Ευρυζωνικότητα και …δημοτικές εκλογές
Μάι 1st, 2006 | Γιάννης Λάριος| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική, Τεχνολογία |

Για τους περισσότερους πολίτες και ιδιαίτερα στην Ελληνική περιφέρεια, η ευρυζωνικότητα (το γρήγορο Internet) αποτελεί δυστυχώς ακόμη άγνωστη λέξη ή στην καλύτερη περίπτωση δυσνόητη έννοια. Υπό αυτές τις συνθήκες, κάθε προσπάθεια σύνδεσης της ευρυζωνικότητας με τις δικές μας….δημοτικές εκλογές, είναι εύλογο να μοιάζει με αστείο!
Είναι όμως έτσι; Αυτό που στη χώρα μας ηχεί σαν παράδοξο, στους δήμους της Ευρώπης και των ΗΠΑ αποτελεί πολύ σημαντική συνιστώσα για την περιφερειακή ανάπτυξη.
Αξιοποιώντας το γρήγορο Internet, κάτοικοι των πιο απομακρυσμένων πόλεων της γηραιάς ηπείρου απολαμβάνουν ίσες ευκαιρίες και δυνατότητες με αυτούς των μεγάλων αστικών κέντρων. Οι δυνατότητες πρόσβασης των πολιτών σε ισότιμη ενημέρωση και πληροφορία, σε πλούσια ψυχαγωγία, σε άμεση επικοινωνία, σε δυνατότητα συναλλαγών με το κράτος μέσω ευρυζωνικών υπηρεσιών, ξεπερνούν οποιονδήποτε γεωγραφικό περιορισμό. Ακόμη και οι μικρότερες επιχειρήσεις της υπαίθρου εκθέτουν και πωλούν τα προϊόντα τους στις διεθνείς αγορές, μέσω του γρήγορου Internet με πρακτικά μηδενικό κόστος.
Για παράδειγμα, σε πρόσφατη επίσκεψη στην μικρή πόλη Almere της Ολλανδίας που απέχει 45 χιλιόμετρα από το Άμστερνταμ, η δήμαρχος εξηγούσε στην Ευρωπαϊκή μας αποστολή ότι η πόλη αντιμετώπισε σημαντικά προβλήματα ανάπτυξης έως το 2001. Για να αντιστρέψει την κατάσταση, ο δήμος αποφάσισε ότι η ευρυζωνικότητα έπρεπε να αποτελέσει μέρος του αναπτυξιακού DNA της πόλης. Προσελκύσθηκαν επενδύσεις σε ευρυζωνικές υποδομές, ενώ χιλιάδες νοικοκυριά και περισσότερες από 500 επιχειρήσεις διασυνδέθηκαν ευρυζωνικά και απήλαυσαν νέες ευρυζωνικές υπηρεσίες. Σήμερα, ο δήμος της Almere υπερηφανεύεται για την εγκατάσταση δεκάδων διεθνών επιχειρήσεων, οι οποίες αξιοποίησαν τις χαμηλότερες τιμές γης χωρίς όμως να στερηθούν καμία δυνατότητα επικοινωνίας ή υπηρεσιών σε σχέση με τα πλησιέστερα μεγάλα αστικά κέντρα. Και όλα αυτά χάρη κυρίως στην ευρυζωνικότητα. Ως αποτέλεσμα, στο δήμο της Almere δημιουργούνται κάθε χρόνο περισσότερες από 5.000 νέες θέσεις εργασίας. Eγκαθίστανται δε περισσότεροι από 6.000-7.000 νέοι κάτοικοι ανά έτος, οι περισσότεροι εκ των οποίων ανήκουν στη δυναμική ηλικιακή ομάδα 18-26 ετών! Παρόμοια παραδείγματα δήμων υπάρχουν πολλά σε όλη την Ευρώπη.
