Κρατικός πατερναλισμός

Αυγ 2nd, 2008 | | Κατηγορία: Χαρίδημος Τσούκας | Email This Post Email This Post | Print This Post Print This Post |

Ο θόρυβος που προκλήθηκε από την κατάθεση του νομοσχεδίου σχετικά μα την «Ίδρυση και Λειτουργία Κολεγίων» (περί θορύβου πρόκειται, ουσιαστική συζήτηση δεν γίνεται) αποδεικνύει για μια ακόμα φορά την έλλειψη τόλμης και φαντασίας της κυβέρνησης, την ουσιώδη ανεπάρκεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την αθεράπευτη δημαγωγία της αντιδραστικής αριστεράς. Με τέτοιας ποιότητας πολιτικό σύστημα είναι περίεργο που η χώρα δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι από τα συνεχώς συσσωρευόμενα προβλήματα;

Εδώ και είκοσι χρόνια λειτουργούν τα κολέγια σε ένα άναρχο περιβάλλον. Η εκάστοτε αντιπολίτευση και λοιποί αρμόδιοι φορείς δικαίως εγκαλούν την εκάστοτε κυβέρνηση για το στρουθοκαμηλισμό της. Η σημερινή κυβέρνηση αποφάσισε, επιτέλους, να αναλάβει νομοθετική δράση. Μήπως το έκανε βάσει σχεδίου και οράματος αναφορικά με την τριτοβάθμια εκπαίδευση συνολικά; Που τέτοια πράγματα; Κυρίως αντιδρά στην Κοινοτική Οδηγία 36/05 με την οποία υποχρεωτικά αναγνωρίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων παραρτημάτων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Πασχίζει να κάνει κάτι επειδή δεν μπορεί άλλο να το αναβάλλει.

Εστω κι έτσι, κάτι άρχισε να κινείται. Πως αντιδρά σύμπασα η αντιπολίτευση; «Γίνεται προσπάθεια να παρακαμφθεί το άρθρο 16 και να αναγνωρισθούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια», λένε. Ο λογικός άνθρωπος ρωτά: που φαίνεται κάτι τέτοιο στο νομοσχέδιο; Πουθενά. Απλώς προκειμένου τα κολέγια να αδειοδοτηθούν ως τέτοια πρέπει να πληρούν κάποιους όρους. Η αντιδραστική αριστερά όμως δεν ικανοποιείται. Αν δεν κατασκευασθούν «εχθροί» πως θα ακούγονται οι πολεμικές ιαχές της; Η αφασική αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι σαφές τι πρεσβεύει. Αν το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε τι θα έκανε διαφορετικά; Αγνωστο.

Το λυπηρό είναι ότι κανείς δεν ασκεί κριτική στο νομοσχέδιο όχι με βάση τις ιδεοληψίες του αλλά με βάση τις διατάξεις του και τις ανάγκες της εποχής στην οποία ζούμε

Το λυπηρό είναι ότι κανείς δεν ασκεί κριτική στο νομοσχέδιο όχι με βάση τις ιδεοληψίες του αλλά με βάση τις διατάξεις του και τις ανάγκες της εποχής στην οποία ζούμε. Το δυστύχημα είναι ότι ρυθμίζουμε θέματα δημόσιας πολιτικής με τρόπο που αντιστοιχεί στη δεκαετία του 1970, όχι στη σημερινή κοινωνία της ταχύτητας. Στην εποχή του «ανοιχτού λογισμικού», της «ανοιχτής καινοτομίας» και των αυτενεργών υποκειμένων εμείς θεσπίζουμε πολιτικές που αντιστοιχούν στην εποχή του πατερναλιστικού συγκεντρωτισμού!

Θέλετε ένα παράδειγμα; Διαβάστε το άρθρο 15:

καθιερώνεται Μητρώο Διδασκόντων σε Κολέγια, «το οποίο τηρείται στο Γραφείο Κολεγίων του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων που εκδίδει και τη σχετική βεβαίωση εγγραφής. Το διδακτικό προσωπικό των Κολεγίων επιλέγεται […] υποχρεωτικώς μεταξύ αυτών που είναι εγγεγραμμένοι στο Μητρώο Διδασκόντων Κολεγίων».

Το άρθρο αυτό συμπυκνώνει τον παραδοσιακό ελλαδικό κρατισμό· καθιερώνει ένα σύστημα σοβιετικού τύπου στο οποίο το «κέντρο» ξέρει πάντοτε καλύτερα, και επιβάλλει στους υπηκόους του να ζητούν διαρκώς την άδειά του για τις πρωτοβουλίες τους. Δεν αναγνωρίζει στους «τοπικούς» φορείς – τα κολέγια – την ευελιξία που ενδεχομένως χρειάζονται, εξαιτίας του ότι θεωρεί όλα τα κολέγια προεκτάσεις του μονολιθικού Λυκείου. Θεωρεί ότι όλα τα κολέγια είναι ίδια, με σταθερό αριθμό διδασκόντων, τις ίδιες προτεραιότητες και στρατηγικές.

