Τα άλλα εξηντάχρονα του Ισραήλ
Μάι 12th, 2008 | Πάσχος Μανδραβέλης| Κατηγορία: Πάσχος Μανδραβέλης | Email This Post | Print This Post |Το περίεργο δεν είναι ότι πολλοί σ’ αυτή τη χώρα μισούν το Ισραήλ. Ο λαϊκός αντισημιτισμός είναι βαθιά ριζωμένος και ο διάχυτος αντιιμπεριαλισμός εκφράζεται τις περισσότερες φορές ως συνολική καταδίκη κάθε πράξης του νεότευκτου αυτού κράτους. Το περίεργο είναι ότι οι περισσότεροι από όσους μισούν το Ισραήλ, ταυτοχρόνως το θαυμάζουν. Για λάθος λόγους. Για την ακρίβεια, θαυμάζουν αυτό που καταγγέλλουν: μια «μάτσο-πολιτική» που καταλήγει σε εκτοπίσεις πληθυσμών, δολοφονίες αμάχων και άλλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ηταν χαρακτηριστική η αποστροφή του κ. Μίκη Θεοδωράκη στην προ τριετίας ομιλία που προκάλεσε σάλο επειδή ανέφερε ότι «οι εβραίοι βρίσκονται στη ρίζα του κακού». Πιο χαρακτηριστική ήταν η συνέχεια της δήλωσής του: «Εμείς είχαμε ολόκληρο Περικλή εδώ. Φανταστείτε τι θα γινόταν η Ελλάδα αν είχαμε την (…) επιθετικότητα των Εβραίων! Τόση χαλαρότητα έχουμε».
Θα γραφούν πολλά με αφορμή τα 60χρονα από την ίδρυση του Ισραήλ. Είναι μισός και πλέον αιώνας διαρκούς σύγκρουσης –μια πληγή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που δεν λέει να κλείσει. Το Ισραήλ κολυμπά σε μια θάλασσα μίσους, θάλασσα την οποία τροφοδοτεί και με τις δικές του ενέργειες. Θα παραμείνει πολιορκημένο όσες διπλωματικές προσπάθειες κι αν γίνουν. Οι αραβικοί πληθυσμοί γύρω του μεγαλώνουν με ταχύτατους ρυθμούς και όσο δεν λύνουν τα προβλήματα της νεωτερικότητας τόσο θα μισούν το μόνο νεωτερικό κράτος της περιοχής. Για να το πούμε πιο απλά: στη χαβούζα των ψυχών που είναι η λωρίδα της Γάζας χιλιάδες παιδιά Παλαιστινίων δεν έχουν ελπίδα. Και η απελπισία τους θα τροφοδοτεί διαρκώς το μίσος.
Παρ’ όλα αυτά η Ημέρα της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ που συνοδεύτηκε από παρελάσεις και πυροτεχνήματα την περασμένη Πέμπτη είναι «ο εορτασμός του εφικτού» όπως το χαρακτήρισε ο συγγραφέας Γιόσι Κλέιν Χαλεβί. Οπως μεταδίδει το Associated Press, «το Ισραήλ στα εξήντα του είναι ένα παράδοξο ευφορίας και απελπισίας, μια χώρα που υπομένει καθημερινές επιθέσεις από ρουκέτες ενώ παράγει επιστήμονες οι οποίοι υπήρξαν πρωτοπόροι στην ανάπτυξη των ασύρματων δικτύων, και των επικοινωνιών. Εξι δεκαετίες μετά το Ολοκαύτωμα το εβραϊκό κράτος ακόμη μαστίζεται από εξωτερικές απειλές και κρίση ταυτότητας στο εσωτερικό».
Παρ’ όλα αυτά ο νομπελίστας πρώην πρόεδρός του Σιμόν Πέρες διατυπώνει με εξαιρετική σαφήνεια τις αναπτυξιακές προτεραιότητες της χώρας του: «Είμαστε μια μικρή σε μέγεθος και αριθμούς χώρα και γι’ αυτό δεν μπορούμε να έχουμε μεγάλη αγορά ή μεγάλη βιομηχανία», είπε στο AP. «Αλλά παρ’ όλα αυτά το Ισραήλ γίνεται ένα τολμηρό εργαστήριο.» Αυτό το πιστοποιεί και το διεθνές πρακτορείο: Ο Πέρες προωθεί την ιδέα να γίνει το Ισραήλ «πράσινη χώρα» και εργοστάσιο καινοτομιών στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένου ενός κυβερνητικού σχεδίου για ανάπτυξη του πρώτου δικτύου ηλεκτρικών αυτοκινήτων μέχρι το 2011. Ηδη έχει πρασινίσει πολλές εκτάσεις που προηγουμένως ήταν ερημικές και πουλά την τεχνογνωσία πρωτοποριακών συστημάτων άρδευσης σε όλο τον κόσμο. Ισραηλινοί επιχειρηματίες φτιάχνουν μια διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια πολυμέσων και ένα νέο προϊόν που ονομάζεται PopTok το οποίο στέλνει βιντεοκλίπ ταινιών και τηλεοπτικών προγραμμάτων μέσω SMS. Ισως λοιπόν να ήταν προτιμότερο να μην κοιτάμε τόσο τη στρατιωτική ισχύ του 60χρονου κράτους, αλλά το γεγονός ότι προκόβει στις επιστήμες που του προσφέρει και οικονομικές ευκαιρίες.
