Τα βρυκολακάκια του κρατισμού
Μάι 10th, 2010 | Ανδρέας Ανδριανόπουλος| Κατηγορία: Ανδρέας Ανδριανόπουλος |
Email This Post
|
Print This Post
|
Μέσα στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης και, κυρίως, των λαικών αντιδράσεων κατά των μέτρων διάσωσης της ελληνικής οικονομίας έσκασαν μύτη και διάφοροι περιθωριακοί νέο-απολογητές του κρατισμού. Λογής καθηγητάδες και «αναλυτές» ιντερνετικών μπλόγκς έχουν βαλθεί να πείσουν όσους πιστούς, με λοιδωρίες πάντα κατά των όποιων αντιφρονούντων, για την «ανωτερότητα» του ελληνικού δημόσιου τομέα. Το εγχείρημα θα αποτελούσε κακόγουστο ανέκδοτο από μόνο του αν δεν συνοδευόταν από πομπώδεις ισχυρισμούς περί αδιαμφισβήτητης εγκυρότητας κι’ από την παρουσία κάποιων από αυτούς σε τηλεοπτικούς δέκτες.
Το νεοπαγές ρεύμα των απίστευτων επιχειρημάτων επικεντρώνεται σε δύο κυρίως τομείς. Ο ένας είναι πως η Ελλάδα δεν έχει ιδιαίτερα μεγάλο δημόσιο τομέα. Επειδή στατιστικά οι δαπάνες για μισθούς σαν ποσοστό του ΑΕΠ δεν είναι παραπάνω από τον μέσο όρο πολλών δυτικών χωρών. Κι επειδή το μέγεθος του δημόσιου τομέα, και πάλι στατιστικά, δεν υπερβαίνει τον αντίστοιχο όγκο γραφειοκρατιών ορισμένων χωρών της Δύσης, όπως οι Σκανδιναβικές χώρες, η Ολλανδία και η Γαλλία. Στις περιπτώσει αυτές βέβαια η απάντηση είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητη. Το ζήτημα κατ’ αρχήν δεν είναι το μέγεθος των δαπανών σαν ποσοστό του ΑΕΠ. Αλλά σαν μέρος των δημοσίων δαπανών. Διότι κανείς δεν αμφισβητεί πως οι μισθοί στο ελληνικό δημόσιο δεν είναι υψηλοί. Απλά είναι πολλοί. Είναι πάρα πολλοί δηλ. οι με διάφορους τρόπους μισθοδοτούμενοι δημόσιοι υπάλληλοι. Σε άλλες χώρες είναι δυνατόν οι υπάλληλοι να είναι λιγότεροι. Αλλά οι αμοιβές τους αισθητά υψηλές.
Σαν μέγεθος της γραφειοκρατίας αυτής καθ’ εαυτής το ότι υπάρχει σε ποσοστό μικρότερος δημόσιος τομέας από χώρες όπως οι Σκανδιναβικές και η Ολλανδία, όπου το κράτος ουσιαστικά αναλαμβάνει για τον πολίτη τα πάντα από την κούνια μέχρι τον τάφο, δεν αποτελεί έκπληξη. Εντυπωσιακό είναι πως έχουμε, πάλι ποσοτικά, μεγαλύτερο δημόσιο τομέα από κράτη με υπερδιπλάσιο πληθυσμό από τον δικό μας (όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Βρετανία και ο Καναδάς) χωρίς βέβαια ούτε κατά προσέγγιση να έχουμε τις υπηρεσίες που οι εκεί πολίτες απολαμβάνουν!!
Είναι όμως και αυτά τα ποσοστά απόλυτα παραπειστικά. Κυρίως όταν εμφανίζονται πως οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις του δημοσίου είναι κατά προσέγγιση το 41% του συνόλου των κρατικών δαπανών. Και πως η δημοσιουπαλληλία δεν είναι παραπάνω από 1 εκ. εργαζόμενοι. Το ζήτημα εδώ είναι πως τα σχετικά νούμερα αφορούν μόνο τον κύριο δημόσιο τομέα και κάποιες κρατικές επιχειρήσεις. Δεν αναφέρονται σε συμβασιούχους (συνήθως αδήλωτους, όπως στο Υπ. Πολιτισμού), σε εποχιακούς και μισθώσεις έργου. Και του κυρίως κράτους και άλλων δημοσίων οργανισμών. Που επιβαρύνουν το κράτος με μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές. Είναι χαρακτηριστικό πως η κυβέρνηση δεν ήταν σε θέση να δηλώσει με σαφήνεια πόσοι ακριβώς μισθοδοτούνται από το δημόσιο στους ελεγκτές της διεθνούς τρόικας. Οι απολογητές εν τούτοις του ελληνικού κρατισμού δεν διστάζουν να θεωρήσουν τα νούμερα αυτά απόλυτα έγκυρα (νούμερα της ελληνικής δημόσιας στατιστικής) και να απορρίψουν τους υπολογισμούς πως το 70% περίπου των κρατικών δαπανών πηγαίνει για μισθούς και συντάξεις του δημοσίου.
