογουμένων. Δυστυχώς μείωση της συνολικής φορολογικής επιβάρυνσης με τον υπάρχοντα συσχετισμό δυνάμεων είναι αδύνατον να υπάρξει για τον εξής κυρίως λόγο:
Το ύψος της φορολογίας προσδιορίζεται, από τις κρατικές δαπάνες που πρέπει να καλυφθούν. Αύξηση του μισθού για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα σημαίνει περισσότερη φορολογία στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Καθ΄ όλη την περίοδο από το 1985 –με εξαίρεση το 1992- μέχρι σήμερα οι κρατικές δαπάνες αυξάνονται και μάλιστα με ρυθμό ανώτερο από τον πληθωρισμό.
Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του εκλογικού σώματος, 65-70%, λαμβάνει όλο ή ένα σημαντικό μέρος του πραγματικού του εισοδήματος από τα φορολογικά έσοδα. Αυτοί είναι ένα φαινομενικά ετερόκλητο σύνολο που αποτελείται από επιδοτούμενους επιχειρηματίες, προμηθευτές του δημοσίου, υπαλλήλους των ΔΕΚΟ, μέχρι συνταξιούχους, αγρότες, κληρικούς, δημοσίους υπαλλήλους ανέργους, φοιτητές της “δωρεάν παιδείας”, κ.ο.κ. Πολλές φορές η ενίσχυση τμημάτων του συνόλου αυτού γίνεται προκλητικά και παράνομα (λ.χ. με την ευρεία καθιέρωση των περίφημων φόρων υπέρ τρίτων). Η κατάσταση αυτή δεν είναι κάποια παρενέργεια αλλά το αποτέλεσμα συνειδητής προσπάθειας του πολιτικού συστήματος. Η δημιουργία δηλαδή στρατού εξαρτημένων από το κράτος. Αυτό το εκλογικό σώμα κάνει αδύνατο, ή πάντως εξαιρετικά δύσκολο, τον περιορισμό του κράτους, γιατί η οποιαδήποτε φορολογική μεταρρύθμιση θα έχει ως στόχο τη μείωση των εισοδημάτων της πλειονότητας των ψηφοφόρων.
Για το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι αντιθέτως ευκολότερο να αυξάνει το εισόδημα των πολλών εξαρτημένων απ΄αυτό και να μειώνει με την αύξηση της φορολογίας το εισόδημα των λιγότερων ανεξαρτήτων.
Για πολλούς λόγους που ο χώρος δεν επαρκεί να αναλυθούν η παρούσα κατάσταση έχει φθάσει στα όριά της. Το μέλλον της χώρας και των νέων ανθρώπων της, επιβάλλουν να εξαφανιστούν τα εμπόδια στην επιχειρηματικότητα δηλαδή στη δημιουργία νέων επιχειρήσεων και στην ανάπτυξη όσων ήδη υπάρχουν. Τα επόμενα χρόνια οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να ομονοήσουν στα βασικά σημεία μιας φιλελεύθερης πολιτικής Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας θέτει αναπόφευκτα τους εξής άμεσους στόχους:
– Μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων κάτω από 15% ώστε να δημιουργηθεί ένα φιλικό και ανταγωνιστικό επιχειρηματικό περιβάλλον.
– Μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα φυσικά πρόσωπα στο 25%.
– Απλοποίηση του φορολογικού συστήματος ώστε να περιορισθεί το υπέρογκο κόστος που δημιουργεί η τήρηση των απίστευτων γραφειοκρατικών διαδικασιών του φορολογικού συστήματος.
– Κατάργηση του φόρου συγκέντρωσης κεφαλαίων.
– Κατάργηση της προκαταβολής φόρου επομένης χρήσεως.
– Κατάργηση όλων των υπέρ τρίτων φόρων αμέσων η εμμέσων (αγγελιόσημο, υποχρεωτικές παραστάσεις δικηγόρων, συμβολαιογράφων, νομαρχιακών ελεγκτών)
– Αντικειμενοποίηση των φορολογικών ελέγχων και συντόμευση του χρόνου παραγραφής του δικαιώματος ελέγχου στα τρία χρόνια.
– Μεταφορά του φορολογικού ελέγχου από τις εφορίες στους ορκωτούς λογιστές/ελεγκτές.
