Μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση είχαμε με τους συναδέλφους Ανδρέα Λοβέρδο και Γιάννη Δραγασάκη στη στρογγυλή τράπεζα που διοργάνωσε η εφημερίδα “Ημερησία” και συντόνισε ο δημοσιογράφος Βασίλης Σκουρής. Η ατζέντα είχε να κάνει με την Siemens και γενικότερα με το πολιτικό σύστημα. Το κείμενο της συζήτησης μπορείτε να το διαβάσετε, εδώ.

Ωστόσο, θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση από την ανάγνωση του Σαββατοκυριακάτικου Τύπου. Πολλοί συνάδελφοι εκλήθησαν να σχολιάσουν το σκάνδαλο και επίσης τις προοπτικές. Ενέμειναν εντούτοις εκτός θέματος, προτείνοντας στην πλειοψηφία τους είτε την αλλαγή στο καθεστώς χρηματοδότησης των κομμάτων ή την τροποποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Συμφωνώ και στα δύο, ήμουν άλλωστε από τους πρώτους που τα είχαν επισημάνει μήνες πριν. Φοβούμαι όμως ότι χάνουμε την ουσία και αυτή τη φορά δεν θα κατηγορηθούμε απλώς για έλλειμμα λογικής, αλλά για προσπάθεια συγκάλυψης. Το ζήτημα είναι απλό: ναι μεν να δούμε τι θα κάνουμε στο μέλλον για την εξυγίναση του συστήματος, χωρίς να αμελούμε παράλληλα την απόδοση ευθυνών σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Ας μη γελιόμαστε: είναι εμφανές πλέον ότι πέρα από τα χρήματα που κατέληξαν στα ταμεία κομμάτων, συγκεκριμένα ποσά κατέληξαν και στις τσέπες υπουργών και πολιτικών. Αν συνεχίσουμε την επιχείρηση αποπροσανατολισμού, η πλάστιγγα θα γέρνει ολοένα και περισσότερο εις βάρος του πολιτικού κόσμου.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ:
“για νέο κόμμα”: Να θυμίσω καταρχήν ότι πολλές φορές ορισμένοι είδαν την «ανάγκη» ενός τρίτου πόλου και τον προπαγάνδισαν. Εφτιαξαν το κόμμα, για να κατεβάσουν τις μαρκίζες λίγους μήνες μετά. Αυτό που μπορώ, ωστόσο, με βεβαιότητα να πω είναι ότι σήμερα τα πράγματα αλλάζουν. Η έννοια του ασύμμετρου ανταγωνισμού έχει εισδύσει και στην πολιτική. Τι σημαίνει ασύμμετρος ανταγωνισμός; Οτι το παιχνίδι «ανοίγει» και σε άλλους παίκτες. Ετσι, όπως το Google κατόρθωσε μέσα σε πέντε χρόνια να εξελιχθεί σε αυτοκρατορία, χωρίς να δαπανήσει ούτε μισό δολάριο σε διαφήμιση, αντίστοιχα και ο Μπάρακ Ομπάμα κέρδισε την παραδοσιακά ισχυρή Κλίντον βασίζοντας την εκστρατεία του στον οβολό του μέσου Αμερικανού και με σύνθημα: «Ανεξαρτησία από ένα σάπιο σύστημα».

Και εδώ οι εξελίξεις θα είναι ίδιες. Μόνο με ριζικές αλλαγές η διαφθορά που κοστίζει εκατομμύρια ευρώ στον Ελληνα θα ξεριζωθεί. Στην υπόθεση της Siemens δεν πρέπει κανείς να φοβηθεί «βαριά» ονόματα, μονοπώλια πολιτικών οικογενειών, επιχειρηματικά συμφέροντα. Το πολιτικό παιχνίδι έχει «ανοίξει» και οι πολίτες δεν θα ανεχτούν ψευτοδιλήμματα. Θα προτιμήσουν να δυναμιτίσουν τα θεμέλια του συστήματος για να ρίξουν καινούργιες γέφυρες. Η πολυδιαφημισμένη έννοια του «Κέντρου» αποκτά σήμερα μεγαλύτερη δυναμική από ποτέ, αφού παραδοσιακά αποτελεί τη δύναμη που ισορροπεί τα άκρα. Και σήμερα η επιταγή της ισορροπίας είναι ισχυρότερη από ποτέ.

“για τη δικαιοσύνη”: Αυτό ήταν ατόπημα και το έχω επαναλάβει. Δεν αρκεί πλέον να λέμε «ότι έχει επιληφθεί η Δικαιοσύνη» και ότι έχουμε εμπιστοσύνη στους θεσμούς. Αυτό πρέπει να αποδειχθεί. Πιστεύω ότι η ουσιαστική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης θα επέλθει μόνο μέσα από τον απογαλακτισμό της από μικροκομματικά κέντρα εξουσίας. Ας το πάρουμε απόφαση. Το σκάνδαλο της Siemens είναι τόσο μεγάλο ώστε όλοι μας ανεξαιρέτως -όσο υψηλά ιστάμενοι κι αν είναι ορισμένοι- είμαστε ένοχοι μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο.

“για τον πρωθυπουργό”: Με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού πιστεύω ότι πρέπει να δοθούν στη δημοσιότητα όλες οι συμβάσεις που έχουν υπογραφεί με τη Siemens από το 1990 έως και σήμερα, τα ονόματα των υπουργών που έχουν υπογράψει τις συμφωνίες αυτές και τους φακέλους των διαγωνισμών, προκειμένου να γίνει ξεκάθαρο αν υπήρξαν υπερτιμολογήσεις και κατά συνεπαγωγή ενδιάμεσες προμήθειες. Μόνο με συγκεκριμένα αποτελέσματα το πολιτικό σύστημα θα πάρει παράταση χρόνου και οι πολιτικοί παράταση ζωής.

“για τις πρόωρες εκλογές”: Αυτό το θεωρώ απαράδεκτο ακόμη και σαν σκέψη. Πιστεύω ότι όσοι υποστηρίζουν ή υπαινίσσονται τέτοιες εξελίξεις εμπαίζουν τον Ελληνα που γνωρίζει πολύ καλά ότι εκλογές ενδεχομένως θα σήμαιναν συσκότιση της υπόθεσης, παραγραφή αδικημάτων, θα μπορούσα να πω ότι θα εξέφραζε μια πραξικοπηματική λογική. Ξέρετε, δεν μπορούμε κάθε φορά που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα σαν κοινωνία, να καταφεύγουμε σε τέτοιους επικοινωνισμούς. Κανέναν δεν ενδιαφέρουν οι εκλογές. Κανέναν δεν φοβίζουν οι εκλογές με λίστα. Κανέναν δεν δελεάζουν οι «ανασχηματισμολογίες». Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σε όσους διακινούν τέτοια σενάρια ότι μπορεί να εκτεθούν ανεπανόρθωτα, καθότι μπορεί να κατηγορηθούν για ιδιοτέλεια. Η κυβέρνηση, όπως έχω επαναλάβει, δεν έχει να φοβηθεί τίποτε άλλο, κανέναν Τατούλη, κανένα στέλεχος, αρκεί να είναι συνεπής στις δεσμεύσεις της. Το μόνο που έχει να φοβηθεί είναι η υπομονή του Ελληνα που εξαντλείται από τη δύσκολη καθημερινότητα ως τη διαφθορά σε όλες τις βαθμίδες.