Το άλλο ζήτημα έχει να κάνει με τους τουλάχιστον αστείους ισχυρισμούς πως η παραγωγικότητα του ελληνικού δημόσιου τομέα είναι η «υψηλότερη στην Ευρώπη». Δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε την καθημερινότητα του έλληνα πολίτη, τα αποτελέσματα των επαφών του με την δημόσια γραφειοκρατία και την αποτελεσματικότητα διεκπεραίωσης δημοσίων στόχων για να καταλάβουμε την σοβαρότητα του ισχυρισμού. Βέβαια κάποια στατιστικά στοιχεία στηρίζονται σε άψυχα νούμερα (ώρες εργασίας, απουσία από την δουλειά κλπ) για να βγάλουν εντελώς εξωπραγματικά συμπεράσματα. Όταν στην Ελλάδα υπάρχει επίδομα «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία» πως είναι δυνατόν να συζητούμε για υψηλή παραγωγικότητα.
Εχει ακουσθεί όμως και άλλος παραλογισμός. Πως ο ιδιωτικός τομέας είναι περισσότερο διεφθαρμένος από τον δημόσιο. Αλλά πως ακριβώς; Αν οι ιδιώτες επιχειρηματίες εξαπατούν αλλήλους δεν αφορά την υπόλοιπη κοινωνία. Ούτε και ενοχλούν τον φορολογούμενο πολίτη. Η διαφθορά είναι συνυφασμένη με το δημόσιο. Δεν υπάρχει πράξη χρηματισμού εξαπάτησης, δωροδοκίας και διαφθοράς γενικά που να μην συνδέεται με κρατικές υπηρεσίες.
Υπάρχουν προφανώς τριών ειδών στατιστικές. Οι στατιστικές, οι ελληνικές δημόσιες στατιστικές και οι στατιστικές των υπερμάχων του ελληνικού κρατισμού.
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
Στην Ελλάδα έχουμε τεράστιο έλλειμμα δημοκρατικής αγωγής των παιδιών. Αυτό οδήγησε στο έλλειμμα ή απουσία δημοκρατικής συνείδησης του Πολίτη και, εν σειρά, στην κατ’ έθιμον καταστρατήγηση των θεσμών, άρα, σε ορίζοντα χρόνου, στην de facto ΑΚΥΡΩΣΗ τους. ΚΑΙ, έτσι, περάσαμε στην τελική φάση, το έλλειμμα ή ακριβέστερα ΚΕΝΟΝ δημοκρατίας. Το Πολίτευμα της Ελλάδος είναι, πλέον, ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΧΛΟΚΡΑΤΙΑ.
ΚΑΙ είμαι ευγνώμων στον κύριο Περλικό που, προ ολίγου, με έκανε να σκεφθώ όλη αυτή την διαλεκτική cascade.
Πολύ καλό άρθρο.
Έχει πλάκα το πόσο έχουν κλάσει μέντες οι “Φιλελεύθεροι” που βλέπουν η κρίση να ταυτίζεται πανευρωπαικώς με τα αίσχη του “νεοφιλελευθερισμού”..Διότι όσο και να κομπάζετε πως δεν υφίσταται νεο-φιλοελευθρισμός, καθώς ουδέποτε υπήρξε φιλελευθερισμός, γίνεστε συνώνυμο της παρακμής… Από την “Le Monde” και την “Corierre della Sera” μέχρι ο Χριστός και η Παναγία τους “New York Times”…πρέπει να είναι ιδιαίτερο feeling….σαν τους κομουνιστές παλιότερων δεκαετιών…LOL!!!!
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_11/05/2010_400477
Loose,
Τελικά υπήρξε ή δεν υπήρξε φιλελευθερισμός – αν δεν βαριέσαι, εξήγησέ μου ……….
Εγώ θα ονόμαζα το Ελληνικό Πολιτικό Σύστημα , ως , ΟθωμανοΚομμουνιστικό, άν και μάλλον θα δυσφημούσα το Οθωμανικό………
Εμένα μου φαίνεται ότι το ΔΝΤ σας έκλεισε το μαγαζί.
το άρθρο της καθημερινης δείχνει την πτώση του φιλελευθερισμού και το ΔΝΤ έκλεισε το μαγαζί των φιλελευθερων ; ; Οτι να ναι..
Ετσι ειναι αν ετσι νομιζετε . Οι – ξερετε ποιοι – ειναι αήττητοι
Εμενα μου φαινεται οτι “δεν την παλευεις αλλο”, αυτο ήταν…
Ο ρεμπελ πλεον βρισκεται στο τελευταιο σταδιο της εξελιξης και γινεται σιγα-σιγα μια διαδικτυακή και e-roosterικη Λιανα Κανελλη.
Προφανώς αυτοί που ισχυρίζονται ότι ο Δημόσιος Τομέας στην Ελλάδα έχει υψηλή παραγωγικότητα είτε δε ζουν στην Ελλάδα, είτε εννοούν ότι έχει υψηλή παραγωγικότητα στη διαφθορά και τη σχόλη, είτε αγνοούν επιδεικτικά ότι τόσο σε μελέτες της ΕΚΤ (ECB working paper #242), όσο και του ΟΟΣΑ αποδεικνύεται ότι τα αποτελέσματά του είναι κατώτερα εκείνων όλων των ανεπτυγμένων κρατών.
