Όπως στο παρελθόν η λειτουργία των ιδιωτικών νομισματοκοπείων (1) [1]βασιζόταν για την αποφυγή της απάτης στους μηχανισμούς φήμης», έτσι και σήμερα οι Διαδικτυακές Αγορές, σαν το ebay, στηρίζονται στα «online συστήματα φήμης» (2) [2], όπου εκατομμύρια άτομα συναλλάσσονται καθημερινά δίχως να βασίζονται στην νομική επιβολή, που στον Κυβερνοχώρο είναι ανίσχυρη να τους προστατεύσει.
Οι πελάτες για να αγοράσουν ένα αγαθό ή μια υπηρεσία πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη στην φερεγγυότητα των πωλητών. Στα σύγχρονα online συστήματα δημοπρασιών, οι αγοραστές έχουν δικαίωμα να αξιολογίσουν αρνητικά ή θετικά, τους πωλητές, έτσι ώστε οι μελλοντικοί αγοραστές να μην πέσουν θύματα απάτης. Οι απατεώνες χάνουν την αξιοπιστία τους από τις αρνητικές αξιολογίσεις και κανείς δεν αγοράζει πια από αυτούς.
- «Σε ό,τι αφορά τα μη κρατικά Πανεπιστήμια, εγώ θέλω να σας πω ότι είμαστε σε μια διεθνή κοινωνία. Τα λέμε χωρίς περιστροφές, αυτή η διάκριση δεν είναι ουσιαστική πια. Είναι ένας μύθος. Όταν η μισή Ελλάδα σπουδάζει στο εξωτερικό, τι κρατικό και μη κρατικό; Εδώ είναι ελληνικό – μη ελληνικό.» Γ. Παπανδρέου
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από Συνέντευξη Τύπου του Γ. Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της 69ης Διεθνής Έκθεσης Θεσσαλονίκης.
Τώρα λοιπόν είναι η στιγμή να δράσει η Κυβέρνηση, εφόσον υπάρχει συναίνεση και από τον πρόεδρο της Αντιπολίτευσης. Να πραγματοποιήσει αυτά που υποσχόταν στο προεκλογικό της πρόγραμμα ώστε να σταματήσει η Ελλάδα να αιμορραγεί οικονομικά, και όχι μόνο.
Επιτέλους να θέσει τέλος στο Κρατικό μονοπώλιο.
- «Θα έπρεπε να αυτορυθμίζεται το σύστημα. Και πώς μπορεί να αυτορυθμιστεί: Τα ποσά αυτά τα οποία θα πάνε στην παιδεία, πρέπει να πάνε μέσω φορέων ή μέσω και των ατόμων που έχουν την ανάγκη να είναι αυτοί που επιλέγουν. Έχω μιλήσει για ένα σύστημα που ουσιαστικά θα λέμε “παίρνεις εσύ μια υποτροφία, σου πληρώνουμε τα έξοδα, αλλά εσύ επιλέγεις πού πας και ανάλογα πού θα πας θα πάει και η χρηματοδότηση”, ώστε να υπάρξει κι ένας εσωτερικός ανταγωνισμός μέσα στο σύστημα.» Γ. Παπανδρέου
Ένα τέτοιο αυτορυθμιζόμενο σύστημα Παιδείας κατά την γνώμη μου μπορεί να διαμορφωθεί μέσα από τον μηχανισμό της Ελεύθερης Αγοράς.
Το Κράτος δεν θα έπρεπε να ξοδεύει τα χρήματα μας σε κατασκευές κτηρίων, σε εξοπλισμούς, μισθούς καθηγητών, διευθυντών, βιβλία, έξοδα συντήρησης, φύλαξης κλπ. κοινώς δεν θα έπρεπε να έχει στην κατοχή του τα πανεπιστήμια της χώρας. Όλο αυτό το οικονομικό βάρος μπορεί να το σηκώσει κάλλιστα ο ιδιωτικός τομέας, τα μόνα έξοδα που θα χρειαζόταν να κάνει το Κράτος θα ήταν οι υποτροφίες στα άτομα που χρειάζονται την οικονομική μας βοήθεια.