Στις ΗΠΑ, μητροπολιτικά κέντρα όπως η Φιλαδέλφεια, το Σαν Φρανσίσκο, το Σικάγο κλπ. προχώρησαν ένα βήμα πιο πέρα και σχεδιάζουν ή ήδη ξεκίνησαν πειραματικά την παροχή δωρεάν ευρυζωνικού Internet με ασύρματα δίκτυα (τεχνολογίες Wi-Fi) μέσω των δήμων.
Ενόψει δημοτικών εκλογών λοιπόν και έχοντας υπόψη τα παραπάνω παραδείγματα, δεν μπορεί παρά να επισημανθεί, έστω και πρώιμα για τα Ελληνικά δεδομένα, η ανάγκη συμπερίληψης της ευρυζωνικότητας στις πολιτικές ανάπτυξης του κάθε δήμου. Η ευρυζωνικότητα έχει δικαίως χαρακτηρισθεί ως ο «ηλεκτρισμός του 21ου αιώνα» εξαιτίας των πολλαπλών θετικών ωφελειών που επιφέρει. Το να αγνοήσουμε την ευρυζωνικότητα ως συνιστώσα ανάπτυξης και ιδιαιτέρως στην περιφέρεια, ισοδυναμεί με το να αγνοούσαμε ή -το χειρότερο- να απορρίπταμε την ανάγκη εξηλεκτρισμού της πόλης μας, κατά τη δεκαετία του ’50!
Ωστόσο, ο συνδυασμός ευρυζωνικότητας στην περιφέρεια και παροχής δωρεάν ευρυζωνικού Internet από τους δήμους με ασύρματες τεχνολογίες ακούγεται κατ’ αρχήν εκρηκτικός!
Ήδη ομάδες πολιτών στην Ευρώπη αλλά τελευταία και στην Ελλάδα, ορμώμενες από τους πειραματισμούς μητροπολιτικών περιοχών των ΗΠΑ, απαιτούν την παρέμβαση των δήμων προκειμένου να τους διατεθεί «δωρεάν» ασύρματη πρόσβαση στο Internet. Θεωρούν μάλιστα πως αυτή η προσέγγιση είναι η πλέον «δημοκρατική», με «αυταπόδεικτη» χρησιμότητα, ιδιαίτερα εκεί που το κόστος ευρυζωνικής πρόσβασης είναι υψηλό ή εκεί που δεν υπάρχει διαθεσιμότητα γρήγορου Internet.
Τόσο το «δωρεάν» όσο και το «αυταπόδεικτο» της παραπάνω προσέγγισης, δεν μπορεί παρά να τοποθετηθεί σε εισαγωγικά. Και αυτό γιατί κάθε άλλο παρά δωρεάν ή αυταπόδεικτο είναι! Η εμπλοκή του δήμου στην παροχή «δωρεάν» Internet μπορεί κάλλιστα να επιβαρύνει το ευρυζωνικό μέλλον αλλά και τα βαλάντια των δημοτών. Οι στρεβλώσεις αυτής της προσέγγισης είναι πολλές.
Πρώτη στρέβλωση: το «δωρεάν» ευρυζωνικό Internet δεν σημαίνει Internet χωρίς κόστος! Στην πραγματικότητα το κόστος της ευρυζωνικής πρόσβασης που παρέχει ο δήμος, θα κρυφτεί κάτω από το «χαλί» των δημοτικών τελών. Ακόμη και αν δεν σταλούν ποτέ ξεχωριστοί λογαριασμοί Internet, ενισχύοντας την ψευδαίσθηση του «δωρεάν», οι πολίτες θα κληθούν να πληρώσουν από άλλο λογαριασμό τη δημοτική ευρυζωνική πρωτοβουλία. Πολύ δε περισσότερο που ο δήμος χωρίς την απαιτούμενη τεχνογνωσία, χωρίς το εξειδικευμένο προσωπικό και χωρίς να αποφύγει αναποτελεσματικές γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και δυσλειτουργίες θα καταντήσει να χρεώνει πολύ περισσότερο, για χαμηλότερης ποιότητας υπηρεσίες, σε σύγκριση με τους ήδη σκληρά ανταγωνιζόμενους στις τιμές παροχείς Internet.