– Φορολογική απαλλαγή των εταιρικών μετασχηματισμών και των εξυγιάνσεων των επιχειρήσεων.
Τα πιο πάνω μέτρα σε συνδυασμό με άλλες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στην οικονομία (λ.χ. ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, απελευθέρωση ωραρίου), στην παιδεία (λ.χ. ελεύθερη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, κουπόνια για την εκπαίδευση, κατάργηση των παρεμβάσεων στα σχολεία) και στη δημόσια διοίκηση (λ.χ. προσωπική ευθύνη και άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων), θα δώσουν ισχυρότατη ώθηση στην επιχειρηματικότητα, και θα δημιουργήσουν εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.
—————————————————————–
- Ο Τάσος Ι. Αβραντίνης είναι νομικός και Αντιπρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας [↩]
- Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ναυτεμπορική στις 4/9/2007 [↩]
Εξαιρετικό όπως πάντα το κείμενο σου Τάσο, σχεδόν στο σύνολο του. Περικλείει και προσδιορίζει την ουσία μιάς φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής – ότι προκειμένου να μειωθεί η φορολογική επιβάρυνση απαιτείται περιστολή των δημοσίων δαπανών – (και το έξ αυτών δημόσιο χρέος, προσθέτω εγώ, που έχει πάρει εφιαλτικές πλέον διαστάσεις στην Ελλάδα).
Ουσία που χαρακτηρίζει και την αντίστοιχη πολιτική της Φιλελεύθερης Συμμαχίας. Με την διαφορά ότι εκεί,στο Πολιτικό της Πρόγραμμα, αυτή η οικονομική πολιτική βραχυκυκλώνεται από άλλες πολιτικές επιλογές, σημαντικής άλλά πάντως ήσσονος σημασίας, που άπτονται θεμάτων ομοφυλοφιλίας, ναρκωτικών, εκκλησιαστκών δικαιωμάτων, μειονοτήτων, βιοηθικής, κ.α. Προτεραιότητες όμως – καλυπτόμενες μαλιστά υπό ένα πλατύ, μα νεφελώδες, μανδύα ατομικών δικαιωμάτων – που δεν είναι τίποτε άλλο παρά εντελώς ακραίες και πολιτικά ανεδαφικές επιλογές κάποιων νεοφώτιστων και δογματικών φιλελευθεριστών…που ψευδεπίγραφα δηλώνουν φιλελεύθεροι.
Και καθιστούν έτσι ανενεργό και δευτερέυουσα σημασίας την όποια προσφορά και πρόταση χειραφετημένης φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής.
Αυτά φίλε Τάσο είναι, μεταξύ άλλων, κάποια από τα μεγάλα πολιτικά, τακτικά και στρατηγικά, σφάλματα της Φιλελεύθερης Συμμαχίας. Και θα τα εισπράξει στις εκλογές που έρχονται.
Και με δική σου κορυφαία ευθύνη και συμμετοχή…..
Για να είμαι ειλικρινής κ. Πετρολέκα βρίσκω εντελώς ανεδαφικό να ισχυρίζεται κανείς ότι τα θέματα των ατομικών δικαιωμάτων στην Ελλάδα είναι ήσσονος σημασίας αλλά και ότι είναι πολιτικό σφάλμα να υποστηριχτούν τέτοια θέματα. Απεναντίας θα έλεγα ότι είναι οι φιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές που φαντάζουν πιο ακραίες σε αυτή τη χώρα, και εάν είναι ανεδαφικό να υποστηρίξεις κάποια φιλελεύθερη πολιτική πρόταση (κάτι που δεν το πιστεύω) αυτή θα ήταν πρώτα να υποστηρίξεις ότι μπορούμε να απελευθερωθούμε από το επικρατές οικονομικό μοντέλο. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα ώφειλε να διατηρεί μια ισορροπία ανάμεσα στα όσα εσείς οι “παλαιοφιλελεύθεροι” θεωρείτε δευτερεύοντα και τα όσα θεωρούν άλλοι φίλοι της ελευθερίας δευτερεύοντα. Πιο απλό όμως είναι να προωθούμε τα όσα θεωρούμε εμείς, που συμμετέχουμε σε αυτή, σημαντικά, και αυτό περιλαμβάνει μια μεγάλη δόση πολιτικών υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων. Όσοι φιλελεύθεροι βέβαια αποφάσισαν να συνεχίσουν την πολιτικά άκαρπη πορεία που είχαν στο παρελθόν δικαιούνται να ασκούν κριτική στα όσα κάνουμε εμείς οι “νεοφώτιστοι”, αρκεί βέβαια να έχουν κάνει πρώτα και την αυτοκριτική τους.