Οι φοιτητές θα προτιμούσαν τα πανεπιστήμια με την καλύτερη φήμη ως προς την ποιότητα της εκπαίδευσης και αντίστοιχα οι επιχειρήσεις τους αποφοίτους των σχολών αυτών.
Χάρις τους λεγόμενους «μηχανισμούς φήμης» λοιπόν, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αναγκαστικά θα είναι τίμια, διότι λόγο του ενδεχόμενου αρνητικού feedback από διάφορες εταιρίες που προσέλαβαν απόφοιτους τους, διακινδυνεύουν, τα πτυχία που προσφέρουν να χάσουν την αξία τους στην Αγορά και κατά συνέπεια να χάσουν την πελατεία τους (Γιατί ποίος θα ήθελε να ξοδέψει χρήματα και χρόνο για να πάρει ένα χαρτί που έχει μηδενική αξία στην Αγορά εργασίας;) Ακριβώς επειδή οι επιχειρήσεις δεν έχουν την πολυτέλεια του Δημοσίου τομέα να προσλαμβάνουν και ανίκανους υπαλλήλους, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια για να μην θέσουν σε κίνδυνο τα κέρδη τους και την επένδυσή τους (κτήρια, κλπ) θα προτιμούν να είναι τίμια και να προσφέρουν όσο το δυνατόν καλύτερη εκπαίδευση. Όσο πιο έντονος ο ανταγωνισμός, τόσο πιο φτηνές και ποιοτικές θα είναι οι υπηρεσίες που θα προσφέρουν.
Από την άλλη σταματάει η μαφιόζικη επιβολή υπηρεσιών (3) [3] από το Κράτος και οι πολίτες χρησιμοποιούν τα χρήματα τους όπως αυτοί νομίζουν καλύτερα (αφού γνωρίζουν τι είναι καλό για την οικογένεια τους καλύτερα από τους Γραφειοκράτες) αλλά και πληρώνουν λιγότερους φόρους εφόσον δεν σηκώνουν το οικονομικό βάρος (από τα κτήρια έως τα βιβλία) της εκπαίδευσης των ατόμων που δεν έχουν ανάγκη την αλληλεγγύη τους.
Ο νόμος που απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων περιορίζει την ελευθερία επιλογής των ατόμων και κάνει ακόμα πιο εξωφρενική (4) [4] την ληστεία που έχουν υποστεί χιλιάδες οικογένειες, αφού πλήρωσαν για μια υπηρεσία που δεν έλαβαν ποτέ! (εκτός και αν νομίζουν κάποιοι ότι οι βάσεις στις σχολές που έχουν μεγαλύτερη ζήτηση κυμαίνονται από 18 μέχρι 19+ διότι τα ελληνικά πανεπιστήμια θέλουν την Crème de la Crème των ελληνοπαίδων και όχι διότι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν την ζήτηση αυτή.)
- «Τι έκανε η Κυβέρνηση στα χρήματα μας;» [5], Μάρρεϊ Ν. Ροθμπαρντ – εκδόσεις Ελάτη
Cooperation Without Enforcement? A Comparative Analysis of Litigation and Online Reputation as Quality Assurance Mechanisms. [6] YANNIS BAKOS, CHRYSANTHOS DELLAROCAS
http://media.supereva.it/super.freeweb/eurolibertarians/anarcho.htm?p [7]
(4) διάολε κράτα τα χρήματα που του πήρες δια της βίας, άστον ελεύθερο όμως να πληρώσει –εκ νέου- ο ληστευθείς κάποιον άλλον για την υπηρεσία που δεν μπορείς να του παράσχεις! 🙂
Σεπτέμβριος 2004