Δεύτερη στρέβλωση: Το κατά τα άλλα δημοκρατικό μέτρο του «δωρεάν» ασύρματου Internet για τους δημότες, θα το πληρώσουν χωρίς να το χρησιμοποιούν και χωρίς να το επιλέξουν όλοι οι δημότες ανεξαιρέτως. Στην Ευρώπη των 25, το ποσοστό διείσδυσης του ευρυζωνικού Internet αγγίζει το 23% του πληθυσμού. Στην Ελλάδα το ποσοστό αγγίζει δυστυχώς μετά βίας το 2%. Συνεπώς, το συντριπτικό 77% των δημοτών μιας Ευρωπαϊκής πόλης, ή αντίστοιχα το … 98% των δημοτών μιας Ελληνικής πόλης, θα κληθεί να επιδοτήσει τη μειοψηφία των χρηστών και μάλιστα χωρίς να ερωτηθεί ή να το επιλέξει! Όχι απαραίτητα ο καλύτερος ορισμός της «δημοκρατίας».
Τρίτη στρέβλωση: η λειτουργία του δήμου ως παρόχου «δωρεάν» ευρυζωνικού Internet δημιουργεί ένα οιονεί τοπικό ευρυζωνικό μονοπώλιο με ό,τι αυτό συνεπάγεται! Ποιος άλλος θα θελήσει να επενδύσει τοπικά για να ενισχύσει τις ευρυζωνικές υποδομές; Πώς θα προσαρμοστεί έγκαιρα ο δήμος σε αλλαγές τεχνολογίας, χωρίς τεχνογνωσία; Είναι βέβαιο πως σε βάθος χρόνου, ο δήμος μη μπορώντας να ακολουθήσει τις γρήγορες τεχνολογικές αλλαγές και λόγω της μικρής κλίμακας του εγχειρήματός του, δεν θα μπορέσει να αποσβέσει τις επενδύσεις του πριν προχωρήσει σε νέες. Θα έχει συνεπώς δύο επιλογές. Ή θα καταδικάσει τους δημότες του σε τεχνολογική ευρυζωνική υπανάπτυξη μέχρι να πετύχει την τεχνολογική απόσβεση ή θα μεταφέρει τα κόστη για άλλη μια φορά στους δημότες και βεβαίως…. ισομερώς και χωρίς πολλές ερωτήσεις!
Στα παραπάνω, πρέπει να προστεθεί η πολύ σημαντική παρατήρηση, πως η ασύρματη τεχνολογία που θα επέτρεπε τους παραπάνω πειραματισμούς…. απλά δεν είναι ακόμη εδώ! Θα χρειαστούν μερικά ακόμη έτη δοκιμών μέχρι οι ασύρματες τεχνολογίες ευρυζωνικού Internet (Wi-Fi και WiMax) υψηλών ταχυτήτων, ποιότητας και χωρητικότητας, να μπορέσουν να μεταφερθούν σε πόλεις που έχουν την πυκνότητα κτιρίων και το είδος κατοικιών, όπως στην Ελλάδα.
Από αυτές τις επισημάνσεις δημιουργείται ένα εύλογο ερώτημα: τι μπορεί να κάνει τελικά ο κάθε δήμος για την ευρυζωνικότητα; Και αν έχει διαθέσιμους πόρους που δεν προέρχονται από τους δημότες, αλλά από διαρθρωτικά ταμεία της Ε.Ε. (Γ’ ΚΠΣ κλπ.) γιατί να μην τα αξιοποιήσει για να δώσει «δωρεάν» πρόσβαση σε ευρυζωνικό Internet;
Οι απαντήσεις είναι απλές. Ο δήμος πρέπει να αξιοποιήσει κάθε διαθέσιμο θεσμικό ή υλικό μέσο για να διευκολύνει τον ανταγωνισμό στις τοπικές ευρυζωνικές υποδομές και υπηρεσίες. Μόνον έτσι θα ευνοήσει σε βάθος χρόνου τους δημότες. Αντί να σπαταλήσει πόρους για να λειτουργήσει για 2-3 έτη ένα ασύρματο δίκτυο αμφιβόλου αξιοπιστίας, που με το πέρας των κοινοτικών επιδοτήσεων θα παύσει να λειτουργεί επαναφέροντας το ψηφιακό σκοτάδι, καλύτερα να διευκολύνει τις επενδύσεις σε ευρυζωνικές υποδομές για να μειώσει τα κόστη πρόσβασης.
