Ο μύθος της «επιδημίας» του AIDS
Ιούν 29th, 2008 | Τάκης Μίχας| Κατηγορία: Τάκης Μίχας |
Email This Post
|
Print This Post
|
Την περασμένη εβδομάδα συνέβη ένα πολύ σημαντικό γεγονός: ο επικεφαλής του τμήματος καταπολέμησης του AIDS του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Κέβιν δε Κοκ, ανακοίνωσε ότι, με εξαίρεση ορισμένες πολύ φτωχές χώρες της Αφρικής, η ασθένεια πλήττει μόνο ομάδες «υψηλού κινδύνου» -ομοφυλόφιλους, ναρκομανείς που χρησιμοποιούν σύριγγες και εργαζόμενους στην παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών.
«Είναι πολύ απίθανο», είπε, «ότι θα εκδηλωθεί μια επιδημία μεταξύ ετεροφυλόφιλων σε χώρες εκτός της Αφρικής».
Με τη δήλωσή του αυτή, ο υπεύθυνος του ΠΟΥ έβαλε την ταφόπλακα σε έναν από τους χειρότερους και πιο επικίνδυνους μύθους που κυκλοφορούσαν στη Δύση τα τελευταία έτη: ότι, δηλαδή, η «μάστιγα» του AIDS αποτελεί «επιδημία» που πλήττει όλες ανεξαιρέτως τις πληθυσμιακές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων και των ετεροφυλόφιλων.
Γύρω από αυτή την αδρά χρηματοδοτούμενη παραφιλολογία, οικοδομήθηκε μια ετερόκλητη συμμαχία ιερωμένων, συντηρητικών, γκέι ακτιβιστών, αριστερών κοινωνικών λειτουργών και κρατικών γραφειοκρατών, που αναπαρήγαν τον μύθο. Ο καθένας φυσικά για τους λόγους του.
Για τους συντηρητικούς, η επίκληση του κινδύνου της «επιδημίας» του AIDS ήταν ένα μέσο για να επιστρέψει η κοινωνία -και ιδίως οι νέοι- στον «ασφαλή» δρόμο των μονογαμικών σχέσεων και του σεξ αποκλειστικά για αναπαραγωγή και εντός της οικογένειας. Το παραδοσιακό μήνυμα του χριστιανισμού, ότι το σεξ είναι «αμαρτία» -το οποίο ελάχιστοι νέοι έπαιρναν σοβαρά- μπήκε στο μοντέρνο περίβλημα του «ασφαλούς σεξ», το οποίο μπορούσε να προωθηθεί με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.
Στην άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος, η επίκληση της «επιδημίας» του AIDS είχε έναν διαφορετικό στόχο: να αποφευχθεί η «περιθωριοποίση» και «γκετοποίηση» της ασθένειας. Ο κατανοητός φόβος μεταξύ των γκέι ακτιβιστών και των αριστερών κοινωνικών λειτουργών ήταν ότι, αν επικρατούσε η άποψη ότι το AIDS ήταν μια ασθένεια που πλήττει μόνο συγκεριμένες πληθυσμιακές ομάδες και ότι δεν αποτελεί κίνδυνο για την ευρύτερη κοινωνία, τότε αναπόφευκτα θα έπαυε να υπάρχει και το ενδιαφέρον για την καταπολέμησή του. Μια τέτοια εξέλιξη θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στη χρηματοδότηση της έρευνας για την καταπολέμηση της ασθένειας και τη θεραπεία των φορέων της. Είναι προφανές ότι, αν ο υπεύθυνος της ΠΟΥ είχε κάνει αυτές τις δηλώσεις πριν από 25 έτη, τα χρήματα που θα είχαν διατεθεί για την καταπολέμηση του AIDS θα ήταν πολύ λιγότερα σε σχέση με τα τεράστια ποσά που έχουν διατεθεί μέχρι σήμερα.
Μια άλλη κοινωνική ομάδα, που ωφελείτο άμεσα από την αναπαραγωγή της μυθολογίας ήταν η λεγόμενη «γραφειοκρατία του AIDS», που είχε γιγαντωθεί τα τελευταία έτη. Μπορεί το AIDS μην υπήρξε ποτέ επιδημία, όμως η κρατική γραφειοκρατία που δημιουργήθηκε γύρω από την «καταπολέμηση» της ασθένειας σίγουρα πήρε τις διαστάσεις επιδημίας. Οπως άλλωστε θα ανέμενε κανείς: από τη στιγμή που υπάρχουν κρατικά κονδύλια για την αντιμετώπιση κάποιας «απειλής» (είτε στην υγεία, είτε στην εδαφική ακεραιότητα κ.λπ.), τότε αμέσως δημιουργούνται ομάδες «προσοδοθήρων», των οποίων το συμφέρον είναι να αναπαράγουν την «απειλή». Η ύπαρξη της «απειλής» είναι απόλυτα συνυφασμένη με τη δική τους ύπαρξη και ευημερία. Οπως αποκαλύπτει η Ελίζαμπεθ Μπιζάνι (που υπήρξε για δεκαετίες μέλος της «γραφειοκρατίας του AIDS») στο βιβλίο της «Η Σοφία των Πορνών» (The Wisdom of Whores), από το 1998 «όλοι γνωρίζαμε ότι το AIDS δεν επρόκειτο να πλήξει τα δισεκατομμύρια του ευρύτερου πληθυσμού».
Φυσικά, η εκτίμηση ότι το AIDS δεν αποτελεί επιδημία ήταν ήδη γνωστή μεταξύ των επιστημόνων. Οπως γράφει ο καθηγητής Κλινικής Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ, Τζέιμς Τσιν, στο βιβλίο του «Η Πανδημία του AIDS», «η άποψη ότι ο HIV θα εξαπλωνόταν στον ευρύτερο πληθυσμό ήταν πάντοτε ένας δοξασμένος μύθος». Ο μύθος αυτός, σύμφωνα με τον Τσιν, δεν δημιουργούσε απλά αδικαιολόγητο άγχος και φοβίες αλλά επίσης κόστισε ζωές. Ο Τσιν υπολογίζει ότι η γραφειοκρατία του AIDS στον ΟΗΕ σπαταλά περίπου 1 δισ. δολάρια το έτος σε δραστηριότητες που στοχεύουν στην «αύξηση της συνειδητοποίησης» για τον κίνδυνο του AIDS μεταξύ πληθυσμιακών ομάδων που διατρέχουν ελάχιστο κίνδυνο να προσβληθούν από την ασθένεια.