Κύριε Κουκόπουλε, κάνετε λάθος,
Ούτε είπα ότι θέματα ατομικών δικαιωμάτων είναι ήσσονος σημασίας,ούτε ότι είναι πολιτικό σφάλμα να υποστηριχθούν τέτοια θέματα. Διαβάστε προσεκτικά το σχόλιο μου και θα δείτε ότι υποστηρίζω την σύζευξη κοινωνικού φιλελευθερισμού (ατομικά δικαιώματα)και οικονομικού φιλελευθερισμού.
Αυτό πού λέω όμως είναι ότι στο Πρόγραμμα, (μα και στην μέχρι τούδε ιστορία) της Φιλελευθερης Συμμαχίας, η σύζευξη αυτή έχει “βραχυκυκλωθεί” από την προτεραιοποίηση και έμφαση που δίνεται σε θέματα που άπτονται ζητημάτων ατομικών δικαιωμάτων.
Επιπρόσθετα όμως, υποστηρίζω ότι έχουν υιοθετηθεί εκδοχές και ερμηνείες αυτών των επιμέρους δικαιωμάτων που είναι ακραίες και εν πάση περιπτώση,οπωσδήποτε εντελώς αδόκιμες πολιτικά.
Μπορείται να συμφωνείται ή όχι με αυτή την πολιτική οπτική και εκτίμηση. Ο χρόνος θα το δείξει.
Τα άλλα μάλλον παιδαριώδη – και απληροφόρητα – σχόλια σας – περιττεύουν. Και ούτε τιμούν το ευγενικό, άν και ενίοτε ιεραποστολικό, ύφος γραφής με το οποίο μας εχετε συνηθήσει.
«προκειμένου να μειωθεί η φορολογική επιβάρυνση απαιτείται περιστολή των δημοσίων δαπανών»
……………
Σοβαρά; Ο Ρήγκαν και ο Μπους σε χαιρετούν! Βλ. και το σχετικό διάλογο στο http://e-rooster.gr/01/2007/409
…………………………..
«εκεί,στο Πολιτικό της Πρόγραμμα, αυτή η οικονομική πολιτική βραχυκυκλώνεται από άλλες πολιτικές επιλογές, σημαντικής άλλά πάντως ήσσονος σημασίας, που άπτονται θεμάτων ομοφυλοφιλίας, ναρκωτικών, εκκλησιαστκών δικαιωμάτων, μειονοτήτων, βιοηθικής, κ.α. Προτεραιότητες όμως – καλυπτόμενες μαλιστά υπό ένα πλατύ, μα νεφελώδες, μανδύα ατομικών δικαιωμάτων – που δεν είναι τίποτε άλλο παρά εντελώς ακραίες και πολιτικά ανεδαφικές επιλογές κάποιων νεοφώτιστων και δογματικών φιλελευθεριστών…που ψευδεπίγραφα δηλώνουν φιλελεύθεροι».
Η θέση της Φ.Σ. σε θέματα ομοφυλοφιλίας είναι κρατικοπαρεμβατική και αντιλιμπεραλιστική. (συμφωνώ με σένα κατ’ αποτέλεσμα επ’ αυτού. Βλ. και το σχετικό διάλογο στο http://dalton-alliance.blogspot.com/2007/09/blog-post_02.html και http://dalton-alliance.blogspot.com/2007/09/sharia.html).
Στο θέμα των τοξικοεξαρτητικών ουσιών η θέση της Φ.Σ. είναι μόνο υπέρ της αποποινικοποίησης της χρήσης, όχι και της ελεύθερης διακίνησης τους.
Με λίγα λόγια για μένα το πολιτικό της πρόγραμμα ουδόλως μπορεί να χαρακτηριστεί αντισυστημικό ως προς την νταβαντζίδικη εθνικιστική κλεπτοκρατία και οι ίδιοι ως λιμπερταριανοί (υμνεί την ΕΕ, δεν προτείνει κατάργηση της κοινής αγροτικής πολιτικής, είναι υπέρ της απλής αναλογικής, δεν αναγνωρίζει ύπαρξη εθνικών μειονοτήτων στην Ελλάδα κλπ).