Υπενθυμίζω απλώς ότι οι Έλληνες μαθητές λυκείου στις μελέτες του ΟΟΣΑ κατατάσσονται στην τελευταία θέση μεταξύ των μελών του Οργανισμού (που συμπεριλαμβάνουν χώρες όπως το Μεξικό…), παρά το γεγονός ότι η αναλογία μαθητών ανά τάξη είναι από τις πλέον “ευνοϊκές” (λιγότεροι από 25 όταν στην Ιαπωνία και την Κορέα – που καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις το αντίστοιχο νούμερο είναι περίπου 35).
Όσο για τον ισχυρισμό ότι ο φιλελευθερισμός έφερε την κρίση, είναι τουλάχιστον αστείος: η επίμονη και διαρκώς εντονότερη παρέμβαση της Αμερικανικής κεντρικής τράπεζας στον καθορισμό χαμηλών επιτοκίων ώστε να αποφευχθούν οι κρίσεις οδήγησε στη φούσκα των στεγαστικών δανείων, άρα η κρατική παρέμβαση γέννησε την κρίση. Πιο σχηματικά: η υπερβολική ρευστότητα από την Fed (κρατική παρέμβαση), οδήγησε σε υψηλότερες του κανονικού τιμές ακινήτων, χάρη στα ουσιαστικά αρνητικά επιτόκια. Όταν αναπόφευκτα τα επιτόκια επανήλθαν σε περίπου φυσιολογικά επίπεδα, χιλιάδες δανειολήπτες δε μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους, με αποτέλεσμα να πληγεί ο τραπεζικός κλάδος και συνολικά η οικονομία (κρίση). Ήτοι: παρέμβαση -> κρίση.
#3
Γραφικά τα άρθρα των NY Times…
Ναί η νεράιδα που υπόσχοταν οικονομική ευημερία βάσει της εργασίας κάποιου άλλου στο μέλλον (Compassionate Republicans) η βάσει της εργασίας κάποιου άλλου στο παρόν (Democrats) πέθανε. Τι θα κάνουμε λοιπόν τώρα? Θα αυξήσουμε τους φόρους φυσικά. Ετσι όχι μόνο πέθανε η νεράιδα αλλά θα σκοτώσουμε και την κότα που κάνει τα χρυσά αυγά.
Πρώτα μια διευκρίνηση: όταν ένας Αμερικανός λέει “φιλελεύθερος” – και μάλιστα η NYT- δεν εννοεί τον τύπο του φιλελεύθερου που λέμε και κατανοούμε στην Ευρώπη. Για τους Αμερικανούς ένας liberal εκφράζει ακριβώς το αντίθετο μάλιστα του κλασσικού φιλελευθερισμού, δηλ. τον παρεμβατισμό στην οικονομία. Οπότε, τα σχόλια θα πρέπει να τα βλέπει κανείς υπό το πρίσμα ενός αμερικανού αρθρογράφου και όχι ενός ευρωπαίου. Ακόμα κι έτσι, τι λέει ο αρθρογράφος; Ότι οι φιλελεύθεροι προτείνουν χαμηλούς φόρους, αλλά διευρύνουν τις παροχές. Αυτό από μόνο του θα έπρεπε να κάνει κάποιους να ψυλλιαστούν τι τρέχει: οι φιλελεύθεροι δεν είναι υπέρ των παροχών (πόσω μάλλον της διευρύνσεώς τους) και νομίζω ότι και αυτοί που κάνουν κατά καιρους σχόλια στο e-rooster και ανήκουν σε άλλη ιδεολογική σκέψη το ξέρουν πάρα πολύ καλά. Δηλ. οι φιλελεύθεροι δεν είμαστε υπέρ των κρατικών παροχών διότι ακριβώς μια παροχή παραβιάζει την αρχή του “επί ίσοις όροις” δίδοντας (ή αφαιρώντας) πλεονέκτημα σε όποιον το επιδέχεται και καταργώντας έτσι τον υγιή ανταγωνισμό. Για όσους εξακολουθούν να λένε ότι φταίει ο φιλελευθερισμός για όλα τα κακά του κόσμου θα έπρεπε να πουν πόσα από όσα προτείνει (προσοχή: προτείνει, όχι επιβάλλει) ο φιλελευθερισμός έχουν εφαρμοσθεί έστω κατά πλειοψηφία στην Ευρώπη τα τελευταία 30 χρόνια. Χαμηλή φορολογία ιδιωτών και επιχειρήσεων; Ιδιωτική εκπαίδευση; Κατάργηση του στρατού; Κατάργηση των δασμών; Περιορισμός της κρατικής απασχόλησης στο ελάχιστο; Εξάλειψη της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία; Κατάργηση των παροχών και των προνομίων; Κατάργηση των κρατικών και ιδιωτικών μονοπωλίων; Κεφαλαλαιοποιητικό ασφαλιστικό σύστημα; Και