Οσοι παλαιότερα είχαν τολμήσει να εναντιωθούν στην κυρίαρχη άποψη, αντιμετώπιζαν τεράστια προβλήματα καθώς η ηγεμονεύουσα ετερόκλητη συμμαχία των «μαχητών του AIDS» προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τους κάνει να σιωπήσουν.
Οπως γράφει ο Μπρένταν Ο’Νιλ στην αγγλική «Γκάρντιαν»: «Αυτοί που αμφισβητούσαν την άποψη ότι το AIDS θα καταβρόχθιζε τους σεξουαλικά δραστήριους νέους μας αποκηρύχθηκαν ως “αρνητές τους AIDS” και “αιρετικοί”. Οποιοσδήποτε υποστήριζε ότι οι ομοφυλόφιλοι συνιστούσαν μεγαλύτερο ρίσκο από τους ετεροφυλόφιλους αποκηρύχθηκε ως “ομοφοβικός”. Τίποτα δεν επιτρεπόταν να σταθεί εμπόδιο στη δοξασμένη ηθική εκστρατεία που είχε ως στόχο να κάνει όλο τον πληθυσμό να υπακούσει στον σεξουαλικό και ηθικό κομφορμισμό των σταυροφόρων του AIDS».
————————————————————————-
Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία στις 23/6/2008
Τα επιστημονικα δεδομενα ειναι γνωστα εδω και δεκαετιες μεσα απο πολλαπλες ερευνες, και δεν αφηνουν την παραμικρη αμφιβολια, αλλα το δημοσιογραφικο, ιατρικο και κυβερνητικο κατεστημενο εξακολουθει να αποκρυπτει την αληθεια απο το ευρυ κοινο. Δεν ειναι πολιτικα ορθο να πεις την αληθεια στον κοσμο, πρεπει να ζει μεσα στο φοβο. Και η αληθεια ειναι οτι οι πιθανοτητες καποιου ατομου, μεσω μιας τυχαιας σεξουαλικης επαφης με ενα ατομο του αλλου φυλου που δεν κανει χρηση ναρκωτικων, με η χωρις προφυλακτικο, να κολλησει τον ιο, ειναι λιγο περισσοτερες σε συγκριση με την πιθανοτητα του να κερδισει το λοττο. Ακομα και σε παντρεμενα ζευγαρια, στα οποια το ενα το ενα μελος ειναι οροθετικο και το αλλο αρνητικο, και κανουν χρονια ολοκληρα σεξ χωρις καμια προφυλαξη, δεν παρατηρειται συνηθως μολυνση του υγιους μελους. Ενδεικτικα δες
http://aje.oxfordjournals.org/cgi/reprint/146/4/350
Δυστυχώς με το AIDS ισχύει και ότι με τα αεροπορικά δυστυχήματα ή τον καρκίνο.
Οι πιθανότητες να το πάθεις είναι πες 10%, 20% κλπ κλπ κλπ έως ότου σου τύχει. Τότε για σένα γίνονται 100%!!!
Καλό είναι να βρεθεί τρόπος να εκλείψει και αυτή η μάστιγα. Μπορεί όντως να μην εξελιχθεί ποτέ σε καλπάζουσα επιδημία αλλά παραμένει ένα αγκάθι, ιδίως για τους σεξουαλικά ενεργούς και μη δεσμευμένους ανθρώπους.
Δημοσιέυσα αυτό το εξαιρετικό άρθρο του Τάκη Μίχα πριν μια εβδομάδα στο μπλογκ μου.Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση που ακολούθησε (http://folkefiende.blogspot.com/2008/06/aids.html) και ιδίως η τάση πολλών gay σχολιαστών να αρνούνται την πραγματικότητα, την οποία μάλιστα την γνωρίζουν πολύ καλά και από πρώτο χέρι : oι gay άνδρες είναι η πιο promiscuous ομάδα του πληθυσμού και γι αυτό πιο επιρρεπείς στο να κολλήσουν κάποιο αφροδίσιο. Aντίθετα προσπαθούν να κρύψουν την πραγματικότητα πίσω από πολιτικά ορθούς, ωραιοποιημένους μύθους, να παρουσιάσουν την εικόνα του ασεξουαλικού, αποστειρωμένου , ακίνδυνου gay και να κερδίσουν την αποδοχή της straight πλειοψηφίας (“ο gay είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου”). Βαρετά πράγματα…
“oι gay άνδρες είναι η πιο promiscuous ομάδα του πληθυσμού”
Αλήθεια γιατί συμβαίνει αυτό? Μήπως πρόκειται για ψυχική διαταραχή? Σεξομανία?
Κάνε κράτει, golum.Aμαν πια με αυτή τη μανία να βαπτίζουμε κάθε -έστω ακραία- ανθρώπινη συμπεριφορά ως “ψυχική διαταραχή”. Πιο λογική μου φαίνεται η εξήγηση πως η gay σεξουαλικότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ανδρική σεξουαλικότητα τραβηγμένη στα άκρα, χωρίς την εξισορροπητική και καταπραϋντική ,πολλές φορές, παρουσία των γυναικών .(ρίξε μια ματιά σε παλαιότερο ποστ μου:http://folkefiende.blogspot.com/2007/11/straight-gay-m.html). Και για να αποφύγω τις παρεξηγήσεις, ο χαρακτηρισμός μου για τη gay σεξουαλικότητα ως “promiscuous” δεν είναι καθόλου απαξιωτική. Απλά, αποτυπώνω μια πραγματικότητα.
golum αν οι γυναίκες σκέφτονταν σαν τους άνδρες και τα ετεροσεξουαλικά ζευγάρια θα ήταν promiscuous. Αν μια γυναίκα πάει σε 10 άνδρες και τους ζητήσει να κάνουν σεξ θα έχει μεγάλο ποσοστό επιτυχίας, αν γίνει το αντίθετο ο άνδρας το πιο πιθανό είναι να εισπράξει χιλόπιτες, ακόμα και αν είναι αντικειμενικά ωραίος το ποσοστό επιτυχίας θα είναι αρκετά μικρότερο από αυτό μιας γυναίκας.
