Αλλάχ ακμπάρ;
Μάι 28th, 2009 | Πάσχος Μανδραβέλης| Κατηγορία: Πάσχος Μανδραβέλης |
Email This Post
|
Print This Post
|
Mετά τη διαμαρτυρία των μουσουλμάνων μεταναστών την Παρασκευή, ένας από τους εκπροσώπους των (από εκείνους που δεν ξέρουμε ούτε ποιους, ούτε πόσους εκπροσωπούν) δήλωσε εμφανώς αγανακτισμένος ότι «μπορεί να μας σκοτώσεις και να μην αντιδράσουμε, αλλά μην μας πειράξεις το Κοράνι! Είναι για εμάς ιερό».
Η σωστή απάντηση γι’ αυτό σε μια δυτική χώρα είναι: «σκασίλα μας». Για άλλους ανθρώπους ο Ολυμπιακός θεωρείται ιερός, αλλά αυτό για το οποίο όλοι συμφωνούμε στη Δύση είναι ότι οι άνθρωποι είναι ιεροί. Ο σεβασμός στα σύμβολα δείχνει καλούς τρόπους, αλλά η έλλειψή του δεν είναι αξιόποινη πράξη. Μόνο η έλλειψη σεβασμού στον άνθρωπο -ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας ή ποδοσφαιρικών πεποιθήσεων- είναι κάτι που πρέπει να να τιμωρείται.
Αφού, λοιπόν, υπήρξε αυθαιρεσία ενός αστυνομικού στο συμβάν του Κορανίου, αυτός κανονικά θα έπρεπε να τιμωρηθεί για καταστροφή ξένης περιουσίας, όχι για το αν έσχισε ένα χαρτί που κάποιοι θεωρούν ότι είχε θεόπνευστα λόγια γραμμένα. Θα έπρεπε να τιμωρηθεί γιατί αυθαιρέτησε εναντίον του ατόμου -άσχετα αν αυτός είναι μετανάστης- και όχι για το αν προσέβαλε τις πεποιθήσεις του, ακόμη κι αν αυτός τις θεωρεί ιερές.
«Στη Δύση, επειδή ψάχνουμε το βέλτιστο, η προσβολή των πεποιθήσεων είναι κάτι που επιζητούμε», θα έλεγε ο δυτικός πολίτης. «Αποτελεί ένα από τα θεμέλια του δικού μας πολιτισμού, ο οποίος απέδειξε τα τελευταία 300 χρόνια ότι τα πάει μια χαρά, ή έστω καλύτερα από άλλους πολιτισμούς που σέβονται περισσότερο τα ιερά από τους ανθρώπους. Απόδειξη αυτού είναι ότι οι άνθρωποι εκείνων των πολιτισμών έρχονται εδώ για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή. Δεν μπορεί να θέλουν να επιβάλλουν στη “γη της επαγγελίας” τις πεποιθήσεις της “κόλασης” που άφησαν πίσω τους. Αυτό δεν έχει να κάνει με το αν κάποιοι θεωρούν μετανάστες “φιλοξενούμενους”. Εχει να κάνει με την ιστορική εμπειρία και την απλή λογική. Αν θες καλύτερα αποτελέσματα, από εκείνα που σε οδήγησαν στον “γολγοθά” της ξενιτιάς, δες τι κάνουν οι άλλοι και αντίγραψέ τα ή έστω σεβάσου τα. Οχι ως ιερά, αλλά ως αποδεδειγμένα αποτελεσματικά.»
Στη Δύση δημιουργείται διαρκώς μια σύγχυση μεταξύ θρησκευτικής ανοχής και θρησκευτικής επιβολής. Ενώ κατακτάμε το πρώτο, αρχίζουμε να απειλούμαστε από το δεύτερο. Η καταπίεση των θρησκευτικών συναισθημάτων οποιουδήποτε ανθρώπου δείχνει δυσανεξία. Την ίδια, όμως και χειρότερη δυσανεξία, δείχνει η απαίτηση οποιουδήποτε θρησκευόμενου για σεβασμό των συμβόλων του ή μη κριτική του δόγματός του. Οι απόψεις, ακόμη κι αν είναι θρησκευτικές, κρίνονται και τα σύμβολα συμβολίζουν· άλλες φορές την πίστη, κι άλλες τον χλευασμό προς την πίστη.