πόσα άλλα; Αν εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι για όσα συμβαίνουν γύρω σας φταίει ο φιλελευθερισμός, απλώς δεν έχετε καταλάβει ακόμη τι έχει συμβεί και πιστεύετε ας πούμε ότι: οι αποκρατικοποιήσεις (με manager το Δημόσιο), τα stages και οι συμβάσεις αορίστου χρόνου, η ψήφιση νόμων που κόβει ή προσθέτει παροχές (επιδόματα, μπόνους κτλ), το ψαλίδισμα της στρατιωτικής θητείας, το επιχειρείν με δανεικά και αγύριστα του Δημοσίου και η εξάρτηση του πρώτου από το δεύτερο, η ύπαρξη προσαυξήσεων και διάφορων μικρών φόρων “υπέρ τρίτων”, τα κρατικά ασφαλιστικά ταμεία και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός – νομίζετε ότι όλα αυτά είναι προτάσεις του φιλελευθερισμού ( ή ότι οι φιλελεύθεροι τα επιβάλλουν κιόλας), αλλά κάνετε μέγα λάθος. Είναι ΑΡΙΣΤΕΡΟΤΑΤΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΕΩΣ μανούβρες για να σωθεί το πλοίο που οδήγησαν στους υφάλους οι ίδιοι. Κι ένα τελευταίο παράδειγμα, γιατί είναι ωραίο να λένε διάφοροι αριστεροί “πόσο κακός είναι ο φιλελευθερισμός”, αλλά αρνούνται να σχολιάσουν τι κάνουν οι ομοϊδεάτες τους ΣΗΜΕΡΑ, τους οποίους χειροκροτούν και ανάγουν σε “ήρωες” ανά πάσα στιγμή: Όταν μας εξηγήσουν πώς ο Τσάβες, που έχει αναχθεί στο απόλυτο είδωλο της αριστεράς παγκοσμίως, κατόρθωσε με την εκπληκτική ΔΩΔΕΚΑΕΤΗ αριστερή ιδεολογία του να φτάσει στο σημείο να δανείζεται (τον Μάρτιο που μας πέρασε) 25 δισ. δολάρια από τη Ρωσία και το ποσοστό φτώχειας στη χώρα του να ξεπερνά το 52% (από 30% που παρέλαβε) και με εντεινόμενες ελλείψεις αγαθών να δηλώνει ευθαρσώς ότι “θα αγοράσει ελικόπτερα και αεριπλάνα” από την δική του “Καλή Νεράιδα” τον Πούτιν, τότε να μιλήσουν για τον “κακό φιλελευθερισμό”.
Άι βε Αντρίκο, τι προσπάθησες να κάνεις γράφοντας αυτό το άρθρο; Να πείσεις το 1% του Ελληνικού πληθυσμού που ακόμα πιστεύει ότι υπάρχει Ελληνικό κράτος, ότι κάτι τέτοιο δεν υφίσταται; Χαμένος κόπος. Λύσεις θέλουμε Αντρίκο, όχι περιττές επισημάνσεις μιάς ολοφάνερης πραγματικότητας.
Αγαπητέ Κίτσο Χρηστίδη, έχεις κάποιο δίκιο, αλλά δυστυχώς ως ανιστόρητος οικονομολόγος δεν έχεις κατανοήσει τι θα συνέβαινε εάν η Η.Π.Αμερικανική κεντρική τράπεζα δέν επέβαλε χαμηλά επιτόκια. (Και μόκο γιά τις ιμπεριαλιστικές χίμαιρες της Αυτοκρατορίας έ;) Τώρα όμως που στην Ελλάδα θα αποκτήσουμε υψηλά επιτόκια αποπληρωμής του χρέους μας, τα οποία προφανώς θα προτιμούσες να είναι ανεξέλεγκτα, ίσως να προλάβεις να αποκτήσεις την εμπειρία της πεντάκις προσευχής ανά ημέρα, και ίσως να ήταν προτιμότερο να πάρεις από τώρα μία πυξίδα και να μάθεις όλα τα “Αλλάχ Ακμπάρ” που απαιτούνται από την περίσταση.
Εάν αναρωτιέσαι γιατί να φτάσεις σε αυτό το σημείο, ή απάντηση δεν είναι ούτε ο Ερντογάν αλλά ούτε και ο – επιτυχημένος οικονομικά – Ισλαμισμός που προτάσσει. Η απάντηση βρίσκεται σε κάτι σκονισμένα βιβλία που αμέλησες να προσέξεις ενόσω ήσουν απασχολημένος με την μελέτη της τραβεστί επιστήμης που συνδυάζει μία θετική επιστήμη (μαθηματικά) με μία αρνητική “επιστήμη” (“επιστήμη” της πολιτικής) και ονομάζεται οικονομολογία…
@Π. Χουχούλη
Να ήμουν και οικονομολόγος τουλάχιστον θα πετύχαινες κάτι! Μηχανικός είμαι, συγκοινωνιολόγος μάλιστα…αλλά κάτι λίγα οικονομικά έχω διαβάσει, προφανώς αντίθετα με ορισμένους.
