Γιατί ο Σαρκοζί δεν έχει καμία σχέση με την Νέα Δημοκρατία
Ιούν 4th, 2007 | Τάκης Μίχας| Κατηγορία: Ελλάδα, Κόσμος, Πολιτική |
Email This Post
|
Print This Post
|
του Τάκη Μίχα*
Πολλοί αναλυτές και πολιτικοί της Δεξιάς στην Ελλάδα, πανηγυρίζοντας τη νίκη του Νικολά Σαρκοζί έσπευδαν να τον παρομοιάσουν με ηγετικές φυσιογνωμίες του ομολόγου ντόπιου χώρου. Η παρομοίωση αυτή είναι ατυχέστατη.Υπάρχουν τρεις κυρίως λόγοι που διαφοροποιούν τον Γάλλο πολιτικό από τις αντίστοιχες ηγετικές φυσιογνωμίες της Δεξιάς στην Ελλάδα.
Πρώτον, ο Σαρκοζί ήταν ένας «ξένος» προς το γαλλικό πολιτικό κατεστημένο, γιος ενός Ούγγρου μετανάστη που ήρθε στη Γαλλία για να διαφύγει από το κομμουνιστικό καθεστώς, και δεν είχε ούτε τις οικογενειακές ούτε τις άλλες διασυνδέσεις, τις οποίες προϋποθέτει η ανέλιξη στην πολιτική. Ο,τι κατάφερε ο Σαρκοζί, το κατάφερε με σκληρή δουλειά και με τεράστιο ταλέντο. Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι, φυσικά, εντελώς διαφορετική. Ολα τα ηγετικά στελέχη της Δεξιάς είναι μέλη οικογενειακών δυναστειών και δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυρισθεί κανείς ότι, στο χώρο αυτό, η διαμόρφωση των εκλογικών ψηφοδελτίων αντανακλά σχέσεις συγγένειας. Σε ένα τέτοιο πολιτικό-θεσμικό πλαίσιο, όπως το ελληνικό, η πολιτική ανάδειξη ενός ατόμου χωρίς οικογενειακές διασυνδέσεις και μάλιστα ενός γιου μετανάστη -όπως είναι ο Σαρκοζί- σε ηγετική φυσιογνωμία της Δεξιάς θα ήταν αδιανόητη.
Δεύτερον, ο Σαρκοζί δεν δίστασε να καυτηριάσει τις πολιτικές που ακολούθησαν προηγούμενες κυβερνήσεις της γκολικής Δεξιάς και να αποδώσει και σε αυτές ένα σημαντικό μέρος της ευθύνης για τα σημερινά αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η Γαλλία. Σύμφωνα με τον Σαρκοζί, οι πολιτικές που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία 25 χρόνια κατέστρεψαν την έννοια της αξίας της εργασίας και θεμελίωσαν την αντίληψη ότι το σύστημα κοινωνικών παροχών μπορεί να διατηρηθεί αιωνίως και ανεξάρτητα από τις επιδόσεις της οικονομίας.
Η ανεργία τις περασμένες δεκαετίες σπανίως έπεσε κάτω από το σκανδαλώδες 8%, ενώ το γαλλικό ΑΕΠ, το οποίο το 1970 ήταν μεγαλύτερο του αγγλικού, σήμερα είναι κατά 5% μικρότερο.
Αυτή, φυσικά, η κριτική του παρελθόντος θα ήταν αδιανόητη στην Ελλάδα. Μπορείτε π.χ. ποτέ να φαντασθείτε τον σημερινό πρωθυπουργό να κατηγορεί την κυβέρνηση της Ν.Δ. της περιόδου 1974-81 ότι έθεσε τις βάσεις του κρατικού γιγαντισμού και της διαφθοράς (π.χ. «προβληματικές» επιχειρήσεις), τις συνέπειες των οποίων πληρώνουμε σήμερα; Ή να κατηγορεί την κυβέρνηση της Ν.Δ. της περιόδου 1990-94 για το σημερινό αδιέξοδο σε εθνικά θέματα, όπως το μακεδονικό;
Τρίτον, ο Σαρκοζί δεν δίστασε να συγκρουσθεί με ορισμένες, από τις πιο βαθιά ριζωμένες, αντιλήψεις, τόσο στον χώρο του όσο και ευρύτερα στην κοινωνία. Κλασικό παράδειγμα είναι το θέμα των ΗΠΑ. Μια από τις πιο παγιωμένες αντιλήψεις, στον χώρο της γκολικής Δεξιάς είναι η άποψη σύμφωνα με την οποία η Ευρώπη βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ. Η αντιπαράθεση αυτή είναι «δομική», δηλαδή δεν επηρεάζεται από τον χαρακτήρα των εκάστοτε κυβερνήσεων, αλλά πηγάζει από τις νομοτέλειες του γεωπολιτικού συστήματος. Την αντίληψη αυτή αμφισβήτησε άμεσα ο Σαρκοζί. Ετσι στην πρόσφατη επίσκεψή του στις ΗΠΑ άσκησε σκληρή κριτική σε αυτή την άποψη, διακηρύσσοντας ότι «είναι αδιανόητο η Ευρώπη να προσπαθεί να διαμορφώσει την ταυτότητά της σε αντίθεση με τις ΗΠΑ». Επίσης είναι ενδιαφέρον ότι δεν αισθάνθηκε ποτέ την ανάγκη να απολογηθεί για την έλλειψη αντιαμερικανισμού που τον χαρακτηρίζει. «Δεν έχω κανένα πρόβλημα να απολογηθώ, είπε, για το γεγονός ότι αισθάνομαι κοντά στη μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο».