Ούτε η δική μου ερώτηση περί ψυχικής διαταραχής ήταν απαξιωτική. Σάμπως όλοι μας δεν έχουμε κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα? Libertarian, στους στρέητ άντρες υπάρχουν όμως τα συναισθήματα της ζήλιας και του έρωτα που οδηγούν σε μονογαμικές συμπεριφορές. Δεν είμαστε τελείως “πουτανιάρηδες”.
golum έκανα λάθος δεν εννοούσα ετεροσεξουαλικά ζευγάρια ήθελα να πω ετεροσεξουαλικά άτομα. Όταν μιλάμε για ζευγάρια η ζήλια υπάρχει και στα ομόφυλα και γι’ αυτό υποθέτω ότι είναι σε μεγάλο βαθμό μονογαμικοί -όσο μπορεί να είναι ένας άνδρας που έχει πολλές ευκαιρίες να κάνει σεξ με άλλα άτομα – για να μην χάσουν τον σύντροφο τους.
“Δεν είμαστε τελείως “πουτανιάρηδες”.”
Όταν μιλάμε για ελεύθερα άτομα οι άνδρες είναι πολυγαμικοί και αυτό δεν αλλάζει είτε είναι ομοφυλόφιλοι είτε ετεροφυλόφιλοι, απλά στην μια περίπτωση στην άλλη άκρη υπάρχει άλλο ένα πολυγαμικό άτομο (άνδρας) ενώ στην άλλη ένα μονογαμικό (γυναίκα) γι’ αυτό και ένας ελεύθερος ομοφυλόφιλος πιστεύω κάνει με περισσότερα άτομα σεξ μέσα στον χρόνο απ’ ότι ένας ετεροφυλόφιλος (μας τυλίγουν εύκολα :Ρ)
Lypamai k. Miha alla prokeitai gia mia eksairetika aneythyni kai erasitehniki anaparagwgi enos dimosiografika kakou arhtrou ap ton guardian. Parathetw to EKSAIRETIKO post tou profanws eidikou blogger avatar ap to blog tou camden.
http://folkefiende.blogspot.com/2008/06/aids.html
Prokeitai gia plirws apostomwtiki apantisi, aporw o camden giati den peistike. k. Miha, perissoteri prosohi k euaisthisia tin alli fora…
” Cobden να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα. Ο De Cock είναι επιστήμονας που έχει ταλαιπωρήσει πολύ το κεφάλι του με τον HIV κι αυτό φαίνεται από τη γραφή του. Το άρθρο στον Independent είχε αρκετά κενά ώστε ο De Cock να χρειαστεί να βγάλει διευκρινιστική ανακοίνωση αλλά και πάλι ήταν πολύ πιο ακριβές από το άρθρο του Μίχα. Ο Μίχας φαίνεται γενικά από την αρθρογραφία του ότι γουστάρει να ψάχνεται σε “layman” δελτία τύπου και βιβλία βιολογίας, ψυχολογίας κτλ. Αλλά ούτε ιατρικός συντάκτης είναι, ούτε μάλλον έχει ποτέ αγγίξει μικροσκόπιο στη ζωή του και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι παραφράζει ξένα κείμενα όπως αυτός τα αντιλαμβάνεται. Και αυτή η απειρία του φαίνεται πολύ, ιδιαίτερα στο άρθρο που ανέβασες.
Να αγγίξω επίσης επιδερμικά ένα άλλο ζήτημα: η επιστημονική κοινότητα, όπως και κάθε άλλη ομάδα ανθρώπων, απαρτίζεται από όλα τα διαφορετικά είδη προσωπικοτήτων που μπορεί κανείς να βάλει στο νου του. Ένας κατά τα άλλα ιδιοφυέστατος στη μοριακή βιολογία συνεργάτης μου έχει κολλήσει ότι οι απόψεις του Φον Ντάινικεν είναι κατά 99% σωστές. Όσο κι αν το έχουμε συζητήσει, όσα στοιχεία κι αν του έχω δώσει δεν αλλάζει η γνώμη του. “Φον Ντάινικεν” κολλήματα μπορεί κανείς να βρει σε επιστήμονες ακόμη και σε θέματα τα οποία αφορούν το ερευνητικό τους πεδίο.
Δυστυχώς είναι πρακτικά αδύνατον για κάποιον που δε δουλεύει στο εκάστοτε επιστημονικό πεδίο να μπορέσει πραγματικά να διακρίνει (δίχως να χρειάζεται να πειστεί από κάποια αυθεντία ή να αφιερώσει πάρα πολύ χρόνο διαβάζοντας) πότε κάποιος “αιρετικός” είναι σωστός ή όχι. Ένας καλός κανόνας που έχω υιοθετήσει εμπειρικά είναι ότι όταν για κάποιο ζήτημα εκτός του δικού μου επιστημονικού χώρου η συντριπτική πλειονότητα των επιστημόνων είναι ανένδοτη ότι δεν είναι Χ, τότε κι εγώ δέχομαι ότι δεν είναι Χ. Υπάρχουν προφανώς εξαιρέσεις. Ετοιμάζω μάλιστα για το Medtime δύο άρθρα/βιβλιοκριτικές για κάποιων εξαιρετικά ενδιαφέροντων βιβλίων που ανθολογούν πολλές “εξαιρέσεις”. Το ενδιαφέρον bias εδώ είναι ότι οι περιπτώσεις όπου ισχύουν αυτές οι εξαιρέσεις θα κάνουν (δικαιολογημένα) πολύ ντόρο. Σαν αποτέλεσμα όμως πολύς κόσμος νομίζει ότι αυτές οι εξαιρέσεις είναι ο κανόνας λησμονώντας τον αδιανόητα μεγάλο αριθμό “αιρετικών” επιστημονικών απόψεων των τελευταίων 100 ετών, που τώρα έχουν πέσει σε ανυποληψία.
Πάμε τώρα στα πιο συγκεκριμένα:
Ρωτάς:
“Γιατί είναι άστοχο το άρθρο του Μίχα?”
Γιατί είναι εξαιρετικά απρόσεκτο και ανακριβές. Εαν τον βαθμολογούσα ως επιστημονικό/ιατρικό συντάκτη με βάση το συγκεκριμένο άρθρο θα έπαιρνε μάλλον μηδέν. Ξεκινάει π.χ. γράφοντας ότι ο De Cock ισχυρίστηκε πως (τα bold δικά μου):
“με εξαίρεση ορισμένες πολύ φτωχές χώρες της Αφρικής, η ασθένεια πλήττει μόνο ομάδες «υψηλού κινδύνου» -ομοφυλόφιλους, ναρκομανείς που χρησιμοποιούν σύριγγες και εργαζόμενους στην παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών.”
