Στους ανίκανους, το θεσμικό πλαίσιο φταίει

Ιούλ 8th, 2009 | | Κατηγορία: Πάσχος Μανδραβέλης | Email This Post Email This Post | Print This Post Print This Post |

Eίναι μεγάλη επιτυχία των διωκτικών αρχών η εξάρθρωση της συμμορίας των απαγωγέων του εφοπλιστή κ. Παναγόπουλου. Τους αξίζουν συγχαρητήρια διότι απ’ όσο δείχνουν οι πρώτες πληροφορίες, δεν είχαν να κάνουν με το συνηθισμένο έγκλημα. Εξάρθρωσαν μια καλά οργανωμένη ομάδα, που συντόνιζε τις ενέργειές της εντός κι εκτός των φυλακών και δραστηριοποιείτο σε κάθε τομέα ανομίας. Από πληρωμένα συμβόλαια θανάτου, μέχρι βομβιστικές επιθέσεις και ληστείες και απαγωγές.

όταν οι κατάλληλοι άνθρωποι βρίσκονται στις κατάλληλες θέσεις -δεν γίνεται, δηλαδή, το σύνηθες όργιο της ρουσφετολογίας- οι δημόσιες αρχές έχουν αποτελέσματα

Η μεγάλη αυτή επιτυχία προσφέρεται για συμπεράσματα, χρήσιμα για τις άλλες ανεξιχνίαστες υποθέσεις που έχει μπροστά της η ΕΛ.ΑΣ. Το πρώτο είναι ηλίου φαεινότερον: όταν οι κατάλληλοι άνθρωποι βρίσκονται στις κατάλληλες θέσεις -δεν γίνεται, δηλαδή, το σύνηθες όργιο της ρουσφετολογίας- οι δημόσιες αρχές έχουν αποτελέσματα. Μεγάλα, θεαματικά και χρήσιμα για την κοινωνία.

Το δεύτερο είναι ότι οι προκλήσεις που έχουν οι διωκτικές αρχές είναι μεγάλες και χρειάζεται η συνεργασία όλων, ακόμη και της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Αυτή πρέπει να υπάρχει με ταυτόχρονη προστασία των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών, δηλαδή οι ενέργειές της να βρίσκονται κάτω από δικαστική εποπτεία, κάτι που έγινε στην εν λόγω επιχείρηση.

όταν οι διωκτικές αρχές κάνουν καλά τη δουλειά τους, δεν χρειάζονται αντιδημοκρατικά μέτρα. Χρειάζονται απλώς ικανοί αξιωματικοί που θα σέβονται το πνεύμα και το γράμμα του νόμου

Το τρίτο είναι αρνητικό. Από τον Φεβρουάριο που απέδρασαν με ελικόπτερο οι δύο έγκλειστοι του Κορυδαλλού η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί ότι θα εγκαταστήσει στις φυλακές εκείνες τις ειδικές συσκευές που απενεργοποιούν τα κινητά τηλέφωνα εντός των φυλακών. Εξι μήνες μετά -κι ενώ η ίδια κυβέρνηση νομοθετεί μια καθολική έκπτωση των δικαιωμάτων όλων των πολιτών- στις φυλακές δεν έγινε το παραμικρό. Τα κινητά κυκλοφορούν χωρίς ουσιαστικούς περιορισμούς και οι κακοποιοί μπορούν να συντονίζουν ανενόχλητοι τις επιχειρήσεις των.

Η εξάρθρωση όμως της πολυπλόκαμης αυτής εγκληματικής οργάνωσης έγινε πριν ταλαιπωρηθούν εκατομμύρια Ελληνες για να «ονομαστικοποιήσουν» τα καρτοκινητά τους. Εξ αυτού συνάγεται ότι όταν οι διωκτικές αρχές κάνουν καλά τη δουλειά τους, δεν χρειάζονται αντιδημοκρατικά μέτρα. Χρειάζονται απλώς ικανοί αξιωματικοί που θα σέβονται το πνεύμα και το γράμμα του νόμου και θα έχουν αποτελέσματα.