Και στο σημείο της υιοθέτησης αντιδημοφιλών απόψεων ο Σαρκοζί απέχει παρασάγγας από τους Ελληνες ομολόγους του. Δύσκολα θα βρει κανείς δήλωση ηγετικού στελέχους της Κεντροδεξιάς στην Ελλάδα τα τελευταία έτη που να μην είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένο με τις δημοσκοπήσεις. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυρισθεί κανείς ότι σε αντίθεση με τον Σαρκοζί οι ηγέτες της Δεξιάς στην Ελλάδα απλώς αναμασούν τις κοινοτοπίες που τους υπαγορεύουν οι σύμβουλοι επικοινωνίας.
Μπορεί κανείς, εν κατακλείδι, να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τις πολιτικές απόψεις του νέου Γάλλου προέδρου, όμως αυτό το οποίο είναι βέβαιο, είναι ότι ο Σαρκοζί δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τους πολιτικούς ομολόγους του στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι δεν προέρχεται από οικογενειακή δυναστεία, ότι ήταν γιος μετανάστη, ότι δεν διστάζει να ασκήσει κριτική εναντίον της πολιτικής που ακολούθησαν κυβερνήσεις του χώρου του και, τέλος και κυρίως, ότι δεν διστάζει να συγκρουσθεί με τις κυρίαρχες αντιλήψεις της χώρας του, τον διαφοροποιεί ριζικά από τους Ελληνες πολιτικούς της Δεξιάς.
—————————————————————————-
*tmichas.wordpress.com
Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία στις 15/05/2007
Αυτά που περιγράφει ο κύριος Μίχας δεν είναι η διαφορά του Σαρκοζί με τους πολιτικούς της Ελληνικής Δεξιάς αλλά με όλους τους έλληνες πολιτικούς.
Συμφωνώ με τον κύριο πιο πάνω. Όλα τα χαρακτηριστικά του (προσωπικά αντιπαθή) Σαρκοζί που αναφέρονται στο άρθρο αυτό είναι χαρακτηριστικά άκρως αντίθετα με αυτά των δικών μας κομμάτων, κεντροδεξιών ή κεντροαριστερών. Δεν χρειάζεται να είσαι κάποιας ιδιαίτερης πολιτικής κατευθύνσεως αν θέλεις να κάνεις υγιή πολιτική. Και υγιής πολιτική είναι να έχεις το θάρρος να πεις τις απόψεις σου και να τις στηρίξεις όσο και αν πονάνε για πολλούς.
Αυτή η έλλειψη “θάρρους” λείπει παντελώς από τους σημερινούς πολιτικούς της χώρας μας
Μα φυσικά δεν έχει καμία σχέση ο Σαρκοζύ με τη Νέα Δημοκρατία και τον Καραμανλή
Ο Σαρκοζύ, παρότι πράγματι γιος Ούγγρου μετανάστη, τολμά να πει «είμαι Γάλλος». Ο Καραμανλής όχι
Ο Σαρκοζύ τολμά να πει «τέρμα» στην ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών. Ο Καραμανλής όχι.
Ο Σαρκοζύ τολμά να προβάλει τις αξίες του Γαλλικού έθνους στο οποίο ανήκει. Ο Καραμανλής όχι.
Ο Σαρκοζύ τολμά να φέρνει δημόσια αντιρρήσεις στην είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. Ο Καραμανλής όχι.
Ο Σαρκοζύ τολμά να διατυπώνει τις επιφυλάξεις του για το ευρωσύνταγμα. Ο Καραμανλής όχι.
Ο Σαρκοζύ τολμά να τα βάζει με τους (πάσης φύσης) ταραξίες της δημόσιας ζωής. Ο Καραμανλής όχι.
Αλλά δεν είναι μόνο ο Σαρκοζύ.
Ο Κεντρώος Μπαιρού τολμά να πει δημόσια ότι είναι πιστός (Καθολικός) Χριστιανός και πηγαίνει κάθε Κυριακή στην Εκκλησία. Ο Καραμανλής όχι.
Η Αριστερή Ρουαγιάλ τολμά να καλεί όλους τους Γάλλους να βγάλουν τη σημαία από το ντουλάπι και να την ανεμίζουν κάθε μέρα. Ο Καραμανλής όχι.