Ευτυχώς στην Ελλάδα, μαθαίνοντας από τα παθήματα άλλων χωρών, στο πλαίσιο της Ψηφιακής Στρατηγικής 2006-2013 η Ειδική Γραμματεία για την Κοινωνία της Πληροφορίας ανακοίνωσε παρέμβαση στη βάση αυτής της προσέγγισης. Χρηματοδοτείται η δημιουργία ευρυζωνικής υποδομής και μητροπολιτικών δικτύων σε σχεδόν 75 δήμους όλης της χώρας. Πρόκειται για βασική υποδομή δικτύων οπτικών ινών που διασυνδέει μεταξύ άλλων και σημεία δημόσιου ενδιαφέροντος (σχολεία, Πανεπιστήμια, νοσοκομεία, βιβλιοθήκες κλπ.). Ευτυχώς όμως, δεν προβλέπει τη διάθεση δωρεάν Internet από τους δήμους! Τα μητροπολιτικά δίκτυα θα χρησιμοποιηθούν από τους ίδιους τους δήμους ή μπορούν να διατεθούν περαιτέρω ως υποδομή με εύλογο κόστος και χωρίς κέρδος, σε όσους επιθυμούν να τα αξιοποιήσουν (ιδιώτες, επιχειρήσεις κλπ.) προκειμένου να προσφέρουν ευρυζωνικές υπηρεσίες. Με αυτό τον τρόπο ενισχύεται ο τοπικός ανταγωνισμός, διευκολύνονται οι επενδύσεις και μειώνονται τα κόστη σύνδεσης και πρόσβασης, με τελικό ωφελούμενο τον δημότη. Το ποιοι από τους 75 δήμους θα αναπτύξουν τελικά αυτά τα δίκτυα, θα αποτελέσει και μέτρο σύγκρισης της ικανότητάς τους να αντιλαμβάνονται τις προκλήσεις της επόμενης μέρας. Και βεβαίως μια τέτοια πολιτική θα μπορούσε να υλοποιηθεί ακόμη και με ίδιους πόρους, από δήμους με πραγματικό αναπτυξιακό όραμα όπως στο παράδειγμα της Almere.
Επιπρόσθετα, οι δήμοι μπορούν να συμβάλλουν παρέχοντας ψηφιακές υπηρεσίες εξυπηρέτησης των πολιτών, οι οποίες θα τονώσουν τη ζήτηση για γρήγορο Internet. Η «Ψηφιακή Αυτοδιοίκηση», μια παρέμβαση της Ψηφιακής Στρατηγικής 2006-2013, κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.
Αλλά ακόμη και αν δεν έχουν ενταχθεί σε δράσεις ή σε παρεμβάσεις εθνικής και κοινοτικής χρηματοδότησης, ακόμη και αν δεν αναπτύσσουν ή δεν έχουν τους πόρους για να αναπτύξουν ευρυζωνικές υποδομές που ενισχύουν τον ανταγωνισμό, οι δήμοι μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ευρυζωνικότητας εγκαταλείποντας τουλάχιστον τις υπέρογκες χρεώσεις τελών διέλευσης, που αποθαρρύνουν τις επενδύσεις στο όνομα βραχυπρόθεσμων εισπράξεων και κοντόφθαλμων σχεδιασμών. Πρέπει να καταστεί σαφές, ότι τα έργα ανάπτυξης ευρυζωνικών υποδομών δεν αποτελούν μερικά ακόμη χαντάκια δημοσίων έργων.