Ωστόσο, κρατώ τη μύτη μου και την ψηφίζω. Δεν θέλω να θάψω και ο ίδιος την ελπίδα!
Ο κ. Πετρολέκας γράφει στο σχόλιο #3:
Όμως με όποιον τρόπο και να διαβάσει κανείς το σχόλιο #1 δεν πρόκειται να βρει κάποια πρόταση όπου ο κ. Πετρολέκας να αναφέρει την υποστήριξή του (ή μη) στην εν λόγω “σύζευξη”. Πιθανώς απλά να το είχε στο μυαλό του και να μπερδεύτηκε. Ο.Κ., πες θεμιτό.
Η σύγχυση όμως χτυπάει κόκκινο όταν επίσης στο σχόλιο #1 γράφει
Μα τι θέλει να πει εδώ ο ποιητής; Πώς γίνεται η σημασία των θεμάτων αυτών να είναι ταυτόχρονα σημαντική και ήσσονος; Να πει ξερω γω “σημαντικά ήσσονος σημασίας” να το καταλάβω. Αλλά πραγματικά οι μισές προτάσεις του κ. Πετρολέκα είτε δε στέκουν νοηματικά είτε χρειάζονται ειδική μετάφραση. Εφόσον βέβαια κανείς τις πάρει τοις μετρητοίς και δεν τις θεωρήσει απλά σαν ένα είδος αφηρημένης τέχνης.
Τί υποννοείτε ακριβώς; Ποιός ποιητής;
Liberate tutemae,
Γράφεις….
“Αλλά πραγματικά οι μισές προτάσεις του κ. Πετρολέκα είτε δε στέκουν νοηματικά, είτε χρειάζονται ειδική μετάφραση”….
Αλήθεια; Ε, τότε να σας βοηθήσω γιατί φαίνεται η προσπάθεια να “σώσετε τον εαυτόν σας” (liberate tutemae)σας έχει εξαντλήσει διανοητικά.
Πολύ απλά λέω (στο #1 και στο #2) ότι η φιλελεύθερη οικονομική πολιτική που διατυπώνενται στο Πρόγραμμα της ΦΥΣ υποβαθμίζεται από την υπερβολική έμφαση που δίνεται σε διάφορες πολιτικές προτάσεις εφαρμογής ατομικών δικαιωμάτων (δικαιώματα ομοφυλοφύλων, ναρκωτικών, κτλ). Πολιτικές,σημαντικές βέβαια, μα ωστόσο μικρότερης σημασίας – κατά την γνώμη μου – από τις οικονομικές προτάσεις του Προγράμματος. Συνάμα, αυτές οι προτάσεις που απτονται και απορρέουν απο ατομικά δικαιώματα,εμφορούνται από μιά πολύ αμφιλεγόμενη θεώρηση (την χαρακτηρίζω νεοφώτιστη,δογματική και φιλελευθερίστικη)του τί είναι ατομικό δικαίωμα…Και σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι λειτουργούν πολιτικά (και εκλογικά) αρνητικά.
Αυτό τέλος,δεν σημαίνει ότι αρνούμαι την “σύζευξη” φιλελευθερων οικομομικών και κοινωνικών προτάσεων. Σημαίνει πως πιστεύω ότι οι δεύτερες, όπως προτείνονται, είναι ακραιες και εκλογο – κομματικά)ατελέσφορες, και δυστυχώς επισκιάζουν τις – κατά την γνώμη μου – πιό σημαντικές (πολιτικά και εκλογικά)προτάσεις οικονομικής πολιτικής.
Ταπεινά,
ΣΠ
Ι.Γ. – Μιά σύσταση. Πηγαίνετε στο site της ΦΣΥ και διαβάστε το Πολιτικό Πρόγραμμα της.Γιατί οι προηγούμενες παρατηρήσεις γίνονται (κυρίως) με αυτό ως αναφορά.