Γενικώς, οι «άθρησκοι», οι «προοδευτικοί», οι «φιλελεύθεροι», οι «σοσιαλιστές» Γάλλοι, ανακαλύπτουν όλοι μαζί, ανεξαρτήτως πολιτικών καταβολών, το έθνος-κράτους, τις αξίες του έθνους τους, το εθνικό τους συμφέρον. Οριοθετούν τις υποχωρήσεις έναντι του υπερεθνικού φορέα που ανήκουν (ΕΕ), όπως έκαναν πάντοτε (ΝΑΤΟ κοκ)
Στην Ελλάδα, ένα χιλιοστό να υπαινιχθείς προς αυτήν την κατεύθυνση, αυτομάτως ονομάζεσαι φασίστας και ρατσιστής. Από τους πάντες. «Δεξιούς» κι αριστερούς. Και η αρθρογραφία του κ. Μίχα συμβάλλει επίσης σ’ αυτό το κλίμα δαιμονοποίησης. Και έρχεται τώρα να υπερασπιστεί το στίγμα Σαρκοζύ! Μερικοί πρέπει να συνέλθουν από το σοκ…
Ο Καραμανλής θα μπορούσε να πεί οτι είναι Γάλλος άν είχαμε στην Ελλάδα το δικαίωμα του εθνικού αυτοκαθορισμού …
Θα μπορούσε να πει τέρμα στην ανεξέλεγκτη εισροή λαθρομεταναστών αν είχαμε κάνει σύστημα υποδοχής και αποδοχής τους …
Θα μπορούσε να προβάλει τις αξίες του Γαλλικού Έθνους αν τις θεωρούσε καθοριστικό παράγοντα ανάπτυξης …
Θα μπορούσε να πει όχι στην είσοδο της ΕΕ στην Τουρκία αν δε προσπαθούσε να αποφύγει κι άλλα Ίμια, κι άλλες Κύπρους …
… Ίσως θα μπορούσε να κάνει πολλά αν ήταν Γάλλος, ή ηλίθιος.
Θα μπορούσε να πράξει αυτά που προτείνει ο “συμπαθής” σοκαρισθείς (από τη “λαική” νίκη Σαρκοζί) Μάρκος και κάποιοι αλληλο-αλληθωρίζωντες γαλαζο-πρασινο-κόκκινοι πατριώτες …
… βέβαια όχι οτι ο κ. Καραμανλής αν του το λέγαν οι μετρήσεις δεν θα τόλεγε! Ίσως μόνο λίγο πιο διακριτικά.
Τι εγινε ρε παιδια ξαφνικα, οι αριστεροι ελληνες δημοσιογραφοι ξαφνικα ανακαλυψαν εναν αλλο Σαρκοζυ? Οταν πριν απο τις εκλογες μας φλομωναν στις μπαρουφες για το ποσο επικυνδινος ειναι, για το ποσο δουλος των αμερικανων αντικαταστατης του Μπλερ κτλ συναγωνιζομενοι σε εμπαθεια και λασπολογια τους γαλλους συναδελφους τους τωρα τι εγινε ξαφνικα και προσπαθουμε να τον διαχωρισουμε απο τη δικη μας δεξια?Και φυσικα και δεν εχει καμμια σχεση με τη ΝΔ ο Σαρκοζυ κυριε Μιχα, κανεις εχων σωας τας φρενας δεν πιστευε η πιστευει κατι τετοιο.Αυτος ομως που ανηγαγε τη μαχη της γαλλιας σε ελληνικη υποθεση και περιμενε ο γαλλικος λαος να δωσει μαθηματα στη δεξια νομιζοντας οτι ετσι θα κερδισει και ο γιωργακης, ηταν οι “προοδευτικοι” συναδελφοι του κυριου Μιχα.Αν τωρα βγηκε καποιος της ΝΔ και “τραγουδουσε” ηταν γιατι αυτοι του δωσανε το δικαιωμα αυτο.Οποτε αναρωτιεμαι το γραφετε αυτο το αρθρο για να πεισετε ποιον?Μαλλον για να πεισετε τον ευατο σας νομιζω.Γι΄αυτο λοιπον σας προτεινω να γραψετε τον τιτλο αυτο αλλες εκατο φορες ετσι για τιμωρια.
Το φαινόμενο Νικολά Σαρκοζύ
Ο Νικολά Σαρκοζύ αποτελεί αληθινό φαινόμενο στη Γαλλία και στην Ευρώπη για τους εξής λόγους:
* Είναι Κεντροδεξιός που ΔΕΝ απολογείται γι αυτό – ούτε προσπαθεί να πείσει (τους Κεντροαριστερούς) ότι είναι «προοδευτικός».
* Κερδίζει την πλειοψηφία της κοινωνίας, όχι θολώνοντας τις διαφορές του με τους αντιπάλους του, αλλά ανοίγοντας όλα τα ιδεολογικά μέτωπα
* Για την ακρίβεια, καταφέρνει να κερδίσει τον κορμό της κοινωνίας, ΕΠΕΙΔΗ ακριβώς τολμά να διαφωνήσει με τη δικτατορία της «πολιτικής ορθότητας».
* Τον κατηγορούν ότι είναι «ακραίος» της δεξιάς και «διχαστικός» για τη γαλλική κοινωνία. Κι αυτός καταφέρνει να απομονώσει την άκρα δεξιά, να απορροφήσει το κέντρο και να διασπάσει τους Σοσιαλιστές, διακεκριμένα στελέχη των οποίων προσχωρούν στην κυβέρνησή του.
* Τον κατηγορούν ότι είναι «φιλοαμερικανός», αλλά ο ίδιος εναντιώνεται στην πλήρη ευρωπαϊκή ένταξη της Τουρκίας. Αντίθετα, στη στήριξη της τουρκικής ένταξης συμφωνεί πλήρως η Ουάσιγκτων με όλους τους «αντιαμερικανούς» της Ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς.
