Η εφαρμογή των νόμων
Ιούν 5th, 2007 | Πάσχος Μανδραβέλης| Κατηγορία: Ελλάδα |
Email This Post
|
Print This Post
|
του Πάσχου Μανδραβέλη
Είναι δικαιολογημένη η οργή όλου του καλλιτεχνικού κόσμου για τη λογοκριτική παρέμβαση στην έκθεση Art Athina. Τα έργα τέχνης δεν ορίζονται ούτε από την χωροφυλακή ούτε από κόμματα που αποζητούν μερικά λεπτά δημοσιότητας παραπάνω, στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Είναι όμως εν μέρει υποκριτικό να σχίζουν τα ιμάτιά τους όλοι για μια παρέμβαση των οργάνων της πολιτείας – παρέμβαση η οποία μπορεί να είναι αναχρονιστική, μπορεί να παραπέμπει σε άλλες εποχές, μπορεί να είναι σκοταδιστική, αλλά είναι απολύτως νόμιμη! Και είναι να απορεί κανείς γιατί ενίστανται άπαντες στην εφαρμογή του νόμου, ενώ κανείς δεν γκρινιάζει για την ύπαρξή του.
Γιατί δεν ενοχλείται κανείς από την ύπαρξη αυτού του μεταξικού νόμου που λογόκρινε το έργο της κ. Εύας Στεφανή, ενώ γίνεται τόσο θόρυβος τώρα που εφαρμόστηκε ο νόμος; Γιατί δεν γκρίνιαξε κανείς όταν θεσπίστηκε ο τυποκτόνος νόμος των αγωγών, ενώ τώρα όλοι διαμαρτύρονται; Γιατί δεν υπάρχει ένσταση κάποιας Ενωσης Συντακτών για τον νόμο που απαγορεύει τη φωτογράφηση υπόπτων έξω από τα δικαστήρια, ενώ ταυτόχρονα δεν υπάρχει διαμαρτυρία όταν κάποιοι ύποπτοι για πολιτικούς λόγους διαπομπεύονται με χειροπέδες;
Η Ελλάδα έχει ίσως το πιο λογοκριτικό νομικό πλαίσιο στον δυτικό κόσμο. Ακόμη και το Σύνταγμά της, αυτό που πρέπει να διαφυλάσσει τις ελευθερίες του ατόμου, προβλέπει λογοκρισία σε πλείστες όσες περιπτώσεις. Κανείς δεν ενοχλείται από το άρθρο 14 του Συντάγματος που προβλέπει «κατάσχεση εφημερίδων για «α) προσβολή της χριστιανικής και κάθε άλλης γνωστής θρησκείας, β) προσβολή του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας, γ) δημοσίευμα που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση, τον εξοπλισμό και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων ή την οχύρωση της Χώρας ή που έχει σκοπό τη βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος ή στρέφεται κατά της εδαφικής ακεραιότητας του Kράτους, δ) άσεμνα δημοσιεύματα που προσβάλλουν ολοφάνερα τη δημόσια αιδώ, στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος». Είναι σίγουρο ότι όλοι θα ξεσηκωθούν αν υπάρξει κατάσχεση εφημερίδας με βάση αυτή καθ’ αυτή τη συνταγματική επιταγή.
Υποκρισία; Πιθανόν. Πιθανότερη όμως μια άλλη εκδοχή. Στην Ελλάδα οι νόμοι θεωρούνται ρυθμίσεις άνευ σημασίας. Γι’ αυτό και ουδείς τους συζητάει πριν περάσουν και όλοι εξεγείρονται σαν εφαρμοστούν.