Δεν αναγνωρίζει στους «τοπικούς» φορείς – τα κολέγια – την ευελιξία που ενδεχομένως χρειάζονται, εξαιτίας του ότι θεωρεί όλα τα κολέγια προεκτάσεις του μονολιθικού Λυκείου. Θεωρεί ότι όλα τα κολέγια είναι ίδια, με σταθερό αριθμό διδασκόντων, τις ίδιες προτεραιότητες και στρατηγικές

Αν ένα κολέγιο λ.χ. θέλει να αναθέσει ένα μάθημα επιλογής σε έναν αλλοδαπό καθηγητή φαντάζομαι ότι το κολέγιο πρέπει να σπεύσει να υποβάλλει αίτημα στο Γραφείο Κολεγίων του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο θα εκδώσει – όταν την εκδώσει!- την άδεια εγγραφής του καθηγητή στο Μητρώο! Δημιουργούνται περιττά bottlenecks στο σύστημα, προστίθεται γραφειοκρατία (με όλα τα κόστη που συνεπάγεται), και αποθαρρύνεται η πρωτοβουλία. Σε συμβολικό επίπεδο δε, ζητείται από τον αλλοδαπό καθηγητή, οσοδήποτε διακεκριμένος κι αν είναι, από οποιοδήποτε διακεκριμένο πανεπιστήμιο κι αν προέρχεται, αντίγραφο πτυχίου, ποινικού μητρώου κλπ. Πρόκειται για οπισθοδρομική γραφικότητα που μας ρεζιλεύει στη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα. Αλλά τι λέω; Το νομοσχέδιο δεν θεωρεί τα κολέγια φορείς τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά απλώς «μεταλυκειακής», οπότε δεν τίθεται θέμα!

Με ρυθμίσεις σαν κι αυτή του Μητρώου Διδασκόντων προστίθεται γραφειοκρατία, ενώ μια απλή ηλεκτρονική υπεύθυνη δήλωση του κολεγίου ότι ο καθηγητής πληροί τις προδιαγραφές του νόμου θα ήταν αρκετή. Αυτό προϋποθέτει, όμως, μια νοοτροπία «ευφυούς» κρατικού παρεμβατισμού, αυτορύθμισης και εμπιστοσύνης, πράγματα άγνωστα στη θεσμική κουλτούρα της Ελλάδας. Στην εποχή της δικτυακής κοινωνίας, της ταχύτητας, της αυτενέργειας και της αυτορύθμισης εμείς καθιερώνουμε συστήματα που δείχνουν έντονο κρατικό πατερναλισμό. Είναι θλιβερό αλλά αναμενόμενο: με τέτοιους πολιτικούς δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο.

4 σχόλια
Leave a comment »

  1. Διαβάστε μερικά από τα “κουφά” της υπόθεσης:
    Για τα κολέγια έχω να πω ένα πράγμα όσον αφορά την ποιότητα: Από όλα έχει ο μπαξές. Θα βρείτε και τα καλά και τα φτηνιάρικα και υπάρχουν πολύ καλά σχολεία τα οποία εκτελούν το ρόλο τους πολύ καλά, όπως υπάρχουν τα τα δεύτερης διαλογής τα οποία και τους καθηγητές τους κακοπληρώνουν (και δυστυχώς σε αυτό τον κλάδο υπάρχει πρόβλημα), και επαρκείς μαθησιακούς πόρους δεν έχουν (πχ βιβλιοθήκες, εργαστήρια κλπ), και γενικά, η φτηνιάρικα χρηματοθηρική νοοτροπία των σχολαρχών ιδιοκτητών τους είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.

    Όσον αφορά το καθηγητικό προσωπικό, και αυτό κυμαίνεται από κακό έως πάρα πολύ καλό επίπεδο. Δυστυχώς, ο στρουθοκαμηλισμός του κράτους και ο λαϊκισμός της μέχρι πρότινος κυρίαρχης αριστερόστροφης ιδεολογίας αποτέλεσε την αφορμή ώστε να παραγνωριστεί μια μεγάλη ανάγκη της κοινωνίας (και πολλών πολιτικών μας εφόσον τα παιδιά τους έχουν φοιτήσει σε τέτοια σχολεία ή έχουν φυγαδευτεί εξ αρχής στο εξωτερικό για να αποφύγουν το μπάχαλο του “δημόσιου πανεπιστήμιου” για το οποίο είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι), διαφορετικά τα “κολέγια” θα είχαν κλείσει ελλείψει πελατείας.