* Τον κατηγορούν ότι είναι «νεοφιλελεύθερος», αλλά εκείνος ανοίγει μέτωπο κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ακραίου μονεταρισμού της. Που ενδιαφέρεται μόνο για τη συγκράτηση του πληθωρισμού και αδιαφορεί πλήρως για την χρόνια υψηλή ανεργία. Που ανεβάζει συνεχώς τα επιτόκια για να «συγκρατήσει» τον πληθωρισμό. Κι ας έχει υποχωρήσει ο πληθωρισμός κάτω από τα όρια που η ίδια έχει θέσει. Αδιαφορώντας για την ανεργία που βρίσκεται πάνω από το 7,5%.
Ο Σαρκοζύ δεν ζητά να καταργηθεί η ανεξαρτησία της Κεντρικής Τράπεζας. Ζητά να καταργηθεί η ανεξέλεγκτη δράση της, να αλλάξει η «εντολή» της: Να γίνει αληθινά ανεξάρτητη στην εφαρμογή μιας ισορροπημένης πολιτικής, όχι ανεξέλεγκτη στην εφαρμογή του ακραίου μονεταριστικού δογματισμού.
* Τον κατηγορούν ότι είναι «συντηρητικός». Αλλά ο Σαρκοζύ απέδειξε ότι είναι οι αντίπαλοί του που προστατεύουν την «ευημερία του κατεστημένου», την ευημερία όσων ήδη βρίσκονται «μέσα στο σύστημα» (insiders welfare), σε βάρος όλων όσων είναι «απΆ έξω»: Την ευημερία των μεγάλων επιχειρηματικών μονοπωλίων (των λεγόμενων «εθνικών πρωταθλητών), σε βάρος των νέων επιχειρήσεων. Την ευημερία των μεγάλων επιχειρηματικών κολοσσών, σε βάρος των μικρομεσαίων. Την ευημερία των μεγάλων τραπεζών, σε βάρος των παραγωγικών επιχειρήσεων και των αυτοαπασχολούμενων. Την ευημερία των συνδικαλισμένων, που απολαμβάνουν σκανδαλωδών προνομίων, σε βάρος των ανέργων. Την ευημερία της δημοσιοϋπαλληλίας, σε βάρος των εργαζομένων σε λιγότερο «προστατευμένους» κλάδους του ιδιωτικού τομέα. Την ευημερία όσων ήδη απολαμβάνουν προνομίων και προστασίας, σε βάρος των νέων εργαζομένων, των νέων επιχειρήσεων, των πιο ανερχόμενων δυναμικών κλάδων, που προσκρούουν συνέχεια πάνω σε αξεπέραστα τείχη, Υποβαθμίζοντας συνεχώς την ανταγωνιστικότητα και καθηλώνοντας τις αναπτυξιακές επιδόσεις της Ευρώπης.
* Τον κατηγορούν ότι είναι «ρατσιστής», επειδή υποστήριξε ότι πρέπει τους μετανάστες να τους ενσωματώνουμε μέσα στην κοινωνία υποδοχής τους, όχι να τους αναπαράγουμε ως «διαφορετικούς» μέσα σε γκέτο. Κι όμως, την ίδια ακριβώς λογική «ενσωμάτωσης» υποστηρίζει από το 2005 ο Τρέβορ Φιλιππς, ο επί κεφαλής της πολιτικής για τις μειονότητες της Βρετανικής Κυβέρνησης των Εργατικών, μαύρος ο ίδιος και πρώην οπαδός της πολύ-πολιτισμικότητας. Την οποία απέρριψε όταν συνειδητοποίησε ότι είναι η πολύ-πολιτισμικότητα που δημιουργεί ρατσισμό.
* Κατηγόρησαν τον Νικολά Σαρκοζύ ως «αυταρχικό», επειδή ζήτησε να επιστρέψει η πειθαρχία στα γαλλικά δημόσια σχολεία. Αλλά λίγο αργότερα, ήλθε η Σοσιαλίστρια προεδρική υποψήφιος, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ και πρότεινε κάτι πολύ πιο «δραστικό»: να κατατάσσονται οι παραβατικοί έφηβοι σε ειδικές πειθαρχικές μονάδες του στρατού! Τότε ήταν που ο ακροδεξιός υποψήφιος Ζαν Μαρί Λεπέν δήλωσε ειρωνικά ότι ο ίδιος συμφωνεί με τη Σοσιαλίστρια κα. Ρουαγιάλ, αλλά ουδέποτε τόλμησε να εκστομίσει τέτοια πρόταση…
Η Γαλλία απέρριψε τα ιδεολογήματα της Κεντροαριστεράς. Και ανέδειξε ηγέτη τον Νικολά Σαρκοζύ. Που δεν θολώνει τα νερά, αλλά ξεκαθαρίζει τα πράγματα.
Όπου χρειάστηκε, μετακινήθηκε στα δεξιά (σε ό,τι αφορά την εφαρμογή του νόμου και της τάξης).
Όπου χρειάστηκε, μετακινήθηκε στα αριστερά (σε ό,τι αφορά την κριτική προς τον μονεταρισμό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας).
Σε κάθε περίπτωση εξέφρασε τις ανάγκες και τις αγωνίες της κοινωνίες, πέρα από στερεότυπα. Και πραγματοποίησε μια νέα σύνθεση, που ορίζεται στο χώρο του κέντρου, απομονώνει τα άκρα και ανοίγει δρόμους για την υπέρβαση των αδιεξόδων.