Το οποίο είναι τελείως ανακριβές. Κανείς σοβαρός επιστήμονας δε θα ισχυριζότανε ότι η ασθένεια πλήττει μόνο αυτές τις ομάδες. Θα μπορούσε να γράψει ξέρω γω “κατά κύριο λόγο”. Αλλά έτσι όπως το έγραψε αν ήμουν ο De Cock και το διάβαζα αυτό σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα θα μου έβγαιναν καπνοί από τα αυτιά… Ακόμη κι αν προσπαθήσω να δικαιολογήσω τον Μίχα σκεφτόμενος ξέρω γω ότι γράφοντας “πλήττει” υποννοεί ότι αυτές είναι οι ομάδες που πραγματικά μαστίζονται από τον ιό και πάλι θεωρώ τότε λάθος τη χρήση του συγκεκριμένου ρήματος από δημοσιογράφο που προσπαθεί να παρουσιάσει επιστημονικά δεδομένα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους θα μπορούσε να γραφεί ώστε να μην είναι μεν ξερή επιστημονική πρόταση αλλά να παραμείνει ακριβής.
Έπειτα γράφει:
“Με τη δήλωσή του αυτή, ο υπεύθυνος του ΠΟΥ έβαλε την ταφόπλακα σε έναν από τους χειρότερους και πιο επικίνδυνους μύθους που κυκλοφορούσαν στη Δύση τα τελευταία έτη: ότι, δηλαδή, η «μάστιγα» του AIDS αποτελεί «επιδημία» που πλήττει όλες ανεξαιρέτως τις πληθυσμιακές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων και των ετεροφυλόφιλων.”
Εδώ πάλι ο Μίχας δεν είναι συγκεκριμένος. Αναφέρεται στην Δύση ή και στον υπόλοιπο κόσμο; Και μιλάει για πότε; Για τώρα ή για πριν από 10 χρόνια; Για παράδειγμα γνωρίζουμε ότι πριν από 10 χρόνια στο σύνολο των χωρών του πλανήτη πλην των Η.Π.Α. η μετάδοση του HIV γινότανε σε ποσοστό >65% μέσω της ετεροφυλοφιλικής σεξουαλικής επαφής. Αν ο Μίχας αναφέρεται στη σημερινή Δύση τότε αυτό είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο. Το γράφει ξεκάθαρα για παράδειγμα το αγαπημένο μου βιβλίο Principles of Virology second edition του 2004 (ASM Press) σελ. 633. To οποίο είναι μία εκ των “βίβλων” της ιολογίας.
Έπειτα αρχίζει ένα πολιτικοκοινωνιολογικό μπλα μπλα περί ομάδων που οφελούνται από τη «γραφειοκρατία του AIDS», γκέι ακτιβιστών και αριστερών που θέλαν να επισπεύσουν τις έρευνες κτλ. Δεν αρνούμαι ότι υπάρχουν ομάδες που μπορεί να εκμεταλλεύονται έτσι αυτή την ιστορία αποκομίζοντας λεφτά, πολιτική επιρροή, γκόμενες κτλ. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι έχει γίνει μία αρκετά καλή δουλειά ώστε ο HIV να περιοριστεί στη Δύση σε κάποιες ομάδες “δεξαμενές”. Αντίστοιχα έχω διαβάσει αντιρρήσεις περί γραφειοκρατίας, αυταρχισμού, προσοδοθηρίας, κακής επιστήμης, κακής τεχνικής για τα εμβόλια της ευλογιάς, της πολυομυελίτιδας, της ιλαράς κτλ. Το γεγονός όμως παραμένει ότι εξαφανίσαμε την ευλογιά από τον πλανήτη (εξαιτίας της οποίας μόνο τον 20ο αιώνα πέθαναν πάνω από 300 εκατομμύρια άνθρωποι), και σχεδόν εξαφανίσαμε την πολυομυελίτιδα και την ιλαρά από την Δύση. Επίσης πολλοί γκρινιάζουν για την γραφειοκρατία και τον “αυταρχισμό” του ΠΟΥ αναφορικά με την πρόληψη των ιων της γρίππης. Μόνο όμως μέσω των συντονισμένων προσπαθειών του Π.Ο.Υ. έχουμε αποφύγει τις τελευταίες δεκαετίες μία θανατηφόρα πανδημία τέτοιων στελεχων. Όποιος θεωρεί ότι όλη αυτή η εξαντλητική δουλειά που έχει γίνει πάνω στον HIV είναι “περιττή” είναι απλά αφελής. Αντιστοίχως, είναι γραφικό να υποννοεί κανείς ότι η έρευνα πάνω στον HIV γίνεται εξαιτίας των γκέι ή των προσοδοθήρων (θέλω να πιστεύω ότι ο Μίχας δεν είχε αυτό στο μυαλό του).
BTW, αναφορικά με την ατάκα της Pisani πως από το 1998 «όλοι γνωρίζαμε ότι το AIDS δεν επρόκειτο να πλήξει τα δισεκατομμύρια του ευρύτερου πληθυσμού». Εγώ πάλι αυτό δεν το γνωρίζω ακόμη και τώρα και σημειωτέον ότι πριν κάποιους μήνες ήμουν σε κοινό τραπέζι και συζητούσαμε με τον Robert Gallo ενώ οι μισοί μου συνεργάτες στις Η.Π.Α. ασχολούνται με την ιολογία, επιδημιολογία, μοριακή βιολιγία και θεραπεία του HIV. Το ότι ο βασικός μας φόβος θανατηφόρας ιογενούς επιδημίας είναι κάποιο μελλοντικό στέλεχος H5N2 δεν σημαίνει ότι η θαυμαστή -από κάθε άποψη- φύση του HIV δεν μας επιφυλάσσει εκπλήξεις. Να σημειώσω εδώ ότι π.χ. τα HIV-1 στελέχη είναι τόσο ρευστά που κατά μέσο όρο κάθε πιθανή μετάλλαξη σε κάθε σημείο του γονιδιώματός τους συμβαίνει πολλές φορές/μέρα κάθε μέρα . Δε θέλω να τρομάξω κανέναν. Για πολλούς λόγους, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και η συντονισμένη παγκόσμια προσπάθεια των επιστημόνων, θεωρώ πια απίθανη μία καταστροφική επιδημία HIV στη Δύση. Όχι όμως αδύνατη.