Ελπίζω μόνο να μην θεωρήσετε ότι και αυτό χρειάζεται ειδική μετάφραση γιά να γίνει κατανοητό……
Κ. Πετρολέκα οφείλω να ομολογήσω ότι στο σχόλιό σας #7 υπήρξε αισθητή βελτίωση συγκριτικά με τα #1 και #3 καθώς τώρα βγάζετε νόημα. Η ξαφνική και προσποιητή ταπεινοφροσύνη, με στόχο μάλλον τη συγκίνηση των πληθών που (δεν) μας διαβάζουν, θα μπορούσε να λείπει αλλά κατά τα άλλα σαφής.
Το πρόβλημα είναι ότι εκτεθειμένη πια η άποψή σας αναδεικνύεται ως απλοϊκή. Στην ουσία λέτε “Καλός ο κοινωνικός φιλελευθερισμός αλλά εγώ θέλω περισσότερο οικονομικό φιλελευθερισμό και λιγότερο από τον -κατά τη γνώμη μου- ακραίο, νεοφώτιστο, δογματικό κτλ. κοινωνικό φιλελευθερισμό του προγράμματος της ΦΣ. Α, κι επίσης πιστεύω ότι για αυτόν τον λόγο η ΦΣ θα πάρει τον π@#λο στις εκλογές“.
Αντίστοιχα θα μπορούσε κάποιος, τον οποίο ας ονομάσουμε χαϊδευτικά “Αντιπετρολέκας”, να σχολιάσει σε αυτό το άρθρο περί ναρκωτικών του κ. Αβραντίνη: “Εξαιρετικό κείμενο Τάσο. Καλός ο οικονομικός φιλελευθερισμός αλλά εγώ θέλω περισσότερο κοινωνικό φιλελευθερισμό και λιγότερη από την -κατά τη γνώμη μου- ακραία, νεοφώτιστη, δογματική κτλ. εμμονή στην ελεύθερη αγορά του προγράμματος της ΦΣ. Α, κι επίσης πιστεύω ότι για αυτόν τον λόγο η ΦΣ θα πάρει τον π@#λο στις εκλογές”
Γενικά ένας Πετρολέκας τείνει να κατηγορεί τη ΦΣ ότι μοιάζει περισσότερο με τον ΣΥΡΙΖΑ ενώ ένας Αντιπετρολέκας ότι μοιάζει με τη ΔΑΠ. Έχω την αίσθηση ότι η ελληνική κοινωνία έχει περισσότερους Αντιπετρολέκες από Πετρολέκες αλλά μπορεί να κάνω λάθος. Το ζήτημα είναι αν στόχος της ΦΣ είναι να εκφράσει ισότιμα τις φιλελεύθερες ιδέες ή αναλόγως της σύνθεσης της ελληνικής κοινωνίας να δώσει βάση στους Αντι- ή στους Πετρολέκες. Προσωπικά θεωρώ πολύ πιο ειλικρινή και σωστή την πρώτη επιλογή.
Αναφορικά με το δεύτερο σκέλος του σχολίου σας. Ότι δηλαδή η ΦΣ δε θα πάει καλά στις εκλογές επειδή δε δίνει περισσότερη έμφαση στον φιλελευθερισμό που θέλετε. Η πρόταση είναι αδύνατο να αξιολογηθεί. Ένας Αντιπετρολέκας θα μπορούσε να πει ακριβώς το ίδιο. Εγώ θα μπορούσα από την άλλη να ισχυριστώ ότι “αν η ΦΣ ακούσει τον Πετρολέκα δε θα πάρει ούτε την ψήφο του Περλικού”. Καμία από τις τρεις αυτές απόψεις δεν έχει αποδεικτική ισχύ. Δημιουργήθηκε κυρίως για την αυτοϊκανοποίηση του εμπνευστή της. Ο μόνος τρόπος να δούμε αν π.χ. έχετε εσείς δίκιο θα ήταν αν υπήρχε μία παράλληλη ΦΣ-σύμφωνη με εσάς- και κατέβαινε στις εκλογές ενός παράλληλου σύμπαντος, ίδιου κατά τα άλλα με το δικό μας και μετά συγκρίναμε τα αποτελέσματά της με αυτά του δικού μας κόσμου. Από τη στιγμή που κάτι τέτοιο είναι αδύνατον και η πολιτική είναι απείρως πιο απρόβλεπτη από το “δώστε έμφαση στον οικονομικό φιλελευθερισμό” δε θα μπορέσουμε ποτέ να μάθουμε αν ο Πετρολεκισμός θα έφερνε τελικά καλύτερη τύχη στην ΦΣ.