    Έτσι, αντί να υπάρξει ένας εξορθολογισμός της συγκεκριμένης αγοράς (αυτή είναι η λέξη, και δεν είναι κακιά) χωρίς βιασύνη και χωρίς άγχος επί δεκαετίες τώρα, απλά ωραία, και στρουθοκαμηλικά σπρώχναμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί, μέχρις ότου βέβαια, διαπιστώσαμε ότι δεν πήγαινε άλλο.

    Ήθελα να ξέρω βέβαια τι θα γίνει από δώ και μπρός. Όντως, αν αυτή τη στιγμή τεθούν έστω και στοιχειώδεις κανόνες λειτουργίας, κάποια από αυτά θα πρέπει να κλείσουν. Το θέμα είναι όμως ποιος θα θέσει αυτούς τους κανόνες διότι η κατάσταση πολλών δημοσίων ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όταν αρχίζει η φρενίτιδα της “κατάληψης” όσο διακεκριμένα και αν είναι, δεν τα τηρούν αυτά τα κριτήρια, δυστυχώς.

  2. Θέλω να καταγγείλω ότι (αν και δεν ξέρω τι ισχύ θα έχει, εφόσον όλα είναι στον αέρα) μου ήρθε η απορριπτική απάντηση σχετικά με την αίτηση μου για εγγραφή στο μητρώο καθηγητών κολεγίων του υπουργείου παιδείας, μετά από 15 σχεδόν χρόνια ευδόκιμης προϋπηρεσίας διότι είμαι απόφοιτος του Deree, και τώρα, μέσα στην απύθμενη εμπάθεια του Ελληνικόύ κράτους, ενώ επίκειται αναγνώριση αυτών των ιδρυμάτων, κάποιοι εν δυνάμει μου αρνούνται το δικαίωμα της εργασίας. Αυτό είναι κάτι που θα το σχολιάσουμε σε επόμενο post μου, απλά το σημειώνω… Το Ελληνικό κράτος καταρρέει, είμαστε στα όρια της χρεωκοπίας, στους λιμενεργάτες μόνο που δε στήνουν τα οπίσθια τους για να μην διαταράξουν τη συνεργασία με την Cosco, αλλά ΟΟΟΟΧΧΧΧΙΙΙΙΙ,το κρατος λειτουργεί και νομοθετεί αναδρομικά μόνο για τους απόφεοιτους του Deree. H εμπάθεια, εμπάθεια, ακόμα και την ώρα που [B]ειδικά[/B] η Ελλάδα έχει ανάγκη όχι τον τελευταίο άνθρωπο αλλά και το τελευταίο χρήσιμο εγκεφαλικό κύτταρο.

    Ε, έχω κάθε δικαίωμα να πω ότι τα χαρτιά είναι σημαδεμένα, ότι με τέτοιους όρους δεν μπορεί κάποιος να προκόψει σε αυτή την δυστοπική, παράξενη, δύστροπη και εχθρική χώρα.

  3. No sense at all. Αυτή η χώρα σε γωνατίζει.

  4. …και φανταστείτε ότι τα παραπάνω είναι προ μνημονίου

    Νιώθω ανήμπορος να εκφράσω τα συναισθήματα μου απέναντι σε όλη την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα. Η χώρα διολισθαίνει με ΑΛΜΑΤΑ προς τα πίσω. Εφόσον η ΕΕ έχει απαιτήσει ορισμένα πράγματα, θα μπορούσαμε να έχουμε αρχίσει να προσαρμοζόμαστε από το 1990 και να υπάρχει πλέον και ένας σοβαρός τομέας ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας. Τώρα, οδηγούμαστε στην κατάσταση που θα φύγουν οι όποιοι παραγωγικοί άνθρωποι στη χώρα οι οποίοι είναι και η τελευταία ελπίδα της, και θα μείνουν να αλληλοσπαράσσονται αγέλες δημοσίων υπαλλήλων με συντεχνιακές συμμορίες κρατικοδίαιτων “επαγγελματιών” και αφιονισμένους μετέφηβους που θα φωνάζουν για “δημόσια πανεπιστήμια” έξω από παντελώς απαξιωμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

    Λέγαμε να γίνει η Ελλάδα σοβαρή χώρα. Δυστυχώς, δεν φαίνεται κάτι τέτοιο στον ορίζοντα. Ο σώζων αυτόν σωθήτω πριν μαζί με το καράβι βυθιστούν και αυτοί που δε φταίνε σε τίποτα!!!

Σχολιαστε