Οι καθολικές απαγορεύσεις και η συνακόλουθη γραφειοκρατία είναι αίτημα των ανίκανων να κάνουν καλά τη δουλειά τους και δικαιολογία των τεμπέληδων

Οι καθολικές απαγορεύσεις και η συνακόλουθη γραφειοκρατία είναι αίτημα των ανίκανων να κάνουν καλά τη δουλειά τους και δικαιολογία των τεμπέληδων. Για κάθε αποτυχία τους κάτι φταίει: πότε το θεσμικό πλαίσιο, άλλοτε οι εγγυήσεις του νόμου για τα δικαιώματα των πολιτών, πότε η κοινωνία και συχνότερα όλα μαζί. Η μεγάλη όμως αυτή επιτυχία της ΕΛ.ΑΣ. αποδεικνύει ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Οι διωκτικές αρχές μπορούν να φτάσουν σε θαυμαστά αποτελέσματα, με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, τις συγκεκριμένες εγγυήσεις του νόμου και σ’ αυτή την κοινωνία που ζούμε, αρκεί να κάνουν μεθοδικά αυτό για το οποίο πληρώνονται.

Αντιθέτως, η θεσμοθέτηση μέτρων που πλήττουν τα δικαιώματα όλων των πολιτών είναι ένα σήμα προς τους ανίκανους και τεμπέληδες του κρατικού μηχανισμού να συνεχίσουν ως έχουν. Τους λέει «μη δουλεύετε παραπάνω, μη χρησιμοποιείτε τη φαντασία σας, εμείς είμαστε εδώ να κάνουμε πιο εύκολη τη δουλειά σας. Τι στην ευχή! Σε μια επιτηρούμενη κοινωνία ακόμη και οι ανίκανοι, ακόμη και οι τεμπέληδες θα έχουν αποτελέσματα…».

Πάσχος Μανδραβέλης

—————————————————————–

Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 7/7/2009

7 σχόλια
Leave a comment »

  1. Αρχικώς ,επειδή ειναι η πρώτη φορά που σχολιάζω αρθρο ,δεν πρέπει να παραλέψω να δηλώσω ότι τα κείμενα του κου Μανδραβέλη ειναι άκρως ενδιαφέροντα ,ασχέτως αν διαφωνει ή συμφωνεί καποιός με τις απόψεις που εκφάζονται μέσω αυτών.Θα ήθελα να έχω μια ανάλυση για την ΄’αντιδημοκρατικότητα’ της επικείμενης
    ονομαστικοποίησης των καρτοκινητών ασχέτως του γεγονότος ότι σίγουρα θα μας δυσκολέψει τη ζωή λίγο περισσότερο από σήμερα και δεν είναι ΄άντιδημοκρατικό ‘ η απαγόρευση να πάρω μαζί μου στο αεροπλάνο ένα μπουκάλι γάλα 250ml.
    Τελικά που σταματαέι η ‘δημοκρατικότητα΄ ένος μέτρου ;

  2. Συγγνώμη, αλλά μήπως κάτι λείπει από το άρθρο; «Το τρίτο είναι αρνητικό… » Το πρώτο και το δεύτερο (θετικά υποθέτω) πού είναι; Όπως λέει και ένας ελληνοαμερικανός γνωστός μου «δεν κάνει νόημα».

  3. Kala afto me ta kartokinita itan apistefto, o aplos politis na plironei tin anikanotita ton dioktikon arxon na kanun kala ti duleia tus! Mia kyvernisi pu simberiferetai etsi deixnei xekathara pos den logariazei katholu, ma katholu, ton politi.