Αυτά θα έλεγε ο κάτοικος κάποιας δυτικής χώρας. Ενας κάτοικος της Ελλάδος, όμως, δεν μπορεί να πει το ίδιο. Οχι, μόνο, διότι δεν είναι αμιγώς δυτικός, αλλά κυρίως επειδή στη χώρα του είναι ποινικό αδίκημα η προσβολή θρησκευτικών συμβόλων. Κατά συνέπεια θα είναι μέγιστη υποκρισία να μην τιμωρείται κάποιος για το σχίσιμο του Κορανίου. Θα αποδείξει ότι και στα στο ζήτημα του θρησκευτικού προστατευτισμού, η δημοκρατία μας είναι αλά καρτ…
Πάσχος Μανδραβέλης
———————————————————————–
Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 27/5/2009
Θυμήθηκα το περιστατικό με τη μαντίλα στη Γαλλία. Περι θρησκευτικής μη-επιβολής. Πολύ καλό άρθρο. Και πάνω απ’ όλα ο Γαύρος.
Ένα ερώτημα που έθεσα και αλλού. Αυτός που προκαλεί φθορά στον τοίχο του σπιτιού μιας Εβραϊκής οικογένειας βάζοντας με σπρέι την υπογραφή του θα πρέπει να τιμωρείται το ίδιο με αυτόν που βάφει έναν αγκυλωτό σταυρό, με γνώμονα μόνο το μέγεθος της φθοράς? Σύμφωνα με τον κύριο Μανδραβέλη η απάντηση φαίνεται να είναι ναι, καθώς σκασίλα μας για την (αρνητική σε αυτήν την περίπτωση) ιδιαιτερότητα που έχει το αρνητικό αυτό σύμβολο για τους Εβραίους. Τέτοιες απόψεις φαίνεται να ενισχύουν το “Σοσιαλισμός η Βαρβαρότητα” του Γεωργάκη Παπανδρέου.
Ωραίο αυτό με τα italics. Είναι όμορφο γενικά, να αφήνουμε ελεύθερο τον εαυτό μας να τα πει με δικά του λογάκια. Και όταν θέλουμε να πούμε ασυναρτησίες, ίσως να φανεί και βολικό. Πόσα κιλά τα πάει καλύτερα, άραγε? Τι θα λέγατε να χρησιμοποιήσουμε ως μονάδα μέτρησης τα πορτοκάλια? Μια ιδέα ρίχνω…
Έχει δίκιο το δεύτερο σχόλιο, δεν είναι όλα το ίδιο… Έχει σημασία πότε συνειδητά προσπαθείς να τσακίσεις την ψυχολογία κάποιου! Πάντως το άρθρο έχει μια μεγάλη αλήθεια: όπου πάμε πρέπει να σεβόμαστε τον τρόπο ζωής και να κάνουμε σχετικές προσαρμογές…
Ο άνθρωπος ως οντοτητα δεν εξαντλείται στην περιουσία του. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και οι πεποιθήσεις, τα ιερά και τα όσιά του. Ασφαλώς αυτό δεν πρέπει να αναιρέσει την ελευερία της έκφρασης και του λόγου. Δεν είναι όμως το ίδιο να σκίσεις ή να κάψεις χλευαστικά μία κενή σελίδα ενός τετραδίου με το να κάνεις το ίδιο με τη φωτογραφία ενός παιδιού που έχει πεθάνει μπροστά στη μητέρα του. Να προσβάλλεις την ηθική υπόσταση ενός ανθρώπου είναι έλλειψη σεβασμού στον άνθρωπο, και όπως λέει και ο συγγραφέας αυτό πρέπει να τιμωρείται…