Σε όλες τις χώρες του κόσμου οι νομοθετικές πρωτοβουλίες ξεσηκώνουν θύελλα συζητήσεων. Οι μαζικοί φορείς καταθέτουν τις απόψεις τους. Γίνονται διαδηλώσεις για ρυθμίσεις που πλήττουν πληθυσμιακές ομάδες. Γίνεται «λόμπινγκ» εκ μέρους των εταιρειών ή και συνδικαλιστικών φορέων. Υπάρχει ενδελεχής εξέταση κάθε άρθρου. Στην Ελλάδα οι νομοθετικές πρωτοβουλίες εκδηλώνονται για να έχουν μερικά λεπτά δημοσιότητας οι υπουργοί, για να εκστομίζουν μερικές ομιλίες οι εθνοπατέρες στη Βουλή (τις οποίες θα δείξουν στα τοπικά τους κανάλια) και να γίνονται μονόστηλα στις εφημερίδες. Μετά τους ξεχνούν άπαντες, μέχρι να εφαρμοστούν. Τότε ξεσηκώνονται άπαντες. ‘Οχι κατά του νόμου, αλλά ενάντια σε εκείνους που τον εφαρμόζουν.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι μόνο η λογοκριτική παρέμβαση της Ελληνικής Αστυνομίας στο Art Athina. Το πρόβλημα βρίσκεται στο νομοθετικό πλαίσιο. Πολλοί εφησυχάζουν από το γεγονός ότι στην Ελλάδα η νομοθεσία συνήθως καθεύδει και δεν διαμαρτύρονται για τις νάρκες που φωλιάζουν εντός της. Πιστεύουν ότι «κάποιοι νόμοι δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν» και γι’ αυτό δεν πρέπει να ανησυχούμε που ισχύουν. Έρχεται, όμως, η στιγμή που κάποιος κρατικός λειτουργός τους ξυπνάει. Και αυτό είναι διπλά άδικο. Άδικο γιατί εφαρμόζονται επιλεκτικά επί των αδυνάτων και άδικο επειδή δεν εφαρμόζονται για όλους.
———————————————————————————–
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 5.6.2007
Εξαιρετικό άρθρο, εξηγεί την ρίζα του προβλήματος στην πρόσφατη σύλληψη στην έκθεση.
Η εκαστοτε εξουσια, χρειαζεται τροπους, για να μπορει να στερει τα ατομικα δικαιωματα των πολιτων, οπως περιτρανα αποφαινεται ο Ναομ Τσομσκυ , στη συνεντευξη του στο Γιωργο Βελτσο[ΕΡΤ 2]πριν απο αρκετα χρονια, για την ποινικοποιηση της μαριχουανας!
Με ενα εκατομυριο χρηστες στη Γαλλια και πολλα εκατομυρια στις ΗΠΑ, η Πολιτεια αποκτα ευκολα το δικαιωμα να παραβιαζει το οικογενειακο ασυλο, εστω κι αν πολλοι επιστημονες θα μπορουσαν να αποδειξουν οτι το ταμπακο και το αλκοολ προκαλουν περισσοτερη βλαβη στην υγεια , αποτη λελογισμενη χρηση υπο ιατρικη παρακολουθηση μαριχουανας , η οποια συνταγογραφειται σε πολλες Πολιτειες των ΗΠΑ για τη θεραπεια του γλαυκωματος!!!!!
Κι ομως αν κοιταξει κανεις την Ιστορια μεσα απο αμεροληπτο ματι , θα διαπιστωσει οτι πολλα ηθη που σημερα εδω η εκει αποτελουν σημεια τριβης και διωκονται ποινικα, καποτε ηταν μερος μιας ελιτιστικης αντιληψης και μοδας υπο πληρη ανοχη της τοτε εξουσιας….
Με την ιδια λογικη και ηκαθιερωση της Τεχνης στις ακραιες μορφες της ,
ειναι μια μαχη, οπως της γατας με το ποντικι!
Ο καλλιτεχνης προκαλει τα ορια ανοχης της κοινης γνωμης , για να εξασφαλισει δημοσιοτητα, που θα εφερνε το κακο ισως, ποιοτικα ,η απο αποψη αξιολογησης με καθαρα καλλιτεχνικα κριτηρια εργο του ,σε θεση πωλησης με τη μεγιστη δυνατη τιμη!
Σε καθε εποχη η Τεχνη ειναι μια αποψη της δρασης και της αντιδρασης, σε μια εξισωση που τα στοιχεια της ειναι υλικο της ιδιας της εξουσιας….
Κατα συνεπεια ο νομος και το δικαιο δεν μπορουν παρα να ενεχονται τις επιπτωσεις της αντιδρασης και παντα με κριτηριο την κοινη γνωμη και τις εκαστοτε αντιδρασεις, να καλουνται να βγαλουν το φιδι απο την τρυπα ,συνηθως με σκοπο να αποσπουν την προσοχη του κοινου, απο τα οσα σοβαρα συμβαινουν στο παρασκηνιο!!!