Γιατί όμως το Iσραήλ προχώρησε τόσο πολύ; Ολα ξεκινούν, γράφει το «Forbes», από μια ισχυρή μαθητική παιδεία στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Kατόπιν έρχεται ο στρατός που διαλέγει τα καλύτερα μαθηματικά μυαλά και κατά τη διάρκεια της θητείας, τα στέλνει στα ερευνητικά του κέντρα για να λύσουν πρακτικά μαθηματικά προβλήματα που έχει. Επειτα είναι η μεγάλη εισροή εβραίων μαθηματικών από την πρώην EΣΣΔ. Tέλος και σημαντικότερο είναι η στρατηγική απόφαση αυτής της χώρας να επενδύσει στη γνώση. Xωρίς εδάφη για καλλιέργεια και χωρίς πρώτες ύλες το Iσραήλ έπρεπε να επενδύσει μόνο στο μυαλό των ανθρώπων. Και πέτυχε. Σήμερα: 1) έχει τρεις χιλιάδες επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας, πολλές από τις οποίες βρίσκονται σε ξένα χρηματιστήρια. 2) έχει το υψηλότερο ποσοστό επιστημόνων στον κόσμο: 135 ανά 10.000 κατοίκους. Σημειωτέον ότι 85/10.000 έχουν οι HΠA. 3) Το ένα τρίτο των συνολικών εξαγωγών του είναι προϊόντα υψηλής τεχνολογίας. «Ολα βασίζονται στο όραμα», γράφουν οι Los Angeles Times. «Οταν το 1961 ξεκίνησε η πρώτη εταιρεία υψηλής τεχνολογίας στο Ισραήλ, όλοι χλεύασαν την προσπάθεια. Aπεδείχθη ότι έκαναν λάθος»…
Εξαγωγές μαθηματικών
O Τζάκομπ Γκεντάλια σπούδασε μαθηματικά στο διάσημο ισραηλινό ινστιτούτο ερευνών Weizmann. Οταν αποφοίτησε, προσέλαβε δύο εμιγκρέδες μαθηματικούς από το Πανεπιστήμιο της Mόσχας και οι τρεις μαζί άρχισαν να ψάχνουν τρόπους συμπύκνωσης των εικόνων ώστε να ταξιδεύουν ταχύτερα στα δίκτυα των ηλεκτρονικών υπολογιστών. O Γκεντάλια και οι συνεργάτες του βρήκαν την μαθηματική εξίσωση για συμπίεση 1/400, που σχηματικά σημαίνει ότι αντί να μεταφέρουμε την εικόνα ενός ελέφαντα, μπορούμε απλώς να στείλουμε την… ουρά του. Tελικός αγοραστής της εξίσωσής τους ήταν η Microsoft που χρησιμοποιεί αυτόν τον αλγόριθμο στα προγράμματά της. Tο ποσό δεν έγινε γνωστό, αλλά όλοι ξέρουν ότι είναι ένα επταψήφιο νούμερο σε δολάρια.
Εκατοντάδες ισραηλινές εταιρείες μπήκαν στο χρηματιστήριο της Nέας Yόρκης έχοντας προϊόντα που βασίζονται σε ισχυρούς αλγόριθμους. H Compugen Ltd. κατασκευάζει συστήματα αναγνώρισης DNA. Αλλες εταιρείες, όπως η Vocaltec, κατασκευάζουν το λογισμικό για να τηλεφωνεί κάποιος μέσω Internet, άλλες φτιάχνουν software για διόρθωση λαθών κατά τη μετάδοση δεδομένων κ.λπ.