Επανερχόμενοι ωστόσο στη σκληρή πραγματικότητα των… ελληνικών δημοτικών εκλογών, είναι μάλλον δύσκολο να βρεθεί η ευρυζωνικότητα στο λεξιλόγιο των υποψηφίων δημάρχων. Εδώ τη συζήτηση θα μονοπωλήσουν για άλλη μια φορά, οι δρόμοι, οι πλατείες και οι ονομασίες οδών. Όπως άλλωστε και στη δεκαετία του ’80…. του ’70…. του ’60….. του ’50.
Είναι απαραίτητο όμως να θυμηθούμε πως κατά τη δεκαετία του ’50, στις πόλεις όπου οι προϋποθέσεις για την περιφερειακή ανάπτυξη δεν είχαν δημιουργηθεί, εκεί όπου τότε ο ηλεκτρισμός -και σήμερα η ευρυζωνικότητα- δεν είχε προλάβει να φθάσει πριν τους δρόμους, σε εκείνες τις πόλεις αυτοί οι ίδιοι δρόμοι δεν χρησίμευσαν για να φέρουν νέους κατοίκους, επενδύσεις και θέσεις εργασίας. Χρησίμευσαν δυστυχώς στους πολίτες, ως οδοί εγκατάλειψης των πόλεων……
Έχουμε την πολυτέλεια να αγνοήσουμε την ευρυζωνικότητα;
——————————————————————-
δημοσιεύθηκε στο Economist/ Καθημερινή της 29.04.2006
Είχα φτιάξει μια αρκετά μεγάλη και με επιχειρήματα απάντηση που ..έσβησα απο λάθος!
Το πολύ ενδιαφέρον κείμενο παρουσιάζει την όλη κατάσταση απο κάθε πλευρά και βέβαια το γιατί δεν ενδιαφέρονται οι δήμοι, ή το κάνουν εντελώς αποσπασματικά και για τους λόγους τους (που δεν μοιάζουν προεκλογικοί)
Το πρόβλημα είναι οτι οι υπάλληλοι των ΟΤΑ που εχουν σχέση με το αντικείμενο και τεχνογνωσία είναι ελάχιστοι και ακόμη λιγότεροι όσοι έχουν την όρεξη να ασχοληθούν…Θα πείτε απόφαση δημάρχου..ναι μεν αλλά. θα πρέπει ,νομίζω, με κάποιο τρόπο να υποχρεωθούν οι δήμοι να το τρέξουν. Να ανασκουμπωθούν οι κατά τόπους ΤΕΔΚ, η ΚΕΔΚΕ.. να υποχρεωθούν κατα κάποιο τρόπο οι δήμοι.. και βέβαια να καθήσουν μετά να κουβεντιάσουν τρόπους για να συνεχιστεί και να μη σταματήσει με το φινάλε της χρηματοδότησης.
Ποιοί θα κερδίσουν στο τέλος για μια ακόμη φορά; οι δήμοι που θα’χουν καναν υπάλληλο με μεράκι, κέφια και αρκετό ελευθερο χρόνο να μιλήσει για το θέμα στον κόσμο.
Ο επίλογός σας..τα λέει όλα.
Ενδιαφέρουσα άποψη, μα εντελώς παραπλανητική. Ξεκινώντας από το φιλελεύθερο αξίωμα «δημοτική επιχείρηση = κακή επιχείρηση» προσπαθεί να μας πείσει ότι αν ο Χ περιφερειακός δήμος δώσει δωρεάν ευρυζωνική πρόσβαση στο Ιντερνετ στους πολίτες του υποσκάπτει την ίδια την ανάπτυξη της περιοχής. Λέει λοιπόν
«Το κόστος θα κρυφτεί κάτω από το χαλί»
Το κόστος είναι πολύ μικρό (αν γίνει σωστά) και δεν θα επιβαρύνει το δήμο περισσότερο από ένα σκουπιδιάρικο. Γιατί να κρυφτεί κάτω από το χαλί;
«Θα το πληρώσει και το 98% που δεν το χρησιμοποιεί»
Εκεί είναι το θέμα. Αν είναι δωρεάν γιατί να μην το χρησιμοποιήσουν πολλοί περισσότεροι, δηλαδή 20%, 30% ή και 90%; Ετσι η ευρυζωνικότητα διαδίδεται και αυτό είναι το ζητούμενο. Όταν ένας δήμος χτίζει μια βιβλιοθήκη δεν ρωτάει πόσοι είναι εκείνη τη στιγμή αναγνώστες σε βιβλιοθήκες. Προσπαθεί να φτιάξει αναγνώστες.