Αυτά από εμένα, νομίζω αρκετά καταχράστηκα τον χώρο αυτό.
Υ.Γ. Ακόμη κι ο τελευταίος οπαδός Β’ διαλογής επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του ’90 είναι σε θέση να σας πει ότι το “σώστε εμένα” είναι το “liberate mae” ενώ το “liberate tutemae” σημαίνει “(εσύ) σώσε τον εαυτό σου”. And it gets worse…
Δεν μου απαντήσατε για τον ποιητή. Ποιός είναι;Ποιός;;
κ LT
1) – Η υφή ταπεινοφροσύνης του # 7 είχε στόχο όχι την συγκίνηση άλλων, αλλά την αντιδιαστολή με το υπεροπτικό ύφος του δικού σας σχολίου #5.
2) – Προφανώς τέρπεσθαι με πολιτικο-φιλοσοφικές αναζητήσεις…μάλλον της αναλυτική σχολής και της φορμαλιστικής λογικής. Αυτά ίσως ανήκουν σε λέσχη ιδεών, όχι όμως στον σημερινό κομματικό και εκλογικό αγώνα στον οποίο έγω αναφερομαι με τον σχολιασμό των επιλογών της ΦΥΣ. Αλλά φαίνεται ότι δεν καταλαβαίνετε αυτήν την «απλοϊκή» διαφορά, εξ ού και η σύγχυσή σας.
3) – Ούτε γνωρίζω ούτε με ενδιαφέρουν τα περι ΣΥΡΙΖΑΣ και ΔΑΠ. Ουτε βρίσκω δόκιμα τα νοητικά σας κατασκευάσματα που συνδέουν τα όσα υποστηρίζω με αυτά. Θα ήθελα πολύ να σας τα κάνω πιό λιανά, αλλά θα ήτο κατάχρηση της σημερινής φιλοξενίας του e-rooster. Αύριο όμως, είτε εδώ είτε σε άλλο μετερίζι, θα τα ακούσετε…..ίσως «απλοϊκά», αλλά οπωσδήποτε χύμα και τσουβαλάτα.
4) – Τέλος με αφήνουν παγερά αδιάφορο τα αναγνώσματα επιστημονική φαντασίας, οποιασδήποτε διαλογής και δεκαετίας. Στο Google, όμως το “liberate tutemae” αποδίδεται ως “save thyself”, που με την χρήση του πληθυντικού σε όλο το κείμενο του σχολίου # 7 πολύ σωστά αποδόθηκε. Getting worse…. indeed.
Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά…..by D.S.
Νομίζω ότι αυτό θέλει να πει ο γνωστός ποιητής.
κύριε Αβραντίνη,
καλό το άρθρο σας αλλά, ενώ σε θέματα ατομικών δικαιωμάτων υποστηρίζετε καθαρές θέσεις στα οικονομικά -με εξαίρεση το πολύ καλό άρθρο σας για το περιβάλλον- σας βρίσκω περισσότερο συγκρατημένο. Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε την κατάργηση των αμέσων φόρων εισοδήματος και περιουσίας?
Επίδομα εξωτερικού Υπουργείου Εξωτερικών. http://www.equal-rights-greece.com Τα νέα φορολογικά μέτρα βρήκαν τελείως απροετοίμαστους τους συλλόγους του Υπουργείου Εξωτερικών.