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ζήσει μια χώρα που δεν έχει βαριά βιομηχανία, αλλά παράγει υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό. Η λύση είναι να εξάγει… μαθηματικά. H επένδυση είναι πολύ μικρή: απλώς χαρτί και μολύβι. Aπό την άλλη μεριά οι δυνατότητες απεριόριστες. Oι μαθηματικές εξισώσεις που ονομάζονται αλγόριθμοι είναι το πιο σημαντικό κομμάτι κάθε πληροφορικής μηχανής: από τα τηλεφωνικά κέντρα, μέχρι τους αξονικούς τομογράφους, από τους υπολογιστές μέχρι τους αποκωδικοποιητές τηλεόρασης και μέχρι τους υπολογιστές. Tο τελικό προϊόν κατά πάσα πιθανότητα θα προέλθει από μια αναπτυγμένη βιομηχανικά χώρα, ο αλγόριθμος όμως μπορεί να προκύψει απ’ οπουδήποτε υπάρχει ένας καλός και άξιος μαθηματικός: Eλλάδα, Iνδία, Pωσία κ.λπ. Μήπως πρέπει κι εμείς να το ζηλέψουμε και να το κοιτάξουμε;
—————————————————————————-
Ιnfo;
-Ι λαν Γκράιλσαμερ, « Η νέα ιστορία του Ισραήλ Δοκίμιο σχετικά με μια εθνική ταυτότητα», εκδ. Καστανιώτη.
– Αμός Οζ, «Το Ισραήλ, η Παλαιστίνη και η ειρήνη», εκδ. Καστανιώτη.
– Yves Marc Ajchenbaum, «Ισραήλ – Παλαιστίνη Μία γη, δύο έθνη 1948-2002 Συλλογή άρθρων της εφημερίδας Le Monde» (συλλογικό), εκδ. Μελάνι.
Σημειώσεις:
– Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 11/5/2008
Το Ισραήλ ακολουθεί ιμπεριαλιστική πολιτική και δεν αναγνωρίζει στους Παλαιστινίους το δικαίωμα ύπαρξης και αυτοδιάθεσης.Δυστυχώς η ισραηλινή ηγεσία θεωρεί πως μέσα από τη βία και την επιβολή της ισχύος θα κατορθώσει να διαφεντεύει την περιοχή της Μέσης Ανατολής χωρίς κόστος.Αυτό δεν είναι,όμως,αλήθεια.Το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών δείχνει ξεκάθαρα ότι η καταστρατήγηση του διεθνούς δικαίου δε μπορεί να διαρκεί εσαεί.Φτάνει εκείνη η κρίσιμη στιγμή που τα πράγματα αλλάζουν και βρίσκουν την κανονική,τη δίκαια πορεία τους.Και η στιγμή της δικαίωσης για τον Παλαιστινιακό λαό και της τιμωρίας για τους αλαζόνες Εβραίους είναι κοντά.
Νεωτερικὸ κράτος μὲ βάση ὑπάρξεως τὸ θρήσκευμα τῶν πολιτῶν του ; Γιὰ κοίτα κάτι περίεργο !
Ὅσο γιὰ τὴν ἐπιώριο παραγωγή μαθηματικῶν ἐγκεφάλων, τὴν ἔχει καταστρέψει ἡ Ἰσραηλινὴ ἐκδοχὴ τῆς κυρίας Ρεπούση μὲ τὰ νεωτεριστικὰ συστήματα γιὰ τὴν διδασκαλία τῶν μαθηματικῶν ποὺ εἰσήγαγε ἀπὸ τὶς ΗΠΑ. Ἀπεκρούσθη μὲ ἐξέγερση τῶν γονέων. http://www.haaretz.com/hasen/pages/ShArt.jhtml?itemNo=267177 . Ἄντε καὶ στὰ δικά μας.
Και η στιγμή της δικαίωσης για τον Παλαιστινιακό λαό και της τιμωρίας για τους αλαζόνες Εβραίους είναι κοντά.
Για όλους τουε εβραίους, εγχώριους και μη! Ο Καιρός γαρ εγγύc!
Καλά Παπαθανασίου, στραβά αρμενίζεις,
Οι Άραβες του Ισραήλ (για τον τίτλο Παλαιστίνιοι) δεν είμαι σίγουρος, δεν έχουν κάνει το παραμικρό βήμα προόδου από το 1948, αντί να αναλογισθούν τι συνέβει γύρω τους, (χάσανε κάμποσους πολέμους) να οργανωθούν και να προσπαθήσουν να ξεκινήσουν μία νέα αρχή περιμένουν από τον Αλλάχ την μεγάλη Παλαιστίνη.
Αντίθετα άλλοι λαοί μετά από μεγάλες, μάλλον τη μέγιστη καταστροφή που έχει δει ο άνθρωπος έφυγαν αποφασισμένοι να περισώσουν ότι είχε απομείνει και τα κατάφεραν.
Χρήστο έχεις πάει στη Μ ανατολή?
φιλικά Χάρης
Πάντως οι εβραίοι την “κάψανε” την Κ αινή Διαθήκη με την ευκαιρία των 60 χρόνων και με την άδεια του Δήμου.
http://www.haaretz.com/hasen/spages/985362.html .