Epeidh avto to ar8ro antikeitai sthn Evrwpaikh Symbash gia ta dikaiwmata tou An8rwpou , h opoia einai anwterhs isxyos apo to Syntagma isws…?
Goustarw na akousw Beltso na mila gia mavraki…Pou to briskw to video?Youtube isws?
Η συνεντευξη ειχε περασει τη δεκαετια του 80
Αν ρωτησετε στην ΝΕΤ ισως καποιος να σκεφθηκε να την κρατησει αρχειο! Ισως ομως να ειχε την τυχη του Προιστορικου Μουσειου Θηρας!Οι ολιγραχες βλεπετε κανουν οτι θελουν πισω στο παρασκηνιο ανεξαρτητα κυβερνητικης πλειοψηφιας σε μια δημοκρατια που ισχυει μονο καθε 4 χρονια οταν ψιφιζουν οι πολιτες και εν προκειμενω για τις ΗΠΑ λιγοτεροι απο 1/2!!!!
Γράφει ο κ. Μανδραβέλης:
“Είναι όμως εν μέρει υποκριτικό να σχίζουν τα ιμάτιά τους όλοι για μια παρέμβαση των οργάνων της πολιτείας – παρέμβαση η οποία μπορεί να είναι αναχρονιστική, μπορεί να παραπέμπει σε άλλες εποχές, μπορεί να είναι σκοταδιστική, αλλά είναι απολύτως νόμιμη! Και είναι να απορεί κανείς γιατί ενίστανται άπαντες στην εφαρμογή του νόμου, ενώ κανείς δεν γκρινιάζει για την ύπαρξή του”.
Ωστόσο η “παρέμβαση των οργάνων της πολιτείας” στην περίπτωση της έκθεσης Art Athina υπήρξε κραυγαλέα παράνομη και αντισυνταγματική, γιατί αφενός ο νόμος εξαιρεί τα έργα της τέχνης από την έννοια του ασέμνου και αφετέρου ο ελληνικός εθνικός ύμνος δεν αποτελεί ούτε επίσημη σημαία του κράτους ούτε έμβλημα της κυριαρχίας του.
ΝΟΜΟΣ 5060 της 30/30 Ιουν. 1931 Περί τύπου,
προσβολών της τιμής εν γένει και άλλων σχετικών
διατάξεων.
Αρθρ. 30
“Ασεμνα κατά τις περιπτώσεις του προηγόυμενου άρθρου θεωρούνται τα
χειρόγραφα, έντυπα εικόνες και λοιπά αντικείμενα, όταν, σύμφωνα με το
κοινό αίσθημα, προσβάλλουν την αιδώ. Δεν θεωρούνται άσεμνα τα έργα
τέχνης ή επιστήμης και ιδίως αυτά που ανήκουν στην πολιτιστική
δημιουργία της ανθρωπότητας ή που συμβάλλουν στην προώθηση της
ανθρώπινης γνώσης, εκτός από την περίπτωση όπου προσφέρονται προς
πώληση, πωλούνται ή παρέχονται ειδικά, σε πρόσωπα ηλικίας κάτω των 18
ετών και για σκοπούς άλλους, εκτός από τη σπουδή. Για το χαρακτηρισμό
έργου ως ανήκοντος στις παραπάνω εξαιρέσεις ο εισαγγελέας μπορεί να
προκαλέσει συμβουλευτική γνωμοδότηση πενταμελούς επιτροπής, την οποία
διορίζει ο ίδιος από παιδαγωγούς, καθηγητές της Ανωτάτης Σχολής Καλών
Τεχνών και μέλη συλλόγων για την προστασία της παιδικής ηλικίας ή όπου
δεν υπάρχουν τέτοια πρόσωπα, τριμελούς επιτροπής από παιδαγωγούς και
λογίους”.
*** Το άρθρο 30 αντικαταστάθηκε ως άνω από το άρθρο 3 του Ν. 1291/1-4 Οκτ. 1982 (ΦΕΚ Α’ 122).
΄Αρθρο 181 ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ
Προσβολή συμβόλων του ελληνικού Kράτους.