Επόμενη ερώτηση Cobden:
“Πιστεύεις δηλαδή πως οι ετεροφυλόφιλοι και οι ομοφυλόφιλοι κινδυνεύουν το ίδιο?”
Το ερώτημα είναι πολύ γενικό και θα πρέπει να γίνεις πιο συγκεκριμένος. Ένας ομοφυλόφιλος (ή ενας ετεροφυλόφιλος) μπορεί να κινδυνεύει περισσότερο εξαιτίας πληθώρας παραγόντων συμπεριλαμβανομένων και μη-βιολογικών/κοινωνικών. Για παράδειγμα κάποιες ομάδες ομοφυλοφίλων επιδίδονται στη χαζομάρα του barebacking οπότε και κινδυνεύουν περισσότερο τόσο από τον HIV, όσο και από άλλα STDs.
Επίσης, ο HIV είναι ένας περίπλοκος (και πολύ όμορφος) ιός και υπάρχει πληθώρα παραγόντων μπορεί να συνεπηρεάσουν τη μεταδοτικότητά του. Για παράδειγμα ένας ομοφυλόφιλος με συγκεκριμένες μεταλλάξεις στο γονίδιο του CCr5 κινδεύει πολύ λιγότερο να μολυνθεί από R5 HIV-1 συγκριτικά με έναν ετεροφυλόφιλο χωρίς αυτή τη μετάλλαξη. Ένας ετεροφυλόφιλος με έλκος στη βάλανο από σύφιλλη κινδυνεύει περισσότερο από έναν υγιή ομοφυλόφιλο. Ένας αφρικανός ετεροφυλόφιλος με χρόνια έκθεση σε παρασιτικές λοιμώξεις είναι περισσότερος ευάλωτος συγκριτικά με έναν δυτικό ομοφυλόφιλο του οποίου τα μονοκύτταρα του αίματος είναι συνήθως “μη- ενεργοποιημένα”. Ένας ομοφυλόφιλος του οποίου ο οροθετικός σεξουαλικός σύντροφος είναι μολυσμένος από στελέχη του ιού με διάφορες “εξασθενητικές” μεταλλάξεις είναι πάρα πολύ περισσότερο ασφαλής συγκριτικά με έναν ετεροφυλόφιλο του οποίου ο/η σύντροφος είναι φορέας επιθετικότερων στελεχών. κτλ. κτλ. κτλ.
Ο HIV δεν είναι νόσος αποκλειστικά των ομοφυλοφίλων, ούτε αναμένεται από οποιονδήποτε επιστήμονα του χώρου ότι μία ξαφνική μεγάλη επιδημία του ιού στη Δύση θα “στηρίζεται” σε αυτούς. Όπως κάτι τέτοιο δε γίνεται ούτε στην Αφρική. Διάφορες ομάδες (συμπεριλαμβανομένων των ομοφυλοφίλων) φαίνεται να λειτουργούν ως “δεξαμένες” του ιού στη Δύση αλλά σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσε ο ιός να επεκταθεί σε υψηλά ποσοστά στο γενικό πληθυσμό εξαιτίας των ομοφυλοφίλων. Να σημειώσω εδώ ότι δε διάβασες το άρθρο του Αλέξανδρου που παρέθεσα και γράφει ξεκάθαρα (παραθέτοντας και σχετική βιβλιογραφία) ότι: “Το ό,τι ο HIV μεταδίδεται μέσω σεξουαλικής επαφής είναι επαρκώς επιστημονικά τεκμηριωμένο. Συγκεκριμένα η ετεροφυλοφιλική σεξουαλική μετάδοση παραμένει ο κυριότερος τρόπος μετάδοσης της νόσου και είναι υπεύθυνη για το 85% όλων των μολύνσεων με τον ιό HIV-1 (ο ιός που ευθύνεται για τη συντριπτική πλειοψηφία των μολύνσεων)”
Τώρα, φαντάζομαι ότι γράφεις έχοντας στο μυαλό σου τη θεωρία ότι η επαφή μέσω του ορθού είναι πιο επικίνδυνη για μόλυνση. Δίχως να θέλω να σε μπερδέψω πολύ με αυτά τα ζητήματα να σημειώσω απλά ότι υπάρχουν πολλά, πολλά κενά αναφορικά με τον τρόπο μετάδοσης του HIV από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η πρώτη μας ένδειξη για τα περί ορθού ήταν οι επιδημιολογικές μελέτες κι όχι οι εργαστηριακές μας ενδείξεις. Περιληπτικά να πω ότι ο HIV δεν μεταδίδεται μόνο στα κύτταρα του αίματος και μάλιστα είναι ενδεικτικό ότι η καλλιέργεια του ιού στο εργαστήριο δε γίνεται σε τέτοια κύτταρα αλλά σε (μεταμορφωμένα) επιθηλιακά. Η επιστημονική συζήτηση και το debate εδώ είναι τεράστια και εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Το ζουμί είναι ότι κανείς επιστήμονας δεν μπορεί πραγματικά να σου πει ότι η επαφή μέσω του ορθού αυξάνει τον κίνδυνο κατά Χ συγκριτικά με την κολπική. Αυτό που έχουμε πολύ ισχυρά στοιχεία ότι είναι αληθές είναι πως η πρωκτική συνουσία (που ας μην ξεχνούμε btw ότι μπορεί κάλλιστα να είναι ετεροφυλοφιλική) αυξάνει τον κίνδυνο μετάδοσης. Το πόσο δεν ξέρουμε. Και σίγουρα αυτό δε σημαίνει ότι η κολπική επαφή είναι ασφαλης.
Επόμενη ερώτηση:
“Υπάρχει καμιά επιδημιά του AIDS στους ετεροφυλόφιλους άντρες στον Δυτικό κόσμο και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι?”
Δεν καταλαβαίνω τι προσπαθείς να πεις εδώ. Το ότι αυτή τη στιγμή στον δυτικό κόσμο ο HIV περιορίζεται σε συγκεκριμένες ομάδες δε συνεπάγεται ότι όλοι οι υπόλοιποι είναι ασφαλείς. Έθιξα ήδη παραπάνω το αν η κολπική επαφή είναι ασφαλής ή όχι.
Και η τελευταία ερώτηση:
“Ακόμη και τα επίσημα ποσοστά ετεροφυλόφιλων φορέων που δίνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες τα θεωρείς αξιόπιστα?”