«Θα είναι μονοπώλιο»
Λάθος. Θα είναι υποδομή. Ώστε άλλοι να χτίσουν πάνω της τις υπηρεσίες, τα σάιτ τους, τη γνώση τους. Αν περιμένουμε από έναν ιδιώτη να πάει στην Κολοπετινίτσα να βάλει Wi-Fi μάλλον θα περιμένουμε πολύ. Αν η Κολοπετινίτσα έχει δημοτικό Wi-Fi και Χ χρήστες ένας ιδιώτης μπορεί να πάει και να πουλήσει WiMax.
Κάτι ακόμη για να συμπληρώσει την εικόνα επί του θέματος…
Rhode Island seeks to be wireless state
Σχόλιο από “Γκρινιάρης”: “Λέει λοιπόν…. «Το κόστος θα κρυφτεί κάτω από το χαλί». Το κόστος είναι πολύ μικρό (αν γίνει σωστά) και δεν θα επιβαρύνει το δήμο περισσότερο από ένα σκουπιδιάρικο.”
Δεν χρειάζεται να σχολιάσω την παρένθεση που ο ίδιος τοποθετήσατε στη φράση σας. “Το κόστος θα είναι μικρό, αν γίνει σωστά”. Αυτή είναι η πλάνη που καλλιεργείται από τους οπαδούς του κρατικού παρεμβατισμού. Το κράτος λόγω οικονομιών κλίμακας, αν κάνει τα πράγματα σωστά, μπορεί να τα κάνει καλύτερα. Κι αν αυτό δεν γίνει; Και αν δεν τα κάνει; Και τι γίνεται συνήθως;
Μήπως θα έχουμε ακόμη μια περίπτωση δημόσιου φορέα που νόμισε ότι μπορεί να ασχοληθεί και ως πάροχος ευρυζωνικού Internet;… Αλλά που στην πορεία δημιούργησε περισσότερες στρεβλώσεις από όσες θέλησε (παρεμβατικά) να λύσει; Δείτε τα παραδείγματα γύρω σας, και σχολιάστε την αποδοτικότητα των Δήμων σας στη διαχείριση αποβλήτων, στους χώρους υγειονομικής ταφής απορριμάτων (ΧΥΤΑ), σε βασικές δηλαδή υπηρεσίες που υποτίθεται ότι ξέρουν πώς να προσφέρουν. Και μετά ας συζητήσουμε για την ευρυζωνικότητα που δεν είναι καν στις αρμοδιότητές τους.
Και αν το κόστος δεν σας απασχολεί γιατί εσείς μπορείτε να το πληρώσετε (ΑΝ βέβαια γίνει σωστά), άλλοι μπορεί να μην θέλουν ή να μην μπορούν να το πληρώσουν. Και βεβαίως το κόστος δεν είναι όσο ένα σκουπιδιάρικο όσο λέτε. Όχι τουλάχιστον με τις σημερινές ασύρματες τεχνολογίες, για να καλυφθεί ένας τυπικός δήμος!
Το δε συνολικό επιχείρημα όμως έχει αξία όταν συνδυάζεται και με τις τρεις μαζί στρεβλώσεις, όχι αποσπασματικά. Γιατί σας ξεφεύγει η ιδιαίτερα σημαντική τρίτη στρέβλωση;
Σχόλιο από “Γκρινιάρης”: «Θα το πληρώσει και το 98% που δεν το χρησιμοποιεί». Εκεί είναι το θέμα. Αν είναι δωρεάν γιατί να μην το χρησιμοποιήσουν πολλοί περισσότεροι, δηλαδή 20%, 30% ή και 90%;
Και αν δεν θέλουν να το χρησιμοποιύν; Γιατί να τους το επιβάλλει; Οι πολίτες πρέπει να μπορούν να επιλέγουν αυτό που θέλουν και να πληρώνουν ανάλογα με τις επιθυμίες τους. Και αν αύριο ο δήμος θέλει να δημιουργήσει ένα high-tech δημοτικό σινεμά χωρίς εισιτήριο, για να προαγάγει τον πολιτισμό, και να το πληρώνουμε μέσα από τα τέλη γιατί θα πρέπει να το πληρώνουμε όλοι μας, πάμε δεν πάμε σινεμά; Και πάει λέγοντας… τόσο απλό είναι το επιχείρημα…..