Δεν πειράζει που δεν έχεις στοιχειώδεις γνώσεις οικονομικών – προτείνω λίγο Hayek ή von Mises. Και μην ανησυχείς, δεν έχει μαθηματικά, άρα δε θα σε δυσκολέψει ιδιαίτερα. Αυτό που ενοχλεί είναι ότι παρότι άσχετος, έχεις άποψη που εκφράζεις με χαρακτηριστικό ύφος Ελληναρά (και φυσικά δεν υποστηρίζεις με λογικά επιχειρήματα).
Εάν τα επιτόκια διαμορφώνονταν από την αγορά, αντί για την Κεντρική Τράπεζα των Η.Π.Α., δε θα δημιουργούνταν τόσο έντονα φαινόμενα φούσκας (dot coms το 2000, στεγαστικών δανείων που έσκασε το 2008 κ.ο.κ.) άρα δε θα υπήρχε κρίση, τουλάχιστον όχι τόσο έντονη. Τα αφύσικα χαμηλά επιτόκια οδηγούν σε υπερεπενδύσεις σε συγκεκριμένους τομείς, οι οποίες δημιουργούν ανισορροπίες που δεν αντέχουν στο χρόνο, γιατί απλά άλλα αγαθά ζητά η κοινωνία, και άλλα παράγονται. Προτείνω το Pure Theory of Capital για περισσότερο διάβασμα.
Τα αφύσικα χαμηλά επιτόκια που απολάμβανε η Ελληνική οικονομία ΔΕΝ έκαναν καλό. Υποδαύλισαν τον υπερδανεισμό του Κράτους αλλά και των ιδιωτών. Αυτά (μεταξύ άλλων) οδήγησαν σε έκρηξη του εμπορικού ελλείμματος, του κρατικού χρέους και στη σημερινή θλιβερή κατάσταση. Η επαναφορά των επιτοκίων σε κανονικά επίπεδα μεσομακροπρόθεσμα θα έχει θετικές επιπτώσεις: μείωση του ιδιωτικού δανεισμού, αύξηση της αποταμίευσης, μείωση των εισαγωγών και άρα του εμπορικού ελλείμματος. Συν τω χρόνω, η αύξηση της αποταμίευσης (που στην Ελλάδα είναι αρνητική) θα οδηγήσει σε φυσιολογική πτώση των επιτοκίων, επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας. Η διαδικασία αυτή είναι επώδυνη, αλλά πραγματική λύση που να μην είναι επώδυνη δεν υπάρχει. Τουλάχιστον εγώ δεν έχω δει καμία σοβαρή πρόταση πολιτικής που να απαντά στα Ελληνικά προβλήματα χωρίς λιτότητα και μείωση του κρατικού παρεμβατισμού. (Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για σκεπτόμενους Έλληνες…να μας υποδείξουν την άλλη θαυματουργή πολιτική που δεν έχει κόστος και εξασφαλίζει ευημερία και cayenne για όλους…)
Σε ό,τι αφορά τους πολέμους που, για μένα λανθασμένα, διεξάγουν οι Αμερικανοί, αφού δεν έχουν ξεκάθαρο στρατηγικό στόχο, το πρόβλημα είναι ότι κατά ένα μέρος τους χρηματοδοτούν τυπώνοντας χρήματα. Αυτή η τακτική τροφοδοτεί τον πληθωρισμό (όως και τα χαμηλά επιτόκια), ο οποίος συγκρατείται μάλλον χάρη στην κινεζική πολιτική: για να διατηρούν την ισοτιμία τους με το δολάριο σταθερή οι κινέζοι, αγοράζουν συνέχεια δολάρια και πουλάνε το νόμισμά τους αφαιρόντας ρευστότητα σε δολάρια και άρα μετριάζοντας τις πληθωριστικές πιέσεις. Αυτό θα κρατήσει για πολύ, όπως και κάθε ανισορροπία, και σύντομα θα δούμε τις κρατικές πολιτικές (αυτή τη φορά αμερικανών και κινέζων) να γεννούν άλλη μία κρίση. Βέβαια και τότε θα φταίνε για τους αδαείς οι αγορές, οι κεφαλαιοκράτες και οι κερδοσκόποι, αλλά όταν κάποιος δε γνωρίζει, δεν σκέφτεται και δε θέλει να μάθει, είναι εύκολο να δείχνει τους άλλους παρά να απεμπολήσει την ιδεοληψία που τον χαρακτηρίζει.
Εν πάσει περιπτώσει, διάβασε κανένα βιβλίο, δεν είναι κακό: τουλάχιστον θα σε βάλει στον πειρασμό να φτιάξεις κανένα λογικό επιχείρημα, με αρχή, μέση και τέλος, αντί να αναπαράγεις συνθήματα και άστοχους χαρακτηρισμούς. Παρεπιπτώντως, τα μαθηματικά ΔΕΝ είναι επιστήμη: είναι τέχνη. Αλλά προφανώς ούτε από αυτό θα σκαμπάζεις…
Καταλαβαίνω τη λογική του κ. Ανδριανόπουλου στο άρθρο του που είναι φυσικά ενταγμένο στην ιδεολογία του. Αυτό που με παραξενεύει είναι η άποψη του «Αν οι ιδιώτες επιχειρηματίες εξαπατούν αλλήλους δεν αφορά την υπόλοιπη κοινωνία. Ούτε και ενοχλούν τον φορολογούμενο πολίτη.».