Το λεχθέν απo τον εκπρόσωπο των Μωαμεθανών,
«…Mετά τη διαμαρτυρία των μουσουλμάνων μεταναστών την Παρασκευή, ένας από τους εκπροσώπους των (από εκείνους που δεν ξέρουμε ούτε ποιους, ούτε πόσους εκπροσωπούν) δήλωσε εμφανώς αγανακτισμένος ότι «μπορεί να μας σκοτώσεις και να μην αντιδράσουμε, αλλά μην μας πειράξεις το Κοράνι! Είναι για εμάς ιερό!…»
είναι απολύτως αποδεκτό σε μια πολιτισμένη, δημοκρατική κοινωνία:
Να προσθέσω ότι το κοράνι δεν είναι σύμβολο αλλά το κείμενο πίστης των Μωαμεθανών και η πίστη είναι δικαίωμα του καθενός να εκφράζεται και να μη προσβάλλεται απο άλλους… εφόσον δεν προσβάλλει…
Κριτική εν είδη μελέτης μπορεί ο οιοδήποτε να γράψει αλλά ως άποψη, τεκμηριωμένη ή μη, ανάλογα με το πως το αποφασίζει…
Τα σύμβολα όπως οι σημαίες και τα αφαιρετικά σχήματα (Σταυρός Δαβίδ, Αγκυλωτός Σταυρός, Σφυροδρέπανο κ.λπ έχουν και αυτά την αξία τους εφ’οσον εκφράζουν μια τοποθέτηση και μια ιδεολογία που δεν εγείρει τα πάθη και δεν ανατρέπει το δικαίωμα της εκάστοτε πλειοψηφίας σε μια δημοκρατική κοινωνία
Αν σήμερα δεν υπάρχουν παρά ελάχιστοι Ναζιστές είναι λογικό λόγω των πράξεων με τις οποίες συνδέθηκε η ιδεολογία και το σύμβολο που υιοθέτησε ο Ναζισμός.
Οι λίγοι όμως που υπάρχουν διατηρούν το σύμβολό τους και η προσβολή του μπορεί να μην είναι αποδεκτή.
Πολυ περισσότερο δεν είναι αποδεκτή η προσβολή του Σταυρού του Δαβίδ, διότι είναι αυτοί που υπέστησαν τα πάνδεινα κάτω απο τις τραγικότερες των συνθηκών (οχι πάντα χωρίς δικές τους ευθύνες) ώστε το σύμβολο αυτό να έχει ενδυθεί αντίστοιχο σεβασμό με τον Σταυρό του Μαρτυρίου των Χριστιανών…
Δεν θα πρέπει όμως να λησμονείται ότι σε μια ευνομούμενη πολιτεία το ερώτημα ποιο σύμβολο είναι ποιό σεβαστό είναι αντίστοιχη με το ερώτημα ποιό είναι ποιό βαρύ, ένα κιλό σίδερο ή ένα κιλό βαμβάκι;
Tο άθρο δημιουργεί σύγχυση διότι αναφέρεται σε σύμβολα ενώ βάζει στην ίδια σακούλα το Κοράνι (κείμενο πίστης) με π.χ. το Αστέρι του Δαυίδ (Σύμβολο αναγνώρισης / ταυτότητας / εθνικισμού) ενω θα έπρεπε να το κάνει με το Ταλμούδ…
Δηλαδή άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…
Να συμπληρωθεί επίσης οτι τα Εθνικά σύμβολα που είναι σύμβολα συσπειρώσεις των λαών έχουν ιερότητα που ανάλογα με τις περιστάσεις ξεπερνά και εκείνη του ίδιου του ανθρώπου (της ανθρώπινης ζωής) όπως συμβαίνει στους πολέμους…