“Σχόλιο από “Γκρινιάρης”: «Θα είναι μονοπώλιο» Λάθος. Θα είναι υποδομή. Ώστε άλλοι να χτίσουν πάνω της τις υπηρεσίες, τα σάιτ τους, τη γνώση τους.”
Αναρρωτιέμαι αν οι υποδομές αποτελούν κάποιο είδους ταμπού! Προφανώς θα είναι και υποδομή και υπηρεσίες. Και δυστυχώς θα είναι μονοπώλιο. Γι’ αυτό αναφέρθηκα σε παροχή ευρυζωνικών υπηρεσιών πρόσβασης. Αλλά και οι υποδομές αν λειτουργήσουν μονοπωλιακά λειτουργούν αντιστρόφως. Γι΄αυτό και οι πρόσφατες οδηγίες για τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες, αποσκοπούν στην ανταγωνιστική πρόσβαση στις υποδομές. Αν ο δήμος επικεντρωθεί αποκλειστικά στις υποδομές, και ταχθεί στην ανοιχτή χρήση της αποκλειστικά με κοστοστρεφή τρόπο για τον οποιονδήποτε, τότε το αποτέλεσμα είναι θετικό. Αυτό άλλωστε αναφέρεται καθαρά στο άρθρο για την παρέμβαση στους 75 δήμους. Απο εκεί και πέρα οποιαδήποτε παροχή ευρυζωνικής πρόσβασης δεν είναι υποδομή. Είναι υπηρεσία. Και καθίσταται μια οιωνεί μονοπωλιακή υπηρεσία.
“Σχόλιο από “Γκρινιάρης”: Αν περιμένουμε από έναν ιδιώτη να πάει στην Κολοπετινίτσα να βάλει Wi-Fi μάλλον θα περιμένουμε πολύ. Αν η Κολοπετινίτσα έχει δημοτικό Wi-Fi και Χ χρήστες ένας ιδιώτης μπορεί να πάει και να πουλήσει WiMax.”
Αν περιμένουμε έναν ιδιώτη επενδυτή να επενδύσει στην ευρυζωνικότητα υπό τις παρούσες συνθήκες χρεώσεων τελών διέλευσης του δήμου, τότε πράγματι θα χρειαστεί να περιμένουμε πολύ. Το ίδιο θα ισχύει και για τα ασύρματα δίκτυα, αν του επιφυλάξουμε καμμιά καλή διαδήλωση για λόγους εκπομπής βλαβερών ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων! Όπως επίσης και αν τον περιμένουμε χωρίς να του έχουμε εξασφαλίσει συνθήκες υγιούς και καθαρού ανταγωνισμού. Ο ιδιώτης επενδυτής ειδικά στην ευρυζωνικότητα δεν αντιμετωπίζεται δυστυχώς από τους περισσότερους δήμους ως φορέας ανάπτυξης, αλλά ως εργολάβος που σκάβει χαντάκια (δείτε το άρθρο)…. Άρα σαν κότα με χρυσά αυγά που πρέπει να την “ξεπουπουλιάσουμε”. Υπό αυτές τις πρακτικές μην περιμένετε να δείτε επενδυτές. Αυτές τις κοντόφθαλμες πολιτικές πρέπει να αλλάξουμε.
Το κρατικό “δωρεάν” ποτέ δεν είναι δωρεάν.