Τα θεωρώ σίγουρα πολύ περισσότερο αξιόπιστα συγκριτικά με άλλες δυνητικές πηγές πληροφόρησης όπως η όσμηση των ονύχων μου, η επίκληση στον Μέγα Κθούλου κτλ. Να είσαι σίγουρος πάντως ότι οι πρώτοι οι οποίοι σκέφτονται και έχουν υπ’ όψιν τους τις αδυναμίες των στοιχείων αυτών είναι οι επιστήμονες του χώρου. Όσο όμως και να τροποποιήσεις τα δεδομένα λαμβάνοντας υπ’ όψιν τέτοια προβλήματα το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο: η κολπική συνουσία είναι βασική οδός μετάδοσης του HIV στις Αφρικανικές χώρες όπου ενδημεί ο ιός.
By avatar, At 24 June, 2008 23:04 “
μάλλον δεν δημοσιεύτηκε το προηγουμενο ποστ μου, δεν ξερω γιατί.
στο λινκ http://folkefiende.blogspot.com/2008/06/aids.html από το μπλογκ του καμντεν υπάρχει μια εξαιρετική απάντηση από τον μπλογκερ αβαταρ. διαβάστε την!
εγώ απλά να παρατηρήσω πως στην αφρική υπάρχει πανδημία και στο πρώην ανατολικό μπλοκ υπάρχει σημαντική εξάπλωση του ιού μεταξυ των ετεροφυλοφίλων. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει σαφώς η δυνατότητα να εξαπλωθεί ο ιός πέρα από τις ομάδες υψηλού κινδύνου. άλλωστε ιός είναι, δεν διακρίνει αδερφές κ παλλικάρια. Απλά είναι θέμα πιθανοτήτων και πρακτικών σεξ. Στο θέμα αυτό οι στρέητ άντρες είναι πολλαπλά πιο τυχεροί. Δεν χρειάζεται όμως να παίζουν και με την τύχη τους!
Γιατί δηλαδή δεν αντιμετωπίζουμε τον περιορισμό της ετεροφυλοφιλης μετάδοσης στη δύση σαν επιτυχία των ως τώρα προσπαθειών πρόληψης; Και είναι δυνατόν να θεωρήσει κανείς πως δεν κινδυνεύει και δεν πρέπει να γίνεται έρευνα;
Ειλικρινά βρίσκω και το άρχικό άρθρο στον γκάρντιαν και την ερασιτεχνική αναπαραγωγή του από τον Μίχα πολύ ατυχή και επιφανειακή δημοσιογραφία. Ας εφησυχάσουμε τους στρεητ λοιπόν να μην βάζουν καπότα, να δούμε αν θα πάρει τα πάνω της η επιδημία ( προφανώς η αφρική και το ανατολικό μλοκ που πήρε ήδη τα πάνω της η επιδημία δεν μετράνε γιατί είναι αράπηδες και κουμουνιστές και τους καταράστηκε ο θεός…εκτός αν φταίνε και για αυτό οι “πουτανιάριδες” οι πούστηδες..ή η εβραίοι…ή η ΣΙΑ …ή τα νεφιρέλ….άβυσσος η ψυχή του φιλελεύθερου μπλόγκερ).
κ. Μίχα, λίγη σοβαρότητα παραπάνω την επόμενή σας φορά.
Αν και φεύγουμε λίγο από το θέμα του άρθρου, ένας ακόμα λόγος για το promiscuity πολλών (αν και βέβαια όχι όλων) γκει ανδρών είναι και η προκατάληψη της κοινωνίας. Το αστείο είναι ότι πολλοί συντηρητικοί ουσιαστικά ενθαρρύνουν την συμπεριφορά αυτή με το να απαξιώνουν τις ομόφυλες σχέσεις και να τις απαγορεύουν νομική και ηθική αναγνώριση, ουσιαστικά υποχρεώνοντας πολλούς gay να έχουν περιστασιακές ή κρυφές σχέσεις και δημιουργόντας αυτό το κοινωνικό πρότυπο το οποίο μετά κατακρίνουν.
Μάλιστα πολλοί ομοφοβικοί σχολιαστές χρησιμοποιούν το promiscuity αρκετών gay ανδρών ως δικαιολογία για τις προκαταλήψεις τους (ακόμα και εδώ). Αυτό είναι τόσο παράλογο (και counterproductive) όσο να δικαιολογείται ο ρατσισμός εναντίων των μαύρων (ή των μελαχρινών νοτιοευρωπαίων ή οποιοδήποτε άλλων) επειδή δεν μας αρέσει η κουλτούρα ή η συμπεριφορά τους. Αν είναι ειλικρινείς, ας πουν ότι δεν έχουν πρόβλημα με τους gay αλλά έχουν πρόβλημα με το promiscuity είτε είναι ετεροφυλικό είτε ομοφυλικό και να υποστηρίξουν πολιτικές που ενισχύουν τις σταθερές σχέσεις (όπως πχ. ο γάμος μεταξύ ομοφύλων). Παρεπιπτώντος, ας μην ξεχνάμε ότι οι λεσβίες έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά μονογαμικότητας, μεγαλύτερα και από αυτά των ετερόφυλων (κάτι που ενισχύει και τα λεγόμενα του Λιμπερτάριαν παραπάνω).
Επιστέφοντας στο άρθρο, είμαι περίεργος γιατί η επιδημία του ΕΙΤΖ έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις στην Αφρική μεταξύ ετεροφυλικών πληθισμών ενώ στον Δυτικό κόσμο το ρίσκο θεωρείται (από ορισμένους τουλάχιστον) τόσο μικρό. Πως στο καλό κολήσανε ΗΙV στην Αφρική; Χωρίς να έχω ψάξει το θέμα πάρα πολύ, υποψιάζομαι ότι τουλάχιστον για τις στραιτ γυναίκες, η πιθανότητα να κολίσουν ΗΙV στο σεξ ΔΕΝ είναι ίδια με το να κερδίσουν το ΛΟΤΤΟ – μακάρι να ήταν. Πέρα από την Αφρική, δείτε και τις στατιστικές στην Δύση όπου σχεδόν οι μισοί με ΗΙV είναι ετεροφυλόφιλοι. Το ποσοστό είναι βέβαια αναλογικά πολύ χαμηλότερο των ομοφυλοφίλων (καθότι είναι 90% του πληθισμού, αντί 10%) αλλά δεν είναι αμεληταίο.