Όποιος, για να εκδηλώσει μίσος ή περιφρόνηση, αφαιρεί, καταστρέφει, παραμορφώνει ή ρυπαίνει την επίσημη σημαία του Kράτους ή έμβλημα της κυριαρχίας του, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο (2) ετών.
Κανενας νομος δεν μπορει να ειναι υπερανω ,
της ελευθερης βουλησης του νομοθετη, να τιμωρει την προθεση και οχι την παραβαση μιας συγκεκριμνης παραγραφου του γραφηματος ,
που προσπαθει να δωσει το πλαισιο και οχι την ταυτοτητα της εκαστοτε κακουργιματικης πραξης…
Ο νομοθετης δηλαδη δεν τιμωρει αυτο που η κοινη γνωμη αποδεχεται εστω κι αν εμπιπτει στις διαταξεις κατα την εκαστοτε ερμηνεια που αποδιδεται απο τη διωκτικη αρχη , γιατι ο σκοπος του νομου ειναι να πλαισιωσει με δικαιο την δημοσια αισθηση και οχι να φωτογραφιζει αδικηματα μεσω της αναγνωσης της οποιασδηποτε περιγραφης μιας αδικοπραξιας…
Αν σχιζω τη γαλανολευκη, γιατι πιστευω οτι πρασινοκοκινη θα ηταν πιο ομορφη η σημαια μας,αλλα προβαινω στην αδικοματικη πραξη απλα για να προξενησω την προσοχη του κοινου στο οποιο απευθυνομαι , ενω κατα το γραμμα του νομου υφισταται παραβιαση του νομου , με την απλη λογικη , σε περιπτωση αισθητικης αποδοχης του αποτελεσματος απο την κοινη γνωμη, ο δραστης αποκτα την φυσικη υπερασπιση που προβλεπει ο νομοθετης ουτωσωστε η ιδια η εννοια του Δικαιου να αποχτα διαχρονικοτητα και ουσια μεσα απο την ιδια την κοινωνια για την οποια αποτελει κανονα υπο αιρεση και οχι δογματικο και αταλαντευτο χαρακτηριστικο κρισης για μια παρανομη πραξη….
Πλέον το πορνό, η τσόντα και τα σχετικά, δεν προσβάλλουν καμμιά αιδώ γιατί πολύ απλά έχει χαθεί! Ο Εθνικός ύμνος είναι εθνικό σύμβολο, πως να το κάνουμε. Γιατί πρέπει να φτάνει στα όρια ενός νόμου ένας καλλιτέχνης προκειμένου να ελπίζει να διαφημιστεί? Μόνο ανικανότητα δηλώνει αυτό. Ας αφήσουμε τον εισαγγελέα να γνωρίζει καλύτερα τους νόμους και πότε εφαρμόζονται. Προκειμένου να υπερασπιστείτε μια αηδία κυριολεκτικά εμμετική φτάνετε στο σημείο να απαξιώνετε νόμο του κράτους σας! Κι εις ανώτερα! Επιτέλους η τέχνη δεν ελέγχεται αλλά όπως θα ξέρετε δεν είναι τα πάντα τέχνη! Συμφωνείτε?
Φίλε tsafos συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ μαζί σου αλλά δυστυχώς λίγοι είμαστε εμείς που συμμεριζόμαστε αυτή την άποψη. Οι περισσότεροι στη χώρα μας πιστεύουν πως οι «καλλιτέχνες» δεν πρέπει ούτε να κρίνονται ούτε και να λογοκρίνονται. Ένας μεγάλος ζωγράφος είπε: «Την άδεια του καλλιτέχνη την αποκτάς μόλις αγοράσεις το πρώτο σου πινέλο ζωγραφικής». Ίσως τελικά να είναι πολύ εύκολο να γίνεις καλλιτέχνης. Ίσως τελικά να είμαστε και όλοι μας καλλιτέχνες. Ας αρχίσουμε λοιπόν να βρίζουμε και να συκοφαντούμε, ο κάθε ένας μέσα από την δική του «τέχνη», όποιον και ότι θέλουμε. Μπορούμε γιατί είμαστε καλλιτέχνες, ε;