Οι Σοσιαλιστές αντίπαλοί του συρρικνώθηκαν και υπέστησαν στρατηγική ήττα: Για πρώτη φορά, μετά από μια τετραετία κακής διακυβέρνησης της Κεντροδεξιάς, είναι η Κεντροαριστερά αντιπολίτευση που συντρίβεται στις εκλογές!
Το εκλογικό σώμα δεν στράφηκε στην Σοσιαλιστική αντιπολίτευση για να «τιμωρήσει» την κακή διακυβέρνηση της Κεντροδεξιάς. Στράφηκε στο μέχρι χθες «μαύρο πρόβατο» της Κεντροδεξιάς, το Νικολά Σαρκοζύ, και τον ανέδειξε σε πανίσχυρο ηγέτη.
Μετά από τέσσερα χρόνια στην αντιπολίτευση, η Κεντροαριστερά είναι ξανά ηττημένη και πάει ολοταχώς σε ιστορική διάσπαση.
Ο Σαρκοζύ έπεισε την κοινωνία, όχι κρύβοντας το κεντροδεξιό πρόσωπό του, αλλά αρθρώνοντας αιχμηρό λόγο.
Όχι τηρώντας τις συμβάσεις της «πολιτικής ορθότητας», αλλά ανατρέποντας όλη την κουρελαρία που κληροδότησε ο «Μάης του Ά68».
Όχι παριστάνοντας τον «προοδευτικό», αλλά αποκαλύπτοντας την ανυπόφορη υποκρισία των λεγόμενων «προοδευτικών».
Όχι διχάζοντας, αλλά ενώνοντας την κοινωνία.
Όχι μετακινούμενος στα άκρα, αλλά απομονώνοντας τα άκρα,
Το φαινόμενο Σαρκοζύ ήδη λειτουργεί λυτρωτικά στη Γαλλία.
Σύντομα θα σαρώσει και την υπόλοιπη Ευρώπη.
Του Χρύσανθου Λαζαριδη, Γ.Γ. του ΔΣ/Δ21
5η Ιουνίου 2007
“Όχι διχάζοντας, αλλά ενώνοντας την κοινωνία”
Ποτε εγινε αυτο?
Για το Σαρκοζυ να μιλησουμε παλι σε κανενα χρονο λεω εγω.Νωρις ειναι ακομη.Προσωπικα πιστευω οτι τα παντα ειναι σχετικα σε αυτο τον κοσμο.Αν η αριστερα ειχε παρουσιασει εναν αληθινο πολιτικο αντιπαλο ισως το αποτελεσμα ηταν διαφορετικο.Τελος παντων ραντεβου σε εναν χρονο.Αν δεν μας εχει σαρωσει ο σαρκοζυς.*
*”Σύντομα θα σαρώσει και την υπόλοιπη Ευρώπη”
Πραγματι εξοχη αναλυση που απαιτει ομως καποιες συμπληρωσεις που ο συγγραφεας του , ισως σκοπιμα παρελειψε…
1] Ο Ν.Σαρκοζυ οπως με περισσεια υπερηφανεια ο ιδιος δηλωσε, εχει μητερα Ελληνιδα απο τη θεσσαλονικη, αρα ειναι Ελληνας κατα τον πιο παραδεκτο τροπο αν κρινουμε οτι η μητροτητα καθοριζει το γεννος και η πατροτητα την κουλτουρα [ επισημανση προσφατα απο τον λογιο και εξοχο δημοσιογραφο Σιμουρ σε τηλεοπτικη συζητηση]…
2] Ο δημαρχος του Νειγι, μιας απο τις αριστοκρατικοτερες συνοικιες των Παρισινων προαστειων ηταν παντα αντιθετος και δεν εφαρμοσε την δημιουργια φτηνων εργατικων κατοικιων στο δημο του, προφανως για να διατηρησει το “αμολυντο” στην πανακριβη αυτη περιοχη, ενω αντιθετα βαζει σε κινδυνο το δημοσιο ελλειμα της Χωρας, προτεινοντας καταργηση των κληρονομικων δικαιωματων του κρατους στη μεταβιβαση των ακινητων και απαλλαγη απο το φορο για τα δανειζομενα ποσα για αποπληρωμη των στεγαστικων δανειων πολιτικες που θα φτασουν την κοκινη γραμη στο ελλειμα χωρις ωστοσω να μπορουν να εξασφαλισουν την λυση στο παγωμα μισθων και στην ανεργια που μαστιζουν τη γαλλικη οικονομια, με μονο εμφανη στοχο να πριμοδοτηθει η οικοδομικη δραστηριοτητα[προφανως πονταροντας στην εκλεκτικη μετναστευση] και να μπουν σε ακομα μεγαλυτερους μπελαδες τα νοικοκυρια με χαμηλο εισοδημα, μακρυα παντα απο τις προστατευομενες περιοχες συνεχιζοντας την ιδια ακριβως πολιτικη διαχωρισμου ,σε πλουσια και φτωχα προαστεια και στην δημιουργια γκετο γυρω και εξω απο τις πολεις.