Απεργία διπλωματών.Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, διαπιστώνει κανείς ότι μόνο η «Ένωση Διπλωματικών Υπαλλήλων Οικονομικών & Εμπορικών Υποθέσεων» και ο «Σύλλογος Επιμελητών του Υπουργείου Εξωτερικών» έχουν από μία υποτυπώδη ιστοσελίδα. Η μία δεν έχει ενημερωθεί από τότε που φτιάχτηκε και αναφέρει μόνο διατάξεις του καταστατικού του συλλόγου, ενώ η άλλη έχει εγκαταλειφθεί εδώ και δύο χρόνια από έλλειψη ενδιαφέροντος. Και τώρα εμφανίζονται μαθητευόμενοι μάγοι για να τους φτιάξουν ιστοσελίδες που θα ανοίγουν κεφάλαια με το πάτημα ενός κουμπιού, χωρίς να τους εξηγούν, ότι υπάρχει κάποια τεχνική, στην κυριολεξία μια ολόκληρη επιστήμη, η Βελτιστοποίηση Μηχανών Αναζήτησης (Search Engines Optimization) που κάνει μια ιστοσελίδα να ανοίγεται στον αναγνώστη του διαδικτύου, ή χωρίς να τους εξηγούν τη σημασία των λέξεων κλειδιών, που ανεβάζουν την ιστοσελίδα στην πρώτη θέση της κατάταξης της Google Search (τεχνική που την γνώριζαν άριστα οι επιστήμονες που διαχειρίζονταν τα πετυχημένα – από πλευράς αναγνωσιμότητας – μπλογκς της Ντόρας Μπακογιάννη και του Αλέξη Τσίπρα, την εποχή που μεσουρανούσαν στο διαδίκτυο τα προσεκτικά επιλεγμένα – από λέξεις κλειδιά – κείμενά τους).Μόνο όταν κάποιος βάλει στο http://www.alexa.com την ιστοσελίδα που του έφτιαξε ο ειδικός, θα είναι σε θέση να καταλάβει αν τον ξεγέλασε και δεν την επισκέπτεται ούτε γάτα αλλά και ενδεχομένως κανένας χρήστης του διαδίκτυου δεν υποψιάζεται την ύπαρξη της κατά τα άλλα εντυπωσιακής σε εικόνα και κουμπιά ιστοσελίδας, για την οποία θα έχει δώσει τουλάχιστο 1.000 Ευρώ.
Έτσι οι υπάλληλοι του Υπουργείου Εξωτερικών, κυρίως οι διπλωματικοί υπάλληλοι και οι διοικητικοί βρέθηκαν χωρίς φωνή, την ώρα που την είχαν ανάγκη. Σκεφτείτε να είχαν, τώρα, από μια άριστη ιστοσελίδα, με πολλά κεφάλαια, πολλά θέματα, πολλούς υπερ-δεσμούς (hyperlinks), σε πολλές γλώσσες, να είχε συνδέσεις για ταυτόχρονη ενημέρωση σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, ένα βήμα για ανάπτυξη ιδεών και υπεράσπιση θεμελιωδών δικαιωμάτων του πολίτη… Να μην αναφερθούμε και στο «Σύνδεσμο Συνταξιούχων Διπλωματικών Υπαλλήλων»……..
Προτιμήθηκαν άλλες λύσεις. Να μην υπάρχει κανένα βήμα για ανάπτυξη ιδεών. Έστω και αν υπάρχουν τόσοι και τόσοι ειδικοί της πληροφορικής στο χώρο τους, ένας ειδικός κλάδος, και δύο ειδικές Διευθύνσεις του Υπουργείου Εξωτερικών, εκ των οποίων η μία ειδικευμένη στο διαδίκτυο. Προτιμήθηκε το να υπάρχουν μόνο τα μπλογκς και οι προσωπικές ιστοσελίδες της Ντόρας Μπακογιάννη για να μη φαίνεται ότι διαφωνούσαν με την «κυρία Υπουργό» που πίστευαν τότε ότι θα τους εξασφάλιζε τη λαμπρή ζωή και την ομαλή υπηρεσιακή εξέλιξη. Και τώρα που ήρθε η λαίλαπα…
Τώρα βλέπουν την πραγματικότητα μέσα από τα αποκαΐδια…
Αυτές ήταν επιλογές των υπαλλήλων του Υπουργείου Εξωτερικών. Κατά τη γνώμη μου, δεν θα αλλάξουν εύκολα – μέσα στις διαδικασίες των συλλόγων τους – τον τρόπο σκέψης και αντίδρασης που έχουν μάθει τις τελευταίες δεκαετίες, έστω και αν το επίδομα εξωτερικού και οι λοιπές συνολικές αποδοχές τους φτάσουν κάποια μέρα στο επίπεδο της λίθινης εποχής. Μάλλον θα συνεχίσουν την περιφρόνησή τους προς αυτούς τους «αφελείς» που αγωνίζονται για την επικράτηση των ατομικών δικαιωμάτων και της ισονομίας στο δημόσιο βίο και σε σχέση με την εξουσία.