Γενικά προσωπικά συμφωνώ με το άρθρο ότι μισές πληροφορίες και προσπάθειες εκφοβισμού δεν είναι θεμιτές αλλά πιστεύω ότι είναι 100% λάθος να υποτεθεί ότι η ετερόφυλοι νέοι μπορούν να αγνοούν το ΑΙΤΖ που φαίνεται να είναι το νόημα (ηθελημένο ή όχι) του άρθρου. Συν του ότι υπάρχουν και ένα σωρό άλλες αφροδίσιες ασθένειες (π.χ. σύφιλη) που -ιστορικά- είναι ασθένιες πολυ … δημοφιλής στον ετεροφυλικό πληθισμό.
Και κάτι τελευταίο: συγνώμη ρε golum αλλά -ηθελημένα ή όχι- είναι απαξιωτικός ο χαρακτηρισμός “ψυχική διαταραχή”, τι να κάνουμε. Ιδίως όταν τον χρησιμοποιείς μόνο για τους gay (promiscious ή όχι) και όχι τους (oυκ ολίγους) ετερόφυλους promiscious (κυρίως άντρες αλλά και γυναίκες, πχ. η προσφιλέστατη Samantha στο sex and the city!).
Πάντως, για όλους μας εδώ που “κατηγορούμε” το promisciutiy με τόση φυσικότητα, ας έχουμε υπόψην μας ότι αυτό είναι κάτι σχετικό – και οι περισσότερο συντηρητικοί νέοι σήμερα είναι μάλλον τρομερά promiscious σε σχέση με άλλες εποχές. Ενώ και οι περισσότερο promiscious νέοι σήμερα είναι μάλλον λιγότερο promiscious σε σχέση με πολλά κοινόβια ελεύθερου σεξ της περίφημης δεκαετίας του 60 (και 70). Σίγουρα είναι περισσότερο ασφαλές να είναι κανείς παρθένος αλλά σίγουρα χάνει και μεγάλο μέρος της χαράς της ζωής. Δεν είναι καθόλου σαφές σε εμένα κατά πόσο η promiscuity είναι όντως τόσο κατακριταία – κάποιοι θα την θεωρούσαν (και την θεωρούν) ως σεξουαλική απελευθέρωση.
H σεξομανία είναι νομίζω ψυχική διαταραχή. Τώρα που είναι τα όρια μεταξύ σεξομανίας και έντονης σεξουαλικής ζωής δεν ξέρω.
Με τον libertarian διαφωνώ επειδή πιστεύω ότι ακόμα και αν οι γυναίκες δεν ήταν επιλεκτικές, οι στρέητ άντρες δεν θα ήταν στον ίδιο βαθμό “promiscuous” με τους gay.
Ενδιαφέρον έχει ακόμα το φετίχ που έχουν οι τελευταίοι με το μέγεθος του πέους (για τις γυναίκες δεν έχει τόοοση σημασία).
Αυτό που λες για τις λεσβίες είναι αλήθεια. Μάλιστα εμφανίζουν μεγαλύτερη κτητικότητα προς τις συντρόφους τους απ’ ότι οι άντρες για τις γυναίκες (ή οι γυναίκες για τους άντρες), τόση που η βιαιοπραγία και οι δραματικοί χωρισμοί είναι συνηθισμένα φαινόμενα.
Η σούμα από τα παραπάνω είναι ότι η ομοφυλοφιλική σεξουαλική ταυτότητα δεν έχει να κάνει μόνο με την έλξη για το ίδιο φύλο. Έχει και άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Υ.Γ. Η Αφρική ήταν η πρώτη εστία μετάδοσης του ιού (μεταλλάχθηκε από ιό που προσέβαλλε τους πιθήκους). Έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας λόγω υψηλής πολυγαμικότητας και μη χρήσης προφυλακτικών.
Golum, δεν γνωρίζω από που αποκτάς τις πληροφορίες και αδιάσιστες πεποιθήσεις σου. Για το θέμα της “σεξομανίας”, θα επαναλάβω τα εξής:
1. Προφανώς το ποσοστό των gay που είναι “σεξομανείς” είναι μικρό. Και η όποια σχέση του να είναι κανείς gay και σεξομανής είναι καθαρά κοινωνική και όχι αναπόφεκτη. Είναι αντίστιχη με την εγκληματικότητα των μαύρων στις ΗΠΑ. Για το … μέγεθος του πέους, καλά από που πέρνεις τις πληροφορίες σου;;; Τόσο για τους gay όσο και για τις γυναίκες;;;
2. Υπάρχει και “έντονη σεξουαλική ζωή” στον στραιτ πληθισμό καθώς και αντίστοιχες στραιτ υποκουλτούρες (π.χ. δες τις κοπέλες τα σαββατοβραδα στις Αγγλικές πόλεις, ή το frat culture στα Αμερικάνικα πανεπιστήμια) που είναι επίσης αρκετά διαδεδομένη.
3. Καλά θα κάνουμε να είμαστε προσεκτικοί στις κρίσεις επικρίσεις μας για την σεξουαλική ζωή, πόσο παραπάνω όταν χρησιμοποιούμε όρους όπως ψυχολογική διαταραχή. Οι στραιτ και gay με σεξομανία σε βαθμό ψυχολογικής διαταραχής είναι μάλλον πολλοί λίγοι.
4. Πολλοί (δεν γνωρίζω για σένα) χρησιμοποιούνε κατα βάση υπερβολικές ή και εντελώς έωλες κατηγορίες για σεξομανία και άλλα παρόμια ως δικαιολογιές για τις δικές τους προκαταλήψεις κατά των gay και άλλων μειονοτήτων. (Το ίδιο λέγανε πολλοί για τους μαύρους).
5. Υπάρχουν και πάρα πολλοί gay που μάλιστα είναι εντελώς celibate, καθότι κρύβονται ή φοβούνται.
6. Εάν ενδιαφέρεσαι πραγματικά για τα αίτια της έντονης σεξουαλικής ζωής πολλών gay αυτά έχουν ήδη αναφερθεί παραπάνω:
α) Η έλλειψη γάμου για άτομα ιδίου φύλου που θα ενθαρύνει τις μονογαμικές και μακροχρόνιες σχέσεις.