3] Η γαλλικη δεξια οπως εκφραζεται απο τον Λε Πεν, γνωρισε παταγωδη αποτυχια το 2002 οταν το συνολο σχεδον οσων δεν ειχαν ψηφισει εθνικο μετωπο στον πρωτο γυρο εστρεψε την ψηφο του στον Σιρακ, προσδιδοντας με το ζορι στην 5η δημοκρατια ,τα κατωθι χαρακτηριστικα…Αντιδεξια, σοσιαλιστικη και πολυεθνικη, αντιπολεμικη και με σεβασμο στις αποφασεις του ΟΗΕ, αναγνωριση του αγωνα και των δικαιωματων των Παλαιστινιων για τη δημιουργια ελευθερου κρατους στα κατεχομενα..
Κατα συνεπεια το γεγονος οτι ενας πρωην μεταναστης προταθηκε για προεδρος της δημοκρατιας δεν θα παραξενευε κανενα , αν αναλογιστουμε οτι το 1/3 των Γαλλων σημερα , προερχεται απο μεταναστευση και δεν υπαρχει κανεις που να αμφισβητει οτι η επιτυχια καθε πολιτικης προσπαθειας , εξαρταται απο τον τροπο ενταξης των πολιτιστικων ομαδων στην γαλλικη ταυτοτητα της οικονομιας και της κοινωνιας…
Ε όχι και παταγώδη αποτυχία! Είσαι τρελός; Το 2002 ήταν ένας ΘΡΙΑΜΒΟΣ για τον Λεπέν. Πήρε κοντά 20% και ήρθε δεύτερος, εκπαραθυρώνοντας τον Σοσιαλιστή υποψήφιο (στη Σοσιαλιστική Γαλλία). Αναμενόμενο που οι υπόλοιποι ψήφισαν τον Δεξιό. Για σκέψου να έπαιρνε αλλού 20% η ακροδεξιά, τι θα έλεγες.
Όμως ο μεγαλύτερος θρίαμβος του Λεπέν ήταν φέτος. Ο Δεξιός, ο Κεντρώος και η Αριστερή υποψήφια, δηλαδή οι πάντες, όλοι υιοθέτησαν τη ρητορική του Λεπέν. Όλοι όρμηξαν να αρπάξουν ψήφους του Λεπέν του 2003 και όλοι παρίσταναν τον υπερπατριώτη Γάλλο. Και κατάφεραν να τον μειώσουν στο 10%, το μικρότερο ποσοστό του εδώ και 30 χρόνια. Όμως μέσος όρος του δημοσίου λόγου στράφηκε κατά πολύ προς τα δεξιά. Και αυτό ήταν ένας θρίαμβος του Λεπέν.
Ας προσέξει λοιπόν ο μεσαίος χώρος της ΝΔ να μη φάει κανένα ηχηρό χαστούκι από τα δεξιά της και ψάχνεται για καμιά 30ετία ακόμα.
Χααχαχαχαχα,
Μαρκος ++++++++++++++++
το εθεσες εξαιρετικα
Η βασική διαφορά, φίλε Τάκη, είναι ότι ο Σαρκοζύ έχει απορρίψει προ πολλού την κεντρική ιδέα της Νέας Δημοκρατίας….δηλαδή την πολιτική της «ήπιας προασαρμογής».
….`To make a breakthrough, we must strike hard, act quickly on all fronts at the same time,” Sarkozy said May 29 in Le Havre. “Without boldness, the administrative machinery will impose its routine, endlessly repeating the same ideas, the same words, the same gestures, the same certainty that nothing can change.”….
Βλ – http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=newsarchive&sid=am.r0Jlj7stY
Αλλά βέβαια η πλειοψηφία στην κρατικοδίαιτα αγκυλωμένη Ελληνική κοινωνία – σε αντίθεση ίσως με αυτήν της Γαλλίας – δέν θέλει πραγματικά να αλλάξει τίποτε. Γι’αυτό και η ΝΔ υιοθέτησε μιά τέτοια ασπόνδυλη προσέγγιση….βέβαιη ότι θα καταλάβουν οι ψηφοφόροι ότι δεν ήλθε με τίποτε να χαλάσει την βόλη τους.
Και υπόσχεται….more of the same. Και δυστυχώς θα ξανακερδίζει…..και ο τόπος ας πάει στον αγύριστο….
Φιλικά (και απαισιόδοξα),
Σταύρος
Στην Ελληνικη Δεξιά ειναι εθιμικό δικαιο η οικογενειοκρατία η σαν φυσική σχέση η σαν κοινωνική(κουμπαροι κλπ)Κλασσικο παράδειγμα ο ιδιος ο ο αρχηγός που εχει και το κατάλληλο ονομα ,οι δε 40 κουμπαροι του εχουν καταλάβει το κρατικό μηχανισμό.Δυστυχώς και το ΠαΣοΚ εχει κάποιες λίγες περιπτώσεις(βλεπε το κληρονομικό δικαίωμα ιδιοτησίας του αρχηγού του) .Αυτό γενικά ειναι οτι χειρότερο για της εξέλιξη της κοινωνίας μας ,την αξιοκρατία και την εφαρμογή προτύπων ικανότητας και εργατικότητας.Οι προοδευτικοί πολίτες .Ειναι με αλλα λογια ενα ςαλλος θεσμος της συντηρητικής πολιτικής που υπαρχει και αναπαράγεται στη χώρα μας
Κυριοι σφαλετε απλα γιατι δεν γνωριζετε το παραδοξο συστημα με το οποιο εκλεγονται οι προεδροι στη Γαλλια!