Και εκεί δεν μιλάμε για “ζιγκ ζαγκ στις παπαριές” αλλά γιά το βιβλίο που πιστεύουν οι Ορθόδοξοι όλου του κόσμου. Το διαβάσατε πουθενά; ακούσατε κανένα σχόλιο δυτικών διανοούμενων; Ησυχία… το Ισραήλ αναπτύσετε.
Μερικά σχόλια:
1. Ο αντιεβραϊσμός στην Ελλάδα είναι όντως έντονος όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο Π. Μανδραβέλης. Ίσως κατά βάθος να φταίει κάτι άλλο: μισούμε αυτούς που είναι πετυχημένοι. Αυτή είναι η ελληνική νοοτροπία δυστυχώς. Αν αντιπαθούμε το Ισραήλ, αυτό πιστεύω οφείλεται εξίσου στο γεγονός ότι έχει κατορθώσει να πετύχει σε πολλούς τομείς όσο και στο ότι σα λαός προτιμάμε την εύκολη λύση του να ερμηνεύουμε την πραγματικότητα με στερεότυπα και συνομοσίες όχι με νηφάλια και τεκμηριωμένη εξέταση των γεγονότων.
2. Το Ισραήλ δεν είναι τόσο αποκομμένο από τους Άραβες. Με την Αίγυπτο έχει ειρήνη από το 1979 ενώ με την Ιορδανία από το 1994. Ειδικά η ειρήνη με την Αίγυπτο, τον ισχυρότερο στρατιωτικό αντίπαλο του Ισραήλ κατά τα πρώτα 30 χρόνια της ύπαρξής του το βοήθησε να απελευθερώσει τεράστιους πόρους, οι οποίοι αντί να
δαπανώνται σε στρατιωτικές δαπάνες αξιοποιούνται σε πιο παραγωγικές επενδύσεις. Ενδεικτικά αναφέρω πως τη δεκαετία του 1960 το Ισραήλ δαπανούσε το 25% του ΑΕΠ του κάθε χρόνο για στρατιωτικές δαπάνες ενώ σήμερα το αντίστοιχο ποσοστό είναι περίπου 3 φορές μικρότερο.
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι και η Γαλλία και η Γερμανία ήταν κάποτε ορκισμένοι εχθροί αλλά σήμερα είναι πολύ καλοί φίλοι. Άρα ας μην είμαστε πολύ απαισιόδοξοι για το μέλλον του Ισραήλ με τους γείτονές του.
3. Η ισχυρή πρωτοβάθμια παιδεία και η έμφαση στα μαθηματικά. Πολύ σωστό! Μακάρι να γίνει και εδώ. Δυστυχώς ο αρθογράφος δεν αναφέρει πως γίνεται η διδασκαλία εκεί. Στην Ελλάδα θα έλεγα ότι το πρόβλημα είναι περισσότερο η νοοτροπία της παπαγαλίας και των εξετάσεων που μετατρέπει τους απόφοιτους Λυκείου σε άτομα που μισούν το διάβασμα με τρομακτικά προβλήματα στη συνέχεια τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε ατομικό επίπεδο. Άραγε πως είναι η κατάσταση στο Ισραήλ; Μήπως ξέρει κάποιος για να μου απαντήσει;
4. “Kατόπιν έρχεται ο στρατός που διαλέγει τα καλύτερα μαθηματικά μυαλά και κατά τη διάρκεια της θητείας, τα στέλνει στα ερευνητικά του κέντρα για να λύσουν πρακτικά μαθηματικά προβλήματα που έχει.” Ενδιαφέρον στοιχείο! Μήπως τελικά υπάρχει η δυνατότητα η θητεία να έχει κάποιο ενδιαφέρον; Μήπως μπορεί αντί να είναι τροχοπέδη για μελλοντική ανάπτυξη να είναι μία δημιουργική φάση της ζωής ενός νέου ανθρώπου; Μήπως αυτό μπορεί να γίνει κι εδώ στην Ελλάδα; Μήπως πρέπει να ξεφύγουμε από το δίλημμα υποχρεωτική στράτευση ή επαγγελματικός στρατός και να σκεφτούμε και άλλες δημιουργικές λύσεις; (Αν και πάλι η νοοτροπία είναι…χάλι μαύρο!)
5. Έμφαση στην υψηλή τεχνολογία και στα Μαθηματικά. Μπορούμε κι εμείς. Σα φιλελεύθερος όμως δεν τα περιμένω όλα από το κράτος; Τι μπορούμε εμείς να κάνουμε σαν άτομα; (Ακούω ιδέες!)
5.