Βεβαίως λέω ναι στην ευρυζωνικότηκα για όλους και όχι μόνο για το κράτος και τους λοιπούς φορείς, αλλά εγώ (από μόνος μου και μη με κυνηγήστε!) βρίσκω την ευκαιρία για να βάλω ένα ακόμη πιό προωθημένο αίτημα…
Προτείνω δηλαδή να νομιμοποιηθεί πλήρως και κατοχυρωθεί αν χρειαστεί και συνταγματικά το reverse engineereng στην Ελλάδα και να διδάσκεται μάλιστα από νωρίς. Αν το κάνουμε αυτό, οι καλύτεροι προγραμματιστές θα έρθουν στην Ελλάδα και θα μείνουν. Τα άλλα θα έρθουν σχεδόν μόνα τους (αρκεί να μην βάζουμε μόνοι μας τρικλοποδιές στον εαυτό μας).
Μα πώς περιμένεις να γίνει η πολυπόθητη διείσδυση των υπηρεσιών ευρυζωνικότητας αν δεν έχεις ευρωνικότητα; Τι θα πει να μην πληρώνουν τέλη αυτοί που δεν το χρησιμοποιούν; Μήπως να μην πληρώνουν φόρους για τα αεροδρόμια και όσοι φοβούνται το αεροπλάνο;
Φυσικά και η υποδομή ενός δήμου περνιέται στα δημοτικά τέλη. Δηλαδή τι προτείνεις, ένας Δήμος να ξοδεύει χωρίς να εισπράττει;
Έχεις βέβαια απόλυτο δίκαιο για το μηχανισμό των επενδύσεων τεχνολογίας (και όχι μόνο) στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι και στην Κωλοπετινίτσα και ακόμη παρά πέρα μπορούν να φτάσουν ιδιωτικές εταιρείες αν υπάρχει κέρδος και αν το κράτος τους βοηθήσει. Για την Κρήτη πάντως σε αρκετά χωριά γίνονται προσπάθειες για την εγκατάσταση ασύρματου δικτύου με ανάθεση σε ιδιώτες φυσικά.
Για μένα το πρόβλημα έγκειται στο ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει αρκετή διείσδυση των υπηρεσιών διαδικτύου (ακόμη πάμε με τη χαρτούρα στις δημόσιες υπηρεσίες) με αποτέλεσμα το γρήγορο internet να θεωρείται περιττή πολυτέλεια.
Η τεχνολογική υποδομή στη χώρα έχει πολύ περισσότερα προβλήματα από τη δυσλειτουργία των τοπικών αρχών (που δεν είναι απαραίτητα και κανόνας).
Οι Ελληνικές ασύρματες κοινότητες, δηλαδή δίκτυα εθελοντών χωρίς ιεραρχία είναι από τα μέσα του 2003 οι μεγαλύτερες στον κόσμο (ναι, στον κόσμο). Ιδρύθηκαν και λειτουργούν χάρη στην αυτοσυγκράτηση του κράτους που, παραδόξως, δεν έσπευσε να τις στραγγαλίσει. Μάλιστα, αφ’ ότου ο ΟΤΕ πρόσφατα ανέβασε το πάγιο τέλος των συνδέσεών του το κράτος ανακάλυψε ότι δεν έχει τον έλεγχο που θα ήθελε να έχει στον ΟΤΕ και άνοιξε κι άλλες συχνότητες στις ασύρματες κοινότητες. Για περισσότερα αρχίστε από το http://www.awmn.net.
Το σχόλιο του κ. Γεωργάνα με βρίσκει σύμφωνο και για την πραγματικότητα στη Βόρεια Ελλάδα (ευρύτερη περιοχή Θεσσαλονίκης). Περισσότερα στο http://www.twmn.net.
Για μία καλή απάντηση στα παραπάνω για ρίξτε μία ματιά στο blog του Ανδρουλάκη όπου και έγινε συζήτηση πάνω στο ίδιο κείμενο. Νομίζω ότι τα περισσότερα επιχειρήματα καταρρίπτονται θεαματικά και αποκαλύπτονται αρκετές αλήθειες…