β) Η καταπίεση πολλών gay για πολλά χρόνια που οδηγεί σε μια έκρηξη καταπιεσμένης σεξουαλικότητας όταν επιτέλους κάνουν coming out.
γ) Η κοινωνική ή γενετική προδιάθεση των στραιτ ανδρών προς την πολυγαμία και η μέτρηση του ανδρισμού από πολλούς νέους ως τον αριθμό των γυναικών (ή ανδρων) που είχαν σεξουαλικές σχέσης.
δ) Οι παραπάνω παράμετροι έχουν δημιουργήσει μια υποκουλτούρα που αποδέχεται και ενισχύει συμπεριφορές έντονης σεξουαλικής ζωής (vicious circle) ή οποία πιθανών θα αποδυναμωθεί όταν οι παράμετροι αυτοί σταματήσουν να ισχύουν.
Για τις λεσβίες και την … βιαιοπραγία, τι να σου πω… Που τα διαβάζεις αυτά;;; Σίγουρα η βιαιοπραγία σε στραιτ γάμους από αντρες προς τις γυναίκες είναι πιο διαδεδομένη από αυτή σε λεσβιακές σχέσεις.
Για την Αφρική, συμφωνώ με τους λόγους που ανέφερες για την επιδημία του ΑΙΤΖ αλλά συνεχίζω να μην καταλαβαίνω γιατί ο Δυτικός κόσμος δεν κινδυνεύει από το ΑΙΤΖ.
Το άρθρο του κ. Μίχα είναι μια εξαιρετική προσπάθεια προσέγγισης προς την επιστημονική αλήθεια. Δυστυχώς όμως όσο επαφίεται σε οργανισμούς -όσο επίσημους και άν φαίνονται ότι είναι – δεν πρόκειται να την προσεγγίσει περισσότερο από ό,τι μια ασύμπτωτη τον άξονα χ-ψ. Γιατί οι επίσημοι οργανισμοί ποτέ δεν υπηρέτησαν την αλήθεια και ούτε πρόκειται να το κάνουν για πολύ καιρό ακόμα, όσο μέσα σε αυτούς κινούνται άτομα που υπακούουν σε λογικές μάλλον παρά σε δεδομένα. Οι αληθινοί επιστήμονες στηρίζονται σε δεδομένα και έτσι δεν έχουν θέση σε οργανισμούς . Την αλήθεια για την σεξουαλική μεταδοτικότητα του AIDS την προσέγγισε η Padian το 1987 και το 1997 όταν απέδειξε ότι η μεταδοτικότητα ταυτίζεται με τη πιθανότητα να βρεθείς θετικός σε τυχαία εξέταση – πχ όταν εξετάζεσαι για αιμοδότης, άρα είναι μηδενική. Βέβαια η Padian ποτέ δεν υποστήριξε ότι είναι αρνήτρια του AIDS – ίσως γιατί φοβόταν μήπως χάσει τις επιχορηγήσεις της – αλλά τη ζημιά της την έκανε. . Επίσης όσον αφορά το ίδιο του AIDS είναι γνωστό ότι δεν υπακούει σε κανένα γνωστό επιδημιολογικό νόμο – ούτε στο νόμο του Farr, ούτε έχει αποδειχτεί βάσει των αρχών του Κωχ ότι μεταδίδεται με κάποιο τρόπο. Ο Duesberg απέδειξε επίσηςότι το AIDS των αιμοφιλικών οφειλεται στο φάρμακο AZT γιατί οι όδιοι ανέκαθεν παρουσίαζαν αντισώματα HIV σε μεγαλύτερη αναλογία από τον μέσο άνθρωπο. Αυτά είναι αρκετά προς το παρόν. Αναλόγως του ενδιαφέροντος θα αναφερθώ και σε άλλα δεδομένα
Να προσθέσω ότι το AIDS στην Αφρική είναι κατασκευασμένο εννοιολογικά. Είτε Αφριακνοί είτε λευκοί -για διάφορους λόγους ο καθένας – βαπτίζoυν, υποθρεψίες, καντιντιάσεις, διάρροιες, φυματιώσεις, πνευμονίες κλπ ως AIDS. Δεν υπάρχει καν στην Αφρική
Το άρθρο του κ. Μίχα είναι μια εξαιρετική προσπάθεια προσέγγισης προς την επιστημονική αλήθεια. Δυστυχώς όμως όσο επαφίεται σε οργανισμούς -όσο επίσημους και άν φαίνονται ότι είναι – δεν πρόκειται να την προσεγγίσει περισσότερο από ό,τι μια ασύμπτωτη τον άξονα χ-ψ. Γιατί οι επίσημοι οργανισμοί ποτέ δεν υπηρέτησαν την αλήθεια και ούτε πρόκειται να το κάνουν για πολύ καιρό ακόμα, όσο μέσα σε αυτούς κινούνται άτομα που υπακούουν σε λογικές μάλλον παρά σε δεδομένα. Οι αληθινοί επιστήμονες στηρίζονται σε δεδομένα και έτσι δεν έχουν θέση σε οργανισμούς . Την αλήθεια για την σεξουαλική μεταδοτικότητα του AIDS την προσέγγισε η Padian το 1987 και το 1997 όταν απέδειξε ότι η μεταδοτικότητα ταυτίζεται με τη πιθανότητα να βρεθείς θετικός σε τυχαία εξέταση – πχ όταν εξετάζεσαι για αιμοδότης, άρα είναι μηδενική. Βέβαια η Padian ποτέ δεν υποστήριξε ότι είναι αρνήτρια του AIDS – ίσως γιατί φοβόταν μήπως χάσει τις επιχορηγήσεις της – αλλά τη ζημιά της την έκανε. . Επίσης όσον αφορά το ίδιο του AIDS είναι γνωστό ότι δεν υπακούει σε κανένα γνωστό επιδημιολογικό νόμο – ούτε στο νόμο του Farr, ούτε έχει αποδειχτεί βάσει των αρχών του Κωχ ότι μεταδίδεται με κάποιο τρόπο. Ο Duesberg απέδειξε επίσηςότι το AIDS των αιμοφιλικών οφειλεται στο φάρμακο AZT γιατί οι ίδιοι ανέκαθεν παρουσίαζαν αντισώματα HIV σε μεγαλύτερη αναλογία από τον μέσο άνθρωπο. Αυτά είναι αρκετά προς το παρόν. Αναλόγως του ενδιαφέροντος θα αναφερθώ και σε άλλα δεδομένα