Γύρω απο μια σημαία έχουν σκοτωθεί πολλοί ενώ η ηρωική πράξη (συμβολισμός) του στησίματος της σημαίας, στην Νήσο Ιβοζίμα, βοήθησε τους Αμερικανούς να συγκεντρώσουν τεράστια ποσά με δημόσιο ρεφενέ…, χρήματα απόλυτα αναγκαία για την συνέχιση του ΒΠΠ οταν τα ταμεία τους ήταν άδεια και η συνέχεια του πολέμου σε άμεσο κίνδυνο…
Άλλωστε, πίσω απο αυτή την αλήθεια κρύβεται και η αιτία χρήσης της ατομικής Βόμβας…
Συμπερασματικά, είναι απόλυτα λανθασμένη η θέση ότι η προσβολή ενός συμβόλου επειδή δεν τιμωρείται απο χαχόλες δημοκρατίες (κακώς κάκιστα…) είναι μικρής σημασίας…
Δεν θα ήθελα να συναντούσα π.χ. τον κ. Μανδραβέλη να καιει και να ποδοπατά την Ελληνική σημαία μπροστά μου διότι αμφιβάλλω αν θα του διασφάλιζα το οιοδήποτε συνταγματικό του δικαίωμα να διαδηλώνει… ΑΜΦΙΒΑΛΛΩ ΠΟΛΥ…
Παναγιώτη Μπαζιωτόπουλε,
εγώ είμαι πιο ανεκτικός από εσένα. Ας ποδοπατήσει κάποιος τη σημαία, έχει την ελευθερία της έκφρασης. Όχι όμως τη σημαία που σου ανήκει. Αν έσχιζε ο αστυνόμος ένα Κοράνι που είχε ο ίδιος αγοράσει, θα συμφωνούσα με το Μανδραβέλη. Το να θέλει κάποιος να αναρτήσει τον αγκυλωτό σταυρό μπροστά στο σπίτι του επίσης το ανέχομαι. Το να σχίσει όμως το Κοράνι του άλλου ή να βάψει τον αγκυλωτό σταυρό στο σπίτι μιας Εβραικής οικογένειας αποτελεί για μένα προσβολή όχι μόνο της περιουσίας του άλλου, αλλά μέσω της προσβολής της περιουσίας γίνεται και προσβολή της προσωπικότητάς που όπως έγραψε και ο Κεφάλας πρέπει να τιμωρείται ιδιαίτερα.
@Ένας οικονομολόγος Μαΐου 29th, 2009 8:24 μμ :
Δέχομαι τις παρατηρήσεις σου…
σας απασχολεί καθόλου το ότι την πράξη την έκανε ένας αστυνομικός… όργανο του κράτους;;; Γιατί μου φαίνεται δεν σας περνάει καν η σημασία αυτής της πράξης από το μυαλό σας…
Σας απασχολεί επίσης το ότι αυτή η πράξη δεν είναι η μοναδική προσβολή-καταπίεση και εκμετάλευση που δέχονται αυτοί οι άνθρωποι καθημερινά;;;
Γιατί ερμηνεύεται μια στάση, πράξη αλλά και αντίδραση με μνήμη χρυσόψαρου;;;;
xamogelo Μαΐου 31st, 2009 3:38 μμ :
“σας απασχολεί καθόλου το ότι την πράξη την έκανε ένας αστυνομικός… όργανο του κράτους;;; Γιατί μου φαίνεται δεν σας περνάει καν η σημασία αυτής της πράξης από το μυαλό σας…”
Εξαιρετικό το σχόλιό σου!! Με δύο γραμμές έστειλες στον κάλαθο των απορριμάτων το άρθρο του Μανδραβέλη. Ίσως, να αξιωθεί κάποτε αυτός και πολλοί άλλοι ροβεσπιερίσκοι του ορθού λόγου και του γαλλικού “διαφωτισμού”, να διαβάσουν την “Epistola De Tolerantia” του John Locke. Οψόμεθα!