Ο ιδιος ο Σαρκοζυ αλλα και ολοι οσοι σημερα υπηρετουν στην κυβερνηση του αρνουνται επιμονα τον χαρακτηρισμο του δεξιου, οπως αλλωστε αρνουνταν επιμονα ολοι οι Γκωλικοι, αρχης γενομενης απο τον Ντε Γκωλ που εβγαλε τη Γαλλια πο το ΝΑΤΟ και που ορμησε με τα απελευθερωτικα στρατευματα να μπει πρωτος στο υπο Γερμανικη κατοχη ,Παρισι, για να μην χρωστει τιποτα, απολυτως τιποτα ,στους Αμερικανους συμμαχους του!!Ακομα και ο Λεπεν, η ακρα δεξια κατ’εμας, αλλα απλως η δεξια στη Γαλλια, μαζι με τον Ντε Βιλιερς,απο κοινου αρνηθηκαν τον πολεμο στο Ιρακ [ο Λε Πεν ακομα και τον πρωτο του μπαμπα Μπους]..
Ο Αντιαμερικανισμος αλλα Γαλλικα ειναι κυριο χαρακτηριστικο της δεξιας πολιτικης και ο μονος που τολμησε να πει οτι τα στερεοτυπα δεν βοηθουν στην επιλυση των διαφορων με τους συμμαχους και φιλους μας ηταν ο Σαρκοζυ…
Στην Ελλαδα αντιθετα η δεξια ειναι φιλοαμερικανικη, ενω το κεντρο και η αριστερα αντιαμερικανικη και γιαυτο συχνα μπερδευουμε τις πολιτικες θεσεις και βγαζουμε λανθασμενα συμπερασματα…
Ο Σαρκοζυ ειναι φιλελευθερος πολιτικος με φιλοαμερικανικο προφιλ και κεντρωες θεσεις στην κοινωνια , την οικονομια και καμμια συγκριση δεν θα μπορουσε να σταθει με τη ΝΔ και τα τζακια της ολιγραχιας που λυμαινονται τον τοπο αιωνες τωρα ,στη Χωρα μας παρεισφυοντας μετα τον θανατο του Ανδρεα και στο πασοκ…
Ο Σαρκοζυ παιζει με τη φωτια στο ρολο του λαικιστη , φερνοντας την πολιτικη στο κεντρο , αλλα ταυτοχρονα διαλυοντας τα ακρα οπως ο ΛεΠεν και η ακρα αριστερα…
Ισως σε λιγο να γινει το ελα να δεις εδω…
Παντως καλο θα ηταν να περιμενουμε τις εθνικες εκλογες για το κοινοβουλιο, πριν βγαλουμε τα οποιαδηποτε συμπερασματα απο μια Χωρα οπου τα κεφαλια των αριστοκρατων επεφταν σαν βροχη οταν τολμησαν να αντισταθουν στη λαικη θεληση, για ελευθερια και ισοτητα σε κλιμα αδελφοτητας που ειναι το κλειδι για την επιτυχια η αποτυχια, καθε εφαρμοζομενης πολιτικης στη γαλλια…
Ηδη η ιδεα που επεσε στο τραπεζι για λυση του προβληματος του ελλειματος στον τομεα της δημοσιας υγιειας για χαρατσι, αρχιζει να κανει το καζανι να βραζει λιγες μονο μερες πριν τις εκλογες…
Ας περιμενουμε να δουμε τι θα αποφασισειο κυριαρχος λαος σε 2 κυριακες που ερχονται…
Καινουργιος Βοναπαρτης η καινουργια συγκατοικηση?
Μια που το θεμα ειναι ανοιχτο ακομα , ας παρουμε μια γευση απο επικαιροτητα…
Ο πρωθυπουργος και συνδρομεας του ν.Σαρκοζυ Φιλον ,
στο τζογκιγκ αλλα αμερικανικα της γαλλικης πολιτικης, ηδη εν οψη του δευτερου γυρου των εθνικων εκλογων για το κοινοβουλιο εριξε μπομπα σε οσους απο τους συναδελφους του δεν εχουν εξασφαλισει την ψηφο των ηδη αμφισβητουντων πολιτων για τις πραγαμτικες προθεσεις της νεας βοναπαρτειας πορειας της 5ης δημοκρατιας οσον αφορα τη διανομη του πλουτου!!!
Οριοθετοντας σαν λυση για την μη απομακρυνση των βιομηχανιων απο το γαλλικο εδαφος και μετα απο τα δωρα στους ολιγραχες που ηδη δημιουργησαν σαλο ακομα και στους πιο πιστους ψηφοφορους τους, προτεινε αυξηση του ΦΠΑ που θα φτανει μεχρι 5%!!!
Η δικαιολογια [αναθεμα κι αν επεισε εστω και ενα οπαδο που να καταλαβαινει απο οικονομικα ] ηταν οτι με τον τροπο αυτο θα εξασφαλιστουν τα χρηματα για να μην πληρωσουν το δωρο που τους εκαναν οι ιδεες οι εταιριες και οι υπαλληλοι τους , να παει στην καταναλωση ορισμενων εισαγομενων προιοντων που υποκεινται σε ΦΠΑ,
αυξανοντας κατ’αυτο τον τροπο την ανταγωνιστικοτητα των εγχωριων προιοντων!!! Αυτο πρακτικα σημαινει οτι θα ανεβει ο πληθωρισμος και τα ηδη συμπιεσμενα προς τα κατω νοικοκυρια ,αγροτων , ανεργων, χαμηλομισθων και συνταξιουχων, που κατα πληοψηφια ψηφισαν Σαρκοζυ που τους εταξε δουλια και αυξηση του εισοδηματος , θα βρεθουν να πληρωνουν μεσω της καταναλωσης οσα θα παρουν αυτοι που παντα ειχαν τη δυνατοτητα να ζουν ανετα και που η αυξηση στο κοστος ζωης ουτε καν θα τους αγγιξει αφου ηδη οι περισσοτεροι ζουν στο εξωτερικο για να αποφευγουν την φορολογηση των εισοδηματων τους !!!!