  4. Καλα ρε παιδια στις ευρωπαικες χωρες για να βγαλεις καρτοκινητο θες διαβατηριο η ταυτοτητα που το αντιδημοκρατικο

  5. Καλό το θέμα και το άρθρο, – η συνέπεια μεταξύ λόγων, προθέσεων και πράξεων λείπει απο πολλούς.
    – Για τα υπόλοιπα….
    – Αξίζει τον κόπο η καταγραφή των Κινητών ?? Οι Εταιρείες Κινητής επιβαρύνονται με την κράτηση αρχείων – άσε που κάποιος υπάλληλος θα τα δώσει σε δισκάκι στις άλλες νεοσύσστατες 11- για να μας τα πουλάνε και εμάς με 1 ευρώ το λεπτό……
    – Οποιος θέλει να επικοινωνήσει, θα επικοινωνήσει – υπάρχει εύρος συχνοτήτων δια τους έχοντας ανάγκην επικοινωνίας – αλλά δύσκολα θα τα παρακολουθούν οι Αρχές……..(σαν τα όπλα – εγώ “δεν”, οι “άλλοι” έχουν γιάφκες -……..)
    – Πρόσθετοι πονοκέφαλοι ακόμη και για τους “τεμπέληδες” του άρθρου !!!!!!!

  6. @ασδ: Σε ποιες ακριβώς ευρωπαϊκές χώρες αναφέρεσαι; Η εμπειρία μου είναι διαφορετική.

    @ Χρηστος Κανελλακόπουλος. Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα νομική ανάλυση για το ζήτημα εδώ: http://elawyer.blogspot.com/2009/02/blog-post_28.html
    Από εκεί και πέρα η συζήτηση για τα όρια του δημοκρατικού και του αντιδημοκρατικού δεν έχει κλείσει ούτε εδώ, ούτε και σε καμία άλλη χώρα που προσωπικά γνωρίζω. Το ζήτημα για εμένα είναι το εξής: το όποιο μέτρο περιορισμού των επιλογών μας πρέπει να έχει πεδίο και κλίμακα εφαρμογής ανάλογα με το ζήτημα που αφορά. Η απαγόρευση των υγρών στο αεροπλάνο συνδέεται με την ασφάλεια των πτήσεων, η οποία αφορά το σύνολο εκείνων που ταξιδεύουν, εύλογα επομένως εφαρμόζεται σε αυτούς. Από την άλλη πλευρά, το ότι λόγω ενός συγκεκριμένου γεγονότος, που συνέβη σε συγκεκριμένο και οριοθετημένο χώρο, επιβάλεται ένα περιοριστικό μέτρο σε ένα ευρύτατο σύνολο πολιτών, αποτελεί απλώς μια εκτός κλίμακας παρέμβαση. Ιδιαίτερα δε, σε μια χώρα όπου όπλα και αυτοκίνητα (εξ ίσου θανατηφόρα) είναι προσβάσιμα με ελάχιστους περιορισμούς σε όποιον τα αναζητήσει, με τραγικές συνέπειες για την ανθρώπινη ζωή.

    Η νομοθεσία για τα καρτοκινητά δεν με αφορά προσωπικά, αλλά με αφορά ο τρόπος που λειτουργεί η νομοθετική εξουσία. Προσωπικά ομολογώ ότι ουδέποτε αισθάνθηκα μεγαλύτερος μ.. από προχθές που μου ήρθε το ειδοποιητήριο για την έκτακτη εισφορά, θυμίζοντάς μου για μια ακόμη φορά ποσο στο πόδι γίνεται η παραγωγή νομοθετημάτων στην Ελλάδα. Καμία αίσθηση ευθύνης και συνέπειας, κανένας σχεδιασμός, μόνο ατέλειωτες re-active πολιτικές, σε έναν κόσμο όπου μόνο οι pro-active προσεγγίσεις (όπως η εξαιρετική δράση των διωκτικών αρχών στην οποία αναφέρεται το άρθρο) έχουν πλέον αποτέλεσμα.

  7. Η ονομαστικοποίηση των καρτοκινητών θα μου απαγορεύει να πουλήσω τον αριθμό που θα είναι στο όνομά μου; Αν όχι τότε δεν θα μου κάνει εντύπωση αν στις εφημερίδες αγγελιών αρχίσουν να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια πωλήσεις καρτών sim.

Σχολιαστε