Αν δηλαδή ο διευθυντής μιας εταιρείας λαδώνετε από κάποιον προμηθευτή για αγορά υλικού/υπηρεσιών σε αυξημένο κόστος, αυτό το κόστος δεν θα το πληρώσει ο αγοραστής στο τελικό προϊόν;
Η ακόμα χειρότερα αν δυο επιχειρηματίες συνεργαστούν για να αποκρύψουν ή να αλλοιώσουν πχ τιμολόγια για να αποφύγουν τον ΦΠΑ, δεν θα χάσει το Δημόσιο, άρα όλοι μας έσοδα;
Αν δηλαδή ο διευθυντής μιας εταιρείας λαδώνετε από κάποιον προμηθευτή για αγορά υλικού/υπηρεσιών σε αυξημένο κόστος, αυτό το κόστος δεν θα το πληρώσει ο αγοραστής στο τελικό προϊόν;
Oxi giati tha paei ston antagwnisth tous.
Η ακόμα χειρότερα αν δυο επιχειρηματίες συνεργαστούν για να αποκρύψουν ή να αλλοιώσουν πχ τιμολόγια για να αποφύγουν τον ΦΠΑ, δεν θα χάσει το Δημόσιο, άρα όλοι μας έσοδα;
Eksartatai an thewreis oti exeis esoda apo to dhmosio…
An dhladh oi “yphresies” (leme twra) tou dhmosiou pou katanalwneis tha sou kostizan parapanw h ligotero se periptwsh pou tis promithevosoun apo thn (pragmatika) eleftherh agora se sxesh me tous forous pou plhrwneis (kai se sxesh me ta eisodhmata pou tha mporouses na exeis xwris to empodio tou kratikismou kai twn syndikalistikwn “kektimenwn”)
1. Υπάρχουν πάρα πολλά προϊόντα που είναι μοναδικά και δεν υπάρχουν ανταγωνιστικά.
2. Ο στρατός, η αστυνομία, η κρατική διοίκηση και πολλά άλλα παραμένουν κρατικά σε ΟΛΟ τον κόσμο και είναι πολύ δύσκολο ίσως και αδύνατον να ιδιωτικοποιηθούν.
1. Οι παραγωγοί είναι ανταγώνιστες, τα προιόντα είναι υποκατάστατα.
Αν εννοείς πως υπάρχουν non-coercive (επιβεβλημένα) μονοπώλια τότε συμφωνώ ότι υπάρχει αδιέξοδο αφού λόγω του ελέγχου κάποιου φορέα επιβολής (κράτος) δεν μπορεί κανείς να εισχωρήσει στην συγκεκριμένη αγορά και να ανταγωνιστεί αυτόν που πουλάει ακριβώτερα απ όσο θα ήταν κάποιος άλλος διατεθημένος να πουλήσει το ίδιο προιόν. Αυτό δεν είναι πρόβλημα όταν ένα μονοπώλειο είναι coercive όπου ο λόγος που δεν υπάρχει ανταγωνισμός είναι επειδή δεν υπάρχει κανείς άλλος διατεθημένος να πουλήσει ίδιας ποιότητας προιόν σε χαμηλότερη τιμή (γιατί είναι ήδη αρκετά χαμηλή) ή ανώτερης ποιότητας προιόν στην ίδια τιμή (γιατί είναι ασύμφωρο) πράγμα που αποδεικνύει ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση αν και μονοπώλειο προσφέρει δεύτερη πιο συμφέρουσα επιλογή για τον καταναλωτή μετά την επιβεβλημένη δια της απειλής βίας συναλλαγή, ακα κλοπή.
Αν εννοείς πως για κάποιο προιόν δεν υπάρχουν παρεμφερή υποκατάστατα προιόντα, και το μοναδικό προιόν αυτό παράγεται απο έναν και μόνο παραγωγό (μου είναι δύσκολο να σκεφτώ τέτοιο παράδειγμα) ΄και αυτός ο παραγωγός το πουλάει ακριβότερα απ’ ότι θα ήταν διατεθημένος ο υπόλοιπος κόσμος να το πουλήσει, τότε είμαι σίγουρος ό,τι μακροπρόθεσμα κάποιος θα βρεθεί να ανακαλύψει ένα υποκατάστατο ώστε να τον ανταγωνιστεί εκτός αν αυτό είναι αδύνατο καθώς το μονοπώλειο του χαίρει κρατικής προστασίας.