Ποσο αληθεια διαφορετικο ειναι αυτο που προτεινει η γαλλικη δεξια απο την εγχωρια….
ΚΑΘΟΛΟΥ..Για τον απλουστατο λογο οτι νεοφιλελευθερισμος η κεντροδεξια σημαινε σημαινει και πανατ θα σημαινει το ιδιο πραγμα..
Πολιτικη προσπαθεια αλωσης των λαικων κατακτησεων και υπερασπισης των συμφεροντων της ολιγαρχιας που τους καθοδηγει απο το παρασκηνιο και χρησιμοποιει ξυλινο λογο, για να αποσπα με δολο, τη ψηφο που απαραιτητα χριζει τη εξουσια σε καθε μορφης δημοκρατικη διακυβερνηση!!!
Το Βατερλο του νεοφιλελευθερισμου και το διαζυγιο ενος μη τελεσθεντος γαμου
Σε μια μονο νυχτα , πολλα αλλαξαν χθες το βραδυ στη Γαλλια!
Η προεξοφλουμενη διαλυση της αριστερας απο το βοναπαρτικο στρατοπεδο του Ν.Σαρκοζυ, που παραβαινοντας καθε προηγουμενη πρακτικη των προκατοχων του συμμετειχε προσωπικα, στην εκλογικη αναμετρηση για το εθνικο κοινοβουλιο, δεν ηρθε ποτε!
Τα πρωτα δειγματα πολιτικης του Φιλον σε μια μονο εβδομαδα εφεραν τα κατω, πανω και χθες περαν απο καθε αμφισβητηση ο μεγαλος νικητης της βραδυας ηταν οι συνδυασμοι της αριστερας που ξεπερασαν το 50% των ψηφων του εκλογικου σωματος συρικνονοντας την κυβερνητικη πλειοψηφια
σε λιγοτερο απο εκεινο το ποσοστο που ειχαν το 2002 και που δεν θα φτασει καν το 60%, διαωευδοντας κατηγορηματικα οσυς εβλεπαν πανω απο 400 βουλευτες και στελνοντας προωρα στο σπιτι του τον 2 σε θεση υπουργο της κυβερνησης Ζιπε που δεν καταφερε να εκλεγει βουλευτης στο Μπορντο…
Πριν προλαβουν ομως να πανηγυρισουν οι σοσιαλιστες τους ηρθε κατακεφαλα το μεγαλο νεο της βραδυας!
Η Σεγκολεν Ρουαγιαλ και ο Γ.Γραμματεας του κομματος και πατερας των 4 παιδων τους Ολαντ χωριζουν!
Η πρωτη σκεψη που σιγουρα θα περασε απο το μυαλο καθε αριστερου ψηφοφορου χθες το βραδυ θα ηταν , τι αληθεια θα ειχε συμβει αν ο χωρισμος αυτος ειχε γινει καποιους μηνες πριν τις Προεδρικες εκλογες!!!
Ποσο δικαιο ειχε ο Μοντεμπουργκ, το πρωτο βιολι της Σεγκολεν που επενεξελεγει πανηγυρικα χθες , οταν ειχε πει το περιβοητο , για το οτι το μεγαλυτερο προβλημα τη προεκλογικης της εκστρατειας ειναι ο Ολαντ!
Η αμφιβολια για την τυχη του αριστερου κινηματος, στο κεντρο του οποιου βρισκεται το σοσιαλιστικο κομα απο χθες βραδυ αποτελει την πρωτη ειδηση στη Γαλλια !
Οσο για το Σαρκοζυ, ουτε γατα ουτε ζημια… με μια κινηση απαλαχθηκε απο τον πιο χοντρο φακελο για τη δικαιοσυνη [Ζιπε] , χωρις καν να κουνησει το δακτυλακι του!!!!
Βοναπαρτης με ισχυρο και ισως εχθρικο κοινοβουλιο, απο χθες , ο νεος Οδησεας πηρε 2 γερα μαθηματα απο το εκλογικο σωμα
1. Το ΦΠΑ δεν αποτελει λυση για να περιορισει τα εξοδα και να εξυπηρετησει τους ολιγραχες που επενδυασαν στον ιδιο και το κομα του
2. Το χαρατσι την υγεια , δεν περναει σε μια Χωρα, με τοσο ωριμους ψηφοφορους, που ευκολα μεταπιδουν απο δεξια στ’αριστερα προκειμενου να υπερασπιστουν τα συλλογικα κεκτημενα τους και κυριως το κρατος περιθαλψης και προληψης που με τοσο κοπο και κρατησεις εχουν την τιμη να ζουν και να απολαμβανουν τις καλυτερες υπηρεσιες στον πλανητη!