Όμως πέρα από το Υπουργείο Εξωτερικών, τα νέα μέτρα, τόσο τα φορολογικά που σε πολλά σημεία είναι αντίθετα και προς τις αρχές του δικαίου και της φορολογικής ισονομίας και ίσων βαρών που καθιερώνει το Σύνταγμα, όσο και οι συνθήκες του εργασιακού μεσαίωνα που προωθούνται, δήθεν σαν μόνη λύση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα έρχονται σε κραυγαλέα αντίθεση με τα λίγα έστω θεμελιωμένα δικαιώματα της Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπως έχουν διαμορφωθεί από τη νομολογία των αντίστοιχων ευρωπαϊκών δικαστηρίων.
Μπροστά σε αυτή τη ζοφερή εξέλιξη που διαγράφεται, η ιστοσελίδα http://www.equal-rights-greece.com που δεν έπαψε να αγωνίζεται για την επικράτηση των αρχών της ισονομίας σε όλους τους τομείς, και εκτός του Υπουργείου Εξωτερικών, χωρίς διάκριση, θα συνεχίσει να αγωνίζεται για την επικράτηση του δικαίου και της δικαιοσύνης, με όπλα τις ευρωπαϊκές νομολογίες που είναι υποχρεωτικές για τη χώρα μας (παρόλο που τις χλεύαζαν μέχρι σήμερα οι διπλωμάτες που είχαν ταυτιστεί με την εξουσία και συμμετέχουν στην παράνομη και αναιτιολόγητη έκδοση αποφάσεων των συλλογικών οργάνων του ΥΠΕΞ). Οι νομολογίες αυτές έχουν γίνει, σιγά σιγά, με επίμονους δικαστικούς αγώνες στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που μοιάζουν με αυτούς στους οποίους μετέχει και στην Ελλάδα η σελίδα http://www.equal-rights-greece.com, τα βασικότερα όπλα για την προστασία της ισότητας στην εργασία, την αποφυγή διακρίσεων στην απασχόληση, την προστασία της περιουσίας από την άδικη φορολόγηση κλπ, με προοπτική να καλύψουν ακόμα και τομείς για τους οποίους η Ε.Ε. εθεωρείτο ανέκαθεν ως υπερβολικά συντηρητική.
Με εθελοντική βοήθεια, η σελίδα http://www.equal-rights-greece.com θα μπορούσε πιο γρήγορα να καλύψει και τους τομείς που θίγονται με το πρόσχημα την λήψη μέτρων της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. και θα μεταφραστεί παράλληλα σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες για να υπάρχη πληρέστερη ενημέρωση των ευρωπαίων εταίρων μας και συναδέλφων ευρωπαίων υπαλλήλων, παράλληλα με την προσπάθεια εξεύρεσης καθημερινών πρακτικών λύσεων κατά των κυβερνητικών αυθαιρεσιών (λ.χ. Στην περίπτωση του Υπουργείου Εξωτερικών θα μπορούσαν να υποβάλλονται όλες οι αποδείξεις δαπανών στο εξωτερικό που δεν καλύπτονται από το «επίδομα εξωτερικής υπηρεσίας» και να γίνεται προσφυγή σε περίπτωση απόρριψής τους, να δημιουργηθεί stand-by τέτοια νομική υπηρεσία προσφυγών, με βάση την «αστική ευθύνη του κράτους του άρθρου 105 του Εισαγ. Νόμου του Αστικού Κώδικα», για όλους τους υπαλλήλους.. κλπ, αλλά η περίπτωση αυτή θα πρέπει να αποκλειστεί μια και υπάρχει ήδη διαπιστωμένη άρνηση των Υπαλλήλων του ΥΠΕΞ να συνεργαστούν σε οποιαδήποτε κίνηση για υποστήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ατομικών συνταγματικών δικαιωμάτων των διοικουμένων).
Χωρίς βοήθεια, ακόμα και με χλευασμό, πάλι η η ιστοσελίδα http://www.equal-rights-greece.com θα αγωνιστεί έστω και πιο αργά, σε άλλους τομείς έξω από το Υπουργείο Εξωτερικών, στο πλευρό των λοιπών εργαζόμενων, προς επίτευξη αυτού του σκοπού, σε μια εποχή που υπάρχει κατάρρευση των ηθικών αξιών και αδιαφορία του κοινού – ιδιαίτερα στο διαδίκτυο – για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών, στο πλαίσιο της Ενωμένης Ευρώπης.