2. Συμφωνώ ότι είναι δύσκολο… όπως και η διακοπή κάθε κακής συνήθειας, ειδικά όταν περιμένεις να εγκαταληφθεί ταυτόχρονα από μεγάλο πλήθος ανθρώπων που έχουν γεννηθεί με αυτήν οι ίδιοι και οι γονείς τους και οι παππούδες τους. Αλλά δεν είναι αδύνατο. Πρόσφατα παραδείγματα λαών που τους ανατράπηκε το σύμπαν από την μια μέρα στην άλλη υπάρχουν πολλά και τα κατάφεραν άριστα. Σε αυτούς τους λαούς αξίζει κανείς να βγάλει το καπέλο γιατι κατάφεραν το δύσκολο και απέδειξαν ότι δεν ειναι ακατόρθωτο αν σ αυτό στηρίζεται η επιβίωση σου. Όπως αυτοί που κάνουν δίαιτα μετά την εγχείρηση καρδιάς. Ξέρουν από πριν ότι χρειάζονται δίαιτα αλλά ειναι ασθενείς χαρακτήρες και τους χρειάζεται το κίνητρο της επιβίωσης για να αλλάξουν. Πάντως κι εγώ πιστεύω ότι η ανάγκη ύπαρξης ανεξάρτητης αστυνομίας για την προστασία της περιουσίας και από τις μη εθελοντικές συναλλαγές μεταξύ των πολιτών καθιστά αναγκαία την ύπαρξη ενός υποτηπώδους κρατικού μηχανισμού αλλά η συζήτηση για το αν και όταν θα φτάσει μία χώρα σαν την ελλάδα σ αυτό το σημείο είναι ουτοπική και άνεφ ουσίας. Πάντως ναι, αν υποθέσουμε ότι ένας επιχειρηματίας φοροδιαφεύγει σε ένα τόσο περιορισμένο κράτος τότε συμφωνώ μαζί σου ότι θα ήταν έγκλημα. Όχι ότι τώρα δεν είναι, αλλά το πρόβλημα δεν είναι ότι χάνουμε όλοι έσοδα επειδή χάνει το δημόσιο λεφτά… αλλά το ότι εμένα που δεν φοροδιαφεύγω το κράτος με κλέβει περισότερο απο εκείνον που το φοροδιαφεύγει. Είναι λοιπόν αδικία εναντίον μου αλλά μονάχα συκριτικά. Η απόλυτη αδικία πράτεται από το ίδιο το κράτος. Δεν δικαιολογώ τους φοροφυγάδες αλλά τους αναγνωρίζω το ελαφρυντικό της αυτοάμυνας απέναντυ στους φοροφΑγάδες.
Μετά λύπης μου παρατηρώ πως η αρθρογραφία σε αυτό τον ιστότοπο αντί να μας κάνει να σκεφτόμαστε πού συμφωνούμε και πού διαφωνούμε μας προδιαθέτει (όχι εμένα τουλάχιστον) στο να ανταπαντούμε με κακίες κ ειρωνίες ο ένας στον άλλο συγκρίνοντας γνώσεις που αρκετοί από εμάς αποκτήσαμε απο “hobby”.
θα μπορούσα κ εγώ να παραθέσω τίτλους βιβλίων, διατριβών κ λοιπών, κατά τα άλλα έγκυρων, συγγραμμάτων. Το βρίσκω όμως μάταιο μιας και το πρόβλημα της πατρίδας μας δεν πιστεύω πως είναι η θεωρία περί οικονομίας, αλλά η ειλικρινής και υπεύθυνη εφαρμογή των κανόνων της.
Δυστυχώς το πρόβλημα της πατρίδας μας είναι ο λαός της. Από αρχαίων χρόνων ήταν ο λαός που μαγευόταν απο δημαγωγίες και όσοι θυμόμαστε από τα χρόνια του σχολείου τα παθήματά της πρώτης δημοκρατίας δεν μπορούμε να προσπερνάμε έτσι απλά ονόματα όπως “Αλκιβιάδης”.
Μετά λύπης μου παρακολoυθούσα γύρω μου την Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009 σε διάφορα καφέ (επισκεύθηκα πολλά λόγω φίλων) τους εν δυνάμει υπεύθυνους ψηφοφόρους να απασχολούνται μετά μανίας με την αγορά νέου αυτοκινήτου λόγω του μέτρου της απόσυρσης που ανακοίνωσε με περισσό κουβαρνταλίκι η κυβέρνηση της ΝΔ. Στις πιο κρίσιμες εκλογές των τελευταίων χρόνων ο μέσος Έλληνας ζούσε το πραγματικό άγχος της επιλογής…. Alfa Romeo, Citroen, Opel ή κάποιο φθηνό μοντέλο της Mercedes-Benz;;;
Κανέναν δεν απασχόλησε το γεγονός ότι τα δύο μεγάλα κόμματα εξέφραζαν μια εκ διαμέτρου αντίθετη κατάσταση της οικονομίας. Το βρήκα τουλάχιστον περίεργο… Βέβαια η πλειοψηφία επέλεξε, τουλάχιστον για τα ιστορικά δεδομένα, το κόμμα που της “χαΐδευε” πιο πολύ τα αυτιά. Ουδεμιά ανυσηχία δεν παρουσιάστηκε την επόμενη εβδομάδα των εκλογών όταν το νέο κυβερνόν κόμμα τα “μασούσε” κάπως.
