Άρθρο: Ποιον κοροϊδευει ο κ. Πολυζωγοπουλος (προεδρος της ΓΣΕΕ)?)

Ξεκινώντας αυτό το άρθρο να διευκρινίσω ότι στόχος μου δεν είναι να υπερασπιστώ τον κ.Πολυζωγόπουλο με τον οποίο δεν έχω την παραμικρή σχέση. Στόχος μου είναι να καταδειχθεί ότι αυτό που παρουσιάζεται μερικές φορές ως λογικό μπορεί να είναι όλως παράλογο.

Κατ’ αρχάς να υπενθυμίσω ότι ο ρόλος του κ. Πολυζωγόπουλου είναι κατ’εξοχήν πολιτικός ή ακόμη μπορούμε να πούμε και πολιτικάντικος. Ο κ. Πολυζωγόπουλος δεν είναι οικονομολόγος αλλά πολιτικός. Η λογική η οποία τον διακρίνει -και ορθώς κατά την προσωπική μου άποψη- είναι η λογική της διαπραγμάτευσης. Το ότι δεν είναι παράλογος αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός ότι μαζί του οι επιχειρηματίες της Ελλάδος έχουν υπογράψει μια πλειάδα συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Πιστεύω ότι οι επιχειρηματίες δεν είναι παράλογοι. Ο κ. Γεωργανάς φαντάζομαι ότι ως μέλλων διδάκτωρ οικονομικών αντιλαμβάνεται ότι όταν κάποιος μπαίνει σε μία λογική διαπραγμάτευσης δεν φέρνει ως πρώτη του πρόταση αυτή που μπορεί να θεωρηθεί λογική.

ο κ. Πολυζωγόπουλος βέβαια δεν εκπροσωπεί τους δημοσίους υπαλλήλους φορέας των οποίων είναι η ΑΔΕΔΥ αν και βέβαια υπάρχουν και θέσεις του ιδωτικού τομέα που βρίσκονται στην περιφέρεια του κράτικού μηχανισμού. Τέλος , η βάση ως προς την οποία κρίνει κανείς δεν πρέπει να είναι η βάση εκκίνησης των διαπραγματεύσεων αλλά οι μισθοί στους οποίους καταλήγουν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας που όχι μόνο είναι λογικοί αλλά δίνουν και την αφορμή σε πολλούς άλλους συνδικαλιστές να κατηγορούν τη ΓΣΕΕ ως πουλημένη.

Θα ήθελα να τονίσω και άλλα δύο σημεία. Το πρώτο εξ αυτών είναι ότι αντίστοιχα με τον κ. Πολυζωγόπουλο οι επιχειρηματίες προσπαθούν να περιστείλουν το κόστος εργασίας με κάθε τρόπο ακόμα και μη τηρώντας τους κανόνες ασφαλείας. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από τον αριθμό των θανάτων εργατών και των εργατικών ατυχημάτων. Αυτό είναι λογικό; Το ίδιο συμβαίνει συχνά με τους κανόνες περί προστασίας του περιβάλλοντος οι οποίοι καταπατώνται βάναυσα. Φαντάζομαι ότι κανείς δεν το βρίσκει λογικό ούτε αυτό.

Δεύτερο, οι λογικοί κατά τα λοιπά Έλληνες επιχειρηματίες που κοιτάνε μακροπρόθεσμα δεν φροντίσανε τα κέρδη που αποκόμισαν από το χρηματιστήριο να τα μετουσιώσουν σε επενδύσεις ώστε να καταστούν βιώσιμοι και ανταγωνιστικοί στο νέο περιβάλλον-πλην εξαιρέσεων πάντα. Οι λογικοί Έλληνες επιχειρηματίες κρατάνε τις επιχειρήσεις οικογενειακά τσιφλίκια διατηρώντας ποσοστά 80 ή και 90 τοις εκατό του μετοχικού κεφαλαίου τη στιγμή που σε όλες τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου κυρίαρχος μέτοχος θεωρείται αυτός που έχει 5 ή 7 τοις εκατό (κατά προσέγγιση).

Συμπερασματικά, θα μπορούσε κανείς ευχερώς να παρατηρήσει κανείς ότι ο παραλογισμός του ελληνικού επιχειρηματικού κόσμου είναι απείρως μεγαλύτερος αυτού του εκάστοτε προέδρου της ΓΣΕΕ ο οποίος δεν υπερασπίζεται και την πιο προνομιούχο τάξη της χώρας μας. Ευχαρίστως να ακούσουμε μία κριτική σε ένα άλλο επίπεδο για τον κ. Πολυζωγόπουλο. Πιστεύω πάντως ότι θα ήταν πιο σκόπιμη μία κριτική ως προς το πώς κινήθηκαν οι ΄Ελληνες επιχειρηματίες για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του μέλλοντος.