Μην ξεχνούμε πως την κυβέρνηση την εκλέγουμε κ τη στηρίζουμε εμείς! Επίσης μην ξεχνούμε πως η πλειοψηφία προσυπέγραφε τα σκληρά δημοσιο-οικονομικά μέτρα, της οποίας η πλειοψηφία της πλειοψηφίας απαιτούσε να εφαρμοστούν σε άλλους!!! Ποιά θεωρία της οικονομίας πιστεύουμε οτι μπορεί να εφαρμοστεί στον ¨Ελληνα πολίτη;;; Να διευκρινήσω…. ” σε “αυτόν” τον Έλληνα πολίτη;;;;
Για τον Έλληνα πάντα φταίει κάποιος άλλος…. Ουκ ολίγες φορές σε συζητήσεις όταν ρωτάω κάποιον εαν κ πόσο φοροδιαφεύγει λαμβάνω την εξής απάντηση : Έλα μωρέ (λαμβάνω εδώ και μια μικρή φιλοφρόνηση) τα δικά μου λίγα είναι….
Λίγα ή πολλά (όπως ο κάθε ανεύθυνος το ορίζει) επί 10.000.000 πολιτών (χονδρικά, γνωρίζοντας για ηλικιωμένους, παιδιά κλπ κλπ) νομίζω ότι μας κάνει ΠΟΛΛΑ. Επίσης είναι κουραστικό να ακούω πως “εαν έπιαναν τόπο τα χρήματά μου θα τα δήλωνα όλα…” Φαρισαΐσμός στο έπακρο….
Ας αναλογιστούμε τί απέγινε ο πακτωλός χρημάτων που εισέρευσε από το 1981 έως και σήμερα με τη μορφή επιδοτήσεων από τη “Μητέρα” (τότε) ΕΟΚ…. Όποιος και εάν τα μοίρασε, δεν πιστεύω να διαφωνεί κανείς, τα μοίρασε κάπου. Σε εμάς φυσικά τους ¨Έλληνεσ πολίτες. Το βιοτικό μας επίπεδο ξεπερνούσε εδω και χρόνια τη λογική αντιστοιχία της παραγωγικότητας μας. Γέμισε η¨Έλλάδα Rolex, Mercedes, Porsche και οι πίστες γαρύφαλα (τα πιάτα τα σπάγαμε πιο παλιά όταν είμασταν “απολίτιστοι” και τα πληρώναμε με χρήματα που ιδρώσαμε).
Επί 30 συναπτά έτη κοροϊδεύουμε τους εταίρους μας και τώρα νευριάζουμε που μας έκοψαν τον κορβανά.
Επίσης νομίζουμε πως ζούμε στη “Δημοκρατία”. Μέγα ψεύδος…. ζούμε στη Λαοκρατία κατά την ταπεινή μου άποψη και αξίζει να θυμηθούμε τα λόγια του αείμνηστου Κορνήλιου Καστοριάδη (μιας και το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποίησε άτσαλα μια δική του φράση προεκλογικά)
” Το να αποφασίζεις κάθε 4 χρόνια για το ποιός θα αποφασίζει για σένα δεν είναι Δημοκρατια”
Κυρίες και Κύριοι είμαστε άξιοι της μοίρας μας και τώρα τελευταία γκρινιάζουμε που οι εταίροι μας κάνουν κάτι παρεμφερές με ο,τι έπραξε η πόλη-κράτος της Αθήνας κατά την Αθηναΐκή συμμαχία…… Όλοι έχουμε το δάχτυλο τεντωμένο και δείχνουμε αυτούς που πιστεύουμε ότι φταίνε, ενώ όσο είχαμε και τρώγαμε το είχαμε τεντωμένο και σκαλίζαμε τη μύτη μας παράγωντας το ακριβοθόρητο “κακάδι”…
Ki omws Strato den einai oi gnwseis pou kanoun th diafora alla h ikanothta synepous orthologismou.
Den dikaiologw kanenan forofyga alla opws otan eimoun fantaros ki ekana aggaries gia treis syn autes pou mou analogousan epeidh autoi eixan vysmata tous epaize 1 mesa 10 eksw katalavainw poly apla oti to egglima den einai auto pou kanoun autoi epeidh glytwnoun thn eksanagkastikh ergasia… alla to oti yphrxe autos o thesmos kai oti o kathenas amynotan opws mporouse… autoi me ta vysmata… egw me thn ypomonh. Katalavaina oti an o thesmos den yphrxe kata auton ton tropo pou mas anagkaze na vriskomaste ekei… den tha yphrxe h adikia eis varos mou. Aisthanomoun thn adikia kai me stenaxwrouse… alla pote den strafika enantion allwn fantarwn, panta enantiwn twn pilafiwn pou epairnan ton rolo tou klefti mias ek twn paragwgikoterwn xronikwn periodwn ths zwhs mas sta sovara.
Etsi kai twra katalavainw oti otan prospatheis na gemiseis ena kouva me nero to opoio trexei estw kai siga siga alla o kouvas exei mia trypa anti gia pato… prwta prepei na prospathiseis na kleiseis auth thn trypa kai meta na koitakseis pws tha ginei na travikseis perisotero nero.